Επίθεση με μολότοφ σε σπίτι οικογένειας αστυνομικών. Eκτός ελέγχου η κατάσταση στην Κερατέα

Εκτός ελέγχου είναι πλέον η κατάσταση στην Κερατέα. Μετά τα νέα βίαια επεισόδια που ξέσπασαν χθες και τους τραυματισμούς από τις συγκρούσεις κατοίκων με δυνάμεις των ΜΑΤ, αίσθηση προκαλεί η επίθεση αγνώστων με βόμβες μολότοφ σε οικία αστυνομικών στην Κερατέα, στη διασταύρωση της Λεωφόρου ΝΑΤΟ και της οδού Μιχαήλ Δελίση.

Η επίθεση στο σπίτι όπου διαμένει ζευγάρι αστυνομικών με τα τέσσερα παιδιά τους σημειώθηκε στις 00.45, την ώρα που η οικογένεια βρισκόταν στο εσωτερικό του. Από τη φωτιά που προκλήθηκε καταστράφηκαν ολοσχερώς τρία αυτοκίνητα (των δύο αστυνομικών και φιλικού τους προσώπου) που ήταν σταθμευμένα έξω από την οικία.

Όπως διευκρινίζεται σε ανακοίνωση της ΓΑΔΑ, η οικογένεια διαμένει πλέον της 15ετίας στη Κερατέα καθώς αποτελεί τόπο καταγωγής της μητέρας, η οποία υπηρετεί στο Γραφείο Διαβατηρίων Κερατέας, ενώ ο σύζυγός της είναι διοικητής στο Α.Τ. Γλυκών Νερών. Όπως προαναφέρθηκε, την ώρα της επίθεσης εντός της οικίας βρίσκονταν και τα τέσσερα ανήλικα παιδιά τους, ηλικίας από 7 έως 16 ετών, τα οποία φοιτούν σε Δημόσια σχολεία της Κερατέας.

Εμπόλεμη ζώνη

Το απόγευμα της Πέμπτης, η περιοχή της Κερατέας μετατράπηκε για μία ακόμα φορά σε εμπόλεμη ζώνη. Σύμφωνα με τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου, όλα άρχισαν όταν ομάδα αγνώστων επιτέθηκε με πέτρες καδρόνια και βόμβες μολότοφ στα συνεργεία αποκατάστασης του οδοστρώματος και στις αστυνομικές δυνάμεις που τα συνόδευαν, παρουσία εισαγγελέα. Τα συνεργεία είχαν φθάσει στην περιοχή για να ξανανοίξουν τη Λ. Λαυρίου, απομακρύνοντας τα μπάζα και κλείνοντας την τάφρο που είχαν ανοίξει άγνωστοι στο οδόστρωμα.

Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στη γέφυρα, πάνω από το σημείο του ορύγματος, και επιτέθηκαν με μολότοφ, πέτρες και ξύλα εναντίον των αστυνομικών. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ τους απώθησαν κάνοντας χρήση χημικών, πίσω από το γήπεδο της πόλης. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις με πέτρες, ξύλα, βόμβες μολότοφ, φωτοβολίδες και πολλά καπνογόνα και δακρυγόνα, ενώ ελικόπτερο της ΕΛΑΣ βοηθούσε την επιχείρηση της αστυνομίας από αέρος.

Νωρίς το βράδυ τα σκαπτικά μηχανήματα κατάφεραν να αποκαταστήσουν το οδόστρωμα, αλλά οι συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και κατοίκων συνεχίστηκαν εντός της πόλης.

Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί, αλλά και λιποθυμικά επεισόδια λόγω της χρήσης δακρυγόνων.

Αρκετοί τραυματίες από

τις συμπλοκές στην Κερατέα

Σε πεδίο μάχης μετατράπηκε για μία ακόμη φορά η Κερατέα. Από τις βίαιες συμπλοκές αστυνομικών δυνάμεων και κατοίκων που αντιδρούν στη δημιουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ) στην περιοχή προκλήθηκαν αρκετοί τραυματισμοί.

Οι τραυματίες έχουν διακομιστεί σε νοσοκομεία και μεταξύ τους βρίσκονται και δύο αστυνομικοί, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο 401.

