13 Ιουνίου, 2009

† Ο Όσιος ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (15η Ιουνίου)

st195_300


«Ιερώνυμον τον μέγαν τεθνηκότα,

Μέγας μένει στέφανος ουκ απεικότως.»


ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ο Όσιος πατήρ ημών ήτο σύγχρονος του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου, του οποίου και μαθητής εχρημάτισεν εν έτει τν΄ (350). Κατήγετο δε εκ της Δαλματίας, και ήτο κάτοχος κατά μεν τον ιερόν Αυγουστίνον τριών γλωσσών, ήτοι της Ελληνικής, της Λατινικής και της Εβραϊκής, κατά δε τον Δοσίθεον Ιεροσολύμων πέντε˙ διότι εκτός των ρηθεισών τριών διαλέκτων εγνώριζεν έτι και την των Περσών και την των Χαλδαίων˙ όθεν και πεντάγλωσσος επωνομάσθη. Εις Βηθλεέμ δε απελθών, αφού πρότερον περιήλθε πολλάς πόλεις της Ανατολής και της Αιγύπτου, έτι δε και τα ονομαστά ησυχαστήρια των εκείσε ασκουμένων Μοναστών και πολλά εκείθεν διδαχθείς και ωφεληθείς, ίδρυσεν ίδιον ασκητικόν ησυχαστήριον και Μονήν ανδρών, της οποίας αυτός ήτο καθηγητής και ηγούμενος.


Ήσκησε δε κατ΄ αρχάς μέν εις τινα έρημον της κατά την Συρίαν Χαλκίδος˙ όθεν επιστρέψας εις Ρώμην εχρημάτισε γραμματεύς του Πάπα Δαμάσου. Μετά δε την τούτου τελείωσιν ανεχώρησεν εκ Ρώμης συκοφαντηθείς και καταδιωχθείς φθονερώς υπό του μισομονάχου μέρους της Ρωμαϊκής κοινωνίας, και απήλθεν εις Βηθλεέμ, όπου εγκαταστάς ετελειώθη εν Κυρίω.


Ηκολούθησε δε αυτόν ευλαβώς τον αυτόν ασπασαμένη βίον η ευγενεστάτη και περίδοξος Πατρικία Ρωμαία Οσία Παύλα χήρα, μετά της λαμπράς θυγατρός αυτής Παρθένου Οσίας Ευστοχίας και άλλων πεντήκοντα Ρωμαίων παρθένων ευγενών, αίτινες πάσαι ομού ευσεβώς περιήλθον μετά του Ιερωνύμου πάντας τους Αγίους Τόπους της Παλαιστίνης, την Αίγυπτον και τάς ερήμους της Νητρίας και Θηβαΐδος, αίτινες και πόλεις Αγίων ωνομάζοντο, διά το πλήθος των εν αυταίς Μοναστηρίων και ησυχαστηρίων κατοικουμένων υπό των διαπρεπεστέρων Οσίων Ασκητών και καθηγητών του μοναχικού βίου, των ακμασάντων κατά τον Δ΄ αιώνα, από Αντωνίου του Μεγάλου και εφεξής.


Ήτο δε ο μακάριος Ιερώνυμος ούτος και του ιερού Αυγουστίνου επιστήθιος φίλος και συναγωνιστής δια των συγγραμμάτων αυτού κατά των αιρετικών. Εκτιμών δε τούτον ο Αυγουστίνος ως θεόσοφον και των υπερουρανίων μύστην και θεωρόν, ότε ηθέλησε να συγγράψη το περί πόλεως Θεού βιβλίον αυτού, πρός τούτον τον Όσιον Ιερώνυμον απετάθη δι΄ επιστολής, παρακαλών όπως μυήση και αυτόν ως επίσταται τα κατά την πόλιν του Θεού την ουράνιον. Αλλ΄ ο θείος Ιερώνυμος είχεν ήδη αποθάνει, πρίν ή κομισθή πρός αυτόν η εν λόγω επιστολή του Αυγουστίνου.


Αλλ΄ όμως και κατ΄ όναρ τω Αυγουστίνω φανείς είπεν˙ «αδύνατον ην ανθρώπω λαλήσαι ή περιγράψαι ως έχει τα κατά την Πόλιν του Θεού, ήτοι τα των μακαρίων ψυχών εν ουρανοίς σκηνώματα˙ ουκ αν επίστευον δε πώποτε ότι ούτος έχει, ει μη απήλαυον τούτων» (1) .


