18 Ιουλίου, 2009

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ - 18 Ιουλίου 2009

 

Το φρικτό τούτο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι Θεοσύστατο. Μας το συνέστησε ο Ίδιος ο Κύριός μας Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός: «Λαβών άρτον είπε, λάβετε φάγετε, τούτο εστί (= είναι) το σώμα μου. 

Και λαβών ΤΟ ποτήριον έδωκεν αυτοίς λέγων, πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί (= είναι) το αίμα μου το υπέρ ημών και περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Τούτο ποιείτε (= να κάνετε οσάκις θέλετε), εις την εμήν ανάμνησιν (= της Σταυρικής μου θυσίας και την απολύτρωση και σωτηρία σας που επετεύχθη με τη θυσία μου αυτή)». [Ματθ. 26, 26-28 – Μαρκ. 14, 22-24 – Λουκ. 22, 19-20].

Οι συνεπείς Χριστιανοί γνωρίζουν, και μάλιστα πολύ καλά, ότι με την Θεία Μετάληψη – Κοινωνία μεταλαμβάνουν και Κοινωνούν, αυτό τούτο, το Αναμάρτητο και Σωτήριο Σώμα και Αίμα του Ιησού Χριστού, και γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Ιησού Χριστού, αλλά και μεταξύ τους ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. 

Αυτό το αμόλυντο και σωτήριο Φάρμακο, το Σώμα και το Αίμα του Θεάνθρωπου Ιησού Χριστού, χαρίζει στους πιστούς την ψυχική και σωματική τους υγεία και την κληρονομιά της αιώνιας ζωής. Τούτο το πιστεύουν, ακράδαντα, οι αληθινοί πιστοί Χριστιανοί.

Επομένως, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και Κοινωνίας, αυτό το παντοδύναμο και σωτήριο Φάρμακο της ψυχής και του σώματος των πιστών, τελείται μόνον για αυτούς τους πιστούς Χριστιανούς, για τους οποίους ουδεμία αμφιβολία υπάρχει.

Δεν το σκέπτονται δηλαδή καν, ότι είναι ποτέ δυνατόν να εισχωρήσει και να μολύνει το αναμάρτητο Σώμα και Αίμα του Θεάνθρωπου Σωτήρα μας Ιησού Χριστού ο,τιδήποτε επίγειο, γιατί αυτό το Άχραντο Σώμα του Χριστού είναι «πυρ καταναλίσκον των αμαρτιών της ψυχής», για την πάταξη της οποίας «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν…ήλθεν ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι απολλωλός». (Ιωάν. 1,4 – Ματθ. 19,10). 

Οι πιστοί, λοιπόν, Χριστιανοί μεταλαμβάνουν και Κοινωνούν μετά πλήρους βεβαιότητος «Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών (= και σωματικών ασθενειών) και εις ζωήν αιώνιον». 

Για το θέμα αυτό της Μεταλήψεως και Κοινωνίας αυτού τούτου του Σώματος και του Αίματος του Χριστού δεν υπάρχει ουδεμία δυσπιστία στους πιστούς χριστιανούς, για τους οποίους και τελείται μόνον το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αλλά δεν δέχονται και αντίρρηση, ούτε και συμμετέχουν σε διάλογο με βάση αμφιβολίες γι΄ αυτή την βεβαιότητα της ακραδάντου πίστεώς τους.

Όσοι αμφιβάλουν γι΄ αυτή την βεβαιότητα της Μεταλήψεως και Κοινωνίας αυτού του τούτου του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, δεν είναι πιστοί της Εκκλησίας του Χριστού, διότι και «τούτους απόβλητους γίνεσθαι της Εκκλησίας» (Καν 2ος Συν. Αντιοχείας, Σύνταγμα Θείων και Ιερών Κανόνων, Γ. Ραλλή-Μ.Ποτλή, σελ.125-129)

Αλλά και όσοι ρασοφόροι Κληρικοί της Εκκλησίας του Χριστού αποδέχονται και συμμετάσχουν σε «βεβήλους και γραώδεις μύθους» (Α΄ Τιμ. 4,6-7), και συζητήσεις που αμφισβητούν την Αγιότητα και την παντοδυναμία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, Μεταλήψεως και Κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος του Θεάνθρωπου Ιησού Χριστού. 

