12 Σεπτεμβρίου, 2012

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ κ. ΔΗΜΤΣΑ ΤΗΣ Μ.Κ.Ο. ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ Ι.Α.Α. ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕΡΒΙΑΣ κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟ.



Με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Πεκίου, Μητροπολίτη Βελιγραδίου και Καρλοβικίου και Πατριάρχη των Σέρβων κ. Ειρηναίο συναντήθηκε χθες το πρωί ο Γενικός Διευθυντής της φιλανθρωπικής εταιρείας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Αποστολή» κ. Κ. Δήμτσα.

Ο κ. Δήμτσας παρουσίασε στον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Σερβίας το έργο της «Αποστολής» ζητώντας του να γίνουν συνοδοιπόροι και συνεργάτες ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν, τους κοινωνικά αδύναμους και περιθωριοποιημένους.  Αυτή είναι, τόνισε, η εντολή που έχουν οι άνθρωποι της «Αποστολής» από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο. «Με τη βοήθεια τη δική σας», σημείωσε ο κ. Δήμτσας, «και γνωρίζοντας την αέναη στήριξη της Εκκλησίας της Σερβίας αλλά και την ευαισθησία σας στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η δική μας "αποστολή" αποκτά έναν ισχυρό σύμμαχο, στην προσπάθεια να αλλάξει η ζωή μας».

«Είμαστε ευγνώμονες για τη βοήθεια που προσφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος στο σερβικό λαό» τόνισε από την πλευρά του ο κ. Ειρηναίος. «Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος με την αδιάλειπτη παρουσία και βοήθεια της «Αποστολής» στο Κόσοβο, παρότι γνωρίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός».
 
«Σας ευχαριστώ που δεν μας ξεχνάτε» σημείωσε. Και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον κ. Δήμτσα: «Σας παρακαλώ να θυμάστε και να επισκέπτεστε το Κόσοβο. Η Ελλάδα βρίσκεται στις καθημερινές μας προσευχές. Μεταφέρετε τις ευχές και τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας στον κ. Ιερώνυμο». 

Να σημειωθεί πως η «Αποστολή» έχει οργανώσει και υλοποιήσει , κατά τα έτη 2011 - 2012, τρεις αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης, στο Κόσοβο,  που περιελάμβαναν τρόφιμα, υγειονομικό υλικό, ρουχισμό και παιχνίδια. Πιο συγκεκριμένα,το 2011 στάλθηκαν 11.400 κιλά υλικού και το 2012 6.000 κιλά. Ακόμη, προγραμματίζεται μια νέα αποστολή για τον προσεχή Νοέμβριο.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ)


ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΟ  Ι’  ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
(6 Σεπτεμβρίου 2012)

 γαπητοί μου πατέρες καί δελφοί,

 Μέ τή χάρη το Τριαδικο Θεο καί τίς πρεσβεες το προστάτου καί πολιούχου το τόπου μας γίου καί Θαυματουργο Σπυρίδωνος συνήλθαμε σήμερον πί τό ατό στό δέκατο ερατικό μας Συνέδριο. Καί ατό διεξάγεται έν μέσω τς μεγάλης κρίσεως. Πολλά τά ρωτήματα τά ποα τίθενται νώπιόν μας σέ σχέση μέ τήν ποιμαντική μας διακονία.

Καλούμαστε νά ξέλθουμε πό τόν αυτό μας, νά νικήσουμε τό νθρώπινο ασθημα τς ατοσυντηρήσεως, νά ποθέσουμε «πσαν βιωτικήν  μέριμναν» καί νά πορευθομε μέ τόν λαό μας ς διάκονοι καί κυρηναοι του. Νά παρηγορήσουμε, νά στηρίξουμε, νά διακηρύξουμε «ησον Χριστόν καί τοτον σταυρωμένον καί ναστάντα» σέ μία περίοδο λύπης καί γωνίας. Καί δέν εναι μόνο κίνηση ποδείξεως τς χρησιμότητας τς παραγωγικότητας μας προσπάθεια ατή. Εναι οσία τς ποστολς μας. πό τήν μία προσευχή πέρ το σύμπαντος κόσμου. πό τήν λλη συσσταύρωση μέ σους δυσκολεύονται. Καί, τέλος, ναδιοργάνωση τς ζως μας κατά τέτοιον τρόπο στε καί ς κκλησία νά πιβιώσουμε κατά νθρωπον, λλά καί νά βοηθήσουμε που δε.

