11 Ιουλίου, 2012

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΙΣΟ.

Το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού μειώθηκε στο μισό 
Στο μισό περιορίστηκε το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού της Κεντρικής Διοίκησης, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος.Τα επεξεργασμένα δεδομένα αφορούν το πρώτο εξάμηνο του 2012, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρσι, ενώ τα στοιχεία προέρχονται από τη διαχείριση των λογαριασμών του Δημοσίου σε ταμειακή βάση. Συγκεκριμένα, στο πρώτο εξάμηνο του 2012 το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης περιορίστηκε από τα 6,4 δισ. ευρώ από 13,1 δισ. ευρώ που ήταν στο πρώτο εξάμηνο του 2011.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ.

Ελλάδα

Νέα επίθεση στην κυβέρνηση για τη στρατηγική που ακολούθησε τόσο στη Σύνοδο Κορυφής, όσο και στο Eurogroup, εξαπέλυσε το πρωί της Τετάρτης ο Αλέξης Τσίπρας. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τη νυν και τις πρώην κυβερνήσεις για «υστέρηση πατριωτικής ευθύνης», συγκρίνοντας τη στάση του «τεχνοκράτη Ιταλού πρωθυπουργού» και του «δεξιού πρωθυπουργού της Ισπανίας». Ο Αλέξης Τσίπρας αναρωτήθηκε εάν το μήνυμα του λαού στις εκλογές ήταν «συνέχιση του αποτυχημένου προγράμματος και ό,τι προαιρείσθε», όπως είπε ο Γ.Στουρνάρας στους εταίρους.
   
Την Τετάρτη αναμένεται να ανακοινώσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος τη σύνθεση των προσωρινών οργάνων του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα λειτουργήσουν ως τη διενέργεια του συνεδρίου του φθινοπώρου και έως ότου υπάρξει εκλογή νέων. Σε πρώτη φάση θα ανακοινωθεί η σύνθεση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, η οποία θα υποκαταστήσει το Πολιτικό Συμβούλιο που διαλύθηκε πριν τις εκλογές, καθώς και η σύνθεση της Οργανωτικής Γραμματείας.
   
Στις 7 το απόγευμα αναμένεται να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Η συνάντηση, στον απόηχο των συνεδριάσεων του Eurogroup και του ECOFIN, πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος φέρεται να διαφωνεί με την τακτική που ακολουθεί ο κ. Στουρνάρας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στόχος της σύσκεψης είναι η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας.
   
Συναγερμός σήμανε στην πυροσβεστική υπηρεσία Σερρών, αλλά και στην Αστυνομική Διεύθυνση του νομού, μετά την ξαφνική κακοκαιρία που ξέσπασε τα μεσάνυχτα της Τρίτης. Ο δυνατός άνεμος και η παρατεταμένη νεροποντή έσυραν σπασμένα δέντρα και κλαδιά σε πολλά οδικά περιφερειακά δίκτυα και πολλοί οδικοί άξονες έκλεισαν. Επίσης, σημειώθηκαν αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να εγκλωβιστούν σε ασανσέρ πολυκατοικιών. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του νομού παραμένουν σε επιφυλακή.
   
Σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας προχώρησαν, αψηφώντας τον καύσωνα, φοιτητές, που διαμένουν στην Φοιτητική Εστία της ΑΣΟΕΕ, καθώς, όπως λένε, μπαίνει λουκέτο στην Εστία. Όπως υποστηρίζουν «πετιούνται έξω» περίπου 75 φοιτητές, λόγω έλλειψης κονδυλίων. Προσθέτουν ότι δεν δέχθηκαν να μεταφερθούν στην Φοιτητική Εστία Αθηνών, παίρνοντας τη θέση άλλων οικότροφων και δεν δέχονται να πληρώσουν ενοίκιο. Μεταξύ άλλων ζητούν να μην κλείσει καμία Εστία, δωρεάν σίτιση για όλους τους οικότροφους, μηνιαίο επίδομα ενοικίου και σίτισης 600 ευρώ σε όλους τους φοιτητές που είναι από άλλες πόλεις.

