11 Φεβρουαρίου, 2011

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΕΜΑΤΟ ΑΟΡΙΣΤΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ

image

κ.Τελεβάντo

Σε κείμενό σας που αναρτήσατε στο blog σας 7/2/2011 με τίτλο «Ιδού τα έργα και οι ημέρες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου» δυστυχώς ερωτάτε και απαντάτε ο ίδιος.

1) Αμφιβάλουμε αν όντως είστε Θεολόγος, διότι ως φαίνεται, δεν γνωρίζετε την Νομοκανονική διοίκηση και Τάξη της Εκκλησίας, διότι αν την γνωρίζατε τότε δεν θα κατηγορούσατε συλλήβδην τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ, ΙΕΡΩΝΥΜΟ, διότι πρέπει να μάθετε ότι το Σύστημα Διοίκησης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι Θεόσδοτο ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ  ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΝ. Συνεπώς, κακώς κάκιστα κατηγορείτε, κ. Τελεβάντο, προσωπικά τον Αρχιεπίσκοπο, γιατί οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν. Ας ζητήσετε τα Πρακτικά της Ιεράς Συνόδου και εκεί θα ανακαλύψετε όλη την αλήθεια. Αν όμως είστε πράγματι Θεολόγος, τότε είστε θεολόγος αθεολόγητος. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Ιησού Χριστού, κ. Τελεβάντο, δεν υπάρχει ΕΓΩ, αλλά ΕΜΕΙΣ. Να αναζητήσετε λοιπόν τους υπεύθυνους στην εκάστοτε πλειοψηφία των αποφάσεων που λαμβάνονται.

2) α. Υπάρχει ο αναπληρωτής του Αρχιεπισκόπου και στην Ιεραρχία και στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) και αναπληρώνεται Νόμιμα και Κανονικά, όταν παρίσταται αποχρών λόγος. Γι’ αυτό να πάψετε να θλίβεστε του λοιπού,  κ. Τελεβάντο.

β) Ο διορισμός των προσώπων στις διάφορες Διοικητικές Θέσεις δεν διορίζονται από τον Μακαριώτατο, αλλά συλλογικά, από την Ιερά Σύνοδο, και να μην αναφέρεστε σε ονόματα που πρέπει να διορίζονται τύπου «πάρτε τον έναν και βαράτε τον άλλον».

γ) Και, για να αναφερθούμε στην περίπτωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, την εκλογή του Επισκόπου της Εκκλησίας δεν την εκλέγει η Πολιτεία, αλλά το σώμα των Επισκόπων της Εκκλησίας, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εδώ στην Ορθόδοξη Χώρα μας υπάρχουν απαραίτητες Νομοκανονικές προϋποθέσεις, της «Νόμωκρατούσης Πολιτείας» για να δοθεί το δικαίωμα εκλογής ενός Επισκόπου και τότε εκλέγεται από το σώμα των Επισκόπων της Εκκλησίας.

δ) Η Εκκλησία δεν χρησιμοποιεί «διπλωματία» στις σχέσεις της, οι οποίες είναι γνωστές και περιχαρακωμένες με Νόμους και απαράβατους και απαραβίαστους Θείους και Ιερούς Κανόνες. Ούτε «Προσωπικά δεδομένα» έχουν το Ιερατείον της Εκκλησίας και οι πιστοί. Επίσης σχετικά με την δαιμονοποίηση της «Κάρτας του Πολίτη» τούτο είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Πολιτείας και η Εκκλησία στο σύστημα της «Συναλληλίας» μόνον προτάσεις μπορεί να κάνει, όπως και έχει κάνει και τις έχει υποβάλλει στην Πολιτεία.

ε)Τον αδικείτε λοιπόν κατάφορα, τον Αρχιεπίσκοπο, κ. Τελεβάντο, ως «αναξιόπιστον εν παντί» και μάλιστα τη στιγμή που ο κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ έχει την αναγνώριση ολοκλήρου του Ελληνικού λαού, εφ' όσον όλα τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, αναγνωρίζουν την προσωπικότητα και το επιτελούμενον έργο του.

Συνεπώς κ. Π. Τελεβάντο, με τα λεγόμενα σας «παραβιάζετε ανοικτές; θύρες».

Ακολουθεί το κείμενο αποριών του κ. Τελεβάντου.

