10 Νοεμβρίου, 2011

ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ο κ. ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ


Όπως σας είχαμε ενημερώσει από ακριβείς πληροφορίες την περασμένη Κυριακή ότι ο νέος Πρωθυπουργός θα είναι ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, επαληθευθήκαμε σήμερα. Η Ορκωμοσία του νέου Πρωθυπουργού θα γίνει αύριο στις 2 μμ από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο. Θα επανέλθουμε με τα ονόματα της νέας σύνθεσης της Κυβέρνησης.

ΒΑΤΙΚΑΝΟ Η ΑΓΙΑ ΕΔΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ

 
Ο μεγαλύτερος κάτοχος πλούτου και περιουσίας
στον κόσμο επιχειρεί να υιοθετήσει τους Αγανακτισμένους
και ζητεί μια Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα.

«Ο κόσμος οδεύει προς όλο και μεγαλύτερη ενοποίηση», είχε παρατηρήσει... προφητικά (;), το 1963, ο πάπας Ιωάννης XXIII, εκφράζοντας ανοιχτά μάλιστα την ελπίδα ότι μία των ημερών «θα δημιουργηθεί μια πραγματικά παγκόσμια πολιτική εξουσία». Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, μία 20ετία από την πτώση του κομμουνισμού κι ενώ οι συνθήκες δείχνουν να «ωριμάζουν», η Αγία Έδρα - που θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους, πλην αθέατους, κατόχους κεφαλαίου παγκοσμίως, με επενδύσεις, μετοχικά πακέτα τραπεζών και κατοχή ακινήτων σε ολόκληρο τον κόσμο - τα λέει πια έξω από τα δόντια!

Στο αποκορύφωμα, λοιπόν, της κρίσης χρέους αλλά και των λαϊκών διαμαρτυριών για το τραπεζικό κατεστημένο, το Τμήμα Δικαιοσύνης και Ειρήνης του Βατικανού δημοσιοποίησε ένα έγγραφο 18 σελίδων, ζητώντας δραστικές μεταρρυθμίσεις και τη δημιουργία μιας νέας ηθικής διεθνούς Αρχής που θα ρυθμίζει τις χρηματαγορές. Μίας Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας, με πιο απλά λόγια.

Η πρόταση

Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που αναφέρει στο έγγραφο του το Βατικανό - έπειτα από μία ακατάσχετη βερμπαλιστική ηθικολογία - είναι ότι το ΔΝΤ δεν είναι πλέον σε θέση να εγγυηθεί την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Γι' αυτό, υποστηρίζει, απαιτούνται νέοι ρυθμιστικοί κανόνες της χρηματαγοράς και «κάποιας μορφής παγκόσμια νομισματική διαχείριση».

Ως πρώτα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση προτείνει: (α) τον διαχωρισμό μεταξύ των εμπορικών και των επενδυτικών τραπεζών, (β) την ανακεφαλαιοποίησή τους με κρατικά κονδύλια, και (γ) την επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Στο σύνολο τους, οι αλλαγές αυτές θα χρειαστούν αρκετό χρόνο για την εφαρμογή τους και θα προκαλέσουν έντονες αντιστάσεις, παραδέχονται οι συντάκτες του εγγράφου. Αλλά αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η καταληκτική επισήμανση τους. «Αυτή η αλλαγή θα γίνει σαφώς εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας του κάθε κράτους, που θα αναγκαστεί να μεταβιβάσει αρμοδιότητες και εξουσίες σε μια παγκόσμια Αρχή (...), κάτι που όμως είναι απαραίτητο σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η ανθρώπινη κοινωνία και οικονομία, μαζί με την πρόοδο της τεχνολογίας, ξεπερνούν τα σύνορα, τα οποία ήδη έχουν διαβρωθεί μέσα στον νέο παγκοσμιοποιημένο κόσμο»

Ανησυχία

Το έγγραφο - με το οποίο το Βατικανό επιχειρεί, παράλληλα, να προσεταιριστεί και το κίνημα των Αγανακτισμένων - έρχεται στο φως μόλις ενάμιση μήνα μετά την ιστορική επίσκεψη του Γερμανού ποντίφικα Βενέδικτου 16ου στην πατρίδα του, στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, η οποία εν πολλοίς επικεντρώθηκε: αφενός στη σημειολογική απενοχοποίηση του ρόλου του Βατικανού την εποχή του Γ' Ράιχ, αφετέρου στην απευθείας ενημέρωση της Αγίας Έδρας για τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια οικονομία, διά στόματος της νέας «σιδηράς κυρίας» της Ευρώπης, καγκελαρίου Μέρκελ.

