22 Δεκεμβρίου, 2013

Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΝ ΣΥΜΕΩΝ ΓΙΑ ΣΧΙΣΜΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ


Τη συμπαράστασή του στις αποφάσεις της πλειοψηφίας της Ιεράς Συνόδου, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα πως οι ενέργειες του πρώην τοποτηρητή δεν τον εκφράζουν, σημειώνει σε επιστολή του ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστόφορος.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ



Αρχιεπίσκοπος πρώην Τσεχίας και Σλοβακίας
                                                                                          
                                                                                                 Těšov, 20.12.2013

 Σεβασμιώτατοι άγιοι αδελφοί,

προσευχόμαστε μαζί με τους αδελφούς στο μοναστήρι μας μη χάνοντας την ελπίδα να μας βοηθήσει σύντομα ο Θεός να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα και η Εκκλησία μας θα μπορέσει να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας των ψυχών.

Δυστυχώς μαθαίνω πάλι, ότι μερικοί συνδέουν το πρόσωπό μου με αυτούς που δεν δέχονται τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. (...) Πρόσφατα, πιστεύω κάτω από τις πιέσεις των γεγονότων, ο Μητροπολίτης κ. Συμεών έγραψε στο ανακοινωθέν του, ότι τα υπόλοιπα μέλη της Ι. Συνόδου εξέλεξαν την οδό εξέγερσης και ότι δεν είναι πλέον κανονικοί αρχιερείς.

Το ανακοινωθέν αυτό είναι όντως επικίνδυνο και προωθεί σχίσμα. Για αυτό το λόγο θα ήθελα να Σας επιβεβαιώσω, με όλη την ευθύνη μου ως αρχιερέας που υπηρετεί πολλά χρόνια και ως πρώην προκαθήμενος της Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας, ότι η Ι. Σύνοδος έχει το δικαίωμα η πλειοψηφία Της να τοποθετήσει ή να ανακαλέσει τον Τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου.

Σας παρακαλώ, αν και σίγουρα σκανδαλιστήκατε πολύ, να διατηρήσετε την ενώτητα της Εκκλησίας μας, που είναι ένα μεγάλο και πολύτιμο δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Μετά της εν Θεώ αγάπης,
Χριστοφόρος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ ΤΟΥ ΕΚ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ


ΚΟΡΙΝΘΟΥ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ 
''ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ 
ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ''

Για τα υποκινούμενα δημοσιεύματα που αφορούν "ρόζ" σκάνδαλα μέσα στην Εκκλησία μίλησε στην εκπομπή "Με απλά λόγια" ο Σεβ. Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος. Ο κ. Διονύσιος σχολιάζοντας τα δημοσιεύματα έκανε λόγω για ψευδείς ειδήσεις, ξεκαθαρίζοντας ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Σύνοδος θα κινηθούν νομικά.

"Υπάρχει η επίθεση της λάσπης και η επίθεση της αγάπης, εγώ θα παραμείνω στην επίθεση της αγάπης", τόνισε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Κορίνθου. Επίσης αναφέρθηκε σε δημοσιογράφο ο οποίος του ζήτησε χρήματα για να είναι διαφορετικά τα δημοσιεύματα του, τονίζοντας ότι όλοι αυτοί να αναζητήσουν την λάσπη αλλού και όχι στην εκκλησία.

"Τα ιερά χρήματα θα πάνε σε εκείνους που τα έχουν ανάγκη, και όχι στις στοχευμένες επιθέσεις τους", υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο κ. Διονύσιος. Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Κορίνθου αναφέρθηκε στον προκάτοχό του Μητροπολίτη Παντελεήμονα Καρανικόλα, τονίζοντας ότι κάποια στιγμή αυτή η μεγάλη προσωπικότητα έφτασε στα γεράματα να γίνει περίγελος.

Επίσης ο Μητροπολίτης Κορίνθου πρόσθεσε πως διασύρθηκε ο προκάτοχός του, υπογραμμίζοντας ότι πέθανε απαρηγόρητος και καταρώμενος τους Κορινθίους γραπτώς. "Αν φιλοδοξούν οι Κορίνθιοι για άλλη μια φορά να κατηγορηθούν ως πατροκτόνοι...δεν ξέρω", ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Διονύσιος.

Τέλος σχολιάζοντας τα "ρόζ" δημοσιεύματα Αθηναϊκής Εφημερίδας για την Εκκλησία, έκανε λόγω για ψευδείς ειδήσεις, ξεκαθαρίζοντας ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Σύνοδος έχουν κινηθεί νομικά.


