20 Απριλίου, 2011

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ.

image

Τή Αγία καί Μεγάλη Τετάρτη

τής αλειψάσης τόν Κύριον μύρω

πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι

οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν,

ότι πρό τού σωτηρίου Πάθους

μικρόν τούτο γέγονεν.

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην άλειψη του Κυρίου με μύρο από την πόρνη και στην προδοσία του Ιούδα. Ξεκινώντας από τα παραδείγματα αυτά, ομολογούμε ότι "δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια". Το απόγευμα της ημέρας αυτής τελείται η ακολουθία του Ευχελαίου. Οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο ήταν δύο.

Η μεν μία τον άλειψε πολύ καιρό πριν το Πάθος του και ήταν πόρνη, η δε άλλη λίγες μέρες πριν και ήταν φρόνιμη και ενάρετη. Αυτού του ευλαβικού έργου τη μνήμη επιτελεί η Εκκλησία, αναφέροντας συγχρόνως και την προδοσία του Ιούδα. Το πολύτιμο εκείνο μύρο, που η γυναίκα εκείνη άλειψε το κεφάλι και τα πόδια του Ιησού, και στη συνέχεια το σκούπισε με τις τρίχες της κεφαλής της, εκτιμήθηκε 300 δηνάρια.

Απ’ τους Μαθητές, ο φιλάργυρος Ιούδας δήθεν σκανδαλίζεται, για την απώλεια τέτοιου μύρου.Ο Ιησούς του κάνει παρατήρηση να μην ενοχλεί την γυναίκα. Τότε ο Ιούδας πηγαίνει στους αρχιερείς, που ήταν συγκεντρωμένοι στην αυλή του Καϊάφα και έκαναν ήδη συμβούλιο προκειμένου να θανατώσουν τον Ιησού. Και συμφωνεί μαζί τους την προδοσία του διδασκάλου για 30 αργύρια και από τότε ζητούσε ευκαιρία να τον προδώσει. Να σημειώσουμε εδώ ότι, από το γεγονός αυτό της προδοσίας καθιερώθηκε και η νηστεία της Τετάρτης, ακόμα από τα αποστολικά χρόνια.

Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής. Ο Χριστός, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εντελώς διάφορη από εκείνη της ιουδαϊκής κοινωνίας. Δεν είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος μιασμένος από τη φύση του, αλλά ένας πνευματικά ασθενής, ο οποίος χρειάζεται βοήθεια. Έθεσε ως αντίδοτο της πνευματικής ασθένειας τη μετάνοια, η οποία είναι ο ισχυρότατος εκείνος μοχλός, ο οποίος γκρεμίζει το οικοδόμημα της αμαρτίας και αναγεννά τον άνθρωπο.

Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού παρήλθε ανεπιστρεπτί το καθεστώς του νόμου και της μισθαποδοσίας, και ανέτειλε η εποχή της χάρητος και του ελέους. Η αφιέρωση της ημέρας αυτής στην μακάρια πρώην πόρνη γυναίκα έγινε σκόπιμα από τους Αγίους Πατέρες. Η μορφή της προβάλλει ως φωτεινό ορόσημο καταμεσής στην οδοιπορία προς το Θείο Πάθος για να δείξει και σε μας πως αν δεν συντριβούμε, σαν και εκείνη, και δεν δείξουμε έμπρακτη μετάνοια δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάσταση.

Η Αγία μας Εκκλησία θέσπισε τη μετάνοια ως ύψιστη δωρεά η οποία ανανεώνει την ουρανοδρόμο πορεία μας προς το Χριστό και την τελείωσή μας. Καλός χριστιανός δεν είναι εκείνος, ο οποίος γεμάτο κομπασμό και εγωιστική αυτάρκεια, ισχυρίζεται ότι έφτασε σε επίπεδο αγιότητας και δεν χρειάζεται πια άλλο αγώνα, αλλά ο διατελών σε διαρκή μετάνοια.

clip_image001

Της Ιεράς Ακολουθίας του Νιπτήρος θα προστεί ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. Ιερώνυμος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου (ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ) στις 7.30 μ.μ.

ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΤΟΥ ΟΠΑΠ.

image Το κέντρο διανομής συσσιτίων του Δήμου Αθηναίων και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επισκέφθηκε εχθές Τρίτη, 19 Απριλίου 2011  ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΠΑΠ κ. Ι. Σπανουδάκη.

Τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συνόδευαν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αρχιμ. Γαβριήλ Παπανικολάου, ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΜΚΟ "ΑΠΟΣΤΟΛΗ" κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας και ο Οικομονικός Διευθυντής του Γενικού Φιλοπτώχου Αρχιμ. Χρυσόστομος Συμεωνίδης. Αξίζει να σημειωθεί, ότι μετά το πέρας της επίσκεψης ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πρόεδρος του ΟΠΑΠ μίλησαν για την επίσκεψή τους αυτή.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, φανερά συγκινημένος τόνισε: «Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δύο χρόνια από τότε που άρχισε το πρόγραμμα «η εκκλησία στους δρόμους για την φτώχια», η προσπάθεια και η προσφορά είναι μεγάλη. Σήμερα θέλω να τονίσω την προσφορά του ΟΠΑΠ που εγκαινιάζουμε μια νέα συνεργασία, που θα μας δώσει την δυνατότητα να προσφέρουμε ένα πιάτο φαγητό, γιατί οι δυνατότητες της Αρχιεπισκοπής έχουν λυγίσει σημαντικά και αισθανόμαστε αυτή την συμπαράσταση σαν μια προτροπή και μια βοήθεια να προχωρήσουμε. Ευχαριστώ θερμά τον κ. Σπανουδάκη που βρίσκετε ανάμεσα μας εκπροσωπώντας τον ΟΠΑΠ.»

Από την πλευρά του ο Πρόεδρος και Διευθύνοντας Σύμβουλος του ΟΠΑΠ κ. Ι. Σπανουδάκη, δήλωσε ότι «ξεκινήσαμε την συνεργασία μας με την Εκκλησία της Ελλάδος και ευχαριστούμε τον Μακαριώτατο που μας έδωσε την ευκαιρία να βοηθήσουμε και εμείς. Δε θα είναι η μόνη,  θα βρεθούνε κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε πολλά περισσότερα κυρίως τώρα που η οικονομική κρίση δυσκολεύει τα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.

«Θέλουμε να βοηθήσουμε τους άστεγους, τους άνεργους αλλά και αυτούς που δεν έχουν τις καθημερινές ανάγκες. Είναι πολύ συγκινητικό που βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Θέλουμε να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο», πρόσθεσε κλείνοντας.
Ο ΟΠΑΠ προσέφερε 300.000 μερίδες φαγητού που διανέμονται στα συσσίτια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών από τον περασμένο μήνα.

ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ (ΣΤ΄ΜΕΡΟΣ).

image

Η αναφορά μας στο μέλος της Μ. Εβδομάδος κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη προσπαθεί να αποκαλύψει το "κεκρυμμένον μέλος". Όχι το αγοραίον, αυτό δηλαδή που περιφέρεται συνήθως στα τηλεοπτικά κανάλια και αποτελεί είδος προς κατανάλωσιν. Δυστυχώς, κατακλυζόμαστε τις ημέρες αυτές από τραγουδιστές και ψάλτες, οι οποίοι περιφέρουν στα ΜΜΕ μία άσαρκη, άηχη, μη έχουσα είδος ουδέ κάλλος μελωδία, η οποία ουδεμία σχέση έχει με το ήθος της Μ. Εβδομάδος. Έγινε πλέον της μόδας οι πιο γνωστές μεγαλοβδομαδικές μελωδίες να αποδίδονται με όργανα, παραδοσιακά και άλλα επιδιώκοντας να δώσουν μίαν άλλη διάσταση – όπως λένε – στην Βυζαντινή μουσική. Όμως η αυτή η μουσική από τη φύση της είναι λειτουργική και όχι μουσική ακροάματος. Διακονεί το μυστήριο του ένσαρκου Λόγου, επενδύοντας τον Θεολογικό λόγο, για να μπορεί το σώμα της Εκκλησίας να "πλέκει" στον Θεό Λόγο "εκ λόγων μελωδίαν". Γι’ αυτό και δεν βρήκαν στην Ορθόδοξη λατρεία ποτέ θέση τα μουσικά όργανα.

