11 Απριλίου, 2012

ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο Κ. Ι. ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ


«Να μην μείνει κανένας άνθρωπος πεινασμένος», διεμήνυσε ο Αρχιεπίσκοπος σήμερα κατά την επίσκεψη του στο κεντρικό συσσίτιο της Σοφοκλέους & Πειραιώς, συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΟΠΑΠ Α.Ε. κ. Ιωάννη Σπανουδάκη, τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Μάξιμο Παπαγιάννη και τον Γενικό Διευθυντή της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα. 

Για μία ακόμη φορά ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος παραβρέθηκε με τον κ. Σπανουδάκη κοντά στους ανθρώπους που δίνουν καθημερινά τη μάχη για την επιβίωση. Η ΟΠΑΠ Α.Ε. στηρίζει με ζήλο και αγκαλιάζει τα προγράμματα που υλοποιεί η Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών: «Η Εκκλησία στους δρόμους» και το «Η Εκκλησία στο σπίτι» σιτίζοντας χιλιάδες ανθρώπους με τη διανομή συσσιτίων ημερησίως αλλά και τη διανομή δεμάτων σε ελληνικές οικογένειες μέσω των ενοριακών κέντρων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Ο Αρχιεπίσκοπος σε δηλώσεις του ανέφερε: « Η βοήθεια από την ΟΠΑΠ Α.Ε., μέχρι τώρα αλλά και αυτή που μας υποσχέθηκαν ότι θα μας δώσουν και θα μας ενισχύσουν, μας δημιουργούν μία ελπίδα, μία αισιοδοξία, ότι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε και περισσότερο σ’ αυτήν την προσπάθεια που έχει σαν σύνθημα να μην μείνει κανένας άνθρωπος πεινασμένος σ΄ αυτόν τον τόπο. Όλοι να έχουν μία μερίδα φαγητό την ημέρα για να συντηρηθούν. Γι΄ αυτό θα ήθελα ν΄ ευχαριστήσω όλους εκείνους οι οποίοι βοηθούν και συμπαρίστανται, ιδιαίτερα όμως τον κ. Σπανουδάκη, τον συνεργάτη μας, διότι με τη βοήθεια τους μας δίνουν εμάς βοήθεια να ελπίζουμε για κάτι το συνεχές».

Από την πλευρά του ο κ. Σπανουδάκης τόνισε: «Μας δίνετε η δυνατότητα να προσφέρουμε τόση σημαντική βοήθεια για τους συνανθρώπους μας και όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος δεν πρέπει να μείνει κανένας πολίτης, κανένας επισκέπτης της Αθήνας χωρίς φαγητό. Ξέρουμε ‘ότι η βοήθεια που δίνουμε εμείς μεταφράζεται σ΄αυτά τα συσσίτια καθημερινά εδώ πέρα όπως επίσης και σε δέματα σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Είναι σημαντικό αυτή τη περίοδο να προσφέρουμε βοήθεια στους συνανθρώπους μας, βρισκόμαστε εδώ και το βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια».

EΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ "Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ"


Το Λαϊκό Νοσοκομείο και το Γενικό Νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς» επισκέφθηκε σήμερα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ως Πρόεδρος της «Αποστολής», συνοδευόμενος από τον Γενικό Διευθυντή της φιλανθρωπικής εταιρείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα. Μιλώντας στα μέλη της διοίκησης των νοσοκομείων, τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό ο Αρχιεπίσκοπος εξήρε την προσπάθειά τους κάνοντας λόγο «για καθημερινή μάχη που δίνει το προσωπικό των νοσοκομείων, σε μια περίοδο που έχει εκλείψει η θυσιαστική διάθεση».

