10 Μαρτίου, 2012

ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ


Στη διάθεση της Εκκλησίας θέτουν οι ένοπλες δυνάμεις τα στρατιωτικά πρατήρια για τη συγκέντρωση τροφίμων και ρούχων προς ανακούφιση των ασθενέστερων.Αρωγός στην πρωτοβουλία της Εκκλησίας της Ελλάδας για την ανακούφιση των ασθενέστερων Ελλήνων πολιτών, που πλήττονται από την κρίση, στέκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις, θέτοντας στη διάθεση της Εκκλησίας τα 27 στρατιωτικά πρατήρια για τη συγκέντρωση τροφίμων και ρούχων από τους ένστολους και το πολιτικό προσωπικό, που τα επισκέπτονται.

«Η ανταπόκριση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων γίνεται σε μία στιγμή κατά την οποία η δημοσιονομική συγκυρία ασκεί μεγάλη πίεση πάνω τους, παρ' όλα αυτά, όπως διαχρονικά έχει αποδειχθεί, oι Ένοπλες Δυνάμεις έχοντας σαν οδηγό το εθνικό καθήκον δεν αφήνουν σε δεύτερη μοίρα το κοινωνικό καθήκον τους» παρατήρησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, προσφωνώντας τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, που τον επισκέφθηκε εχθές στο γραφείο του, στο Πεντάγωνο.

«Οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν τον πλέον κοντινό προς την Εκκλησία οργανωμένο φορέα της Πολιτείας, παρατήρησε ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας», ο οποίος επανέλαβε την ανάγκη αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας και εκτίμησε «ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε και αυτήν τη δοκιμασία».

Τον συντονισμό της προσπάθειας έχει ο ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός ΣKAI, με το πρόγραμμα κοινωνικής δράσης «Όλοι μαζί μπορούμε».


ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΑ-ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Δέκα χρόνια μετά

 
Αν καί παιδικός αδελφικός φίλος, ό παπά Μιχάλης, ελάχιστα τόν έγνώριζα, όπως διεπίστωσα έκ των ύστερων, διότι μέ πολλή επιμέλεια έκρυβε όσα σιωπηλά επιτελούσε σέ πολλούς τομείς. Αυτή ήταν ή κοινή διαπίστωση όλων όσοι βρεθήκαμε έξω από τήν Εντατική του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» τόν Μάρτη του 2002. Καί αυτό τό διαπιστώσαμε μαζί καί μέ τούς μαθητές του (2ου πειραματικού Ενιαίου Λυκείου Αθηνών) στήν Εντατική του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός κατά τήν ολιγοήμερη σοβαρή ασθένειά του. Μαζί μέ τόν πόνο καί τή θλίψη ζήσαμε όλοι εμείς παράλληλα καί στιγμές έντονης παρηγοριάς, μεγάλης ανακούφισης κι ελπίδας.

Καί τούτο διότι είδαμε καί... πιστεύσαμε. Είδαμε... πνευματικά ωραίες εικόνες νά ξεδιπλώνονται.... Πλήθος Κληρικών, ενοριτών, συγγενών, φίλων άλλά κυρίως μαθητών του από τό 2ο Πειραματικό Ενιαίο Λύκειο Αθηνών, νά συνωστίζονται έξω άπό τήν εντατική γιά νά πάρουν τήν ευχή του. Είδαμε μαθητές πού έρχονταν αφήνοντας τά μαθήματα τους καί ξενυχτούσαν εκεί κάνοντας παρέα στόν πρωτότοκο γιό του, τό Βασίλη, όλη τήν νύκτα.

Είδαμε μία εβδομάδα μετά, μαθητές, καθηγητές καί γονείς νά κατακλύζουν τόν ναό του Αγίου Βασιλείου Μετσόβου στήν Εξόδιο ακολουθία του παπά Μιχάλη. Μίλησαν στό μικρόφωνο καί ένα καί δύο μαθητές καί είπαν ότι: «Όλοι έμείς, τά πνευματικά σου παιδιά, πασχίζουμε νά βρούμε τίς λέξεις γιά νά περιγράψουμε τόν πόνο μας, πού είναι μεγάλος. Καί τούτο διότι είναι μεγάλη ή άγάπη μας. Καί ή άγάπη μας είναι μεγάλη... διότι τόσο μεγάλη ήταν καί ή αγάπη πού σύ μάς έδινες καί μάς έμαθες».

«Μάς πρόσφερες πίστη, βαθιά πίστη, δύναμη ζωής, γαλήνη, σέ ένα κόσμο ταραγμένο, κάθε είδους αγάπη. Μάς έδωσες καλοσύνη, μάς έδωσες ελπίδα, ήσουν ένας πραγματικός φίλος, κάποιος πού ακούραστα νοιαζόταν γιά τόν καθένα από εμάς καί γιά όλο τόν κόσμο. Ήσουν ένας μεγάλος δάσκαλος, ήσουν τό φως του ήλιου καί άφηνες τίς ηλιαχτίδες σου νά αγκαλιάζουν καί νά θωπεύουν τίς ψυχές μας. Παπά Μιχάλη, τό φως σου δέν θά χαθεί, θά μείνει μέσα μας, θά φωτίζει κάθε μας Έργο».

