18 Ιανουαρίου, 2011

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ στο Φανάρι

image

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έφτασε λίγο μετά τις 9 το πρωί σήμερα ο Μακαριώτατος συνοδευόμενος από τον στενό συνεργάτη του Αντώνη Ζαμπέλη. Τον Αρχιεπίσκοπο υποδέχθηκαν στην είσοδο του Πατριαρχείο τα μέλη της Πατριαρχική Αυλής και αμέσως ο κ.Ιερώνυμος άναψε κερί στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.

Ακολούθως ανέβηκε στο κεντρικό κτίριο του Πατριαρχικού Οίκου όπου στο Πατριαρχικό Γραφείο τον υποδέχθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. "Με χαρά σας υποδεχόμεθα και πάλι στο Πατριαρχείο" είπε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο Μακαριώτατος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη επ' ευκαιρία της επικείμενης ειρηνικής επισκέψεως του στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και στο επίκεντρο της ιδιαίτερης συνάντησής του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη θα βρεθούν κατά πληροφορίες θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος που απασχολούν την Εκκλησία αλλά και την Κοινωνία.

Το μεσημέρι θα γευματίσουν και ακολούθως θα μεταβούν στην Χαλκηδόνα προκειμένου να ευχηθούν στον εορτάζοντα Μητροπολίτη Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιο.

Το πρωί στο αεροδρόμιο της Πόλης τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο ανέμεναν ο Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμ.π.Ελπιδοφόρος και ο Πρόξενος της Ελλάδος στην Νικόλαος Σαπουντζής.

Ο Μακαριώτατος θα παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη μέχρι αργά το απόγευμα και το βράδυ θα επιστρέψει στην Αθήνα.

ΑΝΕΝΤΙΜΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

image Σε καλό κλίμα συνεδρίασε εχθές Δευτέρα, 17 Ιανουαρίου 2011 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε έκτακτη συνεδρία για το θέμα που αφορά το 1/5 των δημοσίων υπαλλήλων. Παρόλα αυτά δεν απουσίασε η ένταση μεταξύ του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, είχε μια λεκτική αντιπαράθεση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σχετικά με την στάση του σε διάφορα θέματα.

«Δεν μιλάτε και γι’ αυτό υποτιμάται η Εκκλησία. Μάθαμε και ακούσαμε ότι στην ορκωμοσία του Δημάρχου περιφρονήθηκε η Εκκλησία», είπε ο κ. Αμβρόσιος στον Αρχιεπίσκοπο.

Άμεση ήταν η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου στις δηλώσεις του κ. Αμβροσίου, τονίζοντας: «Άγιε Καλαβρύτων δεν έχω να σας απαντήσω στο θέμα αυτό, εμένα ο Δήμαρχος με αγαπά, με τιμά και με σέβεται. Δεν γνωρίζω ποιες είναι οι πεποιθήσεις του, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέτε».

Επίσης, ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος πρόσθεσε:

«Εμείς Μακαριώτατε, όποια κριτική και εάν κάνουμε την κάνουμε καλόπιστα, και πάντα για το συμφέρον της Εκκλησίας. Δεν θέλουμε να σας κάνουμε πολιτική, δεν θέλουμε να σας κάνουμε προσωπική αντιπαράθεση και κριτική».

Ο Μακαριώτατος φανερά ενοχλημένος, συνέχισε απευθυνόμενος προς τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων πως «δεν είμαι εδώ για να κάνω καριέρα, είμαι στη θέση αυτή για να υπηρετήσω τον λαό. Όλους ο κόσμος μας βλέπει και μας κρίνει…» «Τόσο εσείς, όσο και ο Άγιος Θεσσαλονίκης μου λέτε να ακολουθήσω μια άλλη γραμμή, αλλά εγώ δεν μπορώ να την ακολουθήσω. Εγώ έχω την δική μου γραμμή, έχω την δική μου λογική στα εν λόγω θέματα της Εκκλησίας, δεν μπορώ να σας ακολουθήσω λυπάμαι!», κατέληξε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος.

Voiotosp.blogspot.com

Ασύδοτος ο μητροπολίτης Σάμου καταστρέφει το περιβάλλον

image

Το καλοκαίρι του 2009 o Σαµιώτης δηµοσιογράφος, Γιάννης Νέγρης, έφερε στη δηµοσιότητα τα έργα και τις ηµέρες της Mητρόπολης Σάµου στο ακρωτήρι του Κότσικα, στην ανατολική πλευρά της Σάµου.

Εκεί «µε τη βοήθεια του θεού», µε τις ευλογίες του τοπικού µητροπολίτη και της κοινοπραξίας Σ. Τσακουµάγκος Α.Τ.Ε. - Εργοδοµική Α.Τ.Ε., και µε τον Δήµο Βαθέος και τη Νοµαρχία Σάµου να κάνουν τα στραβά µάτια, η πλαγιά έγινε ίσωµα, ο γκρεµός ευθεία, η παραλία οικόπεδο µε θέα και ένα παλιό πέτρινο κτήριο κατασκηνώσεις.

Με αφορµή τη διάνοιξη ενός δρόµου, ο µητροπολίτης Σάµου, Ικαρίας και Κορσεών, Ευσέβιος, µε τη βοήθεια του εργολάβου, µπάζωσε αρχικά µια πλαγιά που ανήκει στη µητρόπολη µέσα στην οποία υπάρχει και το Ιερό Μετόχι Ζωοδόχου Πηγής Κότσικα (µοναστήρι της Παναγιάς Ζωοδόχου Πηγής) και έστησε το δικό του µικρό «Βατοπέδι».

Με βάση τις ευεργετικές διατάξεις που προσφέρει ο περίφηµος νόµος περί ναοδοµίας και µε µια «ύποπτη» άδεια (95/09) που εκδόθηκε από την Πολεοδοµία Σάµου, αλλά δεν φέρει τις απαραίτητες υπογραφές, µετέτρεψε ένα παλιό οίκηµα σε κτήριο των κατασκηνώσεων της µητρόπολης, έκοψε τα δέντρα, επέκτεινε τις µάντρες της µονής καταπατώντας δηµόσια δασική έκταση, και µετέτρεψε µια πλαγιά σε οικόπεδο πρώτης κατηγορίας. Όλα αυτά φυσικά, για το καλό του χριστεπώνυµου πλήθους και των γερόντων της Ορθοδοξίας!

