10 Απριλίου, 2011

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ.

image

image

Συνάντηση του  Μακαριωτάτου

με τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα 

Σήμερα η παρουσίαση του έργου του Σεβασμιωτάτου

"Τα κατά Ματθαίον Πάθη"

στο Μέγαρο Μουσικής

Συνάντηση στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών είχαν χθες το απόγευμα ο Μακαριώτατος με τον Σεβ. Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα, Πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Ο κ. Ιλαρίωνας παρουσιάζει σήμερα το απόγευμα στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του «Τα κατά Ματθαίον Πάθη», μία εξαιρετική σύνθεση για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου.

 

Λιγότερες, αλλά για διά πάσαν... νόσον οι θανατικές ποινές

poines Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς

Αμνηστίας, μειώθηκαν διεθνώς οι εκτελέσεις,

αλλά επιβάλλονται, ακόμα

και για οικονομικά εγκλήματα! 

«Μαύρη τρύπα» η Κίνα.

Πιο κοντά στην παγκόσμια κα­τάργηση της θανατικής ποινής μάς έφεραν οι εξελίξεις το πε­ρασμένο έτος, υποστηρίζει στη σχετική ετήσια έκθεση της η Διεθνής Αμνηστία, η οποία ω­στόσο δεν παραλείπει να επι­σημάνει καινά εκφράσει την α­νησυχία της για τις οπισθοχω­ρήσεις, που για μία ακόμα φο­ρά δεν έλειψαν. Ο συνολικός αριθμός εκτελέσε­ων, που καταγράφηκαν επίση­μα από την παγκόσμια αν­θρωπιστική οργάνωση το 2010, μειώθηκε σε 527, από 714 το 2009. Στον αριθμό αυτό όμως δεν περιλαμβάνονται χιλιά­δες -όπως εκτιμάται, αφού η χώρα ε­ξακολουθεί να τηρεί απόλυτη μυστικό­τητα για το ζήτημα- εκτελέσεις που έ­λαβαν χώρα στην Κίνα, η οποία παρα­μένει στην κορυφή της λίστας με τα κράτη-δολοφόνους.

«Μπορεί οι εκτελέσεις να ακολου­θούν πτωτική πορεία, ωστόσο αρκε­τές χώρες συνεχίζουν να επιβάλλουν θανατικές ποινές για αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά, οικονομι­κά εγκλήματα, σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων και βλασφημία, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που απαγορεύει τη χρήση της θανατι­κής ποινής, με εξαίρεση τα πλέον σο­βαρά εγκλήματα», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας. Δύο περιοχές ευθύνονται για τις πε­ρισσότερες εκτελέσεις παγκοσμίως: η Ασία και η Μέση Ανατολή.

Η Κίνα χρη­σιμοποίησε τη θανατική ποινή το 2010 εναντίον χιλιάδων ανθρώπων για ένα ευ­ρύ φάσμα εγκλημάτων, τα οποία περι­λαμβάνουν μη βίαια αδικήματα και έ­πειτα από διαδικασίες που δεν πλη­ρούσαν τα διεθνή πρότυπα δίκαιης δί­κης. Σημαντικό ποσοστό των εκτελέ­σεων ή των θανατικών ποινών που κα­ταγράφηκαν το 2010 στην εν λόγω χώ­ρα -αλλά και σε Αίγυπτο, Ινδονησία, Ιράν, Λάος, Λιβύη, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και Υεμένη- αφορούσαν αδική­ματα που σχετίζονται με ναρκωτικά.

