16 Ιουνίου, 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (16/6/2013)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Κατά Ιωάννην (ιζ΄ 1–13)

Τ καιρ κείν, τατα λάλησεν ησος, κα πρε τος φθαλμος ατο ες τν ορανν κα επε· πάτερ, λήλυθεν ρα· δόξασόν σου τν υἱόν, να κα υἱός σου δοξάσ σε, καθς δωκας ατ ξουσίαν πάσης σαρκός, να πν δέδωκας ατ δώσ ατος ζων αἰώνιον. Ατη δέ στιν αἰώνιος ζωή, να γινώσκωσί σε τν μόνον ληθινν Θεν κα ν πέστειλας ησον Χριστόν.

γώ σε δόξασα π τς γς, τ ργον τελείωσα δέδωκάς μοι να ποιήσω· κα νν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρ σεαυτ τ δόξ εχον πρ το τν κόσμον εναι παρ σοί. φανέρωσά σου τ νομα τος νθρώποις ος δέδωκάς μοι κ το κόσμου. Σο σαν κα μο ατος δέδωκας, κα τν λόγον σου τετηρήκασι. Νν γνωκαν τι πάντα σα δέδωκάς μοι παρ σο στιν· τι τ ρήματα δέδωκάς μοι δέδωκα ατος, κα ατο λαβον, κα γνωσαν ληθς τι παρ σο ξλθον, κα πίστευσαν τι σύ με πέστειλας.

γ περ ατν ρωτ· ο περ το κόσμου ρωτ, λλ περ ν δέδωκάς μοι, τι σοί εσι, κα τ μ πάντα σά στι κα τ σ μά, κα δεδόξασμαι ν ατος. Κα οκέτι εμ ν τ κόσμ, κα οτοι ν τ κόσμ εσί, κα γ πρς σ ρχομαι. Πάτερ γιε, τήρησον ατος ν τ νόματί σου δέδωκάς μοι, να σιν ν καθς μες.

τε μην μετ' ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος ν τ νόματί σου· ος δέδωκάς μοι φύλαξα, κα οδες ξ ατν πώλετο ε μ υἱὸς τς πωλείας, να γραφ πληρωθ. Νν δ πρς σ ρχομαι, κα τατα λαλ ν τ κόσμ να χωσι τν χαρν τν μν πεπληρωμένην ν ατος.


Μετάφραση Περικοπής

Τον καιρό εκείνο, αυτά είπεν ο Ιησούς και εσήκωσε τα μάτια του εις τον ουρανόν και είπε, «Πατέρα, ήλθε η ώρα· δόξασε τον Υιόν σου, δια να σε δοξάση και ο Υιός σου, σύμφωνα με την εξουσίαν που του έδωκες επί όλων των ανθρώπων, δια να δώση ζωήν αιώνιον εις τον καθένα από εκείνους που του έδωκες. Αυτή είναι η αιώνιος ζωή: το να γνωρίζουν σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον έστειλες.

Εγώ σε εδόξασα επί της γης, ετελείωσα το έργον που μου έδωκες να κάνω, και τώρα δόξασέ με συ, Πατέρα, πλησίον σου με την δόξαν που είχα μαζί σου πριν να υπάρξη ο κόσμος. Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους μου έδωκες από τον κόσμον. Δικοί σου ήσαν και τους έδωκες σ’ εμένα, και τον λόγον σου έχουν τηρήσει. Τώρα κατάλαβαν ότι όλα όσα μου έδωκες, είναι από σένα, διότι τα λόγια που μου έδωκες, τους τα έδωκα και αυτοί τα εδέχθησαν και εγνώρισαν αληθινά ότι εβγήκα από σένα και επίστεψαν ότι συ με έστειλες.

Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ, δεν παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για εκείνους που μου έδωκες, επειδή είναι δικοί σου, και όλα τα δικά μου είναι δικά σου και τα δικά σου είναι δικά μου, και έχω δοξασθή δι’ αυτών. Δεν θα είμαι πλέον εις τον κόσμον, ενώ αυτοί θα είναι εις τον κόσμον, και εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Πατέρα άγιε, φύλαξέ τους με την δύναμιν του ονόματός σου που μου έδωκες, δια να είναι ένα όπως είμεθα εμείς.

Όταν ήμουν μαζί τους εις τον κόσμον, εγώ τους εφύλαττα με την δύναμιν του ονόματός σου· εκείνους που μου έδωκες τους εφύλαξα και κανένας απ’ αυτούς δεν εχάθηκε παρά ο υιός της απωλείας, δια να εκπληρωθή η γραφή. Αλλά τώρα έρχομαι σ’ εσένα, και αυτά τα λέγω ενώ είμαι ακόμη εις τον κόσμον, δια να έχουν την χαράν μου μέσα τους τελείαν.