17 Μαρτίου, 2010

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ Ε.ΚΥ.Ο κ. ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΜΠΕΛΗ ΣΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑ 20% (17/3/2010)

image

Στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος και στο Δημοσιογράφο Δημήτρη Ριζούλη, μίλησε σήμερα ο Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ) κ. Αντώνης Ζαμπέλης.

Ερωτηθείς αρχικά ο κ. Ζαμπέλης, γιατί σε δηλώσείς του τονίζει ότι είναι πολύ σκληρά αυτά τα μέτρα τα οποία ανακοινώνονται ως πρόθεση της Κυβέρνησης, τόνισε: «Καταρχήν όσον αφορά την φορολογία των μισθωμάτων αναφέρθηκε ένα ποσοστό της τάξεως 20%, στα ακαθάριστα έσοδα των μισθωμάτων της Εκκλησίας. Αυτό θεωρείται και επαχθές και εξωπραγματικό, διότι ακόμα και στις εταιρείες λαμβάνουν υπόψη τους, τόσο τα έσοδα όσο και τα έξοδα.

Ως εκ τούτου, εάν υπάρξει κάποια φορολογία θα πρέπει να υπάρξει το καθαρό υπόλοιπο, αν υπάρχει αυτό!» «Μην λησμονούμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος σαν κεντρική διοίκηση, έχει ένα προϋπολογισμό της τάξεως των 20 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, από τον οποίο καλύπτει τις μισθοδοσίες, τα λειτουργικά της έξοδα, τα επενδυτικά της έργα καθώς και όλες τις δραστηριότητες της Εκκλησίας γενικά. Από αυτό τον προϋπολογισμό φέτος είναι η πρώτη φορά που έχουμε ελλειμματικό, διότι τα μισθώματα που λαμβάνουμε είναι της τάξεως των 12 εκατομμυρίων και όταν ο προϋπολογισμός είναι 20 αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει ένα έλλειμμα.

Διότι τα τελευταία 2 χρόνια δεν λαμβάνουμε μέρισμα από την Εθνική Τράπεζα». Μιλώντας για το θέμα της Εθνικής Τράπεζας τόνισε: «Η Εκκλησία διαθέτει ένα ικανό αριθμό μετοχών στην Εθνική Τράπεζα, ο οποίος προέρχεται από την περιουσία των Ιερών Μονών. Από εκεί τώρα προσβλέπει στα έσοδα από τα μερίσματα αυτά, τα οποία όμως δεν λαμβάνει. Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, δεν θα μπορέσει να υπάρξει φορολόγηση σε εκαθάριστα έσοδα τη στιγμή που έχουμε προϋπολογισμό ελλειμματικό».

Σε ερώτηση αν ισχύσει τελικά αυτό της 20%, το πόσο που θα πρέπει να καταβάλει η Εκκλησία ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια ευρώ, ο Διευθυντής των Οικονομικών της Εκκλησίας τόνισε: «Το ποσό που πρέπει να καταβάλει η Εκκλησία αν ισχύσει αυτό, θα είναι περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Το οποίο βέβαια θα μεγαλώσει και άλλο το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας». Επίσης, σε ερώτηση τι ζητά η Εκκλησία αύριο να διορθωθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο σχετικά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο αυτό, ο κ. Ζαμπέλης είπε:

«Είμαστε αντίθετοι στην φορολόγηση των μισθωμάτων και της επιβολής φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Από εκεί και πέρα αν υπάρξει σκέψη για φορολογία, θα πρέπει να γίνει επί καθαρού αποτελέσματος. Δηλαδή να λαμβάνονται υπόψη τα έσοδα μείον τα έξοδα, αν υπάρχει καθαρό υπόλοιπο επ΄ αυτού να μπαίνει η φορολόγηση».

Σε ερώτηση, ότι πολλοί Έλληνες πολίτες φωνάζουν ότι η Εκκλησία έχει πολύ μεγάλη περιουσία και γιατί δεν βοηθάει, ο Διευθυντής της ΕΚΥΟ δήλωσε: «Καταρχήν θα πρέπει να απομυθοποιήσουμε τον μύθο της μεγάλης ακίνητης περιουσίας που έχει η Εκκλησία.