Κάνουμε ατές τίς σκέψεις ξ φορμς το θέματος τόσο το ερατικο μας συνεδρίου, σο καί τς στοχεύσεως τς διακονίας μας κατά τήν νέα εραποστολική χρονιά. Εναι λοφάνερο τι κρίση χει πλήξει καίρια  τήν οκογένεια.  Συνεχς μς πισκέπτονται νθρωποι ο ποοι μς περιγράφουν τά διέξοδά τους. Μέχρι τήν κρίση τά προβλήματα τς οκογένειας ταν κυρίως θικά καί πνευματικά. διάλυση τν νθρωπίνων σχέσεων, λλειψη πιστότητας νάμεσα στά ζευγάρια, κυριαρχία το δίου θελήματος, πουσία οσιαστικο διαλόγου νάμεσα στούς γονες μεταξύ τους καί μέ τά παιδιά τους, ο ποικίλες προκλήσεις, ο ποες πηγάζουν πό τόν τουρισμό καί τήν θική συδοσία, πουσία νότητας καί θους συμπορεύσεως, πως πίσης καί νασχόληση τν γονέων μέ τήν λική νεση καί εμάρεια τόσο τν δίων σο καί τν παιδιν φερναν τήν οκογένεια νά χει ς κύριο στόχο της τήν νταξή της στήν κοινωνία τς καταναλώσεως, στήν ξασφάλιση γαθν πως τό ξοχικό σπίτι, τά ατοκίνητα γιά κάθε μέλος, τά κινητά τηλέφωνα, δυνατότητα γιά ταξίδια, διακοπές καί καλοπέραση.

κοινωνία τς εμάρειας συνέδραμε μέ λες τίς ποδείξεις το πολιτισμο, κυρίως μέσω τς τηλεοράσεως καί τς διαφημίσεως, στήν κρίση το θεσμο. Μέχρι τοδε ποιμαντική μας διακονία γκειτο στό νά ποδείξουμε στίς οκογένειες τν νοριτν μας τό πνευματικό κενό, τό ποο βίωναν, καί νά στηρίξουμε σο ταν φικτό τίς προσπάθειες γιά νταξη τόσο τν γονέων σο καί τν παιδιν στήν κκλησιαστική ζωή. Στόν γώνα ατό συνέδραμαν τά τελευταα χρόνια καί ο προσπάθειες τν Σχολν Γονέων, ο ποες κάλυψαν πολλές πό τίς νάγκες τν οκογενειν νά κονε πεύθυνο λόγο, καί θεολογικό καί πιστημονικό, πάνω στά προβλήματα τά ποα ντιμετωπίζουν.

Βαρύνουσας σημασίας εναι καί συμβολή τν πνευματικν πατέρων, ο ποοι δίνουν πό τήν καρδιά τους, πό τήν μόρφωσή τους κατά Θεόν καί κατά νθρωπον, συμβουλές, δηγίες καί ποτυπώνουν τήν συμπαράσταση τς κκλησίας στήν γωνία λων, μεγαλυτέρων καί νεωτέρων, γιά τήν πορεία τν νθρωπίνων σχέσεων στήν ζωή τς οκογένειας. ξάλλου, τά τελευταα χρόνια διαπιστώνουμε, μέ διαιτέρα χαρά, μία νθηση κδόσεων νδιαφερόντων βιβλίων, πως πίσης καί τήν παρξη κατηρτισμένων κληρικν, ο ποοι συνδυάζουν τόσο τίς διότητες το ποιμένα, σο καί το εδικο θεραπευτ, δίδοντας τήν εκαιρία στόν κάθε νδιαφερόμενο νά προβληματιστε ποικιλοτρόπως καί οσιαστικς. νσκήψασα κρίση, μως, προσέθεσε ναν παράγοντα, ποος φαινόταν τι δέν πρχε περίπτωση νά γγίξει τήν πραγματικότητά μας. φερε τό γχος τς πιβιώσεως, κάνοντάς μας νά πιστρέψουμε ψυχολογικς καί οκονομικς σέ ποχές, τίς ποες ο νεώτεροι δέν γνώρισαν καί ο μεγαλύτεροι εχαμε λπίσει τι εχαν παρέλθει νεπιστρεπτί. Τό δυσκολότερο εναι τι κρίση βρίσκεται στήν κμή της, μέ ποτέλεσμα νά μήν γνωρίζουμε τί μέλλει γενέσθαι.

