17 Απριλίου, 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου.

Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι' έλαβαν από το Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το κατέβασαν από το σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν θεωρώντας κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου.

Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς. Η ανάσταση του Κυρίου είναι ανανέωση της ανθρώπινης φύσεως και ανάπλαση και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ που καταβροχθίσθηκε από το θάνατο λόγω της αμαρτίας και δια του θανάτου επανήλθε προς τη γη από την οποία πλάσθηκε.

Όπως λοιπόν εκείνον στην αρχή δεν τον είδε κανείς άνθρωπος να πλάττεται και να παίρνει ζωή, αφού δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος εκείνη την ώρα, μετά δε τη λήψη της πνοής ζωής με θείο εμφύσημα πρώτη από όλους τον είδε μια γυναίκα, γιατί μετά από αυτόν πρώτος άνθρωπος ήταν η Εύα.

Έτσι το δεύτερο Αδάμ, δηλαδή το Κύριο, όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς, κανείς άνθρωπος δεν τον είδε, αφού δεν παρευρισκόταν κανείς δικός του και οι στρατιώτες που φύλαγαν το μνήμα ταραγμένοι από το φόβο, είχαν γίνει σαν νεκροί, μετά δε την ανάσταση πρώτη απ' όλους τον είδε μια γυναίκα.Υπάρχει κάτι συνεσκιασμένο από τους ευαγγελιστές, το οποίο θα αποκαλύψω στην αγάπη σας.

Πραγματικά πρώτη απ' όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό και δίκαιο, είδε τον αναστάντα και απόλαυσε την ομιλία του και άγγισε τα άχραντα πόδια του, έστω και αν οι ευαγγελιστές δεν τα λέγουν φανερά, μη θέλοντας να φέρουν ως μάρτυρες τη μητέρα, για να μη δώσουν αφορμή υποψίας στους απίστους.

Επειδή τώρα ομιλώ προς πιστούς θα διευκρινήσω τα σχετικά. Αφού λοιπόν οι μυροφόρες ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα, κατά την εντολή, το Σάββατο ησύχασαν. Ο Λουκάς αναφέρει: <<Τη πρώτη της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η Ιωάννα και άλλες μαζί τους.>>

Ο Ματθαίος λέγει: <<αργά το Σάββατο, ξημερώνοντας την πρώτη της εβδομάδος και δύο μυροφόρες προσήλθαν.>> Ο Ιωάννης λέγει: <<Το πρωϊ, ενώ ήταν σκοτεινά και ήταν μόνο η Μαρία Μαγδαληνή>>. Ενώ ο Μάρκος αναφέρει: <<Πολύ πρωϊ της πρώτης της εβδομάδος και ήταν τρείς οι προσερχόμενες μυροφόρες.>>Πρώτη της εβδομάδος που αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές είναι η Κυριακή.

Αργά το βράδυ, όρθρο βαθύ, πολύ πρωϊ και πρωϊ σκοτεινά ακόμη, ονομάζουν το χρόνο γύρω από τον όρθρο, ανάμικτο από φως και σκοτάδι. Φαίνονται βέβαια να διαφωνούν κάπως οι ευαγγελιστές μεταξύ τους τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών. Οι μυροφόρες ήταν πολλές και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, αλλά και δυό και τρεις φορές, συντροφιά μεν, αλλ' όχι οι ίδιες, κατά τον όρθρο μεν όλες, αλλ' όχι τον ίδιο χρόνο ακριβώς.

Όπως εγώ υπολογίζω και συνάγω από όλους τους ευαγγελιστές, πρώτη απ' όλους ήλθε στον τάφο του Υιού του Θεού η Θεοτόκος, έχοντας μαζί τη Μαγδαληνή Μαρία. Το συμπεραίνω από τον ευαγγελιστή Ματθαίο. Γιατί λέγει, <<ήλθε η Μαγδαληνή Μαρία και η άλλη Μαρία>>, που ήταν οπωσδήποτε η Θεομήτωρ, <<για να δουν τον τάφο. Και έγινε μεγάλος σεισμός, γιατί άγγελος Κυρίου ήλθε, σήκωσε τη μεγάλη πέτρα από το μνημείο και κάθησε πάνω της.

Ήταν η μορφή του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν χιόνι και από το φόβο τους ταράχθηκαν οι φύλακες και έγιναν σαν νεκροί>>. Νομίζω ότι για τη Θεοτόκο ανοίχθηκε ο ζωηφόρος τάφος (γιατί γι' αυτή πρώτη και μέσω αυτής έχουν ανοιχθεί σ' εμάς όλα, είτε στον ουρανό είτε στη γη) γι' αυτήν άστραψε ο άγγελος να δεί τον άδειο τάφο και το μέγα θαύμα των ενταφίων χωρίς τον αναστάντα Κύριο.

