Β΄ ΜΕΡΟΣ
Σύγχυση Φύσης καί Ενέργειας του Θεού
Ποιό είναι τό πρόβλημα όταν λέγουν οί Φράγκοι ότι ή ενέργεια του Θεού είναι κτίσμα; Πρώτα άπ' όλα τό σπουδαιότερο είναι νά καταλάβουμε ότι περιγράφουν ενα θεό τόν οποίον δέν περιέγραφαν καί δέν είδαν οί Προφήται, οί Απόστολοι καί οί Πατέρες τών αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Περιγράφουν έναν αλλοτριωμένο θεό, εναν ανύπαρκτο θεό, εναν θεό ό όποιος είναι αποκύημα της φαντασίας καί της φιλοσοφικής, στοχαστικής μεταφυσικής μωρολογίας τών Φράγκων. Ό Θεός δέν εχει φυσική ενέργεια λέγουν καί τότε πλέον άρειανίζουν, διότι ό "Αρειος ήταν ό πρώτος πού έλεγε ότι ή ενέργεια του Λόγου καί του Πνεύματος ήταν κτίσματα. Είναι αίρεσις αυτό.
"Επειτα λέγουν οί Φράγκοι ότι ή ενέργεια του Θεού γίνεται καί απογίνεται: είναι κτίσμα, δηλαδή δημιουργείται τό σύνολο αυτό καί μετά απογίνεται, έρχεται πάλι σέ ανυπαρξία. Δηλαδή, π.χ. ή φωτιά πού παρουσιάστηκε στήν βάτο του Μωϋσέως, ή δόξα του Θεού επί του όρους Σινά, οί Θεοφάνειες στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, όλα είναι κτίσματα γινόμενα καί άπογινόμενα, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, πράγματα πού στήν ουσία ούτε ό 'Άρειος δέν έτόλμησε νά πει, διότι αυτός είπε ότι ό Λόγος καί τό Πνεύμα ήσαν κτίσματα - φοβερή αίρεσις - άλλά τουλάχιστον είχε τήν κοινή λογική νά πει ότι οί ενέργειες του Θεού Πατρός ήσαν άκτιστες. Οί Φράγκοι όμως καταλήγουν καί λέγουν ότι αν καί ή ολότητα της Αγίας Τριάδος, οί τρείς υποστάσεις, είναι άκτιστες, όμως ή ενέργεια είναι κτίσμα! Αργότερα θά δούμε τήν Εκκλησία μας νά καταδικάζη τήν Άρειανική αυτήν αντίληψη στό πρόσωπο του Βαρλαάμ καί του Ακινδύνου.
Στήν συνέχεια, επειδή δέν μπορούσε νά εύσταθήσει αυτή ή άποψή τους, υίοθετούν τήν αντίληψη ότι ή ενέργεια καί καί ή ουσία του Θεού ταυτίζονται καί έτσι ξέπεσαν στήν αίρεσι του Σαβελλιανισμού, μία αίρεσι ή οποία προϋπήρξε της άρειανικής αίρέσεως καί ή οποία έλεγε παρόμοια γύρω άπό τίς τρείς υποστάσεις της Αγίας Τριάδος λέγοντας ότι τά τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ήταν όμοϋπόστατα, δηλ. αίρεσις φρικτή. Έδώ οί Φράγκοι σαβελλιανίζουν διότι ταυτίζουν τήν ενέργεια καί τήν ουσία του Θεού. Τό πρόβλημα είναι ότι βλασφημούσαν εναντίον τών Όρθοδόξων αργότερα στήν εποχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ότι ή ενέργεια τήν οποία έβλεπαν, ή φυσική ενέργεια καί δόξα της Αγίας Τριάδος, πού έβλεπαν οί μοναχοί, ήταν κτίσμα όπως είπαμε καί παραπάνω, γινόμενον καί άπογινόμενον.