Η διάνοιξη του δρόµου και οι ιερές µπίζνες

Όταν ξεκίνησε η διάνοιξη της περιµετρικής οδού Βαθέος Σάµου, καθώς δεν υπήρχε κατάλληλος χώρος για εναπόθεση του χώµατος απ’ τις εκσκαφές, ο ανάδοχος εργολάβος απευθύνθηκε στους ιδιώτες των οποίων τα κτήµατα γειτνίαζαν µε το σηµείο της διάνοιξης και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να τοποθετηθούν σε αυτά κάποιες ποσότητες προϊόντων εκσκαφής.

Η µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου προέβλεπε ειδικό χώρο εναπόθεσης των µπαζών, το κόστος όµως για τη µεταφορά τόνων χώµατος και πέτρας ήταν µεγάλο. Έτσι βρέθηκε µια οικονοµική λύση, που µετέτρεψε όλη την περιοχή σε κρανίου τόπο.Επί δυόµισι χρόνια, ο Μεσόκαµπος γέµιζε χώµα, ο δρόµος από το Βαθύ µέχρι το Κοκκάρι το ίδιο, και τελικά – µε τη συναίνεση της Μητρόπολης – µπαζώθηκε και η περιοχή Κότσικα. Μετά το σχετικό µπάζωµα, ο περίβολος του µοναστηριού της Παναγίας, που οριοθετούσε την ιδιοκτησία της µονής, ως εκ θαύµατος άνοιξε και απλώθηκε ανατολικά, δυτικά και βόρεια. Νότια δεν επεκτάθηκε γιατί εκεί ευτυχώς υπάρχει ο δηµόσιος δρόµος.

Κάτω από τόνους µπάζα θάφτηκε κυριολεκτικά ένα τµήµα της δηµόσιας δασικής έκτασης. Τους κέδρους αντικατέστησαν επίπεδα οικόπεδα µε οικιστικό προφανώς προσανατολισµό. Τα αιωνόβια δέντρα που κόπηκαν και γειτνίαζαν µε τα ήδη υπάρχοντα οικήµατα του µοναστηριού – όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες – ήταν γιγαντιαίων διαστάσεων. Τα τεράστια πλατάνια εµπόδιζαν προφανώς τη θέα προς το ιδιοκτησιακό «όραµα» που είχε ο µητροπολίτης Σάµου, Ευσέβιος. Ήθελε ο χώρος να ανοίξει!

Με βαριά καρδιά η Νομαρχία Σάμου επέβαλε το «βαρύ» πρόστιμο των 1.500 ευρώ στη Μητρόπολη Σάμου.

Οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι, όταν στις 15 Αυγούστου 2009 βρέθηκαν στον περίβολο του µοναστηριού έµειναν άναυδοι βλέποντας τους κορµούς από τα πελώρια πλατάνια να έχουν καταντήσει καθίσµατα! Πριν από µερικά χρόνια η µητρόπολη έχτισε µέσα στα τότε όρια του µοναστηριακού περίβολου ένα διώροφο κτήριο (απαύγασµα συµµετρίας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας), κλείνοντας το µονοπάτι για την παραλία κάτω από το µοναστήρι.

Ως δικαιολογία χρησιµοποιήθηκε η ανάγκη προστασίας της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τώρα που η παραλία µπαζώθηκε και το παλιό µονοπάτι θάφτηκε, η εν λόγω περιουσία όχι µόνο προστατεύεται επαρκώς αλλά πολλαπλασιάζεται κιόλας. Μετά το πρόστιμο ο μητροπολίτης Ευσέβιος, που μέχρι τότε έλεγε ότι όλοι ψεύδονται και βάλλουν εναντίον του άδικα, υποσχέθηκε ότι θα αποκαταστήσει το περιβάλλον! Φύτεψε μερικά δεντράκια... αλλά στη θέση τους φύτρωσε... γήπεδο ποδοσφαίρου.

«Η Βίγλα» και ο Ρακιντζής

Τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των «ιερών» πράξεων ανέδειξε και η τοπική οικολογική εφηµερίδα «Η Βίγλα». Τον Αύγουστο του 2009, κατά τη διάρκεια σύντοµης επίσκεψης που πραγµατοποίησε στο νησί ο γενικός επιθεωρητής Δηµόσιας Διοίκησης, Λέοντας Ρακιντζής, ο δηµοσιογράφος Γιάννης Νέγρης του έδωσε ένα αντίγραφο της εφηµερίδας και του ζήτησε να ρίξει µια µατιά σε όσα δηµοσιεύονταν.

Ο κ. Ρακιντζής αµέσως έδωσε εντολή σε όλες τις αρµόδιες υπηρεσίες του νησιού να δράσουν, να ελέγξουν, να καταγράψουν και να ακολουθήσουν το γράµµα του νόµου. Η ασυλία µε την οποία αντιµετωπιζόταν η αντιπεριβαλλοντική δράση της µητρόπολης έληγε, αν και µε µικρό τίµηµα τελικά για την ίδια.

Έως τότε, δηλαδή επί δυόµισι περίπου χρόνια, όλοι έβλεπαν την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελούνταν αλλά κανείς δεν µιλούσε. Ποιος θα τα έβαζε µε τον µητροπολίτη Ευσέβιο; Ας µην ξεχνάµε ότι είναι άλλωστε και ο τοπικός αντιπρόσωπος του θεού στη Σάµο!

Ο κ. Ρακιντζής όµως, παρακάµπτοντας θεούς και δαίµονες, τους έβαλε να ψάξουν, προκειµένου να προστατευθεί το περιβάλλον από τις αυθαίρετες παρεµβάσεις.

