Νέες αεροπορικές επιδρομές της Συμμαχίας.

Έκτη μέρα για την «Αυγή της Οδύσσειας». Οι δυνάμεις του Καντάφι πιέζουν τις πόλεις-κλειδιά. Παραμένει το διπλωματικό αδιέξοδο με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Νέες επιθέσεις εξαπέλυσε νωρίτερα η Διεθνής Συμμαχία, στην περιοχή Ταζούρα, 30 χλμ. ανατολικά της Τρίπολης, όπου υπάρχει μεγάλη στρατιωτική βάση και  στην πόλη Σέμπχα, προπύργιο του Καντάφι, 750 χλμ. νότια της Τρίπολης στο νότο της Λιβύης.

Κατά τις αεροπορικές επιδρομές και τις πυραυλικές επιθέσεις των δυνάμεων του συνασπισμού στην Τρίπολη, έχασαν σήμερα την ζωή τους πάνω από 15 άνθρωποι, σύμφωνα με ξένους ανταποκριτές που βρέθηκαν στο νοσοκομείο της πολης και είδαν τις σωρούς. Σύμφωνα με Λίβυο αξιωματούχο,  τα θύματα είναι πολίτες και ορισμένοι στρατιώτες που σκοτώθηκαν αργά χθες Τετάρτη. Επειδή ορισμένα θύματα δεν έχουν αναγνωριστεί , θα ταφούν ανώνυμα.

Συνεχίζονται οι εσωτερικές μάχες

Οι μάχες μεταξύ των δυνάμεων του Λίβυου ηγέτη και των αντικαθεστωτικών συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό στις πόλεις κλειδιά,  εν μέσω των στρατιωτικών επιχειρήσεων της συμμαχίας που συνεχίζονται για έκτη μέρα. Στη διάρκεια της νύχτας, σύμφωνα με διθενή ΜΜΕ, ακούστηκαν δυνατές εκρήξεις σε προάστιο της πρωτεύουσας. Στην πόλη Μιζράτα που ελέγχεται από τους αντικαθεστωτικούς τα κυβερνητικά τανκς έχουν αποκλείσει την περιοχή κοντά στο νοσοκομείο.

Νωρίτερα αεροπορικές επιδρομές των δυνάμεων του συνασπισμού κατέστρεψαν κυβερνητικά άρματα μάχης στα προάστια της πόλης χωρίς να καταφέρουν να απωθήσουν τις δυνάμεις του Καντάφι. Οι πιστές στον Λίβυο ηγέτη Μουάμαρ Καντάφι δυνάμεις πήραν τον έλεγχο του λιμανιού της πόλης χθες Τετάρτη. Οι αεροπορικές επιδρομές αρκετές ημέρες τώρα δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς και τα πυρά από ελεύθερους σκοπευτές, που σύμφωνα με κατοίκους της πόλης, έχουν σκοτώσει δεκάδες Λίβυους και έχουν προκαλέσει τον τραυματισμό εκατοντάδων στη Μιζουράτα, το τελευταίο μεγάλο προπύργιο των αντικαθεστωτικών στη δυτική Λιβύη. Παράλληλα υπάρχουν αναφορές ότι οι σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις του καθεστώτος και της αντιπολίτευσης συνεχίζονται και στη στρατηγικής σημασίας πόλη της Ατζνταμπίγια.

Παραμένει το αδιέξοδο στο ΝΑΤΟ

Σύμφωνα με το Al Jazeera, οι 28 πρεσβευτές του ΝΑΤΟ συνεχίζουν για τέταρτη συνεχή μέρα τις διαπραγματεύσεις προκειμένου να καθορίσουν αν και πως το ΝΑΤΟ μπορεί να αναλάβει το τιμόνι της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη.Μετά τις ενστάσεις της Τουρκίας για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις ο κορυφαίος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ, ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, σύμφωνα με το Associated Press, έχει σήμερα συναντήσεις στην Τουρκία με κορυφαίους στρατιωτικούς αξιωματούχους μία μέρα μετά τη συνάντηση του με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Αχμέντ Νταβούτογλου.

Παράλληλα, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Αλέν Ζιπέ είπε ότι ελπίζει ότι η διεθνής στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη λειτουργεί και ως προειδοποίηση στις κυβερνήσεις της Συρίας, της Σαουδικής Αραβίας και αλλού, ενώ εκτίμησε ότι οι επιχειρήσεις εναντίον του Καντάφι μπορεί να συνεχιστούν για μέρες ή εβδομάδες αλλά όχι μήνες.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, σύμφωνα με το Reuters, ανέφερε ότι δεν πρέπει να ξεπεραστούν τα όρια που θέτει η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και υπογράμμισε ότι η στρατιωτική επέμβαση βοήθησε στην αποφυγή μίας «σφαγής στην Βεγγάζη». Και ο Γάλλος υπουργός Άμυνας, Τζέραλντ Λονγκέτ είπε ότι η στρατιωτική επέμβαση δεν γίνεται κατανοητή αν δεν συνδυαστεί με την πολιτική παρέμβαση. «Η στρατιωτική παρέμβαση υπάρχει γιατί έχουμε ένα πολιτικό σχέδιο. Να συζητήσουμε και να χτίσουμε ένα διαφορετικό μέλλον για τον λαό της Λιβύης. Αντίθετα η Κίνα ζήτησε εκ νέου σήμερα από όλες τις πλευρές να επιβλέψουν την κατάπαυση πυρός στη Λιβύη.

Σύμφωνα με την εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών, Jiang Yu η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν «για να προσφέρει ανθρωπιστική προστασία παρά για να δημιουργήσει μία ακόμη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση, ενώ υπογράμμισε ότι «η σταθερότητα η ανεξαρτησία, η ενότητα και η εδαφική ακεραιότητα της Λιβύης πρέπει να γίνουν σεβαστές».

Αντιπαράθεση για τους θανάτους αμάχων

Η κυβέρνηση της Λιβύης επιμένει ότι οι συμμαχικές επιχειρήσεις κόστισαν τη ζωή σε αμάχους, ενώ οι ΗΠΑ διαψεύδουν κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ, η κρατική τηλεόραση της Λιβύης έδειξε πλάνα με πτώματα που ισχυρίστηκε ότι ανήκουν σε 18 αμάχους που έχασαν τη ζωή τους στις αεροπορικές επιδρομές των συμμαχικών δυνάμεων στην συνοικία Ταχούρα της Τρίπολης.

Ωστόσο ο επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στη Λιβύη, Gerard Hueber επέμεινε σήμερα ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά για θανάτους από αμάχων στις συμμαχικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Νωρίτερα οι βρετανικές συμμαχικές δυνάμεις είχαν ανακοινώσει ότι η αεροπορία του Καντάφι «πλέον δεν υπάρχει ως μάχιμη δύναμη».

Βολές εναντίον όσων προσπαθούν να αλλοιώσουν την Επανάσταση του 1821 εξαπέλυσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

 Βολές εναντίον όσων επιχειρούν να απαξιώσουν την Επανάσταση του 1821, όπως είπε στην ομιλία του χθες 23/3/2011 ο Αρχιεπίσκοπος μιλώντας στους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Μακαριώτατος μεταξύ άλλων στην ομιλία του είπε…… "Κάτι άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Η αθλιοποίηση της ζωής δεν περιορίζεται στον εαυτό μας, επεκτείνεται στο παρελθόν, επιχειρείται μία υπομείωση, ένα κατέβασμα του χθες για να μη φαίνεται το δικό μας νανικό ανάστημα. Κτίζουμε όχι κάτι δικό μας αλλά γκρεμίζουμε ότι έκτισαν με θυσίες και αίματα οι πρόγονοί μας" είπε ο Μακαριώτατος. "Διερωτώνται πολλοί συμπολίτες μας γιατί τέτοιο μένος κατά του 21, γιατί τέτοια μανία κατά των ηρώων και των μαρτύρων του.