Κόσμος

Το γιγάντιο πάντα που γεννήθηκε την περασμένη εβδομάδα στον ζωολογικό κήπου του Ουένο στο Τόκιο, σκορπίζοντας χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους και στην Κίνα, υπέκυψε την Τετάρτη εξαιτίας πνευμονίας. «Οι φύλακες βρήκαν το μωρό ξαπλωμένο ανάσκελα πάνω στο στομάχι της μητέρας του, της Σιν Σιν, και διαπίστωσαν ότι η καρδιά του είχε σταματήσει να χτυπάει» ανακοίνωσε η διεύθυνση του ζωολογικού κήπου.
   
Στις 6 ποσοστιαίες μονάδες αυξήθηκε το προβάδισμα του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα επί του ρεπουμπλικάνου αντιπάλου του Μιτ Ρόμνεϊ, εν όψει των προεδρικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου, καθώς οι ψηφοφόροι εμφανίζονται ελαφρώς πιο αισιόδοξοι για την οικονομία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Reuters / Ipsos, ο Ομπάμα προηγείται του Ρόμνεϊ με ποσοστό 49% έναντι 43%.
   
Σχέδιο ψηφίσματος για τρίμηνη επέκταση της αποστολής του ΟΗΕ Συρία προωθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Ρωσία, με τις πιθανότητες επιτυχίας όμως να θεωρούνται μικρές καθώς Ουάσινγκτον και ευρωπαϊκές χώρες θέλουν κυρώσεις σε βάρος της Δαμασκού.
   
Η Χίλαρι Κλίντον, η πρώτη υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ που επισκέπτεται το Λάος εδώ και 57 χρόνια, έφτασε στην Βιεντιάν την Τετάρτη για μια σύντομη επίσκεψη επικεντρωμένη στην κληρονομιά από τον πόλεμο του Βιετνάμ και σε ένα αμφιλεγόμενο σχέδιο για την κατασκευή ενός φράγματος στον ποταμό Μεκόνγκ.
   
Την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά το ναυάγιο του Costa Concordia έδωσε ο καπετάνιος του πλοίου που βυθίστηκε τον περασμένο Ιανουάριο παίρνοντας μαζί του στο βυθό 32 ανθρώπους. Σε συνέντευξή του στο ιταλικό δίκτυο Canale 5, ο Φρανσκέσκο Σετίνο αναγνώρισε την ευθύνη του ως καπετάνιος, επανέλαβε ότι την ώρα της προσάραξης ο ελέγχος του πλοίου ήταν στα χέρια άλλου αξιωματικού, είπε ότι σκέφτεται συνεχώς τα θύματα του ναυαγίου και ζήτησε συγγνώμη.

Οικονομία

 Η νέα Κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε αναθεώρηση του νέου συστήματος προαγωγών για να διασφαλίσει ότι υπάρχουν οι κατάλληλοι έλεγχοι κατά της αύξησης του μισθολογικού κόστους μέσω των προαγωγών.Στους 637.495 ανέρχονται σήμερα οι δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών και αντιστοιχούν στο 92% των 692.240 ενεργών απογεγραμμένων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σύντομα δε και το 8% των υπολοίπων μισθοδοτούμενων θα ενταχθεί εντός συστήματος.
  
Στο αέρα βρίσκεται το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και οι επιχορηγήσεις των επενδυτικών σχεδίων που αυτό χρηματοδοτεί, καθώς στο πρώτο εξάμηνο του έτους έχει εκταμιευθεί μόλις το 28% του συνολικού προγράμματος. Σημειώνεται πως στο εξάμηνο Ιανουαρίου - Μάιου 2012 έπρεπε κανονικά να έχουν εκταμιευθεί 3,6 δισ. ευρώ, δηλαδή το 50% του συνόλου των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που ανέρχονται εφέτος σε 7,3 δισ. ευρώ. Ωστόσο, τις πρώτες 180 ημέρες του έτους εκταμιεύθηκαν μόλις 2 δισ. ευρώ.
   
Το σχέδιο μνημονίου κατανόησης 32 σημείων για την ευρωπαϊκή στήριξη στην Ισπανία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ετοιμάζουν Μαδρίτη και Ευρωπαϊκή Ένωση, οι όροι του οποίου θα αφορούν μεν τον ίδιο το χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά και «παράλληλα», όπως τονίζεται, την πορεία δημοσιονομικής εξυγίανσης στο πλαίσιο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος. Η ισπανική κυβέρνηση εξασφάλισε από τα Eurogroup και το Ecofin παράταση ενός έτους, μέχρι το 2014, για να ρίξει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ ενώ η οικονομία βρίσκεται σε τροχιά ύφεσης.

