31 Μαρτίου, 2011

Πράκτορες της CIA και του MI6 έχουν αναπτυχθεί στη Λιβύη

image

Πράκτορες της CIA έχουν αναπτυχθεί στη Λιβύη για να αποκαταστήσουν επαφή με τους αντικαθεστωτικούς και να καθοδηγήσουν τις αεροπορικές επιδρομές του διεθνούς συνασπισμού, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times.

Από την πλευρά του, το τηλεοπτικό δίκτυο ABC μετέδωσε ότι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει δώσει μυστικά εξουσιοδότηση για την παροχή βοήθειας προς τις δυνάμεις της εξέγερσης. Χωρίς να απαντήσει επισήμως στις πληροφορίες αυτές, ο Λευκός Οίκος επανέλαβε ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει τη χορήγηση όπλων στη λιβυκή αντιπολίτευση.

Πράκτορες της αμερικανικής υπηρεσίας Πληροφοριών, σύμφωνα με τους New York Times, έχουν αναπτυχθεί σε μικρές ομάδες εδώ και εβδομάδες στη Λιβύη, με αποστολή να αποκαταστήσουν επαφή με την αντιπολίτευση και να καθορίσουν στόχους για τις αεροπορικές επιχειρήσεις.Σύμφωνα με το δημοσίευμα "δεκάδες μέλη των ειδικών βρετανικών δυνάμεων και πράκτορες του MI6 εργάζονται στη Λιβύη" με κύρια αποστολή τη συλλογή πληροφοριών για τις θέσεις των στρατιωτικών δυνάμεων του καθεστώτος Καντάφι.

Από την πλευρά του το τηλεοπτικό δίκτυο ABC μετέδωσε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έχει υπογράψει μυστικό μνημόνιο που δίνει το πράσινο φως για μυστικές επιχειρήσεις υπέρ των αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το μνημόνιο αυτό αναφέρεται σε τρόπους παροχής βοήθειας στην λιβυκή αντιπολίτευση, δίνει την άδεια για την παροχή βοήθειας από τώρα και θέτει ένα πλαίσιο πιο προωθημένων ενεργειών για το μέλλον.

Ωστόσο, το έγγραφο αυτό δεν επιτρέπει τον άμεσο εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών, αλλά αφήνει το περιθώριο για να γίνει στο μέλλον, σύμφωνα με το ABC. Όταν ερωτήθηκε για τις αποκαλύψεις αυτές, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνι δήλωσε ότι αρνείται να απαντήσει για θέματα μυστικών υπηρεσιών. "Επαναλαμβάνω ότι ο πρόεδρος δήλωσε χθες: καμία απόφαση δεν έχει ληφθεί για τη χορήγηση όπλων στην αντιπολίτευση ή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα στη Λιβύη. Δεν το αποκλείουμε , αλλά δεν το έχουμε αποφασίσει. Εξετάζουμε όλες τις δυνατότητες παροχής βοήθειας προς τους Λίβυους", αναφέρεται στην ανακοίνωση του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου.

Αυτομόλησε ο υπουργός Εξωτερικών του Καντάφι  Διέφυγε στο Λονδίνο: Στο Λονδίνο αυτομόλησε ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Κούσα. Παγώνουν τα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Καντάφι.

Με δική του πρωτοβουλία αυτομόλησε στο Λονδίνο ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, Κούσα, δηλώνει η βρετανική κυβέρνηση, που ενθαρρύνει και άλλους από το περιβάλλον του Καντάφι να κάνουν το ίδιο.Σύμφωνα με δηλώσεις του εκπροσώπου του Βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Λίβυος ΥΠΕΞ, Μούσα Κούσα, ταξίδεψε στο Λονδίνο " με τή δική του θέληση ", αφού αποφάσισε να πάψει να εκπροσωπεί πλέον την κυβέρνηση του Μουαμάρ Καντάφι στη διεθνή κοινότητα, παραιτούμενος από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, της Λιβύης.

Στην ίδια ανακοίνωση ωστόσο αναφέρεται ότι η Βρετανική κυβέρνηση ενθαρρύνει, όσους από το περιβάλλον του Λίβυου ηγέτη, εξετάζουν το ενδεχόμενο να τον εγκαταλείψουν.Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Κούσα αφίχθηκε στο αεροδρόμιο Φάρνμπορο, με πτήση από τη Τυνησία, στις 30 Απριλίου.

