01 Ιουνίου, 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 31/5/2011.

image

Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα.  Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας. Για το ιδεώδες αυτό θεωρούμε ότι η αρχαία μας κληρονομιά που πάντοτε ακτινοβολεί, δηλαδή η Δελφική Ιδέα και το Ολυμπιακό Πνεύμα μας προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες για την ανακήρυξη της χώρας μας -με διεθνή συναίνεση- σε Κέντρο της Παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού.

Έχοντας μπροστά μας αυτά τα υψηλά ιδανικά που θα μας βγάλουν μια για πάντα από τη μέγγενη της εξάρτησης και θα μας οδηγήσουν για πρώτη φορά μετά το 1821 και το 1940 σε μια περίοδο πραγματικής Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Πατριωτικής Αναγέννησης, θα πρέπει σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος πίσω απ’ αυτό το Μεγάλο Όραμα να ξεκινήσει να παλεύει οργανωμένα με στόχο να συντρίψει το Απόστημα που μας δηλητηριάζει και μας απειλεί, να συντρίψει την ξένη εξάρτηση και το Σύστημα Εξουσίας. Εξ άλλου το εξαρτημένο πολιτικό μας Σύστημα καταρρέει. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαβάζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει τη σωτηρία του από τον άγνωστο Έλληνα δίνοντάς του το 70% των ψήφων, ενώ για τα δύο κόμματα εξουσίας η εμπιστοσύνη δεν ξεπερνά το 30%.

Η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας! Στη συνέχεια, χωρίς τη συναίνεση της Βουλής και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έκανε νόμο του κράτους την επαίσχυντη Δανειοληπτική Σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα χωρίς καμμιά διαπραγμάτευση, όπως έκαναν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, με μία και μόνο υπογραφή, του κ. Παπακωνσταντίνου.

Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το Χρέος από τα 132% του ΑΕΠ στα 142%, με προοπτική να φτάσει στα 2012 στο 150%. Δηλαδή 20 μονάδες σε δύο χρόνια, ενώ παράλληλα οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία σε βαθειά κρίση προξενώντας ανυπολόγιστα δεινά στις ασθενέστερες τάξεις. Σήμερα και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης της Κυβέρνησης, οι ξένοι επιδιώκουν να στρατεύσουν στο πλευρό τους και τη Ν.Δ. βαφτίζοντας το Μέτωπο των δύο κορυφαίων πολιτικών δυνάμεων ως δήθεν Εθνική Ενότητα. Όμως τι είδους εθνική ενότητα θα είναι αυτή, όταν μένει απ’ έξω το 70% του ελληνικού λαού; Συναίνεση, φυσικά, με τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα. Που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Μια τέτοια δήθεν «εθνική συναίνεση» εμείς τη θεωρούμε επιζήμια για τη χώρα, γιατί θα εγκλωβίσει μεγαλύτερες λαϊκές δυνάμεις μέσα στην ίδια καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση.

Που θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο οι ξένοι βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ήδη ο Γιούνγκερ μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη (δηλαδή ουσιαστικά από τη Γερμανία) μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η Επιτροπή που θα είναι ανεξάρτητη και πάνω από κάθε δικό μας έλεγχο, θα εκτιμά την αξία του τάδε ή του δείνα περιουσιακού μας στοιχείου και θα εισπράττει το ποσόν για να το στείλει κατ’ ευθείαν σε κάποια Τράπεζα της Ευρώπης. Έτσι φτάνουμε στο απόλυτο ξεπούλημα της πατρίδας μας στους ξένους, στην απόλυτη ντροπή και στην έσχατη εθνική προδοσία.

Θα ΄θελα να ξέρω, όταν θα φτάσουμε σ’ αυτό το κατάντημα, σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, θα μας φυτρώσουν άραγε «τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα» που λέει ο Ποιητής ή μήπως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε οριστικά μεταβληθεί σε λαό ορνίθων; Μπροστά σ’ αυτή την επικείμενη ατιμωτική εθνική καταστροφή που θα κάνει τους Έλληνες ξένους μέσα στην ίδια τη χώρα τους, πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο όπλο να την σταματήσουμε από το να διακηρύξουμε όσο γίνεται περισσότεροι πατριώτες ότι θεωρούμε αυτή την επαίσχυντη Πράξη, ΑΚΥΡΗ. Για να ξέρουν από τώρα όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές ότι σε περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός θα γίνει κυρίαρχος, θα επιδιώξει θα τους διώξει με όσα μέσα διαθέτει, για να καθαρίσει η χώρα μια για πάντα από την κόπρο του Αυγείου.

Και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι αν δεν ξεσηκωθούμε όλος ο λαός από τώρα έγκαιρα και περιμένουμε την ώρα του δήμιου για να το κάνουμε, φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί ίσως τότε να βρίσκεται αλλού το σώμα μας κι άλλού η κεφαλή μας… Χαιρετίζουμε πάντως το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα της ανεξάρτητης ελληνικής νεολαίας χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά που χωρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες από τις πολιτικές δυνάμεις του Συστήματος. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι για όσες δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στο Σύστημα δεν υπάρχει λύση. Με την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, όποια κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε κυβερνητικής συνεργασίας, θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αντιλαϊκά μέτρα που θα χειροτερεύουν συνεχώς και παράλληλα θα οδηγούν στη διαρκή αύξηση της οικονομικής μας εξάρτησης με την εκτίναξη του Χρέους.

