18 Οκτωβρίου, 2010

ΧΟΡΕΥΕΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ; Β΄ ΜΕΡΟΣ

image

Στα 24 «Μυστικά Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» σε μερικά έξ αυτών αναφέρονται με περισσή αναίδεια:

α') Στο Κεφάλαιον Θ αναφέρονται συγκεκριμένα για την Διεθνή Τρομοκρατία: «Ημείς είμεθα εκείνοι εκ των οποίων προέρχεται ο τρόμος, όστις έχει το πάν καταλάβει. Εχομεν εις την υπηρεσίαν μας ανθρώπους όλων των αρχών, όλων των δογμάτων, Επανορθωτάς της μοναρχίας, Δημαγωγούς, Κοινωνιστάς, Στασιαστάς, και παντός είδους ουτοπιστάς.

Εχομεν ζεύξει όλ.ον τον κόσμον εις την εργασίαν. Εκαστος εξ αυτών υποσκάπτει τα τελευταία λείψανα της εξουσίας, προσπαθεί να ανατρέψη πάν ό,τι μένει ακόμη όρθιον. Όλα τα κράτη υποφέρουσιν εκ των τοιούτων ραδιουργιών μας... Εχομεν αποκτηνώσει και διαφθείρει τη νχριστιανικήν νεολαίαν δ' ανατροφής βασιζόμενης επί αρχών και θεωριών ψευδών, ως γνωρίζομε», αλλ' αι οποίαι ενεπνεύσθησαν υφ' ημών »,

β΄)Στο Κεφάλαιο Ι΄ αναφέρονται με κατηγορηματικότητα: «... Γνωρίζετε πολύ καλά και σεις οι ίδιοι, ότι ίνα καταστήσωμεν δυνατάς τας τοιαύτας επιθυμίας, πρέπει να διαταράττωμεν διαρκώς εις όλας τας χώρας, τας σχέσεις του λαού και της κυβερνήσεως, να κουράζομεν όλον τον κόσμον δια του χωρισμού, της έχθρας, του μίσους, και δη δια του μαρτυρίου της πείνης, του εμβολιασμού των ασθενειών, της αθλιότητος, ίνα ούτω οι χριστιανοί μη βλέπωσιν άλλην σωτηρίαν παρά την προσφυγή» εις την πλήρη και ολοκληρωτικήν ηγεμονίαν μας... Η εγκατάστασις της Δημοκρατίας, με την καταδίκην των βασιλέων, καθίσταται τότε δυνατή.

Αντικαθιστώμεν τον βασιλεύοντα δια μιάς γελοίας Κυβερνήσεως, δι' ενός προέδρου, λαμβανομένου εκ του πλήθους, από το μέσον των δημιουργημάτων μας, των αιχμαλώτων μας. Το σημείον αυτό αποτελεί το θεμέλιον της υπονόμου, ην είχομεν ανοίξει υπό τους πόδας του λαού των Χριστιανών, ή μάλλον των Χριστιανικών Εθνών... ».

γ) Στο Κεφάλαιο Ε΄ αναφέρεται: «θα κουράζωμεν τόσον πολύ τους χριστιανούς, ώστε θα τους εξαναγκάζωμεν, να μας προσφέρωσι μίαν διεθνή εξουσίαν της οποίας η διάταξις θα είναι τοιαύτη, ώστε να δυνηθή, χωρίς να τας σύντριψη, να περιλάβη τας δυνάμεις όλων των κρατών του κόσμου και να σχηματίση την υπερτάτην Κυβέρνησιν...»,

δ.) Στο Κεφάλαιο ΙE' αναφέρεται: « ... Αναμένοντες την ανάρρησίν μας, θα δημιουργώμεν και θα πολλαπλασιάζωμεν τας Μασσωνικάς Στοάς εις πάσαν χώραν της οικουμένης».

ε.') Στα Κεφάλαια Α' & Ζ' υποστηρίζουν με απύθμενον θράσος: « Δια να φθάσωμεν τον σκοπόν μας, θα μας χρειασθή ν'αναπτύξωμεν μεγάλην πανουργία» κατά την πορείαν των συνεννοήσεων και των διαπραγματεύσεων. Εκείνος ο οποίος θέλει να επικρατήσει, οφείλει να είναι, και πανούργος καί υποκριτής ... Ο τύπος είναι εντελώς εις την εξουσίαν μας. Εν μια λέξει δια να συγκεφαλαιώσωμεν το σύστημά μας προς υποταγήν των Χριστιανικών Κυβερνήσεων της Ευρώπης, θα δείξωμεν την δύναμήν μας δ' αποπειρών, δηλαδή δια του τρόμου και αν όλοι εξανίστανται εναντίον μας, θα απαντήσωμεν δια των Αμερικανικών, Κινεζικών ή Ιαπωνικών τηλεβόλων ».