Από την αρχική περιουσία που είχε η Εκκλησία από την γέννηση του Ελληνικού Κράτους, αυτή τι στιγμή έχει απομείνει μόνο το 4%. Από το 4% το 60% είναι δεσμευμένο με τον άλφα η βήτα τρόπο, κυρίως από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης οι οποίοι έχουνε κηρύξει χώρους της Εκκλησιαστικής περιουσίας, είτε η ως χώρους αθλήσεως, είτε πρασίνου, αναψυχής και πολιτισμού.

Έτσι δεν μας δίνεται η δυνατότητα να την αξιοποιήσουμε, παρότι έχουμε τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις υπέρ μας, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Η πολιτεία όμως δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις αυτές, και από την άλλη έρχεται να φορολογήσει τα δεσμευμένα! Αυτό δεν ευσταθεί πουθενά.» «Μην ξεχνάτε ότι η Εκκλησία κάνει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο, το οποίο κανείς δεν το εκτιμά.

Όταν δίνει καθημερινά 250.000 μερίδες φαγητού σε όλη την Ελλάδα, όταν έχει πάνω από 7.000 κλίνες για ανήμπορους, γέροντες, άπορους και διαθέτει περίπου 100.000.000 ευρώ το χρόνο για αυτές τις δραστηριότητες, αυτά δεν θα πρέπει να συνυπολογιστούν;». Ο Διευθυντής των Οικονομικών κ. Ζαμπέλης, ερωτηθείς να σχολιάσει τη χθεσινή δήλωση Μητροπολίτη (σ.σ. Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως), ο οποίος πρότεινε η Εκκλησία να χαρίσει τις μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, δήλωσε τα εξής:

«Κοιτάξτε άκουσα φωνές, και μάλιστα φωνές ότι κάποιοι Μητροπολίτες θα προσφέρουν το μισθό τους στο Κράτος. Εγώ αυτές τις δηλώσεις τις θεωρώ ακραία φαινόμενα λαϊκισμού! Διότι τι σημαίνει αυτό; Πως θα ζήσουν χωρίς μισθό, η Εκκλησία θα τους ζήσει; Όσον αφορά το να προσφερθούν οι μετοχές της Εθνικής Τραπέζης, μα πώς να προσφερθούν αφού οι μετοχές είναι μετοχές των Μονών! Να προσφερθούν γιατί;

Όταν κάποιος κάποιος δωρίζει την περιουσία του στην Εκκλησία, έχει την απαίτηση η  Εκκλησία να την αξιοποιήσει κατά τον καλύτερο τρόπο. Για να έχει έσοδα ώστε να κάνει κοινωνικό έργο, και να προσφέρει τα λεφτά αυτά προς αξιοποίηση του λαού».Τέλος, ο κ. Αντώνιος Ζαμπέλης τόνισε: «Το ζητούμενο είναι να αναπτυχθεί το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, για να μην πάνε τα λεφτά αυτά στον καιάδα των χρεών!

Η Εκκλησία πρέπει να τις δοθεί η δυνατότητα από την πολιτεία και αυτό σημαίνει αγαστή συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας, να αξιοποιήσει την περιουσία της. Έτσι ώστε να μεγαλώσει τα έσοδα της, και να προσφέρει μεγαλύτερο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο».

«Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, έχει ως βασικό σκοπό να αναπτύξει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Είτε δημιουργώντας, γηροκομεία, απεξάρτησης, κέντρα πόνου, κ.τ.λ.. Αυτά όμως πως θα γίνουν; Αυτά χρειάζονται τεράστιες επενδύσεις και τεράστια λειτουργικά έξοδα», είπε κλείνοντας ο κ. Ζαμπέλης.

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ ΚΥΡΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΤΟ 2005 ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ κ. ΑΛΕΚΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ.