Επομένως μονάχα μια ανεξάρτητη Κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να αντικαταστήσει το σημερινό εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν έχει πίσω της την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού) θα μπορέσει να χαρακτηρίσει τα των οικονομικών και άλλων δεσμεύσεών μας ως δεσμεύσεις απεχθείς, που έγιναν πίσω από την πλάτη του λαού και επομένως είναι εθνικά απαράδεκτες και άκυρες. Μια Κυβέρνηση που θα αναζητήσει δάνειο από άλλες δυνάμεις, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο, καθώς και την επίτευξη συμφωνιών για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, ώστε να μπορέσει έτσι να επιβάλει τη θέλησή της με την οριστική απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμεύσεις και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στηριγμένου στη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία με στόχο την Άμεση Δημοκρατία και με αποκορύφωμα την πατριωτική Αναγέννηση.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και μεγάλες θυσίες. Γι’ αυτό χρειάζεται αγάπη για την Πατρίδα και απόλυτη αφοσίωση και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευτυχίας του Λαού.

Και να μην ξεχνάμε πως η Λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.

Γεια και χαρά.

ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ ΜΟΣΧΑΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

image

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρατηρεί με ιδιαίτερο προβληματισμό

τις «επεκτατικές διαθέσεις» της Ρωσικής και της Ρουμανικής Εκκλησίας.

Ξαναφουντώνει» η αντιπαράθεση στους κόλπους της Ορθοδοξίας για τα όρια της δικαιοδοσίας των Πατριαρχείων, αλλά και τις θεολογικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα. Νέα αφορμή αποτέλεσε η κόντρα ανάμεσα στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Ρουμανίας για την ανέγερση ναού στην Ιεριχώ, κίνηση η οποία χαρακτηρίστηκε από την αγιοταφική αδελφότητα - ως «αιτία πολέμου».

Οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών βρίσκονται σε οριακό σημείο μετά και από την απόφαση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου να διακόψει την κοινωνία με τον Πατριάρχη Ρουμανίας Δανιήλ. Ο κκ. Θεόφιλος προσπαθεί στην ουσία να αποτρέψει παρόμοιες «πρωτοβουλίες» από το Πατριαρχείο Μόσχας, που θεωρείται ο μεγάλος αντίπαλος.

Η εξέλιξη αυτή προκαλεί έντονη ανησυχία στους κόλπους των ορθοδόξων εκκλησιών, που διακρίνουν πίσω από τις κινήσεις αυτές «νέο κύκλο αντιπαραθέσεων».

Δεκαπενταετής ένταση

Για ακόμη μια φορά, όμως, στο κέντρο των εντάσεων βρίσκεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο τα τελευταία 15 χρόνια έχει συγκρουστεί ανοιχτά με το Πατριαρχείο της Ρωσίας και την Εκκλησία της Ελλάδος για το ισχύον εκκλησιαστικό καθεστώς και για τα όρια των Πατριαρχείων. Σύμφωνα με στελέχη του Φαναρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρατηρεί με ιδιαίτερο προβληματισμό τις «επεκτατικές διαθέσεις» της Ρωσικής και της Ρουμανικής Εκκλησίας, εξετάζοντας με προσοχή κάθε κίνηση που θα απέτρεπε οποιαδήποτε αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η πρόσκληση που απηύθυνε πρόσφατα στους Πατριάρχες Αλεξανδρείας Θεόδωρο, Αντιοχείας Ιγνάτιο, Ιεροσολύμων Θεόφιλο και στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο προκειμένου να συμμετάσχουν σε Σύνοδο (τον Αύγουστο) με αντικείμενο συζήτησης την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τα προβλήματα που έχουν προκύψει από τις αξιώσεις που προβάλλουν τα Πατριαρχεία Ρωσίας και Ρουμανίας. Ειδική αναφορά αναμένεται να γίνει στη στάση του Πατριάρχη Ρουμανίας Δανιήλ, ο όποιος επιχειρεί να εξελιχθεί σε «τρίτο πυλώνα των Ορθοδόξων».

Οπως εκτιμούν στο Φανάρι, οι προθέσεις του κ.κ. Δανιήλ δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε «αγκάθι» ακόμη και για το καθεστώς στον Πανάγιο Τάφο. Καθεστώς που επί αιώνες αμφισβητείται έντονα, με «πρωταγωνιστές» τους Ρώσους, τους Αρμένιους, αλλά και τους Καθολικούς, οι οποίοι διεκδικούν περισσότερο «χώρο».

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Θέλει κοινό μέτωπο των ελληνόφωνων

ΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έχοντας κλείσει η «πληγή» με την Ελλαδική Εκκλησία, μετά την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, προσπαθεί να συγκροτήσει κοινό μέτωπο με τους ελληνόφωνους Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση όπως αυτή τείνει να διαμορφωθεί στα Ιεροσόλυμα. Σκοπός του είναι όλες οι Εκκλησίες να προσέλθουν στην Οικουμενική Σύνοδο χωρίς προβλήματα.

