14 Μαΐου, 2010

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. 14/5/2010

clip_image001

 

 

ΑΠΟΤΕΦΡΩΤΗΡΙΟ

 1) Οι ένδοξοι πρόγονοί μας ανέκαθεν έδειχναν μεγάλο σεβασμό προς τους νεκρούς τους και τους ενταφίαζαν με νεκρώσιμες τελετουργίες και ευχές σε ειδικούς χώρους. Τους χώρους αυτούς τους θεωρούσαν ιερούς και ιδιαίτερα προσφιλείς και τους φρόντιζαν για την πολυτελή τους διακόσμηση, ώστε να μοιάζουν με Μουσεία γλυπτών μνημείων, και μάλιστα υπήρχαν και ειδικοί ενταφιαστές (=νεκροθάπτες) για τον πολυτελή ενταφιασμό. Αυτούς τους χώρους οι πρόγονοί μας τους ονόμαζαν «ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ», όπως μας πληροφορεί ο πατέρας της παγκοσμίου ιστορίας Ηρόδοτος, ο οποίος ακόμη μας ενημερώνει και για τον τρόπο του ενταφιασμού των νεκρών και προς τούτο τον επιβεβαιώνει η αρχαιολογική σκαπάνη.

Ο έτερος ιστορικός μας Θουκυδίδης μας πληροφορεί για τις δημόσιες ταφές - κηδείες που γινόντουσαν στους νεκρούς που εφονεύοντο στις μάχες. Ότι δηλαδή υπήρχαν ειδικοί νόμοι που όριζαν γενικώς για τις ταφές των νεκρών, ακόμη δε και για την οικονομική δαπάνη, (Λεξικό Liddel - Scott, λήμμα «ταφή». Για τους αρχαίους προγόνους μας το να μείνει κάποιος άταφος ήταν η μεγαλύτερη ασέβεια σε νεκρό και η σκληρότερη ποινή τιμωρία που θα του επεβάλλετο, (Σοφοκλής, «Αντιγόνη»). Πολλά από τα προχριστιανικά αυτά νεκρικά έθιμα των προγόνων μας τα κράτησε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και τα οποία βέβαια προσάρμοσε στις νέες Χριστιανικές αντιλήψεις περί της αθανασίας της ψυχής, και άλλα τα ανέχεται εισέτι και τα προσπερνά απαρατήρητα.

Τούτων δεδομένων, ένας ενσυνείδητος γνήσιος ΕΛΛΗΝΑΣ δεν είναι ποτέ δυνατόν να ζητήσει την καύση του ή να επιτρέψει την καύση των συγγενών του, γιατί μια τέτοια απολίτιστη και βάρβαρη συμπεριφορά απέναντι στους νεκρούς μας είναι άγνωστη στον Ελληνικό Πολιτισμό, και γενικά στην εν γένει Ελληνική κουλτούρα που είναι συνυφασμένη με τον ΕΛΛΗΝΑ και τον Ελληνoρθόδοξο Χριστιανικό Πολιτισμό, που όργωσε τον κόσμο και άλλαξε την ιστορία του.

Η ένδοξη ιστορία μας δεν αποδεικνύεται μόνον από τα γραπτά μνημεία που κατέχουμε, αλλά επαληθεύεται και από τα ευρήματα της Αρχαιολογικής σκαπάνης στους ασύλητους τάφους των προγόνων μας και αποτελούν το « όπερ έδει δείξαι » της μακραίωνης ιστορίας μας και του Πολιτισμού μας και που μας βγάζουν πολλές φορές από τεχνικά και ανιστόρητα αδιέξοδα τύπου «ΣΚΟΠΙΑ». Μπορεί να φανταστεί κανείς την ιστορική Εθνική συμφορά που θα υφιστάμεθα ως Ελληνική Φυλή, εάν πράγματι αποτεφρώνονταν οι νεκροί μας; Ομως η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε τον τάφο του πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου στην Πέλλα της Μακεδονίας μας και τούτο είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο - ντοκουμέντο ότι, αφ' ενός μεν η Μακεδονία είναι Ελλάδα, και αφ' ετέρου ότι η βαρβαρότητα της καύσης τον νεκρών μας δεν έχει καμιάν απολύτως σχέση με τον ένδοξο Πολιτισμό μας,

