13 Ιουλίου, 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ

clip_image002

γιος Νικόδημος γιορείτης δν γραφεν πλς. Οτε το φθανεν κανοποίησις κ τς πίστεως τν ληθειν, πο γραφε. Τ κίνητρον λου το συγγραφικο του ργου, πρξεν πέρτατος νόμος τς ζως τς ψυχς: γάπη. θεος Νικόδημος γάπα περιπαθς, δι κα γραφε γλαφυρς. Δν διδε ξηρς συνταγάς· α τρέμουσαι στεώδεις χερες του, παρεσκεύαζον τ φάρμακα δι τν σωτηρίαν τν συνανθρώπων του, κα μεγάλη κα καθαρ καρδία του φλέγετο ες τν κάμινον τς προσευχς, δι ν γίνουν λυσιτελ. ερς πατρ ζησεν, θλησε νομίμως, φωτίσθη, γάπησε κα γραψεν. ς κοπιν γεωργός, ες τ νοητν το Κυρίου γεώργιον, γεύετο ατς πρτος τν καλλίκαρπον τς χάριτος καί, λλοιωμένος π τν θείαν νέργειαν, τν μετέδιδεν εροπρεπς κα ες τος δελφούς του, διότι γιος Νικόδημος πρ παντς γάπα, γάπα τν Χριστν κα τν πλησίον. (Θεόκλητος μοναχς Διονυσιάτης)

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα

και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε.

(Νικόδημος Αγιορείτης)

Η αιτία που δεν διακρίνουμε ορθά όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε και αλλά πολλά, είναι γιατί δεν τα σκεφτόμαστε στο βάθος τους ποια είναι, αλλά πιάνουμε την αγάπη ή το μίσος σε αυτά, αμέσως από μόνη την εξωτερική τους μελέτη και εμφάνιση. Έτσι όταν, η αγάπη τους ή το μίσος προλαμβάνουν και σκοτίζουν το νου μας και γι'; αυτό δεν μπορεί να τα διακρίνει σωστά, όπως είναι στην αλήθεια. Λοιπόν, εσύ αδελφέ μου, εάν θέλεις να μην βρει τόπον η πλάνη αυτή στο νου σου, πρόσεχε καλά· και όταν, ή βλέπεις με τα μάτια ή μελετάς με το νου κανένα πράγμα, κράτα όσο μπορείς την θέλησή σου και μην την αφήσεις να το αγαπήσει ή να το μισήσει, αλλά παρατήρησέ το με το νου μοναχά. Πριν απ' όλα, όμως, σκέψου φρόνιμα, ότι αν αυτό είναι οδυνηρό και αντίθετο στην φυσική σου κλίση, παρακινείσαι από το μίσος να το αποστρέφεσαι. Αν όμως σου προξενεί ευχαρίστηση, παρακινείσαι από την αγάπη να το θέλεις. Γιατί, τότε που ο νους σου δεν είναι ζαλισμένος από το πάθος, είναι ελεύθερος και καθαρός και μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και να διαπεράσει μέσα στο βάθος του πράγματος, που το κακό είναι κρυμμένο κάτω από την ψεύτικη ευχαρίστηση ή που το καλό είναι σκεπασμένο κάτω από την επιφάνεια του κακού.