Αθλητισμός

Σε προφορική συμφωνία με τον Μπρούνο Φορναρόλι από την Σαμπντόρια ήρθε ο Παναθηναϊκός. Μοναδικό εμπόδιο για την απόκτηση του Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή είναι ότι ποσοστό των δικαιωμάτων του το κατέχει ένας μάνατζερ εκτός από την ιταλική ομλαδα.
   
Δεν άντεξε ο Έλφαρ Χέλγκασον τον καύσωνα που επικρατεί στην Αττική και δεν πήρε μέρος στην προπόνηση της ΑΕΚ καθώς είχε υποστεί ηλίαση. Εκτός του Χέλγκασον ο Βαγγέλης Βλάχος δεν είχε στη διάθεσή του ούτε τους Έιντουρ Γκούντγιονσεν, Ανέστη Αργυρίου, Μαυρουδή Μπουγαΐδη και Νίκο Εγγλέζου.
   
Ελαφρύ διάστρεμμα υπέστη ο Πίντο κατά τη διάρκεια της προπόνησης του Παναθηναϊκού και θα μείνει εκτός προπονήσεων για 4-5 μέρες. Θα χάσει το φιλικό της Τετάρτης (18:00) με την Μπράουνσβάιγκ και πιθανότατα κι αυτό του Σαββάτου με την Κράσνονταρ. Να καθιερωθεί στον Παναθηναϊκό θέλει ο Τάσος Λαγός, ο οποίος αναφέρθηκε στο... πρέσιγνκ του ΠΑΟΚ, αλλά και την απόφασή του να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τους «πράσινους».



ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!! ΜΕΡΟΣ Β!

 
Βέβαια αυτή η “ιδεολογική” αντιμετώπιση της κοινωνικής ασφάλισης, συνεχίζεται έως και σήμερα, απο ένα κράτος αδύναμο και ανίκανο να προστατεύσει τούς πολίτες του, διακατεχόμενο απο ιδεοληψίες και ιδεολογοαοριστίες, στον ακριβή προσδιορισμό της σχέσης του κράτους και των “μηχανισμών” του, με τον Έλληνα πολίτη.

Το ΙΚΑ π.χ. ώς ίδρυμα κοινωνικής ασφάλισης, όπως λέει και το όνομά του, δημιουργήθηκε το 1934-35, και οφείλει να συμπρεριφέρεται ώς “ίδρυμα”, και με ότι αυτό σημαίνει σε επίπεδο κοινωνικής παροχής στούς πολίτες αυτής της χώρας.Αυτό το οποίο οφείλουν οι “διάττοντες” αστέρες οι διοικούντες, αλλά και κάποια μεγαλοστελέχη των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, είναι να αντιληφθούν, ότι τα ιδρύματα έχουν απο την φύση της δημιουργίας τους, στρατηγική στόχευση τον κοινωφελή σκοπό, επακριβώς προσδιορισμένο απο την ημέρα ίδρυσής τους.

Η κυριολεξία της Ελληνικής λέξης “ίδρυμα” είναι αρκούντως σαφής και διαυγής ώς έννοια, ίδρυμα είναι ένας οργανισμός, ο οποίος αποτελεί ιδιαίτερο νομικό πρόσωπο και έχει κάποιον κοινωφελή (φιλανθρωπικό, επιστημονικό κτλ.) σκοπό, εν προκειμένω την “ασφάλιση” του Έλληνα πολίτη. Η παροχή αυτή κρίθηκε ανά τούς αιώνας, ώς “κοινωνική” παροχή και το αντικείμενό της ώς κοινωνικό αγαθό το οποίο παρέχει μιά κοινωνία ανθρώπων στα μέλη της. Αυτά άλλωστε είδαμε κυρίως στο πρώτο μέρος της έρευνας.
 