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΓΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥ

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, εξ αφορμής της συνεχίσεως και εξειδικεύσεως του θορύβου περί σκανδάλων, ο οποίος συστηματικώς και αναιτίως κατά τις άγιες ημέρες των εορτών της θείας Επιφανείας του Κυρίου εγείρεται σε βάρος κληρικών παντός βαθμού, κάνει γνωστά τά κάτωθι:

Μετά και την παρέλευση της προθεσμίας, την οποία είχε ορίσει με εξώδικη πρόσκλησή Της, στις 9 Δεκεμβρίου 2013, προς την εφημερίδα «Ακρόπολις» και στους δύο δημοσιογράφους της που μέσω αλλεπάλληλων δημοσιευμάτων τους δήλωναν ότι κατέχουν στοιχεία κατά «εν ενεργεία Μητροπολίτου της Εκκλησίας της Ελλάδος και δη και της Πελοποννήσου και άλλων κληρικών» και μη τηρηθείσης της, υπό των κανόνων της Εκκλησίας και των νόμων, διαδικασίας για την κατάθεση των οποιωνδήποτε καταγγελιών και στοιχείων στην Ιερά Σύνοδο ως προϊσταμένη αρχή του Αρχιερέως και οποιουδήποτε κληρικού και προκειμένου να προστατεύσει τούς κληρικούς Της και το ποίμνιό Της από το δήθεν σκάνδαλο, προέβη στις εξής ενέργειες: 
Α΄) κατέθεσε Αναφορά ενώπιον της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, και Β΄) υπέβαλε Αγωγή και Μήνυση της Εκκλησίας της Ελλάδος για συκοφαντική δυσφήμιση κατά παντός υπαιτίου. 
 Η Iερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του Σεβασμιωτάτου στο ekorinthos.gr:

H ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ ΙΔΡΥΣΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ


Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών ιδρύει για πρώτη φορά στον εκκλησιαστικό χώρο Ταινιοθήκη - Κινηματογραφική Λέσχη, η οποία θα λειτουργεί στο κτήριο του Πολιτιστικού Κέντρου, αρχικά με μία προβολή κάθε μήνα. «Η επιθυμία μας είναι η κινηματογραφική αυτή λέσχη να αποτελέσει ένα βήμα διαλόγου της Εκκλησίας με άλλους φορείς πολιτισμού και ιδεών, με αφορμή πάντοτε την τέχνη του κινηματογράφου, σε μία συμπαράταξη ποιότητας και στοχασμού διεισδυτικού, για ό,τι μας περιβάλλει και μας αφορά.

Η κάθε προβολή ταινίας θα προλογίζεται από τον σκηνοθέτη και κληρικό της Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Πέτρο Μινόπετρο και φυσικά θα έπεται της προβολής και ένας πρώτος σχολιασμός, ως αφορμή για συζήτηση με το κοινό, από τον διδάκτορα θεολογίας και φιλόλογο Διονύσιο Σκλήρη αλλά και από άλλους ομιλητές πού κατά καιρούς θα προσκαλούνται», αναφέρει ο διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου, π. Βασίλειος Χριστοδούλου. Η πρώτη προβολή πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου με την ταινία του Ξαβιέ Μποβουά «Ενώπιον θεών και ανθρώπων».(«Des hommes et des dieux», Γαλλία, 2010).

Είσοδος ελεύθερη. Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, οδ. Μεγ. Βασιλείου 15 - Ρούφ, Μετρό Κεραμεικός.


22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ - ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

Κατά Ματθαίον α΄ 1-25

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυΐδ υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού. Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασών, Ναασών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαυΐδ τον βασιλέα.

Δαυΐδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβαάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος.

Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός.

Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυΐδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου.

Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄ όναρ εφάνη αυτώ λέγων· Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου, το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου. Τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Aυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.

(Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου λέγοντος. Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ημών ο Θεός). Διεγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.

Μετάφραση Περικοπής

Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού απογόνου του Δαβίδ, ο οποίος ήταν απόγονος του Αβραάμ. Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί γέννησε τον Δαβίδ το βασιλιά.

Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα του Ουρία. ο Σολομών εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά· ο Ασά εγέννησε τον Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία· ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαν, ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία· ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα.

Μετά την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ το Ζοροβάβελ· ο Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ· ο Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ· ο Ελιούδ εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός.

Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές. Το ίδιο κι από τον Δαβίδ ως την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας, καθώς κι από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνα ως το Χριστό. Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία, αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ, επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα σιωπηλά και χωρίς την επίσημη διαδικασία.

Όταν όμως κατέληξε σ’ αυτή τη σκέψη, εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας Άγγελος Κυρίου και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους». (Με αυτό που έγινε εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης: Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας). 

Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του, χωρίς να έχει συζυγικές σχέσεις μαζί της, μέχρι που γέννησε το γιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.


ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Αγαπητοί επισκέπται του Ιστολογίου μας.

Λίγες μόλις ώρες πριν από τη μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης και ο κόσμος αναμένει ν’ αντλήσει από αυτή μηνύματα ελπίδας και ζωής. Τα αδιέξοδα που βιώνει τόσο εφιαλτικά στρέφουν την προσοχή στη Γέννηση του Θεανθρώπου ως το κατ’ εξοχήν γεγονός που τον ανεβάζει από τα έσχατα σημεία κατάπτωσης στα οποία έχει βρεθεί σήμερα. Χριστούγεννα. Μοναδική ευκαιρία ν’ αναβαπτίσουμε την ύπαρξή μας στο μυστήριο του Θεού, μέσα από το οποίο αποκαλύπτεται και φωτίζεται το μυστήριο του ανθρώπου. 

Το πλησίασμα στην εορτή των Χριστουγέννων προϋποθέτει αλλαγή στάσης, αλλαγή νού, ξερίζωμα του εγωισμού και κυρίως άνοιγμα της προοπτικής για νέα θέαση των πραγμάτων στην άπειρη προοπτική του Θεού. Πρέπει ν’ αντιληφθούμε επιτέλους ότι αυτό που συντελέστηκε στη Βηθλεέμ δεν είναι μια ρομαντική ιστορία συμβολικού περιεχομένου για να τρέφει στην επιφάνεια των πραγμάτων απλώς την φαντασία μας, αλλά ένα πραγματικό γεγονός, το κατ’ εξοχήν γεγονός μέσα στην ιστορία του ανθρώπου.

Μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ αποκαλύπτεται το μεγάλο μυστήριο του Σαρκωμένου Θεού, ως το μυστήριο της αγάπης, της ελευθερίας, της ανακαίνισης. Αποκαλύπτεται ότι ο Θεός είναι μαζί μας. «Ιδού, η Παρθένος θα γεννήσει υιό και θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας». (Ματθ. 1,23).Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, η οποία, σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, αποτελεί «σεισμόν γης», βρίσκεται στο κέντρο της Θείας Οικονομίας. Είναι ο άξονας, η περιστροφή του οποίου επανασυνδέει την ύπαρξη του ανθρώπου με τον Θεό.

Γι’ αυτό και ο Μέγας Βασίλειος, αναφερόμενος στα Χριστούγεννα, θα διακηρύξει ότι πανηγυρίζονται σαν «τα σωτήρια του κόσμου, η γενέθλια ημέρα της ανθρωπότητας, η κοινή εορτή πάσης της κτίσεως». Ο «επιδημήσας Λόγος του Θεού εκένωσεν εαυτόν, ίνα τω κενώματι αυτού πληρωθεί ο κόσμος». Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, «άνθρωπος εν πληγή», «εν δούλου μορφή» και είναι συνάμα τέλειος και αληθινός Θεός, για να καταστήσει τον άνθρωπο πλήρη και τέλειο υιό του Θεού και Θεό κατά χάρη.

Η πρόκληση για τον καθένα από εμάς: Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, η μητρόπολη όλων των εορτών, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, λειτουργεί και ως μια μεγάλη πρόκληση για τον άνθρωπο. Να επανασυνδέσει την ύπαρξή του με τον Θεό και όλη η ζωή του να διαποτίζεται από την αγάπη του. Αυτό προϋποθέτει το ταπεινό φρόνημα και την «κένωση» του εαυτού μας.

Βλέπουμε όμως ότι στις μέρες μας πολλοί αγωνίζονται για την αυτονομία και την ελευθερία έξω από την προοπτική της παρουσίας του Θεανθρώπου Χριστού. Ο άνθρωπος όμως χωρίς τον Χριστό αρνείται ουσιαστικά τον ίδιο τον εαυτό του και ερημώνει την ύπαρξή του από την αυθεντική ανθρωπότητά του, αφήνει μετέωρο και ξεκάρφωτο τον εαυτό του και υποδουλώνεται στην αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο.

Σε λίγες μόνο ώρες που θα γιορτάσουμε το μεγάλο γεγονός της Γέννησης του Σωτήρα και Θεανθρώπου Χριστού ας απαγκιστρωθούμε από τον κλοιό της φιλαυτίας μας, ας ανακαλύψουμε μέσα στο σκοτάδι του εαυτού μας το πρόσωπο του συνανθρώπου μας και ας το ψηλαφήσουμε με συμπάθεια.

