24 Νοεμβρίου, 2009

† Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (25 Νοεμβρίου)

280px-Saint_Catherine

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΣΗ

Ή αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στήν Αλεξάνδρεια στίς άρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Είχε βασιλική καταγωγή. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων τής Αιγύπτου. Ανήκε σέ πολύ πλούσια κι ένδοξη οικογένεια. Οί γονείς της ήταν ειδωλολάτρες. Από μικρή έδειξε μεγάλη κλίση στά γράμματα. Μέχρι τά δεκαοκτώ της χρόνια έμαθε τέλεια τήν Ελληνική καί Ρωμαϊκή παιδεία καί Επιστήμη.

Έμαθε τούς μεγάλους ποιητές, τόν Όμηρο καί τόν Βιργίλιο. Σπούδασε τήν Ιατρική καί διάβασε τόν Ιπποκράτη καί τόν Γαληνό, τούς ιατρούς. Περισσότερο όμως ασχολήθηκε μέ τήν φιλοσοφία. Μελέτησε προπαντός τά βιβλία όλων των άρχαίων φιλοσόφων. Θαύμαζε τόν Πλάτωνα καί τόν Αριστοτέλη καί μπορούσε ν' ανοίξει διάλογο μέ οποιονδήποτε πάνω στά φιλοσοφικά θέματα.

Έμαθε έπίσης τήν ρητορική τέχνη καί πολλές γλωσσες. Ήταν τόσο μορφωμένη όσο καμιά άλλη στήν ηλικία της μέσα στήν Αλεξάνδρεια.

ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΖΩΗ

Ή αγία Αικατερίνη διακρινόταν γιά τήν ομορφιά της. Όλοι τήν θαύμαζαν στήν Αλεξάνδρεια. Είχε καί τά τέσσερα πράγματα πού θαυμάζουν συνήθως οί άνθρωποι: πλούτη, ομορφιά, μόρφωση, δόξα. Ή μητέρα της, πού σκεπτόταν κοσμικά, καί οί συγγενείς της τήν πίεζαν καθημερινά νά παντρευτεί, γιά νά μήν φύγουν άπό τά χέρια τους οί οικογενειακοί τίτλοι.

Εκείνη, όμως, δέν ήθελε νά παντρευτεί καί γιά νά άποφύγει τήν πίεση προσποιήθηκε πώς ήθελε, άλλά ύπό έναν όρο: Εκείνον πού θά έπαιρνε γιά σύζυγο της νά ήταν πιό σοφός, πιό πλούσιος, πιό όμορφος καί πιό δοξασμένος άπ' αυτή.

Παρουσιάστηκαν, βέβαια, πολλοί γαμπροί! Αλλά πού νά βρισκόταν εκείνος πού νά συγκέντρωνε όλα τά προσόντα πού ζητούσε ή Αγία;

Απελπισμένοι οί γονείς της άποφάσισαν νά τή στείλουν σέ κάποιον άσκητή φιλόσοφο, γιά νά τή συμβουλέψει τί έπρεπε νά κάνει.

Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ

Ό ασκητής λεγόταν Άνανίας. Ήταν άγιος άνθρωπος καί άσκήτευε σέ μία ερημική τοποθεσία έξω άπ' τήν πόλη. Όταν είδε τήν αγία, κατάλαβε, μέ τό χάρισμα πού είχε άπ' τό Θεό, πώς θά γινόταν μιά θερμή Χριστιανή. Της είπε, λοιπόν, πώς ήξερε κάποιο Νυμφίο πού ήταν πολύ πιό σοφός, πολύ πιό πλούσιος, πολύ πιό όμορφος καί πολύ πιό δοξασμένος άπ' αυτή! Εκείνη ενθουσιάστηκε καί ήθελε νά Τόν γνωρίσει. Της έδωσε τότε μία εικόνα της Παναγίας, πού κρατούσε τό Χριστό στήν αγκαλιά Της, καί τή συμβούλεψε νά κλειστεί στό δωμάτιό της, νά προσευχηθεί όλη τή νύχτα καί νά παρακαλέσει τήν Παναγία νά της δείξει τόν Υιό Της!