Ο Μακαριώτατος επισκεπτόμενος τους θαλάμους των ασθενών εξήρε τη δύναμή τους, υπογραμμίζοντας ότι «κάθε επίσκεψη σε Νοσοκομείο είναι μια ευκαιρία περισυλλογής, μια ευκαιρία αναζήτησης του Θεού». Μιλώντας για την «Αποστολή» και το έργο της επισήμανε ότι «δεν έχουμε άλλο καθήκον, άλλη υποχρέωση πέρα από το να βάλουμε τις δικές μας δυνατότητες στη διάθεση όσων υποφέρουν και να τους υπηρετήσουμε". "Η χώρα", κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος, "περνά δύσκολες στιγμές και τέτοιες παρουσίες προσωπικού όπως αυτές που βλέπουμε στα δύο νοσοκομεία μας δίνουν δύναμη και ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι γρήγορα θα ξεπεράσουμε αυτή την περιπέτεια".


ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.


«Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερα τινα εορτάζειν΄ τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».

«Ότε οι ένδοξοι μαθηταί, έν τω νιπτήρι του δείπνου
εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής,
φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο……»

Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την αγία αυτή ημέρα όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν μετά το Μυστικό Δείπνο. Το Θείο Δράμα οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. Ο εκουσίως και αδίκως Παθών για τη δική μας σωτηρία Κύριος γνωρίζει ότι έφτασε το τέλος της επί γης παρουσίας Του. Η προδοσία του αγνώμονα μαθητή, η σύλληψη, οι εξευτελισμοί, το ψευδοδικαστήριο, η καταδίκη και ο σταυρικός θάνατος είναι θέμα ωρών.

Ως άνθρωπος αισθανόταν το δια της θυσίας Του βαρύ φορτίο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους και γι’ αυτό αγωνιούσε υπερβαλλόντως. Δεν τον ενδιέφερε το δικό Του μαρτύριο και ο θάνατος, αλλά η συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του. Γι’ αυτό λοιπόν αφιέρωσε το βράδυ της προπαραμονής του επικείμενου ιουδαϊκού Πάσχα και παραμονή της δικής Του σταυρικής θανής στους αγαπημένους Του μαθητές. «Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ΄ υμών προ του με παθείν» (Λουκ.22,15) τους είπε. Ήθελε να φάγει για τελευταία φορά μαζί τους. Μα το σπουδαιότερο να τους αφήσει τις τελευταίες παρακαταθήκες Του και πάνω απ’ όλα να τελέσει τον Μυστικό Δείπνο, να παραδώσει την υπερφυά Θεία Ευχαριστία, η οποία θα τελείται στο διηνεκές, ως η αέναη πραγματική παρουσία Του στην Εκκλησία.


Στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μέσα σε ατμόσφαιρα έντονης συγκινήσεως και σε ένδειξη πραγματικής και άδολης αγάπης, έσκυψε ως δούλος ο Κύριος και έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Με την πράξη Του αυτή ήθελε να διδάξει έμπρακτα το πρωταρχικό χρέος της αλληλοδιακονίας των ανθρώπων. Κατόπιν κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου. 


Ο Κύριος προέβη τότε στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου», το αληθινό το πραγματικό, «το υπέρ υμών διδόμενον» (Λουκ.22,19). Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο, και αφού ανέπεμψε ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: «Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26, 28 και Μάρκ. 14, 24).

Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του στους μαθητές Του. Μετά ακολούθησε η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει ο Θεός Πατέρας από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από τον πονηρό και τα έργα του. Αφού περατώθηκε και η προσευχή η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά. Ο Ιησούς πήρε τους μαθητές Του και πήγε στο Όρος των Ελαιών, σε ένα πραγματικά ειδυλλιακό και ήσυχο τόπο, λίγο έξω από τη μεγάλη πόλη.

Εκεί υπήρχε κήπος στον οποίο μπήκε με τους μαθητές Του για να προσευχηθεί (Ιωάν. 18, 1). Κάποια στιγμή ακούστηκαν φωνές και θόρυβος πολύς. Έφτασαν οι στρατιώτες με οδηγό τον Ιούδα για να συλλάβουν τον Ιησού. Χαρακτηριστικό σύνθημα ο ασπασμός του Διδασκάλου από τον Προδότη (Λουκ. 22, 48). Ο Πέτρος χρησιμοποιεί βία, κόβει το αφτί του στρατιώτη Μάλχου (Ιωάν. 18, 11).