Σήμερα, ύστερα απο την λεηλασία ετών στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας απο το ίδιο το “κράτος” και τούς μονίμους συνεταίρους του, η ιδεοληψία περί της σχέσης του κράτους, της κοινωνικής ασφάλισης και του Έλληνα πολίτη, εξακολουθεί να είναι μία σχέση την οποίαν ορισμένοι “πεφωτισμένοι” νεοσοσιαλιστές και νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί, την τοποθετούν “έρμαιο” της ελεύθερης αγοράς. Καταργώντας ουσιαστικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, δηλ. την υποχρέωση την οποίαν έχει μία οργανωμένη κοινωνία να παρέχει στα μέλη της, αυτό το οποίο σε όλες τίς πολιτισμένες και προηγμένες χώρες ονομάζουν, κοινωνικό αγαθό. Και όπως όλα σχεδόν τα πράγματα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, έτσι και η κοινωνική ασφάλιση, εντάχθηκε στην λογική του “πελατειακού” κράτους, της προσφοράς και της ζήτησης, η εμπορευματοποίηση ενός κοινωνικού αγαθού στην κορύφωσή του.

Υιοθετήθηκε η τριμερής χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας απο το 1982 και εντεύθεν, και μέσα απο δεκάδες αναλογιστικές μελέτες στοχεύεται η βιωσιμότητά του, παραδεχόμενο ουσιαστικά το Ελληνικό κράτος, την “λεηλασία” του οικονομικού προιόντος, των εισφορών (εισφορές εργαζομένων και εγοδοτών). Υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι επί 35 και πλέον χρόνια εισέφεραν ποσοστό της αμοιβής των, δια την εξασφάλιση της συμμετοχής των στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, η οποία ήταν και είναι υποχρεωτική, αποταμιεύοντας ουσιαστικά και προσδοκώντας στην ανταποδοτική ενέργεια και πράξη του ασφαλιστικού ταμείου τους.

Να τούς χορηγεί δηλ. την σύνταξή τους (ποσοστό τών αμοιβών των, επί των οποίων υπελογίζετο η εισφορά), την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, και ένα ποσόν αναλόγως των κρατήσεων διαμορφούμενο, ώς εφ’άπαξ αποζημίωση, δια την επί 35 χρόνια και πλέον, συνεχή οικονομική προσφορά (πληρωμή εισφορών), στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Και έναντι αυτής της προσφοράς του εργαζόμενου, το Ελληνικό κράτος απο ιδρύσεως της κοινωνικής ασφάλισης το 1934-35, λεηλατεί και καταληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία, κατακρατεί τα χρήματα των ασφαλισμένων διχετεύοντάς τα σε δραστηριότητες αλλότριες του ασφαλιστικού συστήματος.

Ο εμπαιγμός συνεχίζεται έως σήμερα με τον νέον NOMO ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 3863/2010
“Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις, ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις”, ο οποίος τροποποιεί τον ΑΝΑΓΚ. ΝΟΜΟ ΥΠ` ΑΡΙΘ. 1846/1951 "Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων". Μέχρι σήμερα στην φαρμακευτική περίθαλψη, όπως και στην ιατροφαρμακευτική, εφευρέθηκαν και εφαρμόστηκαν “πατέντες” και καινοφανείς πρακτικές, πάντα όμως στοχευμένες στην μερική ή ολική οικονομική “αφαίμαξη” του ασφαλισμένου. Ο προνομιακός χώρος διαμόρφωσης πολιτικού κλίματος και εκβιασμών απο το αισχρό πολιτικό σύστημα, ξεκινούσε πάντα απο τον χώρο της κοινωνικής πρόνοιας, της κοινωνικής ασφάλισης.

Η έννοια, ή ο όρος “συμμετοχή” είναι η εφεύρεση του συστήματος, κατά την οποία υλοποιήται στην πράξη με ανάλγητο και αντικοινωνικό τρόπο, η αντίληψη του πολιτικού συστήματος ή της εκάστοτε κυβέρνητικής παράταξης, περί της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης. Αναγκάζοντας κατ’αυτόν τον τρόπο, τον δικαιούχο να συμμετάσχει ποσοστιαία στην αγορά προιόντων και υπηρεσιών (φάρμακα και νοσηλεία), τα οποία, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έπρεπε να παρέχει άνευ ουδεμίας οικονομικής επιβάρυνσης του δικαιούχου ασφαλισμένου, δηλ. άνευ ουδεμίας “συμμετοχής”.

Αυτήν την συμμετοχή του ιδιώτη ασφαλισμένου την οποίαν καθορίζει με ποσοστό “κατά το δοκούν” το πολιτικό σύστημα, όπως στον νέο Ν. 3863/2010, υπογεγραμμένον “φαρδιά πλατιά” απο τους “σωτήρες” κηπουρούς του ΓΑΠ .Διότι το ασφαλιστικό σύστημα εισέπραττε επί 35 συναπτά χρόνια εργασίας του εργαζομένου εισφορές, επι τω ακεραίω, απο τον εργαζόμενο και τον εργοδότη.