Και προφανώς ο ευαγγελιστής αυτός άγγελος ήταν ο Γαβριήλ, που ανάφερε την ανάσταση δείχνοντας το κενό μνημείο και λέγοντας στις μυροφόρες να την αναγγείλουν στους μαθητές. Και τότε <<εξήλθαν με φόβο και χαρά μεγάλη>>. Εγω νομίζω και πάλι ότι τον φόβο έχει ακόμη η Μαρία Μαγδαληνή και οι άλλες γυναίκες, ενώ η Θεομήτωρ απέκτησε τη μεγάλη χαρά, γιατί κατενόησε τα χαρμόσυνα λόγια του αρχαγγέλου τα οποία πίστευσε και από τα τόσα αξιόπιστα γεγονότα, του σεισμού, της μετάθεσης του λίθου, του άδειου τάφου, των άλυτων ενταφίων αδειανών από το σώμα.

Και τέλος πρώτη η Θεοτόκος αναγνώρισε τον αναστάντα και προσέπεσε στα πόδια του και έγινε απόστολος προς τους Αποστόλους, όταν επιστρέφοντας εμφανίσθηκε ο Ιησούς στις μυροφόρες, λέγοντας το: Χαίρετε !

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

image_thumb13644

17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Συμεών Επίσκοπος Περσίας. Πολλοί Πέρσαι εμήνυσαν εις τον βασιλέα των, ότι ο αρχιερεύς των Χριστιανών Συμεών και πολλοί άλλοι δεν είναι υποκείμενοι σε αυτόν, αλλά πρστιμώσι ν' αποθάνωσι ενδόξως δια τον Χριστόν. Αφού ήκουσε αυτά ο βασιλεύς ωργίσθη και διέταξε να τον φέρουν δεμένον με αλύσεις και να τον ρίξουν εις την φυλακή. Εκεί κατώρθωσε δια της φιλίας του να επαναφέρη τον άπιστον Γοθαζάτ (όστις πρότερον ήτο Χριστια­νός και έγινε από φόβον ειδωλολάτρης) εις τον Χριστιανισμόν. Επειδή όλοι οι φυλακισμένοι έμειναν πιστοί εις τον Χριστόν τους αποκεφάλισαν και πρώτον τον επίσκοπον Συμεώντα. Ήσαν δε αποκεφαλισθέντες 1150.

2) Ο άγιος Αγαπητός. Ανετράφη με όλην την αρετήν και άσκησιν και έγινε Πάπας της Ρώμης. Όταν πήγαινε στην Κωνσταντινούπολι προς συνάντησιν του βασιλέως Ιουστινιανού στο δρόμο συνάντησε πάσχοντα από ανίατα πάθη, τον οποίον και εθεράπευσε. 'Οταν έφθασεν εις την Κωνσταντινούπολιν εθεράπευσεν ένα τυφλόν. Έτσι εγένετο δεκτός υπό των αρχόντων και του βασιλέως με μεγάλες τιμές. Εξεδήμησεν προς Κύριον ειρηνικά.

3) Ο άγιος μάρτυς Αδριανός. Εκάη εντός καμίνου

4) Ο άγιος Μακάριος. Επίσκοπος Κορίνθου.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 ο πλοίαρχος Νικ. Παπαδόπουλος Σκλά­βος μεταφέρει το σκήνωμα του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' στην Οδησσό. Η Σάμος εισέρχεται στον αγώνα πρωτοστατούντος του Κ. Λαχανά. Στην Τρίπολι κλείονται στας φύλακας πολλοί Αρχιερείς και πρόκριτοι της Πελοποννήσου.

Το 1825 συνάπτεται ναυμαχία αμφίρροπος μεταξύ ελληνικού και Τουρκι­κού στόλου απέναντι του ακροατηρίου Σπαθιού.

Το 1897 οι ελληνικές δυνάμεις εις τον τομέα της Ηπείρου υφίστανται σφο­δρά επίθεσιν υπό των τουρκικών δυνάμεων και αφού είχον υπέρ τους 100 νε­κρούς αναγκάζονται να συμπτυχθούν.

Εις τον τομέα του Βελεστίνου αρχίζει η μάχη μεταξύ των Ελλήνων και Τούρκων από τας πρωϊνάς ώρας.

Το 1920 Στο μέτωπο της Μ. Ασίας ο ελληνικός στρατός εκκαθαρίζει την περιοχή του από τους άτακτους Τούρκους.

Το 1921 Σ' ολόκληρο το μέτωπο της Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.

Το 1922 Η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δρα δια περιπόλων.

Το 1941 οι Γερμανοί πιέζουν τις Βρεττανοελληνικές δυνάμεις και τις ανα­γκάζουν να συμπτυχθούν στις Θερμοπύλες.