Συνήλθε σήμερα Πέμπτη, 9 Απριλίου 2009, στην τρίτη Συνεδρία Της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Κατά την σημερινή Συνεδρία :
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας. Επειδή δημιουργούνται έωλες εκτιμήσεις και υπάρχει παραπληροφόρηση ως προς την υποχρέωση των Νομικών Προσώπων της Εκκλησίας για την καταβολή του Ε.Τ.Α.Κ., η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε, μετά από εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, να εξετάσει κάθε ενδεχόμενη περίπτωση ξεχωριστά.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος ενημέρωσε τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου σχετικά με την πρόσκληση, την οποία του απηύθυνε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ώστε, μαζί με άλλους Προκαθημένους Ορθοδόξων Εκκλησιών, να εξετάσουν από κοινού την ηθική διάσταση της οικονομικής κρίσης που συγκλονίζει όλο τον κόσμο. Μετά από συζήτηση, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε, να εκπροσωπήσει τον Μακαριώτατο στη συνάντηση αυτή, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Αχαΐας κ. Αθανάσιος, Διευθυντής του Γραφείου της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενέκρινε :
– Την συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ο Θρησκευτικός Τουρισμός», το οποίο θα συγκληθεί στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας από 14 έως 18 Ιουνίου 2009. Στο εν λόγω Συνέδριο, η Εκκλησία μας θα εκπροσωπηθεί από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο και τον Γραμματέα του Συνοδικού Γραφείου Θρησκευτικού Τουρισμού, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Σπυρίδωνα Κατραμάδο.
– Την συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Σύνοδο Εργασίας της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Κύπρο, από 16 έως 23 Οκτωβρίου 2009. Εκπρόσωπος της Εκκλησίας μας σε αυτή την συνάντηση, ορίσθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος.
Τέλος η Δ.Ι.Σ. συζήτησε και έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.
Το Greek American News Agency, με αφορμή πρωτίστως τα όσα ακούσαμε από τον καθηγητή πανεπιστημιακό και «πνευματικό διδάσκαλο» της Παντείου κ. Αλέξανδρο Ηρακλείδη για τα «κατορθώματα» του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη την μαύρη περίοδο {1918-1922},και δευτερευόντως την στρατηγικής σημασίας επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Barack Obama στην Τουρκία, για την εγκαθίρδυση της νέας μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας συμμαχία-συμφωνίας {Αμερικής Τουρκίας} που αποκαλύψαμε, φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας ένα μεγάλης ιστορικής αξίας συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Την «Μαύρη Βίβλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Ένα ακόμα σπάνιο μοναδικό αποκαλυπτικό ντοκουμέντο της νεότερης ιστορίας του Έθνους και της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ένα σύγγραμα πραγματικό εθνολόγιο μαρτύρων του γένους.
Ένα κείμενο γεμάτο περιγραφές και αληθινά γεγονότα που κατέγραψε η γραφίδα των κληρικών του γένους μας. Των κληρικών εθνομάρτυρων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ένα ντοκουμέντο που περιγράφει θυσίες και αίμα που χύθηκε στο βωμό της Πίστεως των πατέρων μας ως εθνική προφορά στο Έθνος των προγόνων μας. Των ανθρώπων που έχυσαν το αίμα τους καθαγιάζοντας τα ματωμένα Αγία Χώματα της πάλαι ποτέ βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ένα μοναδικής ιστορικής αξίας σπάνιο ντοκουμέντο που θα άξιζε να προσφερθεί από τον Οικουμενικό (μας) Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο ως «δώρο», «αντίδωρο» και «προσφορά» στον νέο Αμερικανό και πολλά υποσχόμενο στην ανθρωπότητα νεοφανή ηγέτη Barack Obama.