Τις θέσεις του Φαναρίου υποστηρίζουν οι ελληνόφωνες Εκκλησίες, όπως τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, ενώ υποστηρικτής του είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος πάντα παίζει εξισορροπητικό ρόλο για την «ενότητα της Ορθοδοξίας».

Καλές είναι οι σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Ελλαδική Εκκλησία, παρά τις προστριβές του παρελθόντος; που έφτασαν ακόμη και στη διακοπή της μνημόνευσης του μακαριστού Χριστόδουλου (το 2004) με αφορμή τις Νέες Χώρες. Ο κκ. Ιερώνυμος στηρίζει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως επίσης και τον Ιεροσολύμων, κρατά ωστόσο ουδέτερη στάση απέναντι στον Μόσχας. Κατά καιρούς το Φανάρι έχουν υποστηρίξει οι ιεράρχες του αραβόφωνου Πατριαρχείου Αντιοχείας, καθώς και των σλαβόφωνων Πατριαρχείων Βουλγαρίας και Σερβίας.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ

Ο καθοδηγητής των σλαβόφωνων

ΕΠΙ ΕΠΟΧΗΣ Αλέξιου Β' οι σχέσεις Φαναριού - Μόσχας δεν ήταν και οι καλύτερες. Ο μακαριστός Αλέξιος Β' θεωρούσε πως το Πατριαρχείο Μόσχας είναι η «τρίτη Ρώμη», λόγω του μεγάλου αριθμού των πιστών. Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση του κ.κ. Βαρθολομαίου με τον τότε Πατριάρχη Μόσχας σημειώθηκε το 2000, όταν ο Αλέξιος Β' είχε απειλήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη με διακοπή της μνημόνευσης του, με αφορμή τη διαμάχη για τις βαλτικές χώρες.

Τότε ο κ.κ. Βαρθολομαίος επιδίωξε να διευρύνει το ρόλο και το λόγο του Πατριαρχείου στις νέες χώρες που προέκυψαν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Με την εκλογή του κ.κ. Κύριλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Ρωσίας, η κατάσταση παραμένει σχεδόν ίδια. Κατά καιρούς ο Πατριάρχης Μόσχας αμφισβητεί τη θέση του πρώτου μεταξύ ίσων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως έπραξε και στη Γενεύη.

Τότε, διά του εκπροσώπου του, του προέδρου του τμήματος εξωτερικών εκκλησιαστικών υποθέσεων, μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, επιχείρησε να «υποβαθμίσει» τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη, καθώς αρνήθηκε και αυτός (όπως και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ) το δικαίωμα στον κ.κ. Βαρθολομαίο να υπογράφει πρώτος οποιαδήποτε συλλογική απόφαση που αφορά στην εκχώρηση του Αυτοκέφαλου.

Το ίδιο ψυχρές είναι οι σχέσεις της Ρωσικής Εκκλησίας με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Μέσα σε αυτό το κλίμα εντάσσεται και η καθυστέρηση του κ.κ. Θεόφιλου να καλέσει τον κ.κ. Κύριλλο στα Ιεροσόλυμα, τη στιγμή μάλιστα που ο προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας έχει κληθεί στην περιοχή από τους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς. Το Πατριαρχείο Μόσχας έχει μοναστήρια στους Αγίους Τόπους, αλλά και χιλιάδες Ρωσοεβραίους που ζουν στο Ισραήλ. Σύμμαχοι της Ρωσικής Εκκλησίας στη διαμάχη με τα Ιεροσόλυμα θεωρούνται οι Εκκλησίες της Πολωνίας και της Τσεχίας, που παραδοσιακά υποστηρίζουν τις ρωσικές θέσεις. Αντίθετα, τυπικές θεωρούνται οι σχέσεις με το Πατριαρχείο Αντιοχείας, αλλά και με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, παρότι ο κ.κ. Θεόδωρος έχει σπουδάσει στη Ρωσία.

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Τόν βλέπουν με... μισό μάτι

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ της εκλογής του στον πατριαρχικό θρόνο της Ρωσίας (1η Φεβρουαρίου 2009), κατηγορούσε ανοιχτά το Φανάρι ότι επεδίωκε να αποκόψει την Εκκλησία της Ουκρανίας από την Εκκλησία της Μόσχας. Πέρα από αυτό, αποσκοπούσε στη δημιουργία ναών με σκοπό την ενίσχυση της παρουσίας της Ρωσικής Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα, προκαλώντας την οργή του κ.κ. Βαρθολομαίου.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

Ο αμφισβητίας του Φαναρίου

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, η πρώτη «ανταρσία» της Εκκλησίας της Ρουμανίας σημειώθηκε στην προπαρασκευαστική σύνοδο του περασμένου Ιανουαρίου μεταξύ εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Γενεύη, με σκοπό τη σύγκληση της Οικουμενικής Συνόδου, της πρώτης μετά το σχίσμα των Εκκλησιών το 1054. Η Ρουμανική Εκκλησία αμφισβήτησε την πρωτοκαθεδρία του Φαναριού, ισχυριζόμενη ότι «δεν μπορεί να υπογράφει πρώτο διατάγματα με τα όποια παραχωρείται η Αυτοκεφαλία μιας Εκκλησίας» και ότι «οι υπογράφοντες πρέπει να συναποφαίνονται».

