14 Αυγούστου, 2010

Στην Πάρο βρίσκεται ο Μακαριώτατος για τις εορταστικές εκδηλώσεις του Δεκαπενταύγουστου

Αρχιεπίσκπος 4

Στις εορταστικές εκδηλώσεις που θα γίνουν στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή της Πάρου θα προεξάρχει, φέτος τον Δεκαπενταύγουστο, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Σήμερα 14 Αυγούστου στις οκτώ το βράδυ θα τελεστεί, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, και θα ακολουθήσει η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας στον περίβολο του Ιερού Ναού. Στις οκτώ και μισή αύριο το πρωί θα πραγματοποιηθεί Πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο, στο οποίο θα προεξάρχει ο Μακαριώτατος.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα ψαλλεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός, ενώ στις οκτώ το βράδυ θα γίνει η Λιτάνευση της Ι. Εικόνας.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν στο Λιμάνι της Πάρου με την ομιλία του Μακαριωτάτου.

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΩΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Β΄ΜΕΡΟΣ)

kandila

Σταχυολογούμε και παραθέτουμε ωρισμένα στοιχεία αυτής της παραδοθείσης παρακαταθήκης, αυτής της Διαθήκης του Θεού προς την Εκκλησία και την ανθρωπότητα, που αφορούν τα στοιχεία της μοναδικότητας, και της υπεραγιότητας της Θεοτόκου, και την αναγνώρισή της από το Θεό και εν συνεχεία από το πλήρωμα της Εκκλησίας.

1) Οι λόγοι του προφήτου Ησαΐα «Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός» (Ματθ. 1,23 και Λουκ. 1,27), τί άλλο βεβαιώνουν επισήμως παρά την αγιότητα της Θεοτόκου;

2) Οι πληροφορίες του Ευαγγελιστού Λουκά: «Και εισελθών ο άγγελος πρός αυτήν είπε χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού ευλογημένη, σύ εν γυναιξίν» (Λουκ. 1,28) επικυρώνουν τις πολλές χάριτες και αρετές της Θεοτόκου, καθώς και την όλως ιδιαίτερη προτίμηση, εκτίμηση, εκλογή και εύνοια του Θεού προς Αυτήν. Γενικώς την αναμφίβολη αναγνώρισή του.

3) Οι λόγοι της Θεοτόκου, όταν της ανήγγειλε ο άγγελος, ότι θα γεννήσει τον Ιησού «πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω» (Λουκ. 1,34) δηλώνουν την σύνεση, αλλά και πάλι την αγιότητα, την απλότητα και αδολότητα της Θεοτόκου.

4) Επίσης, η απέριττη και σαφής δήλωση της Θεοτόκου «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1,38), δηλώνει και τονίζει την υποταγή της Θεοτόκου στους λόγους και το θέλημα του Θεού, την πίστη της και την εμπιστοσύνη της σ' Αυτόν, καθώς και την ταπεινοφροσύνη της επί πλέον δε και την ολοκληρωτική προσφορά του είναι της στην πραγματοποίηση του σχεδίου του Θεού.

5) Επίσης, ο ύμνος της Θεοτόκου «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού» (Λουκ. 1,47-48) δηλώνουν και πάλι την αυθόρμητη και ολόψυχη προσφορά της πρός δόξαν του Θεού.

6) Το ότι ανταποκρίθηκε ο Κύριος στην παράκληση της Θεοτόκου να μεταβάλει το νερό σε κρασί στο γάμο της Κανά (Ιω. 2,3 εξ), τί άλλο σημαίνει παρά την πίστη της σ' Αυτόν, αλλά και την παρρησία της πρός Αυτόν.

7) Το ότι ο Κύριος την εμπιστεύθηκε λίγο προ του θανάτου Του στον αγαπημένο του μαθητή, τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (Ιω. 19,27), το μαθητή της αγάπης, δείχνει την ιδιαίτερη φροντίδα και εύνοια Του προς τη Θεοτόκο. Σημ. Εδώ μάλιστα θα μπορούσαμε να σημειώσουμε και να τονίσουμε το γεγονός αυτό πρός περαιτέρω σκέψεις, το ότι δηλ. ο Κύριος την εμπιστεύθηκε στον Ιωάννη, οποίος είναι και ο εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, της Εκκλησίας της αγάπης, όπως και ο Απ. Πέτρος θεωρείται εκπρόσωπος της Δυτικής Εκκλησίας.

