18 Απριλίου, 2009

Αναστάσιμο Μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2009

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΕΥΛΟΓΩΝ

Ἀγαπητά μου παιδιά,


Χριστός νέστη!


Μέ τό χαρμόσυνο αὐτό μήνυμα τῆς ζωῆς καί τῆς ἐλπίδος χαιρετίζει αἰῶνες τώρα ἡ Ἐκκλησία τούς πιστούς της. Ὁ σαρκωμένος Λόγος, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός νίκησε τόν θάνατο, χαρίζοντας νέες προοπτικές, δίδοντας νόημα καί πνοή στά ὁράματά μας, ὑπενθυμίζοντας τήν ὑπεροχή τοῦ φωτός ἔναντι τοῦ σκότους.


Μέσα σ' αὐτό τό σκοτάδι, ἡ ἀμαυρωμένη ἀπό τήν ἁμαρτία εἰκόνα ἑκάστου ἀνθρώπου ἀλλοιώνεται καί ταυτίζεται μέ τήν ἀπώλεια καί τό μῖσος. Αὐτή τήν εἰκόνα ἔρχεται καί μεταμορφώνει ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Μεταμορφώνει ὅλους μας καί τόν καθένα χωριστά. Μᾶς προσκαλεῖ νά ὑπερβοῦμε τά τείχη τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς προσωπικῆς αὐταρέσκειας, δείχνοντάς μας τό φωτεινό μονοπάτι τοῦ ἐμεῖς καί ὄχι τοῦ ἐγώ.


Μέσα σ' αὐτό τό φῶς τό ἄτομο συναντᾶ τήν προσωπική του ἔκφραση, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν συνάντηση τοῦ Θεοῦ μέ τήν προσφορά μας στό πρόσωπο κάθε ἄλλου, κάθε ξένου, ἀνεξαρτήτως γλώσσας, χρώματος, θρησκείας καί πολιτισμοῦ. Ἡ πατρίδα μας βιώνει σήμερα αὐτή τήν πρόκληση. Καλεῖται νά ἀποδείξῃ τήν μακραίωνη ἱστορία της, τόσο στήν κοινωνική ἀνάπτυξη, ὅσο καί στήν οἰκογενειακή καί προσωπική. Τά σύννεφα τῆς ἐπερχόμενης οἰκονομικῆς κρίσης μπορεῖ νά σκεπάζουν τίς προοπτικές καί τό μέλλον πολλῶν ἀδελφῶν μας, βαθύτερη κρίση, ὅμως, ζοῦμε, ὅταν συνεχίζουμε τήν προκλητικά ἀδιάφορη στάση μας πρός τόν ἄλλο. Ἀναρωτηθήκαμε ἄν ὁ ἀναστάσιμος αὐτός χαιρετισμός «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» σημαίνει ἀνάσταση καί γιά τόν διπλανό μας;


Ἐκεῖ, ἀδελφοί μου, ἄς δείξουμε τήν μεγαλοψυχία μας. Ἐκεῖ ἄς δείξουμε τή διαχρονικότητα τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Ἐκεῖ ἄς δείξουμε τήν οὐσιαστική πίστη μας στόν Θεό καί ὄχι τήν ἐπιδερμική μας προσέγγιση σ' ἕνα ὄμορφο ἔθιμο.


Μέ αὐτές τίς ἁπλές σκέψεις σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα νά συναντήσετε τόν ἀναστημένο Χριστό στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου.


Χριστός Ἀνέστη!


Χρόνια Πολλά!


Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ανάσταση

«… και ώφθη Σίμωνι» (Λουκ. κδ΄34)


Το χαρμόσυνον σύνθημα, όπερ σήμερον ηλεκτρίζει, συγκινεί και θέλγει τάς καρδίας σύμπαντος του Ορθοδόξου Χριστιανικού κόσμου, απ΄ άκρου έως άκρου της γης. Η Ανάστασις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι το μέγα γεγονός, δι΄ ου ο Κύριος επιβεβαίωσε την ουράνιον διδασκαλίαν Του, και οι Μαθηταί αυτού αδιστάκτως επείσθησαν περί της Θεότητος Αυτού. «Ο δε Θεός (λέγει ο Παύλος) ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών` ος ώφθη επί ημέρας πλείους τοις συναβάσιν αυτώ από της Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινές είσι μάρτυρες αυτού προς τον λαόν, και ημείς ημάς ευαγγελιζόμεθα την προς τους πατέρας επαγγελίαν γενομένην, ότι ταύτην ο Θεός εκπεπλήρωκε τοις τέκνοις αυτών, ημίν, αναστήσας Ιησούν» (Πραξ. ιγ΄ 30-33).