Δουλειές µε φούντες

Όσο οι ντόπιοι δηµοσιογράφοι έψαχναν το θέµα, πριν την καθοριστική παρέµβαση Ρακιντζή, τόσο ο «άγιος» Σάµου ενοχλούνταν. Όσο ο κ. Νέγρης έβγαζε στη φόρα τι γινόταν και έθετε ερωτήµατα στις αρµόδιες υπηρεσίες τόσο ο µητροπολίτης Ευσέβιος ισχυριζόταν «live» ότι όλοι εκείνοι που αντιδρούσαν είναι ψεύτες και συκοφάντες µε µοναδικό σκοπό να εκθέσουν την εκκλησία και το έργο της! Στις 25 Ιουλίου 2009 ο κ. Ευσέβιος µιλώντας στον δηµοσιογράφο Γιώργο Γαρυφάλλου στον ραδιοφωνικό σταθµό Radio 2000 FM αναφέρθηκε στα όσα έγιναν στον Κότσικα:

«...Λέτε να θέλουµε να γίνει κρανίου τόπος; Σκέφτηκαν µε τι χρήµατα έγιναν αυτά; Αν δεν θέλουν να φτιάξουµε τίποτα στον τόπο µας, να το ξέρουµε να µην κάνουµε τίποτα! Τα ίδια είχα ακούσει για το Επισκοπείο, τη Βροντιανή, την Αγία Ζώνη... Κάποτε κουράζουν όλα αυτά! Αξίζει τον κόπο να ζητιανεύω;».

Τελικά στις 29 Οκτωβρίου 2009 η Νοµαρχία Σάµου αναγκάζεται – µε βαριά καρδιά, είναι η αλήθεια – µετά την αυτοψία που είχε κάνει στις 7 Αυγούστου 2009 (κατ’ εντολή Ρακιντζή) το Κλιµάκιο Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος (Κ.Ε.Π.ΠΕ.) να επιβάλει στη Μητρόπολη Σάµου πρόστιµο που έφτανε το «αστρονοµικό» ποσό των 1.500 ευρώ (!) για ρίψη µεγάλου όγκου υλικών εκσκαφών, µε αποτέλεσµα την εκτεταµένη καταστροφή του περιβάλλοντος στην περιοχή Κότσικα, ενώ η πρόταση του Κ.Ε.Π.ΠΕ. ήταν το πρόστιµο να φτάνει τις 5.000 ευρώ.

Πέραν του «εξαντλητικού» προστίµου που της επιβλήθηκε, η Μητρόπολη Σάµου είναι υποχρεωµένη µε µελέτη που πρέπει να καταθέσει στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νοµαρχίας να αποκαταστήσει τον χώρο. Να ξαναφυτέψει δηλαδή τα αιωνόβια πλατάνια, να αποµακρύνει τους τόνους χώµατος, να ξαναζωντανέψει τους κέδρους!

Πρόβληµα και µε την πολεοδοµική άδεια

Η άδεια που έβγαλε το Τµήµα Έκδοσης Πολεοδοµικών Αδειών της Νοµαρχίας Σάµου προς τη µητρόπολη αναφέρει ότι αδειοδοτεί µόνο την «επισκευή παλαιάς λιθόκτιστης διώροφης οικίας». Αιτιολογική έκθεση (που είναι υποχρεωτική βάσει της εγκυκλίου 65/90) στην οποία θα πρέπει να γίνεται αναλυτική αναφορά στις εργασίες που θα γίνουν, δεν υπάρχει. Η υπάρχουσα άδεια δεν ήταν καν θεωρηµένη από το οικείο αστυνοµικό τµήµα προκειµένου να γίνει η απαραίτητη εκτέλεση των εργασιών.

Βάσει ποιας µελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αδειοδοτήθηκε η µητρόπολη να καταστρέψει τους τόσο σπάνιους για την ελληνική χλωρίδα κέδρους και τα αιωνόβια πλατάνια µέσα από την αυλή του µοναστηριού; Η µητρόπολη παρανόµησε αλλά κανείς δεν της τράβηξε το αυτί. Κανείς δεν την έστειλε στον εισαγγελέα και ενώπιον της Δικαιοσύνης. Κάποιοι προφανώς ενώπιον θεού και νόµων είναι πιο ίσοι από άλλους!

Ο μητροπολίτης Ευσέβιος, σχεδόν δύο χρόνια μετά, αντί να αποκαταστήσει το περιβάλλον ως όφειλε και όπως είχε δεσμευτεί, έφτιαξε πάνω στα μπάζα της πλαγιάς ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, προφανώς για να πάρει με το μέρος του τη νεολαία.

Τι απάντησαν τότε οι αρµόδιοι

Ο τότε λιµενάρχης Σάµου, Στέλιος Παρτσάφας, όταν ρωτήθηκε σχετικά µε το θέµα, απάντησε ότι δεν γνώριζε αν είχε µπαζωθεί ο αιγιαλός και η παραλία. Αυτό που εξόφθαλµα και ο πλέον άσχετος διαπίστωνε, ο λιµενάρχης δεν µπορούσε να το δει. Ο προϊστάµενος της Πολεοδοµίας Σάµου ανέφερε ότι συντάσσεται ειδικό πρωτόκολλο, ενώ η Κτηµατική Υπηρεσία, µέσω του προϊσταµένου της Αλκιβιάδη Φουντεδάκη, ανέμενε να της κατατεθούν από τη µητρόπολη τα συµβόλαια ιδιοκτησίας, ώστε να προχωρήσει περαιτέρω. Ο τότε δήµαρχος Βαθέος, Φίλιππος Πετρούσκας, τόνιζε πως ο δήµος ουδεµία ανάµειξη έχει, καθώς η εναπόθεση των προϊόντων εκσκαφής αποτελεί ευθύνη του εργολάβου, παρόλο που ο τότε δηµοτικός σύµβουλος, Μανώλης Βασιλειάς, δήλωνε ότι την ευθύνη της εφαρµογής της περιβαλλοντικής µελέτης την έχουν οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήµου Βαθέος.

Στην υπόθεση πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε και ο τότε νοµάρχης Σάµου, Εµµανουήλ Κάρλας, όχι µόνο γιατί το πρόστιµο που τελικά επέβαλε, αξίζει όσο µερικοί τόνοι καυσόξυλα, αλλά κυρίως γιατί όλο το προηγούµενο διάστηµα προτίµησε ενώπιον του αντιπροσώπου του θεού (στη Σάµο) και των ανθρώπων της Σάµου (που φώναζαν για την καταστροφή) να το παίξει Πόντιος Πιλάτος.

Η απεριόριστη ανοχή στις δραστηριότητες της µητρόπολης αποδεικνύει όχι µόνο τις αγκυλώσεις µιας τοπικής κοινωνίας αλλά και την υποκρισία των δηµόσιων κατά τα άλλα λειτουργών. Το έγγραφο του επιθεωρητή Δηµόσιας Διοίκησης τούς ανάγκασε να τρέχουν εκ των υστέρων, για να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια.