Οι συμπλοκές, ξεκίνησαν περίπου στις 3 το μεσημέρι της Πέμπτης στη Λεωφόρο Λαυρίου, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν μέσα στην πόλη - από την 2η είσοδο και πίσω, κατά μήκος της οδού Κυπρίων Αγωνιστών (παράλληλος δρόμος μεταξύ της Λ. Λαυρίου και του κεντρικού δρόμου της πόλης).

Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν συνεργεία με σκαπτικά μηχανήματα, συνοδευόμενα από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και παρουσία εισαγγελέα, έφτασαν στη Λεωφόρο Λαυρίου με σκοπό να ξεκινήσουν εργασίες για την αποκατάσταση του οδοστρώματος.

Τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, άγνωστοι είχαν σκάψει δύο τάφρους αρκετού βάθους και στα δύο ρεύματα της Λ. Λαυρίου με αποτέλεσμα να παραμένει αποκλεισμένη από το 39ο έως το 54ο χλμ.

Mε την άφιξη στων αστυνομικών δυνάμεων το μεσημέρι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στη γέφυρα, πάνω από το σημείο του ορύγματος, και επιτέθηκαν με μολότοφ, πέτρες και ξύλα εναντίον των αστυνομικών. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ τους απώθησαν κάνοντας χρήση χημικών, πίσω από το γήπεδο της πόλης.

Στη συνέχεια άρχισαν σκληρές συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με πέτρες, ξύλα, βόμβες μολότοφ, φωτοβολίδες και πολλά καπνογόνα και δακρυγόνα, ενώ ελικόπτερο της ΕΛΑΣ βοηθούσε την επιχείρηση της αστυνομίας από αέρος.

Νωρίς το βράδυ τα σκαπτικά μηχανήματα κατάφεραν να αποκαταστήσουν το οδόστρωμα, αλλά οι συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και κατοίκων συνεχίστηκαν εντός της πόλης.

ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Πάμπολλες οι αναφορές και οι μελέτες για το έργο του Παπαδιαμάντη στην εποχή μας. Ειδικές εργασίες και μάλιστα τολμηρές, όπως χαρακτηρίζονται από διάφορους κριτικούς, απόπειρες ερμηνείες του έργου του, βλέπουν το φώς της δημοσιότητας συνεχώς. Και είναι γνωστό ότι υπάρχει και μία επιστημονική διχογνωμία για το ποιος τελικά Παπαδιαμάντης είναι ο αληθινός. Ο ορθόδοξος και κοσμοκαλόγερος ή ο σκοτεινός και ερωτικός νοσταλγός;

Ο ταπεινός και ασίγαστος ψάλτης της Ορθοδοξίας ή ο “εωσφορικός”1 δημιουργός; Φυσικά, στο τεράστιο αυτό δίλημμα δεν θα δώσουμε απάντηση εμείς εδώ. Θα προσπαθήσουμε, όμως, να καταδείξουμε πως ο κυρ Αλέξανδρος δεν ήταν απλώς ένα πιστό μέλος της Εκκλησίας ή ένας πολύ καλός πρακτικός ψάλτης, που γνώριζε τα εκκλησιαστικά και λειτουργικά θέματα. Ο Παπαδιαμάντης ήταν γνώστης της Ορθόδοξης Θεολογίας όσο λίγοι στον καιρό του. Βίωνε την παράδοση της ρωμιοσύνης με απόλυτη ένταση γι’ αυτό και έγραψε, ουσιαστικά κατήγγειλε, τα προβλήματα στον κλήρο, την προτεσταντίζουσα δράση των θρησκευτικών οργανώσεων της εποχής του, την περιθωριοποίηση των λαϊκών, τους οποίους έβλεπε ως συλλειτουργός των ιερέων2.

Ακόμη, αναδείχθηκε υπέρμαχος της Βυζαντινής λειτουργικής τέχνης, μουσικής και αγιογραφίας, πιστός τηρητής του τυπικού, λάτρης του μοναχισμού. Μόνος και φυσικά πρωτοπόρος στην εποχή του, αντιτάχθηκε στην μουσειοποίηση της λειτουργικής τέχνης3, περιέγραψε με σαφήνεια τις ολέθριες δυτικές επιδράσεις στον καθόλου εκκλησιαστικό βίο, προέβαλε το γνήσιο λειτουργικό ήθος. Πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι κανένας τότε δεν συμμερίστηκε την οδύνη του κυρ Αλέξανδρου, που εκπήγαζε από την βαθιά εκκλησιαστική του συνείδηση.