ΦΟΥΓΙΑΣ 001

Ποια είναι ή γνώμη σας για τή θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σ΄ ό,τι άφορα στήν Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928;

Τό θέμα αυτό δεν αντιμετωπίζεται στις πραγματικές του διαστάσεις. "Εχουν γραφεί πολλά τον τελευταίο καιρό, τά όποια όμως δέν εγγίζουν τήν ουσία τού προβλήματος. Ή ίδια ή λέξη έπιτροπικώς δέν τά δίνει όλα. "Αλλωστε τότε τό Οικουμενικό Πατριαρχείο επαιτούσε-μπορούσε ή Εκκλησία τής "Ελλάδος νά φέρη αντιρρήσεις;

"Ολοι προσπαθούσαν νά κάνουν οικονομίες σέ μιά περίοδο πού είχε σταλεί ό Επίσκοπος τού Φαναρίου Χριστοφόρος σ' άλλες Εκκλησίες, γιά νά συλλέξη βοήθεια γιά τό Φανάρι. Αφ' έτερου, οί Δωδεκανήσιοι, πιεζόμενοι άπό τούς Ιταλούς, ζητούσαν Ανεξαρτησία άπό τό Φανάρι. Από έδώ έγραφαν στις εφημερίδες ότι έπρεπε νά ενοποιηθούν οί Ελληνικές Εκκλησίες, ένώ ακόμη στήν Αμερική, τήν Αυστραλία και τήν Ευρώπη ήταν ανοργάνωτες.

'Εγώ μόνο έγραψα υπέρ τού Πατριαρχείου και εναντίον τής ενοποιήσεως, άλλά και στήν Αμερική ευρισκόμενος δήλωσα στήν εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» ότι τό Πατριαρχείο έχει ανάγκη στερεάς βάσεως, ώστε νά μήν εξαρτάται άπό τούς Τούρκους.

Άπό τήν άλλη πλευρά, μέχρι σήμερα αποκαλούν οί ίδιοι οί διοικούντες τή Βόρειο Ελλάδα Νέες Χώρες. Βέβαια τό νά ονομάζουν τή Θεσσαλονίκη συμπρωτεύουσα και παράλληλα νά τήν αποκαλούν Νέα Χώρα είναι ακατανόητο. Έν πάση περιπτώσει, τυπικά ή Εκκλησία τής Ελλάδος αποτελείται άπό τήν Αυτοκέφαλη Εκκλησία και τις Νέες Χώρες, όπως καταχωρίζονται στο Τυπικό τής Εκκλησίας (τόμος του 1850 και πράξη του 1928).

Παρακολουθώ μέ εύλογο ενδιαφέρον τά δημοσιεύματα πού εμφανίζονται στον Ελληνικό Τύπο καθώς και τις τηλεπαρουσιάσεις έπί του συγκεκριμένου θέματος-προβλήματος. Θά μπορούσα νά πώ ότι οί απόψεις μου συμπίπτουν μέ τις απόψεις πού εξέφρασε ό διακεκριμένος Καθηγητής Σπυρίδων Τρωϊάνος, πρ. Κοσμήτωρ τής Νομικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών και Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου, στή συνέντευξή του πού δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» (Πέμπτη, 16 Όκτωβρίου 2003).

Μέ βρίσκει επίσης σύμφωνο έν πολλοίς και τό εκπληκτικό δημοσίευμα του τ. Προέδρου τής Δημοκρατίας Χρήστου Α. Σαρτζετάκη, μέ τον τίτλο: «Ρήξη Φαναρίου-Έκκλησίας τής Ελλάδος. Δογματική και μόνο ή «αυθεντία» τον Πατριαρχείου» («Τύπος τής Κυριακής», 19 Όκτωβρίου 2003), καθώς και τό παραπλήσιο Κυριακάτικο ολοσέλιδο άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη («Ή Καθημερινή», 19 Όκτωβρίου 2003).

Προς τήν ίδια κατεύθυνση κινούνται, ώς θά έχεις άλλωστε ύπόψιν σου και οί απόψεις τών καθηγητών π. Γ. Μεταλληνού και 'Αθ. Αγγελόπουλου. Προσωπικά, έχω εξετάσει τό θέμα άπό ιστορικής απόψεως μόνο, κατά πόσο δηλ. υπάρχουν οί ιστορικές προϋποθέσεις γιά νά θεωρείται ή Εκκλησία τής Ελλάδος θυγατέρα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ή πρόκειται γιά έπιγέννημα μεταγενέστερων συγκυριών και καταστάσεων.

