23 Δεκεμβρίου, 2013

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ




ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2013

Αριθμ.πρωτ. ΕΞ. 3545 /2013    
                                                         Έν Αθήναις τη 23η Δεκεμβρίου 2013


«Εύφραίνεσθε Δίκαιοι, ουρανοί άγαλλιάσθε,
σκιρτήσατε τα όρη, Χριστού γεννηθέντος».

Τέκνα και αδελφοί μου έν Χριστώ,

Ή Οικουμένη σήμερα πανηγυρίζει.

Τό απροσπέλαστο από τόν ανθρώπινο στοχασμό μυστήριο αποκαλύπτεται. Ακατανόητο και συνάμα ψηλαφητό. Ό «Θεός έφανερώθη έν σαρκί» (Α'Τιμ. 3,6). Έγινε άνθρωπος καί φανερώθηκε στή Γη. «Ό Λόγος σαρξ έγένετο καί έσκήνωσεν έν ήμίν» (Ίωάν. 1, 14). Ό Θεός ενδύεται τήν ανθρώπινη αδυναμία. Γίνεται τέλειος άνθρωπος παραμένοντας τέλειος Θεός. Κρύβοντας τήν παντοδυναμία Του, έρχεται ανάμεσά μας άπλά, διακριτικά. Ώς αδύναμο βρέφος. Ώς ξένος, ό όποίος δέν έχει «που τήν κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8, 20). Ώς άστεγος, πού γεννιέται σέ έναν σταύλο.

Ό Θεός Λόγος, «ό ών εις τόν κόλπον του πατρός» (Ίωάν. 1, 18) λαμβάνει δούλου μορφή. Ντυμένος τήν σάρκα μας βαδίζει ανάμεσά μας. Μοιράζεται τή χαρά καί τή λύπη μας. Θεραπεύει τά τραύματά μας. Δίνει φως στους τυφλούς. Σηκώνει άπό τό κρεββάτι τούς παράλυτους. Ανασταίνει τούς νεκρούς. Αποδέχεται τήν έχθρα μας πρός Αυτόν. Καί φανερώνει την απεραντοσύνη της αγάπης Του φθάνοντας μέχρι τόν σταυρικό θάνατο. Ή χαρμόσυνη είδηση της γεννήσεως του Σωτήρος βρίσκει σήμερα τήν Οικουμένη υπό συνθήκας πολλής δοκιμασίας.

Ή οικονομική    κρίση    δηλητηριάζει    τήν    καθημερινότητα    και καταστρέφει τόν βίο των ανθρώπων. Τα αστικά κέντρα κατακλύζονται από άστεγους καί πάμπτωχους γηγενείς ή μετανάστες. Τό φάσμα της φτώχειας καί της ανεργίας διευρύνεται απειλητικά. Οι εκμεταλλευτές των συγκυριών ευδαιμονούν. Οί φωτιές του πολέμου φουντώνουν καί πολλαπλασιάζονται στη γεωγραφική μας γειτονιά. Διωγμοί καί σφαγές αθώων χριστιανών εμφανίζονται καί πάλιν.

Σήμερα, μπροστά στο φαινομενικά αδύναμο Θείο Βρέφος, πού είναι ή ζωή καί ή ελπίδα του σύμπαντος κόσμου, πρέπει επειγόντως νά αναλογισθούμε τις ευθύνες μας. Νά συνειδητοποιήσουμε πώς όταν καί όπου επικράτησε ή χριστιανική πίστη, ό άνθρωπος απέκτησε αξία. Ό πολιτισμός άνθισε. Ή δημοκρατία εδραιώθηκε καί νοηματοδοτήθηκε. Ή αγάπη έγινε τό μέτρο καί τό κριτήριο της ποιότητας του βίου.

Όμως, άπό τήν εποχή του Ηρώδη μέχρι σήμερα, ή διαμάχη του σκότους μέ τό φώς συνεχίζεται αδυσώπητα καί οι άνθρωποι επαναλαμβάνουμε τίς ίδιες αυτοκαταστροφικές επιλογές. Από τή γέννηση του Χριστού μέχρι σήμερα, ή διηνεκής προσπάθεια έξοντώσεως του σαρκωμένου Λόγου του Θεού αλλάζει απλώς προσωπεία καί μεθόδους. Στους πρώτους αιώνες παρουσιαζόταν απροκάλυπτα ώς διωγμός. Στους νεώτερους χρόνους παρουσιάζεται συγκαλυμμένα ώς μαχητική αθεΐα. Πίσω, όμως, άπό τή μεταμφίεση βρίσκονται τά πραγματικά κίνητρα.

Κρύβεται ό φόβος του Ηρώδη, του Νέρωνα ή άλλων νεότερων ηγετών, ότι ό Χριστός καί ή διδασκαλία Του είναι απειλή γιά τήν κατεστημένη εξουσία τους. Κρύβεται, επίσης, ό θυμός τών ένοχων συνειδήσεων κάθε φορά πού τό κήρυγμα τών αγίων καί τών μαρτύρων τής Εκκλησίας υποδεικνύει τήν απόκλιση άπό τόν σωστό δρόμο, φανερώνει τίς ευθύνες καί προσκαλεί σέ μετάνοια.

Τά φετεινά Χριστούγεννα φέρνουν αυτή τή δραματική διάσταση τής Ιστορίας ξανά στό προσκήνιο. Ή σημερινή παγκοσμίων διαστάσεων κρίση σχετίζεται εμφανώς μέ λανθασμένες επιλογές τών ισχυρών τής Γής. Όμως Χριστούγεννα σημαίνει, ότι ή ελπίδα δεν έχει χαθεί. Σημαίνει ότι ό Θεός είναι ανάμεσά μας. Ελάχιστο καθήκον καί ανταπόκριση στην αγάπη Του είναι ή έμπρακτη συμπαράσταση  τής Εκκλησίας  πρός όσους υποφέρουν. Όλοι, Κράτος καί Εκκλησία, κληρικοί καί λαϊκοί οφείλουμε νά ενώσουμε τίς δυνάμεις μας γιά τό καλό τών ανθρώπων.

