19 Σεπτεμβρίου, 2009

† Ο Άγιος Ευστάθιος (20 Σεπτεμβρίου)

image

Ήταν αρχικά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Πλακίδας. Ήταν αρχιστράτηγος στο ρωμαϊκό στρατό επί αυτοκρατορίας Τραϊανού. Όταν ο Χριστός παρουσιάσθηκε μπροστά του μια μέρα στο δάσος με τη μορφή ελαφιού, ο Ευστάθιος πίστεψε και βαπτίσθηκε μαζί με τη σύζυγό του Θεοπίστη και τα παιδιά τους Αγάπιο και Θεόπιστο. Μόλις πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας ότι ο αξιωματικός του έγινε χριστιανός, τον απέμπεψε από το στρατό και τον εξόρισε μαζί με την οικογένειά του. Μάλιστα, στο δρόμο για την εξορία ο Ευστάθιος χωρίσθηκε από τη σύζυγό του και τα παιδιά του.

Επειτα από κάποια χρόνια, ο Τραϊανός χρειάσθηκε ξανά την πολύτιμη προσφορά του Ευσταθίου και τον ανακάλεσε στο στράτευμα του. Οι πολεμικές ικανότητες του Αγίου χάρισαν στον αυτοκράτορα μεγάλες νίκες. Μάλιστα ο Ευστάθιος σε μια από τις εκστρατείες του βρήκε ξανά την οικογένειά του, η οποία όλα αυτά τα χρόνια είχε περάσει πολλές κακουχίες.

Λίγο καιρό αργότερα ο Ανδριανός, διάδοχος του Τραϊανού, ζήτησε από τον Ευστάθιο να παραστεί σε θυσία που θα γινόταν σε ειδωλολατρικούς θεούς. Ο Ευστάθιος αρνήθηκε και ο αυτοκράτορας διέταξε να τον θανατώσουν, κλείνοντάς τον σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.

Oμιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Κοινότητα Τσαριτσάνης Ελασσώνος (18/9/2009)

EV_VARTHOLOMAIOS_ELASONA_3.JPG

Ιερώτατε Μητροπολίτα Ελασσώνος κύριε Βασίλειε

και λοιποί Ιερώτατοι αδελφοί,

Εξοχώτατοι και Εντιμότατοι Άρχοντες,

Εντιμότατε κ. Πρόεδρε της Κοινότητος Τσαριτσάνης,

Τέκνα της Εκκλησίας αγαπητά και περιπόθητα,

Με πολλήν χαράν και συγκίνησιν ευρισκόμεθα σήμερον δια πρώτην φοράν εις την ιστορικήν κωμόπολιν της Τσαριτσάνης, την επί δύο και πλέον αιώνας έδραν της θεοσώστου Αρχιεπισκοπής Δομενίκου και Ελασσώνος. Η Κοινότης Τσαριτσάνης διέπρεψε μεγάλως μεταξύ των πλέον ανεπτυγμένων και φιλοπροόδων Κοινοτήτων του Γένους κατά τους τελευταίους αιώνας.

Το μαρτυρούν οι ωραίοι Ναοί σας, ο Μητροπολιτικός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο του Αγίου Νικολάου, των Αγίων Αναργύρων, των Ταξιαρχών και οι άλλοι, το λαμπρόν «Οικονόμειον» Εκπαιδευτήριον και όλα τα σωζόμενα μνημεία.

Εδώ, εις την γεωργαφικήν καρδίαν της μητροπολιτικής Ελλάδος, έπαλλε σφύζουσα από ζωήν η καρδία της Ρωμηοσύνης και ανέδειξε λαμπράς προσωπικότητας του Γένους και της Εκκλησίας, με κορυφαίαν αναμφιβόλως εκείνην του σεπτού Μεγάλου Οικονόμου και καθολικού Ιεροκήρυκος της καθ ἡμᾶς Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Κωνσταντίνου, του εξ Οικονόμων.