Ο πρώην Λίβυος υπουργός Εξωτερικών και εκ των στενών συνεργατών του Καντάφι, Μούσα Κούσα, φέρεται να έχει υποβάλει αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου, από τη βρετανική κυβέρνηση. Νωρίτερα εκπρόσωπος του καθεστώτος Καντάφι εξέφρασε τον ισχυρισμό ότι το απροειδοποίητο ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών, της Λιβύης, στη Βρετανία είχε διπλωματικό χαρακτήρα

Πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας Καντάφι

Ο πρωθυπουργός της Τυνησίας Καίντ Σεμπσί, ανακοίνωσε το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στην οικογένεια, αλλά και στον ίδιο τον Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι, ενώ δικαιολόγησε αυτήν την απόφαση, λέγοντας ότι ήταν " το λιγότερο που μπορούσαμε να πράξουμε ". Μιλώντας σε κοινή συνέντευξη που παραχώρησε στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια της Τυνησίας, ο Σέμπσι, δήλωσε ότι " Δεν διστάσαμε να πάρουμε αυτή την απόφαση ".

Κυβερνητική πηγή της Τυνησίας είχε αποκαλύψει την περασμένη εβδομάδα, ότι υπήρχαν δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία στη χώρα, που ανήκαν στην οικογένεια του Καντάφι. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης της Τυνησίας, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς η Λιβύη έχει πληθώρα επενδύσεων στην Τυνησία, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, ξενοδοχεία, αλυσίδα πρατηρίων καυσίμων, αλλά και σημαντική συμμετοχή σε εταιρεία εξόρυξης πετρελαίου.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟ "ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

image

ΖΗΤΩ Η  "ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ"!

Ρουσφέτια μόνο για τους "κολλητούς"

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ!

ΤΡΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ Ο ΜΗΝΙΑΙΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΤΟΥ  κ. ΠΑΓΚΑΛΟΥ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ,ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΛΕΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ, ΨΩΜΑΚΙ! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΕΛΗ  ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ!

Καμαρώστε τον κ. Πάγκαλο που έχει το θράσος να μας λέει πως "μαζί τα φάγαμε": Σύμφωνα με το ντοκουμέντο που παρουσιάζει το Tsantiri.gr, ΞΟΔΕΥΕΙ ΣΧΕΔΟΝ 3.000 ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟ ΙΣΟ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΡΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ! Κύριε Πάγκαλε, μιας και όπως λες τα...φάγαμε μαζί, ο λογαριασμός κινητής του μέσου Έλληνα είναι ΤΡΙΑ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ; Φυσικά,για να είμαστε δίκαιοι,δεν είναι μόνο ο κ. Πάγκαλος ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ, ΑΦΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ, αλλά ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!

Είναι ένα από τα σκανδαλώδη προνόμια που απολαμβάνουν και δεν κόβουν,τα "φτωχαδάκια" των  6.500 Ευρώ μηνιαίως! ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΟΠΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΩΣ! Ε, μετά μην περιμένετε ο κόσμος να κάθεται απλά να σας βλέπει όπου σας συναντάει. .........

«Αντάρτες» στην Αθήνα, «πάρ' τα όλα» στις Βρυξέλλες.

image

Νύχτα Παρασκευής προς Σάββατο, 11 προς 12 Φεβρουαρίου του 2011, ήταν, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώρ­γος Πεταλωτής... ζώστηκε τα φυσεκλίκια και γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα βγήκε στο... «πολιτικό αντάρτικο» εναντίον των εκπρο­σώπων της EE, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, οι οποίοι σε συνέντευξη τους είχαν αποκαλύψει ότι η κυβέρ­νηση Παπανδρέου είχε συμφωνήσει μαζί τους να εκποιήσει κρατική ακίνητη περιουσία, με στόχο να συγκεντρώσει 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να τα δώσει στους ξένους δανειστές.

«Τα όρια της αξιοπρέπειας μας δεν τα διαπραγματευό­μαστε με κανέναν!» είχε διακηρύξει αγέρωχα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατ' εντολήν του πρωθυπουργού. Ήταν και πάλι νύχτα Παρασκευής προς Σάβ­βατο, ένα μήνα αργότερα, 11 προς 12 Μαρτίου 2011 αυτή τη φορά, πάλι γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, όταν ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου συμφωνούσε στην κατάρτιση του τελικού κειμέ­νου της απόφασης των ηγετών της Ευρωζώνης, κατά τη Σύνοδο Κορυφής τους στις Βρυξέλες.

«Πλήρως και ταχέως» τα 50 δις

Στην τρίτη κιόλας παράγραφο της απόφασης αυτής αναφέρεται ρητά ότι «οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων της Ευρωζώνης καλωσορίζουν... τις ισχυρές δεσμεύσεις εκ μέρους της Ελλάδας... να εκπληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμ­μα ιδιωτικοποιήσεων και ανάπτυξης της ακίνη­της περιουσίας των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει ανακοινώσει»! «Πλήρως και ταχέως» ανέλαβε ο ίδιος ο Γ. Παπαν­δρέου να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε υψώσει νυχτιάτι­κα το... λάβαρο της «αντίστασης» κατά της «απα­ράδεκτης» συμπεριφοράς των εκπροσώπων της τρόικας, προκαλώντας από τότε τη θυμηδία της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού!