Τότε μόνο μπορεί ν’ ανοίξει χώρος και στη δική μας ύπαρξη για να γεννηθεί και εκεί το βρέφος της Φάτνης. Για να μπορούμε κι εμείς να ψάλλουμε: «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστόν εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε…».

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!





ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 2945

Αριθμ Πρωτ. 5225/ Διεκπ. 2370 
Αθήνα 12 Δεκεμβρίου 2013

Τέκνα ν Κυρίω γαπητά,

ερά Σύνοδος τς εραρχίας συνλθε τόν παρελθόντα κτώβριο ν μέσ καί πάλι ποικίλων κοινωνικν καί οκονομικν προβλημάτων, σέ μία καμπή κρίσιμων νακατατάξεων. ς κοινωνία, καλούμαστε νά περβομε σύνθετα προσκόμματα καί σοβαρές παθογένειες καί στρεβλώσεις. ς κκλησία, καταθέτουμε τήν κοινή μας γωνία γιά τό παρόν καί τό μέλλον τς λληνικς κοινωνίας καί ναλογιζόμαστε τίς εθύνες μας καί τίς δυνατότητες κπληρώσεως τς ποστολς μας σέ στιγμές φθορς καί ετελισμο το νθρωπίνου προσώπου, ποτιμήσεως το ερο χαρακτήρα του καί παξιώσεως οσιωδν πνευματικν ξόνων το κοινο μας βίου. Καί ν κοινωνία νοσε βαθύτατα, τό βασικό της κύτταρο, οκογένεια, ργά λλά σταθερά, λλοιώνεται καί διαλύεται. Δέν γίνεται μως νά μς διαφεύγει τό γεγονός τι θεσμός τς οκογένειας ποτελε διαχρονικά τό πιό γγυημένο καί σφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ρθή διαπαιδαγώγηση καί τήν γωγή τν νέων μελν τς κοινωνίας μας.  οκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές «ν παιδεί καί νουθεσί Κυρίου» καί προετοιμάζει τά νεργά μέλη τς κοινωνίας, τούς νθρώπους λων τν παγγελμάτων, τούς κάθε εδους γέτες νός τόπου. 

ποτελε κοινό τόπο διαπίστωση τι στίς μέρες μας οκογενειακός θεσμός δοκιμάζεται δεινά καί πλήττεται, καθημερινά καί συχνά θέατα, πό πολλές κπτώσεις καί στρεβλώσεις. Κάθε κτροπή πό τήν γι πορεία τς οκογένειας δηγε σέ διάφορες λλοιώσεις. Βεβαίως, κίνδυνος νά κπέσει οκογενειακή συμβίωση σέ γυμνή σύμβαση πρχε καί σέ παλαιότερες ποχές. Σήμερα μως, λοι ναφέρονται κυρίως καί κατ’ ξοχήν στά τομικά δικαιώματά τους καί λησμονον τίς ποχρεώσεις τους. δια ννοια το φύλου δη θεωρεται μεταβλητή καί παμφοτερίζουσα. κανότητα νά διακρίνει κανείς τήν ερότητα τς νώσεως τν δύο φύλων στόν σύγχρονο κόσμο μοιάζει νά χάνεται βαθμηδόν. Γιά τήν ρθόδοξη κκλησία μας, βεβαίως, γάμος δέν γκαθιδρύει μόνο μία κοινή καί μπειρική πορεία πρός τή θέωση καί τόν μεταμορφωμένο κόσμο το Θεογγυται, μέ τήν γέννηση καί τήν νατροφή τν τέκνων, χι πλς τή βιολογική πέκταση τς νθρωπότητας, λλά κυρίως τήν πνευματική διαιώνιση το νθρωπίνου προσώπου. 

γάμος καί οκογένεια καθιστ, συνεπς, τόν νθρωπο συνδημιουργό το Θεο καί τόν πιφορτίζει μέ τή μεγαλύτερη εθύνη πό λες, τήν εθύνη ναντι τν παιδιν μας.  ερός Χρυσόστομος προτρέπει τόν κροατή του μέ τά κόλουθα λόγια: «κκλησίαν ποίησόν σου τήν οκίαν· καί γάρ πεύθυνος ε καί τς τν παιδίων σωτηρίας»· δηλαδή: «Κάνε τό σπίτι σου κκλησία· γιατί εσαι πεύθυνος καί γιά τή σωτηρία τν παιδιν σου». Μέ τά λόγια το ποστόλου Παύλου (φ 5, 32), τό μυστήριο το Γάμου «μέγα στίν», «ες Χριστόν καί ες τήν κκλησίαν». Κάθε οκογένεια διατηρε μίαν ερή, μοναδική καί νεπανάληπτη ξία, φ’ σον εκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτε τήν κκλησία το ΧριστοΤοτο μως σημαίνει τι δέν μπορε κανείς νά τήν ποβαθμίζει κόμη καί νά τήν ποκαθιστ. Μπροστά στή σύγχρονη καί πολυποίκιλη κρίση καί γωνία τς λληνικς κοινωνίας, «ν μέραις πονηρας, ν ας τν πολλν γάπη ψύγη», χριστιανική νασυγκρότηση το θεοΐδρυτου θεσμο τς οκογένειας μπορε νά ποτελέσει τό καλύτερο φάρμακο σέ ποιαδήποτε διαβρωτική κατάσταση. 