Και ανήλικοι

Ιδιαίτερη ανησυχία επίσης προκαλεί το γεγονός ότι τουλάχιστον πέντε χώρες παρέβλεψαν τις διεθνείς απαγορεύσεις και επέβαλαν το περασμένο έτος θα­νατικές ποινές σε άτομα που βρίσκο­νταν σε ηλικία κάτω των 18 ετών, όταν διαπράχθηκαν τα εγκλήματα (Ιράν, Πα­κιστάν, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Ηνω­μένα Αραβικά Εμιράτα). Συνολικά, η Διεθνής Αμνηστία υπολογίζει ότι πέ­ρυσι επιβλήθηκαν τουλάχιστον 2.024 νέες θανατικές καταδίκες σε 67 χώρες του κόσμου, ενώ εκτελέσεις πραγμα­τοποιήθηκαν σε 23 κράτη (τέσσερα πε­ρισσότερα από το 2009). Μεταξύ των τελευταίων βρίσκονται και οι ΗΠΑ, ό­που πριν από λίγες εβδομάδες το Ιλινόις έγινε η 16η πολιτεία που κατήργησε την εσχάτη των ποινών.

Επίσης, περι­λαμβάνεται και η μοναδική χώρα της Ευ­ρώπης που συνεχίζει να επιβάλλει και να εφαρμόζει τη θανατική ποινή: Η Λευκορωσία, έπειτα από κενό ενός έτους - οπότε και για πρώτη φορά δεν κατα­γράφηκε καμία εκτέλεση στην Ευρώ­πη και την πρώην Σοβιετική Ένωση-, πραγματοποίησε δύο εκτελέσεις, ενώ επέβαλε και τρεις νέες θανατικές ποι­νές. Στα τέλη του περασμένου έτους, ο αριθμός των καταδικασθέντων στην ε­σχάτη των ποινών παγκοσμίως ανερ­χόταν σε 17.833.

 

Το Αρχιεπισκοπικό ζήτημα (1900-1910) ως έκφαση του Ενωτικού Κινήματος: Η Βρετανική Θεώρηση ‏(E΄ΜΕΡΟΣ)

image

Οι ανησυχίες όμως για παρεμβατισμό στο ζήτημα δεν ήταν αβάσιμες: Ένα μήνα προηγουμένως, το Δεκέμβριο του 1900, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντίνος Ε’ είχε τηλεγραφήσει στην Σύνοδο την πρόθεσή του να στείλει μια κυπριακή αντιπροσωπεία στην Κύπρο με σκοπό να διευθετηθεί το πρόβλημα της διαδοχής[102]. Η αντίδραση του Μητροπολίτη Κυρηνείας, προεδρεύοντος της Συνόδου, ήταν να απορρίψει αμέσως την έλευση τέτοιας αντιπροσωπείας στο νησί.  Δεν ήταν όμως ο Επίσκοπος Κυρηνείας ο μοναδικός που είχε ενστάσεις στην αποστολή τέτοιας αντιπροσωπείας από τους πατριάρχες˙ οι Βρετανοί είχαν επίσης τους δικούς τους λόγους να αντιδρούν[103].

Πράγματι, ήδη  από την πρωτοχρονιά του 1900, ο Μέγας Αρμοστής είχε υποδείξει ρητά πως οι διοικητικές αρχές στην Κύπρο δεν θα έπρεπε να «αναγνωρίσουν με κανένα τρόπο την αποστολή του Πατριάρχη και ότι η παρουσία της στο νησί στην παρούσα κατάσταση θα οδηγούσε πιθανότατα σε ταραχές»[104]. Η επιμονή με την οποία οι Βρετανοί απαιτούσαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να μη λάβει μέρος στα ζητήματα της Εκκλησίας της Κύπρου, είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Τα πολλαπλά τηλεγραφήματα καθώς επίσης και η συνεχής αλληλογραφία με τη Βρετανική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη ζητώντας επίμονα τις αντιδράσεις του Πατριάρχη, καθιστούν ολοφάνερο πως το ζήτημα του παρεμβατισμού ήταν μείζονος σημασίας για τους ίδιους. Οι Βρετανοί ήταν αποφασισμένοι να εξαντλήσουν όλα τα πιθανά μέσα με σκοπό να παρεμποδίσουν τέτοια παρέμβαση και εάν ακόμη αυτό αποδεικνυόταν αναπόφευκτο, τότε οι πατριάρχες θα καλούνταν να «περιορίσουν την ανάμειξή τους» [105].

