28 Απριλίου, 2012

†AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΟΚΤΕΝΗΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΘΗΒΩΝ (29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ)


Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα μέσα του 12ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Κωνσταντίνο Καλοκτένη και τη Μαρία, που τον ανέθρεψαν εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από μικρός έδειξε κλήση στα θεία και υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και μόναζε σε κάποια Μονή της Κωνσταντινούπολης. Από εκεί τον εξέλεξαν, για τις μεγάλες του ικανότητες και αρετές, Μητροπολίτη Θηβών και Έξαρχο πάσης Βοιωτίας.


Σαν Μητροπολίτης διοίκησε άψογα το ποίμνιο του. Έκτισε Εκκλησίες και ανακατασκεύασε τις παλαιότερες που ήταν κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, ανέπτυξε αρδευτικά έργα για τις καλλιέργειες του τόπου, ανέπτυξε το εμπόριο και έδωσε δουλειά σε πολλούς κατοίκους της περιοχής του και γενικά αναβάθμισε πολύ τη Μητρόπολη του. Εκείνο όμως που τον κάνει ακόμα πιο ανώτερο, ήταν η μεγάλη ελεημοσύνη πού καλλιεργούσε προς τους φτωχούς και τα ορφανά.

Το έτος 1166 συμμετείχε στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία προήδρευσε ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Από τα πρακτικά αυτής της Συνόδου, διασώζεται η θεολογική διδασκαλία του Αγίου:

«Ερωτηθείς ο Θηβών Ιωάννης είπεν:

Επεί τον Υιόν συγκτίστην και συνδημιουργόν τω Πατρί οίδα, δι' Αυτού γαρ και τους αιώνας εποίησεν, ίσον έχω Τούτον τω Πατρί. Επεί δ' είπεν ότι ο Πατήρ μου μείζων μού εστι, και ετυπώθη τη προτεραία κατεξετασθήναι, πώς τινες των Αγίων προσέθεντο. Και κατά το ανθρώπινον νοώ τούτο ειρήσθαι παρ' Αυτού διά την ταπείνωσιν και την άκραν συγκατάβασιν προς την φύσιν την ανθρωπίνην ήν προσελάβετο, καθ' ην παραπλησίως ημίν σαρκός και αίματος κεκοινώνηκεν».

Η μαρτυρία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι αποδεικνύει τη μεγάλη θεολογική κατάρτιση και τη βαθιά πίστη του Αγίου. Έτσι ευεργετώντας αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά στην πόλη των Θηβών της Βοιωτίας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 28/4/2012

07:30 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου του Β΄.

ΚΥΡΙΑΚΗ 29/4/2012

07:30 π.μ. Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ακολουθήσει η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος του Αγίου.


ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. 5η) ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.


Η Ιερά Μονή Διονυσίου είναι ελληνική,  και κοινόβια,
εορτάζει δε τη Γέννηση του Ιωάννου του Προδρόμου,
στις 24 Ιουνίου.


Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία της χερσονήσου, ανάμεσα στη Μονή Γρηγορίου και Αγίου Παύλου, χτισμένη σε απόκρημνο βράχο ύψους 80 μ. Ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα με προσωπικά έξοδα του  Αγίου  Διονυσίου από την Κορυτσά και ονομάστηκε Νέα Πέτρα. Λίγο αργότερα (1375), ο Αλέξιος  Γ’ Κομνηνός  εξέδωσε  χρυσόβουλλο  και  παραχώρησε  μεγάλα χρηματικά ποσά, για να ολοκληρωθούν οι οικοδομικές εργασίες, και για τον λόγο αυτό μετονομάστηκε σε Μονή του Μεγάλου Κομνηνού. Την πλούσια αυτή αυτοκρατορική ενίσχυση  πέτυχε ο Διονύσιος με τη μεσολάβηση του αδελφού του  Θεοδοσίου, ο οποίος όντας ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου,  αιχμαλωτίστηκε από πειρατές, πουλήθηκε  δούλος στην Προύσα και αργότερα αναδείχθηκε μητροπολίτης Τραπεζούντας. Κατά την απουσία του Διονυσίου στην Τραπεζούντα, οι πειρατές κατέστρεψαν τη μονή, η οποία όμως σύντομα ανοικοδομήθηκε.


ΤΕΜΠΛΩ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Τη μονή ευεργέτησαν και οι Παλαιολόγοι και αργότερα, τον 16ο αιώνα, οι ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας. Το 1535 η μονή καταστράφηκε πάλι από πυρκαγιά και αμέσως μετά ανοικοδομήθηκε από τον ηγεμόνα Ιωάννη Πέτρο. Τόσο στον 16ο όσο και στον 17ο αιώνα γνώρισε ιδιαίτερη ακμή και κατέλαβε στην ιεραρχία την 5η θέση, που ως τότε κατείχε η Μονή Ξηροποτάμου,και τη θέση αυτή τη δια  τηρεί μέχρι σήμερα.   Το 1805, επί πατριαρχίας Καλλινίκου, επανήλθε στον κοινοβιακό τρόπο ζωής. Το καθολικό τοιχογραφήθηκε το 1547. Μέσα σ’ αυτό, εκτός των άλλων λειψάνων, φυλάγεται και η λειψανοθήκη του Αγίου Νήφωνος, δώρο του ηγεμόνα Νεάγκου. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο (13ος αιώνας), εκτός από τις δικές του εικόνες (1805-1818), φιλοξενεί στο πίσω μέρος πέντε εικόνες της Μεγάλης Δέησης, έργα του Κρητικού ζωγράφου Ευφρόσυνου (1542). Υπάρχει ακόμη μια σειρά από ενδιαφέρουσες φορητές εικόνες από τον 14ο αιώνα και εξής.
   
 Η τράπεζα, ενσωματωμένη στην πτέρυγα των κελιών, σώζει τοιχογραφίες του 1603, που έγιναν από τους ζωγράφους Δανιήλ και Μερκούριο. Πολύ γνωστές είναι οι σκηνές της Αποκαλύψεως, οι οποίες έδωσαν τελευταία αφορμή για περίεργους συσχετισμούς με τον άγνωστο κόσμο του σύμπαντος. Η πλούσια βιβλιοθήκη περιέχει 804 χειρόγραφα, από τα οποία ιδιαίτερα ξεχωρίζει το Ευαγγελιστάριο 567 με τις περίφημες μικρογραφίες του από τη ζωή του Χριστού (11ος αιώνας). Αργότερα ενισχύθηκε η δύναμη της μονής με την προσέλκυση μιας ομάδας μοναχών, με επικεφαλής τον γέροντα Χαράλαμπο Μπουραζέρη. Συνολικά ο αριθμός των μοναχών φτάνει σήμερα τους 45. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τοιχογραφημένα παρεκκλήσια στο κτηριακό συγκρότημα της μονής (Παναγίας, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Αγίου Νικολάου, Αγίου Γεωργίου, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αγίων Αναργύρων, Αρχαγγέλων και Αγίων Πάντων. Το τελευταίο είναι σήμερα κατεστραμμένο, αλλά διατηρήθηκαν λίγες τοιχογραφίες του στον βόρειο τοίχο της βόρειας πλευράς της μονής).