Προς τι, όμως, όλη αυτή η ζέση; «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, ο μεγαλύτερος κάτοχος πλούτου και περιουσίας (...) από οποιονδήποτε άλλον οργανισμό, εταιρεία, τράπεζα, ταμείο, κυβέρνηση ή κράτος, παγκοσμίως», εξηγεί στο βιβλίο του «Τα δισεκατομμύρια του Βατικανού» ο συγγραφέας και φιλόσοφος Άβρο Μανχάταν.

«Διατηρεί μεγάλες επενδύσεις με τους (απογόνους της γερμανοεβραίκής καταγωγής δυναστείας) Ρόσιλντ στη Βρετανία, στη Γαλλία και στην Αμερική, με την Hambros Bank και με την Credit Suisse στο Λονδίνο και στη Ζυρίχη. Στις ΗΠΑ, διατηρεί μεγάλες επενδύσεις στις τράπεζες Morgan Bank, Chase-Manhattan Bank, First National Bank of New York, Bankers Trust Company κι άλλες. To Βατικανό κατέχει δισεκατομμύρια μετοχών στις πιο ισχυρές πολυεθνικές, όπως στις Gulf Oil, Shell, General Motors, Bethlehem Steel, General Electric, International Business Machines, TWA, κ.λπ. (...) Κανείς ωστόσο», υποστηρίζει ο Μανχάταν, «δεν μπορεί να εκτιμήσει ρεαλιστικά το ύφος του πλούτου».

Η θρησκεία, από «όπιο του λαού», εργαλείο διαχείρισης της κρίσης

 Η τράπεζα του Βατικανού, το Ινστιτούτο Έργων της Θρησκείας, είναι ένα από τα πλέον αδιαφανή και περισσότερο απορρυθμισμένα οικονομικά ιδρύματα παγκοσμίως», παρατηρεί με τη σειρά της η διαδικτυακή πολιτική ευρωπαϊκή επιθεώρηση «EUobserver», επισημαίνοντας ότι, μόνον πέρυσι «οι ιταλικές Αρχές κατέσχεσαν για ένα διάστημα περί τα 23 εκατομμύρια ευρώ από τα περιουσιακά στοιχεία της εν λόγω τράπεζας, με την υπόνοια ότι ξέπλενε βρόμικο χρήμα για τη μαφία».

Παρ' όλα αυτά, οι νέες προτάσεις του Βατικανού έτυχαν, και μάλιστα άμεσα, πολλών ευήκοων και δη ισχυρών ώτων. Τόσο από τον πρόεδρο της αρχής κεφαλαιαγοράς της Γαλλίας, Ζαν Πιερ Ζουγιέ, που - λίγες ώρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου- τάχθηκε, από βήματος συνεδρίου ρωμαιοκαθολικών επισκόπων, στις Βρυξέλλες, υπέρ της άμεσης εγκαθίδρυσης οικονομικής διακυβέρνησης, κατ' αρχήν στην Ευρωζώνη. Όσο και από τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι -και επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας Ρόουαν Ουίλιαμς, ο οποίος, με άρθρο του στην ιστοσελίδα των «Financial Times» έσπευσε να εκφράσει δημοσίως την υποστήριξη του στην οικονομικοπολιτική παρέμβαση της Αγίας Έδρας... 

Σε μία περίεργη σύμπτωση (;), δε, η ΕΚΤ επέλεξε μέσα σε αυτήν τη συγκυρία να δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα της έρευνα για το πώς η θρησκεία επιδρά στην οικονομική κρίση (!). Οι καθολικοί, όπως επισημαίνεται, θεωρείται περισσότερο πιθανό να υποστηρίξουν την κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά και την ισότιμη κατανομή του πλούτου, συγκριτικά τουλάχιστον με τους προτεστάντες (βλέπε Άνγκελα Μέρκελ). Και καταλήγει με το συμπέρασμα ότι οι θεωρίες του Μαξ Βέμπερ εξηγούν καλύτερα την οικονομική ανάπτυξη από εκείνες του «πατέρα» του σοσιαλισμού, Καρλ Μαρξ. 

«Η θρησκεία δεν είναι απλά - όπως πίστευε ο Μαρξ -"το όπιο του λαού"», επισημαίνεται στην έκθεση της ΕΚΤ, «όμως μπορεί, με τη δική της δύναμη να αλλάξει σημαντικά τις προτιμήσεις του κόσμου τόσο τις ατομικές όσο και τις κοινωνικές». Και ο νοών νοείτω...