Όλες οι υπηρεσίες έκαναν µόνο τα στραβά τα µάτια. Η καταστροφή έγινε, και είναι αδύνατον το περιβάλλον να επανέλθει στην προηγούµενη φυσική κατάσταση, ακόµα κι αν ο θεός θελήσει να βάλει το χέρι του, κάτι για το οποίο πολύ αµφιβάλλουµε!

Υπάρχει κράτος;

Ο Γιάννης Νέγρης ο δημοσιογράφος που παρακολουθεί συστηματικά την υπόθεση εξηγεί: «Αν όλες αυτές τις παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας τις έκανε ένας απλός πολίτης θα είχε φάει πολλά χρόνια φυλακή, στη περίπτωση της Μητρόπολης Σάμου όμως οι νόμοι του κράτους έχουν καταργηθεί στη πράξη.

Αν και βρισκόμαστε στο “σωτήριο” έτος 2011 όλοι φοβούνται να τοποθετηθούν για όλα αυτά. Ο βουλευτής του νομού, ο νομάρχης, ο δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι σιωπούν… σκόπιμα για να μη χάσουν την ευλογία του…

Στις 9 0κτωμβρίου 2009 η Ιερά Μητρόπολης Σάμου απαντούσε σε έγγραφο της Κτηματικής Υπηρεσίας Σάμου και έδινε την διαβεβαίωση ότι θα πράξει τα δέοντα για την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος. Αν και πέρασε αρκετός χρόνος από την διαβεβαίωση της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, η Μητρόπολης Σάμου αντί να συμμορφωθεί με τα έγγραφα της Κτηματικής Υπηρεσίας, με τα έγγραφα της Πολεοδομίας Σάμου, με τα έγγραφα του Λιμεναρχείου, με την απόφαση του nομάρχη περί αποκατάστασης του Περιβάλλοντος χώρου αλλά και με τα έγγραφα του Τμήματος Προστασίας του Περιβάλλοντος, αποφάσισε να κάνει του κεφαλιού της και να μη τηρήσει και την δική της έγγραφη διαβεβαίωση ότι θα αποκαταστήσει το περιβάλλον.

Αντί λοιπόν να συμμορφωθεί, ξέχασε να στείλει την περιβαλλοντική μελέτη στο αρμόδιο τμήμα με αποτέλεσμα το Τμήμα Περιβάλλοντος με έγγραφο προς τη μητρόπολη Σάμου να επανέρχεται και να ζητεί τη παύση των εργασιών μέχρι τη λήψη των απαιτουμένων εγκρίσεων.

Όλα αυτά ο μητροπολίτης Σάμου, Ευσέβιος, τα αγνόησε παντελώς και επιδεικτικά προσβάλλοντας και το περί δικαίου αίσθημα αλλά και τον σεβασμό που όφειλε να έχει προς τους νόμους του κράτους. Τη στιγμή που το αρμόδιο τμήμα κοινοποιούσε στη μητρόπολη τη παύση των εργασιών αυτή συνέχισε και τελείωσε το γήπεδο ποδοσφαίρου (!) πάνω στη μπαζωμένη πλαγιά μέσα στην Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στον Κότσικα της Σάμου.

Εμείς επειδή έχουμε αναρτήσει πολλά στοιχεία περί της ιδιοκτησίας της Μονής και επειδή αμφισβητούμε και την συμβολαιογραφική πράξη παραχώρησης των στρεμμάτων από τον τότε ηγούμενο ενός ανυπάρκτου ηγουμενοσυμβουλίου της Μονής Βροντιανής προς την Μητρόπολη Σάμου των 70 περίπου στρεμμάτων (Το Μετόχι του Κότσικα ανήκει στο Μοναστήρι της Βροντιανής νομικά)και επειδή γνωρίζουμε ότι και σύντομα θα υπάρξει και διεκδίκηση μέρους των στρεμμάτων παρακολουθούμε στενά της υπόθεση και περιμένουμε την εξέλιξη της» τονίζει ο Γιάννης Νέγρης.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

1311132

«Όχι στη διχόνοια, τον φανατισμό

και την μισαλλόδοξια»

“Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, έχουμε αυξημένο χρέος να είμαστε με τα έργα και τα λόγια μας γνήσιοι εκφραστές της σωστικής αλήθειας του Ευαγγελίου, όπως μας τη δίδαξαν ο Ιησούς Χριστός και οι άγιοι της Εκκλησίας μας.

Τούτο συνεπάγεται ότι οφείλουμε να καλλιεργούμε την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, χρώματος ή όποιων άλλων στοιχείων, τα οποία, εντέλει, προάγουν τα μίση, τις έριδες και την απαξίωση του ανθρωπίνου προσώπου.

Το μεγάλο στοίχημα της παρουσίας της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης στον σύγχρονο κόσμο είναι να αποδείξει εμπράκτως πως δεν είναι μία εκ των θρησκειών, που άλλοτε δικαίως και άλλοτε αδίκως.

Κατηγορούνται ότι καλλιεργούν τη διχόνοια, τον θρησκευτικό φανατισμό και την μισαλλοδοξία, αλλά ότι είναι η Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή ένας τρόπος ζωής που ενώνει τους ανθρώπους και κάνει φανερό και χειροπιαστό το γεγονός ότι ο Θεός αγάπη εστί”.

“ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ” 16/1/2011

† ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (18 Ιανουαρίου)

image

Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε κατά το έτος 295 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια από Χριστιανούς γονείς. Έτυχε επιμελημένης εκπαιδεύσεως φιλοσοφικής και θεολογικής. Κατά τη νεανική του ηλικία συνδέθηκε με τον Μέγα Αντώνιο και ασκήτευσε μαζί του στην έρημο.

Στην αρχή χειροθετήθηκε αναγνώστης της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας και το 318 μ.Χ. ήταν ήδη διάκονος. Το έτος 325 μ.Χ. συνοδεύει τον γέροντα Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο στη Νίκαια, όπου συγκλήθηκε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, «του χορού των διακόνων ηγούμενος».