Παρ’ όλα αυτά η σύλληψη πραγματοποιείται. Ο Κύριος δέσμιος οδηγείται σε ολονύκτιες ψεύτικες δίκες για να καταδικαστεί και να σταυρωθεί. 


ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Τρισάγιο τέλεσε εχθές το απόγευμα στο Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος για τη συμπλήρωση δεκατεσσάρων ετών από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ.


ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ Β΄


ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β'
ΕΛΕ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Χριστός Ανέστη!

Το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Θεός ως Δημιουργός διαλέχθηκε με τον άνθρωπο, να εξακολουθεί να αγωνίζεται με μεγάλες θυσίες προκειμένου να ατενίσει το δίκαιο, την κόρη οφθαλμού του Θεού στη γη.

Βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Υιός και Λόγος του Θεού ενανθρωπίστηκε για να θεωθεί ο άνθρωπος, να εξακολουθεί να αναζητά τον δρόμο προς την κοινωνική ειρήνη.Έναν δρόμο όμως που ναρκοθετείται από τον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικής και θρησκείας με την επικράτηση ριζοσπαστικών ιδεολογιών.

Αλλά και στην υποσαχάρια Αφρική, όπου ο χριστιανισμός αυξάνεται αλματωδώς, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου δεν φτάνει ειρηνικά στις ψυχές όλων των ανθρώπων, αφού βίαια περιστατικά θέτουν υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης. Στην υποσαχάρια Αφρική, όπου έχει το σπίτι του το ένα τέταρτο των Χριστιανών του κόσμου, εκδηλώνονται περιστατικά αμφισβήτησης του δικαιώματος ελεύθερα να ορίζει και να νοηματοδοτεί ο καθένας τη ζωή του με αφετηρία την αναφορά του στον Θεό.

Τα πρόσφατα περιστατικά θρησκευτικής βίας στη Νιγηρία, την πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, με συγκλονίζουν και με προβληματίζουν. Με προβληματίζει το γεγονός ότι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός απειλεί να συρρικνώσει τον πλούτο της θρησκευτικής παράδοσης.

Με προβληματίζει το γεγονός ότι η πίστη μπορεί να μεταστοιχειωθεί σε επιθετικό φανατισμό. Με προβληματίζει το γεγονός ότι η βία και ο φόβος δηλητηριάζουν την συνύπαρξη. Eίναι πράγματι λυπηρό, τώρα που παταγωδώς διαψεύστηκαν όσοι προέβλεπαν το τέλος των θρησκειών, να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών για να αρδεύσουν τον αγρό των συγκρούσεων.

Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες, στην εποχή της αξιακής κρίσης που διερχόμαστε, αγρυπνούν για την διαφύλαξη της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι καιρός όλοι να αντιληφθούμε ότι πολυπολιτισμική κοινωνία σημαίνει κατά βάση πολυθρησκευτική κοινωνία.

Σε αυτήν την κοινωνία ειρήνη δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς ειρήνη μεταξύ των θρησκειών. Και ειρήνη μεταξύ των θρησκειών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς διάλογο μεταξύ των θρησκειών. Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των στοιχείων που ενώνουν τις θρησκείες, παρά εκείνων που τις χωρίζουν.

Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των κοινών αξιών των διαφόρων θρησκειών, παρά των αντιλήψεων εκείνων περί θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύουν την ανοχή στην διαφορετικότητα. Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η ανάδειξη της ενωτικής και ειρηνοποιητικής λειτουργίας των θρησκειών. Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η συναίνεση των θρησκειών σε μια ελάχιστη κοινή ηθική, χωρίς ομολογιακή νόθευση.