Στην Εκκλησία, "όργανο" γλυκύφθογγο του Αγίου Πνεύματος γίνεται το πιστός, με την καθαρή καρδιά του. "Αυτός ο άνθρωπος ψαλτήριον γενόμενος", λέει ο Μέγας Αθανάσιος. Ο Παπαδιαμάντης σημειώνει σ’ ένα άρθρο του για το Μεγάλο Σάββατο: "Εις τινας ναούς των ημετέρων κοινοτήτων ανά την Ευρώπην, ακούω ότι και βιολία υπό γυναικών κρουόμενα ευρίσκουσι χώρον εις τας λειτουργίας … Αλλά η παραδεδεγμένη ερμηνεία πολλών χωρίων της Π. και της Κ.Δ. είναι αλληγορική, το δε "εν χορδαίς και οργάνω" ιδέ πως το ερμηνεύει η Εκκλησία: "Εν κυμβάλοις χείλεσιν αγνοίς, μουσική τε καρδίας φόρμιγγι, εν ευήχω σάλπιγγι υψηλής διάνοιας …".49 Άρα πρέπει να μη χαθεί η λεπτή ισορροπία:

Η γλυκύτητα της μουσικής να μην καταλήγει στον ερεθισμό των παθημάτων και τον μετεωρισμό, αλλά στην απαλλαγή από την ηδονή του συναισθήματος και στην αναζήτηση του θείου εκείνου άσματος, το οποίο "της γής απαλλάττει, και των του σώματος απολύει δεσμών και φιλοσοφείν ποιεί".Έχοντας εμπιστοσύνη στις πληροφορίες των αισθητηρίων οργάνων μας πολύ εύκολα οδηγούμαστε στην πλάνη και την οίηση, εφ' όσον έχουμε τη σιγουριά ότι κατέχουμε την αλήθεια.

Έτσι γινόμαστε "οιηματίες μουσικοί”, κατά την έκφραση του Παπαδιαμάντη. “Η μουσική είναι ελευθερία και καταφύγιο: όχι αυθαιρεσία και οίηση. Ο άνθρωπος που υψώνει το δικό του (τον δικό του πόνο, τη δική του χαρά, τη δική του αξία) καταστρέφοντας την ισορροπία με τους άλλους και με τον κόσμο, δεν εννοεί την βαθύτερη φωνή της μουσικής”.50 Και ο οιηματίας μουσικός για να προβάλλει το δικό του, επικαλείται και την παράδοση, με την οποία φυσικά ουδεμία σχέση έχει. "Σαν λείψει η αλήθεια, λέει ο Κόντογλου, η ψυχή πεθαίνει από την φωτιά, μ’ όλο που κάνει τον ζωντανό με ξιπασμένα καμώματα".

Το μέλος των ύμνων της Μεγάλης Εβδομάδος δεν έχει σχέση με την περιρρέουσα μουσική ατμόσφαιρα. Τα αληθινά κριτήρια έχουν χαθεί, και ο κίνδυνος της πλάνης είναι κάθε φορά επί θύραις. Τα ακούσματα της Μεγάλης Εβδομάδος, όπως ξεπροβάλλουν γύρω μας, είναι θορυβώδη, σαν τις μηχανές και τα μεγάφωνα των ναών. Δεν έχουν τίποτα από τη χαρμολύπη που πρέπει να χαρακτηρίζει την Μεγάλη Εβδομάδα. Γι’ αυτό περνάνε και φεύγουν. Δεν μπορούν να μας αγγίξουν εσωτερικά.

Όμως οι ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδος σαρκώνουν τη χαρμολύπη. Είναι πένθιμοι οι φαιδροί μαζί, γιατί το πένθος ταιριάζει στην ωραιότητα. Έτσι, στο Μυρολόγι της φώκιας, την ώρα που ο Παπαδιαμάντης περιγράφει ένα βασίλεμα του ήλιου σχεδόν δοξαστικό πάνω στα πάλλευκα μνήματα που λάμπουν, η γριά-Λούκαινα "με ψίθυρον φωνήν έμελπεν έν πένθιμον βαθύ μυρολόγι …".51