Εκεί, χάρη στη μόρφωσή του και μάλιστα στη θερμουργό και ακλόνητη πίστη του, αναδείχθηκε ένας από τους θαρραλέους αγωνιστές κατά της αιρέσεως του Αρείου. Μάλιστα δε, όπως αποφάνθηκε η εν Αλεξανδρεία Σύνοδος του 399 μ.Χ., κυρίως ο Αθανάσιος «την νόσον του Αρειανισμού έστησεν». Κανένας, ίσως, άλλος από τους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας, της περιόδου εκείνης, δεν αντιμετώπισε τόσο σπουδαία εκκλησιαστικά και θεμελιώδη προβλήματα της Εκκλησίας, όπως ήταν τα περί Θεού, κόσμου, ανθρώπου, δημιουργίας, τριαδολογίας, ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, σωτηρίας, χριστολογίας, πνευματολογίας, Οικουμενικής Συνόδου κ.α.

Η φήμη του Αθανασίου εδραιώθηκε τόσο πολύ κατά τη Σύνοδο της Νίκαιας, ώστε μετά από λίγο, όταν πέθανε ο γέροντας Πατριάρχης Αλεξανδρείας Αλέξανδρος (κοιμήθηκε 17 Απριλίου 328 μ.Χ.), εξελέγη Επίσκοπος Αλεξανδρείας πιθανότατα τον ίδιο χρόνο.

Ο Μέγας Αθανάσιος, κατά τα 46 έτη της αρχιερατείας του, υπήρξε ο στύλος της Εκκλησίας και ο κατ’ εξοχήν Πατήρ της Ορθοδοξίας. Μερίμνησε δραστήρια για την οργάνωση της Εκκλησίας του. Περιηγούμενος την επαρχία του, μετέβη στη Θηβαΐδα, την Πεντάπολη, την Κάτω Αίγυπτο για να δει από κοντά τις ανάγκες του ποιμνίου του, το οποίο τον υποδεχόταν παντού με ενθουσιασμό. Εγκαθιστούσε στις διάφορες πόλεις άξιους και ικανούς Επισκόπους, μεταξύ των οποίων και τον Άγιο Φρουμέντιο (τιμάται 30 Νοεμβρίου), τον οποίο χειροτόνησε Επίσκοπο Αξώμης.

Όμως, οι Αρειανοί, δημιούργησαν πολλές ταραχές και οχλήσεις στον Άγιο, τον οποίο συκοφαντούσαν. Ο Άγιος εξορίστηκε πέντε φορές και διήλθε περισσότερα από δεκαέξι χρόνια της αρχιερατείας του στην εξορία. Εσύρθη κατ’ επανάληψη από τους Αρειανούς ενώπιον Συνόδων και καθαιρέθηκε.

Καταδιώχθηκε από αυτοκράτορες, υπέφερε ανεκδιήγητες ταλαιπωρίες και στερήσεις, είδε πολλούς από τους συνεργάτες του να υποκύπτουν στις πιέσεις και την βία των Αρειανών και τον Επίσκοπο Ρώμης Λιβέριο (352-366 μ.Χ) να υπογράψει αρειανικό όρο πίστεως, για να αποφύγει την εξορία. Ήλθαν στιγμές, κατά τις οποίες ο χριστιανικός κόσμος φαινόταν αντίθετος προς τον Άγιο, αλλά αυτός ποτέ δεν κάμφθηκε και αγωνιζόταν για την αλήθεια.

Αφορμή για τις διώξεις κατά του Αγίου, έδωσε η άρνησή του να αποκαταστήσει στην εκκλησιαστική κοινωνία τον υπό της Α’ Οικουμενικής Συνόδου καθαιρεθέντα Άρειο, ο οποίος παρουσιαζόταν υποκριτικά ως αποδεχόμενος την ορθόδοξη διδασκαλία. Όταν ο Άρειος ανακλήθηκε από την εξορία υπέβαλε το 330 ή 331 μ.Χ. ομολογία πίστεως, στην οποία απέφυγε επιμελώς να αναφέρει τις αρειανικές εκφράσεις. Ο Άγιος Αθανάσιος είδε την απάτη και το δόλο του Αρείου και αρνήθηκε κατηγορηματικά να δεχθεί σε κοινωνία τον Άρειο παρά τη διαταγή του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου. Μετά την άρνηση του Αγίου, οι εχθροί του άρχισαν να οργανώνουν συστηματικά τον κατ’ αυτού αγώνα. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αν και τιμούσε τον Άγιο Αθανάσιο για το ήθος και το θάρρος του, παρασύρθηκε τελικά από τις συνεχείς εναντίον του μηχανορραφίες των Αρειανών και διέταξε τη σύγκλιση Συνόδου στην Καισάρεια, το 335 μ.Χ., με σκοπό την εξέταση των κατηγοριών κατά του Αθανασίου.

Η Σύνοδος τελικά συγκλήθηκε στην Τύρο της Φοινίκης. Ο Αθανάσιος συνήλθε στη Σύνοδο, στην οποία παρέστησαν 60 Αρειανοί Επίσκοποι. Οι κατηγορίες δεν ήταν δυνατόν να σταθούν παρά τα εφευρήματα των αιρετικών. Επειδή, όμως, έγινε αντιληπτό ότι οι εχθροί του Αθανασίου ζητούσαν να τον φονεύσουν, οι άνθρωποι του βασιλέως, που είχαν επιφορτισθεί την τήρηση της τάξεως και της ειρήνης, τον φυγάδευσαν κρυφά. Έτσι κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε να δει τον αυτοκράτορα, ο οποίος λόγω των διαβολών, αρνήθηκε να τον δεχθεί σε ακρόαση και διέταξε την εξορία του στη Γαλατία. Επανήλθε στην έδρα του μετά το θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στις 23 Νοεμβρίου 337 μ.Χ.

Πλην όμως και πάλι οι εχθροί του άρχισαν τις κατ’ αυτού διαβολές και συκοφαντίες. Τότε ο Αθανάσιος συγκάλεσε Σύνοδο στην Αλεξάνδρεια, το 339 μ.Χ στην οποία έλαβαν μέρος 100 Επίσκοποι. Οι εχθροί του τότε, συγκρότησαν αρειανική Σύνοδο στην Αντιόχεια, η οποία τον καθαίρεσε και όρισε ως Επίσκοπο Αλεξανδρείας τον Ευσέβιο τον Εμισηνό, αντ’ αυτού δε, επειδή δεν αποδέχθηκε την εκλογή, τον Καππαδόκη Γρηγόριο, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια διά της βίας μετά την απομάκρυνση του Αγίου Αθανασίου.