Είναι απλό: Το 1821 παραμένει το μεγάλο σχολείο του απροσκύνητου ήθους. Και η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει προσκυνημένους και υποταγμένους. Συρόμαστε σήμερα στο άρμα της υποταγής σαν το πτώμα του "Έκτορα" δεχόμαστε ραπίσματα καθημερινά. Ποτέ άλλοτε ο λόγος του Παλαμά δεν είχε τέτοια απόλυτη ισχύ, όσο στην εποχή μας: «Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς μηδέ λεβέντες, Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι. Κούφιοι κι οκνοί, καταφρονούν την θεία τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των Αρχαίων παλιάτσοι». Αν δεν υψωθούμε στο επίπεδο του 21 οι μελλοντικές γενιές Ελλήνων θα υποχρεωθούν να ζήσουν ανεχόμενες τα αφόρητα και υποφέρουσες τα ανυπόφορα.

Σήμερα κάποιοι δρουν συστηματικά όχι για να προβάλλουν άλλα για να προσβάλλουν το '21. Επιδίδονται μετά μανίας όχι στο να επιδείξουν - κάτι που άλλωστε θα ήταν θεμιτό- τις μαύρες κηλίδες που είχε η Επανάσταση, όπως κάθε Επανάσταση, αλλά να τις μεγεθύνουν, να τις μεγαλοποιήσουν και με τον ύπουλο αυτό τρόπο να συγκαλύψουν την λαμπρότητά της. Οι αγωνιστές και οι πρωταγωνιστές του μεγάλου κινήματος έκαναν ασφαλώς έργα λαμπρά, αλλά και λάθη πολλά. Αλλά υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς λάθη; Λάθη δεν κάνει όποιος δεν πράττει. Και το να αποτινάξεις τον τουρκικό ζυγό δεν ήταν εύκολη υπόθεση.

Ο Αδαμάντιος Κοραής είχε γράψει το 1805 τον περίφημο διάλογο: "Τι πρέπει να κάμωσιν οι Γραικοί εις τας παρούσας περιστάσεις;". Αυτό το ερώτημα πλανάται και σήμερα στα χείλη των πλέον αγωνιούντων για το μέλλον της χώρας συμπολιτών μας. Να απελπιζόμαστε; Αν ξυπνούσε ο Γέρος του Μοριά θα απαντούσε: ΌΧΙ, να αγωνιζόμαστε. Οπωσδήποτε οι συνθήκες για το μέλλον είναι σκοτεινές. Αλλά ο ίδιος ο Γέρος μας λέει: "Η ώρα η πιο σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυκτός, είναι η ώρα που σιμώνει το φως της ημέρας".

Ας μη σκιαζόμαστε τα σκότη. Και τούτο το σκοτείνιασμα ξημέρωμα θα φέρει το '21, αν το κλείσουμε μέσα μας, γίνεται όχι απλώς αθάνατο κρασί, γίνεται φάρος ελπίδος. Ισχύει και τώρα αυτό που ετόνισε λίγο πριν τη μάχη των Μύλων ο Μακρυγιάννης: "ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούν. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν".

Θα κλείσω με δύο στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου: "Σηκωθείτε ν' αρπάξουμε στα χέρια μας τις σάλπιγγες της πατρίδας! Να τους το ειπούμε να το καταλάβουνε: Δεν χαμηλώνει ο Όλυμπος! Να τους το ειπούμε να το καταλάβουνε πως δεν αλλάζει ο ήλιος! Πως δεν αλλάζουνε τα χρώματα ποτές σ' αυτή την χώρα και πως ποτέ δεν κόπηκε στη μέση το τραγούδι. Το παίρνουν τα ψηλά βουνά, το σέρνουν τα ποτάμια αφροκοπούν οι θάλασσες - καίγονται τα λημέρια Μοριά και Ρούμελη! Ακόμη τούτ' η άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι, ακόμη τουτ' η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες...".

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ.

 Υπέρ της επέμβασης

στη Λιβύη 6 στους 10 Αμερικανοί

Το 60% των Αμερικανών υποστηρίζει την ανάληψη στρατιωτικής δράσης των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων στη Λιβύη, για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων προκειμένου να προστατευτούν οι πολίτες από τις δυνάμεις του Καντάφι, σύμφωνα με δημοσκόπηση για λογαριασμό του Reuters. Η δημοσκόπηση έγινε τρεις ημέρες μετά την έναρξη της επιχείρησης στη χώρα. Το 79% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα έπρεπε να επιχειρήσουν να απομακρύνουν τον Καντάφι που διοικεί τη Λιβύη για περισσότερες από 4 δεκαετίες.

Ναυτική μονάδα 15 πλοίων

και ενός υποβρυχίου στέλνει η Τουρκία

Η Τουρκία θα ενισχύσει με τέσσερις φρεγάτες και ένα βοηθητικό πλοίο συνοδείας, την υλοποίηση της ναυτικής αποστολής του ΝΑΤΟ στη νότια γεωγραφική λεκάνη της Μεσογείου, προκειμένου να εφαρμοστεί το εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στις Βρυξέλλες.Η αποστολή των ναυτικών αυτών μονάδων καθιστά την Τουρκία, ως τη χώρα με τη μεγαλύτερη ναυτική συμμετοχή εντός της συμμαχίας, καθώς ο συνολικός αριθμός των πολεμικών πλοίων μαζί με ένα υποβρύχιο που θα έχει η Άγκυρα στην αναφερόμενη περιοχή, φτάνει στα 16.

Η εξέλιξη αυτή, δρομολογήθηκε μετά την προχθεσινή απόφαση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου να εφαρμόσει την απόφαση του ΟΗΕ για την επιβολή εμπάργκο όπλων, αλλά και ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Σύμφωνα με την απόφαση, η Ιταλία θα διαθέσει ένα πλοίο διοίκησης και ελέγχου μάχης και μία φρεγάτα. Στη ναυτική αποστολή του ΝΑΤΟ συμμετέχουν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Βρετανία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Τρία υποβρύχια επίσης, θα διαθέτουν στην περιοχή, η Τουρκία η Ισπανία και η Ιταλία, ενώ ένα πρόσθετο βοηθητικό πλοίο, θα στείλει η Τουρκία, στο πλαίσιο της συνολικής ναυτικής δέσμευσης για την υλοποίηση της αποστολής που έχει αναλάβει στο ΝΑΤΟ.

Kάλεσμα Γκιουλ στον Καντάφι να παραιτηθεί

Ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ κάλεσε το Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Γκαντάφι να παραιτηθεί προκειμένου να αποτρέψει την αιματοχυσία στη χώρα του, μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο. «Είναι σημαντικό για την Τουρκία, η κατάσταση στη Λιβύη να ομαλοποιηθεί, χωρίς κλιμάκωση της αιματοχυσίας, ενώ αυτοί που κυβερνούν τη χώρα, πρέπει να παραιτηθούν προκειμένου να αποτρέψουν λεηλασία της Λιβύης, από τους ξένους» παρατήρησε ο Τούρκος πρόεδρος, ενώ συμπλήρωσε: «Θυμηθείτε τη συμπεριφορά του Σαντάμ και την εξέλιξη της κατάστασης στο Ιράκ».

Κατάρριψη λιβυκού αεροσκάφους

Γαλλικό μαχητικό κατέρριψε Λιβυκό αεροσκάφος, που παραβίασε τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, όπως αναφέρει το ABC. Οι δυνάμεις του συνασπισμού συνεχίζουν και την Πέμπτη τις αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή Ταζούρα, 30 χλμ. ανατολικά της Τρίπολης, όπου υπάρχει μεγάλη στρατιωτική βάση. Αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιούνται στην πόλη Σέμπχα, προπύργιο του Καντάφι, 750 χλμ. νότια της Τρίπολης στο νότο της Λιβύης.

