01 Οκτωβρίου, 2011

ΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΖΕΥΓΟΣ

image

Ανάβυσσος 28 / ΙΧ / 2011

Μετά την ωραιότατη -ομολογουμένως - σύζυγο του που μου ζητά 1.000.000 ευρώ για ηθική βλάβη τώρα και ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος μου ζητά το ίδιο ποσό για τον ίδιο ακριβώς λόγο και για το ίδιο κείμενο που ανάρτησα σε αυτό το ιστολόγιο το Σεπτέμβριο του 2010...

Ως εκ τούτου είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος που θα συμβάλω από το πλούσιο περίσσευμά μου ώστε να καταφέρει να πληρώσει το νέο χαράτσι της Κυβέρνησης μέσω του λογαριασμού της Δ.Ε.Η. και να μην προχωρήσει σε πώληση - όπως δήλωσε - ενός μέρους της περιουσίας του για να καταφέρει να τα φέρει βόλτα...

Για ό, τι χρειαστεί θα είμαι στο πλευρό του ώστε να συνεχίσει να μας εμπνέει με την καθημερινή παρουσία του στα δημόσια πράγματα, τις καίριες παρεμβάσεις του που βοηθούν την κυβέρνηση και τη χώρα να ξαναβρεί το κύρος της στο διεθνές στερέωμα, το πολιτικό σύστημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να πλουτίζει τις στυλιστικές μας γνώσεις στα εσώρουχα με προσωπικές του επιλογές σε φανέλες και σώβρακά του σε σατυρικές εκπομπές κ.ο.κ.

Αντιπρόεδρε ό,τι χρειαστείς, εδώ...

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

Βαγγέλης Μυτιληναίος

__________________________________

Πίσω από τις γρίλιες...

image

Μακάρι να ήταν μόνο εκεί το ζήτημα… Μακάρι να ήταν μια ακόμη μωροφιλοδοξία κάποιας συζύγου κάποιου μεγάλου κρατικού-κυβερνητικού παράγοντα… Δυστυχώς τα πράγματα έχουν πολύ βαθύτερες πτυχές…

Πριν μερικές ώρες άκουσα τον Γιώργο Α. Παπανδρέου στην καθιερωμένη ομιλία του Πρωθυπουργού κατά τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Με κέρδισε. Το αίμα νερό δεν γίνεται… Αποτροπή της χρεοκοπίας, τιτάνια μεταρρυθμιστική προσπάθεια για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, τεράστια περιστολή της σπατάλης και γενικότερα χτίσιμο της Ελλάδας από την αρχή προκειμένου να μπορέσει να βγει από αυτή την τεράστια περιπέτεια, δυνατή, παραγωγική, ανταγωνιστική αλλά και εθνικά και πολιτιστικά υπερήφανη… «Ναι γίνεται» δήλωσε ο Πρωθυπουργός κλείνοντας την ομιλία του σε αντιδιαστολή με το «δεν γίνεται» της μίζερης επί δεκαετίες νοοτροπίας στην καθημερινότητάς μας…«Γύρω από το 'δεν γίνεται' χτίσαμε ένα πλέγμα νόμων και τροπολογιών που αφήνει τον πολίτη ανήμπορο μπροστά στην πολυπλοκότητά τους. Γύρω από το 'δεν γίνεται' χτίσαμε έναν κόσμο διαφθοράς και ανομίας. Γύρω από το 'δεν γίνεται' χτίσαμε έναν κόσμο μικροσυμφερόντων και μεγαλοπρονομίων όπου αυτοί που μπορούσαν εκμεταλλευόντουσαν αυτούς που αδυνατούσαν».