Για τον Παπαδιαμάντη πρωτοτυπία στις λειτουργικές τέχνες, σημαίνει να μένει κανείς πιστός στους πρώτους τύπους της τέχνης αυτής. Η Εκκλησία για τον Παπαδιαμάντη “έχει έναν παραδεδεγμένο τύπον, ον ουδείς δύναται αποινεί να παραβή και ρητώς απαγορεύεται πάσα καινοτομία είτε εις την αρχιτεκτονικήν και γραφικήν και την λοιπήν των ναών διακόσμησιν, είτε εις την μουσικήν και των άλλην λατρείαν”.4

Και για να εστιάσουμε την μουσική προσωπικότητά του: Υπήρξε ψάλτης, τυπικάρης, υμνογράφος5 και παραϋμνογράφος – έγραφε δηλ. σατιρικά6 όπως οι Βυζαντινοί – και για την εποχή του μουσικολόγος, υπό την έννοια ότι προέβη σε καίριες παρατηρήσεις σχετικά με την εκκλησιαστική μουσική. Παρατηρήσεις, οι οποίες παραμένουν επίκαιρες και μάλλον διαχρονικές. Ο Παπαδιαμάντης ήταν φορέας μιας σπουδαίας και ζωντανής, τότε, παραδόσεως: της Κολλυβαδικής ή καλύτερα φιλοκαλικής.

Το μοναστήρι του Ευαγγελισμού στη Σκιάθο, όπου πήγαινε ο Παπαδιαμάντης, ήταν η ορατή αλλά και ζωντανή παρουσία που διασφάλιζε την αγιορείτικη λειτουργική παράδοση των Κολλυβάδων πατέρων7. Αυτήν την παράδοση μεταφύτευσε ο Παπαδιαμάντης στην Αθήνα! Στο ναϋδριο του Προφήτου Ελισσαίου, όπου τελούνταν τις μεγάλες γιορτές αγρυπνίες μέχρι πρωίας, σύμφωνα με τις τυπικές διατάξεις του Αγίου Όρους. Σε αυτές τις παννυχίδες έψαλλαν οι δύο Αλέξανδροι:

Ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης. Η μαρτυρία του μουσικολόγου και πρωτοψάλτου Κωνσταντίνου Ψάχου είναι ιδιαίτερα σημαντική: "αμφότεροι δεν ψάλλουσι προς επίδειξιν, αλλά ψάλλουσιν εκ συνειδήσεως δια να προσευχηθώσι και να επικοινωνήσωσι με το θείον, με πίστιν αληθή, η οποία κατέστη εγγενής του πνεύματός των.

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821

 Τη δεκάτη Απριλίου τιμάται η μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ ο οποίος απαγχονίσθηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου στο Φανάρι, στις 10 Απριλίου 1821, ανήμερα του Πάσχα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθε χρόνο, όπως και φέτος ανάβει ένα κερί μπροστά στην κλειστή πύλη, εναποθέτει λίγα  λουλούδια και προσεύχεται τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του μαρτυρικού προκατόχου του.
Ο Παναγιώτατος, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, απευθύνθηκε προς τους πολυπληθείς προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων ήταν και εκατοντάδες μαθητών ελληνικών Δημοτικών και Γυμνασίων, και αναφέρθηκε στη μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ λέγοντας τα εξής:

«Σήμερα είναι ημέρα πένθους και πικρών αναμνήσεων, διότι σαν σήμερα, 10 Απριλίου, πριν από 190 χρόνια και ήταν Πάσχα εκείνη την ημέρα, το 1821, κρεμάστηκε, έξω στην αυλή του Πατριαρχείου, ο τότε Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄. Έκτοτε και κάθε χρόνο τον θυμούμαστε τέτοια μέρα. Πριν κατεβώ σήμερα στην Εκκλησία, πέρασα, καθ΄ ο είχα χρέος, και έβαλα λίγα λουλούδια στην έκτοτε Κλειστή Πύλη, στον τόπο του μαρτυρίου του Οικουμενικού Πατριάρχου και άναψα ένα κερί ζητώντας την ευχή και την προσευχή του για το Μεγάλο αυτό Μοναστήρι της Ορθοδοξίας που λέγεται Οικουμενικόν Πατριαρχείον και για όλους εμάς που έχουμε την ευλογία του Θεού να διακονούμε σ΄αυτό το Μεγάλο Μοναστήρι και ζήτησα ακόμη την ευχή του για όλους τους Ορθοδόξους ανά την Οικουμένη, διότι οι ευχές ενός τέτοιου Μαρτυρικού Πατριάρχου ασφαλώς εισακούονται από τον Θεόν.

