11 Δεκεμβρίου, 2010

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ

clip_image002

Τά Χριστούγεννα είναι κεντρική εορτή της Εκκλησίας μας. «Εορτή εορτών» ονομάζεται από τόν "Ιωάννη Χρυσόστομο. Καθιερώθηκε επίσημα στήν Ανατολική Εκκλησία τόν 4ο αιώνα, αλλά καί προηγουμένως εορτάζετο τό μεγάλο γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού μαζί με τή Βάπτιση στίς 6 Ιανουαρίου. Άπό τόν 4ο αιώνα εορτάζονται οί δύο αυτές εορτές σε διαφορετική ημερομηνία.

Ή ανθρωπιστική, ιστορική καί πολιτιστική σημασία της έλεύσεως του Χριστού είναι μεγίστη. Ή ιστορία χωρίζεται πλέον στήν πρό καί μετά Χριστό εποχή. Ό άνθρωπος μέ τή λυτρωτική διδασκαλία του Χριστού άναγεννάται, ελευθερώνεται από πάθη καί αδυναμίες καί δημιουργούνται οί ωραιότερες διανθρώπινες σχέσεις μέσα σέ ατμόσφαιρα ειλικρινούς αγάπης.

Ή Εκκλησία, σχολείο Χριστού, προετοιμάζει τους πιστούς της από τις 15 Νοεμβρίου μέ ποικίλα επαγωγικά μέσα, ώστε ό κάθε χριστιανός ως πρόσωπο καί ως μέλος της οικογενείας του νά ανακαινισθεί εσωτερικά, νά καθαρισθεί «από πάσης κηλίδος», νά βιώσει ότι όντως ήλθε ό Σωτήρ στόν κόσμο.

Σέ πολλoύς Ι. Ναούς τελείται συνήθως κατά τίς σαράντα ημέρες της νηστείας των Χριστουγέννων σαρανταλείτουργο, χωρίς βέβαια εμπορικούς σκοπούς. Ή προσφορά της θ. Ευχαριστίας είναι υπέρ ζώντων καί υπέρ των άποιχομένων αδελφών μας. Ή καθημερινή τέλεση της θ. λειτουργίας βοηθάει στους πιστούς νά μετέχουν συχνότερα στό μυστήριο της θ. Ευχαριστίας, ή οποία είναι θυσία λατρευτική και ευχαριστήρια, θυσία ικετευτική καί πρεσβευτική, αλλά συγχρόνως καί «θυσία ιλασμού». Προϋπόθεση της πνευματικής ζωής του Χριστιανού είναι ή συχνή μετάληψη. Ή Εκκλησία μέ αγάπη συμβουλεύει νά προσέρχονται οί πιστοί καί στό μυστήριο της ιεράς Έξομολογήσεως. Είναι ένα πνευματικό άναβάπτισμα, όταν μέ ειλικρινή διάθεση, εν ταπεινώσει, ό Χριστιανός ανοίγει τήν καρδιά του καί έξαγορεύει τήν πνευματική του κατάσταση πάντοτε σέ πεπειραμένο Πνευματικό Σύμβουλο, πού ό ίδιος πρέπει νά επιλέγει.

Ή Εξομολόγηση θεσπίσθηκε από τήν Εκκλησία ως μέσο πνευματικής αναγεννήσεως, εσωτερικού καθαρμού καί συνεχίσεως της σταθερής πορείας της χριστιανικής ζωής μέ τίς σοφές συμβουλές του έμπειρου Πνευματικού. Ό άνθρωπος, γιά νά ζήσει τά μεγάλα ευχάριστα γεγονότα, πρέπει νά αισθάνεται πρώτα τόν εσωτερικό του εαυτό ειρηνευμένο καί χαρούμενο. Εσωτερικές αναστατώσεις εμποδίζουν τή βίωση της χαράς καί τών πιό σπουδαίων γεγονότων. Όλα εξαρτώνται από τήν εσωτερική διάθεση. Ή γιορτή τών Χριστουγέννων είναι γιορτή χαράς καί ειρήνης.

Ένα σπουδαίο μέσο κατά τήν περίοδο τής προετοιμασίας τών Χριστουγέννων είναι καί ή νηστεία. Είναι πνευματικό μέσο, κατά τους λόγους του Χριστού, νά δαμασθούν τά πάθη του ανθρώπου και νά εξουδετερωθούν οί επιδράσεις του πονηρού. Τό βίωμα τής νηστείας είναι πανάρχαιο καί συναντάται σ' όλες σχεδόν τίς θρησκείες, μάλιστα τής "Ανατολής.