Χρειάζεται μως νά μαρτυρήσουμε καί νά παναδιατυπώσουμε τή βαρύτατη λλά σώζουσα, ζωοποιοσα καί λυτρωτική λήθεια, ποία προκύπτει πό κάθε σωστά δομημένη οκογένεια, πό κάθε κατ’ οκον κκλησία.Ο «κτροπές το οκογενειακο θεσμο» ο ναδυόμενες «ναλλακτικές μορφές οκογένειας» στή σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα συνιστον φαινόμενα πού ποδεικνύουν τήν κκοσμίκευση καί τόν ποχριστιανισμό τν σύγχρονων δυτικν κοινωνιν – κοινωνιν καί λαν, ν τούτοις, μέ πλούσιο χριστιανικό παρελθόν. Ατό, ν πολλος, σχύει καί γιά τήν λληνική κοινωνία. παιτεται, συνεπς, προβληματισμός καί μελέτη σοβαρή γιά τή διαφύλαξη καί τήν προκοπή το ερο ατο θεσμο, τόν ποον ρθά νομάζουμε καί «μικρή κκλησία». λλωστε, καί ατό πού θεωρεται ς «κρίση» μπορε τελικά, ν τό θελήσουμε, νά γίνει εκαιρία γιά νασυγκρότηση. 

Νά σημάνει τήν κατάρρευση καί τό τέλος το παλαιο τρόπου ζως καί τήν ρχή μις νέας δημιουργίας ν Χριστ, τς ναπλάσεως το πεπτωκότος κόσμου.  λιστικός καί μηδενιστικός τρόπος ζως, κλειψη κκλησιαστικο θους καί ληθινς γάπης, τά νέα ργασιακά καί οκονομικά δεδομένα, ο λλαγές τν ρόλων καί λλοι νδεχομένως παράγοντες, λλοίωσαν καί «σμίκρυναν» τήν οκογένεια. μυστηριακός χαρακτήρας της, περβατική της ναφορά «ες Χριστόν καί ες τήν κκλησίαν», μοιάζει νά τονε νά μήν φίσταται γιά πολλούς συνανθρώπους μας. λοι ατοί ο λόγοι, σως καί λλοι, συνετέλεσαν στήν μφάνιση μορφν γάμου καί ργάνωσης το οκογενειακο βίου, ο ποοι, πό τό φς τς χριστιανικς διδασκαλίας, θεωρονται κτροπές τς οκογένειας καί, κατά τή σύγχρονη κκοσμικευμένη ντίληψη, ναλλακτικές μορφές της. Πρόκειται γιά τόν πολιτικό γάμο, τή μονογονεϊκή οκογένεια, τήν λεύθερη συμβίωση καί τόν λεγόμενο γάμο τν μοφυλοφίλων. 

Κατά τήν πρόσφατη θέσπισή του, τό λεγόμενο Σύμφωνο λεύθερης συμβίωσης ποτελε καθεστώς διαφορετικό πό τόν γάμο: πρόκειται γιά ναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης καί χι γιά μορφή «χαλαρού» γάμου. Κατά τή νομική προσέγγιση, πιχειρεται νά ρυθμιστε νομοθετικά να παρκτό κοινωνικό φαινόμενο, δηλαδή γέννηση παιδιν κτός γάμου, ο μονογονεϊκές οκογένειες, πού συνεχς αξάνονται, καί ο προστάτευτες γυνακες πό τή μακροχρόνια πολλές φορές λεύθερη συμβίωση. ναμφίβολα, στήν κατηγορία ατή θά βρεθον καί πολίτες πού εναι βαπτισμένοι ρθόδοξοι χριστιανοί, ο ποοι μως ετε δέν γνωρίζουν ετε μφορονται πό δέες καί ντιλήψεις ξένες καί ντίθετες πρός τή διδασκαλία, τήν παράδοση καί τό θος τς κκλησίας. στόσο, τό συγκεκριμένο σχμα συμβίωσης, νομοθετικά πλέον κατοχυρωμένο, μπορε νά πηρεάσει ρνητικά τή χριστιανική ντίληψη περί γάμου καί οκογένειας τς σύγχρονης λληνικς κοινωνίας.