Ένα από τα πεδία της όλης αυτής προσπάθειας δεν θα μπορούσε παρά να είναι και ο «Καλλικράτης»… Νέα αρχιτεκτονική, νέες αρμοδιότητες, αποκέντρωση… Ό, τι φωνάζαμε εδώ και χρόνια… Και αίφνης στο Δήμο Σαρωνικού σκάει πριν λίγο καιρό η βόμβα: «η Γυναίκα του Πάγκαλου θέλει να γίνει Δημαρχίνα μας»

Τότε όλα πάνε περίπατο… Και η ιδιαίτερη σημαντικότητα της μεταρρύθμισης που έχει ανάγκη από άξια και έμπειρα αυτοδιοικητικά στελέχη στις κεφαλές των Δήμων, για τα μην τα κάνει μαντάρα ο/η κάθε άσχετος/η στα πρώτα καίρια χρόνια της νέας αυτής εποχής που ακολουθούν, και οι ανοιχτές πόρτες και η στρατηγική συμμαχιών και πολλά πολλά άλλα ευχάριστα και εύηχα… Όταν πρόκειται λοιπόν για δήμους στους οποίους π.χ. λιγουρεύονται κάποιοι να βγάλουν εκατομμύρια από την εκμετάλλευση των παραλιών από τον Άγιο Δημήτρη μέχρι το Χάρακα με το να τις κλείσουν με πρόσχημα-όχημα τα Τουριστικά Ακίνητα, σε βάρος των κατοίκων αλλά και της μισής Ελλάδας που ζει στην Αττική, για Δήμους που υπάρχουν ζουμερά φιλέτα όπως οι Αλυκές Αναβύσσου, οι οποίες μπορούν να γίνουν ξενοδοχειάρες με τις δικές τους ιδιωτικές παραλίες, τότε κάποιοι ξεχνούν και τους κατοίκους της περιοχής και τη συναίνεση με την τοπική κοινωνία και που έχει τις δικές της ανάγκες

Ιθύνων νους υπάρχει, σημαίνον πολιτικό στέλεχος που όχι μόνο έβαλε το χεράκι του, αλλά δρομολόγησε το ξεπούλημα των παραλιών στο Λαγονήσι στο Μαντωνανάκη μαζί με τον Άκη το λεβεντόπαιδο, επιδεικνύοντας πρωτοφανή πολιτικό παχυδερμισμό καίτοι Βουλευτής της περιοχής… Σύζυγος του που θέλει να γίνει Δήμαρχος υπάρχει και δεν ξέρει που της πάνε τα τέσσερα…Κομματικός και κρατικός μηχανισμός για να προωθήσει, να επιβάλλει, να τραμπουκίσει, να εκβιάσει είναι πανέτοιμος και με το καθοριστικό παράγοντα της μονομερούς προβολής από τα ΜΜΕτα παίζουν όλα για όλα….

Και εκεί είναι και η ουσία του ζητήματος σε ότι αφορά την περιοχή μας, το Δήμο Σαρωνικού… Ο παρασιτικός μεγαλοεπιχειρηματικός κόσμος, που πλούτιζε σε αυτή τη χώρα όχι με όπλο την καινοτομία, την έρευνα ή τις πρωτοπόρες ιδέες αλλά σε βάρος μας επειδή διαπλέκεται με τους πολιτικούς και τους ανθρώπους γύρω από αυτούς, εκμεταλλευόμενος τις πελατειακές αντιλήψεις και την έλλειψη θεσμικού πλαισίου με το να προμηθεύουν π.χ. τα νοσοκομεία με αναλώσιμα σε τιμές τρεις και τέσσερις φορές πάνω είτε με το σφετερίζεται δημόσια γη, αιγιαλούς χωρίς κανέναν έλεγχο και να θησαυρίζουν, αφήνοντας μετά πίσω σκουπίδια και κατεστραμμένες περιοχές, διότι πλέον δεν υπάρχει δυνατότητα για κάποια άλλη επένδυση, δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα… Θα πολεμήσει για τα «κεκτημένα» του τώρα που καλείται να κόψει το φαγοπότι… Και θα πολεμήσει από όλα τα μετερίζια… Και από τα μεγάλα εκδοτικά – τηλεοπτικά συγκροτήματα ή τοπικές βρώμικες φυλλάδες και από τον κρατικό μηχανισμό, που έχει παραμάγαζό του, και κυρίως με όχημα ένα πολιτικό κόμμα εξουσίας που ανδρώθηκε – αν δεν τη γέννησε το ίδιο – μέσα στην πελατειακή μιζαδόρικη νοοτροπία από τη δεκαετία του ’80 και μετά…