Ο συνεχες περικοπές στούς μισθούς καί στίς συντάξεις, νεργία ποία συνεχς αξάνει, τά διέξοδα στήν ατροφαρμακευτική περίθαλψη, πως πίσης καί πουσία, τουλάχιστον μέχρι τώρα,  προοπτικν ναπτύξεως τς οκονομίας σέ νέους προσανατολισμούς, συντηρον να κλίμα συγχύσεως καί βεβαιότητος. Ο γονες προσανατόλιζαν μέχρι τώρα τά παιδιά τους στήν μόρφωση. μόρφωση μως φηνε στήν κρη τήν χειρωνακτική ργασία καί δηγοσε σέ ργασία, ποία περιελάμβανε τήν   παροχή πηρεσιν πρός τούς λλους νθρώπους, γιά τίς ποες ργαζόμενος μειβόταν.

κόμη καί τά διάφορα καταστήματα  δέν μπορεύονται προϊόντα, τά ποα παράγουν ο καταστηματάρχες, λλά εναι χροι μεταπωλήσεως μπορευμάτων, τά ποα λλοι παράγουν. Ατό χει ς ποτέλεσμα κρίση, ξαιτίας τς λλείψεως ρευστότητος ς πρός τό χρμα, νά μήν πιτρέπει τόσο στούς μέχρι πρότινος καταναλωτές, σο καί στούς παρόχους προϊόντων καί πηρεσιν, νά πιβιώσουν, πειδή δέν χουν τήν δυνατότητα νά παράγουν τά βασικά εδη διατροφς, έν  χουν καί δυναμία ξευρέσεως χρημάτων γιά νά τά προμηθευθον πό τούς λάχιστους ο ποοι μπορον νά τά παράγουν. νεργία γενν μεγάλο πρόβλημα πιβιώσεως.

Γι’ ατό τόσο τό Κοινωνικό Παντοπωλεο, σο καί τά συσσίτια, καλονται νά καλύψουν λοένα καί περισσότερες περιπτώσεις δοκιμαζόμενων νθρώπων καί οκογενειν. οκογένεια δέν ταν τοιμη νά ντιμετωπίσει τήν κρίση. Τά μέλη της μεγάλωναν μέ τ δεδομένα τς νέσεως. Ο γονες συνήθιζαν νά κανοποιον τίς πιθυμίες τν παιδιν τους μέ παροχές. τσι, τά καναν νά ναπτύσσουν τό «διον θέλημα», νά παραδίδουν τόν αυτό τους σέ ναν τομοκεντρισμό, ποος δέν πέτρεπε σ’ ατά νά χουν πνευματικούς προβληματισμούς, ν τά θοσε νά κλείνονται στόν αυτό τους, στά δικαιώματά τους, στίς πιθυμίες τους, στήν ζωή ντός το πολιτισμο καί τς ποχς μας. κρίση λλάζει σαρωτικά τά δεδομένα. Πς λοιπόν νά προσαρμοσθον λοι, δίως ο νεώτεροι, σέ μία κατάσταση λιτότητος, στερήσεως, πουσίας δυνατοτήτων καλύψεως τν πιθυμιν;

