02 Ιανουαρίου, 2010

Ομιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν δεξίωσιν ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ ἔτους (1 Ἰανουαρίου 2010).

omilia Βαρθολομαιος

Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατε κ. Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐλλογιμώτατοι, Ἐντιμότατοι,
Προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ὁ Δημιουργὸς Θεός, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, ἐν τῇ ἀγάπῃ Του μᾶς ἀξίωσε νὰ ζήσωμε τὸ πολυτάραχο 2009 καὶ νὰ φθάσωμε τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου σωτηρίου ἔτους 2010.

Βεβαίως ὁ Κρόνος - χρόνος ἔφαγε καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος πλείστους συνανθρώπους μας πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης, ἀρκετοὺς ὁμοπίστους καὶ ὁμογενεῖς μας, ἐσφράγισεν ὀδυνηρότατα τὴν ζωὴν ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ἀνὰ τὸν κόσμον μὲ τὴν φοβερὰν οἰκονομικὴν κρίσιν καὶ τὰς συνεπείας της, ἐνῷ προσέθεσεν εἰς τὴν ράχην ὅλων μας τὰ βάρη τῆς φθορᾶς τῶν 365 ἡμερῶν του. Παρὰ ταῦτα, οἱ πιστοὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ εἴμεθα αἰσιόδοξοι, λέγοντες ἀπὸ κέντρου καρδίας εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα καὶ ἀναλαβόντα ἐν ἑαυτῷ ὅλην τὴν τραγῳδίαν καὶ δυστυχίαν μας, ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν: «Σοὶ παρακατατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε»!

Δὲν στηρίζομεν ἀνεμωλίους ἐλπίδας οὔτε εἰς τὴν ἀνύπαρκτον «τύχην», οὔτε εἰς τὸ «γούρι», οὔτε εἰς τὰς καιρικὰς συγκυρίας, οὔτε εἰς τὴν εὔνοιαν τῶν ἀρχόντων, οὔτε εἰς τὴν παρ’ ἀνθρώπων βοήθειαν. «Ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν», λέγει ὁ ψαλμῳδός. Αὐτὸ ἀκριβῶς πιστεύομε καὶ ἐμεῖς! Καὶ ἔχομε λάβει κατ’ ἐπανάληψιν πεῖραν αὐτῆς τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ βοηθείας. Ὄχι μόνον εἰς τὸ ἀπώτερον παρελθόν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ πολὺ πρόσφατον. Δὲν ἦσαν ὀλίγαι αἱ δύσκολοι ἡμέραι τοῦ παρελθόντος ἔτους. Ὅμως ὁ Κύριος ὄχι μόνον μᾶς διεφύλαξε, ἀλλὰ καὶ μετέστρεψε, καθὼς γνωρίζετε, τὸ γενικώτερον κλῖμα πλήρως ὑπὲρ ἡμῶν!

Πιστεύομεν ὅτι ἡ μεταστροφὴ αὐτὴ θὰ ἔχῃ συντόμως χειροπιαστοὺς γλυκεῖς καρπούς, τοὺς ὁποίους θὰ τοὺς ἀπολαύσωμεν ὅλοι μαζί, καὶ ὡς ὁμογένεια καὶ ὡς Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, πρὸς δόξαν Θεοῦ. Πάντοτε, ἀγαπητοί, τὸν τελευταῖον λόγον τὸν ἔχει ὁ Θεός! Καὶ τὸν Θεὸν τὸν εἴδαμε καὶ τὸν προσεκυνήσαμε μόλις πρὸ ἑβδομάδος ὡς Ἐμμανουήλ, δηλαδὴ «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός»! Νὰ ἐνθυμῆσθε, λοιπόν, πάντοτε, τὸ προφητικὸν λόγιον: «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός», καὶ νὰ μὴ ἀφήνετε εἰς τὴν καρδίαν σας τὸ παραμικρὸν  περιθώριον ἀπαισιοδοξίας!

Κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος ὡρισμένα σπουδαῖα γεγονότα μᾶς ἐχάρισαν πολὺ φῶς, πολλὴν χαρὰν καὶ πολλὰς ἐλπίδας. Ἕν ἦτο ἡ ἐν Γενεύῃ συνάντησις δύο διορθοδόξων σωμάτων, προπαρασκευαστικῶν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ πρώτη τὸν Ἰούνιον μὲ τὰς ὁμοφώνους ἀποφάσεις της ἔδωκε μίαν πρώτην λύσιν εἰς τὸν Γόρδιον δεσμὸν τοῦ ἐπὶ πολλὰς δεκαετίας ταλανίζοντος τὴν Ἐκκλησίαν προβλήματος τῆς Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς καὶ ἐδρομολόγησε τὴν τελικὴν διευθέτησίν του ὑπὸ τῆς μελλούσης νὰ συνέλθῃ Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τὸν δὲ Δεκέμβριον ἡ Διορθόδοξος Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπὴ συνεφώνησεν εἰς τὸν τρόπον τῆς κανονικῆς ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου καὶ τοῦ Αὐτονόμου ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ.

Ἕτερον εὐχάριστον γεγονὸς ἦτο ἡ διὰ τῆς ἐνταῦθα εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τῶν Μακαριωτάτων νέων Πατριαρχῶν Ρουμανίας κ. Δανιὴλ καὶ Ρωσσίας κ. Κυρίλλου ἐπίσημος ἐπανεπιβεβαίωσις τῶν ἀγαθῶν σχέσεων μεταξὺ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τῶν συγκεκριμένων δύο ἁγιωτάτων θυγατέρων καὶ ἀδελφῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὡς καὶ ἡ περαιτέρω σύσφιγξις τῶν μετ’ ἀλλήλων ἱερῶν δεσμῶν.

Τρίτον ἦτο ἡ μὲ τὴν εὐκαιρίαν τοῦ διοργανωθέντος ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Οἰκολογικοῦ Συνεδρίου εἰς τὸν Μισισιπῆν, Πατριαρχικὴ ἡμῶν ἐπίσκεψις εἰς τὴν μεγάλην Ἀμερικανικὴν Συμπολιτείαν, εἰς τὰ πλαίσια τῆς ὁποίας αἱ ἐπεδαψιλευθεῖσαι ὑπὸ τῆς ἀνωτάτης κρατικῆς ἡγεσίας τιμαὶ εἰς τὴν Μετριότητα ἡμῶν καὶ τὸν Ἀποστολικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπερέβησαν πᾶν προηγούμενον.

Καὶ τοῦτο βεβαίως δὲν θὰ ἦτο ἀφ’ ἑαυτοῦ τόσον σπουδαῖον καὶ ἀξιοσημείωτον ἐὰν δὲν συνωδεύετο ἀπὸ συγκεκριμένας ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ἐνταῦθα καὶ ἀνὰ τὸν κόσμον προβλημάτων τοῦ Θρόνου καὶ τῆς Ὁμογενείας ἐπισήμους δεσμεύσεις καὶ πρωτοβουλίας τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου κ. Μπάρακ Ὀμπάμα καὶ τῆς ἐντίμου Ἀμερικανικῆς Κυβερνήσεως, ἐπὶ ταῖς ὁποίαις καὶ ἐπιγράφομεν αὐτοῖς πολλὴν καὶ ὁλόθυμον τὴν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν.

Τέταρτον ἦτο ἡ αἰσία ἀποπεράτωσις τῶν ἐργασιῶν ἀναστηλώσεως, συντηρήσεως, ἀποκαταστάσεως καὶ καλλωπισμοῦ τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας εἰς τὸ Πέραν, καὶ ἡ μετὰ πάσης μεγαλοπρεπείας καὶ τάξεως ἐκκλησιαστικῆς τέλεσις τῶν Θυρανοιξίων καὶ τῆς καθιερωμένης Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Λειτουργίας, τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ναοῦ, τῇ συμμετοχῇ πλήθους λαοῦ καὶ ἐπισήμων, ἐντεῦθεν καὶ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ.

Ἡ 21η παρελθόντος Νοεμβρίου ἦτο μία πάρα πολὺ εὐτυχὴς ἡμέρα διὰ τὴν Ρωμηοσύνην τῆς Πόλεως. Ἡ Παναγία μας, τὸ καμάρι μας, ἡ πρόχειρος καταφυγή μας εἰς ὥρας πόνου ἤ χαρᾶς, ἔχει καὶ πάλιν, μετὰ ἀπὸ ἑξαετίαν ὅλην, ἀνοικτὰς τὰς πύλας καὶ τὴν ἀγκάλην της, μὲ ὅλην τὴν ἀρχοντιὰν καὶ τὴν εὐπρέπειαν ποὺ ἐπιβάλλεται!