ρισμένα μέλη τς κκλησίας, κενα πού γιά διάφορους λόγους, πιπόλαια κι βασάνιστα, θά πιλέξουν γιά κάποιο διάστημα καί μονίμως τόν συγκεκριμένο τρόπο λεύθερης συμβίωσης, πρόκειται νά ρνηθον τήν κκλησιαστική ερολογία τς συζυγίας τους.  κκλησία μελετ ες βάθος τά φαινόμενα ατά καί μέ τή συμβολή στελεχν της, κληρικν καί λαϊκν, μέ ξειδικευμένες γνώσεις καί θεολογική συγκρότηση, διαμορφώνει τήν κκλησιαστική μαρτυρία της, καθώς καί τήν ποιμαντική ντιμετώπιση λων ατν τν νέων ναλλακτικν πρός τή συμβατική οκογένεια σχημάτων ργάνωσης το διωτικο βίου στήν ποχή μας. Στήν περίπτωση τς λεύθερης συμβίωσης, βιώνουμε πλέον τή βαθιά θεολογική καί κοινωνική λλοίωση το θεσμο τς οκογένειας. οκογένεια δέν θεωρεται πλέον «μικρή κκλησία», λλά πλή συμβίωση το νός μέ τόν λλον. 

ερολογία το Γάμου δίνει τήν ντύπωση βαρύτατης δέσμευσης καί φαντάζει σάν ναχρονιστικό γεγονός, σάν πράξη πού δέν χει νόημα, ν τέλει πλς σάν μία φολκλορική τελετή. Δέν κφράζει γιά κείνους τίποτε τό παρξιακό οτε νέχει σχατολογικές λλες μεταφυσικές προσδοκίες.  αξηση τν διαζυγίων, ξιοπρόσεκτη στίς μέρες μας, ποκαλύπτει τήν πιπολαιότητα τν σημερινν νθρώπων καί τή ρηχότητα τν ασθημάτων σέ σχέση μέ τούς παλαιοτέρους, ο ποοι, σφαλς δέν ταν τέλειοι, μως ο γάμοι τους διαρκοσαν μιά ζωή. Παρατηρεται πίσης στήν ποχή μας τό φαινόμενο ο νθρωποι δύσκολα νά ποφασίζουν νά προχωρήσουν σέ γάμο, συνεπς καί στή δημιουργία οκογένειας, χι μόνον ξ ατίας ντικειμενικν δυσκολιν, τς οκονομικς κρίσης, τς νεργίας καί τς δυσκολίας νά νταχθον στήν γορά ργασίας, λλά καί γιά λλους δευτερεύοντες λόγους. 

Παρά τήν κρίση τν μορφν το σύγχρονου κοινωνικο βίου, κόσμος πάντοτε θά προσδοκ πό τήν οκογένεια καλούς καί καλλιεργημένους νθρώπους ο ποοι θά το προσφέρουν τήν καλή καί δημιουργική του «λλοίωση». Σέ ατήν τήν γωνιώδη προσδοκία τς ποχς, γία μας κκλησία κφράζει δημοσίως τή θεολογική της μαρτυρία καί συγχρόνως τήν συχνά θέατη καί θόρυβη ποιμαντική της διακονία καί προσφορά. Σέ ατό τό πλαίσιο, παναθεώρηση τς οκογένειας, ποία εναι πολύτως ναγκαία γιά τήν κατά Χριστόν ζύμωση τς κοινωνίας καί τήν πί τά βελτίω λλαγή, δέν σημαίνει τίποτε λλο παρά τόν κ νέου «κκλησιασμό» της καί τήν πανασύνδεσή της μέ τήν εχαριστιακή μπειρία τς τοπικς κκλησίας.  «μικρά κκλησία», πως νομάζει τήν οκογένεια ερός Χρυσόστομος, καλεται νά διευρυνθε βιωματικά καί παρξιακά στίς διαστάσεις τς μεγάλης κκλησίας. 