Ζήτησα την ευχή του για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, για την ευστάθεια των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και για την ένωση των πάντων, ανθρώπων, Εκκλησιών, λαών και εθνών της υφηλίου. Αυτή την ενότητα χρειαζόμεθα σήμερα ιδιαιτέρως και γι΄αυτήν σας παρακαλώ να προσεύχεσθε και εσείς.»

Δυστυχώς διάφοροι ξεναγοί, κυρίως Τούρκοι, διαδίδουν ψευδώς και παραπληροφορώντας χαρακτηρίζουν την κλειστή πύλη ως «Πύλη του μίσους» και ότι δήθεν αυτή θα ανοίξει όταν κρεμαστεί εκεί κάποιος Μουσουλμάνος. Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα και παραμύθι, μία διαστρεβλωμένη και κακόβουλη διάδοση, την οποία δε διανοήθηκαν οι Ορθόδοξοι, ούτε καν φαντάσθηκαν και η οποία, φυσικά, αντίκειται στο Χριστιανικό πνεύμα. Έχει σκοπό μόνο την δημιουργία τεχνητής έντασης.

Δεν είναι, όμως, ο Γρηγόριος Ε΄ ο μόνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που απαγχονίσθηκε. Μετά την Άλωση της Πόλης αρκετοί Οικουμενικοί Πατριάρχες που ανήλθαν στο θρόνο ήλθαν αντιμέτωποι με την Οθωμανική Διοίκηση, την «Υψηλή Πύλη». Ορισμένους τους απαγχόνισαν, άλλους τους έπνιξαν στη θάλασσα, άλλους τους εξανάγκασαν σε παραίτηση, άλλους τους έστειλαν σε εξορία, και ορισμένοι άλλοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στις φυλακές. Και όλα αυτά με αποφάσεις της Οθωμανικής Διοίκησης.

Στο σημείωμα αυτό αναφέρουμε συνοπτικά περιπτώσεις των Πατριαρχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν και δεν είναι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό, χωρίς να γίνεται λόγος για το σημαντικό αριθμό ιεραρχών, ιερέων και μοναχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν.

Ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση Γεννάδιος Σχολάριος είναι και ο πρώτος που παραιτείται λόγω διαφωνιών του με την Οθωμανική Διοίκηση.

Ο Ιωάσαφ Α΄ (1465-1466): Αφού τον ξύρισαν, εκθρονίσθηκε με εντολή του Σουλτάνου.

Ο Ραφαήλ Α΄ (1475-1476): Μη δυνάμενος να πληρώσει τον καταναγκαστικό φόρο (πεσκέσι) εκθρονίσθηκε, φυλακίστηκε όπου και μετά ένα χρόνο απεβίωσε.

Ο Ραφαήλ Β΄ (1603-1607): Με εντολή του Σουλτάνου Αχμέτ Ι΄ εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε και θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Κύριλλος Α΄ ο Λούκαρις ( 1620 – 1638 ): Πέντε φορές στο διάστημα αυτό ανήλθε και κατήλθε του Θρόνου έχοντας υπηρετήσει σε αυτόν και πρώτα, ήδη από το 1612 και για μικρό διάστημα, ως επιτηρητής του από τη θέση του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Στις 20 Ιουνίου 1638 με εντολή του Σαντραζάμη Μπαϊράμ Πασά συνελήφθη και φυλακίσθηκε σε πύργο του Βοσπόρου. Στις 27 Ιουνίου παραδίδεται σε γενιτσάρους και εκείνοι τον μεταφέρουν με πλοιάριο ανοιχτά της θάλασσας όπου και τον πνίγουν.

Κύριλλος Β΄ ο Κονταρής (1633-1639): Λόγω των ενεργειών του εκθρονίζεται και κατόπιν συλλαμβάνεται από τις Οθωμανικές Αρχές, φυλακίζεται και εξορίζεται στην Καρθαγένη. Ο εκει οθωμανός πασάς της Τύνιδος του επέβαλε να ασπασθεί το Ισλάμ, αλλά ο Κύριλλος αντιστάθηκε και για τον λόγο αυτό τον απαγχόνησαν στις 24 Ιουνίου 1640. Και μία εντυπωσιακή λεπτομέρεια: κατά τον απαγχονισμό του το σχοινί της αγχόνης κόβεται δύο φορές και κατόπιν αυτού τον πνίγουν.