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

Ή αγία Αικατερίνη έκανε ό,τι της είπε ό ασκητής καί τή νύχτα κουρασμένη όπως ήταν άπό τήν προσευχή καί τήν άγωνία, τήν πηρε ό ϋπνος. Καί τότε είδε όραμα. Είδε τήν Παναγία νά κρατάει σάν βρέφος τό Χριστό, ό όποιος άκτινοβολοΰσε περισσότερο άπ' τόν ήλιο. Σέ προτροπή της Παναγίας νά κοιτάξει ό Χριστός τήν αγία, ό Χριστός άρνήθηκε, έστρεψε άλλου τό πρόσωπό του καί είπε πώς δέν μπορούσε νά τήν δη γιατί ήταν όλο σκοτάδι καί άσχήμια, λόγω της καταστάσεως στήν όποία βρισκόταν.

Άν ήθελε νά Τόν δη έπρεπε νά συμβουλευτεί τόν άσκητή. Τότε ξύπνησε ταραγμένη καί νύχτα σχεδόν ξεκίνησε μέ μερικές άλλες γυναίκες, γιά νά συναντήσει τόν άσκητή. Όταν έφτασε, έπεσε μέ δάκρυα στά πόδια καί του διηγήθηκε όλο τό όραμα. Ό άγιος άσκητής δέν έχασε τήν ευκαιρία καί της μίλησε γιά τήν χριστιανική πίστη, τό Χριστό, τήν άγάπη καί τή θυσία Του, γιά τούς άνθρώπους καθώς καί γιά τήν ευτυχία πού βρίσκουν οι ψυχές κοντά Του! Ή αγία τά άκουσε όλα αυτά μέ πολλή προσοχή. Αγάπησε τό Χριστό καί βαπτίστηκε!

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΝΗΣΤΕΙΑΣ

Τή νύχτα είδε πάλι όραμα. Είδε τήν Παναγία καί τό Χριστό. Άλλά αυτή τή φορά ό Χριστός τήν κοίταξε μέ άγάπη καί στήν ερώτηση της Παναγίας πώς τήν έβλεπε, άπάντησε: «Τώρα έγινε λαμπερή, ένδοξη, πλούσια καί πάνσοφος. Τίποτε άπό τά παλαιά δέν βρίσκω επάνω της. Έφυγε τό σκοτάδι. Εξαφανίστηκε ή άσχήμια της.

Τώρα άποφασίζω νά τήν μνηστευθώ, γιά νύμφη Μου άφθορο». Τότε ή αγία είδε, πώς έπεσε κάτω καί με δάκρυα Του είπε: «Ύπερένδοξε Δέσποτα, δέν είμαι άξια νά δώ τήν Βασιλεία Σου. Άλλά άξίωσέ μέ νά γίνω μία ταπεινή δούλη Σου». Εκείνη τή στιγμή ή Παναγία της έπιασε τό δεξί της χέρι καί είπε: «Δός της, παιδί Μου, τό δακτυλίδι, νά τήν νυμφευθείς, γιά νά τήν άξιώσεις της Βασιλείας σου της αιωνίου». Καί ό Χριστός της έβαλε στό δάκτυλο ένα ωραίο δακτυλίδι λέγοντάς της: «Ιδού σήμερον σέ λαμβάνω διά νύμφη Μου άφθορον καί αίώνιον. Φύλαξε μέ άκρίβειαν αυτήν τήν συμφωνίαν καί μή λάβεις πλέον άλλον νυμφίον έπίγειον». Έτσι ξύπνησε ή αγία Αικατερίνη καί είδε ότι στό δεξί της χέρι φορούσε τό δακτυλίδι!

ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟ

Άπό τότε δόθηκε όλόψυχα στό Χριστό! Έγινε πιστή μαθήτρια καί άπόστολός Του. Κήρυττε παντου μέ φλόγα στήν καρδιά. Μέ τό παράδειγμα καί τή διδασκαλία της τράβηξε πολλούς συμπολίτες της στήν πίστη του Χριστου, ίδιαίτερα τούς διανοουμένους. Τό έργο της έξαπλώθηκε άκόμη καί στά γύρω μέρη της Άλεξανδρείας.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ

Στά χρόνια της αγίας Αικατερίνης ζουσε ένας μεγάλος διώκτης τών Χριστιανών, ό Μαξέντιος. Αυτός τιμούσε πολύ τούς άναίσθητους ειδωλολατρικούς θεούς. Ήθελε μάλιστα νά προσφέρει σ' αυτούς μία έντυπωσιακή θυσία. Διέταξε νά έλθουν όλοι, άπό τά χωριά καί τίς πόλεις, στήν Άλεξάνδρεια καί νά προσφέρουν θυσίες μέ τόν όρο ότι όποιος δέν θυσιάσει στούς ψεύτικους θεούς καί προσκυνήσει άλλο θεό θά τιμωρηθεί σκληρά.