στ'.) Στο Κεφάλαιο Γ αναφέρονται: «Δια της αθλιότητος και του φθονερού μίσους το οποίον η πείνα αύτη παράγει, χειριζόμενοι τα πλήθη, κάμνωμεν χρήσιν των χειρών των δια να καταστρέψωμεν εκείνους οι οποίοι ανθίστανται εις τους σκοπούς μας ... Όταν δε δι' όλων των απόκρυφων μέσων τα οποία διαθέτομεν, δυνάμει του Χρυσίου το οποίον είναι ολόκληρον εις χείρας μας θα έχωμεν δημιουργήσει μiav γενικήν οικονομικήν κρίσιν, θα εξαπολήσωμεν ανά τας οδούς ολόκληρα πλήθη εργατών εις όλας ταυτοχρόνως τας χώρας της Ευρώπης ...

Η λέξις «Ε­λευθερία» θέτει τας ανθρωπίνους κοινωνίας εν πάλη εναντίον πάσης ισχύος, εναντίον πάσης δυνάμεως και αυτής ακόμη της δυνάμεως του Θεού και της φύσεως ... Ιδού διατί κατά την τελικήν επικράτησίν μας θα χρειασθή να απαλείψωμεν αυτήν την λέξιν εκ του ανθρωπίνου λεξιλο­γίου, ως κτηνώδη αρχήν, ήτις μεταβάλλει τα πλήθη εις άγρια θηρία. Είναι αληθές ότι τα θηρία ταύτα αποκοιμούνται οσάκις ποτίζονται με αίμα, και ότι τότε είναι εύκολον πράγμα και να τα καθυποτάξωμεν, Αλλά εάν δεν τοις δώση τις το αίμα δεν κοιμούνται. Παλαίουσιν».

ζ) Στα Κεφάλαια ΙΑ'& ΙΒ' δηλώνεται όλως ανερυθρίαστα: « ... Οι Χριστιανοί είναι ποίμνιον προβάτων και ημείς είμεθα δι΄ αυτούς λύκοι. Ειξεύρεται δε τί συμβαίνει εις τα πρόβατα όταν οι λύκοι εισδύσωσιν εις την μάνδρα των ... Τούτο ούτε κάν υποπτεύονται οι ηλίθιοι χριστιανοί Ο Θεός έχει δώσει εις ημάς, τον περιούσιον λαόν του, την διασποράν, και, εν ταύτη τη αδυναμία της γενεάς μας ευρέθη η ισχύς μας, ήτις μας έχει οδηγήσει σήμερον έως εις το κατώφλιον της παγκοσμίου κυριαρχίας.

Ολίγα πράγιιατα μας υπολοίπονται ίνα ιδρύσωμεν την Κυβέρνησίν μας επί των στερεών τούτων βάσεων ... Όταν θα εισέλθωιιεν εις το νέον καθεστώς το οποίον θα προπαρα­σκευάσει την βασιλείαν μας, δεν θα επιτρέψωμεν την υπό του τύπου αποκάλυψιν της δημόσιας ατιμίας μας ». Από τα όσα, ακροθιγώς πως, αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και τα τόσα άλλα που εμπεριέχονται στα 24 Κεφάλαια των «Μυστικών Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών» προκαλούν τρομακτική εντύπωση, και προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι ο Ιουδαϊκός Σιωνιστικός αγώνας έχει ως κυρία πρόθεση, την με κάθε μέσο, κατάρρευση των λαών, ιδίως των χριστιανικών Εθνών της Ευρώπης, με απώτερο σκοπό την επιβολή και επικράτηση της παντοκρατορίας του Ιουδαϊσμού. Και το ερώτημα που προβάλλει αδυσώπητο είναι: Μήπως θα πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος,

ΤΟ ποίοι είναι εκείνοι που κατέχουν τα σκήπτρα της Πολιτικής, της Οικονομίας, των ΜΜΕ, (καθημερινού και περιοδικού τύπου, και Τηλεόρασης), του Κεντρικού Ταμείου της Ενωμένης Ευρώπης, του παγκόσμιου Ταμείου, του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ασφαλείας, των Μυστικών Υπηρεσιών, των Μεσολαβητών των διαφόρων Συνεννοήσεων και Διαπραγματεύσεων, ποίοι είναι αυτοί που θα κάνουν τον ανασχεδιασμό της παγκοσμίου οικονομίας; κλπ. κλπ.