Σε πολλές και χωριστές περιπτώσεις, το Λονδίνο μέσω του Υπουργείου Αποικιών, έδωσε εντολή στον Αρμοστή στη Λευκωσία αλλά και το Βρετανό Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, η απάντησή τους στον Οικουμενικό Πατριάρχη να είναι αρνητική εφόσον η παρουσία του με οποιονδήποτε τρόπο στην Κύπρο θα προκαλούσε πιθανότατα προβλήματα[106]. Πράγματι, αυτό που ο Αρμοστής Sir Haynes-Smith είχε υπογραμμίσει σε τηλεγράφημα το Δεκέμβρη του 1900, αποδείχτηκε κατά μια έννοια προφητικό:

Οποιαδήποτε αποστολή θα άφηνε πίσω της καταστροφικά αποτελέσματα στην Κύπρο για πολλά επερχόμενα χρόνια και θα όξυνε τη σύγκρουση την οποία η κυβέρνηση έχει έως τώρα κρατήσει υπό έλεγχο[107].Αργότερα τον ίδιο χρόνο, το έκανε πιο ξεκάθαρο υποστηρίζοντας ότι υπήρχε μια διασύνδεση μεταξύ της πατριαρχικής παρέμβασης και του αγώνα για ένωση, καθώς ο τελευταίος θα ενδυναμωνόταν αν οι πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης και των Ιεροσολύμων προσδίδουν στους επαγγελματίες υποκινητές την αρωγή της επιρροής τους στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν ένα αντιβρετανικό αίσθημα σε ολόκληρο το νησί[108].

Συνεπώς, όταν ο Μέγας Αρμοστής είχε πληροφορηθεί ότι οι Πατριάρχες θα απέστελλαν μια επιτροπή για να διερευνήσει και να διεξαγάγει αρχιεπισκοπικές εκλογές, η ανταπόκρισή του στο Υπουργείο Αποικιών ήταν πως «τέτοια κίνηση στο παρόν στάδιο θα γίνει αιτία σοβαρών επιπλοκών», εκφράζοντας τη γνώμη ότι «ο Πατριάρχης θα έπρεπε να παραμείνει στην έδρα του»[109].Πέρα όμως από τα Πατριαρχεία, οι βρετανικές ανησυχίες εστιάζονταν και στην ελληνική κυβέρνηση, την οποία οι Βρετανοί θεωρούσαν επίσης πηγή επιρροών.

Δεν χρειάζεται βεβαίως να αναφερθεί πως οι στενοί δεσμοί που πάντοτε υπήρχαν μεταξύ των ελληνικού ορθόδοξου πληθυσμού της Κύπρου και των ομόθρησκών τους στην Ελλάδα, και στα πλαίσια της ένωσης, σήμαινε πως οι Βρετανοί είχαν κάθε λόγο να έχουν το βλέμμα άγρυπνο στην ελληνική κυβέρνηση. Ο σκοπός ήταν να διασφαλίσουν πως η τελευταία θα παρέμενε μονάχα παθητικός θεατής αναφορικά με το ζήτημα πιστεύοντας ότι «εάν επιτραπεί τέτοια ανάμειξη θα οδηγήσει σε μελλοντικά δεινά»[110].

Επιπλέον, ενώ το Λονδίνο είχε ανοικτό κανάλι επικοινωνίας με τη βρετανική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη, την ίδια στιγμή ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα διετύπωνε την απαίτηση «η ελληνική κυβέρνηση να μην αναμειχθεί στο ζήτημα», ζητώντας παράλληλα ενημέρωση για τις θέσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών για το ζήτημα[111]. Αξίζει ακόμη να αναφερθεί πως όταν το Υπουργείο Αποικιών είχε πληροφορηθεί ότι η πρόταση του Πατριάρχη είχε γίνει με την υποστήριξη –έστω αποδοχή – του Έλληνα πρωθυπουργού, τηλεγράφησε αμέσως στο Υπουργείο Εξωτερικών ζητώντας του να μεταφέρει την έκπληξή του στον πρωθυπουργό για αυτή την εξέλιξη, εκφράζοντας παράλληλα την υπόθεση ότι αυτή η θέση είχε διατυπωθεί κατά την προσωπική του ιδιότητα και μόνο[112].

