(Άνάμνησιν ποιούμεθα τής άπό τον Παραδείσου τής τρυφής εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ). 'Από τόν εσπερινό αυτής τής Κυριακής είσερχόμεθα στό στάδιο τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ή ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Τυρινής μας ομιλεί γιά τή σημασία τής νηστείας. Ακριβώς ή έξωση του άνθρωπου άπό τόν παράδεισο υπήρξε αποτέλεσμα τής παραβάσεως τής εντολής τής νηστείας.
Ό Απ. Παύλος γράφει στήν πρός Ρωμαίους επιστολή του (ε' 12, 19) γιά τά αποτελέσματα αυτής τής απείθειας. «Δι' ενός άνθρωπου ή αμαρτία είσήλθεν εις τόν κόσμον καί διά τής αμαρτίας ό θάνατος... Διά τής παρακοής του ενός άνθρωπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οί πολλοί».
Ό Χριστός αναγνώρισε τή σημασία τής νηστείας. Ό θεσμός υπάρχει όχι ώς σκοπός άλλά ώς μέσο πνευματικής ασκήσεως. Είναι ωφέλιμη ή νηστεία στή ζωή τών Χριστιανών. Ωφέλιμη καί σωματικώς καί ψυχικώς.
Ό σκοπός τής νηστείας είναι παιδαγωγικός. Είναι εκούσια θυσία καί όχι μέσο επιδείξεως. Νηστεύουμε εκείνο πού μάς ευχαριστεί καί παρέχεται ή ευκαιρία νά δείξουμε τήν αγάπη μας πρός τούς αδυνάτους συνανθρώπους μας μέ τή φιλανθρωπία μας.
«Νηστεύοντες, αδελφοί, σωματικώς, νηστεύσωμεν καί πνενματικώς... Δώσωμεν πεινώσιν άρτον καί πτωχούς άστεγους είσαγάγωμεν εις οίκους». Όλα τά καθήκοντα τής χριστιανικής ζωής έχουν αφετηρία καί κίνητρο τήν αγάπη.
Αυτή ή αγάπη βοηθάει νά επιδεικνύουμε ανεξικακία πρός εκείνους πού μάς έβλαψαν, μάς αδίκησαν καθ' οιονδήποτε τρόπο. Ή αγάπη είναι ή πεμπτουσία του χριστιανικού κηρύγματος.
Αυτές τίς υψηλές διδαχές παρέχουν οί εκλεκτές ευαγγελικές περικοπές του Τριωδίου καί μάς εισάγουν παιδαγωγικά στό πνευματικό στάδιο τής Μ. Τεσσαρακοστής, όπου καλούμεθα νά ασκηθούμε καί νά συναναστηθούμε μαζί μέ τό Χριστό σέ μία νέα ζωή, σέ μία αναστημένη ζωή.
Ή εν Χριστώ νέα ζωή είναι ή ολοκλήρωση τής υπάρξεως μας.