Τό ατό καί στή σχέση το ζευγαριο, ποία στηριζόταν στήν ποκατάσταση τς γάπης μέ τήν νεση, τά δρα, τίς ξόδους, τήν διασκέδαση, τά ταξίδια, τά γαθά, τήν μόδα. Τώρα πού ατά κλείπουν χουν δη κλείψει πς θά μπορέσει τό ζευγάρι νά ντέξει χι μόνο τήν λλαγή το τρόπου ζως, λλά καί νας τό ληθινό πρόσωπο το λλου; ς λάβουμε π’ ψιν μας καί κάτι κόμη. νεση, τήν ποία ζήσαμε, εχε ς βάση της τό δανεικό χρμα. Ο τράπεζες χορηγοσαν φειδς δάνεια, τά ποα παρουσίαζαν ς εκαιρίες γιά τήν εμάρεια τν νθρώπων. Μέ τήν κρίση χι μόνο παψε τραπεζική βρύση νά ρέει χρμα, λλά καί ρχισε νά ζητε τά φειλόμενα, μέ ποτέλεσμα τά χρέη νά μήν εναι μόνο κρατικά. Οκογένειες βρίσκονται ατή τή στιγμή σέ διέξοδο, δυνατντας νά καλύψουν τά χρέη τους.

Ατή κατάσταση πιτείνει τήν πελπισία, τήν βεβαιότητα, τήν γωνία μεταξύ τν μελν τους, μέ ποτέλεσμα χι μόνο νά χουμε ατοκτονίες, λλά καί πολλοί νθρωποι νά πειλονται μέ φυλάκιση νά βρίσκονται δη στή φυλακή γιά χρέη, ν περιουσία καί τά νειρα πολλν οκογενειν νά βρίσκονται στόν έρα. Περιγράψαμε ατές τίς καταστάσεις, ο ποες σς εναι γνωστές. σως καί κάποιοι πό σς νά τίς βιώνετε στά δικά σας σπίτια στά σπίτια τν παιδιν σας. περιγραφή μως δέν ρκε. Χρέος το ποιμένος εναι νά δραστηριοποιηθε. Νά ξέλθει πό τήν ραστώνη. Νά γίνει εαίσθητος στά προβλήματα το λαο του καί νά δώσει τήν δική του μαρτυρία.

χι τι μπορομε νά ντιμετωπίσουμε τό ερύτερο οκονομικό πρόβλημα τς κοινωνίας μας. Ατό εναι ρμοδιότητα λλων νά τό λύσουν καί βλέπουμε τι τό τίμημα πού καταβάλλουμε εναι δυσβάσταχτο, μέ μφίβολα ποτελέσματα. δη χουμε στερηθε τήν λευθερία καί τήν δυνατότητα νά ρίζουμε μόνοι μας τά το οκου μας. ς μήν πάψουμε μως νά πισημαίνουμε τι χρειαζόμαστε συλλογική μετάνοια καί λλαγή νοοτροπίας σέ γενικότερο πίπεδο. Νά ξαναβρομε τίς ξίες μας, τήν πίστη στό Θεό, τήν ργατικότητα, τήν ντιμότητα καί τήν ξιοπρέπεια καί, κυρίως, τήν βεβαιότητα τι «οκ π’ ρτ μόνον ζήσεται νθρωπος». Καί τότε θά μπορέσουμε νά κτιμήσουμε τί σημαίνει γάπη, διάλογος, κοινωνία μεταξύ τν προσώπων, πνευματική παιδεία, γιά νά λειτουργήσουμε μέ λλες προτεραιότητες στή ζωή μας.

κτός μως πό τήν προσπάθεια γιά λλαγή νοοτροπίας σέ ερύτερο πίπεδο, χρειάζεται ς ποιμένες νά προσεγγίσουμε καί πάλι τίς οκογένειες τν νοριτν μας. Νά ξέλθουμε πό τούς τοίχους τν ναν μας καί νά πισκεφθομε τά σπίτια τν μελν τς νορίας. Να γνωρίζουμε τά προβλήματά τους καί τίς δυσκολίες τους. Νά ποκτήσουμε οκειότητα μαζί τους, δηλαδή νά ξαναβρομε τήν σχέση πνευματικς πατρότητας καί υότητας τήν ποία καλεται νά χει ποιμένας μέ τό ποίμνιό του. Καί νά μιλήσουμε καί νά ποδείξουμε μερικές βασικές ρχές πρός τούς νθρώπους, μέσα πό τόν διάλογο καί τήν γάπη.