Θέατρο της σύγκρουσης είναι και ο τόπος μας με και για τις ιδιαιτερότητές του. Το ζήτημα είναι να μην παιχτεί άλλη μια φορά η ίδια κουραστική παράσταση που παίζεται εδώ και μερικές δεκαετίες και είναι η κύρια αιτία της χρεοκοπίας μας…Το ζήτημα είναι αν θα είμαστε μια λεπτομέρεια που αφορά τα σχέδιά τους, ή αν θα είμαστε εμείς που θα ορίσουμε τη ζωή μας στον τόπο μας και θα δώσουμε ιδέες και λύσεις…

Και αν σε όλους αυτούς δεν μπορεί να βγάλει γλώσσα ούτε ένα Πρωθυπουργός και Βουλευτής Αττικής δεν πειράζει… «Ναι γίνεται!»…Εμείς θα το κάνουμε πράξη μαζικά Καλό Φθινόπωρο!

Βαγγέλης Μυτιληναίος

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Σαρωνικού

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ....

 
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η τότε κυβέρνηση δηµιούργησε µια επιτροπή «σοφών» για να προετοιµάσει ένα σχέδιο µεταρρυθµίσεων. Η επιτροπή αυτή έγινε γνωστή κυρίως για τις προτάσεις της στο ασφαλιστικό, οι οποίες κατέληξαν στο νοµοσχέδιο Γιαννίτση. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ασφαλιστική µεταρρύθµιση µετατράπηκε στην τελική µάχη κατά την οποία οι δυνάµεις της ακινησίας πέτυχαν τη µαταίωση ολόκληρης της προσπάθειας εκσυγχρονισµού της χώρας. 

Ο καθηγητής Σπράος, ο οποίος κατά τραγική ειρωνεία ήταν µια φυσιογνωµία του αντιστασιακού και προοδευτικού κινήµατος, κατηγορήθηκε ως ένας ακόµα εκπρόσωπος του ανάλγητου νεοφιλελευθερισµού, των ξένων επικυρίαρχων, και δε συµµαζεύεται. Υπολογίζεται ότι 70 δις έχει στοιχίσει από τότε στο σύνολο του χρέους η µαταίωση εκείνης της µεταρρύθµισης. Στα επόµενα «χαµένα χρόνια», χάθηκαν άλλα 130 δις στο ∆ηµόσιο. Σε µια δεκαετία διπλασιάστηκαν οι δαπάνες για µισθούς και συντάξεις, προστέθηκαν 130.000 επιπλέον δηµόσιοι υπάλληλοι, την ίδια εποχή που ο κρατικός τοµέας σε όλες τις χώρες µειωνόταν καθώς η πληροφορική αντικαθιστούσε τη γραφειοκρατία. Στην Ελλάδα, οι πρωτογενείς δαπάνες του δηµοσίου διπλασιάστηκαν. Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραµµένη.

Το κείµενο της επιτροπής Σπράου κατέληγε λέγοντας πως οι όποιες µεταρρυθµίσεις δεν γίνονται όταν πρέπει, όσο περνάει ο καιρός θα είναι πολύ περισσότερο δύσκολες και επώδυνες. Αυτό ακριβώς ζούµε τα τελευταία 2 χρόνια. Το πολιτικό σύστηµα προσπαθεί συνεχώς να κερδίσει χρόνο, να αναβάλει τις αλλαγές, να εξαπατήσει την ευρωπαϊκή κοινότητα, να συµβιβαστεί µε τα διάφορα οργανωµένα συµφέροντα, να διατηρήσει το πελατειακό κράτος. Οι προνοµιούχες οµάδες δεν φαίνονται διατεθειµένες να χάσουν το παραµικρό προνόµιο, αντιδρούν σε κάθε αλλαγή, οπουδήποτε. Με αποτέλεσµα οι «νίκες» τους της κάθε περιόδου, να προετοιµάζουν την ακόµα πιο οδυνηρή πραγµατικότητα των επόµενων µηνών.

