27 Δεκεμβρίου, 2012

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΧΑΡΗ ΚΟΝΙΔΑΡΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Ι.Α.Α. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Ο  διευθυντής του γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, κ. Χ. Κονιδάρης δήλωσε στον realfm 97,8 και την Κάτια Μακρή:

«Ο αρχιεπίσκοπος παρά πολλές φορές στο παρελθόν έχει επισκεφθεί και τις ανδρικές και τις γυναικείες φυλακές και το ψυχιατρείο Κορυδαλλού, άλλες μονάδες και άλλα σωφρονιστικά ιδρύματα. Μπορείτε να ανατρέξετε στο παρελθόν και θα δείτε πάρα πολλές επισκέψεις που έχουν γίνει σε σωφρονιστικά ιδρύματα.

Αυτά τα Χριστούγεννα επέλεξε να επισκεφθεί τις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού και να επισκεφθεί συγκεκριμένη πτέρυγα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό, όταν έχει επισκεφθεί πολλάκις σωφρονιστικά ιδρύματα και διάφορες πτέρυγες αυτών», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κονιδάρης.

Αναφερόμενος στη συνάντηση του Μακαριότατο με τον Λ. Λαυρεντιάδη πρόσθεσε: «Συγκεκριμένο ραντεβού βεβαίως δεν είχε. Τον κ. Λαυρεντιάδη τον είδε και τον είδε για ένα πάρα πολύ απλό λόγο. Ο κ. Λαυρεντιάδης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει συμπαρασταθεί με όλες του τις δυνάμεις στο έργο της εκκλησίας σε βάθος χρόνου.

Ο Αρχιεπίσκοπος θεώρησε ανθρώπινο, αυτές τις άγιες ημέρες, να δει έναν άνθρωπο ο οποίος έχει συμπαρασταθεί ανιδιοτελώς και πάρα πολλές φορές και σε βάθος χρόνου στο έργο της εκκλησίας, να του εκφράσει την συμπαράστασή του στη δοκιμασία που διέρχεται μακριά από τους συγγενείς και τους οικείους του. Νομίζω αυτό είναι κάτι εξαιρετικά ανθρώπινο».


Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η χρονολόγηση της ζωής του Ιησού Χριστού είναι δυσχερέστατο έργο ένεκα ελλείψεως επαρκών και λεπτομερών βιογραφικών πληροφοριών. Συνδυάζοντας τις βιογραφικές αφηγήσεις των ιερών Ευαγγελίων για την ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τις Ρωμαϊκές και Ιουδαϊκές ιστορικές πηγές θα αποπειραθούμε να προσδιορίσουμε  χρονολογικά την ζωή Του.

α .H γέννηση

1.Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε την περίοδο που αυτοκράτορας της Ρώμης (Καίσαρας) ήταν ο Οκτάβιος η Οκταβιανός Αύγουστος (31π.Χ.-14 μ.Χ.) που διέταξε να απογραφεί ο πληθυσμός της αυτοκρατορίας (απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην). Οι απογραφές γινόντουσαν για φορολογικούς και στρατολογικούς λόγους. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (β 1-2) μας δίδει δύο σημαντικές πληροφορίες α)  ότι η απογραφή διεξήχθη όταν ήταν διοικητής της Συρίας ο Κυρήνιος.

ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ο πολιτικός διοικητής της Συρίας, επειδή οι περιοχές που κατοικούσαν οι Εβραίοι τότε υπάγονταν στην ευρύτερη διοικητική περιφέρεια της Συρίας και β  ότι αυτή ήταν η πρώτη απογραφή, για να μην συγχέεται με την επομένη απογραφή. Η μελέτη και έρευνα των ιουδαϊκών και ρωμαϊκών ιστορικών πηγών μας βοηθεί να διευκρινήσουμε περαιτέρω ωρισμένα θέματα για να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα.

2. Στην Ιουδαία Κυβερνήτης διορισμένος από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα την εποχή της γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας (37 - 4 π.Χ.),ο οποίος διέταξε να σφαγούν τα νήπια, όταν πληροφορήθηκε από τους σοφούς της Ανατολής, ότι γεννήθηκε ένας βασιλιάς ώστε ανάμεσα στα σφαγιασθέντα νήπια να είναι και ο Ιησούς Χριστός. Από τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο γνωρίζουμε πότε πέθανε ο Ηρώδης και μάλιστα ήταν νύκτα που έγινε έκλειψη της σελήνης ορατή στην περιοχή.