Από τότε οι σχέσεις με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι ψυχρές. Η συνέχεια δικαίωσε όλους εκείνους που εκτιμούσαν ότι ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ θα προκαλούσε νέα προβλήματα. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι το πρόβλημα προέκυψε με τη λειτουργία του ναού στα Ιεροσόλυμα, παρά την προειδοποίηση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου ότι δεν μπορούσε να είναι «υπό τη σκέπη» της Ρουμανίας. Ο κκ. Δανιήλ αγνόησε τις προειδοποιήσεις, με αποτέλεσμα ο κκ. Θεόφιλος να διακόψει την κοινωνία, ανεβάζοντας επικίνδυνα το θερμόμετρο στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η κίνηση αυτή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς θεωρείται εκ των στενών φίλων του κ.κ. Βαρθολομαίου. Αιτιολογώντας την απόφαση του, ο κκ. Θεόφιλος κατηγόρησε τη Ρουμανία για «εισπήδηση», καθώς ο ναός που έχτισε και λειτουργεί στην Ιεριχώ ανήκει πνευματικά στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

Σε επιστολή του, μάλιστα, λίγο προτού διακόψει τη μνημόνευση, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων επιχειρηματολογεί, αναφέροντας: «Εάν και άλλαι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι ακολουθήσουν το παράδειγμα τούτο της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, τότε θα έχωμεν εις την Αγίαν Γην αντιπροσωπείας δεκατριών Αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπερ έσται παράδειγμα αυθαιρέτου ορθοδόξου πολυφωνίας και πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικώς οικονομουμένης».

ΔΑΝΙΗΛ

Ο φίλος που έγινε... εχθρός

ΟΤΑΝ ΤΟ 2007 αναλάμβανε τα ηνία της Εκκλησίας της Ρουμανίας (έχει 20 εκατομμύρια πιστούς), οι ορθόδοξοι προκαθήμενοι δεν φαντάζονταν πως αυτή η τόσο «χαμηλών τόνων» προσωπικότητα θα προκαλούσε μία σειρά από προβλήματα. Αν και στην ουσία «πορεύεται μόνος του», προσπαθεί να διευρύνει την επιρροή του, αμφισβητώντας εμμέσως προς το παρόν τα προνόμια του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

image

ΤΟ 2000 κήρυξε «ιερό πόλεμο» στο Πατριαρχείο Μόσχας για τις βαλτικές χώρες. Το 2004 αποφάσισε τη διακοπή της μνημόνευσης του ονόματος του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου, με αφορμή το «αγκάθι» των Νέων Χωρών. Σήμερα, δίνει αγώνα για να υπερασπιστεί την πρωτοκαθεδρία του, την οποία αμφισβητούν τα Πατριαρχεία Μόσχας και Ρουμανίας. Διατηρεί καλές σχέσεις με τις Εκκλησίες της Ελλάδος και της Κύπρου, την I Αρχιεπισκοπή Αλβανίας και με τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξάνδρειας.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ

clip_image002

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ Μόσχας - Φαναρίου παραμένουν ψυχρές από την εποχή της αναγνώρισης της Εκκλησίας της Εσθονίας. Το ίδιο ψυχρές είναι και οι σχέσεις με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Η Ρωσία , επηρεάζει άμεσα τις Εκκλησίες της Τσεχίας και της Πολωνίας.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

clip_image004

ΟΡΙΑΚΕΣ θεωρούνται οι σχέσεις με το Φανάρι, αφού αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του. Πρόσφατα, ο Ρουμανίας Δανιήλ κήρυξε «πόλεμο» στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις του κ.κ. Θεόφιλου, ο οποίος με τη σειρά του προχώρησε στη διακοπή της μνημόνευσης του. Αντιπαράθεση είχε ξεσπάσει την περίοδο της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών καθεστώτων και με το Πατριαρχείο Μόσχας για τη Μητρόπολη Μολδαβίας, την οποία διεκδικούσαν και οι δύο πλευρές.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

clip_image006

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ με δύο «ισχυρά μέτωπα» - τα Πατριαρχεία Μόσχας και Ρουμανίας- βρίσκεται ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος. Η διαμάχη με τον Προκαθήμενο της Ρουμανικής Εκκλησίας για την ανέγερση ναού στην Ιεριχώ οδηγήθηκε στα άκρα, με τον κ.κ. Θεόφιλο να εφαρμόζει το «μέγιστο πειθαρχικό μέτρο», αυτό της διακοπής της κοινωνίας με τη Ρουμανική Εκκλησία.

Με την ενέργεια αυτή προσπάθησε να αποτρέψει και τις «επεκτατικές διαθέσεις» του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου. Τα Ιεροσόλυμα διατηρούν καλές σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με την Εκκλησία της Ελλάδος.

Για την Αντιγραφή

Voiotosp.blogspot.com

Οι Εθνικές Υποθέσεις μας οδεύουν από το κακό στο χειρότερο.

image

Σκοπιανοί και Τούρκοι κερδίζουν, εν τοις πράγμασιν,

στα σχέδια τους εναντίον μας.