Ή αγία Αικατερίνη ,όταν είδε τό λαό νά τρέχει φοβισμένος καί παρά τή θέλησή του νά θυσιάζει στά είδωλα, λυπήθηκε κατάκαρδα. Άρχισε όμως νά ενθαρρύνει τούς Χριστιανούς νά μήν άρνηθουν τήν πίστη τους καί παρακινούσε τούς ειδωλολάτρες νά μήν θυσιάσουν.

Πολλοί άπό αυτούς, χάρη στήν εύγλωττία καί τήν πειστικότητά της, γύρισαν στήν άληθινή πίστη του Χριστου. Έπειτα ή αγία παρουσιάστηκε μπροστά στόν αυτοκράτορα, όμολόγησε τήν πίστη της καί τόν έλεγξε σκληρά γιά όλα όσα έκανε. Εκείνος γεμάτος θυμό, διέταξε νά τήν κρατήσουν ύπό περιορισμό καί φρούρηση.

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΗΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΟΣ

Στό μεταξύ ό αυτοκράτορας κάλεσε στό άνάκτορο όλους τούς σοφούς γιά ν' άνοίξουν διάλογο μέ τήν αγία, ελπίζοντας ότι θά τή νικήσουν στό διάλογο καί έτσι θά άποδεικνυόταν πώς ή δική τους θρησκεία ήταν άληθινή. Οί σοφοί πήγαν καί ήταν 150. Τότε άρχισαν τόν διάλογο μέ τήν αγία. Αυτή τούς νίκησε όλους στή συζήτηση , ένώ εκείνοι παραδέχτηκαν τήν άλήθεια καί πίστεψαν στό Χριστό. Ύστερα άπ' αυτό οί 150 σοφοί ρίχτηκαν στή φωτιά κι έγιναν μάρτυρες Χριστού! Αργά τό βράδυ, όταν κάποιοι ευσεβείς Χριστιανοί πήγαν νά πάρουν τά λείψανά τους, είδαν μέ έκπληξη, ότι τά σώματά τους ήταν νεκρά, άλλά άνέπαφα. Τά έθαψαν τότε θαυμάζοντας τή δύναμη τού Κυρίου!

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ

Μετά άπ' αυτό ό αυτοκράτορας χρησιμοποίησε διάφορους τρόπους γιά νά παρασύρει τήν αγία , άλλά δέν τά κατάφερε. Άρχισε μέ κολακείες. Συνέχισε μέ διάφορα βασανιστήρια, μαστιγώματα. Τήν έβαλε, έπειτα, στή φυλακή γιά 12 ήμέρες μέ διαταγή νά μήν φάει τίποτε. Μάλιστα στό διάστημα αυτό πίστεψαν καί μαρτύρησαν ή γυναίκα του, ό στρατηλάτης Πορφύριος καί 200 στρατιώτες, τούς οποίους γιορτάζουμε τήν ίδια ήμέρα μέ τήν αγία Αικατερίνη.

Τέλος, βλέποντας ότι ή Αγία δέν άλλαζε πίστη, σκέφτηκε ένα φρικτό τρόπο νά τή θανατώσει, χρησιμοποιωντας κάποιο ξύλινο τροχό, ό όποιος είχε κολλημένα γύρω του ξυράφια καί βελόνια. Δέν κατάφερε, όμως, τίποτε γιατί ή αγία σώθηκε έκ θαύματος, γι' αυτό διέταξε νά τήν άποκεφαλίσουν. Τά λείψανά της βρίσκονται στήν Ι. Μονή αγίας Αικατερίνης τού Όρους Σινα.