Δηλαδή οι κρατήσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές τίς οποίες πλήρωναν οι εργαζόμενοι, δέν ήταν ποσοστό των απαιτουμένων εισφορών, ούτε η ασφαλιστική σύμβαση αναφερόταν ή αναφέρεται σε παροχή ποσοστιαίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ποσοστιαίας απολαβής ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών. Το επιχείρημα της συνολικής και όχι της κατά περίπτωση κοινωνικής ασφάλισης περιλαμβάνει κρίσιμες υποθήκες, της ανθρώπινης αλληλεγγύης και του ανθρώπινου αλτρουισμού, επομένως του ανθρώπινου πολιτισμού.

Δεν είναι δυνατόν να θεμελειώνεται κοινωνική ασφάλιση υπέρ ενός δικαιούχου όταν αυτή εξαρτάται απόλυτα απο την οικονομική κατάσταση του δικαιούχου, διότι όταν απαιτείται “συμμετοχή” σημαίνει ότι χωρίς αυτήν (την συμμετοχή) δέν είναι εφαρμόσιμη η ασφάλισή του, επομένως δέν του ανταποδίδεται κάτι για το οποίο έχει προπληρώσει και του έχει παρακρατηθεί, (όρα εισφορές).

Όταν ο δικαιούχος δεν θα δύναται να πληρώσει την “νονιμοποιημένη” συμμετοχή του στην αγορά ενός φαρμάκου, δέν θα μπορεί να αγοράσει το φάρμακό του, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία του.Η “συμμετοχή” του δικαιούχου ασφαλισμένου στην αγορά των φαρμάκων ή των ιατρικών υπηρεσιών, αποτελεί την άλλη όψη της "λεηλασίας" των Ταμείων η οποία συνετελείτο παλαιότερα, από το αισχρό πολιτικό σύστημα, απλά τώρα το κάνουν με πιό ευσχημο τρόπο, επιβάλλοντας οικονομική συμμετοχή στην ιατρική υπηρεσία (όχι σε όλες), και στα φάρμακα.

Υπηρεσίες, είτε Ιατρικές, είτε ανταποδοτικές, και φάρμακα, για τα οποία ο δικαιούχος επι χρόνια προκατέβαλλε, στο 100% της αξίας των, (πλήρωνε το 100% των εισφορών, τίς οποίες απαιτούσε ο εκάστοτε ασφαλιστικός νόμος), και το ίδιο το πολιτικό σύστημα του είχε ορίσει και επιβάλλει μέσω πλειάδας νόμων.Πολλά είναι αυτά για τα οποία θα μπορούσα να βροντοφωνάξω σε αυτό το κράτος, με ιστορία 190 χρόνων απο της ιδρύσεώς του, για ένα όμως αξίζει να αγωνιστείς, την Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη στην πράξη.

Γέννημα της κοινωνικής δικαιοσύνης η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί μέτρο για τον προσδιορισμό του επιπέδου πολιτισμού μιάς κοινωνίας. Όμως δυσοίωνο προδιαγράφεται το μέλλον του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης της χώρας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο δεύτερο ετήσιο τακτικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής.

Το ΙΚΑ, που μέχρι σήμερα έχει απορροφήσει το 66% της κρατικής επιχορήγησης και συγκεκριμένα τα 2,7 δισ. από τα 4,1 δισ. που έχουν προβλεφθεί, προσφεύγει κάθε μήνα σε δανεισμό προκειμένου να μπορέσει να καταβάλει τις συντάξεις.

Ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ), αναμένετο για φέτος το έλλειμμα να είναι περί τα 830 εκατ. ευρώ. Η μείωση των εσόδων αγγίζει το 35%, ενώ τα έσοδα ενώ τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές αναμένεται να ξεπεράσουν το 1,5 δισ. όμως η πρόβλεψη του προϋπολογισμού ήταν 2,1 δισ.

Στον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων, (ΟΓΑ), μόνο το 58% των ασφαλισμένων καταβάλλει τις εισφορές του και μόλις το 6% έχει ενταχτεί σε ρύθμιση οφειλών. Γεγονός που σημαίνει ότι το 36%, δηλαδή 241.814 σε σύνολο 664.376 ασφαλισμένων του Οργανισμού δεν καταβάλλουν εισφορές.