2) Βεβαίως η καύση των νεκρών να εφαρμοστεί για τους ετεροδόξους και μόνον για τους ετεροδόξους, γιατί αν επεκταθεί και σε όποιον άλλον το επιθυμεί, τότε θα προκύψει κοινωνική αναταραχή και σοβαρά άλλα προβλήματα. Τα πολιτικά κόμματα για την καύση των νεκρών, ανεξαιρέτως, προβάλλουν ως επιχείρημα, ότι δεν υπάρχουν στις πόλεις χώροι για ενταφιασμό και ιδιαίτερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Γι' αυτό προτείνουν την καύση και σε όσους άλλους το επιθυμούν ανεξαιρέτως, οπότε ολίγον κατ' ολίγον, τελικά, η καύση των νεκρών θα καταστεί αναγκαστική(;)

Το προβαλλόμενο επειχείρημα δεν είναι αληθές, αλλά αληθοφανές. Τα πολιτικά κόμματα και η Πολιτεία πολλές φορές παίρνουν αποφάσεις του ποδαριού. Τα βλέπουν όλα ίσιωμα, σαν τους επιτελικούς αξιωματικούς των πολεμικών επιχειρήσεων « επί χάρτου ». Δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν χώροι για ενταφιασμό. Οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου της Αττικής και οποιασδήποτε άλλης μεγαλούπολης δεν είναι όλοι γέννημα και θρέμμα της ίδιας πόλης.

Είναι και από άλλα μέρη της Χώρας. Ιδίως η πλειονότητα των κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής κατάγονται από την ύπαιθρο. Ως εκ τούτου μπορεί η Πολιτεία να λύσει το θέμα ταφής των νεκρών νομοθετικά και να μην υπάρξουν προβλήματα που θα ταλανίσουν την Ελληνική κοινωνία και θα προσβάλλουν τον Πολιτισμό μας, την ιστορία μας και τις Παραδόσεις μας.

Οι από άλλα μέρη της Χώρας εργαζόμενοι στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στις μεγαλουπόλεις θα μπορούσαν να μεταφερθούν στην γενέτειρα τους και να ενταφιαστούν εκεί με τις παραδόσεις της ένδοξης φυλής μας με μια μόνο κίνηση της Πολιτείας, μια Νομοθετική ρύθμιση, ήτοι το Υπουργείο, ο Δήμος, οι διάφορες Επιχειρήσεις, όπου τέλος πάντων εργάζονται αυτοί οι ετεροδημότες, με ευθύνη αυτών των φορέων να μεταφέρονται στους τόπους καταγωγής τους για ενταφιασμό, όπου υπάρχουν Κοιμητήρια - Νεκροταφεία και έχουν ερημώσει. Και με αυτή την ρύθμιση θα έχει και πολιτιστική εξέλιξη η εγκαταλελειμμένη ερημωμένη Υπαιθρος, εύκολη λεία στους μετανάστες.

3) Από καθαρώς θρησκευτικής πλευράς θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα ως προς την τέλεση της Νεκρωσίμου Ακολουθίας. Δεν είναι ποτε δυνατόν να τελεστή Νεκρώσιμος Ακολουθία εν γνώσει ότι ο νεκρός θα αποτεφρωθεί. Η Ακολουθία για άλλα πράγματα κάνει σοβαρό Θεολογικό λόγο. Συνεπώς, τέλεση Νεκρώσιμου Ακολουθίας με σκοπό την αποτέφρωση δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Μπορεί όμως και να γίνει, αλλά με προϋποθέσεις που δε θα προσβάλλουν ποσώς την Χριστιανική Ορθόδοξη διδασκαλία.

Ενας Χριστιανός, λοιπόν, που θα ζητήσει, για το νεκρό του, να του γίνει Νεκρώσιμη Ακολουθία, θα πρέπει να αποδεχτεί, ότι η Εξώδιος αυτή Ακολουθία θα τελειώσει, όπως ακριβώς απαιτεί το τυπικό της, τον ενταφιασμό του νεκρού, γιατί εκεί είναι όλο το θεολογικό βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης: «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κάτοικουντες εν αυτή. Γη είσαι και εις γήν απελεύσει». Μόνον με αυτή τη συμφωνία είναι δυνατόν να τελεστεί από θρησκευτικής πλευράς η Νεκρώσιμος Ακολουθία.

4.) Λοιπόν, για να τελειώνουμε με όλες τις ανιστόρητες αυτές φωνές που ασυνείδητα υποστηρίζουν αυτή τη βαρβαρότητα της καύσης των προσφιλών νεκρών μας, τους λέμε ξεκάθαρα, ότι είναι εντελώς έξω και πέρα από τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και ιδανικά και Παραδόσεις της ένδοξης Φυλής μας η καύση των νεκρών και το ολιγότερο που τους αρμόζει είναι αυτό το περιώνυμο των Αρχαίων Αθηναίων προς τους Αργείους «Αιδώς Αργείοι».