Voiotosp.blogspot.com

ΙΔΟΥ ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Για ποιο λόγο οι πιστοί τα έχουν με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο; Ασφαλώς όχι επειδή έχουν προσωπικά μαζί του. Ούτε επειδή ανέμεναν κάποιας μορφής οικονομική ωφέλεια από αυτόν και διαψεύστηκαν οι προσδοκίες τους. Ούτε επειδή είχαν κάποιες επιτελικές θέσεις στον οργανισμό του προηγούμενου εκκλησιαστικού καθεστώτος και τις έχασαν.Απλά διαπιστώνουμε (ο Θεός οίδεν) με πολύ πόνο ψυχής ότι δυστυχώς ο Μακαριότατος είναι αναξιόπιστος εν παντί.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑ

ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ

______________

Αναγνωρίζουμε ως απολύτως ορθή την αντίληψη ότι κάποιοι είναι “διπλωμάτες” από “ιδιοσυγκρασία”, άλλοι είναι του “καρυοφιλιού” και άλλοι του “πετραχηλίου”. Ασφαλώς αυτό είναι αλήθεια. Ολα τα χαρίσματα χρειάζονται στην Εκκλησία και πρέπει να συνδυάζονται με αρμονία για την οικονομία της σωτηρίας του κόσμου. Και ασφαλώς αναγνωρίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να ενεργεί με το θυμικό αλλά με σύνεση και μακρυά από φωνασκίες και συνθήματα. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι ελεύθερος σκοπευτής! Είναι ο καπετάνιος. Πρέπει να στέκει στο τιμόνι ψύχραιμος και άγρυπνος. Δεν μπορεί να είναι συγκρουσιακός και η παρουσία του να μυρίζει μπαρούτι.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΕ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ

__________

Αυτό που δεν χρειάζεται όμως είναι Αρχιεπίσκοπος που ενεργεί σε βάρος των συμφερόντων της Εκκλησίας και αρχιστράτηγος του αγώνα που περιστοιχίζεται από εν παντί αναξιόπιστους επιτελικούς. Τι τους θέλει λ.χ. τους εχθρούς ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος όταν ο στενότερος συνεργάτης και επικοινωνιολόγος του κ. Σωτήρης Τζίμας απεκάλυψε, σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή, ότι η προσφιλής έκφραση του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου ήταν το “αισιχτίρ ρε”;

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

________________

Τι τους χρειάζεται τους αντίπαλους ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όταν ανέθεσε τα οικονομικά - και όχι μόνον - της Εκκλησίας στους Μητροπολίτες Ιωαννίνων και Ζακύνθου και στον αναπληρωτή Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο; Θα μου πείτε μα δεν υπάρχει αξίωμα αναπληρωτή Αρχιεπισκόπου! Ελα όμως που επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου έχει θεσμοθετηθεί! Μετά από αυτά πώς να εμπιστευθεί κάποιος - όσο καλοπροαίρετος και αν είναι - τον Μακαριότατο;

ΓΙΑΤΙ Ο ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ

Ο ΖΗΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ;

___________________

Και να ήταν μόνον αυτά! Γιατί ανάμεσα στις χιλιάδες τους θεολόγους και τις εκατοντάδες τους πανεπιστημιακούς και τους άλλους θεολόγους με μεταπτυχιακές σπουδές ο Μακαριότατος έχει στο πλάι του ως το στενότερο συνεργάτη του τον κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου; Τις η χρεία ετέρων μαρτύρων για να σταθούμε με απέραντη θλίψη και ιερή αγανάκτηση έναντι του Μακαριότατου!; Δεν βρήκε άλλο άνθρωπο να εμπιστευθεί και να τοποθετήσει σε επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας; Γιατί δεν διόρισε στη θέση αυτή κληρικούς διαμάντια και κεφάλαια θεολογίας όπως οι π. Γεώργιος Μεταλληνός και π. Θεόδωρος Ζήσης;

ΚΑΛΩΣ ΝΟΟΥΜΕΝΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

ή ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

_________________

Αραγε ο Μακαριότατος πολιτεύεται με καλώς νοούμενη “διπλωματία” για να προάγει τα συμφέροντα της Εκκλησίας ή μήπως υποβοηθεί τους άθεους κρατούντες να αλώσουν την Εκκλησία; Μήπως τους δίνει ένα χεράκι με την ένοχη σιωπή του ή και με τις δηλώσεις του για να δουν πώς θα ξεμπλέξουν με την Αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων για το θέμα της “κάρτας του πολίτη”; Αραγε προσπαθεί να κρατήσει το μάθημα των θρησκευτικών ορθόδοξο και υποχρεωτικό ή μήπως, επειδή οι άθεοι διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να καταργήσουν τον υποχρεωτικό του χαρακτήρα και το ορθόδοξό του περιεχόμενο χωρίς να προσκρούσουν στο Σύνταγμα, μεθοδεύουν την άλωσή του από την πίσω πόρτα;

Μήπως εξορκίζουν δημόσια τον θρησκειολογικό χαρακτήρα των θρησκευτικών αλλά θα το μετατρέψουν τελικά σε θρησκειολογικό με τη βοήθεια της επιτροπής σύνταξης των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των θρησκευτικών που θα γίνει (τι σύμπτωση;) υπό την εποπτεία του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου; Του στενότερου συνεργάτη του Μακαριότατου! Αυτή είναι προαγωγή των συμφερόντων της Εκκλησίας και καλώς νοούμενη “διπλωματία” ή καταβαράθρωση των συμφερόντων της Εκκλησίας;

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

______________

Αλλά γιατί ξεχνούμε τη στάση του Αρχιεπισκόπου σε θέματα Οικουμενισμού και της μεταπατερικής θεολογίας; Γιατί διατηρεί στη θέση του τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο ως εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς; Γιατί έκανε τις εξωφρενικές δηλώσεις για τους μονοφυσίτες Αρμένιους ότι είναι ορθόδοξοι και γιατί πραγματοποιούνται οι συνεχείς συναγελασμοί του με τους Πριμάτους της κάθε προτεσταντικής ομολογίας; Και αυτά άραγε είναι καλώς νοούμενη “διπλωματία”;

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

______________

Ας έλθουμε όμως και στον περιλάλητο χωρισμό Πολιτείας και Εκκλησίας τον οποίο υποστηρίζουν πολλοί τελευταία και μάλιστα από διάφορες πτέρυγες της εκκλησιαστικής ζωής. Ο Σεβασμιότατος Ναυπάκτου, ο Μητροπολίτης Αττικής, ο Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου, και πολλοί άλλοι και βεβαίως οι Πασόκοι, οι κομματάρχες της αριστεράς και οι κουλτουριάρηδες της μοντέρνας και μεταμοντέρνας διανόησης.

ΣΧΕΣΗ ΣΥΝΑΛΛΗΛΙΑΣ Η ΟΡΘΗ ΣΧΕΣΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

______________

Ερωτώ. Η Εκκλησία δεν έχει σκοπό να προσλαμβάνει και να θεραπεύει όλες τις πτυχές της ζωής τους ανθρώπου; Γιατί επομένως επιδιώκουμε το χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας; Γιατί δεν μένουμε πιστοί στη σχέση συναλληλίας τη μόνη ορθή σχέση Πολιτείας και Εκκλησίας από σκοπιάς Ορθοδόξου;

ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ;

___________

Αλλά γιατί δεν γινόμαστε συγκεκριμένοι; Σε τι ακριβώς θα βοηθήσει την Εκκλησία ο χωρισμός από την Πολιτεία και τανάπαλιν; Σε τι θα βοηθήσει την παιδεία η καθαίρεση των εικόνων από τις αίθουσες διδασκαλίας και ο τερματιμός της πρωινής προσευχής; Πώς θα λύσει η Εκκλησία τα προβλήματά της όταν χωριστεί από το κράτος;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

_______________

Ας μου επιτραπεί η παράθεση ενός παραδείγματος από την Εκκλησία της Αμερικής. Δεν υπάρχει ασφαλώς καμιά απολύτως σχέση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με την Αμερικανική Πολιτεία, επειδή η οιαδήποτε σχέση Πολιτείας και Εκκλησίας απαγορεύεται αυστηρά και κατηγορηματικά από την Α΄Τροποποίηση του Αμερικανικού Συντάγματος. Και λοιπόν; Σε τι εμπόδισε αυτό την Αγία και Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής να εκλέξει τον Αρχιμανδρίτη Δημήτριο και να τον χειροτονήσει επίσκοπο Μωκησσού και σε τι εμπόδισε την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατραρχείου να επικυρώσει την εκλογή του;

ΜΗΠΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ;

_______________

Αλλά μήπως επενέβηκε η Πολιτεία όταν οι άγιοι Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξαν τον Κουμαριανό ή τον Μεσσηνίας ή τον Ζακύνθου Μητροπολίτες; Η μήπως επενέβη η Πολιτεία όταν εξέλεγαν τους Χριστόδουλο και Ιερώνυμο Αρχιεπικόπους; Δεν είναι μόνοι μας που βγάλαμε τα μάτια μας; Επομένως σε τι ακριβώς θα βοηθήσει την Εκκλησία ή την Πολιτεία ο χωρισμός; Θα με βοηθήσει κάποιος να αντιληφθώ;

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΓΙΟΥΣ

______________

Η Εκκλησία δεν χρειάζεται σπουδαρχίδες κληρικούς αλλά Αγίους κληρικούς. Μορφωμένοι είναι και οι Ζηζιούλας, Μεσσηνίας, Αυγουστίδης, Φάρος, Θερμός, Μπέης, Παύλος Κουμαριανός, Τσέτσης, κτλ. Ο Θεός να μας φυλάγει από τέτοιους κληρικούς. Η Εκκλησία χρειάζεται αγίους κληρικούς ασχέτως του μορφωτικού επιπέδου που τους διακρίνει.

Χρειάζεται μοναχούς και κληρικούς όπως τους π. Παίσιο, π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Πορφύριο, π. Φιλόθεο Ζερβάκο, π. Αμφιλόχιο Μακρή, π. Ιάκωβο Τσαλίκη, π. Εφραίμ των Κατουνακίων, π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, Λαρίσσης Θεολόγο, Νικόλαο Σελέντη, Αγιο Νικόλαο Πλανά, Αγιο Νικόλαο Αχριδών, Αγιο Νεκτάριο, Αγιο Λουκά της Κριμαίας, Αγιο Ιουστίνο Πόποβιτς.

† Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας (11 Φεβρουαρίου)

image

Μέσα στη μακρόχρονη πορεία της ενδόξου εκκλησιαστικής ιστορίας της αγιοτόκου και μαρτυρικής Μικράς Ασίας έλαμψαν από τους πρώτους κιόλας χριστιανικούς αιώνες φωταυγείς αστέρες, που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την αγάπη του Ιησού Χριστού και κοσμούν το πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ανάμεσα στις αγωνιστικές μορφές της ευλογημένης και μαρτυρικής μικρασιατικής γης, που έλαβαν τον αμάραντο φωτοστέφανο του μαρτυρίου από τον ίδιο τον αγωνοθέτη Κύριο, είναι και ο τιμώμενος στις 11 Φεβρουαρίου Άγιος ένδοξος ιερομάρτυς Βλάσιος Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας ο θαυματουργός.

Ο λαοφιλής σε Ανατολή και Δύση θαυματουργός ιεράρχης της Σεβάστειας γεννήθηκε και έζησε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα στην περιοχή του Πόντου της Μικράς Ασίας κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορος Λικινίου (308 – 323μ.Χ.). Ο Άγιος Βλάσιος είχε σπουδάσει την ιατρική επιστήμη, την οποία πρόσφερε στους ασθενείς αφιλοκερδώς, διαθέτοντας πνεύμα φιλανθρωπίας, σύνεσης και ταπείνωσης.

Οι ιατρικές του γνώσεις τον βοήθησαν μάλιστα στο να ενισχύσει την πίστη και την ευσέβειά του, αφού από τη μελέτη του ανθρώπινου σώματος κατανόησε τη σοφία και τη μεγαλοσύνη του Θεού. Παράλληλα με την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή, αλλά και τα ψυχωφελή συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων και των Χριστιανών Απολογητών, γεγονός που τον ανέδειξε σε πύρινο διδάσκαλο της χριστιανικής πίστεως.

Ο ένθεος αυτός ζήλος και η βαθειά θεοσέβειά του σε συνδυασμό με τον ανεπίληπτο βίο του και την πραότητα του χαρακτήρα του συντέλεσε στο να εκλεγεί επίσκοπος της πόλεως Σεβάστειας της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας ύστερα μάλιστα και από την επίμονη απαίτηση του λαού της περιοχής. Ο χαρισματικός αυτός ιεράρχης ανέπτυξε μία πλούσια πνευματική δράση στην επισκοπή του, αλλά φοβούμενος την ασέβεια και την παρανομία των αρχόντων της εποχής του και επιζητώντας περισσότερη ησυχία και άσκηση, κατέφυγε στο Άργαιον Όρος και εγκαταστάθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο. Στον χώρο αυτόν προσευχόταν αδιάλειπτα στον Πανοικτίρμονα Θεό και έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητος και αρετής, ώστε πλήθος κόσμου τον επισκεπτόταν και ζητούσε την ευλογία του.

Ακόμη και τα άγρια ζώα της περιοχής προσέρχονταν κοντά στον άγιο και δεν αποχωρούσαν, αν δεν τα ευλογούσε. Την εποχή αυτή ο σκληρόκαρδος ειδωλολάτρης ηγεμόνας Αγρικόλας έδωσε διαταγή στους κυνηγούς να κυνηγήσουν σαρκοφάγα ζώα για να χρησιμοποιηθούν για θηριομαχίες και για την καταβρόχθιση των χριστιανών. Όταν έφτασαν στο Άργαιον Όρος και πέρασαν από το σπήλαιο, στο οποίο είχε εγκατασταθεί ο άγιος, έκπληκτοι αντίκρισαν πλήθη αγρίων ζώων να είναι συγκεντρωμένα και να λαμβάνουν τις ευλογίες του ταπεινού επισκόπου της Σεβάστειας, ο οποίος προσευχόταν στον Θεό.

Βλέποντας οι κυνηγοί το παράδοξο αυτό θέαμα, επέστρεψαν στην πόλη και ενημέρωσαν τον ηγεμόνα για όσα είδαν και έζησαν. Τότε εκείνος έδωσε τη διαταγή να συλληφθούν αμέσως όσοι χριστιανοί βρίσκονταν εκεί. Όταν έφτασαν οι απεσταλμένοι στρατιώτες στο σπήλαιο, βρήκαν τον άγιο να προσεύχεται και τον διέταξαν να τους ακολουθήσει. Τότε ο άγιος με καρτερία, θάρρος και χαρά τους ακολούθησε, λέγοντάς τους ότι ο Θεός εμφανίστηκε σ’ αυτόν τρεις φορές μέσα στη νύχτα και του παρήγγειλε, ότι πρέπει να θυσιαστεί γι’ Αυτόν.

Καθώς οι στρατιώτες και ο άγιος κατευθύνονταν από το Άργαιον Όρος προς τη Σεβάστεια, πολλοί ειδωλολάτρες ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη βλέποντας την πραότητα του αγίου και ακούγοντας το φλογερό κήρυγμά του, ενώ πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν χάρη στην αδιάλειπτη προσευχή του. Εντύπωση προκαλούσε όχι μόνο η ίαση των ασθενών ανθρώπων, αλλά και η θεραπεία ασθενειών σε ήμερα και άγρια ζώα. Μεταξύ των αναρίθμητων θαυμάτων, που τέλεσε ο Άγιος Βλάσιος με τη χάρη του Θεού, ήταν η διάσωση ενός μικρού παιδιού, το οποίο είχε μείνει άφωνο και κινδύνευε να πεθάνει από ασφυξία από ένα ψαροκόκαλο, το οποίο είχε καρφωθεί στο λαιμό του.

Τότε ο άγιος θέτοντας το χέρι του στο λαιμό του παιδιού και αφού προσευχήθηκε ολόθερμα στον Θεό, θεράπευσε το παιδί. Παράλληλα ευχήθηκε, ότι όποιος άνθρωπος ή ζώο αντιμετωπίσει στο μέλλον παρόμοιο πρόβλημα και μνημονεύει το όνομα του αγίου, ο Θεός να τον θεραπεύει αμέσως προς δόξα του ονόματός Του. Γι’ αυτό και ο Άγιος Βλάσιος καθιερώθηκε στη συνείδηση όλων των χριστιανών ως ο ιατρός και θεραπευτής των νοσημάτων του λαιμού και του λάρυγγα.

Αξιοσημείωτο ήταν και το θαυματουργικό γεγονός της διάσωσης ενός χοίρου, τον οποίο είχε αρπάξει ένας λύκος από μια φτωχή γυναίκα και αποτελούσε τη μοναδική περιουσία της. Χάρη στην προσευχητική δύναμη του αγίου ο λύκος έχασε την αγριότητά του και επέστρεψε σώο και αβλαβή τον χοίρο στη γυναίκα. Φτάνοντας ο άγιος στη Σεβάστεια δόθηκε η εντολή να φυλακιστεί. Την επόμενη ημέρα οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνα, ο οποίος τον υποδέχθηκε με ωραίους λόγους, προσπαθώντας να τον πείσει να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς.

Ο άγιος όμως αποκάλεσε με παρρησία τους ψεύτικους θεούς δαίμονες και δήλωσε ότι όσοι τους λατρεύουν θα παραδοθούν στο αιώνιο πυρ της Κολάσεως. Τότε ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε και διέταξε να χτυπήσουν ανελέητα τον άγιο με χονδρά σιδερένια ραβδιά και να τον κλείσουν στη συνέχεια στη φυλακή. Εκείνος όμως έμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του στον ένα και αληθινό Θεό.
Τον βασανισμό και τη φυλάκιση του αγίου πληροφορήθηκε η φτωχή γυναίκα, της οποίας τον χοίρο διέσωσε ο άγιος. Από ευγνωμοσύνη προς αυτόν έσφαξε τον χοίρο και αφού έψησε το κεφάλι και τα πόδια, πήγε στη φυλακή μαζί με φρούτα και άλλα φαγώσιμα και ανάβοντας κεριά, παρακάλεσε τον άγιο να φάει από τα προσφερόμενα προς αυτόν αγαθά.

Τότε ο άγιος ευχαρίστησε τη γυναίκα και αφού έφαγε, της έδωσε την ευλογία του λέγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο να γιορτάζει τη μνήμη του και να έχει πάντοτε στο σπίτι της όλα τα αγαθά και την ευλογία του Θεού, όπως και όποιος άλλος θελήσει να την μιμηθεί. Ο ηγεμόνας Αγρικόλας πρόσταξε και πάλι να φέρουν ενώπιον του τον άγιο και τον κάλεσε και πάλι να θυσιάσει στους ψεύτικους θεούς. Εκείνος όμως έμεινε και πάλι σταθερός και ακλόνητος και δήλωσε ότι θεοί, οι οποίοι δεν δημιούργησαν τον ουρανό και τη γη, πρέπει να εξαφανιστούν.

Τότε δόθηκε η διαταγή να κρεμάσουν τον άγιο σε ένα ξύλο και να ξεσκίσουν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια. Όμως ο ένδοξος ιερομάρτυς του Χριστού είπε στον σκληρόκαρδο ηγεμόνα ότι ούτε ο θάνατος ούτε τα βασανιστήρια τον φοβίζουν και μπορούν να κάμψουν την πίστη του, αφού προσβλέπει στην αιωνιότητα και τα επουράνια αγαθά. Στη συνέχεια δόθηκε η εντολή να ξεκρεμάσουν τον άγιο και να τον οδηγήσουν στη φυλακή.

Καθώς οδηγούσαν τον ταπεινό και πράο επίσκοπο της Σεβάστειας στη φυλακή, επτά ενάρετες και ευσεβείς γυναίκες ακολουθούσαν τη μαρτυρική αυτή πορεία και άλειφαν τα σώματά τους από το τίμιο αίμα, που έσταζε από το πληγωμένο σώμα του αγίου. Βλέποντας οι δήμιοι το γεγονός αυτό, συνέλαβαν τις γυναίκες και τις οδήγησαν στον ηγεμόνα, ο οποίος τις κάλεσε να θυσιάσουν στα ψεύτικα είδωλα, γιατί διαφορετικά θα θανατωθούν.

Τότε οι επτά γυναίκες κάλεσαν τον ηγεμόνα να πάνε στη λίμνη της Σεβάστειας και αφού πλύνουν τα πρόσωπά τους, να προσφέρουν θυσία στους θεούς. Ο ηγεμόνας χάρηκε πολύ και τότε οι γυναίκες πήραν τους θεούς και τους έριξαν μέσα στη λίμνη λέγοντας ότι αυτή είναι η αμοιβή τους, γιατί πολλοί άνθρωποι χάθηκαν εξαιτίας της ειδωλολατρίας. Βλέποντας ο ηγεμόνας την ασέβεια και την προσβολή κατά των θεών, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να ανάψουν ένα μεγάλο καμίνι λιώνοντας μέσα σ’ αυτό μολύβι και να φέρουν σιδερένια χτένια και να πυρακτώσουν επτά χάλκινα σουβλιά.

Στη συνέχεια ο ηγεμόνας κάλεσε τις γυναίκες να επιλέξουν ή τη θυσία στους θεούς και να φορέσουν λαμπρά φορέματα ή να βασανιστούν μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι. Τότε μία από τις γυναίκες άρπαξε ένα φόρεμα και το έριξε μέσα στο καμίνι, ενώ τα δύο μικρά της παιδιά είπαν στη μητέρα τους να μην τα αφήσει να χαθούν μέσα στην αμαρτία και την πλάνη, αλλά να τα χορτάσει με τα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών, όπως τα χόρτασε με το μητρικό της γάλα.