Δύσκολη είναι η κατάσταση και για τα περισσότερα επικουρικά Ταμεία μετά την απομείωση των αποθεματικών τους, λόγω του κουρέματος των ομολόγων
.

Σε ένα περιβάλλον πλήρους αποβιομηχάνισης της χώρας απο τούς “μνημονιακούς” σωτήρες της χώρας και σύγχρονης στρέβλωσης της Ελληνικής αγοράς, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία τουλάχιστον προσπαθεί να επιβιώσει, να παράγει, να εξάγει και να επενδύσει, μέσα σε ένα ατυχές και γρήγορα μεταβαλλόμενο περιβάλλον στη χώρα.

Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία ίσως αποτελεί μέρος της λύσης, όχι μόνο για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, αλλά και για την προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Όσοι λήστεψαν τον πλούτο των Ταμείων, οφείλουν να επιστρέψουν τα "κλεμμένα", για λόγους ηθικής τάξης αλλά και για να ορθοποδήσουν τα Ταμεία μας.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ (Α)

Σε περιόδους κρίσης είναι γνωστή η τάση των διανοουμένων, των δημοσιολογούντων και της εκάστοτε κοινής γνώμης να ανατρέχουν στο παρελθόν για να βρουν απαντήσεις στα σύγχρονά τους κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Η τάση αυτή είναι αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Ενώπιον νέων και πιεστικών διλημμάτων τα οποία είναι λίγο ή καθόλου προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν, οι κοινωνίες αναζητούν μία πυξίδα στον τρόπο που οι προηγούμενες γενιές διαχειρίστηκαν αντίστοιχες καταστάσεις, και στρέφονται στη δική τους συσσωρευμένη εμπειρία για να βρουν έναν οδηγό προς ναυτιλλομένους σε ταραγμένες θάλασσες.

Η ιστοριογραφία και οι ιστορικοί (επαγγελματίες ή μη) έγιναν οι κατεξοχήν διαμεσολαβητές σε αυτή τη διαδικασία, ιδίως στον 20ο αιώνα που είναι εκτός όλων των άλλων και ο αιώνας της μεγάλης ανάπτυξης των ιστορικών σπουδών και των μεγάλων ιστοριογράφων. Αυτοί είναι εκείνοι που κατορθώνουν να αναπτύξουν για πρώτη φορά σε τόσο γερά επιστημονικά θεμέλια τον ιστοριογραφικό κλάδο και να του προσδώσουν το κύρος της αντικειμενικότητας.

Από την άλλη όμως, μια τέτοια κοινωνική τάση κρύβει και κινδύνους. Διότι για το διψασμένο για μαθήματα από το παρελθόν υποκείμενο, η «αντικειμενική» γνώση που προκύπτει από τη μελέτη της ιστορίας μπορεί εύκολα να πάρει τη μορφή μιας λειτουργιστικής αντίληψης που θέλει την ιστορία να «επαναλαμβάνεται» κάθε φορά που συνδυάζεται ένα δεδομένο πλέγμα παραγόντων. Αντιθέτως, ο ιστορικός λόγος είναι επιστημονικός όχι όταν μάς επιτρέπει να «πάρουμε μαθήματα» από το παρελθόν αλλά όταν μας βοηθάει να σχετικοποιήσουμε πρώτα και κύρια τα προβλήματα του παρόντος μας που είναι αυτά που προσδιορίζουν και τον τρόπο που κοιτάζουμε προς τα πίσω στο χρόνο.

Εν προκειμένω μπορεί για παράδειγμα να μας δώσει τη δυνατότητα να δούμε τις μεγάλες συνέχειες του ελληνικού κράτους, να συνειδητοποιήσουμε τον αυξανόμενο βαθμό αλληλεξάρτησης της Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου της και όχι μόνο, προϊόντος του χρόνου, και να διαπιστώσουμε τις διαβρωτικές παρενέργειες του λαϊκισμού, του πολιτικαντισμού καθώς και τις εγγενείς αδυναμίες που καταγράφει η ελληνική κοινωνία να προσαρμοστεί κάθε φορά στις μεγάλες ιστορικές αλλαγές που αγγίζουν την ίδια μέσω του διεθνούς της περίγυρου.

