05 Φεβρουαρίου, 2011

«ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΣΟ ΤΟΝ ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ»

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ 5

Mε ψεύτικες ιστορίες - καταγγελίες για τα Οικονομικά της Εκκλησίας. Και μη ξεχνάμε ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΘΩΩΘΗΚΕ, αλλά ότι η ΑΘΩΩΣΗ, τον έκανε Αρχιεπίσκοπο. Βέβαια, η όλη ιστορία των Οικονομικών έστειλε στον τάφο τον Επίσκοπο Λεόντιο, που και αυτός, όχι μόνον αθωώθηκε, αλλά ήταν και η μεγάλη πόρτα για να λάμψει η αλήθεια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, από την πρώτη μέρα που ανέβηκε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, είναι ο ΣΤΟΧΟΣ των ποικίλων πεννών για Πράξεις ή Παραλείψεις - όπως τις αντιλαμβάνεται ο κάθε κριτής.

Για την περίπτωση του, έγινε - και γίνεται -ένα τραγικό λάθος: Οι ποικίλοι κριτές, ξεκινούν από τη σύγκριση με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστό δούλο. Λάθος. Το καλούπι Χριστόδουλος, έσπασε.

Οπως έσπασε και το καλούπι Σεραφείμ. Ο κάθε Αρχιεπίσκοπος η Ιεράρχης, αλλά και Πολιτικός, έχει το δικο του εκτόπισμα, τη δική του παρουσία. Αρα: Η σύγκριση είναι ΛΑΘΟΣ. Γιατί υπάρχουν σε ΟΛΟΥΣ και τα ΥΠΕΡ και τα ΚΑΤΑ.

Ο Ιερώνυμος είναι, το ξαναγράφουμε, ο «ΗΡΕΜΟΣ ΔΟΝ». Ο ξεχωριστά μορφωμένος. Ο άνθρωπος που. ως γνήσιος αρχαιολόγος, σκάβει και ψάχνει. Δεν είναι του μπαλκονιού. Όπως δεν είναι και... ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ. όπως κάποιοι θέλουν να τον παρουσιάσουν. Δεν του αρέσει η φασαρία, την οποία, κάποιοι, παρουσιάζουν ως ΑΦΩΝΙΑ. Κι επειδή - όπως και ο Σεραφείμ - γνωρίζει Πρόσωπα και Καταστάσεις, αρέσκεται στη ΣΙΩΠΗ.

Κάποιοι, θα ήθελαν Αρχιεπίσκοπο... Εθνικόφρονα! Δυστυχώς (ή «Δυστυχώς»), το μοντέλο αυτό τελείωσε!

Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να ζήσει και να προχωρήσει με πορεία ελιγμών! Διαφορετικά, θα γίνει «πιάτο» για κοράκια. Είναι εύκολο να βρίσκεσαι εχθρικά αντιμέτωπος με την πέννα, αλλά στην πράξη:

Λένε, δεν έχει πολλούς δικούς του στην Ιεραρχία. Έχει χάσει τη δύναμη του! Λογικό είναι, αφού από την πρώτη μέρα της αρχιεπισκοπικής του πορείας, ανε-πτύχθησαν ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ για να διεκδικήσουν τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο.

Ομάδες, θωρακισμένες με Δημοσιογραφικά Συγκροτήματα. Πολιτικούς. Κόμματα! Και. το Ερώτημα είναι: Μας ενοχλεί ο «Πράσινος» Ιερώνυμος, ενω οι «ΜΠΛΕ» που κινούνται, εγκρίνονται: Και είναι πορεία Εκκλησίας αυτη; .

Το άδοξο τέλος του παλαιστινιακού ονείρου

clip_image002

Τα έγγραφα που διέρρευσαν από τις διαπραγματεύσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει σήμερα καμία προοπτική δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους

Στην ηχηρή επιβεβαίωση ότι μια ολόκληρη εποχή ματαιωμένων προσδοκιών και, από ένα σημείο και μετά, αφελών ψευδαισθήσεων έχει φτάσει στο τέλος της, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ισραηλινή και την παλαιστινιακή πλευρά περί της επίλυσης του Μεσανατολικού, έρχεται να συμβάλει η πρόσφατη διαρροή χιλιάδων διπλωματικών εγγράφων γύρω από το θέμα.