Τον «ηγέτη» που πίστεψε, στήριξε ομόθυμα και ενωμένη γεμάτη ελπίδες η Ελληνική κοινότητα των ΗΠΑ φτάνοντας ο πνευματικός ταγός και καθοδηγητής της Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σε μια ιστορική για τον απανταχού Ελληνισμό ημέρα να τον προσφωνήσει ως «νέο Μέγα Αλέξανδρο», ο οποίος θα κόψει ως άλλο γόρδιο δεσμό επιλύοντας τα προβλήματα με τα μεγάλα εθνικά ζητήματα των Πανελλήνων και Κυπρίων!
Και εκείνος, ο πολλά υποσχόμενος ηγέτης μετά από τις συγκρατημένες υποσχέσεις (του) γεμάτες ελπίδα, απροκάλυπτα απαξίωσε να συναντηθεί κατ’ ιδίαν στην μαρτυρική έδρα του Πατριαρχείου το Φανάρι, -όπως αρμόζει κατά το πρωτόκολλο- με τον πνευματικό ηγέτη 320.000.000 εκατομμυρίων Ορθοδόξων! Επειδή το ζήτησε η Τουρκία! Επειδή το επέβαλε η Τουρκία η ολιγόλεπτη συνάντηση θα γίνει σε ουδέτερο, εκτός Πατριαρχείου τόπο, στο πλαίσιο της διαθρησκειακής συνάντησης και αφού εν τω μεταξύ θα έχει συναντηθεί και κατ’ ιδίαν και με άλλους θρησκευτικούς ηγέτες μειώνοντας και υποβιβάζοντας έτσι σε μια απλή εθιμοτυπική συνάντηση αυτό το προσωπικό τετ α τέτ γνωριμίας του με τον κ. Βαρθολομαίο. Θέμα που θα δούμε αναλυτικά σε προσεχείς συνδέσεις σας με εκτενή αποκαλυπτική ανάλυση όλα τα γιατί. Και τα πώς αυτής της δυσμενούς και αρκετά αρνητικής εξέλιξης για τα απαράγραπτα δίκαια, διεθνή διεκκλησιαστικά, διαχριστιανικά αλλά και διορθόοδοξα συμφέροντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εν γένει της ανά τον κόσμο Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αποκαλύπτουμε την ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ένα κείμενο μαρτυρία που εξέδωσε κρυφά και απόκρυφα με χίλιους κινδύνους το έτος 1920 το μαρτυρικό Πατριαρχείο του Γενους των Ορθοδόξων Ρωμιών. Ένα μοναδικής ιστορικής αξίας ντοκουμέντο που μέχρι σήμερα ήταν κυριολεκτικά «θαμένο» σε συρτάρια και ξεθωριασμένα ερμάρια. Σε θήκες και προθήκες ελάχιστων μοναστηριών ανά τον κόσμο. Ένα μεγάλο ιστορικό ντοκουμέντο που διασώθηκε χάρη στους κληρικούς και επιτρόπους των ενοριών της Ομογένειας. Χάρη στις απόκρυφες γεμάτες τρόμο και φόβο των Ελλήνων της Πόλης και του Πατριαρχείου που το διέσωσαν σε ελάχιστα μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού -αρχικά- αντίτυπα ώσπου με τα χρόνια διασκορπίστηκε σε ελάχιστα μέρη και αναπράχθηκε από ελάχιστους που κατανέοησαν την μεγάλη ιστορική αξία του. Ένα αξιόπιστο έγγραφο-πηγή που βρίσκεται στα χέρια ελάχιστων ιστορικών πια… Ντοκούμεντο που πέρναγε από γενιά σε γενιά. Από χέρι σε χέρι ως κρυμμένος άγιος θησαυρός.
Ένα ντοκουμέντο που ανασύρει ιστορικές μνήμες από εκείνες τις μαύρες ημέρες που φύγαμε κυνηγημένοι και αποδιωγμένοι οι Έλληνες Ορθόδοξοι Ρωμιοί το Γένος από την γη των προγόνων μας. Τη γη των Παλαιολόγων και της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας. Τη γη που αποτέλεσε συνέχεια του Ελληνικού κλασικού πολιτισμού. Πολιτισμό που διέσωσαν, διέδωσαν και εγκολπώθηκαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ένα ντοκουμέντο που εξιστορεί μαρτυρίες και γεγονότα που περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα, με στοιχεία, ονόματα, και αποδείξεις τον μεγάλο ξεριζωμό των Ελλήνων το 1922 από τη Αγία Γη των προγόνων μας. Ένα μοναδικό σπάνιο και πλέον δυσεύρετο ιστορικό ντοκουμέντο που διασώθηκε ως εκ θαύματος από την μανία των Τούρκων, για περισσότερες από οκτώ δεκαετίες.