Αδελφοί μου,

Σας προσκαλώ νά στρέψουμε ξανά τήν προσοχή καί τήν ελπίδα μας στόν Θεό. Στόν σαρκωμένο Λόγο του Θεού, πού δεν ζητά ηγεμονική θέση εξουσίας μέσα στόν κόσμο καί γεννιέται ώς αδύναμο καί κυνηγημένο βρέφος σέ μιά ταπεινή φάτνη. Στόν Χριστό πού αγαπά τούς φτωχούς καί στηρίζει τούς αδύνατους. Στον Χριστό πού αποκαλεί ελάχιστους αδελφούς Του τούς ασθενείς, τούς φτωχούς, τούς πεινασμένους, τούς φυλακισμένους καί όλους τούς κατατρεγμένους τής Γης.

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε» λοιπόν.

Ή ελπίδα αναζωπυρώθηκε. Ή βεβαιότητα ότι τό σκοτάδι ποτέ δέν θά νικήσει τό φώς διατρανώθηκε πάλι.

Διότι «Σήμερον ό Χριστός, εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου».

«Ημείς δε ακαταπαύστως βοώμεν ... Δόξα εν ύψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν άνθρώποις ευδοκία».

Καλά καί ευλογημένα Χριστούγεννα.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
  †Ο Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄

















ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΕΨΑΛΛΑΝ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΕΣΟ ΛΑΥΡΙΟΥ


Παιδικές φωνές γέμισε σήμερα το πρωί η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Συγκεκριμένα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, άκουσε τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα από χορωδίες Συλλόγων και Σχολείων.

Τα κάλαντα είπαν το Δημοτικό Σχολείο Πλάκας, το Λύκειο Αγίων Αναργύρων, το Ίδρυμα Κόκκορη, η Χορωδία του Αγίου Ανδρέα Λαύριου και το ΚΕΣΟ της Ι.Α. Αθηνών.

Συγκινητικές ήταν οι στιγμές που τα παιδάκια πήραν αγκαλιά τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και την στιγμή που ο Μακαριώτατος του προσέφερε αναμνηστικά δωράκια.



23/12/2013 - ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Αναρτήθηκε από P. VOIOTO

Χριστούγεννα. Ημέρα Ιερή και αγία ημέρα, κατ’ εξοχήν αγάπης και πνευματικής ευφροσύνης. Σύμπας ο Χριστιανικός κόσμος γιορτάζει την έλευση του Θεού, στον κόσμο.

Πρόκειται για μέγα μυστήριο, ανερμήνευτο με την ανθρώπινη λογική καθ’ ότι ο Λόγος του Θεού «εσκήνωσεν εν ημίν», ντύθηκε την ανθρώπινη φύση, έγινε άνθρωπος. Ακριβώς όμως επειδή είναι το γεγονός των Χριστουγέννων «μυστήριον κεκρυμένον από των αιώνων και από των γενεών» και αποκαλύπτεται και φανερώνεται, οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μπορούν κάλλιστα να έλθουν να μας βοηθήσουν σε μια προσέγγιση της Θεϊκής αυτής συγκατάβασης.

Ένα πατερικό λοιπόν απάνθισμα να παραθέσουμε: Ο Μέγας Αθανάσιος (†373) ο οποίος θεμελίωσε την Ορθόδοξη Τριαδολογία γράφει: «ο λόγος σάρξ εγένετο, για τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση. Αυτός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Σαφής εν προκειμένω ο λόγος της ενανθρωπήσεως του Κυρίου ο οποίος ορίζεται ως η θέωση του ανθρώπου. Είναι ο ύψιστος και τελικός προορισμός μας.

Σαφής εν προκειμένω ο λόγος της ενανθρωπήσεως του Κυρίου ο οποίος ορίζεται ως η θέωση του ανθρώπου. Είναι ο ύψιστος και τελικός προορισμός μας. Την ίδια θέση διατυπώνει και ο φιλόσοφος νους ο Γρηγόριος Νύσσης (†394) όταν γράφει: «Ο δε φανερωθείς Λόγος δια τούτο κατέμειξεν εαυτόν τη επικήρω (= φθαρτή) των ανθρώπων φύσει, ίνα τη της θεότητος κοινωνία συναποθεωθεί το ανθρώπινον».

Δεν μπορεί και ο έτερος Γρηγόριος ο Θεολόγος ο Ναζιανζηνός (†390) να μη διακυρήξει την ευφροσύνη της καρδιάς του για το αποτέλεσμα της Θείας Σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού και αναφωνεί πολύ χαρακτηριστικά: «κα΄ γώ βοήσομαι της ημέρας την δύναμιν.

Ο άναρχος σαρκούται.

Ο λόγος σαγύνεται.

Ο αόρατος οράται.

Ο αναφής ψηλαφήται.

Ο άχρονος άρχεται.

Ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, «Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».

Ο μυσταγωγικότατος Κύριλλος Ιεροσολύμων (†387) υπογραμμίζει με συνοπτικό τρόπο την άπειρη αγαθότητα και ευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο γράφοντας: «Επήκουσε της δεήσεως των Προφητών, ο Κύριος ο Πατήρ ούχ υπερείδεν ημών το γένος απολλυμένον. Εξαπόστειλεν τον Υιόν Αυτού, τον Κύριον Ιατρόν».

Έπειτα ο Ιερός Δαμασκηνός (†750) τονίζει: «Ομολογούμεν αυτόν (δηλ. τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν) ένα Υιόν του Θεού και μετά την ενανθρώπησιν και Υιόν ανθρώπου τον αυτόν, ένα Χριστόν, ένα Κύριον, τον μόνον μονογενή Υιόν και Λόγον του Θεού, Ιησούν, τον Κύριον Ημών. Δυο αυτού τας γεννήσεις σέβοντες μιαν την εκ Πατρός προαιώνιον υπέρ αιτίαν και λόγον και χρόνον και φύσιν και μιαν την επ’ εσχάτων δι’ ημάς και καθ’ ημάς και υπέρ ημάς».