Και αν κάποιοι φοβικά υποστηρίζουν ότι ο διαθρησκειακός διάλογος θα αποχρωματίσει την ιδιαιτερότητα κάθε θρησκευτικής έκφρασης, πλανώνται. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι άνθρωπος και θρησκευτική πίστη άρρηκτα συνυπάρχουν από την αρχή του κόσμου.

Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η θρησκευτική πίστη δεν διαγράφηκε ποτέ από την υπαρξιακή ταυτότητα ατόμων και λαών όσο και αν προσπάθησαν πολλοί κατά καιρούς να το καταφέρουν. Αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που καθημερινά διαπιστώνω ποιμαίνοντας την Αφρική, αυτό το μωσαϊκό των λαών και των θρησκειών: ότι η πίστη στον Θεό αποτελεί την μοναδική σταθερά σε έναν κόσμο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα.

Και αν κάποιοι θεωρούν χίμαιρα την αληθινή ειρήνευση των θρησκειών ως ουσιαστικό παράγοντα παγκόσμιας ειρήνης δεν έχουν παρά να αναλογιστούν ότι αμφισβητούν την παντοδύναμη βούληση του Θεού να αναδείξει το ανθρώπινο γένος στις γνήσιες διαστάσεις του, να το τοποθετήσει στο αυθεντικό βάθρο του.

Την παντοδύναμη θεία βούληση που έμπρακτα πιστοποίησε η Ενανθρώπηση και η Ανάσταση του Υιού και Λόγου του Θεού προκειμένου το ανθρώπινο γένος να λυτρωθεί από τον πνευματικό θάνατο.

† Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας
και πάσης Αφρικής

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

 Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας

Άγιον Πάσχα 2012

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ.



ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Ελέω Θεού Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως
Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης

Παντί τω πληρώματι της Εκκλησίας, χάριν και έλεος 
και ειρήνην από του Παναγίου και Ζωoδόχου Τάφου
του Αναστάντος Χριστού.

«Χαίρε Σιών αγία, μήτηρ των Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον˙
Συ γαρ εδέξω πρώτη άφεσιν αμαρτιών, δια της Αναστάσεως».
(Στιχηρόν αναστάσιμον, Εσπερινού, ήχου πλ. δ’).

Ιδού ανέτειλε και πάλιν ημέρα εόρτιος, ευφρόσυνος και σωτήριος. Ιδού επέλαμψεν ημίν ημέρα χαράς και αγαλλιάσεως. Ιδού απήγαυσε ημέρα φωτός ανεσπέρου δια την Εκκλησίαν του Χριστού και την δημιουργίαν όλην.

Η Εκκλησία εορτάζει σήμερον εν χαρά ανεκλαλήτω την ζωηφόρον και λαμπροφόρον του Χριστού Ανάστασιν. Η Εκκλησία αναμιμνήσκεται σήμερον εν ευγνωμοσύνη και ευχαριστία βαθεία την δωρεάν του Θεού προς τον άνθρωπον.

Η Εκκλησία πανηγυρίζει το γεγονός ότι ο ιδρυτής αυτής ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κατά τον θεοφόρον της Εκκλησίας Πατέρα Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης «ηράσθη της σωτηρίας του πλάσματος αυτού και την ανακαίνισιν αυτού επεξεργάσατο».

Ο Χριστός, ενδυθείς το ανθρώπινον, θάνατον υπέρ ημών εκουσίως υπέστη, «δια του σταυρού Αυτού ήλθε χαρά εν όλω τω κόσμω». Διά του σταυρού ο Κύριος ημών κατήλθεν εις τον Άδην. Εις τους κευθμώνας του Άδου συνήντησε τους απ’ αιώνων δεσμίους, τους προπάτορας ημών, Αδάμ και Εύαν και τους απογόνους αυτών. Συνήντησεν όλους εκείνους, οι οποίοι άνευ Αυτού, άνευ του Χριστού, ετελειώθησαν, τους ζήσαντας υπό την σκιαν του νόμου Ιουδαίους, δικαίους και αδίκους, τους θεράποντας της φιλοσοφίας Έλληνας και λατρευτάς των ειδώλων.