Στήν προκειμένη περίπτωση, έξ έπόψεως αυστηρής θεωρήσεως τών ιστορικών όρων, ισχύει τό δεύτερο, δεδομένου ότι ή Εκκλησία τής Κορίνθου μέχρι τής προσαρτήσεως του Ανατολικού Ιλλυρικού στή Νέα Ρώμη έπί Ίσαύρων (7ος μ.Χ. αι.), ήταν ή Μητρόπολη τών Ελληνικών (τής Αχαΐας) Επισκοπών. Ή Αθήνα αποσπάσθηκε άπό τήν Κόρινθο, άφού προήχθη σέ Μητρόπολη τον 7ο ή 8ο αιώνα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Συχνά-ιδίως τελευταίως-γίνεται λόγος γιά τον ρόλο τής Εκκλησίας στή σύγχρονη κοινωνία. Διίστανται οί απόψεις περί του άν πρέπει νά έχει γνώμη και νά διατυπώνει τήν άποψη της έπί όλων τών θεμάτων. Ποιά είναι ή δική σας θέση; Πιστεύετε ότι είναι εποικοδομητικός ό ρόλος τών λειτουργών αυτής, όσο ψηλά και άνίστανται, όταν θέλουν νά έχουν γνώμη έπί όλων τών θεμάτων. Μήπως ή ανάμειξη τους δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα αντί νά τά επιλύει;

Στή μακρά ιστορία τού Έθνους μας και τή συμπόρευσή της μ' αυτό τής Ελληνικής Εκκλησίας έχουν δημιουργηθεί αναμεταξύ τους κάποιοι δεσμοί αμοιβαίας συνεργασίας, σεβασμού και κατανόησης. Γιά κάποιους αυτά περιορίζονται στά χαρτιά, γιά άλλους εκφράζουν μιά ζωντανή πραγματικότητα. Στους πρώτους ανήκουν όλοι εκείνοι πού δέν θά ήθελαν ή Έκκλησία νά έχει ρόλο στά κοινωνικά και εθνικά θέματα, ή και νά μήν υπάρχει κάν.

Δυστυχώς οί άνθρωποι τής κατηγορίας αυτής, μολονότι είναι ελάχιστοι σέ αριθμό, έχουν καταφέρει νά περνούν τήν ακραία κριτική τους σέ όλα σχεδόν τά ΜΜΕ, επικρίνοντας τήν Εκκλησία και τό επιτελούμενο έργο της, χωρίς νά βρίσκουν ούτε ένα θετικό στοιχείο στά υπέρ της.

Στους δεύτερους ανήκει, σχεδόν, τό σύνολο τών θρησκευομένων Ελλήνων, οί όποιοι εκφράζουν, δικαιολογημένα, τήν απογοήτευσή τους γιά τή συμμετοχή και κρατικών οργάνων στήν ενορχηστρωμένη κριτική κατά τής Εκκλησίας μέ κύριο στόχο τήν ηγεσία της. Οί σημερινοί επικριτές τού ρόλου τής Εκκλησίας στή σύγχρονη κοινωνία είτε είναι πολιτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες φαίνεται νά μή γνωρίζουν επαρκώς τήν ιστορία τής "Εκκλησίας ή τήν πληροφορούνται άπό τούς εχθρούς της. Ή Εκκλησία δέν ασκεί μιά ορισμένη κομματική πολιτική οσάκις ομιλεί.

Βλέπει τά προβλήματα του ποιμνίου της και επισημαίνει τις εστίες άπ' όπου προέρχονται οί κίνδυνοι γιά τά άτομα, τις οικογένειες, τήν ευρύτερη κοινωνία, άλλά και γιά τό "Εθνος. Όσες φορές έδειξε αδιαφορία σέ μικρά ή μείζονα προβλήματα, κοινωνικά ή εθνικά, επικρίθηκε αυστηρά. Αντίθετα, κάθε φορά πού μίλησε ή έκρουσε τον κώδωνα τού κινδύνου πάλι επικρίθηκε. Νομίζω ότι εκείνοι πού ενοχλούνται άπό τή φωνή τής Εκκλησίας, όταν και όπου ή ίδια κρίνει, είναι όσοι δέν ανήκουν ή δέν πιστεύουν στήν αποστολή της.