Δυστυχώς!.. Η προπαγάνδα που, εδώ και 65 έτη, ασκούν οι πολιτικοί ηγέτες του ψευτοκρατιδίου των Σκοπίων, επί του θέματος της ονομασίας τους έπιασε. Η υποτονική έως ανύπαρκτη διπλωματική αντίδρασις, καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα (από το 1946 μέχρι σήμερα) εκ μέρους όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων, προ της συγκεκριμένης απειλής προς την χώρα μας, αποδίδει... καρπούς. Η Χάγη προτίθεται να δικαιώσει το κρατικό αυτό μόρφωμα στην ονομασία που θέλει. Το όνομα της Αμαζόνας του Ελληνισμού «Μακεδονία», εντός ελαχίστου χρόνου, αποδίδεται στο κρατικό μόρφωμα που ο Τίτο δημιούργησε προ των βορείων συνόρων μας. Ίσως με κάποιον επιθετικό προσδιορισμό, ίσως με το συνθετικό «Νέα», αλλά η ουσία είναι μία: «Το σχέδιο υφαρπαγής του ονόματος είναι πλέον γεγονός, η «Νέα Μακεδονία» (ή κάπως έτσι) εφεξής υπάρχει. Και αρχής γενομένης από το όνομα, έρχονται, οσονούπω, και οι εθνοτικές - μειονοτικές - εδαφικές διεκδικήσεις.

Και ας λέγει ό,τι θέλει ένας έκαστος... «ρεαλιστής» πολιτικός επί της μεγίστης αυτής εθνικής υποθέσεως, με πρώτο και καλλίτερο τον κ. Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αποκαλεί «ρομαντικούς» τους όποιους Έλληνες που τολμούν (!) να έχουν εθνική συνείδησι και να φωνάζουν «όχι» σε ονομασία που να συμπεριέχη την λέξι «Μακεδονία». Το σχέδιο δημιουργίας κράτους της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» που θα συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ την Μακεδονία μας τίθεται, οριστικώς, σε εφαρμογή. Τελεία και παύλα. Και ο υποστηρικτής τους Εβραιοουγγροαμερικανός Τζ. Σόρος επιτυγχάνει στα σκοτεινά σχέδια του εναντίον μας. Το πώς και γιατί το έχουμε εξηγήσει αναρίθμητες φορές. Πλέον, όμως, της ευθύνης πλείστων όσων πολιτικών φορέων και προσώπων, επί του θέματος, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που διεδραμάτισαν σοβαρότατο ρόλο στην υφαρπαγή του ονόματος «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς. Και δεν αναφερόμεθα, τώρα, στους υπερατλαντικούς «συμμάχους» μας Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους Ευρωπαίους και μη «φίλους» που μας έσκαψαν τον λάκκο στο Σκοπιανό. Υπάρχει και μία άλλη παράγραφος στο θέμα.

Πέραν των πολιτικών «μας» αρχόντων, του Τζ. Σόρος και των ξένων κυβερνήσεων που συνήργησαν στο να λάβουν τα Σκόπια ονομασία που να συμπεριέχη τον όρο «Μακεδονία» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μεγίστη ευθύνη φέρουν και Έλληνες, μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι, και πριν ακόμη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία εγκατεστάθησαν στο συγκεκριμένο ψευδοκρατίδιο, έστησαν μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και ούτω πως συνήργησαν στην άνδρωσι του ψευτοκρατιδίου. Έστω και έτσι, όμως θα μπορούσαν, καθώς το μέγιστο τμήμα της Σκοπιανής οικονομίας στηρίζεται στους Έλληνες επιχειρηματίες να έχουν πιέσει την Σκοπιανή Ηγεσία, να σταματήσει τα περί ονομασίας με την λέξι «Μακεδονία». Δεν το έπραξαν. Αντιθέτως, είτε με τη σιωπή τους, είτε υποστηρίζοντας εμφανώς την (απαράδεκτη, βεβαίως) άποψι Μητσοτάκη, βοήθησαν τους σφετεριστές της Μακεδονίας μας στο έπακρο. Είναι κι αυτή μία πικρή αλήθεια, η οποία, όμως, πρέπει να λέγεται.

Ειδικής μνείας, εν τέλει, θεωρούμε ότι πρέπει να τύχη και τούτο: Η Κυβέρνησις, στην προσπάθεια της να υποβαθμίση το πρόβλημα, το προσδιορίζει ως μία μικρή αντίδρασι εκ μέρους, μόνον, του κόμματος του κ. Γ. Καρατζαφέρη. Βεβαίως, ο κ. Καρατζαφέρης και οι βουλευτές του αξίζουν συγχαρητηρίων για την, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, στάσι τους επί του θέματος. Πλην όμως, υπενθυμίζεται ότι ΕΝ ΤΩ ΣΥΝΟΛΩ του ο Ελληνικός Λαός αντιδρά στην ονομασία και ασφαλώς πρέπει και οι Μακεδόνες - τουλάχιστον - Έλληνες βουλευτές, οποιουδήποτε κόμματος, να αντιδράσουν. Για την τιμή των όπλων, έστω, βρε αδελφέ!... Έστω και τώρα.