Η Αστρονομία μας απαντά ότι εκείνη η έκλειψη της σελήνης έγινε και άρα ο θάνατος του Ηρώδη συνέβη το 754 έτος από κτίσεως Ρώμης που αντιστοιχεί στο 4 π. Χ. Εφ’ όσον ο Ηρώδης διέταξε να σφαγούν τα νήπια από διετούς και κατωτέρω (Ματθαίος β.  16) ο Κύριός μας πρέπει να είχε γεννηθεί τουλάχιστον δύο χρόνια πριν πεθάνει ο Ηρώδης. Πριν δηλαδή το 6 π. Χ. Διαπιστώνεται, ότι όταν τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Αστρονόμος Μοναχός Διονύσιος ο Μικρός, που εναρμόνισε τις αρχαίες χρονολογίες (των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Ιουδαίων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων) με την χριστιανική εποχή έσφαλε στο σημείο αυτό κατά 6 έτη.

Την Εκκλησία όμως δεν ενδιέφερε τόσο ο χρονολογικός προσδιορισμός του γεγονότος της γεννήσεως του Υιού του Θεού, όσο οι πνευματικές συνέπειες. Γι’ αυτό και δεν διόρθωσε το λάθος, το ανέχθηκε και συνέχισε να αριθμεί τα έτη μ’ αυτό το λανθασμένο υπολογισμό. Αυτά είναι γνωστά και δεν επηρεάζουν την πίστη μας. Στις ημέρες μας οι διάφορες χριστιανικές κοινότητες ορθόδοξες και μη δεν συνεορτάζουν την γέννηση του Υιού του Θεού. 

3.Η εποχή που γεννήθηκε ο Κύριος μας ασφαλώς δεν ήταν βαρύς χειμώνας διότι οι Ποιμένες της περιχώρου της Βηθλεέμ διενυκτέρευαν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες για τα κοπάδια τους (Λουκά β  8).Τα χιόνια και η παγωνιά δεν επιτρέπουν διανυκτέρευση στο ύπαιθρο. Την πληροφορία αυτή μας την διέσωσε ο Ευαγγελιστής Λουκάς μαζί με άλλες πληροφορίες που ασφαλώς του τις εμπιστεύθηκε η Μητέρα του Κυρίου μας.

β.Τό βάπτισμα και η έναρξη του κηρύγματος η του βίου ως δημοσίου ανδρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από τον Ευαγγελιστή Λουκά αναφέρεται πότε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλαβε εντολή από τον Θεό να αρχίσει τη δράση του, να κηρύττει και να βαπτίζει (Λουκά γ  2). Ήταν το 15ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβερίου (14-37 μ.Χ.). Τότε υπήρξαν και οι εξής πολιτικοί άρχοντες, διοικητές των διάφορων περιοχών:

Επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος, (26-36 μ.Χ.). Μετά την εκθρόνιση του Αρχελάου (6 μ.Χ.), που διαδέχθηκε τον πατέρα του Ηρώση τον Μεγάλο, η επαρχία της Ιουδαίας περιήλθε στις περιοχές που διοικούσε ο αυτοκράτορας. Επομένως σημειώθηκε διοικητική μεταβολή. Στις περιοχές που διοικούσε ο αυτοκράτορας διόριζε ο ίδιος τον Επίτροπο. Κυβερνήτης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης ο Αντίπας (υιός του Ηρώδου του Μεγάλου) (4 π.Χ.- 40 μ.Χ.)Κυβερνήτης της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος (υιός και αυτός του Ηρώδου του Μεγάλου και αδελφός του Ηρώδη του Αντίπα) (4 π.Χ.-34 μ.Χ.), Κυβερνήτης της Αβιλινής ο Λυσσανίας.

