30 Ιανουαρίου, 2011

Διπλάσια αύξηση των μουσουλμάνων έως το 2030

clip_image002

Ο μουσουλμανικός πληθυσμός θα αυξηθεί δύο φορές πιο γρήγορα σε σχέση με εκείνον των άλλων θρησκευμάτων μέχρι το 2030 και θα αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο και πλέον του παγκόσμιου πληθυσμού, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Ωστόσο, η μείωση του ποσοστού των γεννήσεων θα επιβραδύνει την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στον κόσμο κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, κατά μέσον όρο από 2,2% τον χρόνο που ήταν την περίοδο 1990-2010 σε 1,5% τον χρόνο από τώρα μέχρι το 2030, αποφάνθηκε η μελέτη.

Οι μουσουλμάνοι θα αριθμούν τα 2,2 δισεκατομμύρια μέχρι το 2030 σε σύγκριση με 1,6 δισεκατομμύρια που ήταν το 2010, ποσοστό που αντιστοιχεί στο 26,4% του παγκόσμιου πληθυσμού σε σχέση με 23,4% που είναι τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρίας Pew Forum για τη Θρησκεία και τον Δημόσιο Βίο.

"Η μείωση του ποσοστού του πληθυσμού οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στη μείωση του ποσοστού γεννήσεων σε πολλές χώρες όπου κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο", αναφέρει η έκθεση επισημαίνονας ότι τα ποσοστά γεννήσεων μειώνονται καθώς όλο και περισσότερες μουσουλμάνες αποκτούν μόρφωση, οι συνθήκες διαβίωσης βελτιώνονται και ο κόσμος από την περιφέρεια μετακινείται στις πόλεις.

"Παγκοσμίως, ο μουσουλμανικός πληθυσμός αναμένεται να αυξηθεί σχεδόν με διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τον μη μουσουλμανικό κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες- κατά μέσον όρο- με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 1,5% για τους μουσουλμάνους σε σύγκριση με 0.7% για τους μη μουσουλμάνους", αναφέρει η έκθεση.

Η έκθεση, η οποία τιτλοφορείται "Το Μέλλον του Παγκόσμιου Μουσουλμανικού Πληθυσμού", εντάσσεται στο πρόγραμμα του Pew Forum, το οποίο αναλύει τη θρησκευτική αλλαγή και την επίδρασή της στις κοινωνίες ανά τον κόσμο. Σύμφωνα με αυτή, περίπου το 60% των μουσουλμάνων όλου του κόσμου θα κατοικούν στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού το 2030, το 20% στη Μέση Ανατολή, το 17,6% στην υποσαχάρειο Αφρική, το 2,7% στην Ευρώπη και το 0,5% στις ΗΠΑ.

Μέχρι το 2030 το Πακιστάν θα ξεπεράσει την Ινδονησία και θα γίνει η χώρα με το μεγαλύτερο πληθυσμό μουσουλμάνων, σύμφωνα με την έκθεση, ενώ η μουσουλμανική μειονότητα στην κυρίως ινδουϊστική Ινδία θα διατηρήσει την τρίτη θέση στον κατάλογο με τις χώρες που αριθμούν τους περισσότερους μουσουλμάνους.

Η συνεχιζόμενη μετανάστευση θα συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Ευρώπη κατά 1/3 ως το 2030, δηλαδή από 6% το ποσοστό των μουσουλμάνων στην Ευρώπη θα ανέλθει σε 8%, γράφει η έκθεση.

Οι μουσουλμάνοι στη Γαλλία θα φθάνουν τα 6,9 εκατομμύρια ή αλλιώς το 10,3% του πληθυσμού (από 4,7 εκατομμύρια, δηλαδή 7,5%), στη Βρετανία τα 5,6 εκατομμύρια (8,2%) από 2,9 εκατομμύρια και στη Γερμανία τα 5,5 εκατομμύρια (7,1%) από 4,1 εκατομμύρια (5%).

Στις ΗΠΑ ο αριθμός των μουσουλμάνων θα αυξηθεί από 0.8% που ήταν το 2010 σε 1,7% ως το 2030 "κάνοντας τους μουσουλμάνους να είναι σχεδόν ισάριθμοί με τους Εβραίους ή τους Επισκοπιανούς που βρίσκονται στις ΗΠΑ σήμερα", διαπίστωσε η μελέτη.

Μέχρι το 2030, οι μουσουλμάνοι θα αριθμούν τα 2,1 εκατομμύρια ή το 23,2% του πληθυσμού στο Ισραήλ -συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, αλλά όχι της Δυτικής Οχθης και της Γάζας- από 1,3 εκατομμύρια (17,7%) που ήταν το 2010.

Οι σουνίτες μουσουλμάνοι θα συνεχίσουν να αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία στο Ισλάμ- περίπου 87 με 90%, εκτιμά η έκθεση- ενώ ο αριθμός των σιιτών ενδέχεται να μειωθεί εξαιτίας του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων στο Ιράν, όπου ζει το ένα τρίτο όλων των σιιτών.

Οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής

KOPTES

Οι χριστιανοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι τριών κοινοτήτων (και μετά τις Σταυροφορίες τεσσάρων, καθώς εκεί εγκαταστάθηκαν οι ρωμαιοκαθολικές ιεραποστολές τον 13ο αιώνα):

1. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί (ως προϊόν Tης παλαιάς παρουσίας από τη Βυζαντινή εποχή των ορθοδόξων εκεί που μέχρι σήμερα είναι τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Αλεξανδρείας

2. Οι παλιοί νεστοριανοί, αυτοί που είχαν τη θεολογική σχολή Tης Αντιοχείας, οι οποίοι διεσπάρησαν από την ανατολική Συρία στην Περσία (5ο-6ο αιώνα) και οι οποίοι έφτασαν ως την Κίνα και την Ινδία τον 8ο αιώνα.

3.Το σημαντικότερο, όμως, κομμάτι των αρχαίων ελληνικών εκκλησιών είναι οι χριστιανοί Tης Συρορθόδοξης Εκκλησίας (οι Συρο-Ιακωβίτες), οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στη Συρία, στη νοτιοανατολική Τουρκία, στο Βόρειο Ιράκ, στην Αιθιοπία, στην Αρμενία και στην Ερυθραία, και το άλλο κομμάτι τους είναι οι κόπτες. Εθνικά είναι ενωμένοι, πρόκειται για ενωμένη Εκκλησία.

Ολοι αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα, κατά κύριο λόγο με γενοκτονίες και τον κατακερματισμό Tης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε γιατί πραγματικά είτε γιατί φανταστικά πήγαιναν με τους εχθρούς. Το ποσοστό που τελικά διασώθηκε ζούσε σε μια ισορροπία, γιατί τα νεότερα καθεστώτα του 20ού αιώνα, που ανήκαν κυρίως στο κόμμα Μπάαθ (ο ιδρυτής του οποίου ήταν χριστιανός), ήταν μεν αυταρχικά καθεστώτα αλλά κοσμικής κατεύθυνσης, τα οποία δεν έστρεφαν μία θρησκευτική κοινότητα εναντίον άλλης. Η ισορροπία αυτή αρχίζει πάλι να διαταράσσεται με τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό από τη μια μεριά και τις κινήσεις των δυτικών (Μπους - Μπλερ) από την άλλη.

Οι επεμβάσεις στο Ιράκ και η σύλληψη του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003 αποτέλεσαν στην ουσία την εκκίνηση Tης μείωσης Tης θρησκευτικής ανοχής. Τα προβλήματα μεταξύ σουνιτών - σιιτών εντείνονται, με τελικό αποδέκτη τους χριστιανούς Tης περιοχής τους οποίους αντιλαμβάνονται ως ανθρώπους Της Δύσης, τοποτηρητές δηλαδή των κατακτητικών δυνάμεων. Και κάπως έτσι αρχίζουν πάλι να χάνονται από το ιστορικό προσκήνιο (περιπτώσει κυρίως στο Ιράκ). Οι κόπτες είναι διαφορετική περίπτωση και λόγω μεγέθους.

Είναι οι αρχαίοι αιγύπτιοι χριστιανοί· τα κοπτικά είναι τα αρχαία αιγυπτιακά. Έχουν μεγάλο πρόβλημα, γιατί με Κρυφούς Τρόπους, με διοικητικά μέτρα, τους αποκλείουν από τη δημόσια ζωή. Δεν αναγνωρίζουν τις αργίες τους, δεν τους επιτρέπουν να χτίζουν εκκλησία, γίνονται διακρίσεις στο στρατό, στην εξέλιξή την επαγγελματική ή την πανεπιστημιακή.

Ίσως να θυμάστε την περίπτωση του Μαγκντί Γιακούμπ που είχε χειρουργήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ηταν Kόπτης, ο oποίος είχε περάσει πρώτος στην Ιατρική Σχολή, δεν του έδιναν υποτροφία και έφυγε για την Αγγλία. Αυτό έχει συμβεί σε πολλούς. Δεν φεύγουν, δηλαδή, πια με διωγμούς, αλλά με πιο έμμεσους τρόπους. Κι αυτό είναι άσχημο και κοινωνικά και πολιτικά, διότι -κακά τα ψέματα- είναι φιλοπρόοδα και ανεπτυγμένα στοιχεία.

Κ ό π τ ε ς

Αρχαία θρησκεία, αρχαία γλώσσα, αρχαία τελετουργικά. Οι κόπτες ζουν από αιώνες στην Αίγυπτο, γνωρίζοντας συχνούς διωγμούς για την πίστη τους. Είτε ως πρόφαση είτε ως αφορμή, Η μετανάστευση στην Ελλάδα πρόσφερε σε πολλούς απ' αυτούς μια στοιχειώδη ασφάλεια

Η σχέση Κοπτών –Μουσουλμάνων στην Ελλάδα είναι σχέση αμοιβαίου σεβασμού, καθώς και οι δύο αποτελούν φιλοξενούμενες μειονότητες. Όμως, στην Αίγυπτο η προκατάληψη και η άγνοια (και ίσως και το μακρύ χέρι κάποιων που θέλουν να διαλύσουν την Αίγυπτο) στρέφουν τους μεν έναντι των δε.

† Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος (30 Ιανουαρίου)

image

Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.

Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο. Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι με τα συγγράματά τους οι Τρεις Ιεράρχαι «απετελέσαν εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον διά το ανθρώπινον γένος» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 2, μέρος Β’ σελ. 1, 6).

Πολύ εύστοχα ελέχθη γι’ αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον». Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας. Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.

Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είπε στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη ο Μ. Βασίλειος, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόκειται για προσωπικά μας θέματα. Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό, «ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανιστήριο. «Ἀκουέτω ταῦτα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ’ ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς (PG 36, 561).

Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αφού νίκησε τους αρειανούς και πήρε πίσω τους Ναούς της Κωνσταντινούπολης, που τους είχαν καταπατήσει αυτοί, και ενώ είχε φίλο του τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα και μαζί του το μεγαλύτερο μέρος του πιστού λαού, όταν μερικοί ζηλόφθονες επισκόπου αμφισβήτησαν την εκλογή του, παρητήθη αμέσως. Δε θέλησε να έλθει σε συμβιβασμούς με μοχθηρούς ανθρώπους. Παρητήθη και από την προεδρία της Β’ Οικουμενικής Συνόδου και από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Αντί της θέσεως προτίμησε την ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος του. Δεν γνώριζε τους διπλωματικούς ελιγμούς, αλλά γνώρισμά του ήταν όπως έγραφε, το «μή παρασυρῆναι», να μη παρασύρεται και να έχει «παρρησίαν» (PG 37, 32-33).

Και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και θέλησε να καθαρίσει την Εκκλησία από αναξίους κληρικούς, οι οποίοι είχαν την προστασία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, δεν εδίστασε να ελέγξει και την αυτοκράτειρα  για τη ζωή της. Δεν συμβιβάστηκε μαζί της. Γι’ αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως απτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του γενναίου και ασυμβίβαστου φρονήματός του βλέπουμε στην ομιλία, που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γἀρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει» (PG 52, 427).

Τέτοιους άγιους, γενναίους και ασυμβίβαστους με το κακό και την αίρεση εκκλησιαστικούς ηγέτες χρειαζόμαστε και σήμερα. Και ας παρακαλούμε την Ιδρυτή της Εκκλησίας μας να μας τους χαρίζει.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb1_thumb1_thumb1_thumb14_t

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Οι τρεις Ιεράρχαι, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Με τα συγγράμματα των και με το παράδειγμα των εστερέω-σαν την Χριστιανικήν θρησκείαν. Επειδή οι Χριστιανοί της εποχής εκείνης ε-φιλονείκουν ποίον από τους αγίους πρέπει να τιμούν περισσότερον απεφασί­σθη το έτος 1081 να εορτάζονται και οι τρεις την ιδίαν ημέραν. Η ημέρα αύτη θεωρείται γιορτή των διδασκάλων και των γραμμάτων.

2) Ο άγιος ιερομάρτυρας Ιππόλυτος ο Πάπας της Ρώμης και οι Αύρα, Φή-λικος, Μάξιμος, Ερκουλίνος, Βένέριος, Στηράκιος, Μηνάς, Κόμμοδος, Ερμής, Μαύρος, Ευσέβιος, Ρουστικός, Μοναγρέος, Αμανδίνος, Ολύμπιος, Κύπρου Θεόδωρος, Τριβούνιος, Μάξιμος ο πρεσβύτερος, Αρχέλαος Διάκονος και Κηρί-νος επίσκοπος.

3) Οι άγιοι Νεομάρτυρες Κενσουρίνος, 4) Σαβοϊνός, 5) Χρυσή, 6) Θεόφιλος ο νέος. και 7) Χαντζή Θεόδωρος ο Μυτιληναίος.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1822 ο τουρκικός στόλος προσπαθεί να επιτυ­χή την ανακατάληψιν του Νεοκάστρου αλλά αποτυγχάνει.

Το 1827 στην Καστέλαν Πειραιώς οι Έλληνες υπό τον Μακρυγιάννην κατό­πιν μάχης εναντίον των Τούρκων νικούν αυτούς.

Το 1854 ο οπλαρχηγός Ν. Καραϊσκάκης σαν επικεφαλής της επαναστάσεως επαναστατεί τον λαόν Ηπείρου.

Το 1913 μεταξύ των εμπολέμων Τούρκων και Ελλήνων στην Ήπειρο γίνε­ται δράσις πυροβολικού και περιπόλων.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία συνάπτει μάχες προφυλακών.

Το 1921 στο μέτωπο Μ. Ασίας οι Έλληνες δρουν δια πυροβολικού εναντίον των τουρκικών τμημάτων τα οποία ανασυντάσσονται.

Το 1922 η ελληνική στρατιά στην Μ. Ασία μάχεται με πυροβολικό και περι­πόλους.

Το 1941 οι Έλληνες στο Αλβανικό μέτωπο παρά το δριμύ ψύχος επιτίθε­νται εναντίον των Ιταλών και εκδιώκουν αυτούς από την Τρεμπεσίνα.