Ή σύγχυσις κοινών καί
άκοινωνήτων της Άγ. Τριάδος
Τό άλλο πρόβλημα πού αντιμετωπίζουμε στήν αίρεσι τών Φράγκων είναι ότι συγχέουν τά κοινά καί τά άκοινώνητα υποστατικά ιδιώματα τών τριών προσώπων της Τριαδικής θεότητος. Δηλαδή στήν Αγία Τριάδα υπάρχουν τά κοινά, (αυτά πού ανήκουν καί στά τρία πρόσωπα), καί τά άκοινώνητα, (αυτά πού ανήκουν ιδιαίτερα στό κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ξεχωριστά). Δηλαδή, τί είναι τά κοινά τής Αγίας Τριάδος; Ή θεότητα, ή ουσία, ή δόξα, ή βασιλεία, ή ενέργεια, τό άκτιστον, τό άναρχον, τό αΐδιον, κ.ο.κ. όσα λέγονται γύρω άπό τήν ουσία είναι κοινά καί στά τρία πρόσωπα τής 'Αγίας Τριάδος.
Τά άκοινώνητα είναι ότι ό Πατήρ είναι πάντοτε Πατήρ καί ουδέποτε μετατρέπεται εις τήν ύπόστασιν του Λόγου, ούτε ό Λόγος γίνεται Πατήρ, ούτε ό Πατήρ γίνεται Πνεύμα, ούτε τό Πνεύμα γίνεται Πατήρ. Ό Πατήρ είναι αιτιατός του Λόγου, γεννά τόν Λόγον καί έκπορεύει τό Άγιον Πνεύμα. Αυτά είναι τά ακοινώνητα υποστατικά ιδιώματα τής Αγίας Τριάδος, δηλαδή είναι ξεχωριστές ιδιότητες τών τριών προσώπων. Οί Φράγκοι συγχώνευσαν τά κοινά καί τά ακοινώνητα λέγοντας ότι όλα είναι κοινά στήν Αγία Τριάδα καί άπό αυτό έβγαλαν τήν αίρεση του «Filioque», αφού εταύτισαν τήν ενέργεια (παρερμηνεύοντας τήν ερμηνεία του Αγίου Αμβροσίου) μέ τήν ουσία του Θεού καί μέ τόν τρόπο αυτό έγινε σύγχυσις τών υποστατικών ιδιωμάτων. Είναι λεπτό αυτό τό σημείο, άλλά έτσι ανέτρεψαν όλη τήν δομή του δόγματος τής Αγίας Τριάδος.
Καί γι' αυτό λέγουν ότι είναι κοινά καί τά ακοινώνητα. Πιστεύουν ότι όλα είναι κοινά μέσα στήν Αγία Τριάδα, ότι δέν υπάρχουν ακοινώνητα υποστατικά Ιδιώματα, γι' αυτό λέγουν ότι τό Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται καί έκ του Υιού, διότι κατ' αυτούς έχει κοινή υποστατική ιδιότητα ό Λόγος μέ τόν Πατέρα καί φθάνουν μάλιστα στό σημείο νά παρουσιάζουν τό Άγιο Πνεύμα ως ενέργεια του Θεού, τό όποιον είναι βέβαια άκρως βλάσφημο καί αιρετικό.
Εισάγεται ή δυαρχία μέσα στήν Αγία Τριάδα ενώ υπάρχει μοναρχία. Ή πηγή τών υποστάσεων μέσα στήν Αγία Τριάδα είναι μόνον ό Πατήρ ό Πατήρ γεννά τόν Λόγον καί έκπορεύει τό Άγιον Πνεύμα. Αυτό είναι συγκεκριμένο, βασικό, καί θεμελιώδες δόγμα τής Μίας, Αγίας, Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας καί γνώρισμα τής Όρθοδόξου εμπειρίας τών Πατέρων τής Εκκλησίας μας."Οποιος διδάσκει αλλότρια είναι άποκεκομένος τής αποστολικής διαδοχής, διότι περιγράφει άλλότριον καί άνύπαρκτον θεόν.