Ο Ιώσηπος (Ιουδαίος ιστορικός της εποχής) μας πληροφορεί ότι αυτές οι περιοχές απέδιδαν στο αυτοκρατορικό ταμείο από φόρους 700 τάλαντα). Αυτοί ήσαν πολιτικοί διοικητές. Υπήρχαν και οι θρησκευτικοί ηγέτες οι Αρχιερείς Άννας και Καϊάφας (γαμπρός και πενθερός). Για το προσδιορισμό αυτού του 15ου έτους οφείλουμε να διερευνήσουμε περαιτέρω το ζήτημα από ποιό έτος αρχίζουμε να μετράμε την βασιλεία του Τιβερίου, όπως μετρούσαν οι Ρωμαίοι από κτίσεως Ρώμης, συναριθμουμένων και των δύο ετών που ήταν συναυτοκράτορας η από τότε που ήταν μονοκράτορας ;

γ. Πόσο διήρκεσε η δημόσια δράση του Κυρίου;
Η απάντηση θεωρείται εύκολη, από το βάπτισμα Του μέχρι την σταύρωσή Του. Αυτή την περίοδο την μετράμε με βάση το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και συνάγεται, ότι ο Κύριος εόρτασε τρία Πάσχα δύο που πήγε στα Ιεροσόλυμα με τους μαθητές Του α. Πάσχα (Ιωάννου β 13-23), β. Πάσχα (Ιωάννου στ  1-4) και το τρίτο που συνελήφθηκε και σταυρώθηκε.

δ. Πότε πέθανε

Τα Ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός πέθανε στις 3 το απόγευμα μιας Παρασκευής που κατά το Ιουδαϊκό Ημερολόγιο ήταν η 14η του μηνός Νισσάν (Ιωάννου ιθ  14), την παραμονή του εορτασμού του Ιουδαϊκού Πάσχα που εορταζόταν την νύκτα της 14ης προς την 15η του μηνός Νισσάν.Η Αστρονομία  προσδιορίζει με τις μεθόδους της ότι το έτος αυτό ήταν το 30 μ.Χ. Σ’ αυτό πληρούνται και όλα τα βιβλικά και ιστορικά δεδομένα. 

ε . Η ηλικία του Ιησού Χριστού.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει, επίσης, ότι όταν ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγε να βαπτιστεί και μετά το βάπτισμα άρχισε την δημόσια δράση του «ενομίζετο ωσεί ετών τριάκοντα» (Λουκά γ  23). Ο ηλικιακός αυτός προσδιορισμός έδιδε με προσέγγιση την ηλικία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εκείνη την χρονική στιγμή. Εφαίνετο να είναι τριάντα ετών.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει, ότι ο Κύριος όταν επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα για την εορτή της Σκηνοπηγίας προ του τρίτου Πάσχα είχε ένα διάλογο με τους Ιουδαίους, στους οποίους εξηγούσε την θεία και προαιώνια καταγωγή και προέλευση Του. Ανάμεσα στα άλλα τους είπε, ότι είναι αρχαιότερος από τον Αβραάμ τον πατέρα των Ιουδαίων. Τότε εκείνοι τον ειρωνεύτηκαν και του είπαν «Πεντήκοντα έτη ούπω έχεις και Αβραάμ εώρακας; » (Ιωάννου η  57). Άρα οι σύγχρονοι Του δεν έβλεπαν τον Κύριό μας ως πολύ νεαρό.

στ. Χρονολογικός Πίνακας της ζωής  του Ιησού Χριστού.

Στηριζόμενοι στις διασωθείσες μαρτυρίες των βιβλικών και εξωβιβλικών (Ρωμαϊκών και Ιουδαϊκών) πηγών θα διαμορφώσουμε κατωτέρω τον χρονολογικό πίνακα της ζωής του Κυρίου μας για να αποδείξουμε, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ιστορικό πρόσωπο και έδρασε ενταγμένος πλήρως στην εποχή Του με τους πολιτικούς και θρησκευτικούς άρχοντές της και την κατά σάρκα οικογένειά Του.  

1.Η γέννηση του Ιησού Χριστού τοποθετείται προ του έτους 748 από κτίσεως Ρώμης που αντιστοιχεί στο έτος 6 π.Χ.

2. Η αρχή της δράσεως του Ιωάννου του Βαπτιστού οπότε προσήλθε και ο Κύριος να βαπτισθεί, τοποθετείται κατά τις αρχές του έτους 28 μ.Χ. (η μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου του 27 μ.Χ.)

3. Το πρώτο (Πάσχα) της δημόσιας ζωής του Ιησού Χριστού ήταν τον Μάρτιο του  έτους 28 μ.Χ.