Και μάλιστα αποτολμούν, οι άθλιοι, με ανούσιους δικολαβισμούς και παραθεολογίες να αποδείξουν, ότι υπάρχουν δήθεν προφυλάξεις από την Εκκλησία, και ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών, προσφέρουν αρνητικότατον έργο στην Εκκλησία του Χριστού. 

Προσέτι δε είναι επιλήσμονες και ανάξιοι της αποστολής τους και είναι περιττόν να τονιστεί, ότι με την όλως απαράδεκτη αυτή τους συμπεριφορά και πράξη αποδεικνύουν και την δικιά τους ενυπάρχουσα και υποβόσκουσα αμφιβολία, ότι ελοχεύει πράγματι κίνδυνος στα «Άγια των αγίων !» κατά την Μετάληψη της Θείας Κοινωνίας. Μακράν της βλασφημίας !!!.

Όλοι αυτοί οι ρασοφόροι κληρικοί, «χλιαροί» έναντι της σώζουσας πίστης του Χριστού, και εμετικοί όντες, (Απκ. 3,16), δεν έχουν ουδεμία θέση στον άγιο Χώρο της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Διότι, «…γενηθήτωσαν οι επαύλεις αυτών ηρημωμέναι… και μη έτω ο κατοικών εν αυτή, και τις επισκοπές αυτών λάβουν έτεροι». (πρβλ. Ψάλμ. 68/69,26 Πραξ. 1,20).


Ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος (451 μ.Χ.)


Ἡ Ἁγία Δ΄Οἰκουμενική Σύνοδος συνεκλήθη εν Χαλκηδόνα τό ἔτος 451, ἀπό τίς 8 Ὀκτωβρίου μέχρι 1η Νοεμβρίου. Τή συγκροτοῦσαν 630 Θεοφόροι Πατέρες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ Καισαρείας Θαλάσσιος, Ἐφέσου Στέφανος, Ἀγκύρας Εὐσέβιος, Σελευκείας Βασίλειος κ.ἄ. Αὐτοκράτορες ἦταν οἱ Ἅγιοι Μαρκιανός καί Πουλχερία.


Πάπας Ρώμης ἦταν Ἅγιος Λέων Α΄ τόν ὁποῖο ἀντιπροσώπευαν οἱ Ἐπίσκοποι Πασχάνιος, Λουκέντιος καί Ἰουλιανός καί οἱ πρεσβύτεροι Βονιφάτιος καί Βασίλειος. H Σύνοδος αὐτή ἐξέδωσε ὅρον Δογματικόν περί τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων.


Καταδίκασε τήν ἀντίθετη πρός τήν Νεστοριανική, αἱρετική διδασκαλία τοῦ Εὐτυχοῦς, ὁποῖος ἦταν πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων/πόλεως καί δίδασκε ὅτι Χριστός εἶχε μόνο μία φύση, τήν θεία. ἀνθρωπίνη φύσις, ἔλεγε Εὐτυχής, ἀπορροφήθηκε ἀπό τήν θεία καί ἑπομένως Χριστός ὑπῆρξε μόνο Θεός καί φαινομενικῶς ἄνθρωπος. Οἱ ὁπαδοί τοῦ Εὐτυχοῦς, ὀνομάστηκαν Μονοφυσίτες.


Μετά τήν καταδίκη τους ἀπό τήν Σύνοδο, ἐπέμειναν στή φοβερή τους αἵρεση καί ἔγιναν ἀφορμή πολλῶν ταραχῶν. Τελικῶς
ἀποχωρίστηκαν, ὅπως ἦταν ἑπόμενο, ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί ὑποστηριχθέντες ἀργότερα ἀπό τούς Ἄραβες, ἀποτέλεσαν δικές τους «’Εκκλησίες». Τέτοιες «Ἐκκλησίες» εἶναι οἱ Μονοφυσιτικές τῶν Ἰακωβιτῶν τῆς Συρίας καί Παλαιστίνης, τῶν Ἁρμενίων, τῶν Κοπτῶν τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Ἀβησσυνίας. Ἡ Ἁγία Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καταδίκασε τούς ἀρχιμ. Εὐτυχῆ καί τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας τῶν Μονοφυσιτῶν Διόσκορο.


Τέλος ἐξέδωσε 30 ἱερούς κανόνες.