Μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση και
οι επώδυνες συνέπειες της που βιώνει ο λαός μας. Είναι καιρός όμως, να
σκεφθούμε με ποιόν τρόπο θα εξέλθουμε κυρίως από την πνευματική κρίση, η οποία
είναι η ρίζα του κακού και ιδιαίτερα να οργανώσουμε και να σχεδιάσουμε το
μέλλον μας. Να προσφέρουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα να
οραματίζονται, να χαίρονται και να αγαπούν τη ζωή. Να βλέπουν πέρα από τα αγαθά
που συνηθίσαμε να διεκδικούμε με μεγάλες απώλειες,ψυχικές και σωματικές.
Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από την αγωγή που προσφέρει η Εκκλησία μας.
Να δημιουργήσουμε στις καρδιές των παιδιών μας ανοικτά παράθυρα από τα οποία θα
μπαίνει το Φως του λόγου του Θεού σαν τον ήλιο, για να τις ζεστάνει και να τις γεμίσει με τη χαρά
της παρουσίας Του. Είναι αλήθεια πως ξεχάσαμε «αυτά που
μάθαμε, παραλάβαμε και ακούσαμε» από τους Αγίους μας. Δεν είχαμε στη σκέψη μας
«ό,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, ό,τι έχει σχέση με την
αρετή…»1 .
Ήρθε η στιγμή να τα θυμηθούμε και να τα διδάξουμε. Να βοηθήσουμε τα παιδιά και
τους νέους μας να αναπτυχθούν έχοντας ρίζες αθάνατες. Να τα βοηθήσουμε
στην κριτική σκέψη και το διάλογο. Οι πειρασμοί και οι δυσκολίες σε κάθε εποχή
υπήρξαν και δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Έχοντας όμως πνευματικά
θεμέλια, θα μπορέσουν τα παιδιά μας να μεταμορφώσουν δημιουργικά το άγχος, τις αμφιβολίες
και την αγωνία των καιρών μας. Ας θυμηθούμε την τελευταία εντολή του Χριστού «Πορευθέντες,
μαθητεύσατε, πάντα τα έθνη…»2.
Αυτή σημαίνει ότι αποστολή μας είναι να
αντιτάξουμε στις προκλήσεις των καιρών όχι τόσο μια αρνητική μαρτυρία, όσο την
μαρτυρία, την αλήθεια και το πλήρωμα της Ορθοδοξίας. Στις κατηχητικές συνάξεις των ενοριών μας οι ιερείς και οι κατηχητές μαθαίνουν
στα παιδιά μας να αγαπούν, να ευγνωμονούν το Θεό και τους ανθρώπους που είναι
γύρω τους.Να βλέπουν τις αρετές τους. Να μην λυπούνται από τη φανέρωση
των αδυναμιών τους, αλλά να ευγνωμονούν το Θεό, γιατί μπορούν δημιουργικά να
τις υπερβούν. Να αισθάνονται χαρά, γιατί μπορούν να μεταμορφώνουν σε
αφορμή ευλογίας τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν.
Μαθαίνουν επίσης να διψούν
για αληθινή ζωή. Οι Άγιοι αλλά και οι φιλόσοφοι και οι ποιητές, όπως
εικονίζονται στο Νάρθηκα των Εκκλησιών και των Μοναστηριών μας, γίνονται
ολοζώντανοι οδηγοί τους. Μαθαίνουν να συνομιλούν μαζί τους, να τους
οδηγούν μακρύτερα από εκεί που
περίμεναν. Να έχουν κέντρο της πορείας το Χριστό. Να σέβονται
τον άνθρωπο και τη μοναδική του αξία. Να γίνονται όλα προσωπικά που έχουν νόημα και όνομα.
Η διδαχή των πηγών της Εκκλησίας μας είναι μια γιορτή ζωής. Μιας ζωής
που είναι ένα ενιαίο ποτάμι που κυλά μέσα από τις χιλιετίες. Οι ψυχές
των παιδιών μας αρδεύονται από τις μονάκριβες αλήθειες Της. Η αίσθηση της ζωής
είναι τόσο ισχυρή, ώστε λέμε στο Θεό, όπως
ένας Άγιος: «Στρέψε αλλού την κοίτη των ρευμάτων της χάριτος και της
χαράς σου Θεέ μου, γιατί δεν αντέχω άλλο τόση χαρά, χάρη και αγαλλίαση». Η
προσπάθεια αυτή δεν είναι ανέφελη. Πολλές φορές υπάρχουν δυσκολίες, οι οποίες
με τη βοήθεια του Θεού ξεπερνιούνται.
Αγαπητοί μου γονείς,
Δώστε στα παιδιά σας αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Οδηγηθείτε και
οδηγείστε τα παιδιά σας στην αγκαλιά της Ενορίας σας. Θα λάβετε αλλά
και θα προσφέρετε και τη δική σας παρουσία.
Έχουμε
ανάγκη από την πολυχρωμία της συνάντησης των ανθρώπων μας. Κληρικών και λαϊκών.
Καλή και ευλογημένη χρονιά
Ο
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
1
Φιλ. 4.8-9
2
Ματθ. 28.19
