05 Απριλίου, 2011

«Bασούλα», η σύγχρονη «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω»

image

Κι όμως έγινε κι αυτό παρά το ότι βρισκόμαστε αισίως 2.011 χρόνια από γεννήσεως Χριστού. Η Εκκλησία υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει την περίπτωση μιας ακόμη οραματίστριας, της Παρασκευής Πεντάκη-Ρύντεν, γνωστής και ως «Βασούλας», που ισχυρίζεται ότι έχει απευθείας επαφή με τον Χριστό και έτσι μπορεί να δίνει «έγκυρες» και «αποκλειστικές» πληροφορίες περί της Θείας θελήσεως. Μπορεί επίσης να δίνει και συμβουλές για το πώς θα πετύχουν οι ατυχείς χριστιανοί τη σωτηρία τους διάγοντες βίον ενάρετον και σύμφωνο με τα κελεύσματα της χαρισματικής κυρίας που έχει το προνόμια της απευθείας επαφής με τον Παράδεισο.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι σε εποχές δύσκολες και τραγικές όπως αυτή που περνάμε πολλαπλασιάζονται οι εμφανίσεις διάφορων σωτήρων ή «θαυμάτων» που αποδεικνύουν πόσο κοντά βρισκόμαστε στη Δευτέρα Παρουσία. Τσαρλατάνοι, μέντιουμ, καφετζούδες, θρησκόληπτοι που επιμένουν πως είδαν αυτοπροσώπως το Θεό έρχονται και παρέρχονται δημιουργώντας αναστατώσεις, ψαρεύοντας στα θολά νερά ενός κόσμου μουδιασμένου από τα κακά που συμβαίνουν γύρω του.

Έτσι έγινε και στην ταραγμένη δεκαετία του ’40 που αναστατώθηκε η Αθήνα από τις φήμες για εμφάνιση της μορφής της Παναγίας στα τζάμια των βιτρίνων πολλών καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους.

Πρόσφατη είναι και η υπερπεντηκονταετής δράση της γνωστής Αθανασίας Κρικέτου, της «Αγίας του Αιγάλεω». Από τη δεκαετία του ’50 εκμεταλλευόμενη μια σπάνια περίπτωση δερματογραφισμού ισχυριζόταν πως τα σημεία στο στήθος της ήταν θεία ραβασάκια, σημάδια του Θεού. Η «Αγία του Αιγάλεω» απασχόλησε κατά καιρούς την ελληνική κοινή γνώμη με τα «θαύματά», τις… αγαθοεργίες της αλλά και την τεράστια περιουσία που απέκτησε με ιδρύματα, κτήματα κ.λπ. στο Αιγάλεω, τους Λιβανάτες και αλλού. Και βεβαίως απασχόλησε και την ελληνική Δικαιοσύνη με δίκες που συνήθως κατέληγαν στο τέλος να είναι απαλλακτικές για την «Αγία».

Αυτή τη φορά έχουμε την κυρία «Βασούλα». Μια κατάξανθη ελληνορθόδοξη γεννημένη στην Αίγυπτο που έχει ιδρύσει και την οργάνωση «Αληθινή εν Θεώ ζωή». Και υποστηρίζει πως από το 1985 όταν ζούσε στο Μπανγκλαντές πήρε το θεϊκό μήνυμα: «Ο Θεός με πλησίασε με τον πιο παράδοξο τρόπο, για να με χρησιμοποιήσει ως όργανό Του και να με επιφορτίσει με τα μηνύματά του για ολόκληρη την ανθρωπότητα». Με όλα αυτά η «Βασούλα» κατάφερε να χωθεί σε εκκλησιαστικούς κύκλους σ’ όλο τον κόσμο, ορθόδοξους, αγγλικανούς, προτεστάντες, όλα τα δόγματα. Μέχρι που άρχισαν οι επίσημες εκκλησιαστικές καταδίκες. Τελικά σε τούτο το μάταιο κόσμο κάποια πράγματα που φαντάζουν τόσο μακρινά είναι τελικά πολύ κοντινά…

___________________________

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

clip_image002

νακοινωθέν

Περί τς Βασιλικς Παρασκευς

Πεντάκη – Ρύντεν (Βασούλας)

(16.03.2011).

