20 Ιανουαρίου, 2011

Εμείς και το Ισλάμ

image

Οι ραγδαίες κοινωνικές εξελίξεις έφεραν ξαφνικά την ελλαδική κοινωνία μπροστά σε πρωτοφανείς αλλαγές και προκάλεσαν μια ιδιαίτερη αμηχανία που από πολλούς ερμηνεύτηκε ως δυσανεξία. Αυτό κυρίως φαίνεται στην περίπτωση των πολυάριθμων μουσουλμάνων που ξαφνικά τα τελευταία χρόνια «γέμισαν» το αθηναϊκό τοπίο.  H Ελλάδα έχει ήδη μετατραπεί σε αποθήκη «λαθραίων» ανθρώπων και ψυχών με την υπογραφή της Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ (2003) και τη σχετική αδιαφορία των Δυτικών μας συμμάχων.

H Eλλάδα είναι πλέον και με την υπογραφή της, το buffer state της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ελλαδική κοινωνία, που για γενιές συγκροτήθηκε μονοεθνικά, κλήθηκε ερήμην της να συμφιλιωθεί με τις νέες συνθήκες. Φαίνεται ότι δεν δέχεται εύκολα την αλλαγή, όπου τώρα πια σ’ αυτήν συμπεριλαμβάνονται γυναίκες με μαντίλες, αν όχι και αρσενικοί σύζυγοι συνοδευόμενοι από, περισσότερες της μιας, συζύγους.

Το φαινόμενο είναι πολυσύνθετο και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αφορισμούς. Είναι ένα ζήτημα που έχει δύο πλευρές. Η πρώτη συνδέεται με την ύπαρξη μιας παλαιάς και αναγνωρισμένης μουσουλμανικής μειονότητας που απαρτίζεται από Τούρκους, Πομάκους και Ρομά. Η θρησκευτική αυτή μειονότητα καλύπτεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης και χαίρει απόλυτου θρησκευτικού σεβασμού.

Η δεύτερη σχετίζεται με την πρόσφατη μουσουλμανική μετανάστευση από χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου (αραβικές, Ιράν, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπανγκλαντές). Αυτό είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη που ακόμα βρίσκεται στην αρχή του.Τα ζητήματα που προκύπτουν εντάσσονται με δύο διαφορετικούς άξονες:

α) Την ιδεολογική αντίληψη των Ελλήνων για το ισλάμ και

β) την κοινωνική αλλαγή που προκαλείται με την έλευση των μουσουλμανικών πληθυσμών.

Η Ελλάδα έγινε έθνος-κράτος με μια εξέγερση των απόκληρων χριστιανών, καθοδηγούμενων από Διαφωτιστές, ενάντια σε μια ισλαμική απολυταρχική αυτοκρατορία, η οποία αποδέχονταν τους Λαούς της Βίβλου (χριστιανούς και Εβραίους) μόνο για λόγους φορολογικής απομύζησης και δεν τους αναγνώριζε το δικαίωμα του πολίτη.

Ιστορικά, το Ισλάμ επεκτάθηκε στον ελληνο-ορθόδοξο κόσμο μέσω της κυρίαρχης τουρκικής εκδοχής, στερώντας του χώρο και εξισλαμίζοντας πληθυσμούς. Δηλαδή, η σχέση των σύγχρονων Ελλήνων -οι οποίοι αποτελούν μετεξέλιξη των παλιών Ρωμιών στην εποχή της νεωτερικότητας- με το Ισλάμ εμπεριέχει το τραύμα.

Οι πρόσφατες γενοκτονίες (1914-1923) που διεπράχθησαν από τον τουρκικό εθνικισμό κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της νεοτουρκικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων της Ανατολής), έγιναν στο όνομα του Ισλάμ. Ακόμα και ο αντικληρικαλιστής Μουσταφά Κεμάλ,

θα κηρύξει την περίοδο 1919-1922 Τζιχάντ (ιερό μουσουλμανικό πόλεμο) «κατά των απίστων» για να αντιμετωπίσει τον ελληνικό στρατό που είχε αποβιβαστεί στη Σμύρνη, τους Πόντιους αντάρτες στον Βορρά και τους Αρμενίους στο μέτωπο του Καυκάσου. Και να επιλύσει οριστικά το εθνικό ζήτημα της Αυτοκρατορίας με την «Τελική Λύση» της εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών.

Επίσης, και το πογκρόμ του ’55 στην Πόλη έγινε με θρησκευτικούς όρους, όπου οι πιστοί λούμπεν μουσουλμάνοι προκάλεσαν τη Νύχτα των Κρυστάλλων εις βάρος της ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής μειονότητας.