Απίστευτα κακόγουστο θέατρο πολιτικής εξα-πάτησης των ιθαγενών. Απομένει, όμως, να δούμε αν ο πρωθυπουργός προτίθεται να εξαπατήσει κατά τον ίδιο τρόπο και τους ηγέτες της Ευρωζώ­νης ή αν θα επιχειρήσει να πουλήσει κρατικά ακί­νητα και κρατική γη για να τηρήσει τη δέσμευση του, γιατί μόνο με εκποίηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας υπάρχει θεωρητικά η δυνατότητα να προσπαθήσει να μαζέψει τα 50 δις ευρώ. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί του περασμένου μήνα περί δήθεν συγκέντρωσης του ποσού αυτού από ιδιωτικοποιήσεις πρωτίστως και όχι από τα δημόσια ακίνητα είναι παντελώς ανεδαφικοί.

Η γλώσσα των αριθμών

Οι αριθμοί είναι καταλυτικοί. Όπως τονίζουν οι ειδικοί, στο σχεδόν ασήμαντο, σε σχέση με τα 50 δις ευρώ, συνολικό ποσό των μό­λις 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ ανέρχεται η αξία όλων των μετοχών που κατέχει το Δημό­σιο σε όλες τις εισηγμένες στο χρηματιστή­ριο εταιρείες, με βάση τις σημερινές τιμές.Επιπροσθέτως, ακόμη και με τους πιο γενναιό­δωρους υπολογισμούς, ζήτημα είναι αν φτάνει τη συνολική αξία των 3 δις ευρώ το μερίδιο του Δημοσίου σε μη εισηγμένες επιχειρήσεις.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι η κυβέρ­νηση θα έβρισκε αγοραστές να αγοράσουν όλες τις μετοχές της, ακόμη κι αν παραβλέψουμε το γεγονός πως οι σημερινές χρηματιστηριακές τιμές είναι τόσο χαμηλές που η πώληση τους σε αυτά τα επίπεδα θα θεωρηθεί δικαίως από πολι­τική σκοπιά πράξη εσχάτης οικονομικής αθλιό­τητας, πάλι η κυβέρνηση Παπανδρέου χρειάζε­ται να βγάλει πάνω από... 40 δις ευρώ από την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου! Θα τα βρει χωρίς να πουλήσει; Πρακτικά, αδύ­νατον. Ιδωμεν...

Αναβολή χρεοκοπίας

Οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποφάσισαν να επε­κταθεί στα 7,5 χρόνια «η ωρίμανση όλων των δα­νείων του προγράμματος προς την Ελλάδα». Βάσει των διευκρινίσεων του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, αυτό σημαίνει ότι αναφορικά με τα 80 δις ευρώ του μεριδίου της EE από το δάνειο των 110 δις ευρώ του Μνημονίου -τα υπόλοιπα 30 δις τα δίνει το ΔΝΤ- έχουμε τις εξής αλλαγές: Από 3 χρόνια περίοδο χάριτος και 2 χρόνια απο­πληρωμής του δανείου που είχαμε μέχρι τώρα (σύνολο 5 χρόνια), με την επιμήκυνση η Ελλάδα θα έχει 4,5 χρόνια περίοδο χάριτος και 5,5 χρόνια αποπληρωμής, άρα 10 χρόνια συνολικά.

Όπως είναι αυτονόητο, αυτή η διπλάσια διάρ­κεια του δανείου σημαίνει πρώτα απ' όλα ότι η Ελλάδα θα πληρώσει στο τέλος, χοντρικά, διπλά­σιους τόκους για το δάνειο αυτό. Στην πραγματι­κότητα, ο υπολογισμός είναι σαφώς πιο περίπλο­κος, γιατί το επιτόκιο είναι κυμαινόμενο, αλλά αυτό που γράφουμε ισχύει ως γενική αρχή

Το Αρχιεπισκοπικό ζήτημα (1900-1910) ως έκφαση του Ενωτικού Κινήματος: Η Βρετανική Θεώρηση. ( Α’ ΜΕΡΟΣ ) ‏

image

H παρούσα ενδιαφέρουσα μελέτη θα ολοκληρωθεί σε 6 συνεχόμενες αναρτήσεις.

________________________

Η αυγή του εικοστού αιώνα βρίσκει την Κύπρο υπό βρετανική κυριαρχία. Ο τερματισμός της οθωμανικής διοίκησης κατά το έτος 1878 δεν επέφερε την πολυπόθητη ένωση με το ελληνικό κράτος παρά τις προσδοκίες της ελληνικής πλειοψηφίας του πληθυσμού του νησιού, οι οποίες ήταν αντίθετες με το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της βρετανικής πολιτικής στην περιοχή. Σκοπός της παρούσας δημοσίευσης είναι η εστίαση στη βρετανική θεώρηση της πρώιμης αυτής φάσης του ενωτικού κινήματος, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται μέσα από το Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα.