Ο Μητρόπολιτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σχετικά για την Εκκλησιαστική περιουσία

image

«Το βασικό μας πρόβλημα δεν θα πρέπει να είναι το ΕΤΑΚ. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει οικονομική κρίση και εμείς είμαστε πρόθυμοι σε αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή να συνδράμουμε στα δημόσια οικονομικά» αναφέρει. Υπογραμμίζει όμως ότι για λόγους ισόνομης αντιμετώπισης με τα υπόλοιπα ΝΠΔΔ η αυξημένη φορολογία δεν θα πρέπει να παγιοποιηθεί. «Αυτό είναι απαράδεκτο» λέει χαρακτηριστικά.

«Η Εκκλησία είναι ένας οργανισμός με ιστορία 2000 χρόνων. Η ζωή της υπερβαίνει τη ζωή κρατών, κομμάτων και κυβερνήσεων. Είναι επόμενο να διαθέτει μεγάλη περιουσία. Αυτή όμως δεν ανήκει στα πρόσωπα» σημειώνει. Τονίζει μάλιστα ότι η εκκλησιαστική περιουσία δεν είναι προσωπικό κτήμα των αρχιερέων μιας και οι μητροπολίτες και η διοίκηση της Εκκλησίας είναι απλός διαχειριστής της περιουσίας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

«Δεν είμαστε κερδοσκοπικός οργανισμός, δεν είμαστε τραπεζίτες, παράγουμε φιλανθρωπικό έργο» τονίζει ο κ. Σεραφείμ. «Συντηρούμε δεκάδες ιδρύματα, χρηματοδοτούμε σχολεία, παρέχουμε χιλιάδες μερίδες συσσιτίου σε απόρους ανθρώπους. Αυτά τα έργα δεν πρέπει από κάπου να χρηματοδοτηθούν;» διερωτάται. «Για αυτό ζητούμε» συνεχίζει «Να μας δοθούν προς αξιοποίηση τα δεσμευμένα ακίνητα».

Σε ό, τι αφορά το μέγεθος, αλλά και την πραγματική αξία της περιουσίας της Εκκλησίας ο μητροπολίτης Πειραιώς χαρακτηρίζει υπερβολές τα όσα ακούγονται. Αναγνωρίζει ότι στο παρελθόν η περιουσία ήταν  μεγαλύτερη από ότι είναι σήμερα. Εξαιτίας όμως των απαλλοτριώσεων στις οποίες προχώρησε κατά καιρούςτο κράτος έχει απομειωθεί σημαντικά.

«Η Εκκλησία δεν μπορεί να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την κοινή γνώμη για τα περιουσιακά της. Ο κόσμος θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Εκκλησία έχει βγει ζημιωμένη. Κανείς δεν λέει ότι το κράτος πήρε από την Εκκλησία 2000 στρέμματα στη Βάρη για να χτιστεί η Σχολή Ευελπίδων και σε αντιπαροχή μας δίνουν 7 στρέμματα στην οδό Δεινοκράτους, τα οποία δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε γιατί είναι δεσμευμένα ως διατηρητέος χώρος» λέει χαρακτηριστικά.

Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου κατά την τελετή υποδοχής στην Θεολογική Σχολή Αθηνών των πρωτοετών φοιτητών. (23 Νοεμβρίου 2009)

IERONYMOS 25_232x

 

Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας ανταποκρινόμενος στο ευλογημένο καθήκον να καλωσορίσω ως Πνευματικός Πατέρας και ως Ποιμενάρχης τους καινούργιους φοιτητές της Θεολογίας στον τόπο των σπουδών τους και να συναντηθώ από κοντά, πρόσωπο προς πρόσωπο, με τη νέα γενιά των σπουδαστών που καλούνται να μελετήσουν και να υπηρετήσουν την ιερά επιστήμη της Θεολογίας.

Αγαπητά μου παιδιά,

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω και σε σας κάτι που δήλωσα από την αρχή της αναλήψεως της Αρχιεπισκοπικής μου διακονίας: «πρώτο σημείο, που κατέκαιε πάντοτε και συνεχίζει να κατακαίει την καρδιά μου, είναι η μέριμνα για τα νιάτα του τόπου μας. Για τα παιδιά μας, που αισθάνονται συνεχώς προδομένα από την ασυνέπεια έργων και λόγων· που ασφυκτιούν από έλλειψη πνευματικού οξυγόνου· που γίνονται έρμαια της ιδιοτέλειας ημών των μεγαλυτέρων· που πεινούν για αλήθεια και ζωή και διψούν για όραμα και ελπίδα».