Για του λόγου το αληθές, μερικές μέρες αργότερα ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης διαβεβαίωσε το Βρετανό πρέσβη ότι αναγνώριζε πλήρως τον αυτοκέφαλο χαρακτήρα της Εκκλησίας της Κύπρου και ότι δεν είχε καμιά πρόθεση να αναμειχθεί στις υποθέσεις της. Η εκπεφρασμένη θέση του για την υπόδειξη του αρχιεπισκόπου ήταν προσωπική, όχι θέση της κυβέρνησης[113].

Έχοντας διασφαλίσει ότι η Αθήνα δεν θα εμπλεκόταν στη διαμάχη, οι Βρετανοί επιδόθηκαν σε μια διπλωματική μάχη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος υποστήριζε ότι η εγκατάλειψη της αναμενόμενης αντιπροσωπείας των πατριαρχών είχε προκαλέσει εκνευρισμό στον ορθόδοξο πληθυσμό με αποτέλεσμα να εναποθέσει ο τελευταίος τις ελπίδες του σε αυτόν για διευθέτηση του αρχιεπισκοπικού ζητήματος[114].

Από τη μεριά τους, οι Βρετανοί διά του πρέσβη τους στην Κωνσταντινούπολη του εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους για τη βοήθεια που πρόσφερε και ακολούθως τον πληροφόρησαν ότι η κυβέρνηση «εκφράζει τη λύπη τους γιατί δεν μπορούν να μετακινηθεί από την απόφαση που έχει ήδη κοινοποιήσει στην αγιότητά του»[115]. Ένα σχεδόν χρόνο μετά, το Υπουργείο Εξωτερικών έδωσε ξανά οδηγία στον O’Connor να μεταφέρει την ίδια απάντηση στον Πατριάρχη[116].

Ταυτόχρονα, ο Haynes-Smith προσφέρθηκε να προσπαθήσει να φέρει κοντά τις δύο πλευρές και να τις πείσει να συμφωνήσουν σε νέα εκλογή, ή αλλιώς σε εναλλακτική περίπτωση να συμφωνήσουν να αφήσουν το ζήτημα χωρίς επιφυλάξεις στα χέρια του Πατριάρχη, εάν αυτό είναι δυνατό να γίνει με τον κατάλληλο τρόπο[117].

Σημειώσεις:

102.    Το τηλεγράφημα με ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου 1900 που ζητούσε από τη Σύνοδο να σταματήσει την εκλογική διαδικασία και να κάνει αποδεκτή την αντιπροσωπεία που στάληκε από τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων ήταν αυτό που είχαν ζητήσει στο παρελθόν οι Κιτιακοί˙ βλ. Γ. Φραγκούδης, Ιστορία του Aρχιεπισκοπικού Zητήματος, Αλεξάνδρεια 1911, 71-72˙ Χριστοδούλου, Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα (υποσ. 43), 53-4, 100. Στην ουσία, αυτό επιβεβαιώνεται σε ένα τηλεγράφημα με ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 1901 δηλώνοντας πως «μια από τις πλευρές είχε αποταθεί στον Πατριάρχη με σκοπό τη μεσολάβησή του για τη διευθέτηση της φιλονικίας»˙ CO 67/129/2231: Informal communication with the Ecumenical Patriarch, 18 Ιανουαρίου 1901.
103.    Κ. Κοκκινόφτας, Η Ιερά Mονή Κύκκου στον κυπριακό τύπο 1900-1911, Λευκωσία 2002, 49.
104.    CO 67/129/171: Jertie στον Haynes-Smith, 1 Ιανουαρίου
1901.
105.    CO 67/125/855: Haynes-Smith
στον Chamberlain.
24 Δεκεμβρίου 1900.
106.    Παρόμοια αναφορά μπορεί να βρεθεί σε τηλεγράφημα που στάληκε τον Ιανουάριο του 1901˙ CO 67/125/768: Haynes-Smith στον Chamberlain, 24 Δεκεμβρίου 1900.
107.    CO 67/125/768: Haynes-Smith στον Chamberlain, 24 Δεκεμβρίου
1900: Any such mission would leave disastrous effects in Cyprus for many years to come and embitter the strife which the Government have hitherto kept under control.
108.    CO 67/128/45019: Haynes-Smith
στον Chamberlain, 28 Νοεμβρίου
1901: if the Patriarchs of Constantinople and Jerusalem lend their professional agitators the aid of their influence in their attempt to create an anti-British feeling throughout the Island.
109.    CO 67/131/19425: Haynes-Smith
στο CO, 16 Μαΐου
1902.
110.    CO 67/125/42242: Haynes-Smith
στον Chamberlain, 15 Δεκεμβρίου
1900.
111.    CO 67/129/635: British Embassy
στο FO, 4 Ιανουαρίου
1901.
112.    CO 67/130/7564: CO
στο FO, 24 Φεβρουαρίου
1902.
113.    CO 67/133/14081: Sir Edwin Egerton (British Ambassador, Athens)
στον Marquess of Lansdowne (Secretary of State for Foreign Affairs), 10 Απριλίου
1902: he recognized entirely the autocephalous character of the Church of Cyprus [and] that he had no pretension to interfere in its affairs. His opinion as to the Archbishop’s appointment was a personal one, not a Government view.
114.    CO 67/129/5457: FO
στοCO, 12 Φεβρουαρίου
1901.
115.    CO 67/129/11026: Foreign Office (
στο εξής FO) στο CO, 26 Μαρτίου
1901.
116.    CO 67/133/8160: FO
στον Sir N. R.  O’Conor (British Ambassador, Constantinople), 25 Φεβρουαρίου
1902.
117.    CO 67/130/7564: Haynes-Smith
στον Chamberlain, 24 Φεβρουαρίου
1902: Endeavour to bring the two parties together and induce them to agree to a fresh election, or in the alternative to agree to leave the matter unreservedly in the hands of the Patriarch, if that can properly be done.
Αυτή η δήλωση είχε επίσης κοινοποιηθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών με τηλεγράφημα που στάληκε την επόμενη μέρα˙ CO 67/133/8160: O’Conor στον Secretary of State for Foreign Affairs, 25 Φεβρουαρίου 1902.

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

image

Περί τής θ. Ευχαριστίας

Ό Απ. Παύλος μας ομιλεί γιά τό αίμα του Χριστού. Έάν, διερωτάται ό Απόστολος, τό αίμα τών θυσιαζόμενων ζώων, τών ταύρων καί τών τράγων, στήν προχριστιανική εποχή είχε καθαρτική δύναμη, πόση δύναμη έχει τό αίμα του Ιησού Χριστού, τό όποιο μπορεί νά καθαρίσει τή συνείδηση μας άπό νεκρά έργα καί μέ καθαρή καρδιά νά λατρεύουμε τό ζωντανό Θεό;

Τό αίμα του Χριστού πού καθαρίζει τίς συνειδήσεις τών ανθρώπων, προσφέρθηκε πάνω στό Σταυρό του Γολγοθά. Ή σταυρική θυσία είναι ή μοναδική εξιλαστήρια θυσία, μέ τήν οποία καθαρίζονται πνευματικά οί άνθρωποι. Ό Σταυρός του Χριστού έγινε τό μέσο τής άπολυτρώσεως καί αναγεννήσεως του άνθρωπου.Υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης, άπό αυτή τή θυσία; Ό Θεός προσφέρει τόν Υίό του υπέρ τής σωτηρίας τών ανθρώπων. «Ούτω γάρ ήγάπησεν ό Θεός τόν κόσμον, ώστε τόν Υίόν αυτού έδωκεν, ίνα πάς ό πιστεύων εις αυτόν μή άπόληται, αλλ' έχει ζωήν αίώνιον». Δικαίως ό Ιωάννης ονομάζει τό Θεό Αγάπη.