Τα αποκαλυπτικά αυτά έγγραφα, που είδαν το φως της δημοσιότητας χάρη στο τηλεοπτικό δίκτυο al-Jazeera και την εφημερίδα «Guardian» και αφορούν το διάστημα 1999-2010, ρίχνουν τις μάσκες σχετικά με το τι πραγματικά πρεσβεύει η κάθε πλευρά, παρά τις όποιες δημόσιες εκατέρωθεν διακηρύξεις.

Τα εν λόγω τεκμήρια (η αυθεντικότητα των οποίων δεν έχει αμφισβητηθεί) αποτελούνται από κάπου 1.600 επίσημα έγγραφα που προέρχονται από την ομάδα διαπραγμάτευσης των Παλαιστινίων (NSU), της οποίας προΐσταται ο Σαέμπ Ερεκάτ και η οποία πρόσκειται στην PLO.

Γη και ύδωρ έναντι μηδενός

Επί της ουσίας, το σημαντικότερο από αυτά που μας αποκαλύπτουν τα έγγραφα είναι η μυστική πρόταση της παλαιστινιακής πλευράς το 2008-2009, την επαύριο της διάσκεψης κορυφής της Αννάπολης υπό τον Τζορτζ Ου. Μπους, να παραχωρήσει στο Ισραήλ όλους τους εβραϊκούς οικισµούς της ανατολικής Ιερουσαλήµ εκτός από έναν, τον Χαρ Χόµα. Λίγους μήνες αργότερα ο Σ. Ερεκάτ επανήλθε με ακόμα πιο θελκτική πρόταση, που παραχωρούσε σε μια διακοινοτική επιτροπή τη διοίκηση ορισμένων συνοικιών όπως η Χαράμ αλ Σαρίφ της παλαιάς Ιερουσαλήμ (Όρος του Ναού για τους Εβραίους), όπου βρίσκεται το τέμενος του αλ-Ακσά και είναι για τους μουσουλμάνους ο ιερότερος τόπος μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα.

Μάλιστα, στις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ το 2000 η παραχώρηση αυτή είχε θεωρηθεί αδιανόητη από τον Γιάσερ Αραφάτ, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τότε οι συνομιλίες. Στην ουσία, επρόκειτο για την εφαρμογή της λογικής «εδάφη αντί ειρήνης», μόνο που αυτή τη φορά ήταν οι Παλαιστίνιοι που πρόσφεραν την (ιερή τους) γη.

Παρ’ ότι όμως η παραχώρηση αυτή στην Ιερουσαλήμ ήταν, σύμφωνα με τον Παλαιστίνιο διαπραγματευτή, η μεγαλύτερη στην ιστορία των διαπραγματεύσεων, η τότε Ισραηλινή υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι (της κεντρώας κυβέρνησης Ολμέρτ) απέρριψε την πρόταση, με τον ισχυρισμό ότι δεν περιλάμβανε και ορισμένες ακόμη «ισραηλινές απαιτήσεις» σε γη. Να σημειωθεί ότι η ισραηλινή κατοχή από το 1967 μέρους της Ιερουσαλήμ θεωρείται παράνομη σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Η άλλη βαρύνουσα αποκάλυψη έχει να κάνει με το έτερο ακανθώδες θέμα της μεσανατολικής διαμάχης, την επιστροφή των περίπου 5 εκατ. Παλαιστινίων προσφύγων στα πάτρια εδάφη. Όπως προκύπτει από τα ντοκουμέντα, οι Παλαιστίνιοι διαπραγματευτές φαίνεται να έχουν αποδεχτεί ότι δεν μπορούν να επαναπατριστούν πάνω από 10.000 πρόσφυγες.
Συνεργασία υπηρεσιών ασφαλείας

Η Παλαιστινιακή Αρχή βρίσκεται ακόμη περισσότερο εκτεθειμένη στην κατηγορία για ηττοπάθεια από το γεγονός ότι τα «Palestine Papers» εµφανίζουν την ηγεσία της να έχει «ενηµερωθεί κατ’ ιδίαν» –χωρίς να αντιδράσει– ακόμα και για την αιματηρή ισραηλινή επιχείρηση «Χυτό μολύβι» στη Γάζα το 2008, η οποία υποτίθεται ότι στρεφόταν κατά της Χαμάς, αλλά οδήγησε τελικά στο θάνατο εκατοντάδες αμάχους.