παραίτητες εναι κόμη τόσο πνευματική προετοιμασία τν νέων ζευγν στήν πορεία τους πρός τόν γάμο, σο καί διαρκής στήριξή τους στήν οκοδόμηση τς μικρς τους κκλησίας, στε νά μήν ασθάνονται γκαταλελειμμένα ποκλειστικά στίς δικές τους δυνάμεις. ποστολή καί προσφορά τς κκλησίας πρός τήν κατεύθυνση ατή εναι δημόσια, μετά παρρησίας καί πρός κάθε κατεύθυνση κατάθεση τς μαρτυρίας της γιά λον τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις φύλου, λικίας, κοινωνικς θέσης, θνότητας πίστης, περί το νοήματος τς ν Χριστ ζως καί τς περβάσεως τς φθορς καί το θανάτου• περί τς δυνάμεως τς πίστεως στόν Χριστό• περί τς οκογενείας ς ελογημένης μορφς κοινωνίας προσώπων, χι ς ατοαναφορικς νώσεως τόμων, καί παντοειδής στήριξη καί περάσπισή της.

Κάθε ο
κογένεια εναι ληθινά μία «μικρή κκλησία» καί, πομένως, ποτελε πρόγευση καί δρόμο πρός τό μυστήριο τς Βασιλείας το Θεο. Χριστός εναι Νυμφίος τς κκλησίας (Μτ 9, 15· 25, 1 κ.· Μκ 2, 19-20· Λκ 5, 34-35· ω 3, 29) καί διος ναφέρει στήν παραβολή το γαμήλιου δείπνου τι «μοιώθη βασιλεία τν ορανν νθρώπ βασιλε, στις ποίησεν γάμους τ υἱῷ ατο» (Μτ 22, 2).
πόστολος Παλος συμβουλεύει τούς νδρες νά γαπον τίς γυνακες τους «καθώς καί Χριστς γάπησεν τήν κκλησίαν καί αυτν παρέδωκεν πέρ ατς, να ατήν γιάσ καθαρίσας τ λουτρ το δατος ν ήματι, να παραστήσ ατός αυτ νδοξον τήν κκλησίαν, μή χουσαν σπίλον υτίδα τι τν τοιούτων, λλ’ να γία καί μωμος» (φ 5, 25-27). «κατ’ οκον» μικρή ατή κκλησία φίσταται στήν πληρότητα καί τήν αθεντικότητά της ς ργανικό τμμα τς κατά τόπους κκλησίας καί χι νεξάρτητα πό ατή. Στή χριστολογική καί κκλησιολογική της προοπτική οκογένεια βρίσκει τήν πραγματική της ξία καί γίνεται κοιτίδα γιά τήν λοκλήρωση καί τελείωση τν μελν της. 

ξω πό ατήν, κινδυνεύει νά μεταβληθε σέ στία νάπτυξης μαδικο γωισμο καί διοτέλειας. Μέσα στήν δια προοπτική νεργεται νότητα τς χριστιανικς οκογένειας καί εράρχηση τν μελν της.  λόγος το Χριστο «ε τις θέλει πρτος εναι, σται πάντων σχατος καί πάντων διάκονος» (Μκ 9, 35) δέν σχύει μόνο γιά τήν κκλησία, λλά καί γιά τήν οκογένεια. Τό πραγματικό πρόβλημα το Γάμου σήμερα δέν εναι τόσο διάσπαση τν σχέσεων, συμφωνία βαναυσότητα το νός συζύγου πρός τόν λλον, σο εδωλοποίηση καί ατονόμηση τς οκογένειας, λλειψη πορείας, μαρτυρίας καί προσανατολισμο το Γάμου πρός τή Βασιλεία το ΘεοΣτήν περίπτωση ατή, οκογένεια χει πάψει νά πάρχει γιά τή δόξα το Θεο καί νά ποτελε μυστηριακή εσοδο στήν παρουσία Του. Ατό πού διαλύει τόσο εκολα τή σύγχρονη οκογένεια καί κάνει τό διαζύγιο σχεδόν φυσική σκιά της, δέν εναι λλειψη σεβασμο πρός τόν οκογενειακό θεσμό, λλά εδωλοποίησή του, ρνηση νά ποδεχθομε τόν Σταυρό μέσα στόν Γάμο. 

Εναι λήθεια τι τά τελευταα χρόνια κδηλώνεται περισσότερο τό διαίτερο νδιαφέρον τς κκλησίας μας γιά τήν κατάσταση τς οκογένειας καί τή στήριξή της. Σέ Συνοδικό πίπεδο, στήν πατρίδα μας λειτουργε, ς γνωστόν, πό τό 1999, Εδική πιτροπή Γάμου, Οκογενείας, προστασίας το παιδιο καί το δημογραφικο προβλήματος, ποία, μέ τή σοβαρή καί θελοντική ργασία τν μελν της, προσφέρει κανό καί σπουδαο ργο, μέ τή διοργάνωση πανελλαδικν συνεδρίων, τήν φαρμογή πιλοτικν ποιμαντικν προγραμμάτων, τήν κατάρτιση στελεχν καί λλες δραστηριότητες. Παράλληλα καί πρός τήν δια κατεύθυνση ργάζεται καί Εδική Συνοδική πιτροπή Γυναικείων ζητημάτων. 