Έχω κάθε δικαίωμα να αισθάνομαι ευτυχής σήμερα, διότι πιστεύω ότι θέλετε και μπορείτε να είστε αρωγοί και συναγωνιστές μου στην υλοποίηση στόχων και οραμάτων που είναι δυνατόν να αντιστρέψουν αυτή την αρνητική εικόνα. Σας καλώ λοιπόν να συναντηθούμε αγωνιστικά εκεί που η Θεολογία αντιμετωπίζει την πρόκληση του διαλόγου με τον σύγχρονο κόσμο∙ την πρόκληση της συνάντησής της με την ιστορία∙ την πρόκληση της αναμέτρησής της με τη νέα παγκοσμιοποιημένη κοινωνική πραγματικότητα. Θέλω να σας παρακαλέσω να αγαπήσετε αυτή τη Σχολή, και να αξιοποιήσετε και να εφαρμόσετε τις γνώσεις τις οποίες θα αποκτήσετε κατά την φοίτησή σας εδώ για να υπηρετήσετε μετά λόγου γνώσεως την αλήθεια του Ευαγγελίου, να διακονήσετε τον λαό του Θεού διασώζοντας την ουσία και το νόημα της πίστεως που μας εμπιστεύθηκαν οι άγιοι και οι πατέρες της Εκκλησίας μας και να σταθείτε σαν αληθινοί αδελφοί δίπλα σε κάθε άνθρωπο που αντιμετωπίζει κάποια δοκιμασία μη λησμονώντας ποτέ ότι υπέρ αυτού ή αυτής «Χριστός απέθανεν».

Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας προσκαλέσω και να σας προκαλέσω όλους ανεξαιρέτως, όσοι επιλέξατε συνειδητά να γίνετε θεολόγοι και όσοι ακόμα αμφιβάλλετε για την είσοδό σας σε αυτή τη Σχολή, να υπερβείτε την δουλεία των αυτονόητων. Είναι πια καιρός να υπερβούμε μονομέρειες και απολυτοποιήσεις όπως είναι, για παράδειγμα, η περιφρόνηση των θεολογικών σπουδών υπερτονίζοντας ή απολυτοποιώντας το χαρισματικό σκέλος της θεολογικής γνώσης. Πρέπει να θυμάστε ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν ήσαν ποτέ εναντίον της γνώσης.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, διδάσκει με τρόπο σαφή ότι «δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο από τη γνώση. Η γνώση είναι φως της ψυχής και το αντίθετο, η άγνοια, είναι σκότος» . Όμως η θεολογική γνώση δεν μπορεί να είναι αφηρημένη και αποκομμένη από την πράξη και την εμπειρία. Γι αυτό ένας άλλος μεγάλος άγιος, ο Μάξιμος ο Ομολογητής διευκρινίζει ότι: «η ομορφιά της σοφίας είναι η έμπρακτη γνώση ή η πράξη που έχει σοφία» .

Για την Ορθόδοξη Παράδοση η «ιδεώδης πραγματι-κότητα είναι το κλίμα της πατερικής Θεολογίας: ο συνδυασμός με αρμονικό τρόπο της λόγιας και της χαρισματικής θεολογίας».

Παιδιά μου,

Θέλω να σας καλέσω να ζήσετε και να σπουδάσετε σε βάθος και πλάτος το μυστήριο της Εκκλησίας με όλο το είναι σας και να δώσετε το ζήλο και το σθένος της νιότης σας ώστε οι σπουδές σας να είναι καρποφόρες και γόνιμες. Εμείς, οι πατέρες και αδελφοί σας, οι δάσκαλοι σας αλλά και ο κόσμος που σας περιβάλλει περιμένει από σας να μεταφέρετε το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως μετά λόγου γνώσεως σε ένα κόσμο που ασφυκτιά από έλλειψη νοήματος και στραγγαλίζεται από την κα-ταρράκωση της ελπίδας και την απαξίωση της αγάπης.