Γι’ αυτό και ο πρύτανης των Ιεροκηρύκων, ο Ιερός Χρυσόστομος (†407) μας προσκαλεί στην χαρμόσυνη εορτή των Χριστουγέννων με αυτά τα υπέροχα λόγια:

           «Ελάτε να εορτάσουμε.

Ελάτε να πανηγυρίσουμε πράγματι παράξενος ο τρόπος της εορτής, επειδή είναι παράδοξος και ο λόγος της γεννήσεως αυτού.
Διότι σήμερα τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.
Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο Παράδεισος ανοίχθηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχθηκε μακριά.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια επανήλθε.
Ο λόγος της ευσεβείας απάρθηκε και διαδόθηκε παντού.
Ο ουράνιος τρόπος ζωής φυτεύθηκε στην γη.
Οι άγγελοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα. Γιατί; Επειδή ο Θεός ήρθε στην γη και ο άνθρωπος ανέβηκε στον Ουρανό». 
Και ο λόγιος Αγιορείτης Νικόδημος (†1809) ο Μοναχός παραστατικότατα αναγγέλλει: «Ω! άφησε με να υπάγω κοντά εις την Φάτνη και να είπω εις τον Ιησού: Τι είναι αυτή η άκρα σου συγκατάβασις γλυκύτατέ μου Ιησού;

             Εσύ είσαι εκείνος ο επιθυμητός Μεσσίας από όλα τα έθνη και ευθύς να γεννηθείς                με τοιαύτα βάσανα;

             Ναι μου αποκρίνεται. Τούτο ήτο εξ’ αρχής το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου,                να αναιρεθεί η ηδονή δια της οδύνης, και τούτο το πατρικό θέλημα ήλθον να                       τελειώσω εγώ, ευθύς όπου γεννήθηκα εις τον κόσμον».

Άραγε ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος άνθρωπος πόσο μπορεί να προσεγγίσει το βαθύτερο νόημα της εορτής του Χριστού Γεννήσεως; Ένα μείζον ερώτημα. Από την απάντηση ωστόσο εξαρτάται αν θα θρονιαστεί μέσα του η ελευθερία και η άλλη, η μέγιστη των αρετών, η αγάπη.-

*  *  *  *
Κείμενο του Πανοσιολογιωτάτου  Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, Δρ. Ν.& Θ.
Ιεροκήρυκος του Καθεδρικού Ιερού Ναού των Αθηνών και Διευθυντού του Ιδιαίτερου Γραφείου του Μακαριωτάτου.







ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ  ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ  ΤΩ  ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ
ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ  ΧΡΙΣΤΟΥ

Αδελφοί και Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Παιδίον εγεννήθη ημίν,  υιός και εδόθη ημίν»! (Ησ. θ΄ 5)

Ενθουσιωδώς και χαρμοσύνως ο Προφήτης μας γνωστοποιεί προορατικώς πρόαιώνων πολλών την εκτής Αειπαρθένου Γέννησιν του Παιδίου Ιησού.  Βεβαίως, δεν ευρέθηκαί τότε, περίοδον απογραφής επί Καίσαρος Αυγούστου,τόπος εν τω καταλύματι διά την στέγασιν της κυοφορούσης εκ Πνεύματος Αγίου Παρθένου και ούτως ηναγκάσθη ο μνήστωρ καίφύλαξ αυτής άγιος Ιωσήφ να την οδηγήση εις σπήλαιον, εις την φάτνην των αλόγων, «του τεκείντό Παιδίον».

Ο ουρανός και η γη υποδέχονται, προσφέροντες την ευχαριστίαν εις τον Δημιουργόν: «οι Άγγελοι τον ύμνον˙ οι ουρανοί τον αστέρα˙ οι Μάγοι τα δώρα˙ οι ποιμένες το θαύμα˙ η γη το σπήλαιον˙ η έρημος την φάτνην˙ ημείς δε Μητέρα Παρθένον»˙οι ποιμένες αγραυλούν επί «την ποίμνην αυτών» και φυλάσσουν «φυλακάς νυκτός», και άγγελοι θεωρούντες εκστατικοί το Μυστήριον υμνολογούν  (Εσπέρια Εορτής Χριστουγέννων).

Η  γλυκύτης της Αγίας Νυκτός των Χριστουγέννων περιβάλλει και πάλιν τον κόσμον. Καί εν μέσω των ανθρωπίνων καμάτων και πόνων, της κρίσεως και των κρίσεων, των παθών και των εχθροτήτων, των ανησυχιών και των απογοητεύσεων, προβάλλει πραγματικόν και επίκαιρον όσον ποτέ το μυστήριον της Ενανθρωπή-σεως του Θεού Λόγου, Όστις κατήλθεν ως υετός επί πόκον εις την κοιλίαν της αειπαρθένου Μαρίας ίνα ανατείλη δικαιοσύνην και πλήθος ειρήνης (πρβλ. Ψαλμ. Οα΄ 7).

Υπό την σιωπήν και την ειρήνην της ιεράς Νυκτός των Χριστουγέννων, Ιησούς Χριστός, ο άναρχος, ο αόρατος, ο ακατάληπτος, ο άϋλος, ο αεί ων, ο ωσαύτως ων, εισέρχεται σαρκοφόρος, άσημος, απλούς, πτωχός, άγνωστος, εις το δράμα της ιστορίας. Εισέρχεται συγχρόνως ως «μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, [...] εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος» (Ησ. θ΄ 6). Ναί, ερχεται ως άνθρωπος υπό Μητρός Παρθένου και λύει την περιπλοκήν της ανομίας και δίδει με την Χάριν και το Έλεός Του διέξοδον εις τας απορίας της ζωής, προορισμόν και αξίαν και περιεχόμενον και υποδειγματικόν ήθος και πρότυπον εις την ανθρωπίνην περιπέτειαν.

