ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΑΝΕΙΚΩΝ ΜΕ... ΔΑΝΕΙΚΑ

«Η τήρηση της συμφωνίας επαφίεται στον πατριωτισμό των τραπεζιτών, ασφαλιστικών ταμείων και ομολογιούχων». Αυτή θα μπορούσε να είναι η ακροτελεύτια πρόταση της συμφωνίας που πέτυχε προχθές η κυβέρνηση (στα πρότυπα της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος), σύμφωνα με όσα είπε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας κατά τη συνέντευξη Τύπου. Διότι η επιμονή του ΔΝΤ σε νέο κούρεμα προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο και η άρνηση της Γερμανίας να κουρευθούν τα δάνεια των χωρών της ευρωζώνης, κατέληξε τελικά στον συμβιβασμό να ξανακουρευθούν τα ομόλογα του ιδιωτικού τομέα, που είχαν κουρευθεί την περασμένη άνοιξη. Και επειδή τα νέα ομόλογα έχουν εκδοθεί με βάση το αγγλικό δίκαιο και όχι το ελληνικό, που σημαίνει ότι η συμμετοχή μπορεί να είναι μόνο εθελοντική και όχι υποχρεωτική, η επαναγορά απευθύνεται προτίστως στους έλληνες ομολογιούχους και στον πατριωτισμό τους, όπως είπε ο κ. Στουρνάρας.

Διότι κανείς δεν έχει κίνητρο να πουλήσει ενόψει του buyback. Μπορεί σήμερα οι τιμές των ομολόγων να ανέρχονται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, περί το 28 και να είναι προς το συμφέρον των ομολογιούχων να τα δώσουν, όπως πολύ σωστά λέει ο κ. υπουργός, όμως αν πετύχει η συμφωνία όπως ευελπιστεί ο ίδιος και ευχόμαστε όλοι, τότε οι τιμές τους θα διαμορφωθούν σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα. Οσο μάλιστα θα πλησιάζει η ημερομηνία λήξης τους και τα πράγματα για την Ελλάδα θα εξελίσσονται καλά, θα τείνουν στο 100, δηλάδη στην ονομαστική τους αξία. Ομως τότε οι έλληνες ομολογιούχοι, που θα έχουν εκπληρώσει το πατριωτικό τους καθήκον, θα μετράνε ζημιές και τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια που τα αγόρασαν, μετά το κούρεμα στο 15 ή στο 20 τεράστια κέρδη. Και ποιοι είναι οι έλληνες ομολογιούχοι; Οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι ιδιώτες που εμπιστεύθηκαν το Δημόσιο, το οποίο τους κούρεψε μια φορά και τώρα θέλει να τους ξανακουρέψει.

Πράγμα που σημαίνει ότι για κάθε 100 ευρώ που του εμπιστεύθηκαν θα πάρουν συνολικά πίσω 25 και όχι 47 που προέβλεπε το αρχικό κούρεμα. Βεβαίως το δημόσιο στη συνέχεια θα χρειαστεί να ξαναδανειστεί για να ανακεφαλαιοποιήσει τις πρόσθετες ζημιές των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων. Διότι μπορεί να λέει ο κ. Στουρνάρας ότι οι τράπεζες έχουν αποτιμήσει τα ομόλογα σε χαμηλές τιμές και ως εκ τούτου δεν θα έχουν ζημιές, αλλά αυτό ισχύει για φέτος. Αν του χρόνου και τα επόμενα 10, 15 και 20 χρόνια μέχρι τη λήξη τους, οι τιμές των ομολόγων ανέβουν επειδή η Ελλάδα θα πετύχει τους στόχους της όπως προβλέπει ο κ. Στουρνάρας και όλοι ευελπιστούμε, τότε οι τράπεζες κάθε χρόνο θα γράφουν κέρδη. Κέρδη που τους είναι απαραίτητα, όπως και τα έσοδα που έχουν υπολογίσει στα πλάνα ανακεφαλαιοποίησή τους από τους τόκους που θα εισπράττουν μέχρι τη λήξη των ομολόγων για να καλύψουν τις ζημιές που αναμένουν τα επόμενα χρόνια από την αύξηση των επισφαλειών.

Το ίδιο ισχύει και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Μπορεί ο κ. Στουρνάρας να λέει ότι δεν έχουν σημασία τα αποθεματικά διότι το κράτος εγγυάται την καταβολή των συντάξεων, όμως το κράτος θα χρειαστεί και στην περίπτωση αυτή να δανειστεί για να πληρώσει τις συντάξεις. Τώρα τι είδους συμφωνία είναι αυτή που με δανεικά διαγράφεις δανεικά, θα πρέπει κανείς να απευθυνθεί στο Eurogroup και στον κύριο Σόιμπλε για να πάρει απάντηση. Ενα όμως είναι σίγουρο. Ο,τι όταν βρίσκεσαι στο Eurogroup με το πιστόλι στον κρόταφο διότι καίγεσαι να πάρεις τη δόση και οι απέναντί σου δεν κάνουν βήμα πίσω, δεν έχεις περιθώρια διαπραγμάτευσεις και καταλήγεις σε τέτοιου είδους συμφωνίες.