Κι όσοι αισθάνεστε ακόμη ξένοι και ίσως άβολα εδώ μέσα, σας υπενθυμίζω ότι ο μέγας απόστολος Παύλος, στον οποίον είναι αφιερωμένο το Παρεκκλήσιο της Σχολής σας, ξεκίνησε ως διώκτης του χριστιανισμού και κατέληξε να είναι ένας εκ των πρωτοκορυφαίων προσωπικοτήτων της Εκκλησίας και της Οικουμένης ολόκληρης.

Δεχθείτε λοιπόν τον ερχομό σας εδώ όχι ως τυχαίο γεγονός ή ως συγκυριακή ατυχία αλλά ως προσωπική τιμητική πρόσκληση από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ξεχάστε όσα έχετε ακούσει ή πιστεύατε έως τώρα για την Εκκλησία και τη Θεολογία. Τολμήστε να αμφισβητήσετε τα τετριμμένα και τα αυτονόητα. Επιστρατεύστε την κρίση και την εξυπνάδα σας, την τόλμη και τη νεανική σας ειλικρίνεια και αντιπαραταχτείτε στις διαστρεβλώσεις της αλήθειας που κάνουν την καθημερινότητα της ζωής μας μίζερη και στενόκαρδη.

Ανοίξτε την καρδιά σας στο κάλεσμα του Θεού. Του Θεού που έγινε άνθρωπος γιατί αυτός μας αγάπησε πρώτος. Ο ιερός Φώτιος, ένας άλλος μεγάλος άγιος της Εκκλησίας, περί του οποίου νομίζω ότι θα ακούσετε πολλά κατά τη διάρκεια των σπουδών σας, περιγράφει αυτή τη σχέση με τρόπο δυναμικό και ευαίσθητο. Σας μεταφέρω αυτούσιο τον λόγο του: Ο Χριστός «μας αγάπησε πρώτος. Εμάς που υπήρξαμε και είμαστε εχθροί και πολέμιοί Του. Καταλαβαίνετε την υπερβολική αγάπη; Κατανοείτε το χρέος μας απέναντί Του; Προσθέστε λοιπόν και το ακόμη σπουδαιότερο: όχι μόνο μας αγάπησε, αλλά και ατιμάστηκε για χάρη μας και χαστουκίστηκε και σταυρώθηκε και καταριθμήθηκε μεταξύ των νεκρών. Και με όλα αυτά έδειξε έμπρακτα την αγάπη του για μας» .

Και τώρα αυτός ο Θεός της θυσίας και της αγάπης κάλεσε εσάς να σπουδάσετε την ιερά επιστήμη της Θεολογίας και να ξανοιχθείτε αύριο σαν καινούργιοι απόστολοι Παύλοι στον κόσμο που εξακολουθεί να διψά για αλήθεια και να πεινά για ζωή με νόημα και για ουσιαστική ελευθερία. Την ελευθερία που μας χάρισε ο αναστημένος Κύριός μας.

Μην διστάζετε λοιπόν. Η Εκκλησία και η οικουμένη ολόκληρη περιμένει από σας να γίνετε οι νέοι αγγελιαφόροι της ελπίδας. Ελάτε να εργαστούμε μαζί για ένα κόσμο καλύτερο και δικαιότερο. Ελάτε να μας βοηθήσετε να αρθρώσουμε λόγο ουσιαστικό και εδραιωμένο σε στέρεες και επιστημονικά δόκιμες γνώσεις για όλα τα μείζονα προβλήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο κόσμο.

Οι επιστημονικές εξελίξεις, η βιοηθική, οι νέες τεχνολογίες αλλά και τα κοινωνικά και πολιτικοοικονομικά προβλήματα της σημερινής πραγματικότητας περιμένουν και έχουν ανάγκη τον λόγο της Θεολογίας. Και εσείς καλείστε τώρα να σπουδάσετε αυτόν τον λόγο και αύριο να τον διατυπώσετε και να τον διακηρύξετε φρέσκο, ουσιώδη και δυναμικό.