Μία πολύ ισχυρή έκρηξη ακούστηκε το πρωί στην Τρίπολη ενώ παράλληλα υψώθηκε πυκνός καπνός από περιοχή της πόλης, όπου υπάρχουν οι εγκαταστάσεις στρατιωτικής βάσης, αναφέρουν κάτοικοι της πόλης. Ακούσαμε μια ακόμα έκρηξη, μόλις τώρα. Βλέπουμε να υψώνεται καπνός. Υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν βγεί στις ταράτσες των κτηρίων. Μάλλον πρόκειται για μία περιοχή με στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κοντά στη σχολή των μηχανικών, στην περιοχή Ταούρα", δήλωσε ένας κάτοικος, αποφεύγοντας όμως, να αναφέρει το όνομά του. Αξιωματούχοι της Λιβυκής κυβέρνησης μετέφεραν δημοσιογράφους σε νοσοκομείο της Τρίπολης, για να δουν τα απανθρακωμένα πτώματα, 18 μελών του στρατιωτικού προσωπικού της χώρας αλλά και πολιτών, που όπως υποστηρίζουν αποτελούν τα θύματα της επίθεσης με μαχητικά και πυραύλους, που εξαπέλυσε κατά τη διάρκεια της νύχτας η συμμαχία των δυτικών κρατών που έχει αναλάβει στρατιωτική δράση στη Λιβύη.

Τα αεροπλάνα των στρατιωτικών δυνάμεων των δυτικών χωρών, που συγκροτούν τη συμμαχία, που προσπαθεί να επιβάλει το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Λιβύη, επιτέθηκαν για 5η συνεχόμενη νύχτα, χωρίς ωστόσο μέχρι τώρα να έχουν επιτύχει να εμποδίσουν τα τεθωρακισμένα του στρατού του Καντάφι, να περικυκλώσουν τα προπύργια των ανταρτών, ή να εκτοπίσουν τα στρατεύματά του από στρατηγικούς κόμβους στην ανατολική Λιβύη.

Επαφές με τις ΗΠΑ

Ο Ντένις Μακ Ντόνα, στενός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε ότι πρόσωπα του περιβάλλοντος του Μουάμαρ Καντάφι έχουν έλθει σε επαφή με την αμερικανική κυβέρνηση αναζητώντας έξοδο από την λιβυκή κρίση. "Δεν θα εκπλησσόμουν εάν, υπό την ισχυρή πίεση... ορισμένοι επιχειρούσαν να αποκαταστήσουν επαφή, αναζητώντας πύλη εξόδου. Αλλά δεν θα εισέλθω σε λεπτομέρειες, και είμαι βέβαιος ότι θα το σεβαστείτε", δήλωσε ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας σε δημοσιογράφο του ενημερωτικού δικτύου MSNBC.

Ανώτατος αξιωματούχος των ΗΠΑ δήλωσε επίσης στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δέχθηκε επανηλειμμένα κρούσεις, μέχρι τις αρχές της εβδομάδας, από λίβυους αξιωματούχους όπως ο υπουργός Εξωτερικών Μούσα Κούσα και ο Αμπντάλα Σενούσι, γαμπρός του Μουάμαρ Καντάφι και εκ των επικεφαλής των λιβυκών υπηρεσιών Πληροφοριών. Σε ερώτηση σχετικά με το θέμα των επαφών, η αμερικανική πηγή αναφέρθηκε στην κράτηση των τεσσάρων δημοσιογράφων των New York Times, οι οποίοι έχουν πλέον απελευθερωθεί.

Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον είχε δηλώσει κατά την έναρξη των επιδρομών στη Λιβύη το Σάββατο 19 Μαρτίου ότι αναμένει λιποταξίες από το στρατόπεδο Καντάφι. Πριν από δύο ημέρες δήλωσε ότι πρόσωπα του περιβάλλοντος του Μουάμαρ Καντάφι έχουν επαφές σε ολόκληρο τον κόσμο αναζητώντας πύλη εξόδου από την κρίση.Οταν της ζητήθηκαν περισσότερα στοιχεία δήλωσε ότι "εναπόκειται στον Καντάφι και στα πρόσωπα του περιβάλλοντός του να προσδιορίσουν τα επόμενα βήματα".

Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς , από την πλευρά του, δήλωσε χθες ότι είναι πιθανές νέες λιποταξίες "στους κύκλους της λιβυκής ηγεσίας". Ο Ρόμπερτ Γκέιτς δήλωσε επίσης χθες από το Κάιρο, ότι η ανάληψη στρατιωτικής δράσης είναι πιθανόν να ενθαρρύνει τους Λίβυους οι οποίοι αρχικά είχαν αντιταχθεί στο καθεστώς της Τρίπολης, αλλά στην συνέχεια αδρανοποιήθηκαν μετά την αντεπίθεση των δυνάμεων του Καντάφι.

Γιαούρτια και πολιτική O κλεφτοπόλεμος, οι αντιδράσεις και οι προκλήσεις

Η επίθεση μετά γιαουρτώματος κατά του Θεόδωρου Πάγκαλου αποτελεί ένα ακόμη δείγμα της λαθεμένης πορείας που ακολουθεί η ελληνική κοινωνία. Το να αποδοκιμάζεις δημόσια έναν πολιτικό δεν είναι καταδικαστέο, αν γίνεται κατά τρόπο που θίγει το έργο του αλλά δεν θίγει τους αποδοκιμάζοντες. Το να προσπαθείς να τον εξευτελίσεις εφαρμόζοντας τις μεθόδους των αρχών της δεκαετίας του '60 δεν αποτελεί παρέμβαση αλλά παρεκτροπή. Όση αγανάκτηση και αν διακατέχει δικαίως ως προς την αντιμετώπιση τους από την παραπαίουσα κυβέρνηση τους κατοίκους της Λαυρεωτικής, το γιαούρτωμα δεν βοηθά.

Αντιθέτως, αποδεικνύει την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να διαμαρτυρηθεί αποτελεσματικά αντί να επιδίδεται σε «κλεφτοπόλεμο». Θα ήταν πολύ περισσότερο αποτελεσματική μια πάνδημη , σιωπηλή συγκέντρωση δυο εκατομμυρίων λαού στο κέντρο των Αθηνών, που θα έλεγε απλά και καθαρά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας: «Αποτύχατε, αδειάστε μας τη γωνιά»!

Το να στήνεις καρτέρι στους πολιτικούς και να τους δέρνεις (Χατζηδάκης), να τους εξυβρίζεις (Σημίτης), να τους γιαουρτώνεις (Αλαβάνος, Πάγκαλος) δεν είναι λύση. Εξυπηρετεί, πολύ απλά, κάποιους εμπόρους της θεαματικότητας των καναλιών, κάποιους ακραίους «αγανακτημένους» πολίτες (δεν γράφω «αγανακτισμένους» διότι το ρήμα είναι «αγανακτώ» και όχι «αγανακτίζω») και γενικώς εκείνους που επιθυμούν και επιδιώκουν τη βαβούρα ως τρόπο ζωής και επιβίωσης.

Μπορεί ορισμένες φορές ο Θ. Πάγκαλος να καθίσταται προκλητικός, αλλά μην ξεχνάμε ότι έχει πει σημαντικές αλήθειες και έχει πολλές φορές αποτελέσει καταλύτη εξελίξεων! Το να στοχοποιούνται πολιτικοί ή πολίτες, όμως, αποτελεί παγία τακτική του ΠΑΣΟΚ, την οποία εσχάτως επανέφερε κατά τον απαισιότερο τρόπο ο γραμματέας του κόμματος Μ. Καρχιμάκης, στην περίπτωση του «e-mail της χρεοκοπίας»! Το ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, είναι εκείνο που εφηύρε «σκάνδαλα» χωρίς ουσία στην προσπάθεια του να ανατρέψει την κυβέρνηση Καραμανλή.