Με τέτοιες εντελώς ανιστόρητες και εκτός της Εθνικής μας Παραδόσεως συμπεριφορές ενίων βάρβαρων «προοδευτικών» και ανιστόρητων Νεοελλήνων θα καταντήσουν την ένδοξη Χώρα μας αγνώριστη. Ηδη κοιτάμε δεξιά μας και αριστερά μας και βλέπουμε ξένες σημαίες και σύμβολα. «Εχθρούς πολλούς να έχουν κάνει κατοχή στα χωράφια μας και να καταπατούν τα ιερά μας».Τι γίνεται λοιπόν; Τί συμβαίνει; Ποίοι νοθεύουν τους χυμούς του Ελληνοχριστιανικού μας Πολιτισμού και των Παραδόσεων μας; «

Ποίοι αντί για πνεύμα μας δίνουν λάσπη και αντί για περιστέρια μας δίνουν φίδια;» Επιτακτική είναι η ανάγκη αγαπητέ επισκέπτη του blog, το συντομότερο δυνατόν να εντοπιστεί η ρίζα του κακού και να χτυπηθεί όπου και αν ευρίσκεται, « είτε μόλις τώρα φυτρώνει είτε καρποφορεί », γιατί περαιτέρω επίδειξη της αδιαφορίας μας « Εάλω η Χώρα ».

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

image_thumb84444

14 ΜΑΪΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Ισίδωρος. Καταγόταν από την Αλεξάνδρειαν και ήταν στρατιώ­της. Πήγε με τα στρατιωτικά πλοία στη Χίο, όπου ενώπιον του ηγεμόνος ηρνήθη να θυσιάση στα είδωλα, εβασανίσθη και εκλείσθη στη φυλακή. Εκεί κατέφθασε και ο πατέρας του ειδωλολάτρης, τον παρέλαβε και ηθέλησε να τον επαναφέρη στην εδωλολατρίαν. Επειδή όμως ο Ισίδωρος έμεινεν ανένδοτος ο πατέρας του διέταξε και τον εβασάνισαν και τον αποκεφάλισαν.

2) Ο άγιος Θεράπων. Είναι άγνωστον από ποιο μέρος καταγόταν και εκ ποίων γονέων εγεννήθη, που εμαρτύρησε και υπό ποίου ηγεμόνος. Όλα τα υ­πομνήματα της ζωής εξηφανίσθησαν υπό του πανδαμάτορος χρόνου. Το ότι έ­γινε μοναχός, το δηλώνουν οι άγιες εικόνες, εις τις οποίες ιστορείται. Ο άγιος έγινε επίσκοπος Κύπρου και απέθανεν από μαρτυρικό θάνατο. Το τίμιο λείψα­νο του μεταφέρθηκε στην Κων/πολιν

3) Ο άγιος Αλέξανδρος. Δια την θερμήν πίοπιν του εις τον Χριστό και παρρησίαν βρήκε μαρτυρικό θάνατο δι' αποκεφαλισμού.

4) Ο άγιος Λεόντιος. Γεννήθηκε στη Στρωμνίτσαν από γονείς ευσεβείς και πλούσιους. Έγινε μοναχός και ηγούμενος και τέλος δια τις πολλές αρετές του Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Είχε ειρηνικό τέλος.

5) Οι άγιοι Νεομάρτυρες Μάρκος και Ιωάννης ο Βούλγαρoς.

6) Η σύναξις των αγίων μαρτύρων Αλεξάνδρου, Βαρβάρου, Ακολούθου.

7) Οι άγιοι Ισίδωρος Ραστοβίας o θαυματουργός και Νικήτας Σπηλαιώτης.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1823 οι Έλληνες επαναστάτες υπό τους Καρατάσον, Τάτσον κλπ. επιτίθενται εναντίον των Τούρκων παρά την θέσιν Πα­ναγιά Τρικκέρου και τρέπουν αυτούς σε φυγή.

Το 1854 οι Άγγλοι και Γάλλοι αποβιβάζονται εις Πειραιά δια να τιμωρή­σουν την ελληνική κυβέρνησιν επειδή εβοήθησε την επανάστασιν της Ηπείρου.

Το 1919 στη Μ. Ασία Τούρκοι άτακτοι επιτίθενται κατά του ελληνικού στρατού.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δρα δια περιπόλων.

Το 1921 οι ελληνικές δυνάμεις του 3ου σώματος στρατού στη Μ. Ασία δια της συμμετοχής όλων των δυνάμεων των συνάπτουν σφοδροτάτην μάχην ενα­ντίον των Τούρκων.

Το 1922 η στρατιά των Ελλήνων στη Μ. Ασία μάχεται με πυροβολικό ενα­ντίον των Τούρκων.