Γιά μας τούς χριστιανούς δέν είναι ένας απλός θρησκευτικός τύπος, αλλά άσκηση θρησκευτική, ενας αύτοπροσδιορισμός, πού βοηθάει στήν επιβίωση τής αγαθής συνειδήσεως επί του εαυτού μας, ολόκληρης τής υπάρξεώς μας. Ή νηστεία, κατά τή διδασκαλία του Κυρίου, αποβαίνει μία πνευματική μέριμνα του ανθρώπου, πού αποσκοπεί στήν πνευματική του ωφέλεια καί δέν είναι μέσο επιδείξεως.

Ή νηστεία τών Χριστουγέννων είναι επιεικέστερη τής νηστείας πρό του Πάσχα καί επιτρέπεται ή κατάλυση του ψαριού. Ή νηστεία πρό τής εορτής τών Χριστουγέννων εμφανίζεται τόν 5ο αιώνα στή Δύση πρώτα καί τόν 6ο αιώνα στήν "Ανατολή. Τόν 7ο αιώνα μνημονεύεται γραπτώς καί σαφείς γραπτές μαρτυρίες έχουμε τόν 9ο αιώνα από διάφορους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.

"Εκείνο πού προέχει, είναι οί πιστοί νά ξεχωρίζουν τόν τύπο από τήν ουσία καί ό θεσμός τής νηστείας νά είναι πνευματικό άθλημα άνατάσεως τής ψυχής καί ακόμη ωφέλεια του σώματος. Ή νηστεία δέν είναι φόβητρο, αλλά ένα πνευματικό μέσο εσωτερικής αναγεννήσεως. Βέβαια καί οί Διδάσκαλοι τής "Εκκλησίας οφείλουν νά διδάσκουν μέ ειλικρίνεια καί νά στηρίζουν τή νηστεία αγιογραφικά.

Στήν προετοιμασία τής μεγάλης εορτής τών Χριστουγέννων σπουδαίο παιδαγωγικό ρόλο έχει ό πλούτος τής Υμνολογίας μας. Μέ έντεχνο τρόπο, μέ απαράμιλλη λογοτεχνική πλοκή, μέ εικόνες εξαίσιου φιλολογικού κάλλους προβάλλεται ή "Ενανθρώπηση του Σωτήρος. "Από τίς 21 Νοεμβρίου, εορτή τών Είσοδίων τής Θεοτόκου, αρχίζει ό διθυραμβικός ύμνος «Χριστός γεννάται», ποίημα του μεγάλου υμνογράφου "Ιωάννου του Δαμασκηνού, όπως καί ύμνοι άλλων μεγάλων υμνογράφων.

"Επίσης τό προεόρτιο κοντάκιο «ή Παρθένος σήμερον τόν προαιώνιον Λόγον» καί από τίς 30 Νοεμβρίου προστίθενται καί άλλοι προεόρτιοι ύμνοι. Μέ τήν πλούσια υμνολογία μας δημιουργείται χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μέ αποκορύφωση τούς ύμνους τής παραμονής καί εορτής τών Χριστουγέννων.

Ή Εκκλησία από τίς 15 Νοεμβρίου μας προετοιμάζει πνευματικά νά βιώσουμε τή χαρά καί τή δοξασία τής ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Ας ανοίξουμε μέ αγαθή διάθεση τίς καρδιές μας, άς συλλάβουμε τό υψηλό νόημα τής εορτής καί μάλιστα νά πραγματώσουμε τήν υμνολογική προτροπή: «Χριστός επί γής, ύψώθητε». Έχει ιδιαίτερη σημασία ή ανύψωσή μας άπό τά φθαρτά, τά συμβατικά, τά πρόσκαιρα, τά έφάμαρτα, πρός τά υψηλά, τά τίμια, τά αγαθά.

Όσα καταξιώνουν τήν ανθρώπινη ύπαρξη. Νά αποβούμε «γνήσιοι υιοί τού Θεού». Αυτό τό μήνυμα τής πνευματικής μας υψώσεως παρέχει καί διαμηνύει ή "Εκκλησία μας κατά τήν προετοιμαστική περίοδο τών Χριστουγέννων.

Ό Χριστός επί τής γής, αναγεννημένοι άνθρωποι εμείς. Είναι ό αναζητούμενος Ειρηνοποιός, όστις «έλθών εύηγγελίσατο είρήνην τοις μακράν καί τοις εγγύς» ("Εφεσ. 2, 17).

