19 Ιανουαρίου, 2011

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 15/1/2011

image Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος στην τελετή θεμελίωσης του Μουσείου Θρησκευτικών Κειμηλίων στα Οινόφυτα, που ετέλεσε ο ίδιος στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου θα ευρίσκονται και προσωπικά του αντικείμενα, εδήλωσε ότι: Όταν τελειώσει την διακονία του και θα ιδιωτεύσει, τούτο θα το πράξει στον τόπο της γεννήσεώς του.

Η δήλωσή του αυτή, ως μη όφειλε, εδημιούργησε σχόλια και συζητήσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο καθώς και σε κάποιους Αρχιερείς «περί διαδοχολογίας», και άρχισαν οι σπουδαρχίδες να «ονειρεύονται καρβέλια».

Ο Μακαριώτατος και ο κάθε Ιερωμένος, ονειρεύεται να υπηρετήσει το Θεό «έως υπάρχει». Όμως γνωρίζει ότι τούτο πολλές φορές είναι ανέφικτο, λόγω γήρατος και σωματικής ή πνευματικής ανικανότητος, οπότε και θα υποχρεωθεί να ιδιωτεύσει, στις περιπτώσεις αυτές αναφέρονται οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, (Πρβλ. «Κανονικό τύπο παραιτήσεως»).

Όλα αυτά έχοντας υπ’ όψιν του ο Μακαριώτατος και από συγκίνηση διότι ευρίσκετο στον τόπο της καταγωγής του έκανε αυτή την απλή και αθώα δήλωση. Τα παραπέρα ανήκουν στην αχαλίνωτη φαντασία πεινασμένων σπουδαρχίδων.

19/1/2011

Voiotosp.blogspot.com

Κοινοποίηση

Προς άπαντα τα Μ.Μ.Ε.

_____________________________

Η Δήλωση του Μακαριωτάτου έχει ως εξής:

Όμορφη μέρα – στην κυριολεξία -, αλλά και σταθμό στη ζωή του τόπου αποκάλεσε την σημερινή ο κ. Ιερώνυμος, αφού “...αυτό που βρισκόμαστε – Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας – άλλα και αυτό που θα κτιστεί δεν είναι κανενός, είναι όλων μας...” σημείωσε στον χαιρετισμό του, τονίζοντας για άλλη μια φορά την αγάπη του  για τον τόπο του....“Όσο μεγαλώνουμε αγαπάμε ακόμη περισσότερο τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε”, ενώ τόνισε και το μάταιο της ζωής,... διάφοροι σπουδαίοι άνθρωποι κατά καιρούς με έχουνε τιμήσει με δώρα. Αυτά θα εκτεθούν εδώ στο μουσείο. Θα μας θυμίζουν ότι αυτά μένουν, εμείς φεύγουμε.... Σ' άλλο μέρος της ομιλίας του είπε ότι... “όποιος επενδύει μόνο στη γνώση των βιβλίων και δεν ακολουθεί και τη σοφία του Θεού, γίνεται επικίνδυνος άνθρωπος, γίνεται εγωιστής, σκέφτεται μόνο τον εαυτό του”.Τέλος, εξέφρασε την επιθυμία όταν τελειώσει η διακονία του, να ζήσει στον τόπο του, “...να κάνω την βόλτα μου στο τόπο που μεγάλωσα, να έχω τα βιβλία μου...” είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ιερώνυμος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ Κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

KEIMENO KYPROY

Μνημόσυνο στη μνήμη του Εθνάρχη Μακάριου Γ΄

clip_image002

Μνημόσυνο στη μνήμη του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη της Κύπρου Μακαρίου θα τελέσει στις 19 Ιανουαρίου η Αρχιεπισκοπή Κύπρου, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μακαρίου, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου Λευκωσίας, προϊσταμένου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου. Το Μνημόσυνο θα αρχίσει γύρω στις 9.00 π.μ.

Θα παραστούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας, οι άλλες πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της νήσου, συγγενείς του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου και πλήθος κόσμου. Στη συνέχεια, θα ανοίξει για το κοινό το διαμέρισμα του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου, το οποίο και θα παραμείνει ανοικτό μέχρι τη 1.00΄μ.μ.

