29 Ιανουαρίου, 2013

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

  
Προς
Τους Εκπαιδευτικούς των Σχολείων της Αθήνας
Με την ευκαιρία της Εορτής των Τριών Ιεραρχών

Αριθμ. Πρωτ. /ΕΞ/176 
Αθήνα 21 Ιανουαρίου 2013

Αγαπητοί μου εκπαιδευτικοί,
Αγαπητά μου παιδιά,

Ζούμε σε έναν κόσμο από τον οποίο συχνά απουσιάζει η αγάπη: «Αγάπη, πούναι η Εκκλησιά σου/ βαρέθηκα πια στα μετόχια», αναφωνεί σ’ ένα ποίημά του ο Γιώργος Σεφέρης, εκφράζοντας την αγωνία του ανθρώπου για την πραγματική Αγάπη και όχι για τις απομιμήσεις της.

Η Αγάπη δεν είναι πολυτέλεια αλλά θεμελιώδης ανάγκη. Χωρίς ένα σπόρο έστω από αυτή την Αγάπη, αυτή την καθαρά ευαγγελική Αγάπη που δεν υπάρχει στην αρχαία ηθική, από αυτή την Αγάπη για όλα και για όλους, για τους συγγενείς μας και για τους ξένους, για αυτούς που μας έχουν ελεήσει και για αυτούς που μας έχουν αδικήσει, ακόμη και για τους εχθρούς, η κοινωνία γίνεται ασφυκτική και η εκπαίδευση ανούσια και επιφανειακή.

Η Αγάπη στηρίζει, συχνά με αθόρυβο και αδιόρατο τρόπο, την εκπαίδευση και την κοινωνία ως αόρατο μεν αλλά συνάμα ακλόνητο θεμέλιό της. Και ένα σχολείο που δεν θα διδάσκει την Αγάπη σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, σε όλους αδιακρίτως τους μαθητές του ανεξαρτήτως πατρώας πίστεως, δεν θα είναι ένα σχολείο «εκσυγχρονιστικό και προοδευτικό», όπως πολύ νομίζουν, αλλά ένα σχολείο ανάπηρο και προβληματικό. Θα είναι ένα σχολείο που δεν θα μπορεί να αρθεί στο ύψος της αποστολής του.

Διότι η μεγάλη αποστολή και ευθύνη του σχολείου δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στην παροχή πληροφοριών, κατά το πρότυπο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας, αλλά πρέπει να επικεντρώνεται προπαντός στην καλλιέργεια της ψυχής των παιδιών.  Μόνο όποιος δεν πιστεύει στην αξία του σχολείου το θεωρεί υποκατάστατο του διαδικτύου και της τηλεόρασης. Μαζί με τη γνώση και την αγάπη για τα μεγάλα κείμενα της ανθρωπότητας, το σχολείο οφείλει να μεταγγίσει στα παιδιά τις θεμελιώδεις αρετές της αλληλεγγύης, του ελέους και της φιλανθρωπίας.

Υπ’ αυτή την έννοια η μελέτη και διδασκαλία της Αγίας Γραφής στο μάθημα των θρησκευτικών μπορεί να είναι πυλώνας ενός σχολείου που, εκτός από τη γνώση, θέλει να διδάξει στην εποχή μας και την ανθρωπιά. Άνθρωπος χωρίς αγάπη για τον συνάνθρωπό του είναι καθώς λέει ο Απόστολος Παύλος, «κύμβαλο αλαλάζον». Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που κατανόησαν και βίωσαν οι Τρεις Ιεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.  

Ανεκτικοί και πράοι, σοφοί και ανοιχτοί απέναντι στη «σοφία των εθνών» και των επιστημών, γνώριζαν όμως συνάμα βαθιά μέσα τους ότι όλη η σοφία του κόσμου δεν είναι παρά μωρία συγκρινόμενη με έναν κόκκο καλοσύνης, με μια ελάχιστη πράξη πραγματικής αγάπης και ελέους απέναντι στον άρρωστο και πονεμένο αδελφό μας. 

Και οφείλουμε να πούμε, αδελφοί μου, ότι η Αγάπη αυτή για τον Θεό και τον άλλο άνθρωπο που φτάνει ως τη θυσία, η αληθινή χριστιανική Αγάπη είναι ασυμβίβαστη προς κάθε μορφή μισαλλοδοξίας, εθνοφυλετισμού και ρατσισμού και προς κάθε πράξη ωμής βίας, όπως αυτές που βλέπουμε, αλίμονο,να αναδύονται στη σημερινή κατακερματισμένη και ασθενούσα κοινωνία μας.

Το ανεξάντλητο φιλανθρωπικό έργο των Τριών Ιεραρχών, σχολεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία γηροκομεία, μιλάει το ίδιο και ρίχνει μέσα στους αιώνες τα θεμέλια για αυτό που σήμερα αποκαλούμε ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας και που, στην εποχή μας, απειλείται από την κυριαρχία του χρήματος και των Αγορών. 