Ένα ιστορικό ντοκουμέντο που μεταδίδονταν στην αρχή ως χειρόγραφο από πατέρα σε γιό και από μάνα σε κόρη. Μια μεγάλη συνοπτική περιγραφική διήγηση για όσα πέρασε το γένος μας κάτω από τους ΝεόΤούρκους Κεμαλιστές που αναδύθηκαν στην εξουσία από τις αρχές της δεαετίας του 20ου αιώνα. Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο που ξεκινά με την εξιστόριση γεγονότων από τις αρχές του μεγάλου ξεριζωμού αρχές του 20ου αιώνα και ολοκληρώνονται με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974! Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο που έκρυβαν με κίνδυνο της ζωής τους οι κληρικοί και πατριάρχες μας για 89 χρόνια τώρα στέλνοντάς το όπου μπορούσαν για να διασωθεί και να κρατήσει ζωντανές τις ιστορικές μνήμες του γένους των Ορθοδόξων. Ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο που απαντά σε όλους εκείνους που μάχονται με φαιδρούς ισχυρισμούς το φαινομενικά «ελεύθερο πολιορκημένο» Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Η «Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου» που διασώζεται μέχρι σήμερα χάρη στις ανιστόρητες θυσίες κάποιων που πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους ακόμα και σήμερα το κουβαλάνε από την Κωνσταντινούπολη και όπου αλλού το βρουν ξεχασμένο στην Τουρκία στις αποσκευές τους καλά κρυμμένο σε πάτους και μυστικές θήκες προκειμένου να διασωθεί. Να συμπεριληφθεί ως ξεχωριστό κεφάλαιο στην νεότερη επίσημη ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Να περάσει στην διαδακτέα ύλη ως η ζωντανή ζώσα ιστορία των εθνομαρτύρων και νεομαρτύρων του Έθνους μας και έτσι να διαδαχθεί και να γίνει βίωμα στις μελλοντικές γενιές.
Ένα ιδιαίτερης επιστημονικής αξίας ιστορικό ντοκουμέντο που σήμερα αποκαλύπτεται και δίδεται προς ελεύθερη χρήση και αξιολόγηση στους νεότερους επιστήμονες αλλά κυρίως παραδίδεται στις νεότερες γενιές ως ιερό κειμίλιο με τον πλέον σύγχρονο τρόπο. Παραδίδεται για να αναπαραχθεί σε χιλιάδες αντίτυπα και να ξεφύγει από την λήθη και τις σκονισμένες προθήκες κάποιων βιβλιοθηκών που ενώ το έχουν δεν γνωρίζουν την μοναδική ιστορική αξία του. Παραδίδεται σε όλους εμάς τους νεότερους για να μεταφρασθεί ει δυνατόν σε όλες τις γλώσσες. Παραδίδεται σε όλο τον όπου Γης Οικουμενικό Ελληνισμό για διαδοθεί. Να διασωθεί. Να γίνει σύγγραμμα και μελέτη.
Να γίνει διαδακτορικό από νέους επιστήμονες. Να γίνει ιστορική πηγή που θα απαντά σε όλους τους ανιστόρητους πληρωμένους «Ηρακλείδες» κάθε εποχής. Δημοσιεύεται για να γίνει ως αυτούσια μαρτυρία τηλεοπτικό ντοκουμέντο. Παραδίδεται για να γίνει αιτία και αφορμή αναζοπύρωσης της μεγάλης φλόγας που κατακαίει τα στήθη των άξιων απογόνων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που υπάρχουν διάσπαρτοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης .
Παραδίδεται ως αιτία και αφορμή αφύπνισης των νέων Ελληνόψυχων νέων που είναι έτοιμοι να πέσουν στη φωτία για να υπερασπιστούν κάθε σπιθαμή γης, να υπερασπιστούν αλλά και -γιατί όχι- να διεκδικήσουν τα χώματα από εκείνες τις αλησμόνητες μεγάλες αλλά αξέχαστες πατρίδες μας. Δίδεται σε όλους μας ως ιερό απόκτημα και παρακαταθήκη πνευματικής και εθνικής εγρήγορσης. Το σημερινό αποκαλυπτικό ντοκουμέντο έρχεται να συμπληρώσει την μαρτυρία και την έκθεση του George Horton που απαοκαλύψαμε ως απάντηση στους ανυπόστατους και ανιστόρητους υποβολημιαίους ισχυρισμούς του κ. Ηρακλείδη, και του κάθε «Ηρακλείδη», που έσπευσε ταχέως, ανεύθυνα και παντελώς ανιστόριτα, χάριν λίγης δημοσιότητας που οφείλεται στην παθογένεια που προκαλεί το κατεστραμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που από την δεκαετία του ‘80 μοιάζει να έχει προσβληθεί από αυτή την νεοφανή ανήκεστο υιογενή πνευματική ασθένεια που προκαλεί σοβαρή βλάβη στον ανθρώπινο νου.
Πνευματική ασθένεια που φαίνεται να έχει προσβάλει δυστυχώς μεγάλο μέρος της λεγόμενης «πνευματικής ελίτ» της πατρίδας μας. «Ελίτ» που προσφέρθηκε -άραγε με ποια ανταλλάγματα ο κάθε ένας και προς όφελος ποίων- να συντρέξει(τον κ. Ηρακλείδη και τον κάθε “Ηρακλείδη”). Μια απάντηση που έδωσε το αποκαλυπτικό νωπό ιστορικό ντοκουμέντο που φέραμε στο φως της ευρύτερης δημοσιότητας και που αποτελεί ηχηρό ράπισμα στον κύριο αυτό, «πνευματικό ταγό» της ασθμαίνουσας βαρύτατα νοσούσας κοινωνίας μας με πνευματική αποχαύνωση και θολοκουλτούρα που πλήττει την εποχής μας. Απάντηση που έδωσε ο πλέον αρμόδιος άνθρωπος ο οποίος έζησε και διηγήθηκε όπως τα είδε και έζησε τα γεγονότα μέσα από τα δικά του προσωπικά βιώματα εκείνης της τραγικής εποχής. Έμπειρος και διακεκριμένος διπλωματής, ο George Horton διηγείται όλα όσα έζησε στην διπλωματική του καριέρα και περιηγηση ως Γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη ευρύτερη περιοχή της Ασίας επί μια 30αετια. Το σπάνιο συγκλονιστικό ιστορικό σύγγραμα περιέχει μια σειρά στοιχείων για σφαγές και γενοκτονίες και άλλων θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων που ανασύραμε με σχετικό αποκαλυπτικό δημοσιεύμα μας.
ΣΗΜΕΡΑ, Αποκαλύπτουμε την “ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ” Ένα ακόμα ιστορικό ατόφιο, ασμίλευτο από παρεμβάσεις τρίτων ντοκουμέντο που δείχνει με γλαυφρό τρόπο τις αγριότητες των Τούρκων εις βάρος των Χριστιανών Ορθοδόξων όλα αυτά τα μαύρα χρόνια. Μια περιήγηση σε γεγονότα και συγκλονιστικές μαρτυρίες. Με στοιχεία, ονόματα, οικογένειες και φαμίλιες που ξεκληρίστηκαν σιγά σιγά, λεπτό το λεπτό, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο, εκείνη την μαύρη περίοδο. Ένα μοναδικό συγκλονιστικό σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο που δείχνει την φθίνουσα πληθυσμιακή πορεία των Ομογενών μας στην Κωνσταντινούπολη και της άλλοτε σφίζουσα από ζωή επαρχίες, κοινότητες , ενορίες και επισκοπές του. Ωμότητες και βαρβαρότητες εναντίον του κλήρου -ανώτερου και κατώτερου- Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπουλη που κυριολεκτικά σφαγιάστηκε προσφέροντας εθνομάρτυρες και νοεμάρτυρες στο βωμό της πίστεως μας. Ωμότητες και βαρβαρότητες -γιατί μόνο έτσι μπορούν να αποδοθούν - όλα αυτά που έκαναν οι Οθωμανοί Κεμαλιστές νεότουρκοι από τα χρόνια που το Κεμαλικό κοσμικό σκληρό φονταμεταλιστικό πολιτικό κίνημα άρχισε να κυριαρχεί έναντι της θρησκεύουσας θεοκρατικής απολυταρχικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας που τότε έκλεινε τον ιστορικό κύκλο της μετά από μια περίοδο παντοδυναμίας περίπου πέντε αιώνων.