Κατόπιν ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να κρεμάσουν τις επτά γυναίκες και να ξεσκίσουν τις σάρκες τους με τα σιδερένια χτένια. Όμως κατά τη διάρκεια του φρικτού μαρτυρίου οι στρατιώτες έζησαν ένα καταπληκτικό θαύμα: από τις σάρκες των γυναικών έρεε γάλα αντί για αίμα και οι σάρκες ήταν ολόλευκες όπως το χιόνι, αφού Άγγελοι Κυρίου κατέβηκαν από τον ουρανό και θεράπευσαν τις πληγές, λέγοντας στις γυναίκες να μην φοβούνται και να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι τέλους, γιατί έτσι μόνο θα απολαύσουν την αιώνια ζωή.

Τότε ο εξαγριωμένος ηγεμόνας διέταξε να τις ρίξουν μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι. Μόλις όμως τις έριξαν μέσα, η φωτιά έσβησε και βγήκαν από μέσα σώες και αβλαβείς. Βλέποντας ο Αγρικόλας τα παράδοξα αυτά γεγονότα, κάλεσε και πάλι τις επτά γυναίκες να θυσιάσουν στους θεούς και να εγκαταλείψουν τις μαγείες, που χρησιμοποιούν. Τότε εκείνες απάντησαν ότι δεν πρόκειται να προδώσουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και να προσκυνήσουν τα ψεύτικα είδωλα.

Η επίμονη αυτή στάση τους εξόργισε τόσο πολύ τον Αγρικόλα, ώστε αποφάσισε τη διά αποκεφαλισμού θανατική καταδίκη των γυναικών. Αμέσως μετά οι γυναίκες προσευχήθηκαν και παρακάλεσαν τον Κύριο να τις συναριθμήσει μαζί με την πρωτομάρτυρα του Χριστού Αγία Θέκλα δεχόμενος τις πρεσβείες του Αγίου Βλασίου, ο οποίος υπήρξε ο πνευματικός καθοδηγητής στην άθλησή τους και στην απόλαυση της Βασιλείας των Ουρανών.

Κατόπιν τα δύο παιδιά πλησίασαν τη μητέρα τους και της ζήτησαν να παρακαλέσει τον Άγιο Βλάσιο να τα έχει υπό την προστασία και καθοδήγησή του. Μετά τον αποκεφαλισμό των επτά γυναικών πρόσταξε τους στρατιώτες να του φέρουν από τη φυλακή τον Άγιο Βλάσιο ζητώντας του και πάλι να θυσιάσει στους θεούς. Τότε ο γενναίος αθλητής του Χριστού απάντησε με θάρρος ότι κανένας άνθρωπος, που έχει γνωρίσει τον αληθινό Θεό, δεν προσκυνά νεκρά είδωλα.

Κατόπιν ο ηγεμόνας τον ρώτησε ότι αν τον ρίξει μέσα στη λίμνη, θα μπορέσει ο Θεός, τον οποίο λατρεύει, να τον σώσει. Και ο άγιος τον παρότρυνε να το πράξει. Τότε οι στρατιώτες έριξαν τον άγιο στη λίμνη και εκείνος, αφού έκανε το σημείο του σταυρού, στάθηκε στο μέσο αυτής σώος και αβλαβής. Στη συνέχεια ο άγιος κάλεσε τους ειδωλολάτρες να πράξουν το ίδιο για να αποδείξουν τη δύναμη των θεών τους. Τότε εξήντα οχτώ άνδρες πήδησαν μέσα στη λίμνη, αλλά όλοι καταποντίστηκαν στο βυθό της και πνίγηκαν. Τη στιγμή εκείνη Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στον ένδοξο ιερομάρτυρα του Χριστού και τον κάλεσε να βγει από τη λίμνη και να λάβει από τον Θεό τον αιώνιο στέφανο της δόξης και της αγιότητος.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε τον θαυμασμό όλων, αφού έβλεπαν το πρόσωπο του αγίου να λάμπει σαν το φως. Βλέποντας ο ηγεμόνας την ακλόνητη πίστη του γενναίου αθλητή του Χριστού, αποφάσισε να τον αποκεφαλίσει διά ξίφους μαζί με τα δύο παιδιά. Αφού ο Άγιος Βλάσιος προσευχήθηκε ζητώντας από τον Θεό να βοηθήσει στο μέλλον όποιον καταφεύγει σ’ Αυτόν επικαλούμενος το όνομα του αγίου σε περίπτωση ασθένειας, θλίψης, κινδύνου ή ανάγκης, κατέβηκε από τον ουρανό ο Χριστός σαν νεφέλη και είπε στον άγιο ότι θα εκπληρώσει όλα τα αιτήματά του και θα χαρίσει σε όλους εκείνους, που θα τιμούν τη μνήμη του, όχι μόνο τα επίγεια, αλλά και τα ουράνια αγαθά.