Οι αυτοί Μαθηταί του Ιησού, οίτινες μας διηγούνται τους προ της Αναστάσεως λόγους και πράξεις του Κυρίου, την προ του Πάθους αγωνίαν, ότε περίλυπος ο Κύριος εφώνει το, «Πάτερ μου, ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο κ.λ.π.» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 39) αυτοί ούτοι μετά της αυτής ειλικρινείας εξιστορούσι και τους μετά την Ανάστασιν λόγους και πράξεις του Κυρίου, ως και τα περί της Αναστάσεως Αυτού, ότι μεταβάντες εν τω Μνημείω εύρον τα οθόνια κείμενα μόνα, και ότι το σουδάριον, το οποίο ήτο επί της κεφαλής Αυτού, δεν έκειτο πλέον μετά των οθονίων, αλλά ξεχωριστά εντετυλιγμένον εις έναν τόπον (Ιωάννης κ΄ 7).


Η Ανάστασις λοιπόν του Κυρίου, είναι η λαμπρά σφραγίς των λόγων του Κυρίου και η επίσημος διαβεβαίωσις των μεγάλων αληθειών της πίστεως, εφ΄ ω δικαίως ο θείος Παύλος γράφει περί της Αναστάσεως μετ΄ αναμφιλέκτου πειστικής ευθαρσείας καταλήγων εις τα συμπεράσματα` «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» και πάλιν` «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία άρα η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. ιε΄ 12 -17).


Ανέστη λοιπόν ο Ιησούς και δια την Ανάστασιν Αυτού είμεθα βεβαιότεροι και ασφαλέστεροι εξ όλων Του των θαυμάτων διότι λόγω του τι είχε διαδόσει ότι την τρίτην ημέραν θα αναστηθή, αί Αρχαί και αί Εξουσίαι είχον λάβει όλα τα σύντονα μέτρα, ώστε και αυτοί οι άσπονδοι εχθροί του, περιφρουρούν τον Τάφον Του, μη ποτέ επαληθεύσωσιν οι λόγοι Του. Και όμως, ούτε αί Αρχαί, ούτε αί εξουσίαι, ούτε ο εχθρός λαός, ούτε η κουστωδία, ούτε τα έκτακτα δρακόντεια μέτρα, α ελήφθησαν ηδυνήθησαν να κρατήσωσι δέσμιον τον Αρχηγόν της Ζωής εν Τάφω` «Καθότι ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ΄ αυτού» (Πραξ. β΄ 24). Ένεκα δε της σπουδαιότητος της μεγίστης ταύτης αληθείας της Αναστάσεως, εορτάζομεν την εορτήν των εορτών, το Πάσχα. Ουδεμία άλλη εορτή εν τω κύκλω της Χριστιανικής εορτολογίας ωνομάσθη και εκοσμήθη δια τοσούτων επιθέτων, δι΄ όσων η κορωνίς και βασιλίς αυτή των εορτών, η εορτή λέγομεν του Πάσχα.


Ούτω κατ΄ εξοχήν η ημέρα αυτή καλείται` «Ημέρα αγία, Βασιλίς ημέρα, Κυρία ημέρα, Ημέρα κλητή, Ημέρα αγίας δόξης, Ημέρα ευφροσύνης, Ημέρα χαράς, Κορωνίς εορτών, Ημέρα Κυρίου, Ημέρα αγαλλιάσεως, Ημέρα σωτήριος, Πάσχα το άγιον, Πάσχα το μέγα, Πάσχα ιερόν, Πάσχα σωτήριον, Πάσχα πιστών, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα το άμωμον, Πάσχα Παραδείσου πύλας ανοίξαν, Πάσχα πιστούς αγιάζον, Πάσχα το περιβόητον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα χαράς, Πάσχα λύτρον λύπης, Πάσχα το αναστάσιμον, Εορτή Εορτών, Πανήγυρις πανηγύρεων, Εορτή εορτών πανσεβάσμιος κ.λ.π.»


Και τίθεται το ερώτημα` Ο Χριστός Ανέστη, Ημείς ανέστημεν; Διότι, τι και εάν ο Χριστός ανέστη και ημείς ευρισκόμεθα νεκροί με τάς αμαρτίας μας; αμετανόητοι, ανεξομολόγητοι, ακοινώνητοι; Είθε να θελήσωμεν να αναστηθώμεν, και το ευχόμεθα και εις αλλήλους και εις πάντας.


Χριστος Ανεστη

Αληθως Ανεστη !

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 

Ανάσταση

Ποῦ σου, θάνατε τὸ κέντρο; Ποῦ σου, Ἅδη τὸ νίκος; ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ σὺ καταβέβλησαι. ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ πεπτῶκασι δαίμονες. ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι. ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ ζωὴ πολιτεύεται. ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνηματι. Χριστὸς ἐγερθεῖς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.