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦσα ἀπαρεγκλίτως τό λαμπρόν ὑπόδειγμα καί τήν διδαχήν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τήν διδασκαλίαν τῶν ἐχόντων τήν ἐξ αὐτῶν Διαδοχήν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τάς θεοπνεύστους Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διαφυλάττει ὡς πολύτιμον μαργαρίτην τήν πίστιν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν βιώνει τό χριστεπώνυμον πλήρωμα αὐτῆς διά μέσου τῆς συμμετοχῆς εἰς τήν μυστηριακήν καί τήν καθόλου πνευματικήν ζωήν τοῦ θεοϊδρύτου ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

Οὕτως, ἡ οἱαδήποτε τάσις αὐτοσχεδιασμοῦ καί κίνησις, προσωπική ἤ συλλογική, περιφρονήσεως ἤ ἀθετήσεως τῶν δογμάτων τῆς πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ὡς μόνης ὁδοῦ διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, πολλῷ δέ μᾶλλον τῆς αὐτοανακηρύξεως προσώπων ὡς «δῆθεν χαρισματικῶν», ἀπεδοκιμάσθη πάντοτε ὡς ἀπαράδεκτος καινοτομία.

Ὑπό τό πνεῦμα τοῦτο, καί διά τήν ὀφειλετικήν προστασίαν τοῦ μέν εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου πληρώματος ἐξ ἐπικινδύνων πνευματικῶν συγχύσεων, τῶν δέ μή γνωριζόντων καλῶς τά πράγματα ἐκ τοῦ ἐλλοχεύοντος κινδύνου τῆς πλάνης, ἀποδοκιμάζονται ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας αἱ ὑπό τῆς Βασιλικῆς Παρασκευῆς Πεντάκη - Ρύντεν, εὐρύτερον γνωστῆς ὡς «Βασούλας», καί τῆς ὑπ᾿ αὐτῆς ἱδρυθείσης ὀργανώσεως ὑπό τόν τίτλον «Ἀληθινή ἐν Θεῷ ζωή» ἀκρίτως καί ἐπιπολαίως εἰσαγόμεναι διδασκαλίαι περί τῶν δῆθεν «ἀπ᾿ εὐθείας διαλόγων της μετά τοῦ Ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» καί τῆς κατακτήσεως ὑπ᾿ αὐτῆς τε καί τῶν ὀπαδῶν της τῆς «ἀληθινῆς ἐν Θεῷ ζωῆς», αἱ ὁποῖαι παρεκκλίνουν αὐθαιρέτως τῆς θεοσδότου διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί σκανδαλίζουν τό ὀρθόδοξον φρόνημα τῶν εὐλαβῶν πιστῶν.

Ὅθεν, καλοῦμεν τούς εἰσηγητάς τῶν ἀπαραδέκτων αὐτῶν καινοτομιῶν καί τούς ἐμμένοντας εἰς αὐτάς ὑποστηρικτάς των, οἱ ὁποῖοι τούτου ἕνεκα δέν γίνονται δεκτοί εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, ὄχι μόνον νά μή παρεμβαίνουν εἰς τό ποιμαντικόν ἔργον τῶν κατά τόπους Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἀλλά καί νά ἀποκηρύξουν τάς καινοφανεῖς διδασκαλίας των, ὥστε νά προληφθοῦν αἱ ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι κυρώσεις.

Ἐκφράζομεν, τέλος, τήν βαθεῖαν λύπην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκ τῆς ἐνεργείας ἐνίων - ἐλαχίστων, εὐτυχῶς κληρικῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά παρευρίσκωνται εἰς ὁμιλίας τῆς εἰρημένης «Βασούλας» καί νά παρέχουν εἰς αὐτήν «πιστοποιητικά Ὀρθοδοξίας».

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 16ῃ Μαρτίου 2011

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Δεν υπάρχουν σχόλια: