20 Ιουλίου, 2013

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι.Α.Α.


Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η Γ΄ κατασκηνωτική περίοδος, που διοργανώνει το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και φιλοξενεί κυρίως αγόρια Γυμνασίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 24 Ιουλίου.

Τις Κατασκηνώσεις επισκέφθηκε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος μας Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος,  ο οποίος συνομίλησε με τα Στελέχη και τους κατασκηνωτές και έδωσε τις πατρικές ευχές και συμβουλές του.

Αρχηγός της κατασκήνωσης είναι ο Αρχιμανδρίτης  π. Χρύσανθος Παπαποστόλου, ο οποίος πλαισιώνεται από δραστήρια και δυναμικά Στελέχη νεότητος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ -  ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:

Δ΄ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ (Για κορίτσια Γυμνασίου–Α΄ Λυκείου, Τετάρτη 24 ΙΟΥΛΙΟΥ – Σάββατο 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ):

Στις ενορίες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
και στο Γραφείο Νεότητος (τηλ. 2130184436, 2130184437, 2130184431)





ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΘΕΣΒΙΤΗΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ

 
Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (Θισβέ) της περιοχής Γαλαάδ, που βρίσκεται  δυτικά του ποταμού Ιορδάνη, γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης (Γ' Βασιλέων17,1). Ανήκε στην φυλή του Ααρών και το όνομά του σημαίνει "ο Γιαχβέ είναι Θεός". Είναι από τους γνωστότερους και μεγαλύτερους προφήτες του Ισραήλ.
    
Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.
    
Εμφανίζεται σε μια δύσκολη εποχή για τον Ισραήλ όταν βασίλευσε ο Αχαάβ, ένας κακός βασιλιάς, που επηρεαζόταν από την ειδωλολάτρισσα σύζυγό του Ιεζάβελ. Η ιστορία του Προφήτη Ηλία ξεκινάει όταν πηγαίνει ως απεσταλμένος του Θεού προς τον ασεβή βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ (Γ' Βασιλέων 17,1) για να προφητεύσει για τα τρία χρόνια ανομβρίας που θα έρχονταν. Για να γλιτώσει από την οργή του Αχαάβ, ο Θεός λέει στον Ηλία να πάει ανατολικά και να κρυφτεί κοντά στο χείμαρρο Χερίθ (Γ' Βασιλέων 17,3), όπου τα κοράκια προμήθευαν ψωμί και κρέας, πρωί και βράδυ, πίνοντας νερό από το χείμαρρο (Γ' Βασιλέων 17,6).

Όταν ο χείμαρρος ξεράθηκε ο Θεός του είπε να πάει στη Σαρπετά της Σιδώνας όπου θα φιλοξενούνταν από μια χήρα (Γ' Βασιλέων 17,8-9). Η χήρα περνούσε αρκετά δύσκολες καταστάσεις, όμως εξ αιτίας της φιλοξενίας που πρόσφερε στον Προφήτη Ηλία, το λιγοστό αλεύρι και τα άλλα τρόφιμα που είχε στο σπίτι της καθημερινά πολλαπλασιάζονταν, για όλο το διάστημα που φιλοξενούσε τον Προφήτη Ηλία (Γ' Βασιλέων 17,8-16). Όταν ο γιος της αρρώστησε και πέθανε ο Ηλίας προσευχήθηκε και το παιδί αναστήθηκε (Γ' Βασιλέων 17,17-24).
   
 Όταν έληξε η ανομβρία (Γ' Βασιλέων 18,1), ο Οβαδίας, οικονόμος του βασιλιά Αχαάβ, καθώς έψαχνε να βρει χορτάρι για τα ζώα, συνάντησε τον Προφήτη Ηλία ο οποίος του είπε να πει στον Αχαάβ να τον συναντήσει (Γ' Βασιλέων 18,1-16). Πράγματι ο βασιλιάς συναντήθηκε και ο Προφήτης Ηλίας του ζήτησε να καλέσει στο όρος Κάρμηλος το λαό και τους 450 προφήτες του Βάαλ και τους 400 των δασών (Γ' Βασιλέων 18,19-20). Εκεί ζήτησε από το λαό και τους προφήτες να πουν εάν θέλουν να λατρεύουν το Θεό ή το Βάαλ. Ο λαός δεν απάντησε και ο Προφήτης Ηλίας ρώτησε τους προφήτες εάν θέλουν να επικαλεστούν εκείνοι το Βάαλ και αυτός τον δικό του Θεό, για να στείλουν φωτιά και να θυσιάσουν το μοσχάρι, και όποιος τους άκουγε θα λατρευόταν.

Οι προφήτες του Βάαλ δέχθηκαν και ενώ επικαλούνταν το θεό τους δεν έπαιρναν καμιά απάντηση (Γ' Βασιλέων 18,25-29). Ο Προφήτης Ηλίας έφτιαξε το θυσιαστήριο έβαλε το μοσχάρι και μετά την προσευχή του έπεσε φωτιά και έκαψε όχι μόνο το μοσχάρι αλλά και το θυσιαστήριο (Γ' Βασιλέων 18,30-39). Κατόπιν ζήτησε από το λαό να πιάσουν τους ψευδοπροφήτες και να τους κατεβάσουν στο χείμαρρο Κεισών, όπου και τους έσφαξε (Γ' Βασιλέων 18,40). Στον Αχαάβ είπε να πάει σπίτι του για να φάει και να πιει, γιατί θα ερχόταν δυνατή βροχή (Γ' Βασιλέων 18,41-46).

Ο Προφήτης Ηλίας ανέβηκε στη κορυφή του Καρμήλου και ενώ προσευχόταν ο ουρανός σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει δυνατά. Όταν ο Αχαάβ πήγε πίσω και διηγήθηκε στη γυναίκα του Ιεζάβελ όλα όσα έκανε ο Προφήτης Ηλίας, η Ιεζάβελ θύμωσε και έστειλε μήνυμα στον Προφήτη Ηλία για να του πει πως θα τον εκδικηθεί και θα τον σκοτώσει (Γ' Βασιλέων 19,1-2). Τότε ο Προφήτης Ηλίας έφυγε και πήγε στη Βηρσαβεέ σε μια έρημο και έμεινε κάτω από μια άρκευθο. Εκεί ο Θεός τον παρηγόρησε, ενώ άγγελος του έφερνε καθημερινά τροφή.

Μετά από περίοδο σαράντα ημερών, έφθασε στο όρος του Θεού Χωρήβ (Γ' Βασιλέων 19,9-21), εκεί όπου ο Μωυσής παρέλαβε το Νόμο από το Θεό.  Στο όρος Χωρήβ ο Προφήτης Ηλίας έζησε μια μοναδική εμπειρία καθώς δυνατός άνεμος σηκώθηκε, έγινε σεισμός και έπεσε φωτιά και έπειτα άκουσε τον ήχο λεπτού αέρα που ήταν η φωνή του Θεού. Ο Θεός τον πρόσταξε να χρίσει τον Αζαήλ βασιλιά της Συρίας, τον Ιηού βασιλιά του Ισραήλ και τον Ελισσαιέ (Ελισσαίο) διάδοχό του προφήτη.

Επίσης τον πληροφόρησε ότι ανάμεσα στο λαό που λάτρευε το Βάαλ, υπήρχαν και 7.000 που δεν τον λάτρευαν. Κατόπιν ο Προφήτης Ηλίας συνάντησε τον Ελισσαίο, ο οποίος πήγε μαζί του και τον υπηρετούσε (Γ' Βασιλέων 19,19-21). Όταν η σύζυγος του Αχαάβ Ιεζάβελ άρπαξε το αμπέλι του Ναβουθαί για να το δώσει στο σύζυγό της και δολοφόνησε το Ναβουθαί, ο Προφήτης Ηλίας ανήγγειλε στον Αχαάβ ότι "στον τόπο που τα σκυλιά έγλυφαν το αίμα του Ναβουθαί, εκεί θα γλύψουν και το δικό του" (Γ' Βασιλέων 21,1-24).

 Ο Αχαάβ μετάνιωσε και ο Προφήτης Ηλίας του είπε πως επειδή ταπεινώθηκε η τιμωρία δεν θα ερχόταν πάνω του αλλά στους απογόνους του (Γ' Βασιλέων 21,25-29). Αργότερα προφήτευσε το θάνατο του γιου του Αχαάβ, Οχοζία (Δ' Βασιλέων 1,1-18).

Η ανάληψη του Προφήτη Ηλία
    
Επί βασιλείας του διαδόχου του Οχοζία  Ιωράμ, ο Προφήτης Ηλίας αρπάχτηκε με ανεμοστρόβιλο πάνω σε πύρινη άμαξα, στους ουρανούς (Δ' Βασιλέων 2,11). Ενώ ο Ελισσαίος έβλεπε τη σκηνή έσκισε τα ρούχα του ενώ η γούνα του Προφήτη Ηλία έπεσε πάνω του. Έτσι ο Ελισσαίος χρίστηκε προφήτης.
    
Ο Προφήτης άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Προείπε για την έλευση του Χριστού στην γη 816 χρόνια πριν. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη του, που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό κάνοντας τους Ισραηλίτες με μια φωνή να πουν: "αληθώς Κύριος ο Θεός, αυτός ο Θεός", δηλαδή, Αληθινά! Ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, αυτός είναι ο μόνος πραγματικός και αληθινός Θεός (Γ' Βασιλέων 18,39). Επίσης, σταμάτησε την βροχή και ανάστησε νεκρούς, όπως το νεκρό γιο της Σεραφθίας χήρας.

Με την φωτιά μάλιστα έκαψε τους εκατό στρατιώτες που είχε στείλει ο βασιλιάς Οχοζίας για να τον συλλάβουν. Στο όρος Χωρήβ είδε τον ίδιο τον Θεό, όσο είναι δυνατό, βέβαια, να Τον δει άνθρωπος, διέσχισε τον Ιορδάνη με την μυλωτή του και τέλος ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό. Η προφητεία του Ηλία για την τιμωρία της Ιεζάβελ εκπληρώθηκε (Δ' Βασιλέων 9,36), όπως εκπληρώθηκε και κατά των απογόνων του Αχαάβ (Δ' Βασιλέων 10,10-17). Το μοναδικό έγγραφο μήνυμα του Ηλία είναι η επιστολή που έστειλε προς τον Ιωράμ (Β' Παραλειπομένων 21,12-15).
    
Σε προφητεία του Μαλαχία (4,5-6) ο Θεός υπόσχεται ότι θα στείλει τον Προφήτη  Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η μέρα του Κυρίου. Η αναμονή της υπόσχεσης αναφέρεται συχνά στην Καινή Διαθήκη, από τον Ιωάννη το Βαπτιστή (Ματθαίος 11,14 και 17,10-13, Μάρκος 9,13, Λουκάς 1,17, Ιωάννης 1,21-25) και τον Ιησού (Ματθαίος 16,13-14, Μάρκος 6,15 και 8,28, Λουκάς 9,8-19). 

Ο Προφήτης Ηλίας εμφανίστηκε στο όρος της Μεταμορφώσεως μαζί με τον Ιησού και το Μωυσή (Ματθαίος 17,3-4, Μάρκος 9,4-5, Λουκάς 9,30-33). Ήταν ένας μεγάλος προφήτης με πλήρη εμπιστοσύνη στο Θεό, και άνθρωπος προσευχής όπως αναφέρει και ο Ιάκωβος στην επιστολή του (5,17-18). Ο Προφήτης Ηλίας όπως και ο Ενώχ ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι οι οποίοι αναλήφθηκαν στον ουρανό χωρίς να έχουν πεθάνει.


 


ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ελλάδα

Με γρήγορους ρυθμούς προχωρά το υπουργείο Παιδείας στην εφαρμογή του σχεδίου για την κινητικότητα 8.000 εκπαιδευτικών. Σε καθεστώς διαθεσιμότητας τίθενται και επισήμως από τη Δευτέρα 2.000 εκπαιδευτικοί τεχνικών ειδικοτήτων που καταργήθηκαν από τα επαγγελματικά λύκεια και τις σχολές. Μέχρι τις 10 Αυγούστου αναμένεται να έχει οριστικοποιηθεί η λίστα με τα ονόματα. Ποια είναι τα κριτήρια για τις μετατάξεις...Με ένα πρωτότυπο βίντεο επέλεξε ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων να διαφημίσει φέτος το νησί της Νάξου. Το διάρκειας τριών λεπτών βίντεο «Όλος ο κόσμος σε ένα Νησί» (Naxos: A World to Experience) με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Λευτέρη Ελευθερίου, παρουσιάζει έναν ζωντανό κόσμο εμπειριών. Μια φανταστική ξενάγηση ξεκινά με αναφορές και εικόνες της Νάξου: από τα αρχαιολογικά μνημεία, τα βυζαντινά μοναστήρια, την γαστρονομία και την τοπική βιομηχανία προϊόντων καταλήγει στα Διονυσιακά μυστήρια, το παραδοσιακό Καρναβάλι και την πειρατική ιστορία του Αιγαίου.

Η πρώτη συνεδρίαση της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, με θέματα την εκλογή γραμματέα και Πολιτικής Γραμματείας. Οι εργασίες θα ανοίξουν στις 11 το πρωί με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Στην Αθήνα θα βρεθεί εντός του προσεχούς Νοεμβρίου ή Δεκεμβρίου ο υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως ανακοινώθηκε κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο στην Αγκυρα. Σύγκληση του τρίτου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στην Αθήνα, το επόμενο έτος. Ανακαλείται τελικώς η άδεια που είχε δοθεί στη νεολαία της Χρυσής Αυγής για την πραγματοποίηση του φεστιβάλ που διοργανώνει το κόμμα στο χώρο του πάρκου του Λιμενικού Ταμείου Καλαμάτας, από 2 εώς 5 Αυγούστου.

Κόσμος

Στη Μόσχα επέστρεψε ο πολέμιος του Κρεμλίνου Αλεξέι Ναβάλνι, μετά την αποφυλάκισή του από τη φυλακή του Κίροφ. Ο 37χρονος δικηγόρος και η σύζυγός του έφτασαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της ρωσικής πρωτεύουσας, όπου τον περίμεναν εκατοντάδες υποστηρικτές του με λουλούδια, τραγούδια και συνθήματα. Ο Ναβάλνι επιβεβαίωσε ότι θα είναι υποψήφιος για δήμαρχος της Μόσχας στις εκλογές της 8ης Σεπτεμβρίου. «Θα νικήσουμε σε αυτές τις εκλογές» είπε. Η πραγματική λίστα του Σίντλερ, οι 14 σελίδες με τα ονόματα των 801 Εβραίων που σώθηκαν από τον γερμανό βιομήχανο Όσκαρ Σίντλερ, βγαίνει προς πώληση στο eBay με τιμή εκκίνησης τα τρία εκατομμύρια δολάρια. Η λίστα με ημερομηνία 18 Απριλίου 1945, ήταν δακτυλογραφημένη σε χαρτί από τον Ιτζακ Στερν, λογιστή και δεξί χέρι του Σίντλερ.