Να ερευνηθεί, δηλαδή, από πού, όλων αυτών. «κρατούν οι σκούφιες τους», για πιο σκοπό και από ποίους ακριβώς κατευθύνονται, και για ποίους δουλεύουν; Μήπως, επαναλαμβάνω, από τα όσα σατανικά και απάνθρωπα έχουν αναφερθεί παραπάνω, αλλά και τα τόσα άλλα φρικώδη που εμπεριέ­χονται στα 24 Κεφάλαια των «Μυστικών Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών», σε βάρος της ανθρωπότητας, πρέπει να ανησυχήσουν πολύ σοβαρά την παγκόσμια κοινότητα, και εάν ενέχονται αληθείας, τότε να λάβει, το συντομότερο δυνατόν, τα απαραίτητα και κατάλληλα εκείνα μέτρα της; Τα ακούτε όλα αυτά τα ύπουλα, τα πανούργα, τα καταχθόνια και τα απάνθρωπα σχέδια των Σιωνιστών Ιουδαίων, σείς οι αδιάφοροι προς καθετί το Ελληνικό Έλληνες προοδευτικοί;

ΛΟΙΠΟΝ, πρέπει να καταλάβουν αυτοί οι Νεογενήτσαροι κατεδαφιστές Νεοέλληνες και να πάψουν να συμμετέχουν «τοις έργοις τοις ακάρποις». Για να σωθεί η ένδοξη Πατρίδα μας, η Ορθόδοξη Πίστη μας. ο ένδοξος Πολιτισμός μας, η ένδοξη ιστορία μας, οι Εθνικοθρησκευτικές Παρα­δόσεις μας, τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και ιδανικά του ένδοξου Έθνους μας, που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα και άλλαξε τον ρούν της ιστορίας του, πρέπει να «έλθουμε εις εαυτούς», και επειδή «του φυλάξαι τα αγαθά χαλεπότερόν εστί του κτήσασθε», να γίνουμε προσεκτικοί, να γρηγορήσουμε, και να αντισταθούμε στερεοί στην πίστη, γιατί ο αντίδικος μας, (Παπο - Ιουδαϊκός Σιωνισμός:) «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη». (Α' Πέτρ. 5,8-9).

†Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ (18 Οκτωβρίου)

image

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «ο ιατρός ο αγαπητός», όπως τον αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος, είναι ο συγγραφέας του «κατά Λουκάν» Ευαγγελίου και των «Πράξεων των Αποστόλων». Καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και ανήκε στον χορό των εβδομήκοντα Αποστόλων του Χριστού. Ήταν στενός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και τον συνόδευσε στις περιοδείες του στην Τρωάδα, τους Φιλίππους, από τους Φιλίππους στα Ιεροσόλυμα και από την Καισάρεια στην Ρώμη. Επίσης, ήταν μαζί του και τις δύο φορές που εκείνος φυλακίσθηκε. Μάλιστα, κατά την δεύτερη φυλάκισή του, ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Β πρός Τιμόθεον επιστολή του ότι «Λουκάς εστι μόνος μετ’ εμού».

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς εκήρυξε το Ευαγγέλιο στην Δαλματία, την Γαλλία και την Ιταλία. Επίσης στην Βοιωτία, καθώς και στην Αχαΐα όπου και συνέγραψε, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, το «κατά Λουκάν Ευαγγέλιον». Σύμφωνα με την παράδοση ήταν ζωγράφος και ιστόρησε την Θεοτόκο. Είχε μαρτυρικό τέλος, όπως, άλλωστε, όλοι οι Απόστολοι. Μόνον ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «ετελειώθη εν ειρήνη» και αυτό συνέβη, επειδή εβίωσε το μαρτύριο «παρά τω Σταυρώ του Ιησού».

Το λείψανο του Ευαγγελιστού Λουκά μετετέθη στον Ιερό Ναό των αγίων Αποστόλων, στην Κωνσταντινούπολη, το 357 μ. Χ. Ο βίος και η πολιτεία του μας δίνουν την αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα:

Πρώτον. Το να διακονή κάποιος ένα πρόσωπο που έχει δόξα και εξουσία, αυτό για την λογική του κόσμου είναι πολύ φυσικό και δικαιολογείται η όποια ταλαιπωρία και ο κόπος που ενδεχομένως καταβάλλει, επειδή περιμένει ανταπόδοση. Το να κοπιάζη όμως και να ταλαιπωρήται όταν ο διακονούμενος δεν έχη κοσμική εξουσία και επομένως δεν περιμένει να καρπωθή κάτι, και το κυριότερο να παραμένη κοντά στο πρόσωπο αυτό στις δοκιμασίες και τους πειρασμούς του, αυτό υπερβαίνει την πεπτωκυία ανθρώπινη λογική, ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει το μεγαλείο της ανιδιοτελούς αγάπης. Επειδή κάθε τι που δεν συμφωνεί με την πεπτωκυία ανθρώπινη λογική δεν είναι κατ’ ανάγκην παράλογο, αλλά μπορεί να είναι και υπέρλογο, όπως είναι η αληθινή, η ανιδιοτελής αγάπη.