Πρέπει να καταλάβουμε όπως το κατάλαβε ο σπουδαίος Ευρωπαίος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, ότι τα θεμέλια του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και του κράτους πρόνοιας είναι χριστιανικά και ότι χωρίς τις χριστιανικές αξίες και σημασίες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν θα γίνουν πιο σύγχρονες, όπως ορισμένοι νομίζουν, αλλά πιο ανελέητες και άδικες και επιτρέψτε μου να πω, πιο μισαλλόδοξες και πιο βάρβαρες. Το Ευαγγέλιο αιμοδοτεί μυστικά τις δημοκρατικές μας αξίες και την ανθρωπιά της κοινωνίας μας.

Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στη χριστιανική Ευρώπη, η δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στην Εκκλησία. Αυτό έχουμε χρέος να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Η εντολή να περπατάμε στα βήματα του Χριστού και να δίνουμε τη μαρτυρία Του, δεν είναι αδελφοί μου μια εύκολη, αλλά μια εξαιρετική δύσκολη υπόθεση. Πολλές φορές συνεπάγεται ένα μοναχικό και ανηφορικό δρόμο.

Οι Τρεις Ιεράρχες κατάλαβαν το μεγάλο μυστικό αυτής της δύσκολης και ανηφορικής πορείας, το μυστικό της Αγάπης, κάτι που αν το καταλάβουμε και εμείς, μπορεί και η δική μας ζωή να γίνει πιο αληθινή και ουσιαστική. Η αγάπη προς τον Θεό, λέει ο Μέγας Βασίλειος, ενώ είναι μία απλή αρετή, έχει τη δύναμη να πραγματοποιεί και να συμπεριλαμβάνει κάθε άλλη εντολή, διότι, «εάν με αγαπάτε, λέει ο Κύριος, θα τηρήσετε τις εντολές μου» (Κατά Ιωάννη 14,15). 

Είθε ο Χριστός να μας βοηθάει να τηρούμε τις εντολές Του απέναντι στους συνανθρώπους μας και έτσι να Τον αγαπάμε, όπως όρισε Εκείνος.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ  Β΄












Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου,
Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασωνία.

Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;

Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:

Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».

ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ. 1).

ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασωνία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17).

IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674).

Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι αδαμαντίνου διαύγειας Ορθόδοξες τοποθετήσεις είναι ανακρίβειες, αστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις καί είναι, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, καρπός μιας ισχυρής προκατάληψης. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο;

Αναμφιβόλως όχι. Αντιθέτως αυτοί οι ισχυρισμοί αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια μασωνικής παραπληροφόρησης. Και τούτο γιατί αποδεικνύεται εύκολα και ο παγανιστικός και ο αποκρυφιστικός και ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας του Τεκτονισμού από πλήθος μασωνικών κειμένων – μαρτυριών.

Ως αποδείξεις θα παραθέσουμε ενδεικτικά θέσεις από την Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, αφ’ ενός μεν γιατί αποτελεί έκδοση της Μασωνικής Στοάς Όμηρος, αφ’ ετέρου δε γιατί ο συντάκτης των διαφόρων λημμάτων παραθέτει και απόψεις και άλλων Μασόνων Ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να καθίσταται το εν λόγω έργο πιο αντιπροσωπευτικό για το χώρο του.

α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του “εσωτερισμού” προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127).

Στην ίδια σελίδα επίσης αναφέρεται: «παραμένει αναντίρρητον ότι η όλη διάρθρωσις των πέραν του 3 βαθμών του περικλείει μέγιστον μέρος της Αποκρύφου επιστήμης και του μυστηρίου συγχρόνως. Άλλως θα ήτο αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθώσιν οι βαθμοί ούτοι, τα σύμβολα και αι αλληγορίαι των» (σ. 127. Πρβλ. και σ. 103). Σταματούν όμως εδώ οι μαρτυρίες; Όχι.

Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ’ αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 ).

β) Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ’ ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851).

Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί “αθανασίας της ψυχής” διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ).

γ) Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό.

Από το πλήθος των πλανών που αποτελούν αντιλήψεις του Τεκτονισμού θα σταθούμε ενδεικτικά μόνο σε μία περίπτωση, στην αντιχριστιανική πλάνη της μετενσάρκωσης. Εξόχως διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρονται για αυτήν στην Μασωνική εγκυκλοπαίδεια.

Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(…) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607).

Οι Μασωνικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας για τον Τεκτονισμό επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα και δεν αποτελούν αστήρικτες κατηγορίες που είναι καρπός προκατάληψης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι.

Ταυτοχρόνως όμως αποδεικνύουν και την απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχειρείται από τον Τεκτονισμό σχετικά με τη φύση και τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής τους.

Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού;

Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασωνία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν” καινής κτίσης” (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).