«Η σημερινή κρίση είναι η κρίση του κράτους

image

ΠΑΝΟΣ ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ,

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Η χώρα βιώνει την πιο βαθιά και πολύπλευρη κρίση μετά τη μεταπολίτευση και τη δημιουργία της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Η δημοσιονομική κρίση λειτούργησε ως καταλύτης, για να αναδειχθούν τα δομικά προβλήματα του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού μοντέλου και να καταπέσουν - την ίδια στιγμή - βεβαιότητες, ψευδαισθήσεις και σκοπιμότητες. Η κρίση, τελικά, έχει προσλάβει υπαρξιακό χαρακτήρα, είναι δηλαδή με άλλα λόγια κρίση πολιτισμική, που αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της ανορθολογικής συγκρότησης του μεταπολιτευτικού, εθνικού μας βίου.

Μήπως, τελικά, η πορεία της πατρίδας μας υπακούει, με έναν ανεξήγητο τρόπο, στον διαχρονικό ιστορικό ντετερμινισμό, που θέλει την Ελλάδα, μέσα από κάποια διαλείμματα, να βρίσκεται σε ιστορικά αδιέξοδα και να καλείται να διαχειρισθεί την απειλή της χρεοκοπίας, της επιτήρησης και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου; Αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να εκληφθεί το παραπάνω ερώτημα ως ένα μοιρολατρικό άλλοθι για τραγικές πράξεις και παραλείψεις, που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, τότε θα νομιμοποιούνταν κανείς να επαναφέρει στην επικαιρότητα το ζήτημα της αρχέγονης παθογενούς ιδιοσυστασίας του νεοελληνικού κράτους.

Γιατί η σημερινή κρίση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κρίση του κράτους, σε όλες του τις λειτουργίες (οικονομική, κοινωνική, πολιτική), και στις σχέσεις του με την κοινωνία, τους πολίτες και τους θεσμούς. Μέσα και γύρω από το κράτος δημιουργήθηκε ένα μοντέλο δήθεν ανάπτυξης, βολικό σης αλληλο εξυπηρετήσεις, αδηφάγο στην κατανάλωση πόρων και ισχνό στην παραγωγική του αποστολή.

Άρα η εθνική προσπάθεια για την υπέρβαση της κρίσης, για να έχει διατηρήσιμο χαρακτήρα και να φέρει αποτελέσματα, πρέπει να στραφεί στην ανασυγκρότηση του κράτους με μεγάλες και τολμηρές αλλαγές για την επα-ναθεμελίωσή του. Αυτή η στρατηγική έχει, κατά την άποψη μου, αντικειμενικά προοδευτικό και ριζοσπαστικό προσανατολισμό και υπερβαίνει τις μέχρι τώρα βολικές και βολεμένες παραδοσιακές προσεγγίσεις και περιχαρακώσεις, προσεγγίσεις που παρήγαγαν περισσότερη κοινωνική αδικία, ισοπέδωση και -τελικά- φτώχεια.

Αυτό σημαίνει ότι η ευθύνη μας ως κυβέρνησης και ως κόμματος είναι να διαμορφώσουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για τις αλλαγές στο κράτος και στις σχέσεις του με την οικονομία και την κοινωνία, χωρίς συγκυριακές αποσπασματικές δράσεις, αλλά με συντεταγμένο και πειθαρχημένο τρόπο και αίσθηση του χρόνου και της δύναμης του. Γύρω από αυτή τη στρατηγική μπορεί και πρέπει να αναδιαταχθεί το πολιτικό εποικοδόμημα, και εάν θέλουμε -και θέλουμε- να βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ στο κέντρο των εξελίξεων, θα πρέπει να καταστήσουμε, με ειλικρινή, ευκρινή και παιδευτικό τρόπο, κοινωνούς τους πολίτες και την κοινωνία.

Υπ' αυτή την έννοια, η αναγκαία εθνική συναίνεση θα είναι η συνειδητή αποδοχή της στρατηγικής και του σχεδίου μας, και όχι η τυπική προϋπόθεση για την υλοποίηση τους. Σε μια περίοδο κοινωνικής ρευστότητας, σύγχυσης και ανασφάλειας, η αξιόπιστη στρατηγική των αλλαγών που θα υπερασπισθούμε, μπορεί να λειτουργήσει και ως το ανάχωμα για την ανάπτυξη πολιτικών «δυσπλασιών» με κυρίαρχες εκφράσεις το φοβικό, το κιστικό, την ευκολία.

Μίλησα για την ανάγκη της παιδευτικής λειτουργίας της πολιτικής μας, και το θεωρώ κρίσιμο μέγεθος για την επιτυχία μας, αφού στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν απέφυγαν τον εύκολο πολιτικό λόγο, δηλαδή τη συντηρητική ισορροπία και συμπεριφορά των κυβερνήσεων της Δεξιάς. Αυτό σημαίνει και πολιτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος, που θα εκφέρει, όπως και η κυβέρνησή μας, λόγο ειλικρίνειας και αλήθειας για τα η βλήματα και τις δυσκολίες που ενέχει η επίλυση τι δίχως την προσπάθεια, τον αγώνα, τη σκληρή δουλειά του ελληνικού λαού.