Η φιλονικία μεταξύ των δύο Κυρίλλων, που αμφότεροι ήταν υποψήφιοι για το θρόνο, επεφύλασσε ουσιαστικά τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις βασισμένες στους εθνικούς οραματισμούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των πιστών: των «Διαλλακτικών» από τη μια και των «Αδιάλλακτων» από την άλλη, εκ των οποίων οι τελευταίοι υπήρξαν βεβαίως φανατικοί υποστηρικτές της ένωσης. Οι Βρετανοί προφανώς επεδίωξαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη διαμάχη εστιάζοντας ασφαλώς την προσοχή τους στην πολιτική περισσότερο πτυχή του ζητήματος παρά την εκκλησιαστική. Οπωσδήποτε κύρια φροντίδα της Βρετανίας ήταν σαφώς να διατηρήσει την εξουσία της στο νησί.

Μέσα από αυτή τη δημοσίευση, προτίθεμαι να υποστηρίξω πως οι Βρετανοί δεν επιθυμούσαν να έλθουν αντιμέτωποι με έξωθεν επεμβάσεις στο ζήτημα προερχόμενες κυρίως όπως τα πατριαρχεία ή την Ελληνική κυβέρνηση, που ενδεχομένως θα επεδίωκαν να παρεισφρήσουν ή να μεσολαβήσουν στη διαμάχη. Ο λόγος είναι πρόδηλος: Περιορίζοντας αυστηρά τη διαμάχη εντός των ορίων της Κύπρου, θα μπορούσαν ευκολότερα να την κρατήσουν κάτω από τον έλεγχό τους και να αποφύγουν την παραχώρηση σε άλλους του δικαιώματος να ασκήσουν επιρροή ή να επέμβουν.

Από την άλλη, η πρόθεση των Βρετανών να υποστηρίξουν τελικά τους «Αδιάλλακτους» αποτελεί επίσης ένα σημαντικό ζήτημα που εξετάζεται στην παρούσα δημοσίευση. Σε τελική ανάλυση και από μια συνολική θεώρηση του όλου θέματος, πιστεύω πως η βρετανική εμπλοκή στο Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα θα πρέπει να εξεταστεί υπό τη σκοπιά της πολιτικής της Βρετανίας απέναντι στην ένωση, αφού πέρα από την εκκλησιαστική πτυχή, οι Βρετανοί επεδίωκαν να χειριστούν ένα ισχυρό πολιτικό κίνημα αντι-αποικιοκρατίας. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές εργασίες για το Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα, εντούτοις ο ρόλος των Βρετανών δεν έχει αποτελέσει ποτέ το αντικείμενο σοβαρής και εμπεριστατωμένης έρευνας.

Η αντίληψη που έχω διαμορφώσει, είναι πως εκτός από ορισμένα γενικά συγγράμματα (από τα οποία τα πιο αξιόλογα είναι ίσως αυτά των Sir George Hill, Γιώργου Γεωργή και Ρολάνδου Κατσιαούνη) δεν υπάρχει κανένα άλλο έργο που να καταπιάνεται με το ζήτημα από αυτή την οπτική γωνιά. Ως συμβολή στην ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία, η εργασία αυτή αποσκοπεί στο να ρίξει φως στη συγκεκριμένη προοπτική και βασίζεται κυρίως σε βρετανικές πηγές.Οι σημαντικότερες πρωτογενείς πηγές που έχουν ερευνηθεί είναι το αρχειακό υλικό από τη δραστηριότητα του βρετανικού Υπουργείου Αποικιών και βρίσκονται στα Βρετανικά Αρχεία (The National Archives) στο Λονδίνο. Συγκεκριμένα, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αποτέλεσαν οι φάκελοι της αλληλογραφίας κατά το χρονικό διάστημα 1900-1902 και 1907-1910.

Τα προαναφερθέντα έτη επιλέγηκαν όχι τυχαία ασφαλώς, αλλά εξαιτίας του μεγαλύτερου ερευνητικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν. Κατά συνέπεια, μια περαιτέρω ανάλυση του θέματος θα υπερέβαινε τους σκοπούς της παρούσας δημοσίευσης.

Α. Το πολιτικό πλαίσιο της εποχής (1878-1900)

Η επαναφορά του Ανατολικού Ζητήματος, προς το τέλος του 19ου αιώνα, δεν άφησε την Κύπρο ανεπηρέαστη. Το 1878, μέσα από μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η διοίκηση της Κύπρου δόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, μετά από μια συμφωνία που υπογράφηκε στις 4 Ιουνίου, τις παραμονές του Συνέδριο του Βερολίνου[1].