Αν όμως η θέλησις πρόλαβε να το αγαπήσει ή να το μισήσει, δεν μπορεί πλέον ο νους να το γνωρίσει καλά, καθώς πρέπει· διότι εκείνη η διάθεσις, ή καλύτερα να πω, εκείνο το πάθος που μπήκε στο μέσο, σαν τείχος, ζαλίζει το νου τόσο, που νομίζει το πράγμα άλλο από εκείνο που είναι στην αλήθεια και το περνά ως τέτοιο στην επιθυμία, η οποία όσο πηγαίνει μπροστά και περισσότερο αγαπά ή μισεί το πράγμα εκείνο, τόσο και ο νους σκοτίζεται περισσότερο και έτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι να φαίνεται στην επιθυμία το πράγμα εκείνο περισσότερο όσο ποτέ αγαπητό ή μισητό. Έτσι όταν δεν τηρείται ο παραπάνω κανόνας που είπα, (ο οποίος είναι πολύ αναγκαίος σε όλη αυτή την εκγύμναση), δηλαδή, το να κρατάς την επιθυμία σου από την αγάπη ή το μίσος του πράγματος, αυτές οι δύο δυνάμεις της ψυχής, ο νους δηλαδή και η θέλησις, προχωρούν πάντα κακώς, σαν σε κύκλο, από το σκοτάδι σε βαθύτερο σκοτάδι και από το σφάλμα σε μεγαλύτερο σφάλμα. Λοιπόν, φυλάξου, αγαπητέ, με κάθε είδους προσοχή, από την εμπαθή αγάπη ή το μίσος του κάθε πράγματος, το οποίο δεν έφθασες να ερευνήσεις καλά πρότερα με το φως του νου και του ορθού λόγου, με το φως των θείων Γραφών, με το φως της χάριτος και της προσευχής και με την κρίση του πνευματικού σου πατρός για να μην κάνης λάθος και να υπολογίζεις το αληθινά καλό για κακό και το αληθινά κακό για καλό. Καθώς αυτό συμβαίνει να γίνεται, ως επί το πλείστον, σε κάποια έργα, τα οποία φαίνονται μεν καθ' εαυτά πως είναι καλά και άγια, για μερικές όμως περιστάσεις· δηλαδή γίνονται ή παράκαιρα ή σε σχετικό τόπο ή με ανάλογο μέτρο, προξενούν όμως μεγάλη βλάβη σε εκείνους που τα επιχειρούν, καθώς γνωρίζουμε πολλούς που κινδύνευσαν σε παρόμοια επαινετά και αγιότατα έργα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΛΑΓΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ “ΕΠΙΣΚΟΠΟ” ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΤΗΝΟΥ – ΝΑΞΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

image

Ο κ. Λαγουρός μεταξύ άλλων γράφει στην Επιστολή του:

«...Δέν πρέπει νά σάς διαφεύγει, καί τό τονί­ζουμε αυτό, ότι τιμάμε, σεβόμαστε καί άγαπάμε τούς ρωμαιοκαθολικούς συμπολίτες καί φίλους μας. Συνεργαζόμαστε επαγγελματικά ή φιλικά καί εκτιμάμε τό ήθος καί τήν απρόσκοπτη συνεργασία τους "έν άφελότητι καρδίας". Συ­νεπώς, ή "αγάπη", τήν όποια έτακαλείσθε συ­νεχώς, προφορικώς καί γραπτώς, έπί τής ουσίας υπάρχει, άλλά ποτέ δέν είναι δυνατόν αυτή μόνη της νά υποκαταστήσει καί τόν ισο­δύναμο πυλώνα της "αληθείας", γεφυρώνοντας απατηλά τις ουσιώδεις θεολογικές διαφορές Ανατολής καί Δύσεως. "Άληθεύοντες έν αγά­πη", τονίζει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Ή αγάπη καί ή τιμή υπάρχουν. Άλλά ποτέ αυτές δέν συμ­βιβάζουν τά ασυμβίβαστα στά θέματα πίστεως, βιώσεως καί παραδόσεως. Δέν θά αναφερθώ σέ θεολογικές δογματικές διαφορές, πού καθι­στούν αδύνατη τήν ενότητα, όπως τήν υπονοείτε, παρά τούς άκαρπους πολυετείς "διάλο­γους.