Τέλος, μας βοηθάει να κατανοήσουμε – αν και όχι με διάθεση μετατόπισης των εθνικών ευθυνών στους «κακούς ξένους»- και τη σχέση των Μεγάλων Δυνάμεων με το μικρό (άλλοτε εξαρτημένο και άλλοτε ανυπάκουο) εταίρο τους. Άλλωστε, η ιστορική περίοδος που καλύπτει το τελευταίο τρίτο του 19ου αιώνα και φθάνει μέχρι τις πρώτες δεκαετίες μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο πλαισιώνει μία κρίσιμη συγκυρία όπου οι ανταγωνισμοί των τελευταίων «αυτοκρατοριών» συμπίπτουν με τους τελευταίους σπασμούς τής αποικιοκρατίας. Και σε αυτή τη συγκυρία, η Ελλάδα θα βιώσει, πότε με ενθουσιασμό και πότε μέσα από πικρά δράματα, τη σχέση αυτή με τα ισχυρότερα έθνη της Γηραιάς Ηπείρου.

ΤΑ ΤΡΙΑ «ΚΑΚΑ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΜΟΙΡΑΣ

Το ελληνικό κράτος και οι κυβερνώσες ελίτ του, από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του – μάλιστα πριν καν συγκροτηθεί και αναγνωριστεί επισήμως ως τέτοιο, δηλαδή ήδη από τα χρόνια της εθνικής επανάστασης του 1821- καταγράφει μια πάγια δυσκολία να διαχειριστεί με χρηστό και λελογισμένο τρόπο αφενός αυτή καθαυτή τη δυνατότητα δανεισμού του από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, αφετέρου τα κεφάλαια που εισρέουν από αυτή τη δυνατότητα, για σκοπούς παραγωγικούς και συλλογικά επωφελείς.

Το ζήτημα έχει να κάνει ασφαλώς με τον τρόπο που το εκάστοτε πολιτικό σύστημα ιεραρχούσε τις ανάγκες τις δικές του (της αναπαραγωγής της εξουσίας του) αλλά και του κράτους, καθώς και με τον τρόπο που το ίδιο οργάνωνε τις σχέσεις του με την κοινωνία. Μόνο που σχεδόν όλες τις φορές, η αδυναμία αυτή (από ιδιοτέλεια ή κακό υπολογισμό) στον τρόπο διαχείρισης του δανεισμού είχε σοβαρότατες επιπτώσεις στο μέλλον της ίδιας της πολιτικής τάξης οδηγώντας ακόμη και στην πλήρη ανατροπή της.

Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι η εμπλοκή που σημειώθηκε από ελληνικής πλευράς τον Ιανουάριο του 1843 στην αποπληρωμή της δόσης τού δανείου των 60.000.000 φράγκων (που υπήρξε η «προίκα» του Όθωνα για την ανάληψη του Θρόνου στο νεότευκτο ελληνικό βασίλειο το 1832), ήταν στην ουσία εκείνη που έδωσε την αφορμή τής εξέγερσης της 3ης Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους οδηγώντας στην παραχώρηση συντάγματος από το Στέμμα το οποίο ως τότε κυβερνούσε μονάχα «ελέω Θεού». Το χρονικό θυμίζει έντονα σε ορισμένες πτυχές του τις εξελίξεις και τις αντιπαραθέσεις στη σημερινή «μνημονιακή» Ελλάδα.

Όντας απολύτως εξαρτημένο οικονομικά (εν μέρει και σκοπίμως) τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, το ελληνικό κράτος βρέθηκε στις αρχές του 1843 σε αδυναμία να αποπληρώσει την τακτική εξαμηνιαία δόση του δανείου που έληγε την 1η Μαρτίου του ίδιου έτους [1]. Ο Γραμματέας επί των εξωτερικών, Ρίζος-Νερουλός ενημέρωσε επ’ αυτού τις Μεγάλες Δυνάμεις και ζήτησε νέο δάνειο. Το προηγούμενο διάστημα, η καιροσκοπική πολιτική του Βασιλιά Όθωνα που στρεφόταν, πότε στη μία και πότε στην άλλη προστάτιδα Δύναμη, ανάλογα με το πώς διαμορφώνονταν οι ισορροπίες και οι αντιπαλότητες εντός εκείνης της «Τρόικας», είχε πετύχει να εξασφαλίζει χρήματα για τις μεγάλες ανάγκες του «πρότυπου» βασιλείου του το οποίο έπρεπε αναμφισβήτητα να συγκροτηθεί ως κράτος κυριολεκτικά από το μηδέν. Αλλά φάνηκε πλέον ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν θα ανέχονταν άλλο τους ελιγμούς του ελληνικού Στέμματος.