"Αν σήμερα υπάρχουν προβλήματα, τά οποία φορτώνονται στήν Εκκλησία, τά έχουν δημιουργήσει άλλοι και όχι ή ίδια. "Οποιος δέν θέλει νά ανήκει στήν Εκκλησία ή νά μήν είναι κάν χριστιανός, είναι δικαίωμά του νά ακολουθεί τό δικό του δρόμο. Δέν είναι δικαίωμά του νά θέλει, σώνει και καλά, νά επιβάλει και στους άλλους τήν απόρριψη τής διδασκαλίας και τής πρακτικής τής Εκκλησίας. Εκεί εστιάζεται τό πρόβλημα, τό όποιο έχουν οί άλλοι μέ τήν Εκκλησία και τον ρόλο της στήν κοινωνία και όχι αυτή μέ εκείνους πού βρίσκονται έκτος αυτής. Τά προβλήματα, γιά τά όποια, υποθέτω, θέλετε τή γνώμη μου, είναι εκείνα τά όποια βγήκαν στήν επιφάνεια άπό τήν ανάμιξη τού Κράτους σέ θέματα καθαρώς εκκλησιαστικά.

Δέν θέλω νά υποστηρίξω ότι όλα όσα συμβαίνουν στήν Εκκλησία είναι ασυζητητί καλά. Ούτε και ή Εκκλησία άπό τήν πλευρά της μένει αδιάφορη. Κάνει ό,τι μπορεί νά εξυγιάνει τον χώρο της και νά βελτιώσει τήν εικόνα της όπου χρειάζεται. "Ας μή ξεχνάμε ότι ή Εκκλησία αντλεί τό ανθρώπινο δυναμικό της άπό τήν ίδια τήν κοινωνία, τήν όποια υπηρετεί και συμβάλλει μέ ό,τι διαθέτει στή βελτίωσή της. Ή φωνή της, οσάκις ακούγεται, δέν αναφέρεται σέ αφηρημένα θέματα. Γι' αυτό και δέν πρέπει νά τήν θέλουμε άφωνη και αδιάφορη.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

Και γιά τό Κράτος, γιά τήν Εκκλησία; Πιστεύετε ότι επιβάλλεται ό χωρισμός τους ή ανήκετε σ' αυτούς οί όποιοι θέλουν νά συνεχισθεί ή σημερινή κατάσταση, έστω κι' άν παρουσιάζει πολλά τρωτά;

Δέν είμαι υπέρ τού χωρισμού τής Εκκλησίας άπό τήν Ελληνική Πολιτεία. Όχι άπό φόβο μήπως ή Εκκλησία χάσει κάτι. Αλλά γιατί ό λαός μας είναι ή εκκλησία τής Εκκλησίας. Είναι σάν νά θέλουμε νά στερήσουμε άπό τό λαό τον ιερό Κλήρο, μέ τον όποιο πάλαιψε γιά τήν ατομική και εθνική του επιβίωση σέ χαλεπές περιόδους. Και τέτοιες περίοδοι υπήρξαν πολλές και μακροχρόνιες. Συνεπώς, είναι λάθος μέγα και παράπτωμα άσύγγνωστο γι' αυτούς πού ζητούν τον χωρισμό αυτό, είτε είναι λαϊκοί είτε είναι κληρικοί.

Δυστυχώς οί λαϊκοί πού είναι υπέρ του χωρισμού είναι θρησκευτικώς αδιάφοροι, οί δέ κληρικοί νομίζουν ότι ό χωρισμός αυτός θά τούς δώσει περισσότερες ελευθερίες. Κάνουν λάθος και οί δύο. "Ας κάνουμε μιά αναδρομή στο παρελθόν. "Οταν στή Δύση διαλύθηκε ή Αυτοκρατορία (τό 476 μ.Χ.) ό Πάπας γρήγορα αναδείχθηκε μέγας πολιτικός ηγέτης- αύξησε δέ τήν θρησκευτική του επιρροή στή Δύση σέ πολύ μεγάλο βαθμό. "

Οταν, όμως, δημιουργήθηκαν τά ανεξάρτητα Κράτη τής Ευρώπης, ό ίδιος διατήρησε γιά τον εαυτό του το ΙΜΡΕRIUM, τήν ανώτατη πολιτική εξουσία. Αντίθετα, στήν Ανατολή μέ τήν πτώση τής Ανατολικής Αυτοκρατορίας και τή δημιουργία πάνω στά εδάφη της τής Όθωμανικής Αυτοκρατορίας ό Οικουμενικός Πατριάρχης έγινε ό Εθνάρχης γιά όλα τά υπό τον Σουλτάνο χριστιανικά έθνη: τών Ελλήνων, τών Σέρβων, τών Αλβανών, τών Βουλγάρων, τών Ρουμάνων, τών Αράβων, ακόμη και τών Αρμενίων.