Μία τέτοια ρχή εναι νοικοκυροσύνη στή διαχείριση τν οκονομικν το σπιτιο, ποία θά ρθει ταν  μπορέσουν ο νθρωποι νά δονε τί πραγματικά χουν νάγκη καί τί χι. Καί γιά νά γίνει ατό χρειάζεται νά πεξαρτηθον ο οκογένειες πό τήν μόδα το πολιτισμο. Ατό μως προϋποθέτει τήν λέξη «ΟΧΙ». Τόσο ο γονες πρός τά παιδιά πρέπει νά μάθουν νά ρνονται τήν κανοποίηση λων τν πιθυμιν, κόμη καί ν χρειαστε νά τά στενοχωρήσουν, σο καί λη οκογένεια χρειάζεται νά μπορε νά ντιστέκεται στήν παράδοση στό διον θέλημα.

Κα ατό θά ρθει μόνο μέ πνευματικό γνα καί σκητική διάθεση, δηλαδή μέσα πό τή σχέση μέ τό Θεό, τή νηστεία, τήν γκράτεια, τήν  λιτότητα. Μέσα πό τέτοιες προοπτικές εναι πιό φικτή νοικοκυροσύνη. Μία λλη ρχή εναι άλληλεγγύη καί γάπη πρός τούς λλους. Καί δ κκοπή το δίου θελήματος, ποία βεβαίως εναι μία κοπιαστική διαδικασία, λλά καί ναγεννητική, ποτελε σημεο κλειδί. Δέν πάρχουμε μόνο γιά τούς αυτούς μας καί ατό μόνο μέσα πό τή ζωή τς οκογένειας μπορομε νά τό βιώσουμε. Γιά νά ρθει μως λληλεγγύη χρειάζεται τά μέλη τς οκογένειας νά μάθουν νά χουν καί νά διαθέτουν χρόνο καί γάπη μεταξύ τους. Καί ,τι ποκτ κάποιος μέσα πό τήν κοινωνία τς γάπης, μπορε στή συνέχεια νά τό μοιραστε. 

Μία τρίτη ρχή εναι μπιστοσύνη στόν Θεό, ποία νισχύει τόν νθρωπο καί δέν τόν φήνει νά ποκάμει στίς ποιες δυσκολίες. Συνηθίσαμε νά χουμε μπιστοσύνη στόν αυτό μας, στόν ρθολογισμό μας, στά γαθά μας, στίς κανότητες καί στά χαρίσματά μας, στήν κοινωνική μας θέση καί ποδοχή, στούς χοντες καί κατέχοντες τήν ξουσία, στόν παρόντα χρόνο, στόν «αἰῶνα τοτο τόν πατενα». Καί διαπιστώνουμε μέ λύπη τι παρών χρόνος καί κόσμος μς πογοητεύουν. Καιρός γιά πιστροφή στόν Θεό.

Καί, ταυτοχρόνως, καιρός γιά ργασία σκληρή, γιά δημιουργία καί παραγωγή. Δέν μπορομε πλέον νά ζομε μέ δανεικά. Δέν μπορομε νά χουμε γκαταλείψει τήν γ μας στά χέρια τν λλων. Δέν μπορομε νά θεωρομε τούς αυτούς μας κυρίους το κόσμου, ν δέν χουμε οτε τίς κανότητες οτε τήν γνώση γιά κάτι τέτοιο. Θεός ελογε ατούς πού ργάζονται τήν γ, πό τήν ποία μς δημιούργησε. Ατούς πού δέν λθαν στόν κόσμο ατό γιά νά διακονηθον, λλά γιά νά διακονήσουν. Καί φωτίζει καί νοίγει δούς σέ κείνους πού χουν τήν διάθεση νά παλέψουν στή ζωή τους καί δέν τά περιμένουν τοιμα πό τούς λλους.

Μέ ατές τίς ρχές καί λλες σως, μπορομε νά μπνεύσουμε στίς οκογένειες τήν λλαγή νοοτροπίας, τήν μετάνοια, τήν πιστροφή στό δρόμο το Θεο. ρκε πρτοι μες στήν δική μας ζωή, στήν δική μας οκογένεια, στήν νορία μας, στόν τρόπο μέ τόν ποο ζομε νά θέλουμε καί νά μπορομε νά τίς φαρμόσουμε. Καί, τήν δια στιγμή, νά δομε, στό μέτρο το φικτο, πόσο καί πς μπορομε νά βοηθήσουμε στίς λικές νάγκες καί στά προβλήματα, τά ποα χουν νακύψει. Νά ργανώσουμε μάδες συμπαραστάσεως καί λληλεγγύης στούς μπερίστατους δελφούς μας.