Έτσι, ενώ η Ρωσία ανταποκρίθηκε αρχικά στο αίτημα του Ρίζου-Νερουλού και κατέβαλε το τμήμα των χρημάτων που της αναλογούσαν, λίγες μόνο ημέρες μετά απέστειλε νέα επιστολή με την οποία υποστήριζε ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είχε τις ρίζες του στην ανικανότητα της πολιτικής διακυβέρνησης, στη μεγάλη και δαπανηρή δημόσια διοίκηση και στις υψηλές στρατιωτικές δαπάνες που αντιστοιχούσαν στο ένα τρίτο του εθνικού εισοδήματος. Παρεμπιπτόντως, τα τρία αυτά «κακά» θα αποτελέσουν μόνιμη επωδό της κριτικής των δανειστών αλλά και των εγχώριων παρατηρητών κάθε φορά που το ελληνικό κράτος θα οδηγείται ένα βήμα πριν ή ένα βήμα μετά τη χρεοκοπία (και δεν αποτέλεσε εξαίρεση ούτε η περίοδος 2010-2012).


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 11/7/2012

 
Γεγονότα

1533: O Πάπας Kλήμης Z' απειλεί με αφορισμό τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο H', αν δεν ξανατελέσει τον γάμο του με την Αικατερίνη της Αραγονίας, που ακυρώθηκε από τον αρχιεπίσκοπο του Kαντέρμπουρι, Tόμας Kράνμερ. O Ερρίκος αντιδρά, αναγορεύοντας τον εαυτό του επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας που αποσχίστηκε από το Βατικανό.

1895: Οι αδελφοί Λιμιέρ προβάλουν την πρώτη ταινία τους σε ομάδα επιστημόνων.

1908: Ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις της επανάστασης των Νεοτούρκων, δημοσιεύει ανακοίνωση, με την οποία διακηρύσσεται το Σύνταγμα, ανασχηματίζεται η κυβέρνηση και προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη Βουλής. Το γεγονός αυτό, η παροχή αμνηστίας στους αντάρτες και η (απατηλή) εντύπωση ότι όλα θα πήγαιναν καλά, οδήγησε Έλληνες και Βούλγαρους στην απόφαση να τερματίσουν τον Μακεδονικό Αγώνα.

1940: Ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν στην πρώτη του εμφάνιση ως μαέστρος διευθύνει την Ορχήστρα Ποπς της Βοστόνης στο Πρελούδιο της Α' Πράξης της όπερας του Βάγκνερ Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης.

1970: Το σάουντρακ της ταινίας Woodstock ανεβαίνει στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών.

1974: Κάνει πρεμιέρα στην ΕΡΤ η τηλεοπτική σειρά Λούνα Παρκ. Θα αποδειχθεί αρκετά δημοφιλής και θα διαρκέσει έως τις 7 Μαΐου 1981.

Γεννήσεις

1274: Ρόμπερτ Δε Μπρους, ήρωας της σκοτσέζικης ανεξαρτησίας και βασιλιάς της περιοχής (1328 - 1329). (Θαν. 7/6/1329)

1832: Χαρίλαος Τρικούπης, κορυφαίος έλληνας πολιτικός (Θαν. 30/3/1896)

1973: Κωνσταντίνος Κεντέρης, αθλητής του στίβου, χρυσός ολυμπιονίκης στα 200 μέτρα.

Θάνατοι

1937: Τζορτζ Γκέρσουιν, αμερικανός συνθέτης, με επιρροές από την τζαζ. (Rhapsody in Blue ή Γαλάζια Ραψωδία, όπως είναι γνωστή στα ελληνικά) (Γεν. 26/9/1898)

1941: Άρθουρ Έβανς, βρετανός αρχαιολόγος, που ανακάλυψε την αρχαία κρητική πολιτεία της Κνωσού. (Γεν. 8/7/1851)

2008: Μάικλ ΝτιΜπέικι, αμερικανός καρδιοχειρουργός, πρωτοπόρος στις εγχειρίσεις μπάι-πας. (Γεν. 7/9/1908)