Η μεγάλη προσωπικότητα

τού Μακαρίου και οι αγώνες του

O Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1913 στο χωριό Άνω Παναγιά της Πάφου. Γονείς του ήταν ο Χριστόδουλος Μούσκος και η Ελένη Αθανασίου. Σε νεαρή ηλικία πήγε στη Μονή Κύκκου όπου και προσελήφθη ως δόκιμος. Στις 7 Αυγούστου 1938 χειροτονήθηκε Διάκονος και μετονομάστηκε από Μιχάλης σε Μακάριο. Τον ίδιο χρόνο στάλθηκε ως υπότροφος της Μονής Κύκκου στην Αθήνα για θεολογικές σπουδές στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Αφού απεφοίτησε το 1942 από τη Θεολογική Σχολή, ενεγράφη στη Νομική Σχολή όπου παρακολουθούσε μαθήματα μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη Γερμανική κατοχή οπότε και επέστρεψε στην Κύπρο για μικρό χρονικό διάστημα.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, χειροτονήθηκε σε Πρεσβύτερο και σε Αρχιμανδρίτη στις 13 Ιανουαρίου 1946 στο ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια ως Διάκονος με το Μητροπολίτη Αργυροκάστρου Παντελεήμονα και προϊστάμενος του ναού Αγίας Παρασκευής στον Πειραιά. Την ίδια χρονιά, του δόθηκε υποτροφία από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για περαιτέρω θεολογικές σπουδές. Παρακολούθησε για δυο χρόνια μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης με ειδίκευση στην Κοινωνιολογία της θρησκείας.

Στις 8 Απριλίου 1948 εκλέγηκε Μητροπολίτης Κιτίου και στις 13 Ιουνίου χειροτονήθηκε σε Επίσκοπο. Η δράση του ως Μητροπολίτη Κιτίου ήταν καθ’ όλα γόνιμη, αφού ανακαίνισε τη Μητρόπολη στη Λάρνακα, βελτίωσε την οικονομική κατάσταση του κλήρου, ίδρυσε Φιλόπτωχες Αδελφότητες και αναπτέρωσε το ηθικό του εξουθενημένου λαού. Ως Πρόεδρος του Γραφείου Εθναρχίας, πήγε το 1949 στην Ελλάδα όπου είχε συνομιλίες με τον Βασιλιά, τον Πρωθυπουργό και άλλους επισήμους, για το Κυπριακό πρόβλημα. Μετά από εισήγησή του, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου οργάνωσε στις 15 Ιανουαρίου 1950 Παγκύπριο Δημοψήφισμα κατά το οποίο 97% του Ελληνικού Κυπριακού πληθυσμού ψήφισαν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Στις 20 Οκτωβρίου 1950 εκλέγηκε Αρχιεπίσκοπος και Εθνάρχης, σε διαδοχή του Μακαρίου Β΄. Αμέσως μετά την εκλογή του ως Αρχιεπισκόπου, ίδρυσε την Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας. Αργότερα επισκέφτηκε και πάλι την Αθήνα, όπου προσπάθησε να πείσει την Ελληνική Κυβέρνηση να προσφύγει στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό ζήτημα. Επιστρέφοντας στην Κύπρο υπέβαλε διαμαρτυρία στην Επιτροπή μη αυτοκυβερνωμένων εδαφών των Ηνωμένων Εθνών για την παράλειψη της Μ. Βρετανίας να υποβάλει έκθεση για την πολιτική κατάσταση στην Κύπρο.

Τον Οκτώβριο του 1952 πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου συγκροτείτο η Ζ΄ Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, για να προωθήσει το Κυπριακό ζήτημα στο διεθνές πεδίο. Ερχόμενος πίσω στην Κύπρο απηύθυνε επιστολή στον Κυβερνήτη ζητώντας του την προώθηση της εφαρμογής του δικαιώματος αυτοδιάθεσης. Η απάντηση του Κυβερνήτη ήταν αρνητική και ο Αρχιεπίσκοπος επέκρινε την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας στην Κύπρο. Τον Αύγουστο του 1953 απηύθυνε αίτηση προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για να περιληφθεί στην ημερήσια διάταξη της Η΄ Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού θέμα εφαρμογής του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού.