Κάποιος δέχθηκε σε χρονική στιγμή της ζωής του σημαντική τιμή-διάκριση και τότε γνωστό του πρόσωπο τον συνεχάρη λέγοντάς του: -Όταν αναβαίνετε, χαιρόμαστε και αναβαίνουμε και μεις μαζί σας. Και η απάντηση ήταν: -Όταν κατεβαίνω, πονάτε και κατεβαίνετε και σεις μαζί μου; Αυτή είναι η ουσία του θέματος, γιατί το πρώτο γίνεται πολύ εύκολα και ανώδυνα. Το δεύτερο είναι δύσκολο να πραγματοποιηθή, επειδή η αληθινή αγάπη δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, αλλά θυσία και σταυρός.

Δεύτερον. Στο 24ο κεφάλαιο του «κατά Λουκάν» Ευαγγελίου ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρεται στο γεγονός της συναντήσεώς του με τον αναστάντα Χριστό, τρεις ημέρες μετά την ταφή Του. Ενώ πορευόταν στην κώμη Εμμαούς μαζί με τον Απόστολο Κλεόπα και συζητούσαν στον δρόμο λυπημένοι, για όσα συνέβησαν τις ημέρες εκείνες, τους πλησίασε ο αναστάς Κύριος και συμπορευόταν μαζί τους. Είναι γνωστά τα γεγονότα που ακολούθησαν, ότι δηλαδή τους ερμήνευσε από τις Γραφές τα γεγονότα που αναφέρονταν στα Πάθη Του και την Ανάστασή Του, ενώ οι καρδιές τους φλέγονταν.

Δεν τον ανεγνώρισαν όμως. Αυτό έγινε αργότερα «εν τη κλάσει του άρτου». Δηλαδή την ώρα που ευλόγησε τον άρτο, τον μετέβαλε σε Σώμα του και τους τον προσέφερε προς βρώση. Στην πραγματικότητα Τον ανεγνώρισαν, μάλλον ο Χριστός «εγνώσθη αυτοίς», δηλαδή απεκάλυψε τον εαυτό Του σ’ αυτούς, στην θεία Λειτουργία.

Και παρ’ όλο που την ίδια στιγμή έγινε άφαντος, εν τούτοις η καρδιά τους, που νωρίτερα καιγόταν, πλημμύρισε από χαρά. Γι’ αυτό και έφυγαν αμέσως πίσω στην Ιερουσαλήμ για να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού στους ένδεκα μαθητές Του.

Οι καρδιές που φλέγονται από την αγάπη του Χριστού, έχουν την δυνατότητα, με τις καταλληλες προϋποθέσεις, να Τον γνωρίσουν στην θεία Λειτουργία, «εν τη κλάσει του άρτου». Δεν πρόκειται για γνωριμία συναισθηματική και ψυχολογική, αλλά υπαρξιακή και οντολογική.

Ο άγιος Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας, λέγει ότι όσοι μεταλαμβάνουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, εννοείται με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ανοίγονται τα μάτια της ψυχής τους και τον γνωρίζουν, επειδή η σάρκα του Κυρίου έχει μεγάλη δύναμη και προξενεί μεγάλη χαρά.

«Τοις μεταλαμβάνουσι του ευλογημένου άρτου, διανοίγονται οι οφθαλμοί εις το επιγνώναι αυτόν. Μεγάλην γαρ και άφατον δύναμιν έχει η του Κυρίου σαρξ... Ούτω γαρ εχάρησαν (οι δύο μαθηταί), ώστε αυτή τη ώρα αναστήναι και υποστρέψαι εις Ιερουσαλήμ».

Είδαμε πιο πάνω, στην συνάντηση του Χριστού με τους δύο μαθητές Του που πορεύονταν «εις Εμμαούς», ότι η ερμηνεία των θείων Γραφών προηγήθηκε της θείας Μεταλήψεως. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται σε κάθε θεία Λειτουργία. Προηγείται η ανάγνωση και ερμηνεία των αποστολικών και ευαγγελικών Περικοπών και ακολουθεί ο καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων και η θεία Κοινωνία.

Και πριν από τα αναγνώσματα προηγείται η ευχή, την οποία διαβάζει μυστικώς ο ιερεύς, και δια της οποίας παρακαλεί τον Θεόν να λάμψη το θείο Του Φως στην καρδιά του και να του ανοίξη τον νουν, για να κατανοήση τα Αναγνώσματα, ούτως ώστε να μπορέση να τα ερμηνεύση και να τα μεταδώση στον λαό με τρόπο κατανοητό και κυρίως ορθόδοξο.

Επίσης, παρακαλεί τον Θεό να εμφυτεύση στην ψυχή του τον θείο φόβο, για να μπορέση να καταπατήση τις σαρκικές επιθυμίες και να βιώση την πνευματική ζωή, η οποία είναι δύσκολη και χωρίς την Χάρη του Θεού ακατόρθωτη.

Η διακονία «του πλησίον», του κάθε ανθρώπου χωρίς διακρίσεις, και ιδιαιτέρως των απλών και περιφρονημένων, «των ελαχίστων», με ανιδιοτέλεια, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των αγίων, που γνωρίζουν υπαρξιακά την Αυτοαγάπη, ήτοι τον Τριαδικό Θεό, αλλά σε ανάλογο βαθμό και όλων εκείνων, που αγωνίζονται να επιτύχουν τον προσωπικό τους αγιασμό.–

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

image_thumb244_thumb1_thumb1_thumb1_[3]

Σήμερα γιορτάζονται:

Ο άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς. Γεννήθηκε εις την Αντιόχειαν της Συρίας από γονείς Έλληνας και ήτο ιατρός αλλά και άριστος ζωγράφος. Κατείχε την Εβραϊκήν και Συριακήν διάλεκτον. Ήτο εκ των τεσσάρων ευαγγελιστών, οι οποίοι έγραψαν τα Ευαγγέλια. Με τον απόστολον Παύλον εγνωρίσθη εις την Τρωάδα, όπου ήκουσε την διδασκαλίαν του και επίστευσεν εις τον Χριστόν. Κατόπιν ακολούθησε τον απόστολον Παύλον εις την αποστολικήν του πορείαν εις την Ελλάδα. Μετά τον θάνατον του Παύλου εξηκολούθη-
σε αυτός το κήρυγμα εις την Ελλάδα. Εκήρυξε περισσότερον εις τας Θήβας, όπου και εξεδήμησεν εις Κύριον. Ο Λουκάς από τον Παύλον έμαθε τον βίον και το έργον του Χριστού και έγραψεν το Ευαγγέλιόν του. Έγραψε και άλλο βιβλίον το οποίον περιέχει το έργον των αποστόλων (τας Πράξεις των Αποστόλων). Ο Λουκάς εζωγράφισε τρεις εικόνες της Θεοτόκου από κερί, μαστίχα
και χρώματα έχουσαν στις αγκάλες της τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και προσέφερε αύτας εις την ιδίαν θεοτόκον δια να ίδη εάν ήταν αρεσταί. Η μητέρα του Κυρίου είπε «Η χάρις του εξ εμού τεχθέντος είη δι' εμού μετ' αυτών.

2) Ο άγιος Μαρίνος ο γέρων.

3) Ο άγιος Ιουλιανός.

4) Οι άγιοι τεσσαράκοντα παίδες.

5) Ο άγιος Μυάσων.

6) Οι άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλη.

7) Οι άγιοι Συμεών, Θεόδωρος, Ευφροσύνη.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1912 το Ελληνικόν ναυτικόν δια των πλοίων Ύδρας, Σπετσών, Θυέλλης και Λόγχης απελευθερώνει από τον τουρκικόν ίν-γόν την Θάσον, δια δε του Αβέρωφ και Ψαρρών την Ίμβρον και την Σαμοθρά-κην.

Ο ελληνικός στρατός της Ηπείρου συνάπτει μικροσυμπλοκάς. Ο στρατός της Μακεδονίας εκδιώκει τους Τούρκους προς το Σόροβιτς και Γιαννιτσά.

Το 1919 στο μέτωπο στη Μ. Ασία ο ελληνικός στρατός δρα με περιπόλους. Το 1920 εις τον τομέα του Τζεντίς συνεχίζεται ο αγών μετάξι Ελλήνων και Τούρκων.

Το 1921 η ελληνική στρατιά στην Μ. Ασία δρα δια πυροβολικού και περι­πόλων.