Τότε ο Άγιος κατέφυγε στη Ρώμη, όπου ευρίσκονταν και άλλοι εξόριστοι ιερείς και Επίσκοποι. Εκεί, τον δέχθηκαν όλοι με τιμή και αναγνώρισαν τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας. Έτσι, ο Πάπας Ιούλιος Συγκάλεσε, το έτος 341 μ.Χ., Σύνοδο, η οποία αναγνώρισε τον Άγιο Αθανάσιο ως κανονικό Επίσκοπο Αλεξανδρείας και τον κήρυξε αθώο από όλες τις κατηγορίες των εχθρών του.

Όταν το 345 μ.Χ. εκοιμήθη ο Αλεξανδρείας Γρηγόριος, κατόπιν υποδείξεως του Κώνσταντος, ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος ανακάλεσε τον Άγιο Αθανάσιο από την εξορία. Ο Άγιος επέστρεψε γενόμενος δεκτός θριαμβευτικά από το ποίμνιό του. Αλλά και αυτή τη φορά μόνο για λίγο έμεινε αδιατάρακτος στην έδρα του, διότι μετά την δολοφονία του Κώνσταντος, το έτος 350 μ.Χ., ο Κωνστάντιος, πεισθείς σε νέες διαβολές και πιέσεις των φίλων των Αρειανών, καταδίκασε συνοδικώς τον Άγιο Αθανάσιο. Απέστειλε μάλιστα και στρατιώτες, για να τον συλλάβουν την νύκτα της 9ης Φεβρουαρίου 356 μ.Χ., ενώ τελούσε παννυχίδα με πλήθος πιστών στο Ναό του Αγίου Θεωνά. Ο Άγιος φυγαδεύτηκε στην έρημο, όπου παρέμεινε έξι χρόνια, παρακολουθώντας τις κινήσεις και ενέργειες των Αρειανών και στηρίζοντας τους κλονιζόμενους Χριστιανούς.

Τέλος, επί αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) μπόρεσε να επανέλθει στην Αλεξάνδρεια και να συγκροτήσει Σύνοδο η οποία αποτέλεσε σημαντικότατο σταθμό στην ιστορία των αγώνων της Ορθοδοξίας κατά του Αρειανισμού. Οι διωγμοί συνεχίστηκαν και επί αυτοκράτορα Ουάλη, που εξόρισε τον Άγιο. Φοβούμενος όμως εξέγερση του λαού της Αλεξανδρείας, αναγκάσθηκε να ανακαλέσει τον Άγιο από την εξορία.

Αγωνιζόμενος για την ορθόδοξη πίστη μέχρι το τέλος του βίου του, κοιμήθηκε με ειρήνη στις 2 Μαΐου 373 μ.Χ., σε ηλικία 75 ετών, αφού κατεκόσμησε το θρόνο της Αλεξανδρείας. Η Εκκλησία πολύ νωρίς του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Πατρός αυτής. Είναι εκείνος που διαισθάνθηκε και αντιλήφθηκε άριστα τις λεπτεπίλεπτες σχέσεις αλληλεξαρτήσεως των επί μέρους αληθειών της πίστεως, οι οποίες στη σκέψη του αποτελούν τμήματα μιας και της αυτής αλήθειας, ώστε η πλάνη περί την μία επί μέρους αλήθεια, να συνεπάγεται αναπότρεπτα την ανατροπή ολόκληρου του συστήματος της χριστιανικής διδασκαλίας και την δημιουργία αιρέσεως.

Αλλά ο Άγιος και με τον καθόλου βίο του, απέδειξε το ενάρετο και το ευσεβές του ήθους αυτού σε τέτοιο βαθμό, ώστε το όνομά ου να αποβεί ταυτόσημο προς την αρετή. Γι’ αυτό λέγει επιγραμματικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : «Αθανάσιον επαίνων, αρετήν επαινέσομαι, ταύτον γαρ εκείνόν τε ειπείν και αρετήν επαινέσαι». Ο Άγιος Γρηγόριος συνεχίζοντας παρατηρεί ότι ο Μέγας Αθανάσιος έγινε κατ’ εξοχήν δέκτης του θείου φωτισμού, έφθασε σε ύψος βιβλικών προσώπων και ίσως μάλιστα κάποια από αυτά να υπερέβαλε, γιατί κυριολεκτικά ενώθηκε και έγινε ένα με το θείο φως. Και έτσι μόνο κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τις μεγάλες κακοδοξίες των αιρετικών της εποχής του.

† Ο Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας


Ο Άγιος Κύριλλος έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μικρού (408-450 μ.Χ.) και γεννήθηκε περί το 370 ή 375 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια από εύπορους γονείς της ελληνικής κοινωνίας της πόλεως. Ήταν θερμού και ζωηρού χαρακτήρα, ανήσυχος, τολμηρός, ενεργητικός και πολύ δραστήριος.

Διακρινόταν για την ευστροφία, την ταχύτητα και αποφασιστικότητα των ενεργειών του και, κυρίως, για την επιμονή, ορμητικότητα και το ανυποχώρητο στις επιδιώξεις των σκοπών για τους οποίους αγωνιζόταν. Είχε ισχυρό το αίσθημα της ορθοδόξου εκκλησιαστικής παραδόσεως και την αγάπη του για την ειρήνη και εκκλησιαστική ενότητα, η δε συναίσθηση του καθήκοντος και ο αγνός ενθουσιασμός του για την αλήθεια τον καθιστούσαν άφοβο στην επιτέλεση της διακονίας του και ικανό αγωνιστή υπέρ της αλήθειας μέχρι θανάτου. Για όλα αυτά τα χαρίσματα δικαίως θεωρείται ως ένας από τους Μεγάλους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας και ο κατ’ εξοχήν υπερασπιστής της ιεράς παραδόσεως.