Περί Τουρκίας τώρα: Δεν απαριθμούνται, στην κυριολεξία, τα βάσανα που έχει υποστεί ο Έλληνας από το τουρκικό έθνος - κράτος. Όχι μόνον κατά την, επί τέσσερις αιώνες, σκλαβιά του, από την άλωσι της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και κατά τις περιόδους που προηγήθησαν και επηκολούθησαν. Και όταν χρησιμοποιούμε την λέξι «βάσανα» δεν εννοούμε μία οποιαδήποτε διάστασι της λέξεως «ταλαιπωρία», αλλά μία ατελείωτη σειρά διωγμών, βασανιστηρίων, δολοφονιών και γενικώς βαρβαρότητος απερίγραπτου μεγέθους. Αναρίθμητες και οι σχετικές, ιστορικές αναφορές επί τούτου. Και όχι μόνον για τους Έλληνες - που υπέφεραν περισσότερον παντός άλλου - αλλά και στο σύνολο τους οι βαλκανικοί λαοί, αυτό που έχουν να ενθυμούνται από τους Τούρκους είναι (μόνον) αιώνες απερίγραπτων σφαγών, λεηλασιών, υποχρεωτικών εξισλαμισμών, σαδιστικών βασανιστηρίων, παιδομαζωμάτων κ.λπ. από την στιγμή που ο ληστρικός και αιμοχαρής αυτός Μογγολικός λαός ενεφανίσθη στα εδάφη τους. Είναι αυτονόητο πως οι ιστορικές αναφορές αναφορικώς με όσα έχουμε υποστεί δεν πρέπει, με κανένα τρόπο, να λησμονούνται. Όπως, επίσης, είναι και άκρως λυπηρό, όσο και ανησυχητικό το γεγονός ότι οι σημερινοί Έλληνες, σκοπίμως, εξωθούνται σε πλήρη ιστορική αμνησία, σε ό,τι έχει να κάνη με τα τραγικά γεγονότα που υπέστησαν οι προγονοί μας από τους Τούρκους επί πολλούς αιώνες στο όνομα μιας, από πάσης πλευράς, ανέφικτης «Ελληνοτουρκικής Φιλίας».

Πρόκειται για μια προσπάθεια αποσιωπήσεως και εν πολλοίς παραποιήσεως της Ιστορίας που, ανεπιφυλάκτως, ο γράφων χαρακτηρίζει ως εθνική προδοσία, βάσει της οποίας το θύμα (εμείς) αναδεικνύουμε τον θύτη μας (τους Τούρκους) ως έναν ισότιμο συνομιλητή επί παντός του επιστητού!... Και αν είναι δυνατόν, να συζητούμε με τους - υπενθυμίζω - δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές μας, επί θεμάτων εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, αλλά και να τους υποστηρίζουμε να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωσι. Αφού, ο νεοραγιαδισμός και η ασυνειδησία των πολιτικών αρχόντων «μας» τους έχει οδηγήσει στην εθνική προδοσία και την υποστήριξι των βασανιστών του έθνους μας, αυτονόητο είναι ότι οι βασανιστές μας αυτοί, οι Τούρκοι, θα εγείρουν απαιτήσεις, όχι μόνον στο Αιγαίο, αλλά και στην Θράκη, όπου ΗΔΗ έχει αρχίσει συστηματική προσπάθεια, εκ μέρους της Αγκύρας, εκτουρκισμού της περιοχής και εν συνεχεία, δημιουργίας θέματος... ανεξαρτητοποιήσεώς της. Πολύ περισσότερο, από την στιγμή που οι «φίλοι και σύμμαχοι» Αμερικανοί έχουν, ήδη, ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τέτοιες ενέργειες, εδραιώνοντας την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου (Κοσόβου), επαρχίας και μητροπόλεως του πολιτισμού (για να μην ξεχνιόμαστε) της Σερβίας.

Επανέρχομαι στους εξ Ανατολών γείτονες: Βέβαιον θεωρείται, από κάθε σοβαρό και αντικειμενικό αναλυτή, ότι οι σχέσεις μας με τους Τούρκους ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να καταστούν έστω υποφερτές. Διότι, ακόμη και σήμερα, επ' ουδενί λόγω ξεχνούν ότι είμεθα τμήμα τής, το πάλαι ποτέ, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διότι εμείς ορθώσαμε, πρώτοι, το ανάστημα μας στην κυριαρχία τους και υπήρξαμε η αφορμή και το αίτιο της καταρρεύσεώς της, με την εθνεγερσία του 1821, την οποία εθνεγερσία, ειρήσθω εν παρόδω, αμφισβητούν σε πλείστα όσα σημεία κάποιοι κύριοι, δυστυχώς δικοί μας, Πανεπιστημιακοί μέσω συγκεκριμένου τηλεοπτικού δικτύου. Διότι εμείς, εν τέλει, συνιστούμε το βασικό εμπόδιο της εξαπλώσεως τους, πάλι, προς την Δύσι. Αυτοί (οι Τούρκοι), έτσι αποδεικνύουν ότι σκέπτονται, ότι ονειρεύονται. Ενώ οι δικοί «μας» πολιτικοί άρχοντες είτε αεροβατούν, είτε έχουν ευθυγραμμισθεί πλήρως στα σχετικά κελεύσματα και συμφέροντα των, πέραν του Ατλαντικού, «φίλων και συμμάχων», οι οποίοι, ανενδοίαστος, στηρίζουν τους Τούρκους και ποδοπατούν τα δίκαια των Ελλήνων.