Δίδαξε, λοιπόν, το «γιαούρτωμα» με γιαούρτι ή με λόγια η «σχολή Καρχιμάκη» και το υφίσταται τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ας μην ξεχνάμε το χιτλερικό «να πάει (έτσι αόριστα) κάποιος φυλακή» που κραύγαζαν οι πασόκοι πριν αποκαλυφθεί το θέμα Τσουκάτου και πριν γείρουν ακόμη περισσότερο τα «γερμένα υποβρύχια». Ας μην ξεχνάμε τον καταιγισμό ύβρεων και «καταγγελιών» συνοδευόμενες από τις φονικές φωτιές του 2007.

Ας συμμαζέψει, λοιπόν, τους πραιτωριανούς της Ιπποκράτους ο Θ. Πάγκαλος και ίσως ηρεμήσει κάπως η κατάσταση. Το να κραυγάζουν, όμως, οι «δικοί» του «να πάει κάποιος φυλακή (αρκεί να μην είναι πασόκος)» ή «φέρτε πίσω τα κλεμμένα (αρκεί να μην τα φέρουμε εμείς)» είναι, το λιγότερο, πρόκληση!

Τέλος μ’ αυτά και μ’ αυτά οι πολιτικοί το σκέφτονται να παραστούν στις παρελάσεις ανά την επικράτεια αύριο υπό τον φόβο γιαουρτώματος

Το Κρυφό Σχολειό: Μύθος ή Πραγματικότητα;

Λέγονται και γράφονται κατά καιρούς διάφορα σχετικά με το «Κρυφό Σχολειό» της Τουρκοκρατίας. Ορισμένοι επιχείρησαν και επιχειρούν να αμφισβητήσουν την ύπαρξή του, να κλονίσουν μια πεποίθηση στερεά ριζωμένη στην συνείδηση του λαού μας. Και είναι προφανές ότι οι περισσότεροι από τους αμφισβητίες -αν όχι όλοι- έχουν ως στόχο την βαθύτερη αμφισβήτηση του ρόλου και της προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας κατά την περίοδο της μακραίωνος δουλείας του γένους από τον οθωμανικό ζυγό. Θεωρούμε, λοιπόν χρήσιμο να καταθέσουμε ορισμένα στοιχεία και να ξεκαθαρίσουμε μερικές ασάφειες που ίσως προκαλούν απορίες.

Το σπουδαιότερο επιχείρημα των αρνητών του «Κρυφού Σχολειού» είναι το εξής:«Οι Οθωμανοί Τούρκοι υπήρξαν ανεκτικοί στα θέματα Πίστεως και Παιδείας. Αφού, λοιπόν, δεν καταδίωκαν την εκπαίδευση των Ελλήνων και γενικότερα των Ορθοδόξων υπηκόων τους ( Ρούμ μιλλέτ = Το Γένος των Ρωμηών ), τότε γιατί χρειάζονταν Κρυφά Σχολεία στους νάρθηκες των Ναών και των Μοναστηριών;». Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η εξής : Ναι, μεν, για λόγους θρησκευτικούς και διοικητικούς οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παρεχώρησαν προνόμια και έδειξαν ένα βαθμό ανοχής προς τους Ρωμηούς υπηκόους τους, όμως υπήρξαν περίοδοι και περιοχές, στις οποίες δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις αυτές. Δεν μπορούμε να ομιλούμε για μια ενιαία τουρκοκρατία στον χρόνο και τον χώρο.

Υπήρχε διαφορετική (πιο καταπιεστική) μεταχείριση των υποδούλων κατά τους πρώτους αιώνες και διαφορετική στο δεύτερο ήμισυ της Τουρκοκρατίας με την επικράτηση μετριοπαθεστέρων απόψεων. Αλλά και κατά τόπους η εφαρμογή των σουλτανικών αποφάσεων και των δικαιωμάτων των υποδούλων υπέκειτο στην βούληση, στις ιδιορρυθμίες, στο βαθμό θρησκευτικού φανατισμού και γενικά στην προσωπικότητα του τοπικού Οθωμανού ηγεμόνος. Σε μια αχανή αυτοκρατορία και μάλιστα υπό τις συνθήκες διοικήσεως και επικοινωνίας της εποχής εκείνης, η αυθαιρεσία των τοπικών μπέηδων και πασάδων ήταν φαινόμενο σύνηθες. Δεν είχαμε, λοιπόν, ομοιόμορφη εφαρμογή των θεμελιωδών αποφάσεων περί θρησκείας και παιδείας των Ορθοδόξων Ελλήνων.

Οι αποφάσεις αυτές καταστρατηγήθηκαν ή αλλοιώθηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους και σε διάφορες επαρχίες και τοπικές διοικήσεις (βιλαέτια). Δεν υπήρξε ενιαία τουρκοκρατία, αλλά ποικίλες μορφές της, αναλόγως εποχής και περιοχής. Οι δύο πρώτοι αιώνες υπήρξαν πολύ δύσκολοι και μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνος δεν μπορούμε να ομιλούμε για δυνατότητα ακώλυτης ασκήσεως των θρησκευτικών και εκπαιδευτικών ελευθεριών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ο Σουλτάνος Σελήμ Α' στις αρχές του 16ου αιώνος εξεδήλωνε δημοσίως το μίσος του προς τους Χριστιανούς και την άποψή του περί βιαίου εξισλαμισμού όλων των μη μουσουλμάνων. Το 1537 ο Σουλεϊμάν Α' εξέδωσε διαταγή που ζητούσε να εκτελεστεί ως άπιστος οποιοσδήποτε αμφισβητούσε τα λόγια του προφήτη Μωάμεθ.

Από τις αρχές του 16ου αιώνος γίνεται φανερή η αυξανόμενη επιρροή των φανατικών μουσουλμάνων στην Αυλή των Σουλτάνων, γεγονός που δυσκόλευε την υλοποίηση των προνομίων των Χριστιανών. Οι ζηλωτές αυτοί του φανατικού Ισλάμ εστράφησαν γενικά εναντίον κάθε μορφής εκπαιδεύσεως, που δεν ακολουθεί το Κοράνι. Υπό την επιρροή τους βρέθηκε ο σουλτάνος Μουράτ Δ' (1623-1640), ενώ οι οπαδοί της ίδιας ιδεολογίας επέτυχαν το 1711 να κατασχεθεί η βιβλιοθήκη του βεζύρη Τσορλουλού πασά και να απαγορευθεί η μελέτη επιστημονικών βιβλίων. Κατανοούμε, λοιπόν, ότι σε μια περίοδο κατά την οποία διώκονταν ακόμη και μουσουλμάνοι εραστές της μορφώσεως, πόσο δύσκολο θα ήταν σε Χριστιανούς να διδάσκουν και να διδάσκονται ελευθέρως την πίστη, την ιστορία και την εθνική ταυτότητά τους.

Σε τέτοιες σκοτεινές εποχές δημιουργήθηκε η ανάγκη για Κρυφά Σχολειά . Σε τέτοια δύσκολα χρόνια, για τα οποία ο Γάλλος Ιησουΐτης Richard ( Ρισάρ ) έγραψε στα μέσα του 17ου αιώνος: «Να σκεφθή κανείς ότι ουδέποτε από την εποχή του Νέρωνος, του Δομητιανού και του Διοκλητιανού έχει υποστή ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους από αυτούς, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανατολική Εκκλησία» (ίδε Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ . 10, Αθήνα 1974, σ. 150). Από τα μέσα του 17ου αιώνος τα πράγματα σαφώς βελτιώνονται στον εκπαιδευτικό τομέα και οι υπόδουλοι Ρωμηοί αρχίζουν να ιδρύουν, υπό την αιγίδα της Εκκλησίας και με την βοήθεια των ξενιτεμένων και των ευεργετών, σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σ' αυτά καλλιεργήθηκαν και τα ιερά γράμματα και η «θύραθεν παιδεία», η εγκυκλοπαιδική και επιστημονική κατάρτιση.