κτός τν λλων, ξ σου σημαντικό εναι καί τό πιλοτικό πρόγραμμα τς ερς Συνόδου γιά τήν οκονομική νίσχυση τν τρίτεκνων οκογενειν τς Θράκης, τό ποο γόγγυστα νισχύουν δ καί 14 τη λες ο ερές Μητροπόλεις.δη πολλές πό ατές, μέ τήν πρόθυμη καί ξιόλογη βοήθεια κληρικν καί λαϊκν, χουν δημιουργήσει νέες δομές γιά τήν κατάρτιση τν γονέων καί τήν παροχή συμβουλευτικς στήν γωγή τν παιδιν. Σχολές προετοιμασίας τν ποψηφίων γιά γάμο, Σχολές Γονέων, Συμβουλευτικοί Σταθμοί, Κέντρα Στηρίξεως τς Οκογενείας (ΚΕ.Σ.Ο.), Βιωματικές μάδες, Συνέδρια, μιλίες, ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές κπομπές, κδόσεις βιβλίων, κατασκηνώσεις, νεανικές συναντήσεις καί κατηχητικές συντροφιές, προσωπική-τομική συμβουλευτική στό ερό μυστήριο τς ξομολογήσεως, στήριξη τν πολυτέκνων, τν γαμων μητέρων καί παροχή λικς βοήθειας που χρειάζεται, σέ χρήματα, τρόφιμα, ρουχισμό καί φάρμακα.

νημέρωση τν νέων καί τν μεγαλύτερων ζευγαριν καί διάλογος μαζί τους κρίνονται ποιμαντικά παραίτητες πρωτοβουλίες, στε νά δηγονται πρός τήν «τελείαν γάπην» καί νά προλαμβάνονται παράνομες σχέσεις, διαζύγια καί κτρώσεις μεταξύ κείνων πού, ν δηλώνουν πιστοί καί προτιμον τό κκλησιαστικό μυστήριο, τό βιώνουν μως μλλον πιφανειακά, ς πολιτιστικό ατονόητο. κόμη, διεκδίκηση δικαιωμάτων πέρ τν επαθν κυρίως μάδων δέν μπορε νά εναι ξω πό τό στοργικό νδιαφέρον τν Ποιμένων. Σέ κάθε περίπτωση, κκλησία μελετ νέες μορφές ποιμαντικς δράσης προκειμένου νά ναζητήσει τούς γγύς καί τούς μακράν καί νά μήν φήσει καμία εκαιρία πικοινωνίας μέ τίς οκογένειες νά χαθε νεκμετάλλευτη, λλά νά εναι οσιαστικά καί ποικοδομητικά παροσα σέ κάθε χαρά θλίψη τν παιδιν της. Δίχως νά φησυχάζει πό τή σπανιότητα τν περιπτώσεων, τοιμάζεται νά ντιμετωπίσει ποιμαντικά τίς προσωπικές καί γαμικές σχέσεις πού ναπτύσσονται μεταξύ χριστιανν καί λλοπίστων στό πλαίσιο τς θρυλούμενης λλά παρκτς πλέον πολυπολιτισμικότητας καί το σαγηνευτικά προβαλλόμενου πλουραλισμο.

κκλησία, στίς σύγχρονες ατές συνθκες τς ραγδαίας κκοσμίκευσης, θά συνεχίσει νά κατηχε τόσο τούς πιστούς, σο κι κείνους πού πιθυμον νά ζον κτός τν κόλπων της, πρός τό βαθύτερο νόημα καί τή σημασία τς χριστιανικς οκογένειας, σέ μιά προσπάθεια πανευαγγελισμο τν νθρώπων στήν ποχή το κρατου μηδενισμο καί τς γενικευμένης κπτωσης κάθε νοήματος.

Στήν ποκατάσταση καί τήν πανεύρεση τς χριστιανικς συνείδησης σχετικά μέ τό νόημα τς προσωπικς πίστης καί τν διαπροσωπικν σχέσεων τν νθρώπων βρίσκεται καί τό νόημα τς οκογένειας σήμερα.

Μέ
πειρες ν Κυρί Εχές

ερά Σύνοδος τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος

θηνν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

ρχιγραμματες
Διαυλείας Γαβριήλ