8) Αλλά και το ότι «διαπέρασε την ψυχή της ρομφαία», όπως την είχε προειδοποιήσει προφητικά ο δίκαιος Συμεών (Λουκ. 2, 35), όταν αντίκρυσε με υπομονή σιωπηλή, σταυρωμένο αδίκως, το μονογενή της υιό (Ιω. 19,25) δεν είναι ένα στοιχείο και μια απόδειξη της καρτερικής υπομονής Της στο δικό της πόνο και της συμμετοχής Της στον ανθρώπινο πόνο γενικώτερα;

β.Εκκλησιαστική αναγνώριση

Έχοντας, λοιπόν, η Θεοτόκος αυτά τα αναντίρρητα στοιχεία και ενδείξεις-αποδείξεις της αγιότητας από τα αυθεντικά κείμενα της Εκκλησίας δεν χρειαζόταν ούτε χρειάζεται καμία τυπική επικύρωση για την αναγνώρισή της ως Αγία. Η αναγνώρισή της είναι αυθεντικά δεδομένη. Γι΄ αυτό και η άτυπη και γενική αναγνώριση της ήταν και είναι πάνδημος, διατοπική και διαχρονική. Και το στοιχείο.

9)Τούτο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, η Εκκλησία, τα μέλη της, κλήρος και λαός, καθημερινώς και ιδιωτικώς στις προσευχές τους, αλλά και δημοσίως και επισήμως σε όλες τις λατρευτικές προς τον Θεό Συνάξεις επικαλούνται τις πρεσβείες της Θεοτόκου προς την Παναγία Τριάδα και ιδιαιτέρως προς τον Υιό Της.

10) Για όλα δε αυτά τα θαυμάσια μεγαλεία και την εξυμνούν και την μακαρίζουν όλες οι γενεές σύμφωνα και με αυτό που προφητικά είπε η ίδια: «Ιδού γάρ από του νύν μακαριούσι με πάσαι αί γενεαί ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού είς γενεάς γενεών τοίς φοβουμένοις αυτόν» (Λουκ. 1,48 εξ.). Σ' αυτόν τον ύμνο φαίνεται και η θεία έμπνευσή της και το προφητικό της χάρισμα αλλά και η ταπεινοφροσύνη της για άλλη μία φορά η διά της υπαγωγής και αποδόσεως των γύρω από αυτήν μεγαλείων, θαυμαστών φαινομένων; και υπερφυσικών σημείων στον Παντοδύναμο Κύριο, στον Άγιο Θεό και στο έλεός Του προς όλες τις γενεές των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν και λατρεύουν Αυτόν.

11) Επί πλέον, άλλο ένα στοιχείο αποδοχής και αναγνωρίσεως της αγιότητας της Θεοτόκου είναι και το ότι τα μέλη της Εκκλησίας έχουν καθορίσει σε πολλές τακτές ημέρες (ακίνητες εορτές) του εκκλησιαστικού - λειτουργού χρόνου ανάμνηση γεγονότων της ζωής Της, όπως 7-8 Σεπτεμβρίου, το γενέθλιον της Θεοτόκου, 20-21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Θεοτόκου στο Ναό, 2 Φεβρουαρίου, η Υπαπαντή, 25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός, την Παρασκευή μετά το Πάσχα, η Ζωοδόχος Πηγή (κινητή εορτή), 13-15 Αυγούστου, η κοίμηση της Θεοτόκου, 31 Αυγούστου, η κατάθεση της Τίμιας Ζώνης Της και άλλες τοπικές εορτές.

12) Το ότι έχουν αφιερώσει ναούς στο όνομά Της σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γής καθώς και το ότι πολλοί Χριστιανοί ανά τους αιώνες παίρνουν το όνομά της, όπως Μαρία, Μάριος, Παναγιώτα, Παναγιώτης, Δέσποινα, Ζωή κ.α,

13) Αλλά και η πληθύς των θαυμάτων που επιτελούνται σε διάφορους ναούς και τόπους, όπως στην Τήνο, στην Πάρο, στον Προυσσό, στην Λούρδη και αλλαχού με την επίκληση του ονόματός της και με την παράκληση να πρεσβεύει στον Υιό και Θεό Της με την παρρησία που έχει προς Αυτόν, είναι αδιάψευστα στοιχεία της Αγιότητάς Της.

14) Τέλος, και ο μεγάλος αριθμός των προσωνυμιών, όπως: Αειπάρθενος, Μεγαλόχαρη, Πλατυτέρα, Γλυκοφιλούσα, Τριχερούσα, Ελεούσα, Γρηγορούσα, Γιάρτισσα, Γοργοεπήκοος, Οδηγήτρια, ακάθιστη, υπέρμαχος Στρατηγός, Παντάνασσα, Μυροβλήτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Πονολύτρια, Ρόδον το αμάραντον, κ.α. το ίδιο γεγονός την Παναγιότητάς Της και της Υπεραγιότητάς Της αναγνωρίζουν, μαρτυρούν, επιμαρτυρούν και επισφραγίζουν.