Αυτή η συμφωνία (The Cyprus Convention) χαρακτηρίστηκε ως ένα μεγάλο κατόρθωμα της Βρετανικής διπλωματίας[2], αφού πρόσφερε στη Βρετανία την Κύπρο, μια κατάκτηση που θα της ενίσχυε τη θέση της στη Μεσόγειο[3], μετατρέποντάς την –με την κατοχή του Γιβραλτάρ και της Μάλτας– σε «Βρετανική λίμνη»[4]. Όμως, η απόκτηση και η διοίκηση της Κύπρου αποτέλεσε «υποδεέστερη και δευτερεύουσα συνέπεια της βρετανικής πολιτικής για την Εγγύς Ανατολή», η οποία στόχευε στο να εμποδίσει τη Ρωσία από το να παγιδεύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και να «αντισταθμίσει τις εδαφικές κτήσεις της Ρωσίας»[5].

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «The Times», η Κύπρος θα αποτελούσε «ένα θαυμάσιο ναυτικό σταθμό, θα βοηθούσε στην προστασία της Διώρυγας του Σουέζ[6], θα διασφάλιζε ένα δεύτερο δρόμο προς τις Ινδίες, είτε ακόμα θα προσέδιδε στη χώρα το απαραίτητο κύρος για τις σχέσεις της με την Υψηλή Πύλη»[7]. Όμως αυτή ήταν μια μη ρεαλιστική προοπτική γιατί η Κύπρος δεν είχε καμία στρατηγική σημασία τότε ως ναυτική βάση[8], τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1950.

Η αντικατάσταση της Οθωμανικής με τη Βρετανική διοίκηση χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους κατοίκους του νησιού, ακόμη και από τους μουσουλμάνους κάτοικους[9]. Μετά από τρεις αιώνες παραμέλησης, το νησί τώρα πια θα κυβερνούσε μία από τις πιο φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις του κόσμου. Όπως χαρακτηριστικά γράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο ο πρώτος Μέγας Αρμοστής Sir Garnet Wolseley «οι Τούρκοι της Κύπρου, όπως και οι Έλληνες συμπατριώτες τους, υπόφεραν από κακή διακυβέρνηση και υψηλή φορολογία»[10].

Η άφιξη του Wolseley στη Λάρνακα στις 22 Ιουλίου του 1878 συνοδεύτηκε με διαβεβαιώσεις για οικονομική ευημερία και ανάπτυξη του εμπορίου και της γεωργίας, αφού το νησί ήταν στα όρια οικονομικής εξαθλίωσης, καθώς επίσης και από υποσχέσεις για ελευθερία, δικαιοσύνη και ασφάλεια[11].Η περιγραφή της Κύπρου, από τον Captain Orr, ενός Βρετανού του οποίου η επισκόπηση σκιαγραφεί τη διοίκηση της Κύπρου, είναι πολύ χρήσιμη στο να αντιληφθούμε τις πραγματικές συνθήκες οι οποίες επικρατούσαν τότε.

«Το νησί ήταν χωρίς δρόμους, καταστραμμένα λιμάνια, απαθείς αγρότες, εξασθενημένη γεωργία, υποανάπτυκτο εμπόριο και γενικά, μια κατάσταση οικονομικής παράλυσης»[12]. Επιπλέον, για τον ελληνικό πληθυσμό της Κύπρου τουλάχιστον, αυτή η αλλαγή θεωρήθηκε ως το τελευταίο βήμα πριν από την ένωση με τη «μητέρα-πατρίδα», αφού πίστευε ότι η Βρετανία θα επαναλάμβανε ό,τι ακριβώς είχε κάνει πριν από δεκαπέντε χρόνια με τα Ιόνια Νησιά[13]. Η επιθυμία τους για ένωση, δεν απέρρεε από οποιαδήποτε υλικά οφέλη που αυτή θα έφερνε˙ ήταν κάτι πιο σημαντικό[14], το οποίο δεν μπορούσαν να κατανοήσουν οι κυβερνήτες[15].

Πράγματι, για τις οκτώ περίπου δεκαετίες που ακολούθησαν, η επιθυμία του ελληνικού πληθυσμού για την ένωση μετατράπηκε σε ένα μαζικό κίνημα το οποίο επηρέασε τις ιστορικές εξελίξεις της Κυπριακής ιστορίας και το οποίο έφτασε στο απόγειό του την 1η Απριλίου του 1955 με το ξέσπασμα του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα εναντίον της αποικιοκρατικής διακυβέρνησης. Φυσικά, οι μουσουλμάνοι της Κύπρου στην πλειοψηφία τους ευρισκόμενοι κάτω από την επιρροή της Άγκυρας, δεν συμμετείχαν σε αυτό τον απελευθερωτικό αγώνα.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων κατοίκων του νησιού εξέφραζε συνεχώς τα ενωτικά του συναισθήματα, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις των ελληνικών εθνικών επετείων ή στην ονομαστική εορτή του βασιλιά Γεωργίου[16]. Αποδόθηκε μάλιστα στον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο Σωφρόνιο η ακόλουθη δήλωση, στην ομιλία υποδοχής του τον Ιούλιο του 1878: Δεχόμαστε την αλλαγή της διακυβέρνησης, αφού πιστεύουμε ότι η Μεγάλη Βρετανία θα βοηθήσει την Κύπρο, όπως έπραξε και με τα Ιόνια νησιά, να ενωθεί με τη Μητέρα Ελλάδα[17].