Γιά πόσο, όμως, χρόνο; Μέχρι τή στιγμή πού ένα ένα τά έθνη αυτά απέκτησαν τήν ανεξαρτησία τους άπό τον Σουλτάνο. Τότε έπαυσαν τά έθναρχικά δικαιώματα τού Οικουμενικού Πατριάρχη πάνω στά έθνη αυτά, άλλά και οί Εκκλησίες τους έγιναν Αυτοκέφαλες και έχουν αναγνωρισθεί ώς συνταγματικοί θεσμοί άπό τά ανεξάρτητα πλέον Κράτη. Δέν προστατεύονται και δέν στηρίζονται μόνο άπό αυτά, άλλά και οί ίδιες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες υπηρετούν τά συμφέροντα τής κάθε Πολιτείας στή βάση τής αμοιβαιότητας.

Ποιοι, λοιπόν, οί λόγοι τού συζητούμενου χωρισμού; Ιδιαίτερα στή Χώρα μας, στήν όποια τό 95% περίπου τού πληθυσμού δηλώνουν ορθόδοξοι έλληνες χριστιανοί; "Αρα, κάποιοι άλλοι, πού ανήκουν, ενδεχομένως στο 5% περίπου του πληθυσμού, κρατούν τό θέμα στήν επικαιρότητα. "Ε, αυτό δέν μπορεί νά γίνει. Και δέν θά γίνει ποτέ όσο θά υπάρχει Ελληνική Πολιτεία.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ Romfea.gr ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΤΑ 20%.

image

Ζακύνθου Χρυσόστομος: «Θα βοηθήσουμε, αλλά θα δώσουμε ό,τι μας περισσεύει"

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, μεταξύ άλλων τόνισε: «Όπως είναι λογικό, εμείς δεν έχουμε αντίρρηση να βοηθήσουμε, γιατί εφόσον ολόκληρος ο Ελληνικός λαός κάνει μια θυσία, πρέπει να κάνουμε και εμείς. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι εμείς δεν έχουμε πόρους ανεξάντλητους, έχουμε πόρους τους οποίους διαθέτουμε. Άρα λοιπόν θα έρθει η ώρα που εμείς, θα δώσουμε ό,τι μας περισσεύει».

«Δηλαδή εισπράττουμε δέκα και αν δώσουμε τα δύο θα μείνουν οχτώ. Το οχτώ σημαίνει θα δώσουμε τις αναγκαστικές μας δαπάνες, και θα μας μείνουνε τα δύο. Αυτά τα δύο θα δώσουμε, δεν θα δώσουμε τέσσερα για φιλανθρωπικό έργο. Και όπως γνωρίζετε και εσείς, μιλάμε για ένα τεράστιο έργο που επιτελεί η Εκκλησία», συνέχισε ο κ. Χρυσόστομος.

«Όλοι μιλούνε για μια τεράστια περιουσία και εγώ λέω σε όλους, για πείτε μου ποια είναι; που και πως; Μου απαντούνε τα φιλέτα της Βουλιαγμένης! Μα είναι δικά μας τα φιλέτα αφού τα έχουνε δεσμεύσει και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μπορούμε να χτίσουμε; Μπορούμε να τα πουλήσουμε; Μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε; Τίποτα!».

Επίσης, συνέχισε «Ήμουνα 30 χρόνια Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Πεντέλη και εκεί έχουμε 30.000 στρέμματα, όμως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε ούτε ένα! Άρα τι μας επικαλούνται τώρα την περιουσία; Μα είναι αναξιοποίητη».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε και σε θέματα, που ζει ο ίδιος προσωπικά καθημερινά στην Ιερά Μητρόπολη, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Πρέπει να ξέρετε κ. Πολυγένη, ότι εγώ το πρωί σκέφτομαι να πάω στο γραφείο μου, σκέφτομαι εκείνα τα οποία πρέπει να πληρώσω.