Όμως δεν ήταν εύκολο κάτω από το σπαθί του δυνάστη να καλλιεργηθεί το εθνικό φρόνημα και η συνείδηση της ιστορικής συνέχεια του Ελληνισμού. Στην περίοδο αυτή, την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Γ' σε Υπόμνημά του (17/1/1879) χαρακτηρίζει «ως ανέσεως εποχή, καθ' ην ήρξατο υποφώσκουσα ελπίς βελτιώσεως», η λειτουργία Κρυφών Σχολειών ίσως περιορίσθηκε, δεν έπαυσε όμως τελείως. Διότι η κρυφή εκπαίδευση χρειαζόταν για εκείνα τα ειδικά μαθήματα που φούντωναν τον πόθο για την ελευθερία. ’λλωστε είπαμε ότι υπήρξαν και πολλές αυθαιρεσίες τοπικών Οθωμανών ηγεμονίσκων. Ο ιστορικός συγγραφεύς Αθανάσιος Κομνηνός Υψηλάντης στο έργο του «Τα μετά την άλωσιν 1453-1789» (εγράφη τον 18ο αιώνα και εξεδόθη στην Κωνσταντινούπολη το 1870), αναφέρει ένα περιστατικό, το οποίο ο ίδιος τοποθετεί στον 18ο αιώνα.

Στο παζάρι (αγορά) του Καΐρου είδε 30.000 κομμένες γλώσσες Ελλήνων, οι οποίοι επέμεναν να ομιλούν ελληνικά παρά την σχετική απαγόρευση των τοπικών αρχών. Σε μια εποχή που οι Οθωμανοί γενικά είχαν επιτρέψει ή ανεχθεί την δημόσια λειτουργία ελληνικών εκπαιδευτηρίων, ο τοπικός Οθωμανός ηγεμόνας της Αιγύπτου απαγόρευε την χρήση της ελληνικής επί ποινή αποκοπής της γλώσσας. 30.000 ηρωικοί Έλληνες αντέστησαν! Πώς όμως διετηρήθη η ελληνική γλώσσα κάτω από τέτοιες συνθήκες αν δεν υπήρχαν τα Κρυφά Σχολειά με το Ψαλτήρι και την Οκτάηχο και τα άλλα εκκλησιαστικά βιβλία; Πάντως και κατά τον 18ο αιώνα έχουμε περιόδους διωγμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τα Ορλωφικά και τις αγριότητες των Τουρκαλβανών ο άγιος Κοσμάς διέκοψε τις περιοδίες του και κατέφυγε επί αρκετά έτη στο Άγιον Όρος!

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι τα Κρυφά Σχολειά ήταν απαραίτητα στους πρώτους δύο αιώνες της τουρκοκρατίας λόγω του κλίματος φόβου και τρόμου που επικρατούσε, στους δε επόμενους αιώνες, παρά την βελτίωση της οθωμανικής συμπεριφοράς, λειτούργησαν είτε για να δώσουν λύση απέναντι στην ανθελληνική και αντιχριστιανική τακτική ορισμένων Οθωμανών διοικητών, είτε για να διδάσκονται εκεί μαθήματα εθνικού φρονηματισμού με στόχο την εκπλήρωση των πόθων του Γένους. Αποστομωτικό για τους αρνητές των «Κρυφών Σχολειών» και λίαν εύγλωττο, διότι συνοψίζει τα όσα εκθέσαμε μέχρι τώρα, είναι το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου Rene Puaux «Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος», (ελλην. Έκδοση εκδ . Τροχαλία, Αθήναι α. χρ.). Ο Puaux (Πυώ) περιηγήθηκε την Ήπειρο το 1913, ακριβώς μόλις τα εδάφη αυτά είχαν ελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό.

Συνομιλώντας με Έλληνες Ηπειρώτες, οι οποίοι τότε για πρώτη φορά απηλλάγησαν από τον τουρκικό ζυγό, μαθαίνει έκπληκτος και τα εξής: «Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου χωρίς βιβλία, χωρίς τετράδια, ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα Πατρίδα, διδασκόταν τον Εθνικό της Ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους την ζωή των δασκάλων τους. Μία ακριτομυθία, μια καταγγελία ήταν αρκετή. Δεν είναι συγκινητικό, αυτά τα διακόσια μικρά αγόρια και τα διακόσια πενήντα κοριτσάκια να δέχονται τις επιπλέον ώρες των μαθημάτων (στην ηλικία, που τόσο αγαπούν τα παιχνίδια), να συζητούν για την Ελλάδα και επιστρέφοντας στις οικογένειές τους με τα χείλη ραμμένα να κρατούν τον ενθουσιασμό μυστικό στην καρδιά;» (σελ. 126).

Το ντοκουμέντο αυτό, που προέρχεται από μαρτυρία ξένου περιηγητή, άρα ανεπηρέαστου από τα ιδεολογικά ρεύματα που επεκράτησαν στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της, μας δείχνει ότι ακόμη και 5-6 χρόνια πριν από τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ακόμη και σε εποχή που λειτουργούσαν ελεύθερα τα ελληνικά σχολεία, υπήρχαν παράλληλα κρυφά σχολεία για να μεταδώσουν την αγωνιστικότητα και τον πόθο για ελευθερία. Να μεταφέρουν στα παιδιά το μήνυμα που τους διδάσκει ο Ιερεύς στο συγκινητικό ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο «Το Κρυφό Σχολειό»:

Μη σκιάζεστε στα σκότη!
Της λευτεριάς το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει!

Μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία έχουμε και από ένα εξόχως μαρτυρικό και ταλαιπωρημένο τμήμα του Ελληνισμού, την μεγαλόνησο Κύπρο. Ο Κύπριος Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Σαμπατακάκης γράφει το 1921 για τις εξελίξεις στην ιδιαίτερη πατρίδα του : «Η θαυμασία αυτή ανάπτυξις του εθνικού αισθήματος οφείλεται, προ παντός, εις τα Σχολεία, τον Τύπον και την Εκκλησίαν . Της ευκαιρίας της Αγγλικής κατοχής δραξάμενος ο Κυπριακός Λαός έσπευσεν, ως η διψασμένη έλαφος τρέχει δρομαία επί τας πηγάς των υδάτων, ούτω και ούτος προς τα νάματα της παιδείας. Και ηδύνατό τις να ίδη φιλοτιμουμένους τους πολίτας και τους χωρικούς να ιδρύωσι δι ' ιδίων δαπανών σχολάς, να φροντίζωσι να διορίζωσι δάσκαλον τον καλύτερον μεταξύ αυτών.

Ιδρύθη το Παγκύπριον Γυμνάσιον και αι λοιπαί των κεντρικών πόλεων σχολαί, αίτινες ήρξαντο να χαλκεύωσιν Έλληνας χαρακτήρας, να εξαποστέλλωσι διδασκάλους εις τα διάφορα χωρία, διδάσκοντας ουχί πλέον την Οκτώηχον, ουχί το ψαλτήριον, ουχί θρησκέιαν, αν και ταύτα και αύτη ήσαν αναγκαία, αλλά τα ανδραγαθήματα των αρχαίων και νεοτέρων Ελλήνων ηρώων,... τας μαύρας της δουλείας ημέρας, και τέλος την ιδέαν της πατρίδος και της ελευθερίας...» (ίδε Κωστή Κοκκινόφτα, Κυκκώτικα Μελετήματα, τόμος Α', Λευκωσία 1997). Το κείμενο αυτό μας λέγει δυο σημαντικές αλήθειες! Πρώτον ότι οι Έλληνες της Κύπρου έσπευσαν να ανοίξουν σχολεία όλων των βαθμίδων μόνο όταν άρχισε η αγγλική κατοχή (1878 κ.ε.), προφανός διότι εφοβούντο ή δεν εμπιστεύονταν τους Τούρκους.