Την ίδια χρονική περίοδο, ο Επίσκοπος Κυπριανός, σε απάντηση προς τον Wolseley εξέφρασε την άποψη ότι «ἡ Ἀγγλία θά ἐπαναλάβη καί ἐν τή ἡμετέρα νήσω τό παράδειγμα ὅπερ ἔδωκε διά τῆς παραδόσεως τῶν Ἰονίων νήσων εἷς τήν μητέρα Ἑλλάδα»[18]. Το πρώτο μνημόνιο με το οποίο ζητούσαν ένωση υποβλήθηκε στην Βρετανική κυβέρνηση στις αρχές του 1881: Οἱ Κύπριοι ἐπίγνωσιν έχοντες τῆς ἑθνικής ἱστορίας αὐτών οὐδέποτε ἐπαύσαντο ἐνθυμούμενοι ότι είναι Ἐλληνες, πεποίθησην δέ έχοντες είς τό μεγάθυμον ἀγγλικόν ἐθνος [...] ἐλπίζουσιν ότι έν εὐθέτω ώρα θέλουσιν πραγματοποιηθεί οἱ πόθοι καί αἱ εὐχαί αὐτών. [...] ὁ μόνος αὐτών πόθος, ἡ μόνη είς τό μέλλον ἐλπίς των θά ήναι ἡ μετά τής Ἑλλάδος τής μητρός αὐτών πατρίδος ένωσις[19].

Σημειώσεις:

1. D. Alastos, Cyprus in History: A Survey of 5,000 Years, London 1976, 303.

2. Γ. Γεωργής, Η Αγγλοκρατία στην Κύπρο. Από τον αλυτρωτισμό στον αντιαποικιακό αγώνα, Πανεπιστημιακές σημειώσεις, 1. Ωστόσο, η πολιτική αξία της Κύπρου δεν πρέπει να υπερεκτιμηθεί˙ G. S. Georghallides, «Churchill’s 1907 visit to Cyprus: A political analysis», ΕΚΕΕ 3 (1969-70) 167.

3. Εκτός από την Κύπρο, είχαν προταθεί και άλλα μέρη μεταξύ αυτών η Λήμνος, η Αλεξανδρέττα, η Καλλίπολη, η Λέσβος, η Κρήτη, η Ρόδος, η Αλεξάνδρεια, η Άκρα και η Χάιφα. Για τους λόγους για τους οποίους επιλέγηκε τελικά η Κύπρος, βλ. D. E. Lee, Great Britain and the Cyprus Convention Policy of 1878, Cambridge 1934, 59-65, 78-9.

4. S. Panteli, Historical Dictionary of Cyprus, Maryland 1995, 43.

5. G. S. Georghallides, A Political and Administrative History of Cyprus 1918-1926. With a Survey of the Foundations of British Rule, Λευκωσία 1979, 3-4˙ Ανώνυμος, Cyprus: Value and Importance to England, Manchester 1878, 3-4. Για περισσότερα σχετικά με την πολιτική της Βρετανίας βλ. R. Stephens, Cyprus, A Place of Arms: Power Politics and Ethnic Conflict in the Eastern Mediterranean, London 1966, 62-72.

6. Η εμπλοκή της Βρετανίας στην Αίγυπτο ξεκίνησε με τον έλεγχο της διώρυγας του Σουέζ το 1875 και αναπτύχθηκε με την κατοχή της επτά χρόνια αργότερα, μια εξέλιξη που υποβάθμισε το ρόλο της Κύπρου ως place d’armes στην Ανατολική Μεσόγειο˙ J. Aldred, British Imperial and Foreign Policy 1846-1980, Οξφόρδη 2003, 16˙ J. Reddaway, Burdened with Cyprus: The British Connection, London 1986, 11˙ Alastos, Cyprus (υποσ. 1) 307.

7. Lee, Great Britain (υποσ.3) 114. Βλ. επίσης G. S. Georghallides, «Imperial problems 1897-1921», ΕΚΕΕ 5 (1972) 431.

8. Στην πράξη, η χρησιμότητα της Κύπρου σε μια υποθετική απόπειρα της Βρετανίας να αποκρούσει μια ρωσική επίθεση στη Μικρά Ασία, παρέμενε ένα «θέμα ακαδημαϊκού καθαρά ενδιαφέροντος»˙ Georghallides, History (υποσ. 5), 8.

9. Alastos, Cyprus (υποσ. 1), 320. Για περισσότερα σχετικά με την άφιξη των Βρετανών βλ. K. A. Κωνσταντινίδης, Η αγγλική κατοχή της Κύπρου του 1878, Λευκωσία 1930, 19-31.