«Ό Θεός αγάπη εστί». Οί πιστοί πού προσβλέπουμε στή θυσία του Γολγοθά, δεχόμεθα διά του αίματος του Ιησού Χριστού τήν πνευματική κάθαρση καί ένισχυόμεθα στην «έν Χριστώ ζωή». Πώς προσφέρεται αυτό τό άπολυτρωτικό αίμα του Χριστού; Μέ τό μυστήριο τής Θ. Ευχαριστίας. Μέ τό μυστήριο αυτό γίνεται επανάληψη της σταυρικής θυσίας καί του Μυστικού Δείπνου. Τό μυστήριο τής Θ. Ευχαριστίας τελείται σέ κάθε Θ. Αειτουργία. Όταν ό ιερεύς εκφωνεί: «Τά Σά έκ τών Σων», γίνεται ή μεταβολή του άρτου καί του οίνου σέ σώμα καί αίμα του Χριστού. Είναι ένα είδος άλληλοπροσφοράς, κατά τήν οποία φαίνεται ή αδυναμία του άνθρωπου καί ή παντοδυναμία του Θεού. Ενώνεται ή αδυναμία του άνθρωπου μέ τήν παντοδυναμία του Θεού καί προσφέρεται ή άπειρη χάρη του Θεού.

Στό μυστήριο αυτό πρέπει νά προσερχόμεθα τακτικά. Όφείλουμε νά έχουμε τή δέουσα ψυχική προετοιμασία, ώστε νά μή προσερχόμεθα ανέτοιμοι καί άνευλαβώς. Ό Άπ. Παύλος τονίζει: «Ό έσθίων καί πίνων άναξίως έκ του ποτηριού του Κυρίου, κρίμα έαυτώ έσθίει καί πίνει». Ό ιερεύς, όταν εξέρχεται μέ τό ίερό ποτήριο, μετά τήν τέλεση του μυστηρίου, καλεί τούς πιστούς: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως καί αγάπης προσέλθετε». Μέ φόβο Θεού, δηλ. μέ σεβασμό καί συναίσθηση ότι μεταλαμβάνουμε του σώματος καί του αίματος του Χριστού. Μέ πίστη, ότι όντως λαμβάνουμε τό σώμα καί τό αίμα του Κυρίου. Μέ αγάπη.

Τήν ώρα τής μεταλήψεως νά αίσθανόμεθα αγάπη πρός τό Θεό καί πρός τό συνάνθρωπο. Κανένα εχθρικό συναίσθημα νά μήν υπάρχει στήν ψυχή μας. Έτσι ή θ. μετάληψη αποβαίνει μέ τήν ψυχική μας προετοιμασία πηγή ευλογίας καί δυνάμεως στόν αγώνα τής χριστιανικής μας ζωής. Ή Εκκλησία όρισε νά διαβάζεται αυτή ή περικοπή πού αναφέρεται στό λυτρωτικό αίμα του Κυρίου, γιά νά μας παροτρύνει έν όψει τών εορτών τοΰ Πάσχα, ιδιαιτέρως νά προσέλθουμε στό μέγα μυστήριο τής θείας ευχαριστίας. Προσοχή όμως. Νά προσέλθουμε μέ φόβο Θεού, μέ πίστη καί αγάπη.

Τή Μ. Πέμπτη πού συνηθίζουν πολλοί Χριστιανοί νά προσέρχονται στή θ. μετάληψη νά αποφύγουμε καί τή βιασύνη καί τόν απαράδεκτο συνωστισμό πού όλα δείχνουν πώς εντελώς τυπικά προσερχόμεθα νά μεταλάβουμε. Ό Χριστός κατά τήν τέλεση του Μυστικού Δείπνου ίερούργησε πρώτος τό μυστήριο. Θά προσέλθουμε ψυχικώς προετοιμασμένοι καί θά νιώσουμε τή χαρά τής Αναστάσεως. Τή λύτρωση, γιά τήν οποία μάς μιλάει σήμερα ό Άπ. Παύλος.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

image2333

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Τερέντιος. Αυτός και οι άλλοι άγιοι μάρτυρες Αφρικανός, Μάξι­μος, Πομπήιος, Ζήνων, Αλέξανδρος, Θεόδωρος κατάγοντο από την Αφρικήν. Αυτοί αρνήθησαν να πιστέψουν στα είδωλα. Δια τούτο ο ειδωλολάτρης ηγεμών τους εφυλάκισε τους εβασάνισε και τους αποκεφάλισε.