Αμέσως μετά ο δήμιος οδήγησε τον άγιο και τα δύο παιδιά στον τόπο του μαρτυρίου και τους αποκεφάλισε πάνω σε μία πέτρα μέσα από το τείχος της Σεβάστειας. Το ένδοξο μαρτύριο του αγίου και των δύο παιδιών έλαβε χώρα το έτος 316μ.Χ. Με αυτόν τον τρόπο ο λαοφιλής σε Ανατολή και Δύση Άγιος Βλάσιος έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου για να τιμάται και να γεραίρατε εσαεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 11 Φεβρουαρίου και από τη Δυτική Εκκλησία στις 3 Φεβρουαρίου.

Η αγάπη των χριστιανών προς τον θαυματουργό ιεράρχη της Σεβάστειας αποδεικνύεται και από τα αναρίθμητα θαύματα, τα οποία έχει επιτελέσει και εξακολουθεί και μέχρι σήμερα να επιτελεί με τη χάρη του Θεού σ’ αυτούς που τιμούν τη μνήμη του και επικαλούνται με ευλάβεια το όνομά του προς δόξα του παναγίου ονόματος του Χριστού μας, του « θαυμαστού εν τοις αγίοις Αυτού» .

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb1_thumb1_thumb1_thumb14_t

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο Άγιος ιερομ. Βλάσιος. Έζησε κατά τους χρόνους του Λικινίου και ή­ταν επίσκοπος της Σεβάστειας της Αρμενίας. Ήταν ο μέγας Ιώβ στην υπομο-νήν, άκαμπτος, άμεμπτος και θεοσεβής. Έγινε μοναχός στο Αργαιον εις εν σπήλαιον, όπου τον αγαπούσαν όχι μόνον οι άνθρωποι αλλά και τα θηρία. Έ­κανε θαύματα, εθεράπευε ασθενείς και το όνομα του έγινε γνωστόν παντού. Δια τούτο έγινε επίσκοπος. Όταν έγιναν οι διωγμοί, διετάχθη από τον άρχο­ντα να θυσιάση στα είδωλα και αρνήθηκε υπεβλήθη σε πολλά μαρτύρια και ετελείωσε στην Σεβάστειαν.

2) Η αγία Θεοδώρα βασίλισσα, απεδήμησε εις Κύριον.

3) Οι άγιοι δύο Παίδες, οι συναθλήσαντες με'τον άγιον Βλάσιον και αι ά­γιες επτά γυναίκες που ακολούθησαν αυτόν εφονεύθησαν δια ξίφους.

4) Ο νεομάρτυρας Γεώργιος ο Σέρβος. Καταγόταν από την Σερβίαν από γονείς ευσεβείς. Ήτο ενάρετος με θερμή πίστι και αρνήθηκε να γίνη Μωαμε­θανός παρά τας απειλάς και κολακείας των Αγαρινών. Δι' αυτά εκάη ζωντανός το έτος 1515 στη Σόφια.

5) Η εύρεσις του λειψάνου του Προφήτου Ζαχαρίου, πατέρας του Προδρό­μου.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1827 εις τους τρεις Πύργους της Αττικής οι Τούρκοι επετέθησαν εναντίον των Ελλήνων.

Το 1913 στο μέτωπο της Ηπείρου το ελληνικό πυροβολικό σφυροκοπεί τας θέσεις των Τούρκων στο Μπιζάνι.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δρα με περιπόλους.

Το 1921 στο μέτωπο της Μ. Ασίας γίνεται δράσι περιπόλων και πυροβολι­κού.

Το 1922 στη Μ. Ασία η ελληνική στρατιά οχυρώνει τις θέσεις της για ά­μυνα.

Το 1941 στο μέτωπο της Αλβανίας σημειούται δράσις πυροβολικού και πε­ριπόλων μεταξύ των εμπολέμων. Η ιταλική αεροπορία εβομβάρδισε την Λάρι­σα, Πρέβεζα και Ηράκλειο Κρήτης.