30 Αυγούστου, 2011

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ.

 
«Ιστορική απόφαση για τις μειονότητες» είναι ο τίτλος της τουρκικής εφημερίδας Sabah που με πρωτοσέλιδο της δημοσίευμα αποκαλύπτει πως η κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να επιστρέψει και να τα καταγράψει στο κτηματολόγιο στο όνομα των ιδρυμάτων, τα ακίνητα όλων των μειονοτικών ιδρυμάτων τα οποία τα είχαν δηλώσει το 1936.

Αυτή η απόφαση αν εφαρμοστεί σημαίνει πως στα ελληνικά ιδρύματα στην Κωνσταντινούπολη θα επιστραφούν χιλιάδες ακίνητα, τα νεκροταφεία, τα οποία είχαν κατασχεθεί από το τουρκικό κράτος. Θα είναι μια μεγάλη δικαίωση των αγώνων του Οικουμενικού πατριαρχείου και των ιδρυμάτων που είχαν απωλέσει μεγάλο μέρος της περιουσίας τους μετά το 1936.

Επίσης για όσα ακίνητα ιδρυμάτων ήταν καταγεγραμμένα στα ονόματα ιδιωτών και έχουν κατασχεθεί, θα καταβληθεί η νόμιμη αξία τους στα ιδρύματα από το ίδιο το τουρκικό κράτος. Την απόφαση αυτή αναμένεται να ανακοινώσει ο Ερντογάν στο δείπνο «ιφτάρ» που θα παραθέσει σε 162 εκπροσώπους μειονοτικών ιδρυμάτων.

Η δικηγόρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κεζμπάν Χατεμί τόνισε πως «η απόφαση αυτή είναι μια δικαίωση των μη Μουσουλμάνων συμπολιτών μας, για τα δικαιώματα τους που είχαν χάσει».Το πρόβλημα με τους τίτλους ιδιοκτησίας των μειονοτικών ιδρυμάτων, όπως προέκυψε μετά το 1936 όπου η τουρκική κυβέρνηση, είχε ζητήσει από τις ενορίες και τα μειονοτικά ιδρύματα να υποβάλουν αναλυτικές δηλώσεις με τα ακίνητα που κατείχαν.

Η Διεύθυνση Μειονοτικών Ιδρυμάτων θεώρησε ως τελικές και αμετάκλητες τις δηλώσεις αυτές και δεκαετίες αργότερα, με αυθαίρετες αποφάσεις, αφαίρεσε από τα ιδρύματα την κυριότητα όλων των ακινήτων που είτε από παράλειψη δεν δηλώθηκαν, είτε αποκτήθηκαν, μέσω δωρεάς, αγοράς και διαθήκης, μετά το 1936!

Για την επιστροφή των ακινήτων θα πρέπει τα μειονοτικά ιδρύματα να υποβάλλουν αιτήσεις εντός 12 μηνών.


Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ.


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ)....

Το tattoo με τους λατινικούς αριθμούς στο δεξί χέρι του είναι αφιερωμένο στη μητέρα του. Έφυγε από τη ζωή όταν εκείνος ήταν 15 χρονών και στη μνήμη της «κτύπησε» τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου της. H Sheila Pistorius είναι ο άνθρωπος που σημάδεψε τη ζωή του, ο άνθρωπος που αποφάσισε να κοπούν τα πόδια του, αλλά και εκείνος που του έδωσε... φτερά!

Φτερά στην καρδιά. Φτερά στη ψυχή. Φτερά στο μυαλό. Φτερά στα «τσιτάχ», όπως ονομάζονται τα τεχνητά άκρα, πάνω στα οποία στέκεται και γράφει ιστορία ο Όσκαρ Πιστόριους. Ο γεννημένος στις 22 Νοεμβρίου 1986, Νοτιοαφρικανός γεφυρώνει στο Νταεγού της Κορέας το τεράστιο χάσμα μεταξύ αναπήρων και αρτιμελών. Ύστερα από απίστευτη προσπάθεια πολλών ετών, αμέτρητους δικαστικούς αγώνες εναντίον της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου (IAAF) ο «Blade Runner» έγινε ο πρώτος δρομέας με πρόσθετα μέλη που αγωνίστηκε σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα! Και το ξημέρωμα της Κυριακής, ο ταχύτερος αθλητής χωρίς πόδια, προκρίθηκε μάλιστα στον ημιτελικό των 400 μέτρων γράφοντας μια ακόμη ιστορική επιτυχία και κάνοντας ακόμη πιο γλυκιά τη συμμετοχή που εδώ και τέσσερα χρόνια διεκδικούσε σε δικαστικές αίθουσες.

Παρά τους «φωτογραφικούς» κανονισμούς της IAAF και τις αποφάσεις που λήφθηκαν στηριζόμενες σε μελέτες εργαστηρίου της Κολονίας (σύμφωνα με το οποίο τα τεχνητά άκρα του καταναλώνουν 25% λιγότερη ενέργεια σε σχέση με όσους έχουν φυσικούς αστραγάλους, κνήμες και πατούσες), ο Όσκαρ Πιστόριους δεν παραιτήθηκε και πάλεψε για τη δικαίωση. Πολέμησε για τη νίκη, που δίχως άλλος είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη νίκη, που δεν είναι μόνο προσωπική αλλά αφορά όλα τα ΑΜΕΑ και τελικά τη γεύτηκε και θα συνεχίσει να τη γεύεται στο Νταεγού.