Ό απόλυτος προορισμός
Μέσα σέ όλες τίς αιρέσεις τους, δέχονται τόν απόλυτο προορισμό, ότι δηλαδή ό Θεός προορίζει ορισμένες φυλές (καί αυτή ήταν καθαρή τευτονοφραγκική διδασκαλία πού διείσδυσε στήν Δυτική Ευρώπη καί δυστυχώς υιοθετήθηκε άπό τούς Φράγκους καί προωθήθηκε διά μέσου του παπικού θρόνου). Δέχθηκαν τόν απόλυτον προορισμόν έστω καί κατά τό ήμισυ, αφού δέχονται ότι υπάρχει ή ευγενική φυλή, ή φυλή, ή τάξις τών ευγενών καί έξεχώρισαν τόν κόσμον στήν τάξη τών ευγενών καί στήν τάξη τών υποτελών.
Αυτή είναι ή βάση του φεουδαρχισμού καί στήν συνέχεια άπό εκεί έγεννήθη ή έννοια τής ανωτερότητας τής Αρείας φυλής του Χίτλερ, κ.ο.κ. Διαστρέβλωσαν τήν αλήθεια ακόμη γύρω άπό τήν ιστορία τής λεγομένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έχοντας φοβερό μίσος κατά τών Ρωμαίων, οι οποίοι ήσαν οί φυσικοί διάδοχοι του Αλεξάνδρου καί τών αρχαίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων καί τής ελληνορωμαϊκής σοφίας, άλλά αυτό είναι επί τών εθνικών θεμάτων, πράγμα τό οποίο δέν είναι του παρόντος.
Νοσηρός Χριστιανισμός
Ό παπισμός εκπροσωπεί εναν νοσηρό Χριστιανισμό, ό οποίος φιλοσοφεί πλέον, δέν θεραπεύει καί βάσει αυτής τής αιρετικής διδασκαλίας, εισάγεται καί ή έννοια τής θείας οργής καί τής θείας ικανοποιήσεως κατά αιρετικό τρόπο. Διότι όλα μέσα στήν ορθοδοξία έχουν τό νόημά τους, ενώ μέσα στήν αίρεση άλλοιούνται, έχουν άλλο χαρακτήρα. Όλα μέσα στό χώρο τής φραγκολατινικής δεισιδαιμονίας γίνονται γιά νά ικανοποιήσουν δήθεν τήν τρωθείσαν θείαν οργήν.
Ό Χριστός, κατ' αυτούς, δέν σταυρώνεται γιά νά καταργήσει τόν τό κράτος έχοντα του θανάτου, νά λύσει τήν αμαρτία του κόσμου, καί νά φέρει τήν χάρη καί τήν ευλογία του Θεού στήν ανθρωπότητα διά τής Αναστάσεως. Ό Χριστός, κατά τούς Φράγκους, σταυρώνεται γιά νά ικανοποιήσει τήν οργή του Θεού Πατρός. Αυτή είναι ή αιρετική διδασκαλία περί ικανοποιήσεως τής θείας οργής καί ή παρερμηνεία τών χωρίων της Καινής Διαθήκης του Αποστόλου Παύλου. Οπόταν, ό άνθρωπος βρίσκεται ένοχος έναντι του Θεού καί πρέπει νά ικανοποιηθεί ή οργή του Θεού γιά νά απαλλαχθεί ό άνθρωπος άπό τήν ενοχοποιόν κατάστασίν του έναντι του Θεού.
Επομένως, κατά τούς παπικούς, ή σωτηρία του άνθρώπου δέν ήταν ή λύτρωση άπό τόν διάβολο καί άπό τόν θάνατο, άλλά άπό τόν ίδιο τόν Θεό! Ή πεπλανημένη αυτή διδασκαλία περί ικανοποιήσεως τής θείας οργής είναι ή βάση τής φραγκολατινικής θεολογίας άλλά καί γενικώτερα τών προτεσταντικών εκκλησιών. Αυτή ή φοβερή καί αρρωστημένη αίρεσις εκπροσωπείται άπό τόν σύγχρονο Πάπα τής Ρώμης ό όποιος πέρα ώς πέρα υπερθεματίζει τήν αρρωστημένη αυτή διδασκαλία, ή οποία έχει επιφέρει τόσα δεινά στήν ανθρωπότητα καί τελικά έχει ταλαιπωρήσει τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, διότι ό άνθρωπος αυτός δέν γνωρίζει ότι ή ενέργεια τής αγάπης του Θεού προς αυτόν είναι αμείωτη καί ότι ό Θεός αγιάζει καί καθαρίζει καί φωτίζει τόν άνθρωπον.