10. Αναφορά στον Κ. Ν. Δημητρίου, Βικτωριανά κείμενα για την Κύπρο 1878-1891. Λευκωσία 2000, 27.

11. S. Panteli, A History of Cyprus: From Foreign Domination to Troubled Independence, London 2000, 51-2.

12. C. W. J. Orr, Cyprus Under British Rule, London 1972 [1918], 66. Βλ. επίσης Κωνσταντινίδης, Κατοχή (υποσ. 9), 89-90.

13. Σύμφωνα με το Γεωργή, Πανεπιστημιακές σημειώσεις (υποσ. 2), 18, οι Έλληνες της Κύπρου ακολούθησαν το προηγούμενο των Ιονίων Νήσων από το 1878 μέχρι το 1931˙ βλ. επίσης E. Hatzivassiliou, The Cyprus Question, 1878-1960: The Constitutional Aspect, Μινεσότα 2002, 13-4.

14. Sir G. F. Hill, «The Ottoman province, the British colony: 1571-1948», τ. 4ος: A History of Cyprus, edited by H. Luke, Cambridge 1972, 490. Ένα πολύ γνωστό σύνθημα κατά τη δεκαετία του 1950 ήταν: «Τήν Ἑλλάδα θέλωμεν κι ἁς τρώγομεν πέτρες»˙ Γ. Σεφέρης, Μέρες, τ. 6ος, Αθήνα 1986, 140.

15. Το 1902, ο Joseph Chamberlain, Υπουργός Αποικιών, εξέφρασε την άποψη στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι ο λαός θα προτιμούσε να ζει κάτω από την κυριαρχία μια πλούσιας δύναμης παρά κάτω από ένα μικρό και φτωχό κράτος˙ Alastos, Cyprus (υποσ. 1), 331. Βλ. επίσης Γ. Γεωργής, «Οι απαρχές του κυπριακού εθνικού κινήματος», στο (επιμ. Iω. Θεοχαρίδης) Κύπρος: Το πολιτιστικό της πρόσωπο δια μέσου των αιώνων, Λευκωσία 2003, 175-6.

16. Π. Παπαδημήτρης, Ιστορική εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου, τ. 3ος, Λευκωσία 1979-80, 7, 12-6.

17. Αναφορά στον Orr, Cyprus (υποσ. 12), 160. Αυτή η «δήλωση» αποδόθηκε αργότερα στον επίσκοπο Κιτίου Κυπριανό. Για την αμφισβήτηση και την αντιφατικότητα στη βιβλιογραφία γύρω από αυτή τη «δήλωση» βλ. Σ. Αναγνωστοπούλου, «Η εκκλησία της Κύπρου και ο εθναρχικός της ρόλος: 1878-1960. Η θρησκευτικοποίηση της “κυπριακής” πολιτικής δράσης: Ένωση», 202˙ Sir H. Luke, Cyprus: A Portrait and an Appreciation, London 1957, 170˙ Alastos, Cyprus (υποσ. 1), 308˙ R. Holland, Britain and the Revolt in Cyprus 1954-1959, Οξφόρδη 1998, 5.

18. Αναφορά στο σύγγραμμα Γεωργής, Αγγλοκρατία (υποσ. 2), 18-9˙ Γεωργής, Απαρχές (υποσ. 15), 165. Ο Κυπριανός έγινε ο αντιπρόσωπος της αδιάλλακτης στάσης απέναντι στους Βρετανούς˙ βλ. Α. Λ. Κουδουνάρης, Βιογραφικόν λεξικόν Κυπρίων 1800-1920, Λευκωσία 2005, 193.

19. Αναφορά στο σύγγραμμα Παπαδημήτρης, Εγκυκλοπαίδεια (υποσ. 16), τ. 3ος, 8.

Αναρτήθηκε στις Ιστορία, Τέχνες και πολιτισμός. Ετικέτες: Alastos, Britain, British Colony, British Rule, Cambridge, Captain Orr, Cyprus, Eastern Mediterranean, England, G.S. Georghallides, Great Britain, Iω. Θεοχαρίδης, Imperial problems, Independence, ρωσική επίθεση, υψηλή φορολογία, Άγκυρα, φιλονικία, Άκκρ, Έλληνες, Ύπατος Αρμοστής, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος, Αίγυπτος, Αδιάλλακτοι, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αλεξανδρέττα, Ανατολικό Ζήτημα, Βρετανία, Βρετανικά Αρχεία, Βρετανική διπλωματία, Βρετανοί, Βασιλεύς των Ελλήνων Γέωργιος Α’.