Οργανωμένη Ελληνική παιδεία δεν υπήρξε επί Τουρκοκρατίας στην Κύπρο, με εξαίρεση τη σχολή της Μονής Κύκκου, που και αυτή λειτούργησε στα μέσα του 18ου αιώνος. Τι υπήρξε; Μας το λέγει σαφώς ο Κύπριος Ιερωμένος και αυτή είναι η δεύτερη σπουδαία αλήθεια : Διδασκαλία στοιχειωδών γνώσεων μέσω του Ψαλτηρίου και της Οκτωήχου, άρα που αλλού; Στα Μοναστήρια και στους Ναούς. Όταν, λοιπόν, οι Έλληνες μιας περιοχής φοβούνταν ή παρεμποδίζονταν να ανοίξουν δημοσίως σχολείο κατά την διάρκεια των «μαύρων της δουλείας χρόνων», κατέφευγαν στα «κολλυβογράμματα» του ιερέως ή του μοναχού. Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς ήταν το Κρυφό Σχολειό !

Ορισμένοι αρνητές του Κρυφού Σχολειού ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μύθο και ερωτούν, γιατί δεν υπάρχουν κείμενα της εποχής της Τουρκοκρατίας, που να μαρτυρούν την ύπαρξη τέτοιων μυστικών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το ερώτημα είναι αφελές. Αφού επρόκειτο για κρυφή δραστηριότητα, η οποία εγκυμονούσε πολλούς κινδύνους και επέσυρε δυσάρεστες συνέπειες, εάν ανεκαλύπτετο από τους Τούρκους, θα ήταν εγκληματική ανοησία για οποιονδήποτε κληρικό να εκδώσει γραπτή (!) απόφαση περί Κρυφού Σχολειού, ή για οποιονδήποτε λόγιο να καταγράψει δημοσίως υπό τα όμματα των κατακτητών μια τέτοια δραστηριότητα.

Όμως αμέσως μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του πρώτου Ελλαδικού κρατιδίου (1830 και εξής) πολλοί λόγιοι και ιστορικοί καταγράφουν την προφορική παράδοση που οι ίδιοι είχαν βιώσει ή τους είχε μεταδοθεί από γενεάς σε γενεά περί του Κρυφού Σχολειού. Το 1842 ο πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων στον επιμνημόσυνο λόγο, που εκφωνεί στην Αθήνα για τους ευεργέτες Ζωσιμάδες τονίζει: «... ’λλ ' η Πανάγαθος Πρόνοια, καθώς εφώτιζε τας μαίας και εζωογόνει κρυφίως τα άρρενα των Εβραίων, ωσαύτως διέταξε και ψυχάς ευσεβείς και φιλοθέους και ταύτας ούτε Αιγυπτίας, αλλ' ομογενείς και ομόφρονας, αίτινες εν ταπειναίς εκκλησίαις και απωκισμένοις μοναστηρίοις, και εν σχολαίς μικραίς και πενιχραίς, δια της Ιεράς διδασκαλίας, εμαίευον εις ζωήν τα πάτρια των αιχμαλώτων Ελλήνων φρονήματα».

Και αν ακόμη θεωρήσει κάποιος ότι ο κληρικός Οικονόμος υπερβάλλει, υπάρχει για τους πλέον δύσπιστους η καταγραφή των ιστορικών γεγονότων από τον Charles Tuckermann, τον πρώτο Αμερικανό Πρόξενο στην Αθήνα (1867-1874). Στο έργο του «Οι Έλληνες της σήμερον» (Ελληνική μετάφραση Αντωνίου Ζυγομαλά. Αθήνα 1877) ο Αμερικανός διπλωμάτης γράφει μεταξύ άλλων:

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σχολειό
να μαθαίνω γράμματα
του Θεού τα πράγματα.

Τοιούτον περίπου ήτο το άσμα, όπερ ετραγώδουν οι Ελληνόπαιδες, πορευόμενοι εν καιρώ νυκτός εις το σχολείον επί τουρκοκρατίας. Το άσμα τούτο είναι γνωστόν εις πάντα Έλληνα νυν ως και πρότερον, και οι πατέρες δεικνύοντες εις τα τέκνα των την σελήνην, επαναλαμβάνουσι τους στίχους τούτους, αφηγούμενοι αυτοίς πόσον τοις εχρησίμευσεν αύτη κατά τους σκοτεινούς χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας. Μη επιθυμούντες, έστω και κατ' ελάχιστον, να ερεθίσωσι τους δεσπότας αυτών δυναμένους να παρακωλύσωσιν τας προς ιδίαν παίδευσιν προσπαθείας των, οι παίδες ουχί δε σπανίως και αυτοί οι πατέρες, εφοίτων δια νυκτός και κρύφα εις την οικίαν του διδασκάλου, όπως εξακολουθήσωσι τας σπουδάς των. Προφανώς, ο Αμερικανός Πρόξενος καταγράφει την προφορική παράδοση, που είχε ακούσει από πολλούς συνομιλητές του στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, πολλοί εκ των οποίων είχαν πατέρα ή παππού, που εμαθήτευσε σε Κρυφό Σχολειό.

Κι όμως τις μαρτυρίες του Tuckermann ( Τάκερμαν ), του Κωνσταντίνου Οικονόμου, του Νικολάου Δραγούμη και άλλων λογίων του 19ου αιώνος τις απορρίπτει σε πρόσφατο μελέτημά του ο κ. ’λκης Αγγέλου (Το κρυφό Σχολειό, χρονικό ενός μύθου, Βιβλιοπωλείον της «ΕΣΤΙΑΣ», Αθήνα 1997), δογματίζοντας ότι όλοι αυτοί είναι επηρεασμένοι από έναν μύθο που καλλιεργούσε η Εκκλησία και η συντηρητική ιδεολογία! Αλλά η γνώμη των ανθρώπων που έγραψαν τον 19ο αιώνα νε πρόσφταες και ζωντανές μαρτυρίες των γεγονότων της τουρκοκρατίας βαρύνει πολύ περισσότερο από έναν ιδεολογικά και αντιεκκλησιαστικά προκατειλημμένο συγγραφέα της εποχής μας, δηλαδή του τέλους του 20ου αιώνος.

Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι ο κ. Αγγέλου επικαλείται ως κύριο αμφισβητία του Κρυφού Σχολειού τον γνωστό ιστοριοδίφη του 20ου αιώνος Γιάννη Βλαχογιάννη. Ο Βλαχογιάννης, όμως, είναι αντιφατική πηγή. Διότι σε κείμενό του, που δημοσιεύθηκε στη «Νέα Εστία», τεύχος ΛΔ', 1948, σ. 1110 με τίτλο «Καραϊσκάκης», αναφέρεται στο ποιήμα «Φεγγαράκι μου λαμπρό...» και δέχεται ότι «σ' όσα χωριά το μοναστήρι ήταν πολύ μακριά, έπρεπε το παιδί να κινήσει με άλλα, και να τραβάει αξημέρωτα ανάμεσα σε άγριο λόγγο». Δηλαδή ακόμη και ο Βλαχογιάννης δέχεται την σύνδεση του άσματος με την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στα μοναστήρια. Ο κ. Αγγέλου και άλλοι αμφισβητίες του «Κρυφού Σχολειού» κάνουν επιλεκτική και κατά βούληση χρήση των κειμένων. Εκεί που τους ταιριάζει ο τάδε συγγραφεύς τον αναφέρουν, εκεί που δεν τους συμφέρει τον αποσιωπούν!