Εξάλλου από τα ίδια έγγραφα έγινε γνωστό ότι υπήρχε συνεργασία του ισραηλινού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών της Παλαιστινιακής Αρχής για την εξόντωση του 32χρονου Χασάν αλ-Μαντούν, ενός υψηλόβαθμου στελέχους της παλαιστιανιακής εξτρεμιστικής οργάνωσης των Μαρτύρων του αλ-Ακσά που σκοτώθηκε το 2005 από ισραηλινό πύραυλο. Πόσες σκληρές αλήθειες μπορούν άραγε να αντέξουν αυτή τη στιγμή οι Παλαιστίνιοι χωρίς να αντιδράσουν;

Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε ότι τα έγγραφα επιφέρουν σκοπίμως σύγχυση, παρουσιάζοντας τις ισραηλινές απαιτήσεις ως δικές του προτάσεις, για να συμπληρώσει: «Δεν κρύβουμε τίποτε από τους Άραβες αδελφούς». Παρομοίως, ο κ. Ερεκάτ χαρακτήρισε τις αποκαλύψεις «μισές αλήθειες», αν και η πρώην διαπραγματευτής των Παλαιστινίων Ντιάνα Μπούτου τον κάλεσε να παραιτηθεί, με το επιχείρημα ότι οι διαπραγματευτές «δεν είναι αντιπροσωπευτικοί» του παλαιστινιακού λαού.

Η Χαμάς, από την πλευρά της, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να απαξιώσει περαιτέρω την ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής και την «εκσυγχρονισμένη» Φατάχ, δηλώνοντας ότι τα έγγραφα δείχνουν την «εμπλοκή» της Παλαιστινιακής Αρχής στις «απόπειρες για τον αφανισμό της παλαιστινιακής υπόθεσης, ιδιαίτερα ως προς το θέμα της Ιερουσαλήμ και των προσφύγων». Δείχνουν επίσης «την εμπλοκή της στον αγώνα κατά της αντίστασης στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και τη συνεργασία της με τη δύναμη κατοχής κατά την πολιορκία της Γάζας και τον πόλεμο [σ.σ.: του Δεκεμβρίου 2008 - Ιανουαρίου 2009]».

Αλλά και ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν βρήκε την ευκαιρία να επανέλθει στο σχέδιό του για μια μακράς διαρκείας μεταβατική συμφωνία για τα σύνορα με την παλαιστινιακή οντότητα. «Τα έγγραφα αποδεικνύουν ότι, αφού ούτε και η πλέον αριστερή κυβέρνηση, εκείνη του Ολμέρτ και της Λίβνι, δεν κατάφερε να φτάσει σε συμβιβασμό με τους Παλαιστίνιους, είναι πασιφανές ότι η μόνη λύση είναι αυτή» δήλωσε ο κ. Λίμπερμαν.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω δεν επιτρέπουν πλέον άλλες ψευδαισθήσεις. Η επίλυση του Παλαιστινιακού είναι άπιαστο όνειρο, αφού η μεν Παλαιστινιακή Αρχή έχει χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στο λαό της, οι δε Ισραηλινοί πολιτικοί ηγέτες, αριστεροί και δεξιοί, αποδεικνύουν ότι η ατζέντα τους είναι απόλυτα δεσμευμένη από τον επιθετικό εθνικισμό τους, θεωρώντας ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του ισραηλινού επεκτατισμού, που εκφράζεται απροκάλυπτα μέσω των συνεχών εποικιστικών προγραμμάτων.

Αν τα κατεχόμενα είναι σε λίγα χρόνια διάσπαρτα από Εβραίους εποίκους που θα έχουν δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή, ποιος ο λόγος να βιαστούν σήμερα οι Ισραηλινοί να μοιραστούν με τον αδύναμο εχθρό τους την Ιερουσαλήμ, όταν μάλιστα οι πιέσεις της διεθνούς κοινότητας, και ιδίως της Ουάσινγκτον, είναι μόνο ρητορικές;

Και, από την άλλη, ποιος Παλαιστίνιος διαπραγματευτής θα τολμήσει στο εξής να υπερβεί τις «κόκκινες γραμμές» της περιόδου Αραφάτ; Είναι συνεπώς αδιαμφισβήτητο τώρα ότι η βεβαιότητα με την οποία ο Λευκός Οίκος δεσμευόταν πριν από λίγους μήνες ότι μπορούσε να οδηγήσει σε λύση του προβλήματος στη βάση των δύο ξεχωριστών κρατών ήταν ανεδαφική.