Καὶ εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο ἐπιθυμοῦμε νὰ συγχαρῶμεν διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ὅσους ἐμόχθησαν, ἐθυσίασαν χρόνον καὶ χρῆμα, εἰσέφεραν εἰς σοφὰς ἰδέας καὶ καθ’ οἱονδήποτε τρόπον συνείργησαν εἰς τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἔργου. Ὑπὲρ αὐτῶν εὐχόμεθα: «Ἁγίασον, Κύριε, τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Σου!»

Τελευταῖον, ἀλλ’ ὄχι ὀλιγώτερον σημαντικὸν γεγονός, ἦτο ἡ συμπλήρωσις εἰκοσαετίας ἀπὸ τῶν ἐγκαινίων τοῦ νέου τούτου Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Οἴκου, τῆς πατρικῆς οἰκίας ὄχι μόνον τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀνὰ τὸν κόσμον τέκνων τοῦ εὐκλεοῦς Ἀποστολικοῦ καὶ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου καὶ πάντων τῶν Ὀρθοδόξων, καὶ ὁ ἑορτασμὸς τῆς εὐτυχοῦς ἐπετείου διὰ Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας καὶ διὰ τελέσεως ἱεροῦ Μνημοσύνου ὑπὲρ ἀναπαύσεως τοῦ κτίτορος αὐτοῦ Μεγάλου Εὐργέτου καὶ Μεγάλου Λογοθέτου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀειμνήστου Παναγιώτου Ἀγγελοπούλου καὶ τῆς ἀνταξίας ὁμοζύγου αὐτοῦ.

Παραλλήλως πρὸς ταῦτα, πλεῖστα ἄλλα γεγονότα τοῦ παρελθόντος ἔτους μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ δοξολογήσωμεν ὁλοψύχως τὸ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστήσωμεν διὰ τὴν ὑπὲρ ἡμῶν καθημερινὴν καὶ ἀνύστακτον πρόνοιάν Του. Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸ ἀνατεῖλαν δισχιλιοστὸν δέκατον ἔτος τῆς ἀγάπης Του, ηὐχήθημεν καὶ εἰς τὸν ναόν, εὐχόμεθα καὶ τώρα, νὰ εἶναι εὐλογημένον κατὰ πάντα, ὑγιεινόν, εἰρηνικὸν καὶ σωτήριον. Ἀσφαλῶς δὲν πρόκειται νὰ εἶναι οὔτε ἀνέφελον οὔτε ἀκύμαντον.

Θὰ ἔχῃ καὶ αὐτὸ τὰς δυσκολίας του, τὰ προβλήματά του, τὰς στενοχωρίας καὶ τὰ δάκρυά του. Ὅμως ἐλπίζομεν ὅτι θὰ ἔχωμεν καθ’ ὅλην τὴν διάρκειάν του τὸν Χριστὸν συνοδοιπόρον, συναγωνιστήν, συναντιλήπτορα καὶ συγκυρηναῖον μας, τόσον εἰς προσωπικόν, ὅσον καὶ εἰς συλλογικὸν ἐπίπεδον, ὁπότε καὶ δὲν ἐπιτρέπομεν εἰς τὸν ἑαυτὸν μας ὑπέρμετρον ἀγωνίαν ἤ ἄγχος, ἀλλ’ εἰρηνεύομεν ὑποσημειοῦντες τὸ: «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»!

Εὐχαριστοῦμεν, τέλος, τὸν προσφωνήσαντα ἐκ μέρους τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου Ἱερώτατον ἀδελφὸν ἅγιον Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιον διὰ τοὺς ὅπως πάντοτε ὡραίους καὶ ἐμπνευσμένους λόγους του, καθὼς καὶ τὸν ὡσαύτως ὡραιότατα προσφωνήσαντα ἐκ μέρους τῆς ἐνταῦθα λίαν ἀγαπητῆς Ὁμογενείας Ἐντιμολογιώτατον κύριον Δημήτριον Φραγκόπουλον, Ἄρχοντα Διδάσκαλον τοῦ Γένους, καὶ εὐχόμεθα καὶ εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας τοὺς παρόντας ὅλα τὰ καλὰ καὶ τὰς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ!

Καλὸ νέον ἔτος, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ! Χρόνια πολλά!