Μια αδιάψευστη μαρτυρία για την ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού αποτελούν τα τοπωνύμια. Σε διάφορες γωνιές του Ελληνισμού διατηρείτε άσβεστη η παράδοση και ζωντανή η μνήμη ότι «κάποτε εδώ λειτουργούσε το Κρυφό Σχολειό». Ο ακούραστος ερευνητής Τάσος Γριτσόπουλος στο βιβλίο του «Σχολή Δημητσάνης» (Αθήναι 1962) αναφέρει ότι η λαϊκή παράδοση συνδέει το Κρυφό Σχολειό με την Ι. Μονή Φιλοσόφου της Δημητσάνης, με τη Μονή Στρατηγοπούλου ή Μονή Ντίλιου στο νησί των Ιωαννίνων, ενώ τοπωνύμιο Κρυφό Σχολειό υπάρχει και στην Ίο των Κυκλάδων στην παραλία του λιμένος, και μάλιστα κοντά σε σπήλαιο. Και επισημαίνει ο Γριτσόπουλος: «Ακριβώς τα λανθάνοντα, αλλά πάντοτε παρόντα στοιχεία ταύτα ανεύρεν εις την συνείδησιν του Έθνους ο Γύζης και εδημιούργησε τον περίφημο πίνακά του, το «Κρυφό Σχολειό» (σελ.26).

Ο δε φιλόλογος και ιστορικός Σαράντος Καργάκος δηλώνει σχετικά στην εφημερίδα «Εξουσία» της 24/3/1998 : «Ότι είναι θρύλος δεν είναι ψέμα». Υποστηρίζει μάλιστα ότι στο χωριό Βέργοια Λακωνίας υπάρχουν δύο σημεία, που ο λαός ονομάζει «Κρυφά Σχολειά». Και συμπληρώνει : «Δεν είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να ψεύδεται». Στην Κρήτη επίσης υπάρχει ζωντανή ανάμνηση του Κρυφού Σχολειού στις Μονές Φανερωμένης, Τοπλού, Κρεμαστών, Καρδαμίτζας, Μεραμπέλλου κ.α. Ορισμένοι αρνητές του «Κρυφού Σχολειού» προσπαθούν να αρνηθούν γενικότερα τη συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη διατήρηση του εθνικού αισθήματος των υποδούλων. Τους διαψεύδουν όμως τα γεγονότα και οι πηγές.

Ο Γάλλος περιηγητής και πολιτικός Victor Berard στο βιβλίο του «Τουρκία και Ελληνισμός - Οδοιπορικό στη Μακεδονία» (ελλην. Έκδοση Τροχαλία, Αθήναι 1987) γράφει ότι στην Αττάλεια της Μικράς Ασίας είδε το εξής φαινόμενο περί τα τέλη του 19ου αιώνος : «Μέσα στο Κάστρο οι χριστιανοί μιλούν μόνο τούρκικα και δηλώνουν Έλληνες. Απέξω οι μωαμεθανοί, απόγονοι των Τουρκομοραϊτών που στην διάρκεια της επανάστασης του 1821 έφυγαν από τη Μεθώνη και Κορώνη μιλούν μόνο ελληνικά». Οι χριστιανοί, λοιπόν, οι Ορθόδοξοι δήλωναν Έλληνες αν και είχαν χάσει την μητρική τους γλώσσα. Ακόμη και στη δύσκολη αυτή κατάσταση η Πίστη και η Εκκλησία διατηρούσαν την εθνική συνείδηση. Ματαίως εξ άλλου προσπαθούν ορισμένοι να αρνηθούν την προσφορά της Εκκλησίας στην προετοιμασία και στην υλοποίηση των εθνικών οραματισμών και του Αγώνος. Τους διαψεύδουν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων.

Ο αγωνιστής Ιωάννης Μακρυγιάννης γράφει στα «Οράματα και Θάματα» (Αθήναι 1983, εκδ . Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σελ. 163-4): «Τ' άγια τα μοναστήρια, οπού έτρωγαν οι δυστυχισμένοι... από τους κόπους των Πατέρων, των Καλογήρων. Δεν ήταν Καπιτσίνοι Δυτικοί, ήταν υπηρέτες των Μοναστηριών της Ορθοδοξίας. Δεν ήταν τεμπέληδες, δούλευαν και προσκυνούσαν (=λάτρευαν). Και εις τον αγώνα της πατρίδος σ' αυτά τα μοναστήρια γινόταν τα μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τα ολίγα αναγκαία του πολέμου και εις τον πόλεμον θυσίαζαν και σκοτωνόταν αυτείνοι, οι περέτες των μοναστηριών και των εκκλησιών. Τριάντα είναι μόνο με μένα οι σκοτωμένοι έξω εις τους πολέμους και εις το Κάστρο, το Νιόκαστρο και εις την Αθήναν». Ένας άλλος δε σπουδαίος πολεμικός ηγέτης και αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων της Παλιγγενεσίας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βεβαιώνει με το δικό του τρόπο την συμπαράταξη του Κλήρου και του Λαού στις κρίσιμες για την Ανάσταση του Γένους στιγμές:

«Πλησίον εις τον Ιερέα ήτον ο λαϊκός, καθήμενοι εις ένα σκαμνί, Πατριάρχης και τζομπάνης, ναύτης και γραμματισμένος, ιατροί, κλεφτοκαπεταναίοι, προεστοί και έμποροι» (Διήγησις συμβάντων ελληνικής φυλής, εκδ. Πάπυρος, Αθήναι, σελ. 29).

Τέλος αξίζει να τονισθεί ότι η Εκκλησία ήσκησε τα εκπαιδευτικά της καθήκοντα όχι μόνον υπό τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά και κάτω από άλλους κατακτητές ελληνικών τόπων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στα Επτάνησα επί ενετοκρατίας Ορθόδοξοι κληρικοί και «νοδάροι» (συμβολαιογράφοι) δίδασκαν γράμματα και έπλαθαν τους ελάχιστους γραμματιζούμενους της εποχής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας φρόντιζε επί τουρκοκρατίας να τονώνει το εθνικό συναίσθημα των ελληνοπαίδων ακόμη και με την προβολή ορισμένων αρχαίων προγόνων μέσω της αγιογραφίας. Ο τεκμηριωμένος και έγκυρος ιστορικός του Νέου Ελληνισμού Απόστολος Βακαλόπουλος γράφει σχετικά :

«Οι νάρθηκες - σχολεία, λοιπόν, των εκκλησιών ήταν οι πιο κατάλληλοι τόποι, όπου θα ταίριαζε να ζωγραφηθούν ανάμεσα στους χριστιανούς αγίους οι μορφές των μεγάλων ειδωλολατρικών σοφών, προδρόμων του χριστιανισμού, συνήθεια παλιά βυζαντινή... άραγε η τόνωση της παλιάς αυτής συνήθειας κατά τους αιώνες της τουρκοκρατίας οφείλεται σε μια λατρεία των ένδοξων προγόνων από τους ξεπεσμένους επιγόνους, σ' ένα ρευστό και αδιαμόρφωτο ακόμη εθνικό κίνητρο;» (Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, έκδοση Β', τόμος Β', Θεσσαλονίκη 1976). Μόνον όσοι αγνοούν ή διαστρεβλώνουν σκοπίμως τις ιστορικές πηγές και τα γεγονότα του νεοελληνικού βίου αμφισβητούν τον εθνικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό ρόλο της Εκκλησίας μας. Και μέσα σ' αυτήν την γενικότερη αμφισβήτηση εντάσσεται και η άρνηση του Κρυφού Σχολειού .