Κάθε μέρα, χτυπάνε την πόρτα μας, και άλλος θέλει χρήματα γιατί δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, άλλος δεν έχει να πληρώσει τα εισιτήρια για να πάει στο νοσοκομείο του Ρίου, άλλος δεν έχει να δώσει την συμμετοχή του στα φάρμακα, άλλος δεν έχει να πάρει γάλα για το παιδί του κ.ο.κ».

«Εγώ λοιπόν καθημερινά δίνω ό,τι μπορώ, αύριο όμως όταν εγώ δεν θα έχω να δώσω τι θα κάνω; Και εγώ από πού θα τα βρω να τα δώσω; Από το μισθό μου που παίρνω μετά από 52 χρόνια υπηρεσίας;». Κλείνοντας, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος τόνισε: «Εμείς θα βοηθήσουμε το Κράτος, διότι πρέπει να βοηθήσουμε όλοι σ΄ αυτή την δύσκολη περίσταση που βρίσκεται.

Δεν μπορεί η Εκκλησία να μείνει μακριά από τον πόνο του πολίτη, όμως πρέπει να γνωρίζουν όλοι, ότι δεν έχουμε ανεξάντλητες πηγές, είναι πηγές που οπωσδήποτε θα μειωθούνε». «Τώρα εάν προστεθεί και η φορολογία και δούμε πόσο μεγαλύτερη θα είναι η διαρροή των πηγών μας, θα έχει ως αποτέλεσμα να κάνουμε μικρότερο φιλανθρωπικό έργο».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΦΗΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ –ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ 12/3/2010.

image

Τι γνώμη έχετε για την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από τα Σχολεία και την κατάργηση της πρωινής προσευχής;

- Ούτε το μάθημα των Θρησκευτικών ούτε η προσευχή πρέπει να καταργηθούν από τα Σχολεία. Και αυτό όχι μόνον διότι δεν το επιτρέπουν το Σύνταγμα και οι ισχύοντες νόμοι, που καθορίζουν ότι η παιδεία «έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και της διάπλασής τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες» (16 Συντ.), αλλά και διότι αν η υπεύθυνη Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για το «θρησκευτικό συναίσθημα», το οποίο υπάρχει στα παιδιά, τότε θα βρεθούν να το εκμεταλλευθούν άλλοι, με αποτέλεσμα να εισχωρήσουν άλλες «καταστροφικές λατρείες» διαφόρων σεκτών, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Γι' αυτό και η υπεύθυνη Πολιτεία πρέπει να δή το θέμα αυτό με σοβαρότητα.

Τί γνώμη έχετε για την κατάργηση του όρκου; Βαδίζουμε σε κράτος αθεΐας ή πολυπολιτισμικότητας;

-Ο Χριστός συνιστά κατηγορηματικά: «μη ομόσαι όλως». Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται και να παραβαίνουν την εντολή του Χριστού, ούτε να εξαναγκάζουν άλλους να τα κάνουν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καλλιεργηθεί η εντιμότητα, η σοβαρότητα και η ειλικρίνεια. Σ' αυτό μπορεί να βοηθήση η πίστη στον Θεό.Στo ερώτημα «κράτος αθεΐας ή πολυπολιτισμικότητας» κλίνω προς το δεύτερο, αν και δεν με εκφράζουν οι διαζευκτικές ερωτήσεις, που τελικά τις περισσότερες φορές είναι ψευδοδιλήμματα. Κάθε Κράτος έχει τον ιδιαίτερο πολιτισμικό τρόπο ζωής και η σχέση του κάθε Κράτους με τις θρησκευτικές κοινότητες ρυθμίζονται ανάλογα με την παράδοση του τόπου, όπως το προβλέπει και η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Είστε υπέρ της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες;

-Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έχει αποφασίσει για το θέμα, ότι αυτό είναι αρμοδιότητα της Πολιτείας, η οποία όμως θα πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα και να καθορίσει τις δέουσες προϋποθέσεις τηρώντας την ευρωπαϊκή νομοθεσία και προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η κοινωνική και πολιτισμική συνοχή. Η Πολιτεία πρέπει να εκπολιτίζει τους ανθρώπους και η Εκκλησία να τους εκκλησιοποιή.