Ο Κύριος προσελάβετο άπασαν την ανθρωπίνην φύσιν και ηγίασεν αυτήν. Ο προαιώνιος Θεός κατεδέχθη να γίνη δι᾿ημάς έμβρυον και να κυοφορηθή εις την γαστέρα της Θεοτόκου. Ούτως ετίμησε και την ανθρωπίνην ζωήν εκ του πρωταρχικού σταδίου αυτής και εδίδαξε τον σεβασμόν εις τον άνθρωπον από της αρχής της κυήσεως αυτού. Ο τα πάντα Δημιουργήσας συγκατέβην άγεννηθή ως Βρέφος και να γαλακτοτροφηθή υπό της Παρθένου. Ούτως ετίμησε την παρθενίαν και την μητρότητα,  την πνευματικήν και την φυσικήν. Διά τούτο ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος προτρέπει: «γυναίκες παρθενεύετε, ίνα Χριστού γένησθε μητέρες» (Λόγος ΛΗ', Εις τα Θεοφάνεια, PG 36, 313A).

Καί ώρισεν ο Κύριος την συζυγίαν του άρρενος και του θήλεος εν τη ευλογημένη οικογενεία. Αυτός ο θεσμός της χριστιανικής οικογενείας αποτελεί το κύτταρον της ζωής και την θερμοκοιτίδα της υγιούς ψυχικώς και σωματικώς αναπτύξεως των τέκνων. Ως εκ τούτου, αποτελεί οφειλήν της Εκκλησίας αλλά και καθήκον της ηγεσίας εκάστου λαού η διάποικίλων τρόπων  ενίσχυσις του θεσμού της οικογενείας.

Διά να αναπτυχθή εν παιδίον υγιώς και ομαλώς απαιτείται μία οικογένεια όπου ο ανήρ και η γυνή ζούν αρμονικώς, ως εν σώμα, μία σαρξ, μία ψυχή, υποτασσόμενοι ο ένας προς τον άλλον. Είμεθα βέβαιοι ότι πάντες οι πνευματικοί και εκκλησιαστικοί ηγέται, ως άλλοι αγραυλούντες ποιμένες, αλλά και οι ιθύνοντες τα του κόσμου, γνωρίζουν και αποδέχονται την θείαν αλήθειαν και πραγματικότητα ταύτην, την οποίαν διακηρύττομεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου και κατά τα εφετεινά Χριστούγεννα.

Πάντες οφείλομεν να ενθαρρύνωμεν την δημιουργίαν και την λειτουργίαν των φυσιολογικών οικογενειών  διά να αναπαράγουν υγιείς ψυχικώς και χαρούμενους πολίτας, πλήρεις αισθημάτων ασφαλείας, στηριζομένους εις το αίσθημα της προστασίας του ισχυρού και προστατεύοντος πατρός και  της στοργικής και αγαπώσης μητρός. Οικογενείας, εις τας οποίας θα αναπαύεται ο Θεός. Προσκαλούμεν και προτρεπόμεθα άπαν το πλήρωμα της  Αγίας Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας όπως πολιτευόμενον αξίως της ης εκλήθη κλήσεως πράττη πάντό δυνατόν διά την στήριξιν του θεσμού της οικογενείας.

Αδελφοί,

«η νυξ προέκοψεν, η δε ήμερα ήγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄ 12). Ήδη οιποιμένες πορεύονται προς την Βηθλεέμ το θαύμα ανακηρύττοντες και προσκαλούν ημάς να τους ακολουθήσωμεν, ως άλλοι «αστεροσκόποι μάγοι χαράς πληρούμενοι» (τροπάριον δ΄ ωδής Όρθρου Εορτής Χριστουγέννων), «δώρατί μια» προσάγοντες Αυτώ «χρυσόνδόκιμον, ως Βασιλεί των αιώνων, και λίβανον ως Θεώ των όλων, ως τριημέρω δε νεκρώ σμύρναν τω αθανάτω»(Ανατολίου, Στιχηρόν ιδιόμελον Εσπερινού Εορτής Χριστουγέννων).

Δηλαδή τα δώρα της αγάπης και της πίστεώς μας και της δοκιμής μας ως χριστιανών καί μάλιστα ορθοδόξων εις το ήθος και την παράδοσιν, την οικογενειακήν, την πατερικήν, την εκκλησιαστικήν, την ορθοπράττουσαν πάντοτε ανά τους αιώνας και συνέχουσαν μέχρι σήμερον την ευλογημένην κοινωνίαν μας, της οποίας κύτταρον κατά Θεόν βιο της και αυξήσεως είναι, επαναλαμβάνομεν, η οικογένεια.

Αδελφοί και τέκνα,

-2013 χρόνια συνεπληρώθησαν από της κατά σάρκα Γεννήσεως του Χριστού˙

-2013 χρόνια και ο Χριστός, όπως τότε, δεν παύει να καταδιώκεται εν τω προσώπω των αδυνάτων από τον Ηρώδην και τους παντοειδείς συγχρόνους Ηρώδας˙

-2013 χρόνια και ο Ιησούς διώκεται εις τα πρόσωπα των χριστιανών εν Συρία - και όχι μόνον˙

-2013 χρόνια και ο Χριστός φεύγει, ως πρόσφυξ μετ᾿ αυτών, όχι εις την Αίγυπτον, αλλά εις τον Λίβανον, εις την Ευρώπην, εις την Αμερικήν και αλλαχού δι᾿ ασφάλειαν εν τη ανασφαλεία του κόσμου˙

-2013 χρόνια και το Παιδίον Ιησούς είναι ακόμη φυλακισμένον με τους δύο Ιεράρχας της Συρίας Παύλον και Ιωάννην, με τας Ορθοδόξους μοναχάς και πολλούς ακόμη ανωνύμους και επωνύμους χριστιανούς˙

-2013 χρόνια και ο Χριστός σταυρώνεται μαζί με αυτούς που βασανίζονται και φονεύονται διά να μη προδώσουν την πίστιν των εις Αυτόν˙

-2013 χρόνια και ο Ιησούς φονεύεται καθ᾿ ημέραν εις το πρόσωπον των χιλιάδων εμβρύων, τα οποία οι γονείς των δεν αφήνουν να γεννηθούν˙

-2013 χρόνια και ο Χριστός εμπαίζεται και ονειδίζεται εις το πρόσωπον των δυστυχισμένων παιδίων, τα οποία ζούν υπό την κρίσιν της οικογενείας, της ανεχείας, της πτωχείας.