Δυναμικό «παρών» από τους «Αγανακτισμένους» για 7η συνεχή ημέρα.

image

Χιλιάδες πολίτες συμμετέχουν για 7η συνεχή ημέρα,

στις συγκεντρώσεις που γίνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Αποκλεισμός των εισόδων της Βουλής.

Συνεπείς στο ραντεβού τους ήταν και χθες Τετάρτη, χιλιάδες «αγανακτισμένοι» Έλληνες, οι οποίοι έκλεισαν ήδη μία εβδομάδα συγκεντρώσεων στην πλατεία Συντάγματος και σε άλλες κεντρικές περιοχές πόλεων όλης της Ελλάδας. Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούν για τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών, αναφέροντας ότι οι Έλληνες διαμαρτύρονται όχι μόνο κατά των μέτρων λιτότητας και της ανεργίας, αλλά και για την ατιμωρησία των πολιτικών που εμπλέκονται σε θέματα διαφθοράς.

Στα Προπύλαια όπου υπήρξε το κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη και των πανεπιστημιακών περίπου 7.000 άτομα συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους. Αφού ολοκληρώθηκε η εκδήλωση-διαμαρτυρία αρκετοί από τους παρευρισκόμενους μεταφέρθηκαν στο Σύνταγμα, όπου συγκεντρώθηκαν περί τους 40.000 με 50.000 διαδηλωτές.Στο Σύνταγμα οι σκηνές παραμένουν και οι ομάδες αυτοοργάνωσης αυξάνονται και βελτιώνονται. Στις ομάδες σίτισης, καθαριότητας, νομικής υποστήριξης και ιατρικής περίθαλψης προστέθηκαν τώρα και οι ομάδες περιφρούρησης που λειτουργούν κάθε μέρα και πιο αποτελεσματικά.

Στα πανό, οι «Αγανακτισμένοι» δεν αφήνουν περιθώρια για τις προθέσεις τους: «Δεν θα φύγουμε μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ». Μιλάνε «για αυτόνομη κοινωνία» και για «κοινωνικό πείραμα». Κάθε βράδυ παίρνουν ελεύθερα τα μικρόφωνα και αναπτύσσουν τις απόψεις τους σε μια μορφή άσκησης άμεσης δημοκρατίας, όπως λένε, μιας διαρκούς γενικής συνέλευσης. Άλλοι θεωρούν ότι αυτό είναι «το τέλος της μεταπολίτευσης» και άλλοι ότι «εδώ είναι το τέλος του εμφυλίου», σε αυτό το ετερόκλιτο πλήθος που το μόνο του κοινό είναι η άρνηση στα κόμματα, στο μνημόνιο, στην ανεργία και στο ζοφερό μέλλον.

Απέκλεισαν τις εισόδους της Βουλής

Σε αποκλεισμό όλων των εισόδων και εξόδων που βρίσκονται στο περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου του Κοινοβουλίου, προχώρησαν αργά το βράδυ οι συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα που μετέχουν στις κινητοποιήσεις του κινήματος των «Αγανακτισμένων». Στην κεντρική είσοδο επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, τα πνεύματα ήταν οξυμένα, καθώς, σε αντίθεση με τις προηγούμενες ημέρες, υπήρχε πλήθος συγκεντρωμένων που φώναζαν συνθήματα κατά της Βουλής και των βουλευτών.

Δυνάμεις των ΜΑΤ παρατάχθηκαν μπροστά από τους διαδηλωτές για να αποτρέψουν την επαπειλούμενη εισβολή στο κτίριο της Βουλής, από το οποίο δεν μπορούσαν, αρχικά, να αποχωρήσουν βουλευτές και εργαζόμενοι. Έντονη ήταν η κυκλοφοριακή συμφόρηση σε όλους τους δρόμους γύρω από την πλατεία Συντάγματος.Τελικά, με παράταξη ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων κατά μήκος της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, έγινε αργά τη νύχτα δυνατή η αποχώρηση βουλευτών και εργαζομένων από το κτίριο του Κοινοβουλίου, το οποίο είχε αποκλειστεί νωρίτερα, και για πολύ ώρα, από διαδηλωτές του κινήματος των «Αγανακτισμένων». Οι διαδηλωτές κατά την αποχώρηση βουλευτών και εργαζομένων που εξέρχονταν με τα αυτοκίνητά τους, προέβαιναν σε αποδοκιμασίες.

Η εκδήλωση στα Προπύλαια

Ελληνικές σημαίες, ψηφιακές κάμερες, «έξυπνα» τηλέφωνα και ανταπόκριση με χειροκροτήματα και συνθήματα στην επαναστατική διάθεση των ομιλητών συνέθεσαν το σκηνικό στην εκδήλωση που διοργανώθηκε στα Προπύλαια, με πρωτοβουλία του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνη και τη συμμετοχή πανεπιστημιακών αλλά και του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Η πλατεία Συντάγματος και τα Προπύλαια λειτούργησαν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Οι λίγες εκατοντάδες κόσμου, όταν ξεκίνησε η εκδήλωση, έγιναν σύντομα μερικές χιλιάδες, καθώς οι «Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος προσέρχονταν στον χώρο των Προπυλαίων για να ακούσουν τους ομιλητές. Ένα πυκνό ακροατήριο είχε καλύψει ολόκληρο τον χώρο των Προπυλαίων, μεγάλο μέρος των προαύλιων χώρων της Ακαδημίας Αθηνών και της Εθνικής Βιβλιοθήκης αλλά και το τμήμα του οδοστρώματος της οδού Πανεπιστημίου μπροστά από τα τρία κτίρια.