Αγαπητά μου παιδιά,

Δεν μου διαφεύγουν και δεν βρίσκονται έξω από τις ανησυχίες και τις αγωνίες μου τα λεγόμενα επαγγελματικά ζητήματα των θεολόγων. Αυτά τα προβλήματα, που διογκώνονται στις μέρες μας και απασχολούν έντονα τον κλάδο των θεολόγων, δεν είναι δυνατόν να μην βρίσκονται στο επίκεντρο των ανησυχιών της Εκκλησιαστικής διοικήσεως. Η ασάφεια, η σύγχυση ή ακόμα και κάποιες προβληματικές μεθοδεύσεις που επικρατούν γύρω μας σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών, το γεγονός ότι περισσότεροι από 3.000 θεολόγοι είναι επαγγελματικά ετεροαπασχολούμενοι ενώ άλλοι τόσοι είναι άνεργοι με απασχολεί έντονα.

Με προβληματίζει επίσης η αδικία που επικρατεί στην μη ισότιμη επαγγελματική αποκατάσταση των θεολόγων σε διοικητικές θέσεις σε σχέση με πτυχιούχους άλλων σχολών. Με απασχολεί σοβαρά ο σιωπηρός αλλά έμπρακτος εξοστρακισμός της διδασκαλίας των θρησκευτικών από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και η προκλητική στάση κάποιων που αγωνίζονται για την εξαφάνιση από τη ζωή μας της πίστης, των ιερών συμβόλων και του ήθους με το οποίο πορεύτηκε το γένος μας μέσα στην ιστορία.

Το χαρμόσυνον της ημέρας και η οικονομία του χρόνου δεν επιτρέπουν να επεκταθώ περισσότερο σε αυτά τα θέματα, αλλά πρέπει να μας απασχολήσουν όλους, διδάσκοντες και διδασκομένους, ποιμένες και ποιμαινομένους και να αναζητήσουμε λύσεις και απαντήσεις πριν είναι πολύ αργά. Σήμερα όμως ας απολαύσουμε την ευλογημένη μας συνάντηση και ας χαρούμε μαζί, ενώνοντας νοερά τα χέρια και αλληλουποσχόμενοι ότι θα αγωνιστούμε μαζί για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ας χαρούμε μαζί για το δώρο του Θεού σε σας να είστε φοιτητές.

Δεχτείτε αυτό το δώρο ως πρόσκληση για μια πορεία ζωής με σκοπό και νόημα, και γι αυτό δώστε στις σπουδές σας βαρύτητα και σημασία ώστε αύριο ο λόγος σας να είναι ουσιαστικός και να νοηματίζει τη ζωή των ανθρώπων. Και πάνω απ όλα να μην λησμονείτε ποτέ ότι η Εκκλησία σας χρειάζεται και προσδοκά πολλά από εσάς. Η Εκκλησία είναι η κοινή μας οικογένεια και το σπίτι σας. Κι όταν βλέπετε αυτό το σπίτι να κινδυνεύει από δικά μας λάθη και αμέλειες μην απομακρύνεστε, μην κάθεστε στο απέναντι πεζοδρόμιο εξαντλώντας το ζήλο σας σε εύκολες κριτικές. Μείνετε εδώ και αγωνιστεί-ε για ότι πολυτιμότερο μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Μην χαρίζετε το σπίτι σας στους εχθρούς της πίστεως που το θέλουν ερείπια.

Μείνετε εδώ διεκδικώντας την πολύτιμη κληρονομιά που σας ανήκει. Μείνετε στο σπίτι σας για να το ανανεώσετε και να το ανακαινίσετε. Ξέρω ότι οι καθηγητές αυτής της σχολής σας αγαπούν και θέλουν το καλύτερο για σας. Απευθυνόμενος προς αυτούς θέλω να τους παρακαλέσω όλους και τον καθένα προσωπικά να σας προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Κι εσείς μην αφήσετε την αγάπη τους και όσα έχουν να σας προσφέρουν να πάνε χαμένα. Αξιοποιείστε τις γνώσεις και τη σοφία τους και ακολουθήστε το παράδειγμά τους στον ζήλο για την επιστήμη και τη διακονία του λόγου του Θεού. Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο. Θα σταματήσω εδώ δηλώνοντας ότι η πόρτα της αρχιεπισκοπής Αθηνών είναι πάντα ανοιχτή για όλους σας.

Καλώς ήρθατε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών.

Καλές σπουδές και καλή σταδιοδρομία.

Η χάρις του Θεού να σας αγιάζει και να γονιμοποιεί τους κόπους σας.