Τον πόνον, την θλίψιν και τα παθήματα των ανθρώπων ήλθε και έρχεται και κατά τα εφετεινά Χριστούγεννα να αναλάβη ο Κύριος, ο ειπών «εφ᾿ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40-41). Δι᾿ αυτούς ήλθεν εκ Παρθένου, δι᾿ αυτούς εγένετο άνθρωπος, δι᾿ αυτούς έπαθεν, εσταυρώθη, ανέστη. Δι᾿ ημάς όλους, δηλαδή.

Ας άρωμεν, λοιπόν, έκαστος ημών τον προσωπικόν αυτού σταυρόν διά να εύρωμεν χάριν και έλεον εις εύκαιρον βοήθειαν˙ διά να είναι «μεθ᾿ ημών ο Θεός», ο τεχθείς Εμμανουήλ, Σωτήρ και Κύριος. Αμήν.

Χριστούγεννα , βιγ΄
Ο Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών.

ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄


''Μετεποίησας την πτωχείαν μου τη συγκαταβάσει σου,
σ' αυτόν εταπείνωσας και το γένος μου ύψωσας.''

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Δύο χιλιετίες πριν ο Υιός και Λόγος του Θεού βγήκε από τον εαυτό Του, παραμένοντας ο εαυτός Του, προκειμένου να προσλάβει και θεραπευτικώς να μεταμορφώσει τον πλάνητα και ασθενή Αδάμ. Άφησε την μακαριότητα της εσωτερικής τριαδικής κοινωνίας, εξεδήμησε εκ των ουρανών και επεδήμησε επί της γης για να αποκαταστήσει την ενότητα του γένους των ανθρώπων με τον Θεό.

Ο Θεός δεν αρκέστηκε στο να πει και να γίνει, αλλά ταπεινώθηκε και έγινε ο Ίδιος άνθρωπος για να μορφώσει έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζεται η γνησιότητα της κατά Χριστόν ζωής δεν είναι άλλη από την αγάπη, η οποία χωρεί και συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα και φθάνει μέχρι της θυσίας του Σταυρού.

Η αγάπη αυτή δεν νοείται ως απροσδιόριστη συναισθηματική έκφραση, ούτε καν ως συμβατική δοχή και ξενία συγγενών και φίλων.  Νοείται κυρίως ως πρόσληψη και μεταμόρφωση του άλλου και αγνώστου, στα πρότυπα της πρόσληψης και μεταμόρφωσης του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστό.

Και αν ο Μονογενής Υιός του Θεού μετοίκησε από αγάπη για να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή μας, σήμερα χιλιάδες αφρικανοί αδελφοί μας, πιεσμένοι από ανάγκη ανελεύθερη, αναγκάζονται να αλλάξουν τον τόπο και τον τρόπο. Πιεσμένοι από τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης με μόνη αποσκευή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι δεν κατορθώνουν να φθάσουν στη γη της επαγγελίας και χάνονται απάτριδες. Αλλά και εκείνοι που καταφέρνουν να εισέλθουν στη γη της προσμονής, συχνά γνωρίζουν την απαξία, την απόρριψη, την επιτίμηση, την εκμετάλλευση.

Αγαπητοί μου αδελφοί, Γνωρίζω καλά ότι το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει πάρει το χαρακτήρα πλημμυρίδας, η έκταση της οποίας φοβίζει τις κοινωνίες υποδοχής. Είναι καιρός οι κοινωνίες αυτές να αλλάξουν στάση και να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη δυστυχία αργά ή γρήγορα θα σπάσει τα όποια τείχη υψώνονται για να αποτρέψουν τον απελπισμένο μετανάστη.

Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό ότι μόνο αν αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των κοινωνιών που τροφοδοτούν την μετανάστευση, τότε θα αναστραφεί το ρεύμα των μεταναστών. Μέχρι τότε όμως και ιδιαίτερα τούτο το βράδυ της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, ας μη λησμονούμε τα λόγια του ποιητή:

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά...
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Ο Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας
και πάσης Αφρικής
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
 ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄


Η ανά τα πέρατα του κόσμου, μία, αγία, καθολική και αποστολική Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία εορτάζει σήμερον πανηγυρικώς γεγονός υπερφυές και εξαίσιον, υπερβαίνον πάσαν ανθρωπίνην διάνοιαν και έννοιαν Εορτάζει το γεγονός της κατά σάρκα γεννήσεως του εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου σαρκωθέντος και ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το γεγονός τούτο ο Θεός Πατήρ απ’ αιώνων ηβουλήθη και διά των αγίων προφητών Αυτού και «του Νόμου ως παιδαγωγού» (Γαλ. 3, 24) εν θεοπνεύστοις Αγίαις Γραφαίς Αυτού και εν Αγίω Πνεύματι προητοίμασε τους ανθρώπους.

«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ. 4, 4), επί Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου, απεκάλυψε τούτο εμφανώς, εις την πόλιν ταύτην, την Βηθλεέμ, «την ουδαμώς ελαχίστην ούσαν εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα» (Ματθ. 2, 6) και εις το σπήλαιον τούτο, το απέριττον. Ενταύθα, εις τον τόπον τούτον, ηυδόκησεν ο Θεός Πατήρ, όπως γεννηθή το κατά σάρκα και εμφανισθή εν χρόνω ο πριν άσαρκος και άχρονος Υιός Αυτού.