Παγιδευμένους στο γκαράζ ενός σπιτιού στο βόρειο Χιούστον εντόπισε η αστυνομία τέσσερις άνδρες και τέσσερις γυναίκες, οι οποίοι κρατούντο εκεί παρά την θέλησή τους από άτομο που συνελήφθη. Οι Αρχές εικάζουν ότι ο δράστης κρατούσε ομήρους τα επτά άτομα, για να λαμβάνει τις συντάξεις τους. Εκατοντάδες πρόσφυγες που είχαν ζητήσει άσυλο στην Αυστραλία δραπέτευσαν από το κέντρο κράτησης όπου φιλοξενούνταν στο νησί Ναούρου του Ειρηνικού, όπου ξέσπασαν ταραχές μετά την ανακοίνωση των αυστραλιανών αρχών ότι θα σκληρύνουν τη μεταναστευτική πολιτική τους.

Oι μετανάστες, οπλισμένοι με μαχαίρια και μεταλλικές ράβδους, κατάφεραν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το κέντρο κράτησης. Περίπου οι μισοί από τους 500 που φιλοξενούνταν στο χώρο δραπέτευσαν, ενώ πολλά κτίρια πυρπολήθηκαν. Χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία επί του «συμβιβασμού εθνικής σωτηρίας» που ζητά ο Πορτογάλος πρόεδρος για να ξεπεραστεί η πολιτική κρίση έληξαν πρόωρα το βράδυ της Παρασκευής οι διαπραγματεύσεις της συντηρητικής κυβέρνησης Κοέλιου και των αντιπολιτευόμενων Σοσιαλιστών. Ο λόγος «επιστρέφει» στον πρόεδρο Ανίμπαλ Καβάκου Σίλβα για τα επόμενα βήματα προς τερματισμό της κρίσης που απειλεί την «έξοδο» της Λισαβόνας από το μνημόνιο δανεισμού.

Οικονομία

Σε επιβάρυνση της τάξης των 18 ευρώ ανά τετράμηνο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για ένα μέσο καταναλωτή (1.600 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο) οδηγεί η αύξηση του τέλους χρηματοδότησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΕΤΜΕΑΡ), που αποφάσισε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ). Επείγουσα προειδοποίηση για περαιτέρω αύξηση της ανεργίας στα κράτη της G20, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, απευθύνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), εν όψει της συνόδου της G20 που ξεκίνησε στην Μόσχα. «Έχουμε κάνει πισωγύρισμα. Είναι άκρως ανησυχητικό να βλέπει κανείς ότι η ανεργία δεν έχει υποχωρήσει, στην πραγματικότητα έχει αυξηθεί» δήλωσε ο γενικός διευθυντής. Ήδη 93 εκατ. άνθρωποι είναι άνεργοι στα κράτη της G20, με το 30% εξ’ αυτών να είναι άνεργοι για πάνω από ένα έτος.

Επείγουσα προειδοποίηση για περαιτέρω αύξηση της ανεργίας στα κράτη της G20, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, απευθύνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), εν όψει της συνόδου της G20 που ξεκίνησε στην Μόσχα. «Έχουμε κάνει πισωγύρισμα. Είναι άκρως ανησυχητικό να βλέπει κανείς ότι η ανεργία δεν έχει υποχωρήσει, στην πραγματικότητα έχει αυξηθεί» δήλωσε ο γενικός διευθυντής. Ήδη 93 εκατ. άνθρωποι είναι άνεργοι στα κράτη της G20, με το 30% εξ’ αυτών να είναι άνεργοι για πάνω από ένα έτος.

Αθλητισμός

Σοκ στη Μπαρτσελόνα. Ο Τίτο Βιλανόβα είχε νέα υποτροπή στην υγεία του και σύμφωνα με ισπανικά δημοσιεύματα θα σταματήσει εκ νέου την προπονητική. Ετσι η ισπανική ομάδα μένει χωρίς προπονητή. Σε φορτισμένο κλίμα δόθηκε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, όπου ανακοινώθηκε και επίσημα το «αντίο» του Βιλανόβα από τον πρόεδρο των «μπλαουγκράνα», Σάντρο Ροσέλ... Με παρουσία οπαδών θα διεξαχθεί τη Δευτέρα (22/7) στα Σπάτα η απογευματινή «πρώτη» της ΑΕΚ, όπως ανακοίνωσαν οι «κιτρινόμαυροι».

Στη βάση του, μετά από προετοιμασία δύο εβδομάδων στο Λέομπεν της Αυστρίας, έφτασε το απόγευμα της Παρασκευής ο ΠΑΟΚ. Η αποστολή αφίχθη στη Θεσσαλονίκη με απουσίες, καθώς δόθηκε άδεια σε παίκτες, αλλά και στον προπονητή, για ξεκούραση ως την Κυριακή, οπότε και η ομάδα θα επανακάμψει για προπόνηση στο γήπεδο.


Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΙΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

 

Η αντάρα της Κύπρου εξακολουθεί να σκεπάζει σχεδόν ολόκληρο τον νοητικό και συναισθηματικό μας ορίζοντα. Τις προάλλες, ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος φίλος μου ψιθύρισε: «Ξέρεις, κάθε φορά που την συλλογίζομαι ή που ακούω το όνομά της, νιώθω σαν μια πινέζα στην καρδιά». Δε μιλούσε για την νεκρή μάνα του, αλλά για την μεγαλόνησο που πρωτογνωρίσαμε μαζί φέτος το Πάσχα. 

Πιστεύω πως κάτι παρόμοιο θα νιώθει κάθε Ελλαδίτης που αξιώθηκε να πάει στην Κύπρο, ιδίως στα χρόνια όπου ήταν η μόνη ελεύθερη περιοχή του Ελληνισμού. Μια Ελλάδα, υπαρκτή όμως και χεροπιαστή, αναπάντεχα γνώριμη μα και απαρομοίαστη με οποιαδήποτε άλλη ελληνική πατρίδα. Κάτι από τούτη την αίσθηση, θαρρώ, συνέλαβε στα 1914 ο Καβάφης, στο ανέκδοτο ποίημά του που τιτλοφορείται «Επάνοδος από την Ελλάδα»:

Ώστε κοντεύουμε να φθάσουμ' Έρμιππε.

Μεθαύριο, θαρρώ έτσ' είπε ο πλοίαρχος.

Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Αιγύπτου, αγαπημένα των πατρίδων μας νερά.

Γιατί έτσι σιωπηλός; Ρώτησε την καρδιά σου, όσο που απ' την Ελλάδα μακρυνόμεθαν  δεν χαιρόσουν και συ; Αξίζει να γελιούμαστε; αυτό δεν θα' ταν βέβαια ελληνοπρεπές.

Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια είμεθα Έλληνες κι εμείς τι άλλο είμεθα; αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας, αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις που κάποτε ξενίζουν τον ελληνισμό...

Όσοι από εμάς, τους νέους ή τους παλιούς Ελλαδίτες, δεν είχαν αυτού του είδους την εμπειρία, επόμενο είναι να αντικρίζουν τον σημερινό σπαραγμό της Κύπρου, αν όχι πιο ψύχραιμα πάντως όμως αφηρημένα: σαν σύμβολο είτε σαν σύνθημα. [...] Μπορεί και σαν το έσχατο ναυάγιο της Μεγάλης Ιδέας, κοστολογημένο με την ισοπεδωτική γλώσσα των αριθμών: 200.000 πρόσφυγες, 2.000.000 λίρες ζημιά την ημέρα. Ωστόσο, πέρα από την διπλωματική και υλική συμπαράσταση, μένει ανοιχτό το χρέος μας απέναντι στους Κυπρίους.

Χρέος όχι απλώς φιλανθρωπίας είτε φυλετικής αλληλεγγύης, χρέος επιτακτικό όσο και αμήχανο, χρέος τιμής και συνείδησης που μονάχα με αδιάκοπη και ελεγχόμενη συναισθηματική κατάθεση θα μπορέσουμε κάποτε να το εξοφλήσουμε. Και που πρέπει να εξοφληθεί στο ακέραιο για να καθαριστούμε ψυχικά από το πλέγμα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής μας. Αλλιώς δεν γίνεται. Η εθνική μας συνείδηση δεν θα καθαριστεί ποτέ αν περιοριστούμε στα του ελλαδικού οίκου μας, αν αρκεστούμε σε ελεημοσύνες και παραστάσεις και διαδηλώσεις για την Κύπρο, ρίχνοντας όλο το όνειδος στην δολιότητα των Αμερικάνων, στην αρπακτικότητα των Τούρκων ή και στην τύφλωση κάποιων στρατοκρατόρων μας. Καθένας μας ας ρωτηθεί, μόνος μπροστά στον καθρέφτη: «Τι έκανα ως τώρα για να γνωρίσω και να σεβαστώ την Κύπρο; Και τι είμαι διατεθειμένος αλήθεια να κάνω για τους Κύπριους από εδώ και εμπρός;» Ξέρω πως τέτοια ερωτήματα δεν τα θέτει κανείς εύκολα στον εαυτό του. 

Και ακόμα πιο δύσκολο είναι να τους δώσει μιαν απάντηση με το χέρι στην καρδιά: Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο, άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν σαν έρθει ο θέρος προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ' άλλο χωράφι σαν έρθει ο θέρος άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό άλλοι μπερδεύονται μες στ' αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν. Αλλά τα ξόρκια τ' αγαθά τις ρητορείες, σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;

Έγραφε ο Σεφέρης, εδώ και τριάντα χρόνια, στον τελευταίο σταθμό της επιστροφής του στην σπαραγμένη Ελλάδα. Και η απόκριση του δόθηκε δέκα χρόνια αργότερα, στην Σαλαμίνα της Κύπρος:

Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι. Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν, έχουν ψυχές.

Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,δε θα μπορέσουν μόνο θα τις ξεκάμουν αν ξεγίνουνται οι ψυχές.