Ο στόχος της υπέρβασης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, και όχι απλά του μνημονίου, έχει ημερολογιακή διάσταση, αλλά προσωπικά πιστεύω τι η αναγκαία ελπίδα που πρέπει να καλλιεργείται στον λαό δεν μπορεί να συνδέεται αποκλειστικό κάποιες τεχνικές συμφωνημένες ημερομηνίες. εάν περάσουμε με επιτυχία τις ημερομηνίες των επόμενων χρόνων, θα έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα και θα μπορούμε να γυρίσουμε και πάλι στους ανέμελους χρόνους του παρελθόντος; Το ζήτημα, εδώ που έχουμε φθάσει, είναι πιο σύνθετο και γι' αυτό πιο απαιτητικό ως προς τις ευθύ και τις υποχρεώσεις όλων μας.

Είναι ζήτημα επανακαθορισμού συλλογικών και ατομικών αρχών και αξιών, αισθητικής και αντίληψης για την ίδια μας ζωή. Είναι θέμα αυτογνωσίας, δηλαδή κατεξοχήν ζήτημα πολιτιστικό. Και εκεί χρειάζεται ακόμη περισσότερη δουλειά, περισσότερη ειλικρίνεια στον λόγο στις πράξεις μας, απ' όση καταβάλλουμε σήμερα, να ικανοποιήσουμε οικονομικούς στόχους και να ανταποκριθούμε σε στατιστικά στοιχεία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

image_thumb244_thumb1_thumb1_thumb1_[1]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Δανιήλ ο στυλίτης. Καταγόταν από την Μεσοποταμίαν της Συ­ρίας. Ο πατέρας του ωνομάζετο Ηλίας και η μητέρα του Μάρθα και ήσαν άτε-κνοι. Δι' αυτό παρεκάλουν τον Θεόν να τους χαρίση τέκνον. Ο Θεός εισάκου­σε την προσευχήν των και η Μάρθα εγέννησε τον Δανιήλ, τον οποίον εις ηλι­κίαν 5 χρονών αφιέρωσε εις τον Θεόν, όπως είχε υποσχεθή. Ο ηγούμενος της μονής τον εκράτησεν και εις ηλικίαν 12 χρονών τον έκαμε μοναχόν. Μετά από ολίγα χρόνια εταξίδευσε μαζί με τον ηγούμενον στους Αγίους Τόπους. Κατόπιν πήγε στην Αντιόχεια και την Κωνσταντινούπολι όπου έμεινεν στον ναό του Αρ­χιστρατήγου Μιχαήλ. Εκεί εθαυματούργει. Έγινε πρεσβύτερος και τον περισ-σότερον καιρόν ζούσε επάνω σε στύλον. Εξεδήμησεν εις Κύριον εις ηλικίαν 80 χρόνων.

2) Οι άγιοι μάρτυρες Αειθαλάς και Ακεψεής. Κατάγονταν από την πόλιν της Περσίας Αρβήλ. Ο Αειθαλάς ήταν ιερέας των ειδώλων και έγινε χριστιανός, ο δε Ακεψεής ήταν διάκονος. Συλληφθέντες από τους ειδωλολάτρες ωμολόγησαν με παρρησίαν τον Χριστόν και απεκεφαλίσθησαν.

3) Οι άγιοι μάρτυρες Μείραξ, Βαρσαβάς, Τερέντιος, Βικέντιος, Αιμιλιανός και Βεβαία.

4) Οι άγιοι Λουκάς ο νέος στυλίτης, Λεόντιος και Νίκων.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1823 οι αδελφοί Αντώνιος και Ραφαήλ Σωσά-ναι, οι αδελφοί Κώτσοι, ο Βουλομάρχος και πολλοί άλλοι εισεπήδησαν εντός του φρουρίου Γραμβούσης Κρήτης, για να το καταλάβουν, αλλ' αποτυγχάνουν. Εντός του φρουρίου εφονεύθησαν οι τρεις αδελφοί Κώτσοι, Ραφαήλ, Σωσάνας, Βουλομάρκος, Σουλιώτης, Παπαδάκης.

Το 1912 ο ελληνικός στρατός μάχεται εναντίον των Τούρκων έξω των Ιωαν­νίνων.

Το 1919 στο μέτωπο στη Μ. Ασία επικρατεί ηρεμία. Το 1920 σε όλο το μέτωπο στην Μ. Ασία γίνονται μάχες περιπόλων. Το 1921 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία συνάπτει μάχες περιπόλων. Το 1940 συνεχίζεται η επίθεσι των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών στο μέτω­πο της Αλβανίας.