Η ΘΛΙΨΗ Η ΜΟΜΦΗ Η ΟΡΓΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Το ύφος, ένα αμάλγαμα οργής και απόγνωσης. Η διαμαρτυρία, απολύτως συμβατή με το νεοελληνικό «κεκτημένο» των τελευταίων δεκαετιών. «Είχα προσληφθεί στην Ολυμπιακή, κι' όταν ιδιωτικοποιήθηκε με μετάταξαν στον Δήμο. Τώρα με το μνημόνιο, θέλουν να με βάλουν σε διαθεσιμότητα. Δεύτερη φορά με διώχνουν από το δημόσιο. Που θα βρω δουλειά; Τι θ' απογίνω;» Δεν ξέρουμε (αλλά μπορούμε να υποθέσουμε....) το «πώς» είχε προσληφθεί στον άλλοτε εθνικό αερομεταφορέα η συμπαθής κυρία που εξέφραζε στο κανάλι τον θυμό της. Ξέρουμε, όμως, ότι επί Ωνάση, όταν η "ΟΑ" ήταν μια από τις πέντε καλύτερες αεροπορικές εταιρίες του κόσμου, είχε συνολικά 970 εργαζόμενους, πού έφθασαν τούς...9700 όταν πέρασε στον έλεγχο του (δια)κομματικοκρατούμενου πελατειακού δημοσίου. Και χρεοκόπησε...

Δεν ξέρουμε, επίσης, σε ποιόν Δήμο είχε βολευτεί η συγκεκριμένη κυρία όταν την έδιωξαν από την Ολυμπιακή, σ' αντίθεση μ' ότι συμβαίνει με τους εκατοντάδες χιλιάδες του ιδιωτικού τομέα που χάνουν την δουλειά τους και αυτομάτως μετατρέπονται σε στατιστικό στοιχείο των δεικτών ανεργίας. Ξέρουμε, όμως, γιατί είναι κοινό μυστικό που συνομολογούμε όλοι μας εδώ και 30 χρόνια, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί ένα από τα κάστρα της διαπλοκής, της πελατειακής λογικής και της κακοδιαχείρισης (των σκανδάλων συμπεριλαμβανομένων), των τεράστιων χρεών αναντίστοιχων με τις υπηρεσίες που παρέχουν. Και της οποίας τα «ανοίγματα» κάλυπτε (και συγκάλυπτε ως προς τα γενεσιουργά τους αίτια) διαχρονικά και διακομματικά η κεντρική εξουσία. Ένας από τους πολλούς βασικούς λόγους για τους οποίους φθάσαμε εδώ πού φθάσαμε...

Δημοτικοί «υπάλληλοι καθαριότητος», με λίγους μήνες στην υπηρεσία μετατάσσονταν σε «υπηρεσίες γραφείου» με...ήδη πλεονάζον προσωπικό, ώστε να υπάρξει κενό και να... προσληφθούν από την ίδια η την επόμενη δημοτική αρχή νέοι σκουπιδιάρηδες, μόνιμοι η συμβασιούχοι, που περίμεναν με λαχτάρα την μέρα που κι' αυτοί θα κατελάμβαναν μια καρέκλα έτσι ώστε να συνεχισθεί το γαϊτανάκι των προσλήψεων. Κι' ήρθε και η κυβέρνηση Καραμανλή να επιβραβεύσει το πανάκριβο αλισβερίσι, υποσχόμενη προεκλογικά ότι θα... μονιμοποιήσει 350.000 συμβασιούχους, έχουν δεν έχουν αντικείμενο εργασίας...

Το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε κάθε, μα κάθε, ετήσια έκθεσή του, αποκαλύπτει και καταγγέλλει το πάρτι σπατάλης, διαφθοράς, σκανδάλων, υπερτιμολογήσεων έργων, άχρηστων δημοτικών «εταιριών», πλεονάζοντος προσωπικού, παράνομων διορισμών στην τοπική αυτοδιοίκηση - αλλά ποτέ δεν ίδρωσε το αυτί κανενός! Ούτε της κεντρικής εξουσίας που συνένοχα κάλυπτε τις ατασθαλίες των Δήμων, ούτε όμως και ημών των ψηφοφόρων που επανεκλέγαμε αποτυχημένες δημοτικές αρχές, είτε επειδή ήταν πριμοδοτούμενες από το κόμμα της προτίμησής μας, είτε επειδή είχαν το τρόπο να ικανοποιούν πελατειακά το δημοτικό εκλογικό σώμα...

Δημοτικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί προπαγάνδας της εκάστοτε (γι' αυτό και καμιά δεν τούς έκλεισε!) δημοτικής αρχής -και μιλάμε για εκατοντάδες- απορροφούσαν κονδύλια από την καθαριότητα, βρεφονηπιακούς σταθμούς, δημοτικά ιατρεία,σχολικά συγκροτήματα και όταν τα προβλήματα σ' αυτά προέκυπταν, λίγες μαχητικές απεργίες συνήθως κατευθυνόμενες, καμιά 30αριά μέρες (συνήθως πάνω στα Χριστούγεννα...) με βουνά σκουπιδιών στους δρόμους, και τα ελλείμματα καλύπτονταν «κεντρικά», αυξάνοντας τα χρέη των Δήμων ειδικά και το συνολικό δημόσιο χρέος μας γενικότερα. Κι' 'έτσι χαζοχαρούμενα και με την ψευδαίσθηση πώς «λεφτά(πάντα θα..) υπάρχουν», βιώναμε τις μέρες κρασιού και λουλουδιών...

Μέχρι πού... μας τέλειωσαν, αναγκασθήκαμε να συνειδητοποιήσουμε (εκόντες άκοντες) πώς πήραμε την ζωή μας λάθος και πρέπει επειγόντως να... αλλάξουμε ζωή. Δεν το καταλάβαμε μόνοι μας είναι η αλήθεια, οι ξένοι κουτόφραγκοι δανειστές μας μας στρίβουν το λαρύγγι να το αντιληφθούμε, γι' αυτό και τσινάμε ακόμη με «αντάρτες» δημάρχους που αρνούνται να στείλουν στο υπουργείο καταλόγους με τούς προς διαθεσιμότητα (και πιθανότατα πλεονάζοντες) υπαλλήλους τους, θεωρούντες πώς το πάρτι μπορεί συνεχισθεί στο διηνεκές, με βολεμένους εις βάρος όλων μας προνομιακούς εργαζόμενους όπως η «ατυχήσασα κυρία» πρώην υπάλληλος της Ολυμπιακής και νυν «δημοτική», όπως ο κ. Λαφαζάνης που ζηλώσας την δόξα Παυλόπουλου υπόσχεται... επαναπρόσληψη όλων των απολυόμενων προς διαθεσιμότητα του δημοσίου!

Αν, μας λένε, οι δαπάνες των Δήμων δεν ισοσκελίζονται από τα έσοδα τους, το «άνοιγμα» θα καλύπτεται πλέον όχι από κρατική επιχορήγηση (πού επιβαρύνει το δημόσιο χρέος), αλλά από αυξημένους δημοτικούς φόρους πού θα καταβάλλουν οι ήδη σε απόγνωση λόγω δραματικής εισοδηματικής συρρίκνωσης δημότες. Δίκαιο; Όχι, άδικο. Λογικό και αποτελεσματικό; 'Ίσως. Μπας και οδηγήσει το δημοτικό εκλογικό σώμα σε άλλα κριτήρια προ της κάλπης, πέραν του (όποιου..) ιδιωτικού «βολέματος» και «εξυπηρέτησης» που θα ξέρει πλέον ότι... θα το πληρώνει από την δική του τσέπη. Μπας αναγκάσει την κεντρική εξουσία να μην διαβάζει... αδιάφορα κάθε χρόνο την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά να την βάζει κάτω και να επιμερίζει ευθύνες (και ποινές!) στους εκ δόλου η ανικανότητας δημοτικούς άρχοντες.

Ας το δεχθούμε: η κρίσιμη μάχη σε τούτο τον πόλεμο, είναι αυτή που πρέπει να δώσουμε με τον εαυτό μας. Οι παλιοί μύθοι, καταρρέουν, οι νέες αλήθειες δεν έχουν ακόμη εδραιωθεί. Ας καταφύγουμε στον Σαίξπηρ: «Το μέλλον φθάνει, τι θα κάνουμε στο μεταξύ»;