15) Και κατακλείοντες το παρόν κείμενο θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Όλα τα ανωτέρω στοιχεία χρησιμοποιούνται ως κανονικά - κανονολογικά κριτήρια για την Παναγιότητα της Θεοτόκου. Ίσως θα πούν μερικοί ότι αρκεί - και επισκιάζουνται - από το γεγονός και μόνο ότι υπήρξε Θεοτόκος, ότι εγέννησε τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, για τον οποίο ομολογούμε στον απόλυτο βαθμό της αναμαρτησίας το: «Εις άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός είς δόξαν Θεού Πατρός».

Εμείς καταθέτουμε τα ανωτέρω ως ένα ταπεινό και μικρό κανονολογικά ύμνο πρός την Παναγία μας Θεοτόκο, προς τιμήν της οποίας φέρουμε (κι εμείς) το όνομα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

image_thumb8444444444444444444484444[1]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Μιχαίος. Ήταν ένας από τους δώδεκα μικρούς προφήτες από τη φυλή του Εφραίμ, γιος του Ιωράμ. Ιΐροφήτευσε 84 χρόνια και προέλεγε τον ερχομό του Χριστού. Επειδή ήλεγχε τον βασιλέα Σαμάρειας Αχαάβ δια τις α­μαρτίες του, εδιώκετο υπ' αυτού δια τούτο ζούσε στα όρη. Αφού πέθανε ο Α­χαάβ ήλεγχεν τον γιο του Ιρωάμ, διότι ακολούθησε και αυτός τα ίχνη του πατέ­ρα του. Ο Ιρωάν τον εκρέμασε και τον εθανάτωσε. Το πτώμα του το έθαψαν οι συγγενείς του στην πατρίδα του Μωρανθή.

2) Ο άγιος μάρτυς Ουρσίκος. Καταγόταν εκ της πόλεως Σιβεντού της Ανω Ιλλυρίας και ήταν το επάγγελμα στρατιώτης. Ως χριστιανός διεβλήθη στον βα­σιλέα και εβασανίσθή σκληρά, τέλος απεκεφαλίσθη.

3) Ο άγιος Μάρκελλος επίσκοπος Απαμείας. Έλαβε δια της φωτιάς τον α-μάραντον στέφανον.

4) Ο άγιος Λούκιος. Ετελείωσε τον βίον δι' απαγχονισμού.

5) Ο άγιος Συμεών, ο Τραπεζούντιος.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1822 στο Κούγι έξω του Ναυπλίου έγινε σφο­δρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Στην μάχην την οποίαν εκέρδισαν οι Έλληνες, εφονεύθη ο Νικ. Αναγνωστόπουλος (αδελφός του Νικηταρά).

Το 1824 ο Αιγυπτιακός στόλος καταπλέει στην Κω. Στα Καλύβια της Λα­μίας οι Έλληνες υπό τους Βέικον και Τασούλα κατόπιν μάχης τρέπουν τους Τούρκους σε φυγή.

Το 1825 έξω της Δαβιάς Τριπόλεως, έγινε μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρ­κων. Την αυτήν ημέραν οι Τούρκοι επιτίθενται εναντίον των Ελλήνων εις Μύ­λους Ζαράχωβας και αποκρούονται.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία συνάπτει μάχες περιπόλων στην περιοχή Ουσάκ.

Το 1921 οι ελληνικές δυνάμεις της στρατιάς Μ. Ασίας συνάπτουν σφοδράν μάχην οτο Χαμπούρ Ογλού. Οι Τούρκοι αντιτάσουν σφοδράν αντίστασιν, (α­πώλειες Ελλήνων στις 3ήμερες μάχες στο Α" σώμα στρατού 24 αξιωματικούς 415 οπλίτες νεκρούς και 115 αξιωματικοί και 24.552 οπλίτες τραυματίες).

Το 1922 η χθες αρξάμενη μεγάλη επίθεσις των Τούρκων συνεχίζεται. Οι ελληνικές δυνάμεις παρά την ηρωικήν αντίστασιν των υποχωρούν.

Το 1949 οι Εθνικές δυνάμεις κατόπιν εντόνου αγώνος εκδιώκουν τις κομ­μουνιστικές δυνάμεις από τις τελευταίες οχυρές των θέσεις επί του όρους Βί­τσι.