Ήταν ανιψιός του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοφίλου, τον οποίο πάντοτε ευγνωμόνως ανέφερε. Έλαβε ευρεία μόρφωση στην Αλεξάνδρεια και μάλιστα στην περιώνυμο Κατηχητική Σχολή, όπου παρακολουθούσε παραδόσεις του μεγάλου διδασκάλου της Σχολής αυτής Διδύμου του Τυφλού. Φοίτησε, ακόμη, στις φιλοσοφικές σχολές της Αλεξάνδρειας και συμπλήρωσε τις σπουδές του με επιπλέον ιδιαίτερες μελέτες της θύραθεν και της χριστιανικής φιλοσοφίας, όπως τούτο προκύπτει από τους λόγους και τα συγγράμματά του.

Όταν μελετούσε την Αγία Γραφή εφάρμοζε την υγιή και ορθή ερμηνευτική μέθοδο, διά της οποίας αναζητούσε πάντοτε να ερευνά την σύνθεση του κειμένου και κατόπιν να αναζητεί τα νοήματά του. Κατά την ερμηνεία της Αγίας Γραφής και γενικώς την έκθεση των δογμάτων προτιμούσε περισσότερο την πίστη, έχοντας ως κριτήριο της Ορθοδοξίας την παράδοση της Εκκλησίας, όπου όμως θεωρούσε αναγκαίο χρησιμοποιούσε και τον λόγο.

Για την καλύτερη πνευματική ανάπτυξή του και τον πληρέστερο καταρτισμό του, κατέφυγε σε μονές της Αιγύπτου, όπου ασκήτευε για ένα χρονικό διάστημα. Έλεγε μάλιστα σχετικά: «Εις χείρας πατέρων τεθράμμεθα ορθοδόξων και αγίων». Μάλιστα κατά τους χρόνους εκείνους, ο μοναχικός βίος της Αιγύπτου βρίσκονταν σε μεγάλη ακμή, από την οποία είχε αρχίσει να εξασθενεί, ιδίως μετά τις βίαιες επιθέσεις, τις οποίες εξαπέλυσε εναντίων του ο Θεόφιλος, λόγω των ωρεγινιστικών ερίδων.

Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, ο Άγιος Κύριλλος, απεστέλη από τον θείο του Θεόφιλο, μετά τις σπουδές του, στις μονές της Νιτρίας όπου διέμενε επί πενταετία στη μονή του Αγίου Μακαρίου, μελετώντας την Αγία Γραφή και ασκούμενος υπό την καθοδήγηση του γέροντος Σεραπίωνος. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εισήλθε στις τάξεις του ιερού κλήρου, αλλά πάντως μετά την συμπλήρωση του 26ου έτους, χειροτονήθηκε αναγνώστης και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον θείο του Θεόφιλο.

Μετά τον θάνατο του Θεοφίλου, στις 15 Οκτωβρίου 412 μ.Χ., προβλήθηκε ως διάδοχός του, όπως και ο αρχιδιάκονος Τιμόθεος, ο οποίος ήταν αξιόλογος κληρικός και μάλιστα αρεστός στην αριστοκρατία της αλεξανδρινής κοινωνίας καθώς και στη δημόσια διοίκηση της πόλεως.

Τελικά Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας εξελέγη ο Άγιος Κύριλλος, που ενθρονίσθηκε στις 17 Οκτωβρίου 412 μ.Χ. και διεποίμανε την Εκκλησία της Αλεξανδρείας επί 32 έτη, έχοντας πάντοτε τη βαριά συναίσθηση ότι κατείχε το θρόνο του Ευαγγελιστού Μάρκου. Ο Άγιος Κύριλλος, αφ’ ενός μεν έλεγχε την κοινωνική ανισότητα, καυτηρίαζε την αναλγησία των πλουσίων και τις κακές συνήθειες, καθώς και πολλά άλλα φαινόμενα της ευημερούσης κοινωνίας, αφ’ ετέρου δε προέβαλλε στους πιστούς το ιδεώδες της χριστιανικής ζωής και αγάπης και τους συνιστούσε να ζουν ζωή σύμφωνη με το θέλημα του Θεού και το χριστιανικό τους όνομα.

Ο Άγιος θεώρησε βασικό καθήκον του την αντιμετώπιση διαφόρων αιρέσεων και σχισμάτων, υπολείμματα των οποίων διασώζονται ακόμη, όπως και των Αρειανών, Μαρκίωνος, Παύλου Σαμοσατέως, Ναυατιανών. Επίσης στράφηκε και κατά των Εθνικών, οι οποίοι επηρέαζαν το λαό διά της μαγείας, της αστρολογίας και τις δεισιδαιμονίες και του μαντείου τους στο Μένουθις. Το μαντείο αυτό αντιμετώπισε διά της μεταφοράς των ιερών λειψάνων των Μαρτύρων Κύρου και Ιωάννου και των Παρθένων Θεοκτίστης, Ευδοξίας και της μητέρας τους Αθανασίας στο ναό των Ευαγγελιστών, τον οποίο ανήγειρε ο Θεόφιλος και τα οποία λείψανα είχαν ευρεθεί σε αρχαίο χριστιανικό ναό του Αποστόλου Μάρκου.

Ο Άγιος Κύριλλος στράφηκε και κατά των Ιουδαίων, επειδή είχαν τη μεροληπτική υπέρ αυτών στάση του έπαρχου Ορέστη και συμπεριφέρονταν προκλητικά στους χριστιανούς. Ο Άγιος επίσης, αντιμετώπισε τις αιρετικές δοξασίες του Πελαγίου και τέλος του Νεστορίου. Ο αγώνας του κατά του Νεστορίου ή του Μονοφυσιτισμού γέμισε την ιστορία του Μεγάλου αυτού Πατρός της Εκκλησίας.

Ο Νεστόριος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως από τον Απρίλιο του έτους 428 μ.Χ., δημιούργησε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Αρνιόταν δηλαδή την καθ’ υπόσταση ένωση των δύο εν Χριστώ φύσεων, θείας και ανθρώπινης, αποδεχόταν μόνο ενοίκηση ή συνάφειά τους και θεωρούσε την Παναγία όχι Θεοτόκο, αλλά «Χριστοτόκο» ή «ανθρωποτόκο». Ο Άγιος Κύριλλος διαφύλαξε τη Χριστολογία της Εκκλησίας, από την πλάνη των αιρετικών, διδάσκοντας την αλήθεια της Εκκλησίας.