Το χρεοκοπηµένο σύστηµα προσπαθεί συνεχώς να φορτώσει το λογαριασµό στο πιο παραγωγικό τµήµα της οικονοµίας, το οποίο έχει οδηγήσει σε απόγνωση. Για να διατηρήσει τα προνόµια, επιβάλλει οριζόντια µέτρα. Για να διατηρήσει τη φοροδιαφυγή, επιβάλλει νέους φόρους σε όλο τον πληθυσµό. Αφού δεν εισπράττει το φόρο ακίνητης περιουσίας και το ΕΤΑΚ από το 2009, βάζει νέους φόρους σε όλα τα ακίνητα. Όλες οι καθυστερήσεις οδηγούν σε ένα ακόµα χειρότερο επόµενο επίπεδο. Αυτοί που οδήγησαν την κοινωνία σε αγώνες διατήρησης της προηγούµενης πλαστής ευδαιµονίας, είναι οι υπεύθυνοι για τα επόµενα χειρότερα δεινά. Σπαταλήσαµε δυο χρόνια για να συζητάµε αν θα µειωθεί η έξτρα αµοιβή των καθηγητών όταν διορθώνουν κόλλες, τους 16 µισθούς, τους 18 µισθούς, τα επιδόµατα έγκαιρης προσέλευσης, τις µετατάξεις στις συγκοινωνίες, τις επιδοτήσεις των σωµατείων, τις αναδροµικές αυξήσεις, τα αφορολόγητα, τις πρόωρες συντάξεις.

Ήταν αναπόφευκτο. Αφού «αντιστάθηκαν» σε όλα, έφτασε η ώρα για τις απολύσεις των δηµοσίων υπαλλήλων. Αύριο δεν θα υπάρχουν λεφτά ούτε για τους µισθούς τους. Αντί να πάρουν τον προϋπολογισµό και από την πρώτη µέρα να κόβουν κωδικό, κωδικό, προσπαθούσαν δυο χρόνια να φορολογήσουν την υπόλοιπη κοινωνία για να µείνει άθικτο το µαγαζάκι τους. ∆υο χρόνια τώρα, 700 µέρες, δεν υπάρχει µια µέρα που να µη µάθουµε άλλη µια είδηση σπατάλης και λεηλασίας του δηµόσιου χρήµατος. 9.000 νεκροί που παίρνουν σύνταξη, 50.000 µαϊµού αναπηρικές συντάξεις, στη Ζάκυνθο όλοι είναι τυφλοί, στη Λειβαδιά έχουν άσθµα, στην Κόρινθο είναι ανάπηροι. 

700 χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν κάποιο επίδοµα ή προνόµιο αναπηρίας, βιοµηχανία παραγωγής πολυτέκνων και αναπήρων. Τα λεφτά της Εργατικής Εστίας πάνε στα συνδικαλιστικά σωµατεία, 177 εκατοµµύρια. 2.000 παπάδες χωρίς οργανικές θέσεις, µισθοδοτούνται µυστηριωδώς. ∆ιπλασιάστηκαν οι κλινικές στα νοσοκοµεία τα τελευταία χρόνια, για να γίνουν όλοι διευθυντές. Οργανισµοί των 11 ατόµων µε ενοίκιο 600 χιλιάδες.
Ειδήσεις σκόρπιες που τις µαθαίνουµε, ξεχνιούνται, θα αντιµετωπιστούν κάποτε, ο υφυπουργός Εσωτερικών στέλνει «αυστηρή εντολή» στους δήµους να µάθει τους µισθούς των εργαζοµένων στις δηµοτικές επιχειρήσεις γιατί άκουσε ότι είναι υπέρογκοι. ∆εν ξέρουν τους µισθούς, δεν ξέρουν ποιοι παίρνουν επιδόµατα και πόσα, δεν ξέρουν ούτε καν τον αριθµό των εργαζοµένων στο κράτος. Θα γίνει κάποτε απογραφή, ενιαίο µισθολόγιο, ενιαία αρχή πληρωµών, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, απογραφή αποθηκών. Κάποτε, στο µέλλον. Ακόµα και σήµερα, συνεχίζουν. 25 εκατοµµύρια υπέγραψε ο αρµόδιος υπουργός προς τους συνεταιρισµούς για να «συµπληρώσουν» αιτήσεις αγροτών που θα λάβουν κοινοτικές επιδοτήσεις. 