4. Το δεύτερο Πάσχα ήταν τον Μάρτιο - Απρίλιο του έτους 29 μ.Χ.

5.Το τρίτο Πάσχα και ο θάνατος του Ιησού συνέβη την Παρασκευή 14 του μηνός Νισσάν που αντιστοιχεί στις 7 Απριλίου του έτους 30 μ.Χ.

ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ

Κοντά σε κρατούμενους των φυλακών Kορυδαλλού βρέθηκε την Τρίτη το μεσημέρι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Ο Μακαριώτατος βρέθηκε αυτές τις άγιες ημέρες κοντά σε συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται μακριά από τους οικείους τους και τους ευχήθηκε να έχουν πίστη στον Θεό, στη δικαιοσύνη και τον εαυτό τους και να επιδείξουν δύναμη σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής τους.

† ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ (27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Ο Αγιος Στέφανος λέγεται Πρωτομάρτυρας επειδή είναι ο πρώτος που μαρτύρησε για την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Ο Άγιος Στέφανος είχε επιλεγεί ως διάκονος, ήταν δηλαδή ένας από αυτούς που βοηθούσαν στις αγάπες, στα κοινά τραπέζια των πρώτων Χριστιανών. Λέγεται μάλιστα και Άγιος Στέφανος ο Αρχιδιάκονος επειδή στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι ήταν ο πρώτος που επιλέχτηκε ως διάκονος. Όπως διαβάζουμε στο έκτο κεφάλαιο των Πράξεων οι επτά διάκονοι ήταν ο Στέφανος, ο Φίλιππος, ο Πρόχορος, ο Νικάνωρ, ο Τίμωνας, ο Παρμενάς και ο Νικόλαος, τους είχε διαλέξει ο λαός και τους είχαν μεταδώσει τη χάρη του Θεού οι Απόστολοι. Ο λόγος του Θεού έφτανε σε όλο και περισσότερους, το πλήθος των μαθητών αυξανόταν και πάρα πολλοί Ιουδαίοι βαπτίζονταν Χριστιανοί.

Ο Άγιος Στέφανος ήταν γεμάτος πίστη και με τη δύναμη του Θεού έκανε μεγάλα θαύματα και κήρυττε τον θείο λόγο. Γινόταν συζήτηση για τον Ιησού Χριστό και διαφωνούσαν οι Ιουδαίοι, οι Σαδδουκαίοι, οι Φαρισαίοι και οι Ελληνιστές (Ελληνιστές ονομαζόντουσαν είτε οι Χριστιανοί που προέρχονταν από τους Εθνικούς, είτε οι Χριστιανοί που δέχονταν την Αγία Γραφή των Εβδομήκοντα). Άλλοι έλεγαν τον Ιησού Χριστό πλάνο, άλλοι προφήτη κι άλλοι Υιό Θεού. Τότε ο Άγιος Στέφανος ανέβηκε κάπου ψηλά και κήρυξε λέγοντας "Γιατί αυξηθήκαν τόσο οι κακίες σας αδελφοί και είναι όλη η Ιερουσαλήμ ταραγμένη; Μακάριοι είναι οι άνθρωποι που δεν έβαλαν ποτέ δισταγμό στην καρδιά τους για τον Ιησού Χριστό επειδή αυτός κατέβηκε από τους Ουρανούς για τις αμαρτίες μας και γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία".

Αλλά οι Ιουδαίοι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη σοφία του επειδή ο Άγιος Στέφανος είχε την φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Έτσι έφεραν ψευδομάρτυρες οι οποίοι είπαν ότι ο Άγιος Στέφανος βλασφήμησε κατά της Ιερουσαλήμ και κατά του θεϊκού νόμου και συνέλαβαν τον Άγιο Στέφανο και τον οδήγησαν στους ιερείς για να δικαστεί. Στο δικαστήριο είδαν ότι το πρόσωπο του Αγίου Στεφάνου ήταν λαμπρό και φωτεινό σαν αγγέλου και ο αρχιερέας τον ρώτησαν αν αληθεύουν οι καταγγελίες εναντίον του. Ολόκληρο το έβδομο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων έχει την απολογία του Αγίου Στεφάνου. Ο Άγιος Στέφανος κάνει μια σύντομη αναδρομή σε γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης που φανέρωναν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν πράγματι ο Μεσσίας που περίμεναν.