Ο Χριστός κατά την Θεία Του φύση χαρακτηρίζεται από τον Άγιο Κύριλλο ως «του Πατρός φύσει Υιός και υπέρ ημάς Λόγος», «εκ Θεού Λόγος», «άνωθεν εκ Θεού Πατρός», ο οποίος είναι Θείος Λόγος και ο οποίος «οικονομικώς κατεφοίτησε δι’ ημάς εις ανθρωπότητα», «γέγονε σαρξ» και «καθ’ ημάς άνθρωπος», «ηνώθη κατά φύσιν και καθ’ υπόστασιν τη σαρκί».

Έτσι, η Παναγία είναι Θεοτόκος, διότι στον Όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται και το πραγματικό της Θείας ενανθρωπήσεως του Λόγου, της κατά σάρκα γεννήσεως του Θεού από την Παρθένο και της υποστατικής ενώσεως των δύο φύσεων στο πρόσωπό του. Ο Όρος Θεοτόκος συνοψίζει άριστα την ενότητα του προσώπου του Χριστού.

Το 430 μ.Χ., η Σύνοδος που συγκάλεσε στην Αλεξάνδρεια ο Άγιος Κύριλλος, διατύπωσε σε 12 αναθεματισμούς, τις διδασκαλίες που όφειλε να αποκηρύξει ο Νεστόριος. Το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε και αναστάτωσε την Εκκλησία από τη διδασκαλία του Νεστόριου ήταν μεγάλο.

Αυτό ανάγκασε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β’ να συγκαλέσει στις 7 Ιουνίου του έτους 431 μ.Χ., στην Έφεσσο, την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο. Η Σύνοδος συνήλθε στις 22 Νοεμβρίου 431 μ.Χ. υπό την προεδρία του Αγίου Κυρίλλου. Ο Νεστόριος δεν εμφανίσθηκε. Η Σύνοδος καταδίκασε τη δυσσεβή διδασκαλία του Νεστόριου και τον ίδιο τον αιρεσιάρχη και εξακολούθησε τις εργασίες της επί άλλων θεμάτων.

Με καθυστέρηση έφθασε και ο Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας και οι περί αυτόν Επίσκοποι. Όταν έμαθαν την καταδίκη του Νεστόριου, συνήλθαν σε δική τους Σύνοδο, αφόρισαν όλα τα μέλη της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου και καθαίρεσαν τον Άγιο Κύριλλο και τον Επίσκοπο Εφέσου Μέμνονα. Με αυτοκρατορικό διάταγμα, που εκδόθηκε μετά από υπόμνημα των βασιλικών επιτρόπων, που ήσαν φίλοι του Νεστορίου, φυλακίστηκαν ο Άγιος Κύριλλος και ο Επίσκοπος Εφέσου. Με επέμβαση της ευσεβούς Πουλχερίας, αδελφής του αυτοκράτορα, ο Θεοδόσιος Β’ κάλεσε να εμφανισθούν ενώπιων του αντιπρόσωποι των δύο πλευρών. Τους άκουσε και αποδέχθηκε τις θέσεις των Ορθοδόξων. Τότε επικυρώθηκαν από όλους τα Πρακτικά της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου.

Ο Άγιος Κύριλλος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, στις 27 Ιουνίου του έτους 444 μ.Χ. Δικαίως ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης τον προσονόμασε «σφραγίδα των Πατέρων». Η Εκκλησία θέλησε να αδελφώσει την μνήμη των δύο Μεγάλων Πατέρων αυτής και Αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας, του Μεγάλου Αθανασίου, πρωταγωνιστή κατά του Αρειανισμού, και του Αγίου Κυρίλλου, πρωταγωνιστή κατά του Νεστοριανισμού και όρισε το συνεορτασμό τους στις 18 Ιανουαρίου.

Η Σύναξη των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb14_thumb1_thumb1_thumb1

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Αθανάσιος. Καταγόταν από την Αλεξάνδρειαν και σαν διάκονος έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενικήν Σύνοδον, κατατρόπωσε τον αιρετικό 'Αρειο. Μετά τον θάνατον του επισκόπου Αλεξανδρείας έγινε επίσκοπος. Σαν επίσκοπος κατεδιώχθη από τους Αρειανούς επί 40 έτη και εξεδήμησεν εις Κύ­ριον το έτος 376.

2) Ο άγιος Κύριλλος ήταν επίσκοπος Αλεξανδρείας και έλαβε μέρος στην Γ' Οικουμενικήν Σύνοδον και κατατρόπωσε τον αιρετικόν Νεστόριο. Και οι δύο παραπάνω άγιοι έγραψαν σοφά συγγράμματα και δι' αυτών εστερεώθη η χριστιανική πίστις.

3) Η αγία Θεοδούλη. Η αγία καταγόταν από την Αναζάρβο της Κιλικίας. Εκλήθη παρά του ειδωλολάτρου άρχοντος να αρνηθή τον Χριστόν. Επειδή ό­μως δεν έπραξε τούτο εβασανίσθη σκληρά αλλ' οι βασανισταί της θαυμάσαντες την υπομονήν της έγιναν χριστιανοί και δια τούτο απεκεφαλίσθησαν (Ελλάδιος —Βοηθός). Η αγία απεδήμησεν εις Κύριον ριφθείσα σε καμίνι.

4) Οι Ελλάδιος και Βοηθός μάρτυρες μετά της Θεοδούλης.

5) Οι άγιοι Ευάγριος και Μακάριος ερρίφθησαν στο καμίνι μαζί με την α­γία Θεοδούλη.

6) Η αγία Ξένη.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1833 φθάνει στην Ελλάδα ο πρώτος βασιλεύς αυτής Όθων μαζί με την Αντιβασιλεία και ικανό αριθμό Βαυαρών στρατιωτών.

Το 1854 οι Έλληνες επαναστάτες μάχονται στο Κομπότι και φονεύεται ο αρχηγός τους.

Το 1913 στην Ήπειρο μεταξύ των εμπολέμων γίνεται αγώνας πυροβολικού. Το 1920 στην Μικρά Ασία μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων γίνονται μάχες περοπόλων.

Το 1921 σ' ολόκληρον το μέτωπον στη Μ. Ασία επικρατεί ηρεμία. Το 1922 η ελληνική Στρατιά στη Μ. Ασία μάχεται με πυροβολικό και περι­πόλους.

Το 1941 στο Αλβανικό μέτωπο οι ελληνικές δυνάμεις επιτίθενται κατά των Ιταλών σε ολόκληρον το μετώπο.