29 Φεβρουαρίου, 2012

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΡΙΣΗΣ»


Κατά της ηγεσίας των Υπουργείων της χώρας που δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να προχωρήσει το έργο της Εκκλησίας αλλά και σε όσους αντιμετωπίζουν την Εκκλησία ως "οργανισμό βήτα και γάμα κατηγορίας" εξαπέλυσε σήμερα το πρωί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Στην πρώτη συνάντηση εργασίας που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων με θέμα: «Πολιτεία και Εκκλησία: Σχέσεις συνεργασίας σε μία εποχή κρίσης» και με τη συμμετοχή ιερέων της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών ο Αρχιεπίσκοπος, παρουσία της Υπουργού Α. Διαμαντοπούλου και των Αν. Υπουργών, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη σημασία της στενής συνεργασίας μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας επ’ ωφελεία του ανθρώπου αλλά και της κοινωνίας εν γένει, "συνεργασία που γίνεται ακόμη πιο επιτακτική σε μία εξαιρετικά κρίσιμη για τον τόπο περίοδο" όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

"Οι εταίροι μας", πρόσθεσε, "επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε αποικία, θίγοντας βάναυσα την εθνική μας αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε με όπλα τις αρχές και τις αξίες που κουβαλάμε ως λαός και τη θέλησή μας να αντιμετωπίσουμε θαρραλέα και αποφασιστικά την κρίση».

Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, υπογράμμισε ο Μακαριώτατος, οχήματα όπως η επιτροπή που είχε συσταθεί είναι εξαιρετικά χρήσιμα, υπό την έννοια ότι βοηθούν να επιλύονται τα όποια ζητήματα εν τη γενέσει τους στο πλαίσιο ψύχραιμου και νηφάλιου διαλόγου, ώστε αυτά να μην εξελίσσονται σε κρίσεις. Τόνισε δε πως στο πλαίσιο του διαλόγου Εκκλησίας και Πολιτείας, η Εκκλησία διατηρεί πάντοτε τις κόκκινες γραμμές της.

Ο Μακαριώτατος δήλωσε εξαιρετικά απογοητευμένος από τη συνεργασία του με τα περισσότερα Υπουργεία, κάνοντας λόγο για «απίστευτη γραφειοκρατία, αλλά και ασυνεννοησία ανάμεσα στις πολιτικές ηγεσίες των Υπουργείων και τις διοικητικές τους δομές». «Όταν η Εκκλησία επιχειρεί να πραγματοποιήσει και να επεκτείνει το κοινωνικό και το προνοιακό της έργο, πάντα ξαφνικά παρουσιάζονται προσκόμματα πάσης φύσεως» είπε.  Και συνέχισε: 

«Δεν μπορεί για την έκδοση άδειας λειτουργίας ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος να απαιτούνται περισσότερα από τρία χρόνια σε μία μάλιστα περίοδο που η Εκκλησία προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναλάβει το έργο της προνοιακής μέριμνας. "Δεν μπορεί ουσιαστικά η Πολιτεία να της στερεί τη δυνατότητα να επιτελέσει το κοινωνικό της έργο, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που αυτό μπορεί να αποτελέσει κλειδί για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής", τόνισε χαρακτηριστικά.

Με αφορμή, τέλος, το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ σχετικά με το πρόγραμμα "ΗΛΙΟΣ" ο Μακαριώτατος επισήμανε πως "δεν μπορεί η Εκκλησία να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία σε σχέση με την αξιοποίηση της περιουσίας της με τους χειρότερους δυνατούς όρους, σε αντίθεση με τους επίδοξους γερμανούς επενδυτές".

"Φαίνεται πως η Εκκλησία στη χώρα μας, παρά τη μακρόχρονη προσφορά της στον λαό και το έθνος, αντιμετωπίζεται ως οργανισμός βήτα και γάμα κατηγορίας" κατέληξε.

Συνάντηση εργασίας του Αρχιεπισκόπου στο Υπ. Παιδείας για τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας


 "Πολιτεία και Εκκλησία: σχέσεις συνεργασίας σε μια εποχή κρίσης" είναι το θέμα της συνάντησης εργασίας που θα έχει σήμερα στις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα "Γαλάτεια Σαράντη" η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. 

Στην συνάντηση θα συμμετέχουν μαζί με τον Μακαριώτατο, η Υπουργός Α. Διαμαντοπούλου, ο Αν. Υπουργός Κ. Αρβανιτόπουλος και η Υφυπουργός Ευη Χριστοφιλοπούλου. 

Στη συνάντηση εργασίας που διοργανώνει η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν και ιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ

 
Θυμίαμα καλείται από τα αρχαία χρόνια το αρωματικό ρετσίνι ή το κόμμι που βγαίνει από τις τομές στον κορμό του δέντρου λίβανος εξ ου και λιβάνι. Στο σπίτι καλό είναι να προσφέρεται θυμίαμα τακτικά και να συνοδεύεται πάντοτε με κάποια προσευχή. Οι πνευματικοί συμβολισμοί του θυμιάματος είναι:

1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή, που ανεβαίνει προς τον θρόνον του Θεού. " Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου. . . " Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω. Και ταυτόχρονα συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η προσευχή μας δεκτή " εις όσμήν ευωδίας πνευματικής ". Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος " Ώσπερ το θυμίαμα και καθ' εαυτό καλόν και ευώδες, τότε δέ μάλιστα επιδείκνυται την ευωδίαν, όταν ομιλήση τώ πυρί. Ούτω δέ και η ευχή καλή μέν καθ' εαυτήν, καλλίων δέ και ευωδεστέρα γίνεται όταν μετά και ζεούσης ψυχής αναφέρηται, όταν θυμιατήριον η ψυχή γένηται και πύρ ανάπτη σφοδρόν ". Γι ' αυτό και πρέπει, όταν προσεύχεται κανείς, καλόν είναι να καίει θυμίαμα στο σπίτι.

2. Συμβολίζει ακόμη τις γλώσσες πυρός της Αγ. Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος εξαπέστειλε στους Μαθητές Του το Πανάγιό Του Πνεύμα " έν είδει πυρίνων γλωσσών ". Στην ευχή που λέγει ο ιερεύς, όταν ευλογεί το θυμίαμα στην Πρόθεση, αναφέρει " Θυμίαμά Σοι προσφέρομεν Χριστέ ο Θεός εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος ". Με το θυμίαμα δηλ. ζητούμε από τον Κύριο να μάς στείλει την αγιοπνευματικήν Του χάρι. Γι' αυτό και οι πιστοί, όταν τους θυμιάζει ο Ιερεύς, κλίνουν ελαφρώς την κεφαλή σε δείγμα αποδοχής της χάριτος αυτής. Ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης ερμηνεύει ως εξής την σημασίαν του θυμιάματος : " Δηλοί την απ' ουρανού χάριν και δωρεάν εκχυθείσαν τώ κόσμω διά Ιησού Χριστού και ευωδίαν του Πνεύματος και πάλιν εις τον ουρανόν δι' αυτού αναχθείσαν".

3. Το ευώδες θυμίαμα συμβολίζει εξ άλλου και τον αίνον, που απευθύνεται προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος σημαίνει τη λατρεία και τον εξιλασμό. Το δέ ευχάριστο συναίσθημα, που δημιουργείται από το άρωμα του θυμιάματος σε όλο το χώρο του Ι. Ναού, σημαίνει την πλήρωση της καρδιάς μας από τη θεία ευαρέστηση, που είναι ο καρπός της αγάπης μας προς το Θεό. Στην περίπτωση αυτή κάθε πιστός μετατρέπεται σε " ευωδίαν Χριστού ".

4. Το δέ θυμιατήριον, όπου καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλίαν της Θεοτόκου, η οποία δέχθηκε στα σπλάχνα της σωματικώς την Θεότητα, που είναι " πύρ καταναλίσκον ", χωρίς να υποστή φθοράν ή αλλοίωση. Κατά τον άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κων/λεως " Ο θυμιατήρ υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, το πύρ την θεότητα και ο ευώδης καπνός μηνύει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος προπορευομένην ". Και αλλού " Η γαστήρ του θυμιατηρίου νοηθείη αν ημίν η ηγιασμένη μήτρα της Θεοτόκου φέρουσα τον θείον άνθρακα Χριστόν εν ώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς. Διό και την οσμήν της ευωδίας αναδίδωσιν ευωδιάζον τα σύμπαντα ". Με απλά λόγια και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει αυτόν τον συμβολισμόν, λέγοντας " Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκο. Όπως τα κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται, έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε.

Με το θυμίαμα που προσφέρουμε την ώρα της προσευχής υποβοηθείται η ανάταση της ψυχής προς τα υψηλά «άνω σχώμεν τάς καρδίας». Όπως το θυμίαμα θερμαινόμενο στον άνθρακα ανέρχεται προς τα άνω ευωδιάζοντας το περιβάλλον, έτσι και η ψυχή του πιστού με θερμή πίστη πρέπει να πτερουγίζει προς τα άνω μυροβλύζουσα, απαγγιστρωμένη από τις υλικές μέριμνες. Η βάση του θυμιατηρίου υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, η φωτιά την θεότητά Του και ο ευώδης καπνός μάς «πληροφορεί» την προπορευόμενη ευωδία του Αγίου Πνεύματος.

Ο Μωυσής υπακούοντας στον Θεό κατασκεύασε και τοποθέτησε στη Σκηνή του Μαρτυρίου Θυσιαστήριο του Θυμιάματος (Έξοδ. 30: 1-10). Ο τρόπος παρασκευής του Θυμιάματος διδάχθηκε από τον ίδιο τον Κύριο (Έξοδ. 30: 34-36). Η προσφορά Θυμιάματος στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε εντολή του Θεού. Έπρεπε να προσφερθεί Θυμίαμα στην αρχή της ημέρας το πρωί και το βράδυ με το άναμμα των Λύχνων (Έξοδ. 30: 7-8).

Αυτή η καλή συνήθεια μεταφέρθηκε και στη χριστιανική λατρεία. Ιδιαίτερα προσφέρεται Θυμίαμα στον Εσπερινό με το ιλαρό φως της δύσεως του Ηλίου και στο ψάλσιμο του δεύτερου στίχου του 140 Ψαλμού, όπου ψάλλεται το "κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου". Παρακαλούμε τον Κύριο να ανεβεί η προσευχή μας προς τον θρόνο Του, όπως ανεβαίνει το ευωδιαστό Θυμίαμα προς τον ουρανό.

Το λατρευτικό αυτό μέσο δημιουργεί κατανυκτικό κλίμα προσευχής και ελκύει την αγιαστική χάρη του Θεού. Η ευλογία του Θυμιάματος κατά την τελετή της Προσκομιδής δείχνει καθαρά τη μεγάλη ωφέλεια, που προξενείται στους εκκλησιαζόμενους από την προσφορά του Θυμιάματος. Λέει χαρακτηριστικά εκεί ο ευλογών λειτουργός: "Θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός ημών, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής· ό προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του παναγίου σου Πνεύματος". (Δηλαδή: Θυμίαμα σ' Εσένα προσφέρουμε, Χριστέ Ύψιστε Θεέ, ως οσμή ευωδίας πνευματικής· αυτό, αφού δέχθηκες στο υπερουράνιό Σου Θυσιαστήριο, στείλε πίσω σε μας τη χάρη του παναγίου Σου Πνεύματος). 

Έκπληξη προκαλεί το ότι τα ίδια λόγια περίπου χρησιμοποιεί ο λειτουργός και για την προσφορά των Τιμίων Δώρων στη Θεία Λειτουργία: " Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, δεηθώμεν". (Δηλαδή: Με σκοπό ο φιλάνθρωπος Θεός μας, που δέχθηκε αυτά στο άγιο και υπερουράνιο και πνευματικό Του Θυσιαστήριο ως οσμή ευωδίας πνευματικής, να στείλει πίσω σε μας τη θεία χάρη και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ας παρακαλέσουμε).

Όταν ο λειτουργός θυμιάζει τους πιστούς, αυτοί πρέπει να προσκυνούν ευλαβικά προσδοκώντας την ευλογία και τη χάρη του Θεού. Όταν ο λειτουργός θυμιάζει τις εικόνες των αγίων, επιζητεί τις μεσιτικές προσευχές τους προς τον Κύριο για βοήθεια των μελών της στρατευομένης Εκκλησίας. Δυστυχώς Πολλοί χριστιανοί, όταν τους θυμιά ο Ιερεύς, παραμένουν ακίνητοι (σάν κολώνες). Και τούτο, ασφαλώς, λόγω άγνοιας! Η μικρή υπόκλιση είναι δείγμα ότι συμμετέχουμε στα τελούμενα και μία ανταπόκριση στοιχειώδους ευγένειας προς τον λειτουργό που προσεύχεται για μάς!