Οι κοινωνικές συνθήκες είναι αυτές που δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος για να ανθήσουν ιδεολογίες αποκλεισμού και ειδικά στα φτωχότερα στρώματα.

Η έλευση, με τον χαοτικό τρόπο που γνωρίζουμε, ενός ακμαίου νεαρού πληθυσμού -σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανικού- σαφώς περιθωριοποιεί τα φτωχά ελληνικά στρώματα, τα οποία στην περίοδο κρίσης που διανύουμε εξαθλιώνονται με ταχύτατους ρυθμούς.

Οι νέοι μετανάστες είναι διατεθειμένοι να ξεπουλήσουν την εργατική τους δύναμη πολύ φθηνότερα και χωρίς πολλές απαιτήσεις. Κάτι που η εργατική παράδοση των δυτικών χωρών δεν το επιτρέπει. Αρα, αντικειμενικά λειτουργούν ως ανταγωνιστές στο πεδίο της εργασίας.

Σε εποχές που οι εργασιακές ευκαιρίες μειώνονται, αυτό δημιουργεί περισσότερες τριβές και εντάσεις. Το τελευταίο δεδομένο είναι και το πλέον επικίνδυνο, που ευνοεί τη διάδοση των ακροδεξιών απόψεων σε εργατικά στρώματα και δεν αντιμετωπίζεται βέβαια με τις ηθικιστικές κραυγές της Αριστεράς μας.

Νομίζω ότι βαθμιαία και ειδικά όταν καταλαγιάσει η μεγάλη αναταραχή που ζούμε και αποκτήσει ο χώρος μια καινούργια κοινωνική ισορροπία, θα αποκτήσει ο παραδοσιακός κάτοικος της Ελλάδας εκείνη την απαραίτητη εμπειρία που θα τον κάνει περισσότερο ανεκτικό.

Ομως μπορεί η οικονομική κατάρρευση να τον οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη απελπισία και στροφή προς την ασφάλεια του συνηθισμένου …;

 

† Ο Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας (20 Ιανουαρίου)

image

Ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας (377-473) εικονίζεται στην ζωγραφική σε προχωρημένη ηλικία να φορεί μοναχικά ενδύματα. Σύμφωνα με το κείμενο της Ερμηνείας του Διονυσίου εκ Φουρνά που δίδει στοιχεία στους αγιογράφους πώς να ζωγραφίζουν τους αγίους, ο Ευθύμιος παρουσιάζεται ως «γέρων φαλακρός, μακράν έχων την γενειάδα έως εις τους μηρούς».

Ο άγιος γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας από γονείς που είχαν μεγάλη πίστη και θεάρεστη ζωή, τον Παύλο και την Διονυσία. Καθότι η μητέρα του ήταν στείρα έλαβε το όνομα Ευθύμιος από τους γονείς του για την χαρά και ευθυμία που ένιωσαν για την γέννησή του. Σε ηλικία τριών χρόνων έχασε τον πατέρα του, αλλά η μητέρα του διατήρησε την ψυχική της δύναμη και προστάτευσε το παιδί της.

Ο επίσκοπος Ευτρώιος διέκρινε τα χαρίσματα του παιδιού και το προστάτευσε. Αφού σπούδασε, ο Ευθύμιος χειροτονήθηκε διάκονος και κατόπιν ιερέας και μάλιστα κρίθηκε κατάλληλος να διευθύνει το μοναστήρι της Μελιτηνής. Έζησε ασκητικά κοντά στην Λαύρα της Φαράν στην Αίγυπτο, όπου γνωρίστηκε με τον όσιο Θεόκτιστο. Έζησαν και οι δύο τους στην έρημο. Κατά το πρότυπο της Λαύρας της Φαράν ιδρύθηκαν εκεί πολλά μοναστήρια, με την επίβλεψή τους. Συμβούλευε τους μοναχούς να μην έχουν δικό τους θέλημα, να κρατούν στην κορυφή την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή, να περιμένουν και να μεριμνούν πάντοτε για την ώρα του θανάτου και την φοβερή της κρίσεως ημέρα.

Τα πολλά χαρίσματα του αγίου Ευθυμίου τράβηξαν κοντά του πλήθος ανθρώπων. Αξιώθηκε από τον Θεό να μην βλάπτεται από τα σαρκοβόρα και φαρμακερά θηρία που είχε δίπλα του. Επίσης, έθρεψε θαυματουργικά τετρακόσιους Αρμένιους που πέρασαν από το μοναστήρι του. Ακόμη, αξιώθηκε να απολαμβάνει την κοινωνία και μετάληψη του Αγίου Πνεύματος, να τον καταυγάζει θείο φως και να έχει το διορατικό χάρισμα.