Με δεδομένη, εδώ, την αρχική σημασία του ρήματος "μέλπω" που είναι τραγουδώ, υμνών με τραγούδι και χορό. Αυτό είναι το μέλος των ύμνων της Μεγάλης Εβδομάδας: μία απρόσμενη συμφωνία του θρήνου και του πένθους με την ελπίδα της Ανάστασης. “Τότε η μουσική καταλήγει σε μίαν εσωτερική αρμονία που δεν σκορπίζει τον άνθρωπο. Του δίνει τη δύναμη ν’ ανέβει πάλι στον επάνω κόσμο˙ υπομένει, αντέχει, σηκώνει το φορτίο του και περιμένει πορευόμενος. Η μουσική του είναι προανάκρουσμα της επερχόμενης αυγής, δε χάνεται στη νύχτα, αν και πρέπει να περάσει μέσα απ’ αυτή. Είναι η μουσική του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η λεπτή αύρα που από τα χείλη του ανεβαίνει την κλίμακα του "άνω βυθού".52 Και αυτή η ανάβαση οδηγεί από την μουσική τελειότητα της αρμονίας του ηδύτατου μέλους, στην άφθογγο τελειότητα της αρμονίας των προσώπων, την οποία επιτυγχάνει η άρρητος μουσική της αγάπης.

ΤΕΛΟΣ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

βλ. Guy (Michel) Saunier, Εωσφόρος και Άβυσσος, Ο προσωπικός μύθος του Παπαδιαμάντη, Αθήνα 2001. Και επίσης τις ιδιαίτερες προσεγγίσεις στο έργο του Παπαδιαμάντη:

- Λάκης Προγκίδης, Η κατάκτηση του μυθιστορήματος, Από τον Παπαδιαμάντη στον Βοκκάκιο, Αθήνα 1998.

- Κωστή Παπαγιώργη, Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ, Αθήνα 1997.

- Για τα θέματα αυτά βλ. τα αντίστοιχα κεφάλαια στο: Ανέστη Γ. Κεσελόπουλου, Η λειτουργική παράδοση στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Θεσσαλονίκη 1994.βλ. την σχετική προβληματική στο: Δημ. Δ. Τριανταφυλόπουλλος, “Πελιδνός ο παράφρων τύραννος”, Αρχαιολογικά στον Παπαδιαμάντη, Αθήνα 1996.

Ο Επιτάφιος και η Ανάστασις εις τα χωρία, Άπαντα, κριτική έκδοση Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος, εκδ. Δόμος, τ. Ε', Αθήνα 1998 (2), σ. 119-120.

Άπαντα, τ. Ε', σ. 43 – 62. Βλ. Και τα σχετικά κεφάλαια στο: Π.Β. Πάσχου, Παπαδιαμάντης, Μνήμη δικαίου μετ' εγκωμίων, Αθήνα 1991. Τα υμνογραφικά του Παπαδιαμάντη έχει ηχογραφήσει στο σύνολό τους η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό την διεύθυνση του Λυκούργου Αγγελόπουλου (δύο κασσέτες, έκδοση ΕΛΒΥΧ, 1993). Για την μουσική στον Παπαδιαμάντη βλ. Άγγελου Καλογερόπουλου, Ο θρους του δέρατος, Αθήνα 1993.

Άπαντα, τ. Ε', όπ. π., σ. 63 – 64. / Κεσελόπουλος, όπ. π., σ. 180 κ.εξ.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Είκοσι κείμενα για τη ζωή και το έργο του, Αθήνα 1979, σ. 54.

Αλ. Παπαδιαμάντης, Είκοσι κείμενα..., όπ. π.. σ. 61

Βλ. σχετικά, Γιάννης Φιλόπουλος, Εισαγωγή στην ελληνική πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική, Αθήνα 1990.

Άπαντα, τ. Ε', όπ. π. σ. 67 – 78.

όπ. π., σ. 82 – 93.

όπ. π. 96 – 114.

όπ. π. 170 – 183.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης {Το λάβαρον}, ανέκδοτες παπαδιαμαντικές σελίδες από το Αρχείο Απόστολου Γ. Παπαδιαμάντη, έκδοση κειμένων, σχόλια και περιγραφή του Αρχείου Φώτης Δημητρακόπουλος, Αθήνα 1989.

όπ. π., σ. 52 – 61.

όπ. π., 102 – 105.