Ο θαυμαστός Νοτιοαφρικανός έμαθε εξ απαλών ονύχων να μην παραιτείται. Οι γονείς του, με πρώτη τη μητέρα του, δεν του επέτρεπαν (όπως και στα δύο αδέλφια του) να πει ποτέ πως «δεν μπορεί», παρότι πριν καν κλείσει τον πρώτο χρόνο ζωής του είχαν χάσει και τα δύο πόδια του από τα γόνατα και κάτω. Είχε γεννηθεί χωρίς περόνη και οι γιατροί είχαν εξηγήσει πως αν μεγάλωνε με τη συγκεκριμένη ατέλεια δεν θα μπορούσε να περπατήσει κανονικά. Ήταν μια σκληρή, αλλά όπως φαίνεται συνάμα σοφή απόφαση την οποία έλαβε η οικογένεια Πιστόριους όταν ο Όσκαρ ήταν 11 μηνών.

Οι γονείς του τον ανέθρεψαν και τον αντιμετώπισαν σαν αρτιμελή. Δεν του χαρίστηκαν, δεν του έδωσαν άλλοθι. Τον στήριξαν, τον βοήθησαν και του έδωσαν τις βάσεις για να κτίσει χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση σε... πόδια πιο γερά από αρτιμελείς συνανθρώπους μας. Όταν ήταν έξι μηνών, ενώ ακόμη δεν είχε γίνει ο ακρωτηριασμός, η μητέρα τού του έγραψε ένα γράμμα που θα διάβαζε εκείνος όταν μεγάλωνε. Σε κάποιο σημείο η Σέιλα Πιστόριους σημείωσε τη συμβουλή - προτροπή που είναι σύνθημα ζωής του: «Ο πραγματικά χαμένος δεν είναι αυτός που τερματίζει τελευταίος. Αλλά αυτός που κάθεται στο άκρη και δεν προσπαθεί καν να αγωνιστεί».  

Η μητέρα του πέθανε όταν ο Πιστόριους ήταν 15 ετών. Οι γιατροί της είχαν λανθασμένα διαγνώσει ηπατίτιδα και έχασε τη ζωή της από αλλεργική αντίδραση σε φάρμακο. Πριν από κάθε αγώνα, όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει, προσεύχεται για εκείνη, που τον έμαθε να αγωνίζεται όχι μόνο στους στίβους των σταδίων αλλά στους στίβους της ζωής και πρωτίστως απέναντι στον εαυτό του και όσους τον αδικούν. Όπως η IAAF όταν το 2007 ουσιαστικά του απαγόρευσε να ανταγωνίζεται αρτιμελείς. Με έναν «φωτογραφικό» κανονισμό απέκλεισε κάθε αθλητή που χρησιμοποιεί προσθετικά μέλη. Ο Νοτιοαφρικανός δεν συμβιβάστηκε με την απόφαση και πέτυχε να περάσει εκ νέου από επιστημονικό έλεγχο το 2008 στις ΗΠΑ. Ένας από τους ειδικούς που τον εξέτασε ήταν ο Χιου Χερ, ο οποίος μπόρεσε να τον καταλάβει καλύτερα από κάθε άλλον, για έναν ιδιαίτερο λόγο. Το 1982 έχασε τα πόδια του έπειτα από ορειβατικό ατύχημα. 

Ο Χερ του μίλησε για το όραμα του: τη σύζευξη ανθρώπου και μηχανής. Στόχος του να κατασκευάσει εξωσκελετούς, «πλατφόρμες μετακίνησης» όπως τους ονομάζει, που σαν ένα ζευγάρι μαγικά παντελόνια θα προικίζουν τους αρτιμελείς με μεγαλύτερη ταχύτητα και ακάματο διασκελισμό. Από τον επιστημονικό έλεγχο διαπιστώθηκε πως οι δύο ελαφριές και καμπυλωτές λεπίδες από ανθρακονήματα δεν κάνουν τον Όσκαρ ακόμη πιο γρήγορο, ούτε τον κουράζουν λιγότερο. Αντιθέτως, δυσκολεύουν τις προσπάθειές του. Μετά την εκκίνηση, όπως θα διαπιστώσετε στα βίντεο παρακάτω ή στον ημιτελικό του Παγκόσμιου, χρειάζεται περίπου 30 μέτρα για να πιάσει τον ρυθμό του. Το πάτημά του δεν είναι σίγουρο σε βρεγμένο έδαφος. 

Κι αν τρέχει με κόντρα άνεμο πρέπει να καταβάλλει επιπλέον προσπάθεια καθώς οι λεπίδες που φορά πετάγονται προς τα έξω. Βάσει του νέου επιστημονικού πορίσματος το Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση της IAAF και τρέχοντας τα 400μ με 45.07 (θα νικούσε τον πρώτο Έλληνα αρτιμελή αθλητή με δύο δεύτερα διαφορά) έπιασε το χρονικό όριο για το Παγκόσμιο της Κορέας, όπου έκανε 45.39 και μπήκε στον ημιτελικό.

Στην πραγματικότητα μικρή σημασία έχει αυτό. Το σημαντικό είναι η συμμετοχή του, η πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου (που είναι το όνειρό του). Πάνω απ' όλα όμως είναι η νίκη του απέναντι σε κοινωνικούς αποκλεισμούς. Ο Πιστόριους στην Κορέα τους πετά στον... Καιάδα και για αυτό γράφει ιστορία.

Η επίμαχη κούρσα. Δείτε το Video.


Πηγή: www.kafeneiotonamea.blogspot.com