Στις 9 Μαρτίου 1956 εξορίστηκε στις Σεϋχέλλες, αφού οι συνομιλίες που είχε με τον Κυβερνήτη για το μέλλον της Κύπρου δεν κατέληξαν σε συμφωνία. Αφού αφέθηκε ελεύθερος, μετά από ένα περίπου χρόνο, η Βρετανική Κυβέρνηση τον κάλεσε στο Λονδίνο, όπου και υπογράφηκε η Συμφωνία του Λονδίνου, που ήταν η συνέχεια της Συμφωνίας της Ζυρίχης. Με τις Συμφωνίες αυτές η Κύπρος θα ανακηρυσσόταν ανεξάρτητη Δημοκρατία. Στις 16 Αυγούστου του 1960 η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη Δημοκρατία και ο Μακάριος ανέλαβε καθήκοντα προέδρου, αφού κέρδισε τις εκλογές στις 13 Δεκεμβρίου 1959, με ποσοστό 66.29% Το Φεβρουάριο του 1968 ο Μακάριος επανεκλέγηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στις 8 Μαρτίου 1970 έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Μακαρίου, ο οποίος επέβαινε ελικοπτέρου, που θα τον μετέφερε στην ιερά Μονή Μαχαιρά για το μνημόσυνο του Υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο Μακάριος δεν έπαθε τίποτε, αλλά τραυματίσθηκε ο χειριστής του ελικοπτέρου, ο οποίος κατόρθωσε να το προσγειώσει σε οικόπεδο κοντά στην Αρχιεπισκοπή.

Μεγάλη σημασία έδιδε επίσης ο Μακάριος και στα θρησκευτικά του καθήκοντα ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ως ηγετική φυσιογνωμία στο χώρο της Ορθοδοξίας. Έτσι, το Μάρτιο του 1971 μετέβη στην Κένυα, όπου κατέθεσε το θεμέλιο λίθο της Ιερατικής Σχολής, η οποία περατώθηκε το 1974 με δαπάνες της Αρχιεπισκοπής. Κατά την επίσκεψη του στην Κένυα προέβη σε ομαδικές βαπτίσεις πέντε χιλιάδων ιθαγενών περίπου.

Το Φεβρουάριο του 1973 ο Μακάριος επανεξελέγη για τρίτη φορά Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την 7ην Μαρτίου του ιδίου έτους οι τρεις Μητροπολίτες της Κύπρου αποφάσισαν «την καθαίρεσιν του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ από του Επισκοπικού και κληρικού καθόλου αξιώματος και την επαναφοράν τούτου εις την τάξιν των λαϊκών», διότι δεν ανταποκρίθη εις την απαίτησίν των να παραιτηθεί του Προεδρικού αξιώματος. Η πράξη αυτή των τριών Μητροπολιτών καταδικάσθηκε από το λαό και δεν αναγνωρίσθηκε από τους Αρχηγούς των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Από της 5ης μέχρι της 14ης Ιουλίου 1973 συνήλθε στη Λευκωσία Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος, η οποία, αφού εκήρυξε αντικανονικήν και, κατ’ ακολουθίαν, άκυρον, ανυπόστατον και ανενέργητον την απόφαση των τριών Μητροπολιτών, εκάλεσεν αυτούς εις επάνοδον εις την μετά του Αρχιεπισκόπου προτέραν κανονικήν σχέσιν και κοινωνίαν και εν συνεχεία καθήρεσεν αυτούς, επειδή παρήκουσαν στις υποδείξεις και προτροπάς αυτής.

Την 15ην Ιουλίου του 1974 το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών διενήργησε πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου. Ο Μακαριώτατος, διασωθείς ως εκ θαύματος, αναχώρησε την επομένη, μέσω Μάλτας, στη Βρετανία και από εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείας Αμερικής, όπου και μίλησε ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας. Την 20ην Ιουλίου του ιδίου έτους, η Τουρκία χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το πραξικόπημα, εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε το 36% περίπου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκδίωξε το 28% περίπου των Ελληνοκυπρίων από τις πατρογονικές τους εστίες, σκότωσε αμάχους και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές.