Ο συμπατριώτης σας εκείνος διαπρεπέστατος εκκλησιαστικός ανήρ ετίμησεν όσον ολίγοι το όνομα της Τσαριτσάνης, αλλά και το όνομα της Μητρός Εκκλησίας, την οποίαν με μοναδικόν ζήλον και αφοσίωσιν υπηρέτησε, μη αισχυνθείς τον σταυρόν της, το πάθος της και τας πληγάς της. Καθ ἥν ώραν άλλοι, αλλοτριωμένοι πνευματικώς και επιλήσμονες του μητρικού γάλακτος υιοί της την εσταύρωναν δια του θλιβερού σχίσματος του 1833, ο Μέγας Οικονόμος Κωνσταντίνος, με μοναδικήν δύναμιν γραπτού και προφορικού λόγου, με προφητικήν παρρησίαν και μαρτυρικόν φρόνημα υπερησπίσθη τα δίκαιά της, έως ότου, εν συνεργασία μετά του Πατριαρχείου και διαφόρων υγιών εκκλησιαστικών παραγόντων, επετεύχθη η έξοδος από την δίνην, δια της εκζητήσεως της κανονικής ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου, η οποία και εγένετο το 1850, οπότε και έκλεισεν η πληγή του σχίσματος και αποκατεστάθη η κανονικότης, η ειρήνη και η αγάπη εν τη Εκκλησία της Ελλάδος.

Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη, η Κωνσταντινούπολις, η Οδησσός, αι Αθήναι, που εδέχθησαν την ανεκτίμητον εκκλησιαστικήν και διδασκαλικήν διακονίαν του Οικονόμου, ευγνωμονούν την Τσαριτσάνην, η οποία τον εγέννησε, τον εγαλούχησε, τον άνδρωσεν ιεροπρεπώς και τον προσέφερεν εις το Γένος και την Εκκλησίαν, σοφώτατον Διδάσκαλον, άγιον Λειτουργόν των Θείων Μυστηρίων και διαπρύσιον κήρυκα της εκκλησιαστικής κανονικότητος και ευταξίας, εις ημέρας κατ ἐξοχήν ζοφεράς και κινδυνώδεις.

Εις την Κωνσταντινούπολιν ενθυμούμεθα πάντοτε το όνομά του μετά τιμής και ευγνωμοσύνης, και μαζί με εκείνον ενθυμούμεθα μετά βαθείας στοργής και την Τσαριτσάνην και τα τέκνα της.

Εσάς όλους, αγαπητοί, μαζί με τον εκλεκτόν Ποιμενάρχην σας και αγαπητόν αδελφόν ημών Ιερώτατον Μητροπολίτην κ. Βασίλειον, με τους Κοινοτικούς και λοιπούς άρχοντάς σας, με τα τέκνα σας και με τους ανά τον κόσμον ξενητευμένους συγγενείς σας.

Πραγματοποιούντες, λοιπόν, σήμερον την πρώτην Πατριαρχικήν επίσκεψιν εις την προσφιλή Κωμόπολίν σας, σας μεταφέρομεν την ευλογίαν και την αγάπην της εσταυρωμένης Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.

Σας ευχαριστούμεν δια την ωραίαν και θερμήν υποδοχήν και δια τους καλούς και ευγενείς λόγους του Εντιμοτάτου Προέδρου της Κοινότητος κ. Νικολάου Τσιμπόλη, καθώς και δι όλας τας εκδηλώσεις σεβασμού και ευλαβείας προς το πρόσωπον ημών και προς το Πατριαρχείον. Να το ενθυμήσθε καλώς: Σας αγαπώμεν! Σας αγαπώμεν πολύ! Είσθε σπλάγχνα μας! Είσθε τέκνα μας! Καυχώμεθα δια σας! Να είσθε πάντοτε ειρηνικοί και ηνωμένοι ως εν σώμα μεταξύ σας και μετά του Ποιμενάρχου σας! Να προοδεύετε εις παν έργον αγαθόν, φιλογενές και άξιον των παραδόσεών σας!

Να σεμνύνεσθε διότι έχετε το ακριβόν προνόμιον να ανήκετε εις το κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου που είναι η ευσεβής πηγή του Γένους και το πάντοτε ολοφώτεινον Φανάρι της ανά τον κόσμον Ορθοδοξίας! Να μας έρχεσθε και εις την Πόλιν όποτε δύνασθε και ευκαιρείτε, και ο Θεός να σας χαρίζη υγείαν πολλήν, μακροημέρευσιν, χαράν, φως, αγιασμόν και όλα τα αγαθά Του.

Η πατρική ημών ευχή και Πατριαρχική ευλογία σας συνοδεύει από καρδίας πάντοτε! Και σας και την πατρίδα σας!

«Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε! Πάλιν ερώ, χαίρετε!».