Τους είπε σκληροτράχηλους, επειδή δεν έσκυψαν το κεφάλι τους μπροστά στο Θεό, τους έκρινε διότι δεν είχαν διώξει την κακία από τις καρδιές του και τους, είπε ότι έκλειναν τα αυτιά τους και δεν άκουγαν το λόγο του Θεού. Συνέχεια φέρονταν ενάντια στο Άγιο Πνεύμα, όπως οι πρόγονοί τους οι οποίοι δεν είχαν αφήσει ούτε έναν προφήτη που να μην τον είχαν καταδιώξει και σκότωσαν όλους όσους είχαν προαναγγείλει την έλευση του Δικαίου. Και οι ίδιοι, όπως οι πρόγονοί τους, όταν ήρθε ο Δίκαιος Ιησούς Χριστός έγιναν προδότες και φονείς του, και δεν φύλαξαν τις εντολές και τον νόμο που τους είχε δώσει ο Θεός. Όσο άκουγαν τα λόγια του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρα, οι Ιουδαίοι εξοργίζονταν όλο και περισσότερο. Ο Άγιος Στέφανος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, κοίταξε στον ουρανό και είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού Χριστό να στέκεται στα δεξιά του Πατρός. Οι Ιουδαίοι δεν άντεξαν και μέσα στην κακία τους πήραν πέτρες και λιθοβόλησαν τον Άγιο Στέφανο μέχρι θανάτου.

Καθώς πέθαινε ο πρωτομάρτυρας του Χριστιανισμού Άγιος Στέφανος, τους συγχώρεσε και παρακάλεσε τον Θεό, στην τελευταία του προσευχή, "Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτία ταύτην". Ο Άγιος Στέφανος μαρτύρησε 3 χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου, το 36 μΧ. Κάποιοι πιστοί κι ευλαβείς άνδρες πήραν το σώμα του Αγίου Στεφάνου, το έβαλαν μέσα σε ένα σεντούκι από ξύλο περσέας (δηλ. ροδακινιά) και το απέθεσαν στο πλαϊνό μέρος του Ναού. Τότε πίστεψαν στο Χριστό ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ και ο υιός του Αβελβούς και τους βάπτισαν οι Απόστολοι. Ο Γαμαλιήλ, ο διδάσκαλος του Αποστόλου Παύλου, ήταν και συγγενής του Αγίου Στεφάνου. Ήξερε τον ενάρετο βίου του Αγίου Στεφάνου και παρακάλεσε τους Αποστόλους και του έδωσαν το ιερό λείψανο και το έθαψε σε κοιμητήριο στο χωριό του σε απόσταση 20 μίλια από τα Ιεροσόλυμα, τον οποίο χώρο προόριζε για την προσωπική του ταφή.

Οι Απόστολοι τον συνόδευσαν και ενταφίασαν το λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Ο Νικόδημος, που είχε πάει την νύχτα στον Ιησού, και ήταν συγγενής του Γαμαλιήλ, παρακάλεσε τον Απόστολο Πέτρο και τον βάπτισε Χριστιανό. Οι Ιουδαίοι εξοργίστηκαν όταν το έμαθαν αυτό και αναθεμάτισαν τον Νικόδημο, πήραν τα υπάρχοντά του και τον έδειραν πολύ. Ο Γαμαλιήλ πήρε στο σπίτι του τον ανιψιό του Νικόδημο, αλλά τελικά παρά τις φροντίδες ο Νικόδημος απεβίωσε απ' τις πληγές του κι έγινε κι αυτός Μάρτυρας του Χριστού. Ο Γαμαλιήλ ενταφίασε τον Νικόδημο κοντά στον Άγιο Στέφανο και κατόπιν βαπτίστηκε και ο ίδιος.

Μετά το μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου εξαπολύθηκε μεγάλος διωγμός στα Ιεροσόλυμα κατά των Χριστιανών. Επικεφαλής των διωκτών των Χριστιανών ήταν ο Σαούλ (ή Σάυλος), ο οποίος ήταν παρών και στο μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο κι ενώ ο Σαύλος κατευθυνόταν προς τη Δαμασκό, από διώκτης γίνεται πιστός, ο γνωστός σε όλους μας Απόστολος Παύλος - ο Απόστολος των Εθνών.