07 Ιουνίου, 2009

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΑΓ ΤΡΙΑΣ

Η αποστολή του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους αποτελούσε ρητή υπόσχεση του Κυρίου. Πραγματικά, στην υπέροχη εκείνη ομιλία που απηύθυνε στους μαθητές Του μετά το μυστικό δείπνο ( Ιω. 13: 31-16: 33), ο Ιησούς ομιλεί για πρώτη φορά για την αποστολή του «άλλου Παρακλήτου», «του Πνεύματος της αληθείας». Θα τον έστελνε στους αποστόλους ο Θεός Πατέρας, ανταποκρινόμενος στην παράκληση του Υιού Του, για να μείνει μαζί τους αιωνίως και να αποτελεί τον αχώριστο σύντροφο, την παρηγορία και την πηγή εμπνεύσεώς τους.


Την ίδια υπόσχεση επανέλαβε και μετά την ανάστασή Του, όπως μας την παραδίδει ο ευαγγελιστής Λουκάς τόσο στο τέλος του Ευαγγελίου του όσο και στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων. «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ», βεβαιώνει ο Κύριος τους μαθητές Του, «ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ' ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. 24,49).


Ακόμα πιο σαφής είναι η μαρτυρία του βιβλίου των Πράξεων. Ο αναστάς Κύριος «δι' ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», τους παρήγγειλε να μην απομακρύνονται από τα Ιεροσόλυμα και «μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς», για την οποία τους είχε μιλήσει. Η αποστολή του Παρακλήτου θα γινόταν «οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας», και τότε οι μαθητές θα βαπτίζονταν «ἐν Πνεύματι ἁγίῳ» (Πραξ. 1: 3-6). Με τη δύναμη του Πνεύματος που θα ελάμβαναν, θ’ αναδεικνύονταν οι «μάρτυρες» του Χριστού στον κόσμο.


Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος


Η Πεντηκοστή αποτελεί τη γενέθλια ημέρας της Εκκλησίας. Στην παρουσία του Πνεύματος οφείλει την ύπαρξή της. Αυτό την εμψυχώνει και την ζωοποιεί. Το Πνεύμα χορηγεί τα πάντα και «συγκροτεί όλον τον θεσμό της Εκκλησίας».


Το αίτιο όλων των αγαθών, διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι «το παραμένειν ημίν την χάριν του Πνεύματος». Χωρίς το Πνεύμα του Θεού, σύμφωνα με την ομόφωνη παράδοση των αγίων Πατέρων μας, δεν μπορούμε να σωθούμε. Η ένωσή μας με το Θεό γίνεται δυνατή μόνο με το Άγιο Πνεύμα.


Δεν υπάρχει δωρεά που δόθηκε στον κόσμο, λέει ο Μ. Βασίλειος, στην οποία το Άγιο Πνεύμα να μην ήταν παρόν. Όλα από το Πνεύμα πηγάζουν. Όλα το Πνεύμα τα μεταδίδει. Είναι κατά τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων «το δοτικόν και παρεκτικόν πάντων των εν τη Εκκλησία πνευματικών χαρισμάτων».


Το Άγιο Πνεύμα φώτισε τους αποστόλους. Ενίσχυσε τους μάρτυρες. Καθοδήγησε τους ιερούς ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας στην ερμηνεία των Γραφών, στην καταπολέμηση των αιρέσεων, στην ανάδειξη και στην ορθή διατύπωση των ιερών δογμάτων της πίστεως. Και οι ιερές σύνοδοι, όπου πολεμήθηκαν οι πλάνες και θριάμβευσε η ορθοδοξία, είναι έργο του Αγίου Πνεύματος.


Το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να παραμένει και σήμερα στην Εκκλησία, το σώμα του Θεανθρώπου Κυρίου. Και θα παραμένει «εἰς τὸν αἰῶνα», σύμφωνα με την υπόσχεσή Του. Εκείνο μας χαρίζει τη χάρη των μυστηρίων. Εκείνο αναδεικνύει τους ιερούς ποιμένες. Εκείνο μας εμπλουτίζει με τον άφατο πλούτο των χαρισμάτων Του. Εκείνο ενεργεί παντού με τις άκτιστες ενέργειές Του, ώστε όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν την αλήθεια και να γίνουν μέτοχοι της σωτήριας που ο φιλάνθρωπος Κύριος χάρισε στο γένος μας.


«Δια Πνεύματος Αγίου», συνοψίζει ο Μ. Βασίλειος, «η εις παράδεισον αποκατάστασις, η εις βασιλείαν ουρανών άνοδος, η εις υιοθεσίαν επάνοδος, η εις παρρησία του καλείν εαυτών Πατέρα τον Θεόν, κοινωνόν γενέσθαι της χάριτος του Χριστού...». Μ’ ένα λόγο, διά του Αγίου Πνεύματος φτάνουμε στην απόκτηση κάθε ευλογίας τόσο στην παρούσα όσο και στην μέλλουσα ζωή.


Πως θα αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα


Η σημερινή εορτή δεν είναι μια απλή επέτειος. Είναι ένα συνεχές θαύμα που παρατείνεται μέσα στους αιώνες. Ο Παράκλητος εξακολουθεί να είναι παρών στον κόσμο και να ενεργεί μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Κατά συνέπεια όλοι μας μπορούμε να μετάσχουμε στην κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Η εν δυνάμει δωρεά που λάβαμε κατά την ώρα του βαπτίσματός μας πρέπει να γίνει ενεργητική και ζώσα μετοχή στον πλούτο των χαρισμάτων Του. Ποιες προϋποθέσεις χρειάζονται γι’ αυτό;


Βασική προϋπόθεση είναι η πίστη. Η μετοχή του Πνεύματος γίνεται «κατά την αναλογίαν της πίστεως», όπως παρατηρεί ο Μ. Βασίλειος. Ή, σύμφωνα με άλλη διατύπωση του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, «ουχ απλώς, αλλά κατά την πίστην και την διάθεσιν και την ταπείνωσιν» αυτών που αγωνίζονται να την επιτύχουν.


Κοντά στην πίστη χρειάζεται και ο πνευματικός αγώνας μας. Ο κόπος της χριστιανικής ζωής. Το Πνεύμα του Θεού μας ενδυναμώνει στον αγώνα της εν Χριστώ ζωής και η χριστιανική ζωή μας καθιστά άξιους για να μετέχουμε στα χαρίσματά Του. Ακόμα μας εξασφαλίζει τη δυνατότητα να διατηρήσουμε τη δωρεά που λάβαμε και να μην την χάσουμε. «Ούτε η χάρη του Πνεύματος είναι δυνατόν να παραμείνει μέσα μας χωρίς την εργασία των εντολών, ούτε η εργασία των εντολών χωρίς τη χάρη του Θεού είναι χρήσιμη και ωφέλιμη».


Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος προϋποθέτει ακόμα και την καθαρότητα της καρδιάς μας. Το Πνεύμα μας μεταδίδει τις δωρεές Του και «κατά την αναλογίαν της καθάρσεώς» μας, καθώς διδάσκει ο άγιος Συμεών. Χωρίς τον αποχωρισμό από τα πάθη κατά τον Μ. Βασίλειο δεν μπορούμε να επιτύχουμε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.


Επάνω απ’ όλα χρειάζεται η θερμή προσευχή μας. Να εκζητούμε θερμά και επίμονα την έλευση του Παρακλήτου στην καρδιά μας. Αυτό μας υποδεικνύει ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος με την «μυστική ευχή» του: «Ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον...ελθέ ον επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή!...».