Περιορίζομαι όμως νά σάς ερω­τήσω: δέχεσθε αυτό τό προσβλητικό καί υποτι­μητικό, πού είπε πρό δύο ετών ό "αλάθητος" πά­πας Βενέδικτος, ότι "ή αδελφή Όρθόδοξη Εκκλησία είναι έλλειματική περί τήν πίστη, αφού δέν αναγνωρίζει τό πρωτείο του"; Άφού λοιπόν οι Όρθόδοξοι είμαστε "ελλειμματικοί περί τήν πίστη", γιατί θέλετε τόσο επίμονα, νά "περιφέρουμε όμού τό νεκρόν σώμα του Ιησού” τήν Μ. Παρασκευή στήν παραλία της Τή­νου;

Πραγματικά, πιστεύετε στά σοβαρά, ότι θά υπάρξει "Ορθόδοξος πιστός, τού οποίου δέν έχει αμβλυνθεί τό Όρθόδοξο φρόνημα, όπως συμβαίνει σήμερα (γιά κάποιους Όρθοδόξους μέ ευθύνη των Ποιμαίνων), πού θα αποδεχθεί διδασκαλίες καινοφανείς, όπως τό "πρωτείο", τό "αλάθητο" τού πάπα καί τήν Ούνία;...

Ό Χρι­στός παραμένει επάνω ατό Σταυρό ξανασταυρωμένος καί έμείς σφετεριστές θρόνων ξιφασκούμε ανελέητα ποιός είναι "πρώτος", ποιός κυρίαρχος τής οικουμένης»!...

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 13 ΙΟΥΛΙΟΥ

image_thumb8444444444444444444484444[3]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Η σύναξις του αρχαγγέλου Γαβριήλ.

2) Η αγία μάρτυς Γολινδούχ, η μετωνομασθείσα Μαρία. Καταγόταν εκ Περσίας. Από οπτασίαν, την οποίαν είδε δύο φορές, επίστευσεν εις τον Χριστόν, εβαπτίσθη και ωνομάσθη Μαρία. Δια τούτο κατεδικάσθη από τον άνδρα της και τον βασιλέα των Περσών και εξωρίσθη στο φρούριον της Λήθης, όπου πέρασε 18 χρόνια βασανιζομένη επειδή δεν αρνήθηκε τον Χριστόν. Κατόπιν ερρίφθη εις λάκκον, 4 μήνες. Στη συνέχεια υπέση και άλλα βασανιστήρια και εσώθη υπό θείου αγγέλου. Τέλος πήγε στην Κων/πολιν, όπου παρέδωκε την ψυχήν της εις τον Κύριον.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1826 οι πολιορκούμενοι στην Ακρόπολιν Έλ­ληνες, εξήλθον ξιφήρεις από την Ακρόπολιν και κατεδίωξαν τους Τούρκους μέ­χρι της μονής Πετράκη.

Το 1913 στο χωρίον Σιμιτλή Μακεδονίας οι ελληνικές δυνάμεις μάχονται σκληρώς εναντίον των Βουλγάρων και καταλαμβάνουν αυτό ως και το Τρέσκοβο. Εις τον τομέα της στρατιάς Δαμιανού η μάχη συνεχίζεται σφοδρώς των Βουλγάρων αντεπιτιθεμένων.

Το 1919 στο μέτωπο της Μ. Ασίας ο ελληνικός στρατός καταδιώκει Τούρ­κους άτακτους.

Το 1920 στη Μ. Ασία περιοχές Κούλα συνεχίζεται η μάχη των Ελλήνων και Τούρκων και η 12 Μεραρχία ελευθερώνει τη Θράκη.

Το 1921 οι ελληνικές δυνάμεις της Μ. Ασίας αποκρούουν όλες τις τουρκι­κές επιθέσεις και αντεπιτίθενται. Οι απώλειες των Ελλήνων στις επιχειρήσεις Ιουνίου-Ιουλίου 1921 ήταν 8073 από τους οποίους 75 αξιωματικοί και 1416 ο­πλίτες νεκροί και 208 αξιωματικοί και 6.264 οπλίτες τραυματίες.

Το 1922 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία ενεργεί επιχειρήσεις αναγνώρι­σης.