15 εκατοµµύρια σε ΜΚΟ και συνδικαλιστικά σωµατεία για να «προµηθεύσουν» το κράτος µε νέους συµβασιούχους ολιγόµηνης εργασίας. Το κοµµατικό κράτος µοιράζει χρήµα στο κοµµατικό κράτος, την ώρα που η χώρα χρεοκοπεί.Το πολιτικό σύστηµα αποδεικνύεται κάθε µέρα ανίκανο να αντιµετωπίσει την κατάσταση. Η κυβέρνηση δεν προχωράει και η αντιπολίτευση δεν την αφήνει να προχωρήσει. Η Αριστερά έχει µετατραπεί σε εκπρόσωπο της χρεοκοπίας.

Η ευρωπαϊκή κοινότητα έχει µεγάλες ευθύνες επίσης. Έβαλε ποσοτικούς στόχους υπολογίζοντας ότι η υλοποίησή τους θα οδηγούσε στις µεταρρυθµίσεις και στη σύγκλιση µε τα ευρωπαϊκά δεδοµένα. Έκαναν λάθος, η Ελλάδα δεν αντιµετωπίζει ζήτηµα χρέους αλλά χρεοκοπηµένου συστήµατος. Θα ’ταν καλύτερο, δυο χρόνια τώρα, αντί για όλους αυτούς τους στόχους, τα νούµερα και τα µέτρα, να είχαν κάνει ένα µόνο πράγµα: Να καταργήσουν όλους τους φορολογικούς νόµους και να µας δώσουν έναν απλό, σύµφωνο µε τα ευρωπαϊκά κριτήρια, να διαλύσουν όλες τις εφορίες και τα τελωνεία και να στήσουν απ’ την αρχή ένα φοροεισπρακτικό µηχανισµό. Καλύτερα αποτελέσµατα θα είχαν.Ευθύνες, όµως, έχει και η κοινωνία. Επεφύλαξε για τον εαυτό της το ρόλο του σοβαρά ασθενούς που δεν θέλει να αντιµετωπίσει την πραγµατικότητα και ζητάει να εξαπατηθεί µε εύκολες λύσεις. 

∆εν χρωστάµε, δεν πουλάµε, δεν πληρώνουµε. Μεταξύ της ευρωπαϊκής λύσης και των ντόπιων δηµαγωγών, προτίµησε να ακούει τους δεύτερους. Αντί να πιέζει για να αλλάξει το αναχρονιστικό σύστηµα, εγκλωβίστηκε στην προπαγάνδα της χρεοκοπίας, η χώρα πτωχεύει και η κοινωνία ασχολείται µε τον τρόπο εκλογής πρυτάνεων και το άνοιγµα των φαρµακείων τα Σάββατα.∆υο χρόνια µετά, δεν φαίνονται δυνάµεις ικανές να αλλάξουν την κατάσταση. Οδηγούµαστε µαθηµατικά προς το µοιραίο. Μερικές φορές και από την κρίση, πιο αποκαλυπτική είναι η διαχείριση της κρίσης. 

∆εν µας φταίει η οικονοµική κρίση για την κατάστασή µας. Απ’ όλες τις χώρες που αντιµετώπισαν προβλήµατα, µόνο εµείς είµαστε σ’ αυτή την τραγική κατάσταση. Μας φταίει που δεν µπορέσαµε να αντιδράσουµε, να διαλύσουµε τις ψευδαισθήσεις, να αντιµετωπίσουµε τον αδιέξοδο, αυτάρεσκο παιδισµό µας. Αν δεν συµβεί κανένα θαύµα, η ώρα του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι πιο κοντά.