Τό καθαρτήριον
Στή συνέχεια, οί Φράγκοι έκήρυξαν τήν αίρεσι του πουργατορίου (καθαρτηρίου) πυρός όπου εκεί ταλαιπωρούνται οί ψυχές τών ανθρώπων μέσα σ' ενα κτιστό πύρ τό οποίο ικανοποιεί τήν οργή του Θεού γιά τίς αμαρτίες γιά τίς όποιες ήδη έλαβαν άφεση οί άνθρωποι, άλλά γιά νά ικανοποιηθεί δήθεν καί ή τρωθείσα οργή καί δικαιοσύνη του Θεού πρέπει νά βασανιστούν οί ψυχές τών ανθρώπων μέσα στό πουργατόριον πύρ.
Οί παπικοί διαιρούν τήν Θεολογίαν σκοπίμως
Προχωρούμε σέ άλλες αιρέσεις επάνω στά κύρια δογματικά ζητήματα, καί βέβαια όλα είναι δογματικά καί τό φοβερό είναι ότι οί φραγκολατίνοι ξεχωρίζουν τήν θεολογία σέ βιβλική, σέ δογματική, σέ καινοδιαθηκική, σέ παλαιοδιαθηκική θεολογία κ.ά., ενώ ή θεολογία τής Εκκλησίας μας είναι ενιαία καί άπτεται του ανθρώπου μέ τήν έννοια τής αποθεραπείας του.
Στήν Παλαιά Διαθήκη θά δούμε ότι οί Λατίνοι αίρετίζουν καί σέ αυτό τό σημείο, δέν δέχονται ότι ό μεγάλης βουλής άγγελος τής Παλαιάς Διαθήκης ήτανε ό Θεός τής Καινής Διαθήκης, δηλαδή δέν δέχονται ότι ή άποκάλυψις τής Αγίας Τριάδος έγένετο στήν Π.Δ. καί ό Θεός ώμίλει διά του Λόγου αυτού στους Προφήτες. Γι' αυτό καί οί Πατέρες τής Κυριακής τής Όρθοδοξίας λέγουν καί αναφέρουν ότι «οί Προφήται ώς είδον, οί Απόστολοι ώς έκήρυξαν, ή αλήθεια ώς ελαμψεν». Οί Προφήται καί οί Απόστολοι είδαν τόν κοινόν Θεόν, οί Προφήται είδαν τόν Θεόν-Λόγον άσαρκον, οί Απόστολοι έν σαρκί παραγενόμενον.
Ή «Ιερά» Έξέτασις
Ή όλη δομή τής σωτηριολογίας τών Λατίνων είναι τελείως αντίθετη πρός τήν θεολογία τών Όρθοδόξων καί έγέννησε αυτή ή αρρωστημένη θεολογία όλα τά δεινά στήν ανθρωπότητα, αφού όπως είδαμε αργότερα τούς Φράγκους μέ τήν Ιερά Εξέταση νά καίουν καί νά ταλαιπωρούν καί νά βασανίζουν χιλιάδες χιλιάδων χριστιανούς στήν Δύση μέ τήν κατηγορία δήθεν τών αιρετικών, επειδή δέν συμφωνούσαν μέ τόν φεουδαρχισμό τού λατινισμού καί στή συνέχεια είδαμε τίς σταυροφορίες, τό τάγμα τών Ίησουϊτών καί τόσα άλλα δεινά, τά όποια επέφεραν όλη αυτή τήν νοσηρή κατάσταση.