Ενταύθα μάγοι μακρόθεν εξ Ανατολών τη οδηγία λαμπρού αστέρος προσελθόντες, είδον βρέφος κρατούμενον εν αγκάλαις κόρης Παρθένου και προσκυνήσαντες, προσήνεγκον Αυτω τα δώρα αυτών, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» (Ματθ. 2, 11). Ενταύθα προσεκύνησαν Αυτόν οι Ποιμένες, οι αγραυλούντες εις την πλησιόχωρον κώμην των Ποιμένων. Ενταύθα εξ ουρανών ηκούσθη ο αγγελικός ύμνος της ειρήνης:«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 14).Τούτο δε όλον γέγονεν, επειδή ο Θεός, ο πλάσας τον άνθρωπον, δεν έπαυσε να αγαπά και να αναζητή αυτόν και ότε ούτος αφίστατο Αυτού.

Ο Θεός ανεζήτησε τον άνθρωπον εις τας περιπλόκους, ατελειώτους και αδιεξόδους φιλοσοφικάς ερευνήσεις αυτού και εις τας αμαρτωλάς και φθοροποιούς επιδόσεις αυτού και ουκ εβδελύξατο αυτόν, αλλά κατά τον θεοφόρον άγιον Κύριλλον Αρχιεπίσκοπον Αλεξανδρείας «ωκειώθη την ανθρωπότητα, ασυγχύτως ενεπλάκη σαρκί και προσέλαβε τον άνθρωπον» (Περί της ορθής πίστεως, PG 76, 1181D) εν τη αποστολή εις τον κόσμον και τη ενανθρωπήσει του Υιού Αυτού.

Ποιών εκουσίως το θέλημα του πέμψαντος Πατρός Αυτού ο Χριστός, «πλούσιος ων, επτώχευσεν δι’ ημάς, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν» (Β΄ Κορ. 8, 9). Πολιτευσάμενος επί της γης και τοις ανθρώποις συναναστραφείς ως Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, τούτους ποικιλαχώς και ποικιλοτρόπως ευηργέτησε. Πτωχούς και πένητας ηλέησε. Συνεμερίσθη την προσληφθείσαν ανθρωπίνην φύσιν ημών και έως ουρανού αυτήν ανεβίβασε διά Σταυρού, Αναστάσεως και Αναλήψεως.

Η Εκκλησία, το σώμα Αυτού το άγιον, τη εκχύσει τού Αγίου Πνεύματος, συνεχίζει το αγιαστικόν και φιλανθρωπικόν έργον Αυτού επί της γης. Αγιάζει αδιακόπως διά μέσου των αιώνων δια των μυστηρίων τα μέλη αυτής, καλλιεργεί, εξανθρωπίζει και κατακοσμεί τα ήθη των ανθρώπων, στηρίζει τον ιερόν θεσμόν της οικογενείας, διατρέφει τους πένητας, συμπαρίσταται σήμερον εμπράκτως εις τα θύματα της δημιουργηθείσης οικονομικής κρίσεως και καλεί την ανθρωπότητα εις καταλλαγήν, συμφιλίωσιν, ειρήνην και δικαιοσύνην, φιλανθρωπίαν, αγάπην και ευεργεσίαν.

Εξαιρέτως η Εκκλησία Ιεροσολύμων, η πρώτη ευαγγελισθείσα την του Χριστού Γέννησιν, δέεται από του Σπηλαίου τούτου και από της Κωνσταντινείου Βασιλικής ταύτης, της οποίας διά μέσου των αιώνων φύλαξ πιστός απεδείχθη, υπέρ ειρήνης και αγαθής καταστάσεως του σύμπαντος κόσμου, υπέρ καταπαύσεως των γεγονότων βίας εις την Μέσην Ανατολήν και αλλαχού, υπέρ παύσεως των τρομοκρατικών ενεργειών, υπέρ σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας και λατρείας, υπέρ απελευθερώσεως των απαχθέντων Ιεραρχών και των απαχθεισών μοναζουσών της αδελφής Εκκλησίας της Αντιοχείας και υπέρ της των πάντων καταλλαγής και ενώσεως.

Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013.
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης
              ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄
    Πατριάρχης Ιεροσολύμων
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ 
ΑΜΕΡΙΚΗΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ


τι παιδίον γεννήθη μν,
υός καί δόθη μν ... (σαΐας 9:6)

Προσφιλες δελφοί καί δελφές ν Χριστ,

Στήν κορύφωση τς ελογημένης ατς περιόδου μέ τόν λαμπρό ορτασμό τς Γεννήσεως το Χριστο, εχαριστομε καί δοξάζουμε τόν Θεό γιά τήν πέραντη χάρη Του καί τό ξαίσιο δρο Του, τό δρο τς Σαρκώσεώς Του. Εναι ορτή χαρς καί φωτός. Εναι πανηγυρισμός γιά τήν μέρα καί τήν στιγμή κατά τήν ποία Θεός λαβε νθρώπινη πόσταση λόγ τς μεγάλης γάπης Του γιά μς. Διά τς πό τς Παρθένου Μαρίας συλλήψεως καί γεννήσεώς Του Κύριός μας εσλθε στήν νθρώπινη κατάσταση. λαβε τό σμα καί τό αμα τό ποο δημιούργησε.

γινε νθρωπος γιά νά μς χαρίσ τήν δύναμη πί το κακο καί πί το θανάτου καί τό δρο τς πόλυτης λευθερίας πό τήν μαρτία. Τήν μέρα ατή ορτάζουμε τό δρο το Θεο σέ μς καί σέ λόκληρη τήν νθρωπότητα καί τό σύμπαν. Ατό τό δρο τό εχε προφητεύσει Προφήτης σαΐας ταν επε: τι παιδίον γεννήθη μν, υός καί δόθη μν ...(σαΐας 9:6). Διά το δώρου Του, μς χαρίζει λπίδα. Στό σκοτάδι, τό λαμπερό φς τς ποσχέσεώς Του φωτίζει τήν δό πρός τόν Θεό μέσ το Χριστο.