Βικτωριανός, Βουλή των Κοινοτήτων, Γεωργία, Γιώργος Γεωργής, Γιώργος Σεφέρης, Γιβραλτάρ, Διώρυγα Σουέζ, Διαλλακτικοί, Εγγύς Ανατολή, Ελλάδα, Ελληνική Κυβέρνηση, Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου, Ιόνιοι Νήσοι, Ινδίες, Κ. Ν. Δημητρίου, Κρήτη, Κυπριανός, Κυριλλάτσος, Κυριλλούδιν, Κύπρος, Καλλίπολη, Λέσβος, Λήμνος, Λευκωσία, Μάλτα, Μεσόγειος, Μητροπολίτης Κιτίου Κυπριανός, Μικρά Ασία, Μινεσότα, Μουσουλμάνοι, Οθωμανική Αυτοκρατορία, Οξφόρδη, Π. Παπαδημήτρης, Ρωσία, Ρόδος, Ρολάνδος Κατσιαούνης, Σ. Αναγνωστόπουλος, Τούρκοι, Υπουργός Αποικιών, Υψηλή Πύλη, Χριστόφορος Κωνσταντινίδης, Χάϊφα, ένωση, απελευθερωτικός αγώνας, αποικιοκρατική, αρχιεπισκοπικό ζήτημα, αγγλική κατοχή.

Αγγλοκρατία, αντιαποικιοκρατία, βρετανική κυριαρχία, δρόμοι, διακυβέρνηση, διαμάχη, ελληνικό, εμπόριο, ενωτικό κίνημα, κακή διακυβέρνηση, λάρνακα, λίμνη, λιμάνια, μητέρα πατρίδα», ναυτικός σταθμός, νησί, οθωμανική διοίκηση, οικονομική παράλυση, J. Aldred, J. Reddaway, Joseph Chamberlain, K. A. Κωνσταντινίδης, London, Manchester, Ottoman Province, R. Holland, R. Stephens, S. Panteli, Sir G. F. Hill, Sir Garnet Wolseley, Sir H. Luke, The National Archives, The Times.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 31 ΜΑΡΤΙΟΥ

image2333333

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Υπάτιος επίσκοπος Γαγγρών. Ήταν εκ των 318 θεοφόρων πατέ­ρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Ήταν ενάρετος, έκανε μεγάλα θαύματα και πολλούς χριστιανούς έφερε εις τον Χριστόν. Κατέστρεψε δια του λόγου τους πολιορκούντας την χώραν 'Ασπλαγκας. Όταν περιεπατούσε την νύκτα ε-φωτίζετο από θείου φωτός. Συνελήφθη υπό των Ναυτιανών, εβασανίσθη και επνίγη σε ποταμό.

2) Ο άγιος Ακάκιος επίσκοπος Μελετινής. Συνελήφθη από τους ειδωλολά­τρες και οδηγήθηκε στον ύπατον Μαρκιανόν όπου όχι μόνον ωμολόγησε τον Χριστόν αλλά καυτηρίασε την πλάνην αυτού. Για τούτο κλείσθηκε σε φυλακήν και εβασανίσθηκε. Κατόπιν διαταγής του βασιλέως απελύθη από τη φυλακή και διέλαμψε με τα θαύματα του. Εξεδήμησε ειρηνικά.

3) Ο άγιος Αυδάς επίσκοπος και οι συμμαρτυρήσαντες άγιοι.

4) Οι άγιοι Μένανδρος, Βλάσιος, Στέφανος οι θαυματουργοί και οι τριάκο­ντα οκτώ μάρτυρες.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 έγινε σφοδρή μάχη μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών υπό τους Μαυρομιχαλαίους και Τούρκους παρά το Καλογερο-βούνι Καρυταίνης με αποτέλεσμα την νίκην των Τούρκων. Το αυτό αποτέλεσμα είχε και η μάχη των Ελλήνων και Τούρκων στο χωριό Σιάλεσι Μεγαλουπό­λεως. Στη Σμύρνη οι Τούρκοι κατασφάζουν χιλιάδας χριστιανών. Στη Λεβά-δεια ο Αθανάσιος Διάκος νικά τους Τούρκους και τους τρέπει σε φυγή. Στην Αταλάντη υψώνεται η σημαία της Επαναστάσεως από τον Αντ. Κοντοσοπού-λου.

Το 1822 ο Καρά Αλής καταστρέφει την νήσον Χίον και κατασφάζει τους κατοίκους της. Οι Έλληνες επαναστάτες της Ναούσης δέχονται σφοδρές επι­θέσεις των Τούρκων.

Το 1825 ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος δίνει σφοδρή μάχη εναντίον των Τούρ­κων παρά το μοναστήριον του Προφ. Ηλία Λοκρίδος και νικά αυτούς.

Το 1920 στο μέτωπο της Μ. Ασίας γίνεται δράση περιπόλων.

Το 1921 στην Ασία στην περιοχή Τομπλού-Μπουνάρ οι Τούρκοι επιτίθενται κατά της II ελληνικής μεραρχίας αλλά αποκρούονται.

Το 1941 στο αλβανικό μέτωπο οι Ιταλοί επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των Ελλήνων άνευ αποτελέσματος.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

clip_image00143333333333

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.