Πώς μπορεί, κατά την γνώμη Σας, να λυθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης;

-Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις στο θέμα αυτό. Πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στους ειδικούς. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η Πολιτεία πρέπει να κινηθή μεταξύ των γενικών αρχών διατήρησης της κοινωνικής συνοχής και της ευαισθησίας στον ανθρώπινο πόνο. Αυτό είναι μια σχοινοβασία. Από την επικαιρότητα παρατηρώ ότι τελικά οι λαθρομετανάστες είναι θύματα διαφόρων επιτηδείων, καθώς επίσης είναι πονεμένες υπάρξεις.

Ποιά είναι η γνώμη Σας για τον χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους;

-Η φράση «χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους» δεν με εκφράζει καθόλου, γιατί κανένας οργανισμός και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζή χωρισμένος από το Κράτος ή να ζει ως κράτος εν κράτει. Αυτό που χαρακτηρίζεται ως χωρισμός ήδη υπάρχει, γιατί άλλο είναι το έργο της Πολιτείας και άλλο το έργο της Εκκλησίας. Αν υπάρχουν μερικά σημεία τριβής, μπορούν να καθορισθούν αρτιότερα με ψυχραιμία και σοβαρότητα. Οπότε, δεν πρέπει να κάνουμε λόγο για χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, αλλά για σωστές σχέσεις μεταξύ εκκλησιαστικής και πολιτικής διοίκησης για το καλό του πολίτη και της κοινωνίας.

Πιστεύετε ότι οι Διαθρησκειακοί Διάλογοι αποδίδουν; Και τι έγινε μέχρι σήμερα;

-Έγιναν και γίνονται πολλοί Διαθρησκειακοί Διάλογοι, αλλά το μόνο καλό που βγαίνει είναι ότι υπάρχει μια γνωριμία μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών και ενδεχομένως βελτιώνονται μερικά σημεία που προκαλούν τριβές. Θεωρώ όμως ότι οι Διαθρησκειακοί Διάλογοι δεν μπορούν να είναι μέρος ενός πολιτικού σχεδιασμού, διότι σε τέτοια περίπτωση οι θρησκείες θα παίζουν τα παιχνίδια των πολιτικών, ούτε πρέπει να εκκοσμικεύεται η ορθόδοξη πίστη μας και να καταλήγουμε σε έναν συγκρητισμό που είναι σκοπός της «νέας εποχής», που τα πάντα μαζοποιούνται και πολτοποιούνται.

Μπορεί να σωθεί το περιβάλλον και πώς;

-Στην Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύουμε ότι το περιβάλλον αγρίεψε από την αμαρτία των Πρωτοπλάστων και «βιάζεται» από την απληστία των ανθρώπων, ανακαινίζεται δε και αυτό με την επαναφορά του ανθρώπου στην προηγούμενη δόξα του. Πιστεύω στην αλλαγή του περιβάλλοντος από τους Αγίους, όπως δείχνουν τα συναξάρια, αφού οι Άγιοι συμφιλιώνονται με το περιβάλλον. Δεν ελπίζω ότι θα το βελτιώσουν οι πολιτικοί και Παγκόσμιοι Οργανισμοί, αφού οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του είναι τα ισχυρότερα και πλουσιότερα Κράτη, που έχουν μεγάλα συμφέροντα, όπως φάνηκε και πρόσφατα στην Κοπεγχάγη.

Αυτές τις μέρες γίνεται πολύς λόγος για το "έκκλητο". Ποιά είναι η γνώμη Σας;

-Το «έκκλητο», δηλαδή η έκκλητος προσφυγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι ένα από τα βασικά κανονικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για τα οποία η Εκκλησία της Ελλάδος έχει δεσμεύσεις τις οποίες πρέπει να τηρεί. Γενικά πρέπει να σεβόμαστε απόλυτα το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Παράλληλα σε όλα τα θέματα υφίσταται και η κανονική αρχή της «οικονομίας», δηλαδή επιείκειας. Οι Κανόνες προβλέπουν και την ακρίβεια και την οικονομία. Άλλωστε, η Εκκλησία προχωρεί περισσότερο με την οικονομία, παρά με την ακρίβεια, οι δέ Επίσκοποι κατά τον Απόστολο Πέτρο είναι «καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος Θεού» και κατά τον Μ. Βασίλειο είναι «οι οικονομούντες τάς Εκκλησίας του Θεού».

Ομολογούμε δε ότι και ο Θεός θα μας κρίνει με το έλεός Του και την φιλανθρωπία Του.