Το ακόμα πιο απαισιόδοξο συμπέρασμα είναι ότι όταν η διπλωματία καταλήγει σε αδιέξοδο, συνήθως το λόγο παίρνουν τα όπλα. Και σήμερα η ατμόσφαιρα στα παλαιστινιακά εδάφη μυρίζει και πάλι ιντιφάντα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb1_thumb1_thumb1_thumb14_t[1]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Η αγ. Αγαθή. Η Αγία Αγαθή καταγόταν από την Κατάνην της Σικελίας. Ήτο ωραιότατη στο σώμα με ευγενικήν ψυχήν και προικισμένη με πολλά χαρί­σματα. Εκείνην την εποχήν εβασίλευεν ο ασεβής Δέκιος. Ο Δέκιος εκίνησε τον διωγμόν εναντίον των Χριστιανών και διέταξε και τον απάνθρωπον Κυντιανόν τον ηγεμόνα της Σικελίας να αφανίση τους Χριστιανούς. Η Αγαθή, η ωραιότατη παρθένος και ευσεβής Χριστιανή, ήταν τότε 15 ετών. Ο Κυντιανός εκάλεσε την Αγαθήν, την οποίαν μόλις είδε εθαμβώθη από την ομορφιάν της και την εζήτη-σεν εις γάμον. Αλλά επειδή εκείνη δεν εδέχθη, της είπε να θυσιάση εις τους Θεούς. Η Αγαθή αρνήθηκε και υπεβλήθη σε πολλά βασανιστήρια, της εξέσχισαν το στήθος με μαχαίρια και την εψυλάκισαν. Εις την φυλακήν τη νύκτα προσήλ-θεν ο Αγιος Απόστολος μ' έναν Αγγελον και την εθεράπευσε. Αλλά την επομέ-νην την ωδήγησαν στο παλάτιον και υπέστη άλλα μαρτύρια. Την ώραν όμως αυ­τήν κατά την οποίαν εβασανίζετο έγινε φοβερός σεισμός και εκρημνήσθη και το παλάτιον του Κυντιανού, ο οποίος απελπίσθη και την έβαλε φυλακή. Εκεί απε­δήμησε εις Κύριον.

2) Ο άγ. Πολύευκτος. Γεννήθηκε στην Κων/πολιν, έμαθε γράμματα και έγινε μοναχός και το 912-959 έγινε Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν ήταν Πατριάρχης (957) ήρθε στην Κων/λιν και εβαπτίσθη η βασίλισσα της Ρωσίας Όλγα. Απέθανε το 970.

3) Ο άγ. νεομ. Αντώνιος. Καταγόταν από την Αθήνα και αρνήθηκε να αλλα-ξοπιστήση δια να σωθή· απεκεφαλίσθη στην Κωνσταντινούπολιν το έτος 1774 από τους Τούρκους.

4) Ο άγιος Θεοδόσιος Πατριάρχης.

Εθνικά γεγονότα: Το 1822 έξω του φρουρίου του Ρεθύμνου οι Έλληνες επανα­στάτες επετέθησαν εναντίον των Τούρκων και τους έτρεψαν σε φυγή.

Το 1823 οι Κρήτες επαναστάτες επιτίθενται εναντίον των Τούρκων εις τας επαρχίας Σελίνου και Κισσάμου και τους νικούν.

Το 1827 οι Τούρκοι κατόπιν των συνεχών αποτυχιών των εκ των επιθέσεων των εναντίον του Γ. Καραϊσκάκη, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Κατά την αποχώρησίν τους υφίστανται επίθεση από τους Έλληνες και τρέπονται σε φυγή. Εγκατέλειψαν πολεμικό υλικό και πολλούς νεκρούς.

Το 1830 υπεγράφη το πρωτόκολλον του Λονδίνου που επροστάτευε την Θρη­σκευτική ελευθερία των Ελλήνων.

Το 1913 συνεχίζεται ο αγώνας στο Μπιζάνι.

Το 1920 σ' ολόκληρον το μέτωπον επικρατεί ηρεμία.

Το 1921 στη Μ. Ασία μεταξύ των εμπολέμων Τούρκων και Ελλήνων γίνεται δράσις περιπόλων.

Το 1922 σ' ολόκληρον το μέτωπον επικρατεί ηρεμία.

Το 1941 στο Αλβανικό μέτωπο οι ιταλικές δυνάμεις επιτίθεται κατά των ελ­ληνικών, ιδίως στην περιοχήν του Α' Σώματος στρατού. Η επίθεσις ουδέν εδαφι-κόν κέρδος τους επέφερε.