Στόν γώνα μας ναντίον τς μαρτίας καί τν πολλν προκλήσεων τς ζως, μς φανερώνει πς μπορομε νά ποκαταστήσουμε τήν κοινωνία μαζί Του καί μς διαβεβαιώνει τι θά χουμε τήν δύναμη νά λοκληρώσουμε τήν πορεία τς πίστεώς μας. Στό γεγονός τς Σαρκώσεως το Χριστο ποκαλύπτεται δός πρός τήν ληθινή καί αώνια ζωή καί γινόμεθα μάρτυρες τς δυνάμεως το Θεο νά λυτρών ατό πού κενος δημιούργησε καί γαπ. ορτάζουμε ατή τήν ορτή καί τό θαυμάσιο ατό δρο σέ μιά ποχή που πολλοί νθρωποι νά τόν κόσμο χρειάζονται συμπόνοια καί λπίδα.

χουμε παρατηρήσει μαζικές καταστροφές καί πώλειες λόγ προσφάτων φυσικν φαινομένων. Γίναμε μάρτυρες τς τραγωδίας τς βίας τόσο ντός τν κοινοτήτων μας σο καί σέ λο τόν κόσμο.  Συνειδητοποιομε τούς γνες τν δελφν μας στήν λλάδα καί στήν Κύπρο καί σέ λλες χρες που ο οκονομικές προκλήσεις χουν δυσχεράνει τήν ζωή πολλν. Συνειδητοποιομε τίς δοκιμασίες το Οκουμενικο Πατριαρχείου μας ξ ατίας σοβαρν περιορισμν στήν σκηση τς ληθινς θρησκευτικς λευθερίας. Συνειδητοποιομε γύρω μας τίς συνέπειες τς παξιώσεως τς νθρώπινης ξιοπρεπείας καί τς κμεταλλεύσεως τς ζως τν νθρώπων. 

Μέσα σ’ ατές κριβς τίς κακουχίες τς νθρωπότητος καί τν παραπάνω προκλήσεων μεταφέρουμε τό μήνυμα τν Χριστουγέννων: τι παιδίον γεννήθη μν, υός καί δόθη μν! Μοιραζόμεθα να Εαγγέλιο λπίδος καί παγγελιν. Χριστός γινε νθρωπος καί ατό τό μοναδικό δρο πρός μς χει καταστε πνευματική βάση τς προσφορς μας σέ ναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.

ς μάρτυρες το μεγίστου τν δώρων, μέ ασθήματα εγνωμοσύνης πρός κενον λλά καί μέ εσπλαγχνία γιά τούς δελφούς μας, κάνουμε τήν προσφορά μας σ’κείνους πού χασαν τά πάντα, πού εναι πελπισμένοι, πού ποφέρουν κάτω πό νεξέλεγκτες νεπίδεκτες λλαγς συνθκες καί πού χουν πέσει θύματα κακοποιήσεως. Ατοί χουν νάγκη νά συνειδητοποιήσουν τι Θεός τούς χάρισε τόν αυτόν Του, τι χάρη Του ποκαλύπτεται διά το γεννηθέντος Χριστο στε νά μπορον νά χουν λπίδα καί ληθινή ζωή.

Στήν γία καί ελογημένη ορτή τς Γεννήσεως το Χριστο, εθε καρδιά μας νά εναι γεμάτη μέ χαρά καθώς λαμβάνουμε καί χαιρόμαστε τό δρο το Θεο καί τό δρο τς λπίδος καί τς ζως. Εθε, πίσης, νά νανεώσουμε τήν δέσμευσή μας νά μοιραζόμεθα ατό τό δρο μέ λους. ς δώσουμε πό τό περίσσευμά μας τσι στε συνάνθρωποί μας νά βρον φροντίδα καί θεραπεία.

ς νταποκριθομε στίς νάγκες τν νθρώπων γύρω μας καί σλο τόν κόσμο, τσι στε μαρτυρία τς χάριτος το Θεο νά φωτίζ παντο. Εχομαι καλός καί λεήμων Θεός μας νά ελογ σς καί τίς οκογένειές σας καθώς συγκεντρώνεσθε μέ δελφοσύνη καί προσευχή ατή τήν ραία καί γία μέρα. Καλά καί ελογημένα Χριστούγεννα.

Μετά πατρικς ν Χριστ γάπης,
ρχιεπίσκοπος μερικς Δημήτριος

ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ


«Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν
 έχωσιν» (Ιω. 10:10)

Ο τονισμός της αξιοπρέπειας του ανθρώπου κυριαρχεί στην εποχή μας στις ποικίλες δημόσιες διακηρύξεις. Το γεγονός όμως που αναδεικνύει με μοναδική ένταση την αξία της ανθρώπινης ζωής είναι αυτό που δεσπόζει στη σημερινή μεγάλη εορτή: Ότι ο Υιός του Θεού του ζώντος, του απροσίτου και παντοδυνάμου, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, έγινε άνθρωπος. Αυτό παραμένει το εκπληκτικό κεντρικό μήνυμα των Χριστουγέννων. Για τη σωτηρία του κόσμου, ο Θεός δεν έστειλε αγγέλους, δεν έλαβε τη μορφή κάποιου άλλου δημιουργήματος, αλλά έγινε άνθρωπος. Έτσι τόνισε με σαφή τρόπο την αξία αυτής καθεαυτής της ανθρώπινης ζωής και φανέρωσε την ιερότητα της κάθε ανθρώπινης υπάρξεως.

Αλλά συγχρόνως το Ευαγγέλιο αποκαλύπτει ότι ο Χριστός ήλθε για να ανυψώσει την ανθρώπινη φύση, να μεταγγίσει σ’ αυτήν πλησμονή ζωής. Η σημερινή λοιπόν εορτή είναι η κατεξοχήν εορτή της ζωής, σε όλες τις διαστάσεις και την προοπτική της. Μέσα στην εορταστική χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μάς δίνεται η ευκαιρία να αναλογισθούμε βαθύτερα την ουσιαστική αξία του θεόσδοτου αυτού δώρου, που ήδη απολαμβάνουμε, και γενικότερα να αυξήσουμε τον σεβασμό μας προς την όπου γης ανθρώπινη ύπαρξη.