Την εποχή που οι αιρετικοί αλώνιζαν παντού ο όσιος στήριξε λαϊκούς και μοναχούς στην ορθή πίστη. Ελάχιστοι έμειναν αμετακίνητοι στην Ορθοδοξία. Ανάμεσά τους και οι μοναχοί του αγίου, που έμειναν πιστοί και στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451), η οποία καταδίκασε την αίρεση του μονοφυσιτισμού και η στάση τους δικαιώθηκε.

Ο άγιος Ευθύμιος με ιεραποστολική εργασία χριστιανικού φωτισμού μεταξύ των αραβικών πληθυσμών οδήγησε στη χριστιανική πίστη πολλούς από τους Σαρακηνούς (Άραβες) και καταπολέμησε τις αιρέσεις των Νεστοριανών, Μονοφυσιτών και Μανιχαίων. Η αυτοκράτειρα Ευδοκία, σύζυγος του Θεοδοσίου του Β΄, που έκλινε προς τον μονοφυσιτισμό, επανήλθε στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού πείστηκε από τον Ευθύμιο.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb14_thumb1_thumb1_thumb1_t[1]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας. Γεννήθηκε στη Μελιτηνή Αρμενίας από τους Παύλο και Διονυσία. Γεννήθηκε κατόπιν προσευχής και παρακλήσεως διότι δεν είχον παιδιά. Όταν ο άγιος εμεγάλωσε έγινε Αναγνώστης και στη συνέ­χεια διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος. Πήγε στους Αγίους τόπους και ασκή-τευσε 5 χρόνια σε κελλίον παρά την Φαράν και κατόπιν έγινε ηγούμενος του μοναστηρίου της Φαράς. Στην μονήν αυτή ο άγιος θαυματουργούσε και ωδη-γούσε τους χριστιανούς στην ορθόδοξο πίστιν. Απεδήμησε δε εις Κύριον σε ηλικίαν 96 ετών, αφού προηγουμένως μίλησε στους γύρω δια το τέλος του.

2) Ο άγιος Βάσσος, εθανατώθη με αποκοπή των χεριών του.

3) Ο άγιος Ευσέβιος εθανατώθη με πέλεκυ.

4) Ο άγιος Ευτύχιος.

5) Ο άγιος Βασιλίδης. Όλοι οι άνω άγιοι εμαρτύρησαν διότι δεν απηρνή-θηκαν τον Χριστόν.

6) Οι άγιοι μάρτυρες Ιννάς, Πιννάς, Ριμμάς. Εμαρτύρησαν διότι δεν αρνή­θηκαν τον Χριστόν.

7) Ο άγιος Πέτρος ο τελώνης. Ήταν διοικητής της Αφρικής και στην αρχή του βίου του ήταν άπιστος αλλά κατόπιν οπτασίας του έγινε πιστός και υπό­δειγμα καλού χριστιανού.

8) Οι άγιοι μάρτυρες Θύρσος και Αγνή.

9) Ο Λέων ο μέγας.

10) Ο νεομάρτυρας των Πατρών Ζαχαρίας. Σαν χριστιανός είχεν απαρνηθή τον Χριστόν αλλά μετενόησε πικρώς και παρουσιάσθηκε ενώπιον των Τούρκων (ομολόγησε την πίστιν του εις τον Χριστόν και δια τούτο εθανατώθη με σκληρό μαρτύριο.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1827 ο Γεώργ. Καραϊσκάκης με τον στρατό του επιτίθεται εναντίον του τουρκικού στρατοπέδου εις Βελίσιαν Στ. Ελλάδος και επιφέρει καταστροφές.

Το 1913 Μεταξύ των εμπολέμων Ελλήνων και Τούρκων συνεχίζεται ο αγώ­νας πυροβολικού.

Το 1920 στο μέτωπο της Μ. Ασίας ο ελληνικός στρατός δέχεται μικροεπιθέ-σεις.

Το 1921 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία εδραιώνει τις θέσεις του.

Το 1922 Η Ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δρα με πυροβολικό.

Το 1941 οι Έλληνες στην Αλβανία επιτίθενται κατά των Ιταλών και κατα­λαμβάνουν όλα τα δεσπόζοντα υψώματα του κάτω Πόβαρι. Η ιταλική αεροπο­ρία εβομβάρδισε την Θεσσαλονίκην, τον Πειραιά και το Ηράκλειο Κρήτης.

Το 1949 η φρουρά της πόλεως Καρπενησίου δέχεται επίθεση από τις κομ­μουνιστικές δυνάμεις και υποχωρεί.