Ο τίμιος Πρόδρομος, προλαβών τον Χριστόν και εις τον Άδην, «δια της αποτομής της τιμίας αυτού κεφαλής, γεγονυίας οικονομία τινί θεϊκή, είχε ήδη κηρύξει τοις εν Άδη του Σωτήρος την έλευσιν».

Όλους αυτούς, πιστεύσαντας, ηλευθέρωσε ο Χριστός της τυραννίας του διαβόλου. Εχαρίσατο αυτοίς ζωήν την αιώνιον. Παρέσχεν αυτοίς την ελευθερίαν εκ της ζωής του σκότους και της βασάνου της συνειδήσεως και την απόλαυσιν της κοινωνίας και της θέας του προσώπου Αυτού και του Πατρός Αυτού και του Αγίου Πνεύματος Αυτού. Αναστήσας ο Χριστός τους εν Άδη, ουκ έμεινεν εις τον Άδην. Ο θάνατος ου κατίσχυσεν Αυτού. Ο Άδης ουκ εκράτησεν Αυτόν.

Ο Θεός Πατήρ ανέστησε τον Υιόν Αυτού τον άνθρωπον Ιησούν. Η θεία φύσις του Θεανθρώπου Χριστού ανέστησε την ανθρωπίνην φύσιν Αυτού.

Δεδοξασμένος και λελαμπρυμένος ο Κύριος ημών δια του θανάτου του σταυρού Αυτού ανήλθεν εις την γην, ίνα ημάς τους ζώντας βεβαιώση περί του έργου Αυτού του σωτηρίου και εις τον Άδην.

«Προήλθε ως εκ παστάδος του ολβίου τάφου τούτου», εις τον οποίον οι μαθηταί Αυτού ενεταφίασαν Αυτόν, διαρρήξας τας σφραγίδας αυτού.

Το μυστήριον τούτο, έργον της πανσθενούς δυνάμεως του Θεού, ο Χριστός εις τους μύστας Αυτού εφανέρωσεν, εις τους μαθητάς Αυτού και αποστόλους και εις τας μυροφόρους γυναίκας. Ούτοι ελθόντες εις τον τάφον, ζεύγος φαεσφόρων αγγέλων επ’ αυτού εθεάσαντο. Οι άγγελοι ούτοι ένδοθεν του μνημείου «Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον, αναστάντα ανήγγειλαν» (Μαρκ. 16, 6).

Τον τάφον κενόν εις αυτούς επέδειξαν και προέτρεψαν «να ίδωσι τα εντάφια σπάργανα και δραμόντες να κηρύξωσι εις τον κόσμον ότι ανέστη ο Κύριος, θανατώσας τον θάνατον, ότι υπάρχει Θεού Υιός του σώζοντος το γένος των ανθρώπων».

Μετά την Ανάστασιν Αυτού ο Αναστάς Κύριος «παρέστησεν εαυτόν ζώντα τοις αποστόλοις εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι’ ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς» (Πραξ. 1, 3), μετά ταύτα δε κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν «εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν ουρανοίς, ποιήσας ομόθρονον ως ομόθεον το ανθρώπινον ημών φύραμα».

Έκτοτε εν τη δυνάμει του Σταυρωθέντος και Αναστάντος οι πιστεύοντες εις Αυτόν καθίστανται δημιουργοί έργων αγαθών και ωφελίμων, θαυμαστών και επαινετών υπέρ του πλησίον αυτών. Έτι δε μαρτυρούν και αποθνήσκουν χάριν του ονόματος του Χριστού. Υπερνικούν ανύποιστα βασανιστήρια και τον θάνατον αψηφούν. Το αίμα αυτών προθύμως υπέρ Χριστού εκχέουν.

«Τα αίματα των εν όλω τω κόσμω μαρτύρων τούτων ως πορφύραν και βύσσον η Εκκλησία στολιζομένη», την δόξαν Χριστού εις τον κόσμον αναγγέλλει.