Δεν αργεί να καρπίσει τ' αστάχυ δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι, δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει το κεφάλι, κι ο άρρωστος νους που αδειάζει δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να γεμίσει με την τρέλα, νήσος τις εστί...

Στα 1954, οι στίχοι αυτοί αφορούσαν τους Εγγλέζους στην Κύπρο. Έκτοτε, και εμφανέστερα στο τελευταίο δίμηνο, ισχύουν εξίσου για τους Τούρκους και (γιατί να κρυβόμαστε πίσω από τα δύο υψωμένα δάχτυλά μας;) για κάμποσους Έλληνες.

Αν, μέσα σε εφτά χρόνια «με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο» πράγματι μάθαμε κάτι χρήσιμο για την υπόλοιπη ζωή μας, είναι προπάντων ότι δεν μένουν άλλα περιθώρια για ξόρκια, αγαθά και ρητορείες. Ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να μην μπερδεύεται το εθνικό φιλότιμο με την εθνικιστική υπεροψία ή με τον τοπικιστικό εγωισμό  άσε πια με το ταξικό ή το ιδιωτικό συμφέρον. Αυτές τις μέρες, επαγγελματικοί λόγοι με κάναν να διαβάσω ξανά και ξανά το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Σεφέρη, Έξι νύχτες στην Ακρόπολη.

 Ο καημός της Κύπρου, φαντάζομαι, με οδήγησε να σταθώ σε δυο περικοπές ιδιαίτερα οδυνηρές στην αντιπαράθεση τους. Η πρώτη μας πάει στα 1922 και μεταφέρει αυθεντική μαρτυρία: Άκουσα σήμερα από έναν πρόσφυγα τούτο: βγήκαν κυνηγημένοι σ ένα ελληνικό νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, έκλεισαν όλα μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι. Το μωρό έξι μέρες να τραφεί έκλαιγε, χαλνούσε τον κόσμο. Η γυναίκα παρακαλούσε για νερό. Τέλος, από ένα σπίτι της αποκρίθηκαν: «ένα φράγκο το ποτήρι». Και ο πατέρας συνεχίζει: «Τι να κάνω;... έφτυσα μέσα στο στόμα του παιδιού μου για να το ξεδιψάσω». 

Η δεύτερη μας πάει εκατό χρόνια πιο πίσω και προέρχεται από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη: «...Εμείς ήμαστε μέσα στο βάλτο, στο νερό τόσες ψυχές, να γλιτώσουμε και ήρθαν οι Τούρκοι και μας πιάσανε και ήταν το σώμα μας καταματωμένο από τις αβδέλλες  μας φάγαν και τα παιδιά πεταμένα μέσα  γιομάτο το νερό, σαν μπακακάκια πλέαν κι άλλα ζωντανά, κι άλλα τελείωναν. Και μ έπιασαν οι Τούρκοι, και με κοιμήθηκαν τριανταοχτώ και μ' αφάνισαν, κι εμένα και τις άλλες. Γιατί τα τραβήσαμεν αυτά; Γι' αυτείνη την πατρίδα. 

Και τώρα δικαιοσύνη δε βρίσκομεν από κανέναν όλο δόλο και απάτη». Κι έκλαιγε με πικρά δάκρυα. Την παρηγόρησα. Με πήρε το παράπονο κι έκλαψα κι εγώ... Ομολογώ πως δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα δυο περιστατικά. Και για την ώρα προτιμώ να σταματήσω σε τούτα. Ας τα συλλογιστεί ο καθένας μας για λογαριασμό του, ζυγίζοντας το χρέος του απέναντι στην διψασμένη και βιασμένη Κύπρο.

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ


Αν κάτι χαρακτηρίζει την εποχή μας είναι το ξεθώριασμα των εξουσιών του παραδοσιακού έθνους - κράτους. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ομοιόμορφο, αλλά αφορά κυρίως τα μικρότερα έθνη - κράτη, των οποίων η αυθυπαρξία τίθεται υπό αμφισβήτηση μέσα από την αφόρητη πίεση που ασκεί η παγκοσμιοποίηση. Σε αυτό το νέο πλαίσιο, η de facto χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 2010 και οι χειρισμοί που επακολούθησαν δημιουργούν νέα δεδομένα τα οποία προδιαγράφουν πολύ βαθειές (και μόνιμες) ιστορικές μεταβολές... Η υπογραφή του (πρώτου) «μνημονίου» το 2010 συνιστά μια τομή στην ιστορία της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα αποτελεί την έμπρακτη παραδοχή από το πολιτικό σύστημα της χώρας της αδυναμίας της να υπάρξει στο εξής ως ένα αυτόνομο και βίωσιμο πολιτικό υποκείμενο και τη συνακόλουθη μετατροπή της σε (αποικιακό) αντικείμενο της πλανητικής πολιτικής.