Παρθένιος Β΄ (1644-1646, 1648-1651): Με εντολή του Σουλτάνου Ιμπραχίμ εκθρονίσθηκε και παραδόθηκε στους γενιτσάρους για να τον πνίξουν. Το σκήνωμά του βρέθηκε στη γύρω περιοχή της νήσου Πλάτης των Πριγκηπονήσων, από Χριστιανούς οι οποίοι και το ενταφίασαν στο νησί της Χάλκης.

Παρθένιος ο Γ΄ (1656-1657): Με εντολή του Σουλτάνου μετά από φρικτά βασανιστήρια απαγχονίσθηκε στην Καγγελωτή Πύλη (περιοχή Παρμα καπί) της Πόλης την 1η Απριλίου (Σάββατο του Λαζάρου) και μετά απο τρείς ημέρες ρίφθηκε στη θάλασσα.

Γαβριήλ Β΄ (23/4-5/5-1657): Στον Πατριαρχικό Θρόνο παρέμεινε μόνο δώδεκα μέρες. Εκθρονίσθηκε και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Προύσσης. Έγινε καταγγελία-συκοφαντία Εβραίων της περιοχής ότι εκχριστιάνισε ένα μουσουλμάνο, ενώ στην πραγματικότητα αυτός τον οποίον βάπτισε ήταν Εβραίος. Αποτέλεσμα της κατασυκοφάντησής του ήταν η φυλάκιση και στη συνέχεια ο απαγχονισμός του στις 3 Δεκεμβρίου 1659.

Μελέτιος Β΄ (1768-1769): Μετα την παραίτησή του συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τριάντα προκρίτους, κληρικούς και λαϊκούς και φυλακίζεται βασανιζόμενος φρικτά. Ενώ αθωώθηκε της κατηγορίας για συνεργασία κατά του Οθωμανικού κράτους εξορίσθηκε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπέφερε περισσότερα από την Οθωμανική Διοίκηση εξαιτίας και του πυρπολισμού του Τσεσμέ από τους Ρώσους. Κατόπιν ζήτησε άδεια από τον Σουλτάνο να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Τένεδο. Από εκεί αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη όπου του επιτράπηκε να μείνει μόνο 61 μέρες. Απεβίωσε στην Τένεδο στα μέσα του 1777 σε μεγάλη φτώχεια.

Κύριλλος Στ΄ (1813-1818): Επειδή δεν κατέστη αρεστός στο Σουλτάνο Μαχμούτ του Β΄, εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε στο Άγιον Όρος. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αδριανούπολη. Οκτώ μέρες μετά τον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε΄, στις 18 Απριλίου 1821, ο Σουλτάνος δίνει εντολή να κρεμασθεί και εκείνος στην πύλη του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Μετά από 3 μέρες ρίφθηκε στον ποταμό Έβρο, και η αγία σωρός του βρέθηκε στις όχθες του ποταμού κοντα στο χωριό Πύθιο του Διδυμοτείχου όπου και με άκρα μυστικότητα, παρά την απαγόρευση που υπήρχε από τις Αρχές, και με ευλάβεια τάφηκε από τους κατοίκους του.

Ευγένιος Β΄ (1821-1822): Διάδοχος του απαγχονισθέντος Γρηγορίου Ε΄. Παραδόθηκε σε διαδηλωτές και σύρθηκε στους δρόμους από τα γένεια και τα μαλλιά και πέθανε λίγον καιρό αργότερα από τις κακουχίες που υπέστη.

Αυτά προς γνώση της ιστορίας και μόνο. Και όχι για να προκαλέσουν το δίκαιο αίσθημα. Αιωνία η μνήμη αυτών.

__________________________

Αγαπητέ Επισκέπτη του Ιστολογίου

Μετά το Πάσχα θα επανέλθουμε από το Ιστολόγιό μας και θα αναφερθούμε εις όλους τους Πατριάρχας τονίζοντας τις δυσκολίες τους, μέσα από τον αγώνα τους εκεί στο Μαρτυρικό Φανάρι. Το Αφιέρωμα αυτό θα ξεκινήσει κάθε Κυριακή, μετά την Κυριακή του Θωμά.