2) Ο άγιος Γρηγόριος Ε'. Γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1745 και ονομαζό­ταν Γεώργιος. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και ήρθε στην Α­θήνα, οπου επί 2 χρόνια εμαθήτευσε πλησίον του Δ. Βόδα. Το 1870 πήγε στη Σμύρνη στην Ευγγελική Σχολή. Έγινε μοναχός στη Μονή Στροφάδων ονομα­ζόμενος Γρηγόριος. Χειροτονήθηκε διάκονος, πρεσβύτερος και το 1784 Μη­τροπολίτης Σμύρνης στη συνέχεια έγινε πατριάρχης Κων/λεως. Απαγχονίσθηκε από τους Τούρκους σαν υπαίτιος της επαναστάσεως του 1821.

3) Η αγία Ολδά, οι άγιοι Ιάκωβος, Αξάς και ο Νεομάρτυρας Δήμος τελειω­θείς εις την Σμύρνη.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 εισέρχονται στον αγώνα δια την ελευθε-ρίαν του Ελληνικού Έθνους οι ηρωικοί Ψαριανοί. Την 10ην πρωινήν αναγιγνώσκεται το φιρμάνι περί καθαιρέσεως του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και εις τας 3 η ώρα απαγχονίζεται σε μία από τις πύλες του Πατριαρχείου. Μαζί με αυτούς απαγχονίσθηκαν οι αρχιερείς Αγχιάλου Ευγένιος Καραβιάς, ο Εφέσσου Διονύσιος και Νικομήδειας Αθανάσιος και εφονεύθησαν 1.000 άλλοι Έλληνες. Στην Ανδιανούπολιν απαγχονίσθηκε ο πρώην Οικ. Πατριάρχης Κύ­ριλλος. Εις τα χωριά Βλαχοκερασιά και Μύλους συνάπτονται μάχαι των Ελλή­νων επαναστατών και Τούρκων. Και εις τας δύο μάχας νικούν οι Τούρκοι. Ο Παν. Πανουργίας κυριεύει το πρώτο τουρκικό φρούριο το των Σαλώνων.

Το 1824 γίνεται εκφορά του λειψάνου του Λόρδου Βύρωνος.

Το 1826 Οι ηρωικοί πρόμαχοι της ελευθερίας Μεσσολογγίται προβαίνουν στην ηρωικήν των έξοδον. Κατά την έξοδον διεδραματίσθησαν γεγονότα αφά­νταστου ηρωισμού και δόξης. Εκ των εξερχόμενων διεσώθη ελάχιστον ποσο-στόν καθότι η έξοδος είχε προδοθεί εις τους Τουρκοαιγυπτίους. Εντός του Μεσσολογίου ο Καψάλης γίνεται ολοκαύτωμα.

Το 1897 ο τουρκικός στρατός συνεχίζει την επίθεσιν εναντίον των Ελλήνων και επιτυγχάνει προώθησιν του.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στην Μ. Ασία καταδιώκει τούρκους άτακτους.

Το 1921 Σε ολόκληρο το μέτωπο της Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.

Το 1922 Η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δίνει μάχες προφυλακών.

Το 1941 οι Γερμανοί εισέρχονται εις τα οχυτά Ρούπελ και Περιθώρι. Η γερμανική αεροπορία εβομωάρδιζε την Κοζάνην. Στο Αλβανικό μέτωπο γίνε­ται δράση περιπόλων.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

clip_image00143333333333

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.