Των εξελίξεων αυτών είχε προηγηθεί η εξάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας η οποία επιταχύνθηκε με την είσοδό της στην ΕΕ και κορυφώθηκε με την ένταξη στο ευρώ. Το ευρώ εξασφάλισε μια προσωρινή και απατηλή αγοραστική δύναμη, η οποία πολλαπλασιάστηκε μέσα από τον μηχανισμό της τραπεζικής ανατροφοδότησης. Στην πραγματικότητα όμως καταργώντας και τον τελευταίο προστατευτικό μηχανισμό, αυτόν της συναλλαγματικής ισοτιμίας, έδωσε τη χαριστική βολή στην εγχώρια παραγωγή. Οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν φάνηκε να ανησυχούν από αυτές τις εξελίξεις, αφού τώρα πια ήταν σε θέση να παράγουν κέρδη σε σκληρό νόμισμα το οποίο μπορούσαν απ’ ευθείας να εξάγουν στο εξωτερικό. Και αυτό δεν αφορούσε μόνο τα εισαγόμενα αγαθά, αλλά και τις εγχωρίως εμπορευόμενες αξίες (π.χ. ακίνητα).

Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα κατέστη στην κυριολεξία μια ανοχύρωτη χώρα. Παράλληλα απέκτησε πλήρως ανορθολογικές οικονομικές δομές, αφού οι ηγετικές της ομάδες διαχειρίστηκαν τους οικονομικούς πόρους, έχοντας ως προτεραιότητα τη διατήρηση της δυνατότητάς τους να απομυζούν παρασιτικά τις χρηματικές ροές που δημιουργούσε η οικονομία. Ξαναγυρίζοντας λοιπόν πίσω στο σημαδιακό 2010, μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί το χρονικό ορόσημο στο οποίο οι άρχουσες ομάδες της χώρας έκαναν μια σιωπηρή επιλογή: παραιτήθηκαν από την προσπάθεια η χώρα και η ελληνική κοινωνία γενικότερα, να επιδιώξει την επιβίωσή της ως συγκροτημένο συλλογικό υποκείμενο καταβάλλοντας βεβαίως τις ανάλογες (μεγάλες) θυσίες.

Μέσω του «μνημονίου» αποδέχτηκαν ως μόνιμο τετελεσμένο την οικονομική υποβάθμιση της χώρας (την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν) και συνομολόγησαν μια πολιτική κοινωνικού διαμελισμού της, η οποία θυσιάζει ολόκληρα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας προκειμένου να σωθούν άλλα (με πρώτα μεταξύ αυτών το ίδιο το εγχώριο πολιτικό - οικονομικό σύστημα και τα υπολλείμματα των πελατειακών σχέσεων που ακόμη σε κάποιο βαθμό είναι σε θέση να συντηρεί). Από την άποψη αυτή το μνημόνιο ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στην παγκοσμιοποιητική εθνοδιαλυτική διεργασία και παράλληλα διεξάγει στο εσωτερικό έναν ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο (μέσω της προσπάθειας επίτευξης πλεονασμάτων διά της μεθόδου της αυτοανάλωσης...).

Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα, ότι η όποια προσπάθεια διατύπωσης μιας εναλλακτικής λύσης προς το μνημόνιο, ουσιαστικά απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό του ιστορικού ρόλου του ελληνικού έθνους - κράτους, το οποίο εξ αντικειμένου είναι ο μοναδικός φορέας στον οποίο μπορεί να στηριχθεί μια συλλογική άμυνα και ο οποίος είναι ο κατ’ εξοχήν βαλλόμενος αυτή τη στιγμή.  Εννοείται ότι πρόκειται για ένα νέο ερώτημα, το οποίο απαιτεί μια νέα απάντηση. Για αυτό και σε αυτή την αναζήτηση δεν έχουν θέση οι παραδοσιακές αντιπαραθέσεις μεταξύ «δεξιάς» και «αριστεράς» περί της έννοιας τους έθνους ή περί της περίπου προδιαγεγραμμένης εξαφάνισης του εθνικού κράτους μέσα από τις παγκόσμιες διαδικασίες της οικονομικής ενοποίησης.

Το ερώτημα λοιπόν έχει ως εξής: είναι το έθνος και κυρίως η εξωτερική του μορφοποίηση ως κυρίαρχο έθνος - κράτος η καλύτερη οργανωτική μορφή στη συμμετοχή στον παγκόσμιο αγώνα κατανομής; Και αν ναι, ποιές είναι οι αναδιαρθρώσεις και οι αλλαγές νοοτροπίας που θα καταστήσουν βιώσιμη και αποτελεσματική μια τέτοια μορφή πολιτικής αντίστασης στην υποταγή που επιβάλλει ο οικουμενισμός των πλανητικών δυνάμεων; Σε αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να απαντήσουν πρώτα οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, οι οποίες θα πρέπει να κάνουν και αυτές τη δική τους υπέρβαση, προτού επιχειρήσουν να προβάλλουν μια συγκροτημένη αντιπρόταση. 

Στο ερώτημα αυτό οι «μνημονιακοί» έχουν ήδη απαντήσει με έναν κυνικό ρεαλισμό: έχουν επιλέξει τη συμπόρευση με το ιστορικό ρεύμα, το οποίο βαθμιαία καθιστά την Ελλάδα μια ευρωπαϊκή επαρχία, της οποίας οι τύχες θα αποφασίζονται αλλού. Με αυτό τον τρόπο ίσως συντηρηθούν κάποιες ψευδοπροσόψεις εθνικής κυριαρχίας, μέχρις ότου και αυτές να γίνουν περιττές μέσα από το ψευδο-όραμα του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού...



ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ

 

«Η Ελλάδα χρειάζεται το κούρεμα τώρα» ήταν ο τίτλος σχολίου του Spiegel που σημειώνει ότι «κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ο Γερμανός υπουργός μπορούσε να δει τα συντρίμμια της αποτυχημένης πολιτικής διάσωσης της Ελλάδας. Σε αυτή την οικτρή κατάσταση μόνον ένα κούρεμα θα βοηθούσε και το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση θέτει συνεχώς εμπόδια, είναι απλά επιπόλαιο». Γιατί, όπως σημειώνει το γερμανικό περιοδικό, μόνον ένα κούρεμα θα έδινε στην Ελλάδα μια δίκαιη ευκαιρία να εξέλθει από την κρίση με τις δικές της δυνάμεις.

Σε μια πρώτη αποτίμηση του ταξιδιού του κ. Σόιμπλε οι αναλυτές στη Γερμανία εκτιμούν ότι η επίσκεψη έφερε τα αναμενόμενα: ο γερμανός υπουργός Οικονομικών προσέφερε πολιτική στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος, υποσχόμενος παράλληλα την περαιτέρω στήριξη της Ελλάδας το 2014. Με φράση «καρότο και μαστίγιο» συνοψίζει η γερμανική εφημερίδα Welt τα συμπεράσματα της επίσκεψης του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα.  

Σύμφωνα με την Welt, ο κ. Σόιμπλε προχώρησε σε υποσχέσεις για περαιτέρω στήριξη προκειμένου να παραμείνουν οι Έλληνες προσηλωμένοι στους στόχους που έχουν τεθεί, αλλά όσον αφορά στο «κούρεμα» θα προτιμούσε να απαγορεύσει ακόμη και τις σκέψεις για αυτό. Προσέφερε στήριξη με την υπογραφή του μνημονίου για το Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο αλλά πολύ αργά: Η Neue Ruhr Zeitung εκτιμά ότι το βήμα αυτό έρχεται πολύ αργά και πως το ταμείο θα έπρεπε να έχει συσταθεί προ διετίας για να προλάβει τα χειρότερα για τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Σύμφωνα όμως με τους αναλυτές, είπε και πράγματα τα οποία ηχούν δυσάρεστα στα ελληνικά αυτιά, αφού τόνισε ότι η ακολουθούμενη πολιτική της λιτότητας είναι μονόδρομος για διέξοδο από την κρίση ενώ εμφανίστηκε κατηγορηματικός στο ενδεχόμενο νέου κουρέματος. Την ίδια ώρα και σύμφωνα με ανάλυση του γερμανικού πρακτορείου ειδήσεων dpa, o κ. Σόιμπλε δεν απάντησε στα φλέγοντα ερωτήματα των συνομιλητών του στην Αθήνα, με κυριότερο, πότε θα τελειώσει το δράμα που περνά η Ελλάδα.

Σύμφωνα με την Welt, ο κ. Σόιμπλε προχώρησε σε υποσχέσεις για περαιτέρω στήριξη προκειμένου να παραμείνουν οι Έλληνες προσηλωμένοι στους στόχους που έχουν τεθεί, αλλά όσον αφορά στο «κούρεμα» θα προτιμούσε να απαγορεύσει ακόμη και τις σκέψεις για αυτό.


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Γεγονότα

1917: Υπογράφεται η συνθήκη της Κέρκυρας, με την οποία οι Σέρβοι, Κροάτες και Σλοβένοι δημιουργούν το κράτος της Γιουγκοσλαβίας.

1936: Πρώτη τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία. Η φλόγα θα φτάσει στο Βερολίνο 11 ημέρες αργότερα, από 3.840 λαμπαδηδρόμους.

1969: Οι Αμερικανοί αστροναύτες Νιλ Αρμστρονγκ και Έντουιν Ολντριν γίνονται οι πρώτοι άνθρωποι, που πατούν τη Σελήνη.

1974: Απόβαση και εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο με την κωδική ονομασία "Αττίλας". Γενική επιστράτευση στην Ελλάδα.

Γεννήσεις:

1934: Γεννιέται η μεγάλη μας ηθοποιός, Αλίκη Βουγιουκλάκη.

1947: Γεννιέται ο Μεξικάνος ρόκερ Κάρλος Σαντάνα

Θάνατοι:

1973: Πεθαίνει ο ειδικός στις πολεμικές τέχνες ηθοποιός, Μπρους Λι.

2001: Χάνει την ζωή του κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον της Συνόδου των G8 στη Γένοβα της βόρειας Ιταλίας, ο νεαρός ακτιβιστής Carlo Giuliani αφού πυροβολήθηκε στο κεφάλι από αστυνομικό.

2002: Ο παλαίμαχος άσος του Ολυμπιακού Μιχάλης Κρητικόπουλος αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 56 ετών κατά τη διάρκεια αγώνα παλαιμάχων στην Άνδρο.