Απεβίωσε στις 3 Αυγούστου του 1977. Ο Μακάριος ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων της Βοστώνης και της Αθήνας, των Νομικών Σχολών των Πανεπιστημίων Κεράλα των Ινδιών, Θεσσαλονίκης, Μπογκοτά της Κολομβίας και Μάλτας και της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Επίσης τιμήθηκε με τα ανώτερα παράσημα των πλείστων Εκκλησιών και Κρατών και με τα χρυσά μετάλλια Ελληνικών και ξένων Δήμων.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb14_thumb1_thumb1_thumb1_t

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Οι άγιοι Μακάριοι. Οι συνώνυμοι Μακάριοι κατάγονταν ο ένας από την Θηβαΐδα της Αιγύπτου ο άλλος από την Αλεξάνδρειαν. Ο Θηβαΐδος Μακάριος όταν εμεγάλωσε έγινε ασκητής και κατόπιν παρακλήσεως από τον επισκόπον,εχειροτονήθη ιερέας. Σαν ασκητής θαυματουργούσε. Έγραψε 50 ομιλίες και πολύ εβοήθησε στην εδραίωσιν της χριστιανικής πίστεως. Ο Μακάριος Αλεξανδρείας εχειροτονήθη σαν ιερεύς των κελλίων. Είχε τό-σην πίστι και εγκράτεια ώστε θαυματουργούσε.

2) Η αγία Ευφρασία. Η αγία καταγόταν από τη Νικομήδεια από γονείς ο­νομαστούς. Αύτη εκλήθη να αρνηθή τον Κύριον. Επειδή δεν τον αρνήθηκε ότι ήταν χριστιανή, απεκεφαλίσθη.

3) Ο άγιος Αρσένιος ο επίσκοπος Κερκύρας. Οι γονείς του επειδή καταρ­χήν δεν είχαν τέκνο παρεκάλεσαν τον Θεόν και έτσι γεννήθηκε ο Αρσένιος. 'Οταν εμεγάλωσε έγινε ιερέας και ακολούθως επίσκοπος Κερκύρας. Σαν επί­σκοπος έγιναν ο μέγας αγαθοεργός άγγελος. Εξεδήμησε εις Κύριον και το ά-γιον λείψανόν του ευρίσκεται στην Κέρκυραν.

4) Ο άγιος Μελέτιος ο Γαλλησιώτης. Καταγόταν από το χωρίον Θεόδοτον του Ευξείνου Πόντου και είχε γονείς ευσεβείς. Όταν εμεγάλωσε έλαβε το όνο­μα Μελέτιος σαν μοναχός και εμόνασε στο όρος Σινά. Ακολούθως αγωνίστηκε για την εδραίωση της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως και δια της θερμής πί­στεως του θαυματουργούσε. Απεδήμησε εις Κύριον ειρηνικά.

5) Ο άγιος Μάρκος ο επίσκοπος Εφέσου. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπο-λιν, έγινε μοναχός και έλαβε το όνομα Μάρκος. Έγινε επίσκοπος Εφέσου με συνοδική ψήφο και έλαβε μέρος στις συνόδους της Φλωρεντίας και υπεράσπι­σε την Ορθόδ. Εκκλησία.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1827 οι Έλληνες υπό τον Καραϊσκακην στο Δίστομον Στερεάς νικούν κατόπιν μάχης τους Τούρκους.

Το 1913 στο μέτωπο της Ηπείρου μεταξύ των εμπολέμων συνεχίζεται ο α­γώνας πυροβολικού.

Το 1920 στο μέτωπο Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.

Το 1921 στη Μ. Ασία γίνεται δράσις πυροβολικού και περιπόλων μεταξύ των Ελλήνων και Τούρκων.

Το 1922 η ελληνική Στρατιά στη Μ. Ασία οχυρώνει τις θέσεις της.

Το 1941 στο Αλβανικό μέτωπο οι ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται εναντίον των ελληνικών χωρίς εδαφικό κέρδος. Το ελληνικό υποβρύχιο Πρωτεύς βυθίζει το έμφορτον με στρατιώτες και υλικό οπλιταγωγό Σαρδηνία, αλλά κτυπήθηκε καίρια από αντιτορπιλικό και βυθίζεται και αυτό αύτανδρο.