Καρπός δε των θεολογικών αυτού σπουδών και μελετών είναι αί μεταφράσεις αυτού των Αγίων Γραφών και ένιαι διορθώσεις, και τα κατά των αιρετικών συγγράμματα αυτού και άλλα, δι΄ ων μεγάλως ωφέλησε την του Χριστού Εκκλησίαν, στηρίζων τους πιστούς εις την ευσέβειαν, και διδάσκων την κατά Χριστόν μόρφωσιν των ηθών και διαγωγήν, γενόμενος ούτω μέγας της Εκκλησίας πατήρ και έξοχος Διδάσκαλος˙ εις έπαινον δε αυτού αρκεί το λόγιον Ιωάννου του Κασσιανού λέγοντος: «όντως Ιερώνυμος των Ορθοδόξων ο καθηγητής, ου τα συγγράμματα λάμπουσιν ως θεϊκαί λαμπάδες ανημμέναι, και φέγγουσιν ως ηλιακαί ακτίνες από Ανατολών μέχρι Δυσμών».


Εν τω ησυχαστηρίω λοιπόν αυτού, τω όντι εν Βηθλεέμ, όπερ και παράδεισον των μελετών του απεκάλεσε, τάς μελέτας αυτού ποιούμενος και ασκούμενος την μοναχικήν πολιτείαν, την οποία ησπάσθη από της ανδρικής αυτού ηλικίας, και θεολογήσας, απήλθε προς Κύριον πλήρης ημερών γενόμενος και ζήσας έτη 97, ων τα τελευταία τριάκοντα εν Βηθλεέμ.


Επ΄ ευκαιρία της ως άνω αναρτήσεως, Υίικώς ευχώμεθα λόγω των Ονομαστηρίων της Αυτού Μακαριότητος τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ κατ΄ άμφω υγείαν και μακροημέρευσιν.


__________________________


1) Εις δε το βιβλίον «Θύρα της Μετανοίας» η υπόθεσις αύτη ούτως εκτίθεται (εν Βίβλ. Δ΄ όφελος εκ της μνήμης της Βασιλείας των Ουρανών). Την ιδίαν ημέραν, λέγει ο ιερός Αυγουστίνος, και περί την ώραν καθ΄ ην απέθανεν ο Άγιος Ιερώνυμος, ήμην εις την Ιππώνα˙ και ησυχάζων εις το κελλίον μου διελογιζόμην μετά πολλού πόθου, οποίαν τάχα δόξαν θέλουσιν έχει αί ψυχαί των Δικαίων, και εις πόσην χαράν και αγαλλίασιν θέλουσιν ευρίσκεσθαι, και οποίας ηδονάς θα απολαμβάνωσιν, επιθυμών από ταύτην την ύλην (τον συμπερασμόν) να γράψω βραχύλογον σύνταγμα. Και δη λαβών εις χείράς μου κάλαμον και χαρτίον, επεχείρησα πρότερον να γράψω επιστολήν πρός τον προειρημένον Ιερώνυμον (νομίζων ότι ζή εν τη παρούση) διά να μοί αντιγράψη και αυτός τι ιδέαν έχει περί τούτων.


Καθ΄ ον δε χρόνον επεχείρησα να σχεδιάσω το προοίμιον της επιστολής, έξαφνα εγέμισεν όλον μου το κελλίον μία άρρητος φωτοχυσία με ανεκδιήγητον και απαράβλητον ευωδίαν και οσμήν πάντερπνον, την οποίαν ανθρωπίνη γλώσσα δεν δύναται παντελώς να ερμηνεύση˙ τα οποία αισθανόμενος εγώ έγινα όλος έκθαμβος και έμφοβος˙ έχασα παρευθύς τάς δυνάμεις και τάς κινήσεις και της ψυχής και του σώματος˙ διότι δεν ήξευρα ότι ο Κύριος ημών εκείνην την ώραν ανύψωσεν εις τούς ουρανούς την ψυχήν του δούλου του Ιερωνύμου.


Πηγή: ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ


________________________________


ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ Δ΄ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ

panorthodoxi9

Η Δ’ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις, συγκληθείσα υπό της Α.Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τη συμφώνω γνώμη των Μακαριωτάτων Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, εκφρασθείση κατά την εν Φαναρίω από 10ης έως 12ης Οκτωβρίου 2008 Ιεράν Σύναξιν αυτών, συνήλθεν εις το εν Σαμπεζύ Γενεύης Ορθόδοξον Κέντρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου από 6ης μέχρι 12ης Ιουνίου 2009.


Αι εργασίαι της Διασκέψεως ήρξαντο δια Πανορθοδόξου Θείας Λειτουργίας κατά την ημέραν της Πεντηκοστής, διεξήχθησαν δε υπό την προεδρίαν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου, εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου, τη συνδρομή και του Γραμματέως επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Ιερεμίου. Εις τας εργασίας της Διασκέψεως συμμετέσχον εκπρόσωποι πασών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, τη προσκλήσει της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.


Οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών απέστειλαν χαιρετισμούς εις τους συμμετέχοντας της Διασκέψεως δια μηνυμάτων ή και δια των εκπροσώπων αυτών.


Τα μέλη της Διασκέψεως απέστειλαν τηλεγραφήματα προς πάντας τους Προκαθημένους των κατά τόπους Εκκλησιών, εξαιτούμενοι τας προσευχάς και τας ευλογίας αυτών δια το προκείμενον αυτοίς έργον.


Θέμα της Δ’ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως ήτο, συμφώνως προς την βούλησιν των Προκαθημένων και των αντιπροσώπων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, εκφρασθείσαν εις το Μήνυμα της εν Φαναρίω Ιεράς Συνάξεως αυτών (Οκτώβριος 2008), η συζήτησις επί του ζητήματος της κανονικής οργανώσεως της Ορθοδόξου Διασποράς.


Η σχετική απόφασις περί της ημερησίας διατάξεως ελήφθη υπό της Διασκέψεως κατά την έναρξιν των εργασιών αυτής.


Η Διάσκεψις εξήτασε τα υπό της Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής προετοιμασθέντα κείμενα εις τας εν Σαμπεζύ συνελεύσεις αυτής, ήτοι α) από 10ης έως 17ης Νοεμβρίου 1990 και β) από 7ης έως 13ης Νοεμβρίου 1993, ως επίσης και το κείμενον του εν Σαμπεζύ συγκληθέντος Συνεδρίου Κανονολόγων από 9ης μέχρι 14ης Απριλίου 1995. Τα κείμενα ταύτα, εις τα οποία εγένοντο διευκρινήσεις, συμπληρώσεις, διορθώσεις και προσθήκαι, ενεκρίθησαν ομοφώνως. Η Διάσκεψις εξέφρασε την κοινήν βούλησιν πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών δια την επίλυσιν του προβλήματος της κανονικής οργανώσεως της Ορθοδόξου Διασποράς, συμφώνως προς την εκκλησιολογίαν, την κανονικήν παράδοσιν και πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.


Η Διάσκεψις απεφάσισε την ίδρυσιν νέων Επισκοπικών Συνελεύσεων εις ωρισμένας περιοχάς του κόσμου δια την διευθέτησιν του ζητήματος της Διασποράς, ήτοι των εκτός των παραδοσιακών ορίων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εγκατεστημένων ορθοδόξων πιστών.


Πρόεδροι των Συνελεύσεων είναι οι πρώτοι των εν τη περιοχή εκείνη επισκόπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εν απουσία δε αυτών οι επόμενοι κατά την τάξιν των Διπτύχων των Εκκλησιών. Μέλη των Συνελεύσεων τούτων είναι πάντες οι υπό πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών ανεγνωρισμένοι ως κανονικοί επίσκοποι, οι οποίοι ποιμαίνουν τας εις εκάστην περιοχήν υφισταμένας κοινότητας.


Αποστολή των Επισκοπικών Συνελεύσεων είναι η ανάδειξις και προαγωγή της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η κοινή ποιμαντική διακονία των ορθοδόξων πιστών της περιοχής και η από κοινού μαρτυρία αυτών προς τον κόσμον. Αι αποφάσεις των Επισκοπικών Συνελεύσεων λαμβάνονται επί τη βάσει της αρχής της ομοφωνίας των Εκκλησιών, αι οποίαι εκπροσωπούνται εις αυτάς δι’ επισκόπων. Η Διάσκεψις ενέκρινεν επίσης δια διευκρινήσεων, διορθώσεων και συμπληρώσεων το σχέδιον Κανονισμού λειτουργίας των Επισκοπικών Συνελεύσεων, δια του οποίου καθορίζονται αι βασικαί αρχαί οργανώσεως και λειτουργίας αυτών.


Τα υπολειπόμενα θέματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ήτοι του τρόπου ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου και του Αυτονόμου, ως και της τάξεως των Διπτύχων, θα εξετασθούν υπό των επομένων Συνελεύσεων των Διορθοδόξων Προπαρασκευαστικών Επιτροπών και θα υποβληθούν εις τας επομένας Προσυνοδικάς Πανορθοδόξους Διασκέψεις προς έγκρισιν.


Εν Σαμπεζύ Γενεύης, τη 12η Ιουνίου 2009.


Ο Πρόεδρος της Διασκέψεως


† ο Περγάμου Ιωάννης