1.Αρχίζοντας πρώτα από τη δική μας ζωή, καιρός να προσέξουμε τα λεγόμενα αυτονόητα· όπως π.χ. είναι το χρέος μας να διατηρούμε άρτια τη βιολογική μας ζωή, αποφεύγοντας καταχρήσεις, πάθη και λάθη που την υποβιβάζουν και την υποσκάπτουν, φροντίζοντας να αναπτύξουμε όλες τις πνευματικές μας δυνατότητες. Ως ζωντανά κύτταρα του ανθρωπίνου γένους έχουμε ευθύνη και υποχρέωση να καλλιεργήσουμε όλα μας τα χαρίσματα, όλο το φάσμα της δημιουργικότητος μας και να προσφέρουμε στην ανθρωπότητα ό,τι καλύτερο διαθέτουμε. Ακόμα και στις πιο σκοτεινές συνθήκες απογνώσεως ας αναλογιζόμαστε την ανυπέρβλητη αξία της ζωής και ότι δεν δικαιούμεθα, σε καμιά περίπτωση, να την καταστρέψουμε με τα ίδια μας τα χέρια.

Οι πολυειδείς δοκιμασίες του ανθρωπίνου βίου, κάμψη υγείας, ανέχεια, κατατρεγμοί, συκοφαντίες, συχνά ανοίγουν νέους πνευματικούς, υπαρξιακούς ορίζοντες. Απορροφημένοι από τη φροντίδα για την καθημερινή βιοτή, αμελούμε συνήθως την άλλη διάσταση που άνοιξε με την έλευση Του ο Χριστός· ότι ήλθε για να μας οδηγήσει σε πνευματική άνθηση και καρποφορία, να μας προσφέρει «τό περρισόν αυτής της ζωής, τουτέστι τό πλέον ήτοι τό τιμιώτερον, τήν τελειοτάτην του Πνεύματος μέθεξιν» (Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας). Το «περισσόν» σημαίνει την ποιοτική πληρότητα που χαρίζει η παρουσία του ζωοποιούντος Πνεύματος σε εκείνους οι οποίοι «μένουν εν Χριστώ».

2.Η δεύτερη κατεύθυνση του Χριστουγεννιάτικου στοχασμού μας οφείλει να αποβλέπει στην τόνωση του σεβασμού της ζωής των συνανθρώπων μας. Ποικίλες απειλές κατά της ζωής, δολοφονικές ενέργειες, αιματηρές συγκρούσεις διαστίζουν την καθημερινότητα. Παρ’ όλα τα προσχήματα, οποιαδήποτε αφαίρεση ζωής αποτελεί έγκλημα όχι μόνο κατά του συγκεκριμένου θύματος αλλά γενικότερα κατά της ανθρωπότητος. Αλλά η περιφρόνηση της ζωής δεν συντελείται μόνο με εγκληματικές πράξεις και την πολύμορφη βία. Αναρίθμητοι άνθρωποι απειλούνται από διάφορες μορφές αδικίας στην κοινωνική και ιδιωτική σφαίρα.

Η αδικία οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε στερήσεις, φτώχια, εξαθλίωση. Κάτι ακόμα που δρα, χωρίς να διακρίνεται σαφώς, κατά της ανθρώπινης ζωής είναι η αδιαφορία για την ποιότητα ζωής των συνανθρώπων μας. Δεν φαίνεται πάντοτε καθαρά, δεν διώκεται από τον νόμο, όμως δεν παύει να υπονομεύει αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Σε εποχή μάλιστα κρίσεων, όπως η δική μας, η αδιαφορία γίνεται συχνά θανατηφόρα. Άμεσο χρέος όλων μας είναι να προστατεύουμε κάθε ανθρώπινη ζωή με έμπρακτη συμπαράσταση και άγρυπνη αλληλεγγύη, στηρίζοντας με λόγο και έργο, με άδολη αγάπη, όσους δοκιμάζονται, όσους πληγώνει η ανέχεια, η αρρώστια και η απελπισία.

Συγχρόνως, χρέος των συνειδητών χριστιανών είναι η μαρτυρία ότι εκτός από την βιολογική ζωή υπάρχει μια άλλη ακόμα ανώτερη ποιότητα ζωής.Η πνευματική, την οποία χαρίζει και προάγει η πίστη, το άνοιγμα της καρδιάς μας στην περιοχή του Πνεύματος. Μια ζωή που κινείται διαρκώς σε μεταμορφωτική εσωτερική πορεία με την βεβαιότητα ότι ο Χριστός ήλθε «...ίνα πας ο θεωρών τον υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχη ζωήν αιώνιον …»(Ιω. 6:40).  «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ιω. 10:10). Το εκπληκτικό μήνυμα των Χριστουγέννων είναι ότι ο Υιός του Απροσίτου Θεού έγινε άνθρωπος.

Η ενανθρώπηση του θείου Λόγου διατρανώνει, αδελφοί μου, την τεράστια αξία της ανθρώπινης ζωής. Αλλά συγχρόνως αποκαλύπτει ότι ο Χριστός ήλθε να μας μεταγγίσει μια ζωή ανώτερη «την τελειοτάτην του Πνεύματος μέθεξιν,» που προεκτείνεται στην αιωνιότητα. Ας φροντίσουμε τις εορταστικές αυτές ημέρες να βιώσουμε βαθύτερα την ιερότητα και το μεγαλείο του θεόσδοτου δώρου της ζωής.Και ακόμη να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας με άοκνη προσπάθεια για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής. Ταυτόχρονα ας ενισχύσουμε τον σεβασμό μας για την ζωή των συνανθρώπων μας, καταπολεμώντας τη βία, την αδικία και την αδιαφορία που την υπονομεύουν.

Ας την στηρίζουμε με την αγαπητική αλληλεγγύη μας. Ευλογημένα Χριστούγεννα με συνειδητό αγώνα για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Και με την έμπνευση του Χριστού, η νέα χρονιά περισσότερο ανθρώπινη.

 Ο Τιράνων και Πάσης Αλβανίας
                   ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