Την μαρτυρίαν ταύτην του Ιησού Χριστού, του Ενανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος και εκ νεκρών Αναστάντος μαρτυρεί η Εκκλησία ανά τα πέρατα της οικουμένης και η Εκκλησία Σιών της Αγίας, η Μήτηρ των Εκκλησιών, η «δεξαμένη πρώτη άφεσιν αμαρτιών δια της Αναστάσεως», εις αυτούς τους τόπους, τους οποίους επεσκέφθη και τους οποίους ηγίασε δια της παρουσίας Αυτού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Η Εκκλησία Αύτη και η εν Αυτή Αγιοταφιτική Αδελφότης, ως εκπρόσωποι όλων των ανά τον κόσμον Ορθοδόξων διαφυλάττουν και επιδεικνύουν τούτους ως τεκμήρια της εν Χριστώ σεσαρκωμένης, εσταυρωμένης και αναστημένης αληθείας.

Τούτο πράττει και σήμερον η Εκκλησία της Αγίας Σιών κατά την λαμπροφόρον ταύτην αναστάσιμον νύκτα, ιερουργούσα επί του τόπου της σταυρώσεως και επ’ αυτού του ζωοδόχου Τάφου, εις τον οποίον ετάφη και εκ του οποίου ανέστη ο Αρχηγός της σωτηρίας ημών Χριστός, εν μέσω χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών, «εξ εώας και θαλάσσης και βορρά και νότου» ελθόντων.

Εις τούτους, συμμάρτυρας της αληθείας της αναστάσεως του Χριστού, η Εκκλησία της Αγίας Σιών εύχεται την δύναμιν και την ευλογίαν του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Ιησού Χριστού και την χάριν του Παναγίου και Ζωοδόχου Αυτού Τάφου.

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2012.

Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ
Πατριάρχης Ιεροσολύμων

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ
 ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ

ριθμ. Πρωτ. 237
 + Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
 ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
 ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ
ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
 Πρωτότοκος τν νεκρν γένετο
 (ναστάσιμον πολυτίκιον γ΄ χου)

Τέκνα ν Κυρί γαπητά,

 άν νάστασις το Χριστο φεώρα μόνον ες Ατόν, σημασία της δι’ μς θά το μηδαμινή. λλά Χριστός δέν νέστη μόνος. Συνανέστησε μεθ’ αυτο καί πάντας τούς νθρώπους. Βροντοφωνε σχετικς κ τν προκατόχων μν ερός Χρυσόστομος: «νέστη Χριστός, καί νεκρός οδείς ν τ μνήματι, Χριστός γάρ γερθείς κ νεκρν, παρχή τν κεκοιμημένων γένετο».

παρχή δηλονότι τς ναστάσεως πάντων τν κεκοιμημένων καί τν φεξς κοιμηθησομένων, καί τς μεταβάσεως ατν κ το θανάτου ες τήν ζωήν. Τό μήνυμα εναι χαροποιόν δι’ λους, διότι νάστασις το Χριστο κατήργησε τήν δύναμιν το θανάτου. Ο πιστεύοντες ες Ατόν προσδοκον νάστασιν νεκρν καί διά τοτο βαπτίζονται ες τόν θάνατον Ατο, συνανίστανται μετ’ Ατο, καί ζον ζωήν αώνιον.Ο μακράν το Χριστο κόσμος προσπαθε νά συσσωρεύσ λικά γαθά, διότι στηρίζει π’ ατν τήν λπίδα τς ζως του. 

λπίζει κρίτως τι διά το πλούτου θά ποφύγ τόν θάνατον. Καί πλανώμενος νθρωπος διά νά συσσωρεύσ πλοτον, πιμηκύνοντα δθεν τήν ζωήν του, σκορπίζει τόν θάνατον ες τούς λλους. φαιρε πό ατούς τήν οκονομικήν δυνατότητα τς πιβιώσεως, καί πολλάκις διακόπτει βιαίως τό νμα τς ζως των, λπίζων τι οτω θά διασώσ τήν δικήν του ζωήν. λλά, λλοίμονον! πλάνη του εναι μεγάλη. ζωή κερδίζεται μόνον διά τς πίστεως ες τόν Χριστόν καί διά τς ες Ατόν νσωματώσεως. 