Αλλά καί ό διευθυντής - Λυκειάρχης επισφραγίζοντας τά λόγια των μαθητών είπε: «Χάρη στή δική σου ταπεινοφροσύνη καί τήν γαλήνη τής ψυχής σου, μάς μετέδωσες τήν ταπεινότητα άλλά καί τήν αισιοδοξία ότι ό κόσμος μπορεί νά γίνει καλύτερος. Από τήν δική σου συνέπεια καί εργατικότητα μάθαμε πολλά όλοι μας. Τά περίσια αποθέματα άγάπης, ή πίστη καί τό πλεόνασμα τής ψυχής σου είναι οί υποθήκες πού μάς αφήνεις. Χάρη σέ σένα γνωρίσαμε όλα τά πρότυπα πού βίωσες καί υπηρέτησες:

Τόν Ιερέα, τόν σύζυγο, τόν πατέρα, τό δάσκαλο, τό συνάδελφο, τό φίλο... Ξέρουμε ότι άπό χθές ή Εκκλησία, τό σπίτι, τό σχολείο, ή τάξη θά είναι φτωχότερη. Θά είμαστε έμείς όμως πλουσιότεροι, γιατί θά υπάρχεις μέσα μας ώς πρότυπο ενός φωτεινού κόσμου γιά νά συνεχίσουμε νά δίνουμε άγάπη, στοργή, έλπίδα, κατανόηση στούς μαθητές μας πρώτα, στά ορφανά, στούς ανήμπορους, στούς πολιτικούς πρόσφυγες.

Θυμάμαι, την τελευταία σου εξόρμηση χαράς καί ελπίδας στό Λαύριο, στίς θεραπευτικές κοινότητες απεξάρτησης, πού τόσα έδωσες!...» Καί στό σαρανταήμερο μνημόσυνο οί μαθητές μίλησαν, κάτω εκεί στήν αίθουσα τού Ναού πού ό παπά Μιχάλης συνήθιζε νά τούς προσφέρει ένα κέρασμα μετά τή Θεία Λειτουργία. Καί ήταν εκεί καί μία παλαιά μαθήτρια πού άνοιξε τήν καρδιά της καί είπε: «Τόν είχα μία  χρονιά καθηγητή, στήν τρίτη Λυκείου. Τελείωσα τό σχολείο, πέρασα στή Σχολή.....

Πέρασαν τέσσερα χρόνια και στη δυσκολία μου ήλθε στό νου μου..στήν ψυχή... τόν θυμήθηκα.... καί θυμήθηκα πού μας είχε φέρει στόν Άγιο Βασίλειο γιά λειτουργία. .... Έτσι ψάχνοντας βρήκα τήν Εκκλησία .... καί έτυχε τήν μέρα αυτή νά είναι Λειτουργός ό π. Μιχάλης. Μέ χαιρέτησε σάν νά είχαμε ιδωθεί τήν προηγούμενη μέρα. Μέ βοήθησε τότε πάρα πολύ καί δέν ξέρω τί νά πώ. Τόν ευχαριστώ γιά όλα καί εύχομαι εκεί στόν ουρανό πού είναι νά εύχεται καί γιά μας νά μας βοηθάει όλους». Ό πατήρ Ανανίας Κουστένης παίρνοντας αφορμή άπό τήν έκφραση ευγνωμοσύνης τής φοιτητρίας συμπλήρωσε:

«Πόσοι ξεκλειδώθηκαν άπό τόν παπά Μιχάλη καί πόσοι δέν πήραν τόν δρόμο του Θεού! Πόσοι δέν έχουν αποταμιεύσει τήν άγάπη του! Καί θά έλθει ή ώρα κατά τήν όποία θά τήν βγάλουν καί στή ζωή τους. Είδαμε νά πραγματοποιείται αυτό πού λέει ό Ιερός Χρυσόστομος πώς ένας άνθρωπος μπορεί νά διορθώσει ένα Δήμο, μιά ολόκληρη πόλη, όλόκληρο κόσμο!».

Τό σχολείο σέ ένδειξη ευγνωμοσύνης, κατόπιν αποφάσεως καθηγητών καί μαθητών αφιέρωσε μία πτέρυγά του στόν αείμνηστο πατέρα Μιχαήλ. Ό παπά-Μιχάλης εκκλησιαζόταν μέχρι τήν χειροτονία του στήν ενορία του Αγίου Νικολάου Πευκακίων καί, όταν ήταν μικρός μαθητής, σ' αυτήν τήν Εκκλησία ντυνόταν καί «παπαδάκι».

Δέκα χρόνια μετά τιμούμε, εμπνεόμαστε καί αγωνιζόμαστε νά μιμηθούμε τή βιοτή καί τό ήθος του παπά-Μιχάλη.

 
Πηγή: ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