Νά συγκεντρώσουμε στό ναό ,τι δέν χρειάζονται ο νορίτες μας, ροχα, σχολικά εδη, παιχνίδια καί νά τά διαθέσουμε στούς χειμαζόμενους. Νά δραστηριοποιηθομε μέσω το φιλοπτώχου ταμείου καί νά συνδράμουμε σέ ατούς πού βρίσκονται σέ διέξοδο. Μπορε νά μή λύσουμε τό πρόβλημά τους. Θά δείξουμε μως τι κκλησία εναι κοντά τους.   ς μήν λησμονομε μως τι τά οκονομικά προβλήματα καί κρίση εναι ποτέλεσμα το πνευματικο τέλματος στό ποο χουμε περιέλθει ς κοινωνία. Καί τι στήν οκογένεια τά βαθύτερα προβλήματα πικοινωνίας, γάπης, νότητας, κατά Θεόν συμπορεύσεως δέν καλύπτονται πό τήν κρίση.

Γι’ ατό καί ποφασίσαμε νά φιερώσουμε τήν φετινή εραποστολική χρονιά στήν νίσχυση το θεσμο ατο. Στούς προβληματισμούς μας καλέσαμε νά συνδράμουν σήμερα Αδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. δαμάντιος Αγουστίδης, καθηγητής στήν Θεολογική Σχολή το Πανεπιστημίου θηνν, ψυχίατρος, λόγιος καί συγγραφέας, κληρικός τς ερς Μητροπόλεως  Θηβν καί Λεβαδείας, ποος θά μς μιλήσει γιά τίς συγκρούσεις μέσα στήν οκογένεια καί πς μπορομε ποιμαντικά νά συμβάλουμε στήν μβλυνσή τους, πως πίσης καί Αδεσιμολογιώτατος  Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δορμπαράκης, θεολόγος καί φιλόλογος, κπαιδευτικός, λόγιος καί συγγραφέας, κληρικός τς ερς Μητροπόλεως Πειραις, ποος θά μς μιλήσει γιά τό πς μπορομε νά συμβάλουμε στόν διάλογο νάμεσα στούς γονες καί τούς φήβους, λλά καί νά βοηθήσουμε, στε νά νοιχτον δρόμοι πικοινωνίας στήν οίκογένεια.

Ταυτόχρονα, εροκήρυκας μας ρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Λινοσπόρης, πεύθυνος τς Σχολς Γονέων Νοτίου Κερκύρας, θά μς μιλήσει γιά τό ργο τν Σχολν Γονέων καί τήν νάγκη ποιμαντικς τους στηρίξεως.  Καί τούς τρες εσηγητές εχαριστ λοκαρδίως.

 Κλείνοντας τίς σκέψεις ατές θά θελα καί πάλι νά ζητήσω πό τόν καθέναν σας καί κατ’ ατήν τήν εραποστολική χρονιά νά προσπαθήσουμε γιά τόν προσωπικό καταρτισμό   μας. Νά μελετήσουμε. Νά ξιοποιήσουμε κάθε πνευματικό μέσο, κόμη καί τς συγχρόνου τεχνολογίας, γιά νά συνδράμουμε στήν νακούφιση το λαο μας καί στήν στήριξη τν οκογενειν τν νοριτν μας. Ζητ καί πό τούς εροκήρυκες νά ργανώσουν κατά τόπους ερατικές συνάξεις προγραμματισμένα, στίς ποες νά συνδράμουν τι συστηματικότερα στήν κατάρτιση τν πατέρων.

ς ποτελέσει καί φετινή εραποστολική χρονιά κ νέου φετηρία φυπνίσεως, γιασμο καί γνα γιά τόν πανευαγγελισμό το λαο μας. ερά Μητρόπολις καί πίσκοπος εναι κοντά σας. Καλή εραποστολική χρονιά καί καλή φώτιση!