Κοινός παρονομαστής στις τοποθετήσεις των ομιλητών ήταν η αντίθεση στο μνημόνιο και τα μέτρα λιτότητας, η άποψη ότι εκχωρείται η εθνική κυριαρχία και η βεβαιότητα ότι ο «ελληνικός λαός θα αντισταθεί». Οι συγκεντρωθέντες ανταποκρίνονταν με τα συνθήματα «κλέφτες κλέφτες», «αίσχος» και «προδότες», πολλοί ανέμιζαν τις σημαίες που κρατούσαν και αρκετοί απαθανάτιζαν σκηνές σε κάμερες, φωτογραφικές και κινητά τηλέφωνα. Στη συγκέντρωση έδωσαν το «παρών» σχεδόν όλες οι ηλικιακές ομάδες. Νήπια που έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια σε καρότσια που έσπρωχναν οι μητέρες τους, νεαροί με τα ποδήλατά τους, άνθρωποι μέσης ηλικίας, οι περισσότεροι από τους οποίους φορούσαν αθλητικά παπούτσια πεζοπορίας, αλλά και ηλικιωμένοι που στέκονταν υποβασταζόμενοι από νεώτερους συγγενείς τους.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε δεκτός με ένα θερμό χειροκρότημα όταν ανέβηκε στο βήμα. Ο διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτης καταφέρθηκε εναντίον της «συναίνεσης που θέλουν να επιβάλουν οι ξένοι», έκανε λόγο για «απόλυτο ξεπούλημα, χειρότερο και από τη γερμανική κατοχή, και προειδοποίησε ότι «ο ελληνικός λαός θα διώξει τους ξένους με όσα μέσα διαθέτει». Ο κ. Θεοδωράκης περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο την αντίθεσή του στις ιδιωτικοποιήσεις: «Έχω ένα ωραίο κομμάτι που το λένε Ακρόπολη. Ο Κινέζος προσφέρει 100, ο Σκοπιανός 102, ο Τούρκος 110. Η Ακρόπολη κατοχυρώνεται στην Τουρκία» τόνισε ενώ το πλήθος αποδοκίμαζε. «Αυτή η συγκέντρωση να είναι το Χελιδόνι της Άνοιξης» προτρέποντας το πλήθος να τραγουδήσει το τραγούδι «Ένα το χελιδόνι» από τον δίσκο του «Άξιον Εστί» και τραγουδώντας ο ίδιος α καπέλα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης κάλεσε τους πολίτες να ξεσηκωθούν σε ένα Παλλαϊκό Πατριωτικό Μέτωπο και σε μια «ειρηνική επανάσταση» από την οποία θα προκύψει μια «επαναστατική κυβέρνηση». Σε ένα είδος προγραμματικών δηλώσεων, ο μουσικοσυνθέτης τόνισε ότι οι πρώτες κινήσεις αυτής της επαναστατικής κυβέρνησης θα είναι να κηρύξει απεχθή τα τρία τέταρτα των δεσμεύσεων έναντι της τρόικας, να αναζητήσει «δάνεια με λογικό επιτόκιο από άλλες δυνάμεις, όπως η Κίνα και η Ρωσία» και να προχωρήσει σε κοινοπραξίες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Τέλος, ανακοίνωσε την κατάρτιση ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, με στόχο την άμεση δημοκρατία και την πατριωτική αναγέννηση. «Η λευτεριά κερδίζεται, δεν χαρίζεται» κατέληξε υπό το θερμό χειροκρότημα του πλήθους.

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι υπόλοιποι ομιλητές. Ο καθηγητής Γ. Κασσιμάτης υποστήριξε ότι διεξάγεται αγώνας εναντίον της υποτέλειας της χώρας, έψεξε τους συναδέλφους του που δεν έδωσαν το «παρών», επειδή «δεν μπόρεσαν να αφήσουν τη μικροαστική νοοτροπία της καρέκλας», δήλωσε μάρτυρας «ενός μεγαλειώδους φαινομένου, το ξύπνημα του λαού» και κάλεσε σε «ξεσηκωμό κατά του καπιταλιστικού συστήματος της παγκόσμιας εξουσίας». Ο συνάδελφός του Γιώργος Κατρούγκαλος κατηγόρησε το πολιτικό σύστημα και τα μέσα ενημέρωσης ότι καλλιεργούν τον φόβο της χρεοκοπίας, ο Νότης Μαριάς θέλησε να υπενθυμίσει στους ξένους, όπως είπε, ότι «δεν χρωστάμε τίποτε, αυτοί μας χρωστάνε» και ο Κώστας Μπέης υποστήριξε ότι η χώρα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή και κατηγόρησε τους «ξένους που μας παρέσυραν σε δάνεια για να μπορούν να μας πωλούν τα προϊόντα τους». Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και μέρος των συγκεντρωθέντων να κατευθύνεται προς την πλατεία Συντάγματος.