Η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν χρειάζεται το ψέμα, διότι έχει δώσει αίμα. Ούτε της χρειάζεται ο ΜΥΘΟΣ, διότι μπορεί και προβάλλει ΗΘΟΣ: Το ελληνορθόδοξο ΗΘΟΣ, το οποίο αποτελεί πνευματικό εξοπλισμό απαραίτητο και για την πορεία του Γένους προς τον 21ο αιώνα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 24 ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Αρτέμων επίσκοπος Σελευκίας. Καταγόταν από την Σελεύκειαν Πισιδίας, και έζησε κατά τους χρόνους των Αποστόλων. Εκεί τον συνάντησεν ο απόστολος Παύλος και τον έκαμεν επίσκοπον και διδάσκαλον της πόλεως ε­κείνης. Ο άγιος εποίμανε το ποίμνιον φιλανθρωπότατα, έγινε προστάτης των χηρών, ορφανών, πτωχών και γιατρός των ψυχών και σωμάτων. Εξεδήμησε εις Κύριον ειρηνικά.

2) Ο άγιος νεομάρτυρας Παρθένιος πατριάρχης Κων/πόλεως. Γεννήθηκε στην Μυτιλήνη, ανήλθεν όλα τα αξιώματα της ιερωσύνης και έγινε πατριάρχης Κων/πόλεως. Ο άγιος δια την ασάλευτον πίστιν εις Χριστόν, εμαρτυρησεν από τους Τούρκους κρεμασθείς.

3) Ο άγιος ιερομάρτυρας Ατέρμων ο πρεσβύτερος. Εμαρτυρησεν επειδή δεν ηρνήθη τον Χριστόν.

4) Ο άγιος Ζαχαρίας ο μοναχός. Εξεδήμησε ειρηνικά.

5) Οι άγιοι οκτώ μάρτυρες που μαρτήρησαν στην Καισαρεία της Παλαιστί-
νης.

6) Ο άγιος Μαρίνος ο Θηβαίος και Ζαχαρίας ο Ρώσος.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 στην Καλαμάτα τελείται δοξολογία. Οι ιερείς ευλόγησαν τα όπλα, οι επαναστάτες ωρκίσθησαν και πρώτος ο Πετρό-μπεης, ο οποίος και ωρκίσθη στον εξής όρκον: «ορκίζομαι ίνα αμύνω την πα­τρίδα και μόνος και μετά πάντων και ιερά τα πάτρια τιμήσω».

Το 1920 στο μέτωπο της Μ. Ασίας ο ελληνικός στρατός δέχεται επιθέσεις των Τούρκων.

Το 1921 Οι ελληνικές δυνάμεις εις το μέτωπο της Μ. Ασίας δέχονται αιφνι­διαστική επίθεσι εκ μέρους των Τουρκικών στρατευμάτων στην περιοχή της Κίου και είχαν αρκετές απώλειες.

Το 1922 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία μάχεται μάχες προφυλακών.

Το 1941 στο αλβανικό μέτωπο οι ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται μετά σφοδρότητος εναντίον των ελληνικών στον τομέα Μπούμπεσι και αποκρούονται δια της χρήσεως των λογχών.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.

Σε εξέλιξη η "Αυγή της Οδύσειας" - Χτυπά αμάχους ο Καντάφι

Για τέταρτη μέρα βομβαρδίζεται η Λιβύη. Οι δυνάμεις του καθεστώτος συνεχίζουν τις επιθέσεις εναντίον των αντικαθεστωτικών. Ερωτηματικά για τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται πλέον η επιχείρηση "Αυγή της Οδύσειας" στην Λιβύη καθώς αμερικανικά και συμμαχικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν δυνάμεις του Καντάφι σε όλα τα μέτωπα. Ισχυρές εκρήξεις σημειώθηκαν σε βάση του λιβυκού πεζικού, 32 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας Τρίπολης. Η καρτική τηλεόραση μετέδωσε " βομβαρδισμούς κατά πολιτικών και στρατιωτικών στόχων στην ευρύτερη περιοχή της Τρίπολης", επικαλούμενη πρόσφατο στρατιωτικό ανακοινωθέν.

"Η Βεγγάζη ελέγχεται πια από τους αντάρτες και η Διεθνής Συμμαχία βοηθά τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις  στην Ατζαμπίγια και τη Μιζουράτα" δήλωσε ο Αμερικανός ναύαρχος Χούπερ."Οι αεροπορικές τους δυνάμεις της Λιβύης,  δεν υφίστανται πλέον ως μάχιμη δύναμη", δήλωσε σήμερα ανώτερος αξιωματικός της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας. Την ίδια ώρα,  ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών ,Αλέν Ζιπέ , προέβλεψε μια ταχεία έκβαση του πολέμου στη Λιβύη, σημειώνοντας ότι η επέμβαση της διεθνούς συμμαχίας θα είναι "σύντομης διάρκειας ενώ το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι "μέσα σε 72 ώρες οι γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις κατέστρεψαν δώδεκα λιβυκά άρματα μάχης".

Συνολικά 97 πτήσεις πραγματοποίησαν το τελευταίο 24ωρο τα συμμαχικά αεροσκάφη στη Λιβύη, τα οποία έπληξαν άρματα μάχης και συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων. Το πρωί, οι αεροπορικές επιδρομές έπληξαν δύο φορές την αεροπορική βάση στην οποία στρατοπεδεύουν οι ταξιαρχίες του Καντάφι" νότια της Μιζουράτα. Νέα διεθνής διάσκεψη θα γίνει στο Λονδίνο την ερχόμενη Τρίτη, για να αποτιμηθεί η πρόοδος της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη, με την συμμετοχή της Αφρικανικής Ένωσης και του Αραβικού Συνδέσμου.

Με τους βομβαρδισμούς των συμμαχικών αεροσκαφών να συνεχίζονται για τέταρτη μέρα οι δυνάμεις που παραμένουν πιστές στον Μουαμάρ Καντάφι δεν κάνουν πίσω και πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον των αντικαθεστωτικών. Σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ, τις τελευταίες 24 ώρες οι δυνάμεις του καθεστώτος πιέζουν το μέτωπο με επιθέσεις στις πόλεις Μιζουράτα, Ατζνταμπίγια και Ζιντάν. 

Τουλάχιστον 16  άνθρωποι σκοτώθηκαν και τρεις τραυματίστηκαν σοβαρά από τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών εναντίον νοσοκομείου στην Μιζουράτα, σύμφωνα με τον επίσημο εκπρόσωπο του Συμβουλίου των αντικαθεστωτικών. Άλλοι έξι άνθρωποι έχασαν  σήμερα την ζωή τους από τους βομβαρδισμούς των κανταφικών δυνάμεων στην πόλη Ζιντάν.

Σε αναζήτηση λύσης για τον ρόλο του ΝΑΤΟ

Οι διαφωνίες των συμμάχων για τον ρόλο του ΝΑΤΟ και το ποιος θα τεθεί επικεφαλής των επιχειρήσεων συνεχίζεται με φόντο την αποφασιστικότητα του Καντάφι να παραμείνει στην εξουσία. Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ο Μπαράκ Ομπάμα συμφώνησε με τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον και τον Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί ότι το ΝΑΤΟ θα πρέπει να έχει ένα ρόλο- κλειδί στις επιχειρήσεις στη Λιβύη.

Ωστόσο ακόμη δεν έχει υπάρξει πολιτική εντολή στο ΝΑΤΟ για εμπλοκή στις επιχειρήσεις μετά και την άρνηση της Τουρκίας, η οποία έχει δηλώσει ότι δεν θα υποστηρίξει να πάρει το τιμόνι το ΝΑΤΟ αν η αποστολή γίνει έξω από τα όρια που έθεσε η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ρασμουσεν ανακοίνωσε ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία "έχει ολοκληρώσει τα σχέδια για την επιβολή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ώστε να συνεισφέρει εάν χρειαστεί με ξεκάθαρο τρόπο σε μια ευρεία διεθνή προσπάθεια για την προστασία του λαού της Λιβύης".

Διαχωρίζοντας, πάντως, τη θέση της, η Γερμανία απέσυρε τα πολεμικά πλοία της από τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, καθώς και τους Γερμανούς σταρτιωτικούς από τα πληρώματα των ιπτάμενων ραντάρ AWACS.