όπ. π., σ. 90.

όπ. π., σ. 91.

όπ. π., σ. 52.

Άπαντα, τ. Ε', όπ. π., σ. 67.

όπ. π., σ. 68.

όπ. π., σ. 173.

όπ. π., σ. 173.

όπ. π., σ. 240.

Αλ. Παπαδιαμάντης {Το λάβαρον}, όπ. π., σ. 55.

όπ. π., σ. 56.

Άπαντα, τ. Ε', όπ.π. σ. 175.

όπ. π., σ. 99.

όπ. π. σ. 84.

Τυπικόν της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας (υπό Γεωργίου Βιολάκη), βλ. Ερμηνεία του κανόνος σ. ζ' – ια'.

Άπαντα, τ. Ε', όπ. π., σ. 103.

Νικοδήμου εν μοναχοίς ελαχίστου του Αγιορείτου, Εορτοδρόμιον, Εν Βενετία 1836, σ. 343.

Τροπάριον ζ' ωδής κανόνος Μ. Πέμπτης.

Άπαντα, τ. Ε', όπ. π., σ. 72.

όπ. π., σ. 104.

όπ. π., σ. 104.

Αλ. Παπαδιαμάντη {Το λάβαρον}, όπ. π., σ. 59

Άπαντα, τ. Ε', σ. 238.

όπ.π.

όπ.π.

όπ. π., σ. 75

όπ. π.

όπ. π. σ. 112.

όπ.π., σ. 112 -114.

όπ. π., σ. 75. Ιδιόμελον Ήδη βάπτεται κάλαμος, Και νυν... Αποστίχων της ακολουθίας των Παθών. / Αλ. Παπαδιαμάντη, Παιδική Πασχαλιά, Αθήνα 1999, σ. 13-14. / Άπαντα, τ. Ε', .οπ.π., σ. 183.

Άγγελου Καλογερόπουλου, Ο θρους του δέρατος, Αθήνα 1993, σ. 83.

Άπαντα, τ. Δ', σ. 297.

Άγγελου Καλογερόπουλου, όπ.π., σ. 85.

ΣΤΟ 251 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 20/4/2011.

 image

Επίσκεψη του Μακαριωτάτου

στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας

Το 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας επισκέφθηκε σήμερα το πρωί ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, παρουσία του  Αν. Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Π. Μπεγλίτη, ανώτερα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και ο Γενικός Διευθυντής της ΜΚΟ "Aποστολή" κ. Κ. Δήμτσας. Ο Μακαριώτατος επισκέφθηκε τους ασθενείς που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο, τους προσέφερε δώρα που είχαν προετοιμάσει οι άνθρωποι της ΜΚΟ "Αποστολή" και τους ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση και σύντομη επιστροφή στα σπίτια τους.

"Πρέπει κανείς να κάνει αγώνα εσωτερικό, ταπείνωσης, διακονίας και προσπάθειας. Αυτό βέβαια δεν αρέσει στους ανθρώπους πάντοτε. Αυτό το συνειδητοποιεί η κοινωνία διαμέσου των αιώνων. Είναι δύσκολη η ώρα αυτή. Είναι η ώρα της Εκκλησίας που πρέπει να βγει μπροστά και να βοηθήσει", ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Μακαριώτατος. "Είναι το πιο δύσκολο έργο στη ζωή αυτό που κάνετε εσείς", είπε απευθυνόμενος στο διοικητικό, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, "να διακονείται τον άλλο άνθρωπο και μάλιστα χωρίς να περιμένετε ανταπόδωση ή μερικές φορές να εισπράττετε και την αχαριστία του άλλου". "H πορεία από το άτομο στο πρόσωπο είναι το φάρμακο σε αυτές τις δύσκολες ώρες" κατέληξε.

"Η σημερινή σας επίσκεψη έχει έναν ισχυρό συμβολισμό γιατί εδώ συναντιέται η αδιαμφισβήτητη κοινωνική ευαισθησία της Εκκλησίας με την εξίσου κοινωνική ευαισθησία και τον κοινωνικό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων" είπε από την πλευρά του ο κ. Μπεγλίτης, υπογραμμίζοντας τον ζήλο και τις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό του νοσοκομείου για να φέρει σε πέρας την αποστολή του.