μπειρία τς ρθοδόξου κκλησίας βεβαιο τι ο νωθέντες μετά το Χριστο ζον καί μετά θάνατον, συνυπάρχουν μετά τν ζώντων, συνδιαλέγονται μετ’ ατν, κούουν ατούς καί πολλάκις κανοποιον θαυματουργικς τά ατήματά των. Δέν χρειάζεται πλέον ναζήτησις το μυθολογικο «θανάτου δατος». θανασία πάρχει ν τ Χριστ, καί προσφέρεται δι’ Ατο πρός λους. Δέν χρειάζεται νά ξολοθρεύωνται λαοί διά νά πιβιώσουν λλοι λαοί. 

Οτε χρειάζεται νά ξολοθρεύωνται νυπεράσπιστοι νθρώπιναι πάρξεις διά νά ζήσουν νετώτερον λλαι νθρώπιναι πάρξεις. Ες λους Χριστός προσφέρει τήν πίγειον καί τήν πουράνιον ζωήν.νέστη, καί σοι πιθυμον κολουθον Ατόν ες τόν δρόμον τς ναστάσεως. ντιθέτως, σοι μμέσως μέσως σκορπίζουν τόν θάνατον, νομίζοντες τι οτω θά παρατείνουν θά διευκολύνουν τήν δικήν των ζωήν, καταδικάζουν αυτούς ες τόν αώνιον θάνατον.

ναστάς Κύριος μν ησος Χριστός λθεν ες τόν κόσμον να πάντες ο νθρωποι ζωήν χωσι καί περισσόν χωσιν. ποτελε μεγάλην πλάνην άν πιστεύωμεν τι θά προέλθ εμερία ες τό νθρώπινον γένος διά τν λληλοσπαραγμν. Χριστός νιστ τούς νεκρούς καί κυρώνει τήν θανάτωσιν ατν. χει τήν δύναμιν τς περβάσεως το θανάτου. Τό γεγονός δέ τι νίκησε τόν θάνατον, πιβεβαιο τήν πέχθειαν Ατο πρός ατόν.

Χριστός δηγε ες τήν ζωήν, καί παναχορηγε ατήν, τυχόν διακοπεσαν, διότι κενος εναι « Ζωή καί νάστασις μν». Διά τοτο ο πιστοί δέν φοβούμεθα τόν θάνατον. δύναμις μν δέν γκειται ες τό τρωτον τς πάρξεώς μας λλά ες τό ναστάσιμον ατς.

Χριστός νέστη!  Καί μες θά ναστηθμεν!

ς κολουθήσωμεν, δελφοί καί τέκνα ν Κυρί γαπητά, τόν ναστάντα Χριστόν, ες πάντα τά ργα Ατο. ς βοηθήσωμεν τούς στερουμένους τν μέσων τς πιβιώσεως νά συντηρηθον ες τήν ζωήν.

ς διακηρύξωμεν ες τούς γνοοντας τήν νάστασιν το Χριστο τι δι’ ατς κατηργήθη θάνατος καί τι συνεπς δύνανται καί ατοί νά μετάσχουν τς ναστάσεως Ατο, πιστεύοντες ες Ατόν καί κολουθοντες τά χνη Του.  δική μας νάστασις τότε μόνον εναι δυνατή, ταν προσφέρηται διά τήν νάστασιν τν λλων δελφν μας. 

Τότε μόνον νικητήριος διακήρυξις «Χριστός νέστη» θά νεργ σωστικς  δι’ λην τήν νθρωπότητα. Γένοιτο!

γιον Πάσχα 2012
 + Κωνσταντινουπόλεως
 διάπυρος πρός Χριστόν ναστάντα
 εχέτης πάντων μν