“Η Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου” είναι ένα συγκλονιστικό 96σελιδο κείμενο σε διήγηση και εξιστόριση γεγονότων και καταστάσεων ντοκουμέντο που μεταφέρει ως έκθεση και αναφορά προς τους πολιτικούς ηγέτες της Νέας Ελλάδας όσα βιώναν οι προπάτορες μας εκεί στα Άγια Ματωμένα Χώματα.
Χώματα που μάτωσαν όπως περιγράφει στο ομόνυμο έργο της η Διδώ Σωτηρίου, στην “Γαλήνη” του ο Ηλίας Βενέζης, και άλλοι πονεμένοι και κατατρεγμένοι Έλληνες της Σμύρνης και του Πόντου, που διέφυγαν στην Νέα τότε ελεύθερη Ελλάδα που εκείνο τον καιρό χτίζονταν, οικοδομούνταν και γαλουχούταν ακόμα - με τα ξεχασμένα πια για εμας του νεότερους του 21ου αιώνα - νάματα της Μεγάλης Ιδέας…
Ιδέα που πρόδωσαν κάποιοι στο πέρασμα των ετών. Μεγάλη ιδέα ριζωμένη βαθιά στα τρίσβαθα της ψυχής του Έθνους μας που θάψαμε μέσα μας… Ιδεά που πέρασε στον DNA μας από γενιά σε γενιά. Ιδέα που δεν μας την δίδαξε κανείς αλλά την ανακαλύψαμε όσοι πονάμε την γη των προγόνων μας. Την γη των Πατέρων και προπατόρων μας. Ιδέα και Όραμα που λες και περιμένουμε να ξανά ζωντανέψει μόνο μέσα από τους θρύλους τις παραδόσεις, για το μαρμαρωμένο Βασιλιά και τα κόκκινα ψάρια που θα φύγουν από το τηγάνι του ηγούμενου για να πηδήσουν στο νερό και να πάρουν ζωή όταν “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”… Ιδέα και Όραμα για το οποίο σήμερα κάποιοι μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε λες και έχουμε υποχρέωση μόνο στην ταπείνωση, την υποχώρηση, την προδοσία Εκείνων που τάβαλαν, χύνοντας το αίμα τους πολεμώντας με τις ορδές του Δράμαλη Πασά, του Ιμπραήμ, και του κάθε Σουλτάνου της κάθε εποχής..
Μεγάλη Ιδέα που γαλούχηθηκε στα σπλάχνα των Ελλήνων από εποχής ραγιαδισμού με τη χάρτα του Ρήγα Φερραίου και «πέθανε» εκείνα τα χρόνια που ο Ελληνικός Στρατός θριάμβευσε με την προέλαση του στην Σμύρνη. Ιδέα και όραμα που άφησε(άραγε;) την τελευταία του πνοή το 1955 με τον νέο μεγάλο διωγό των Ελλήνων της Πόλης -όσων δηλαδή είχαν απομείνει - από εκείνη την μεγάλη σφαγή του 1922. Μεγάλη Ιδέα και Όραμα που έμοιαζε να χάνεται με την εθνική ατίμωση εκείνουν που ετοιμάζονται σήμερα, μετά από 188 χρόνια προσπάθειας αποτίναξης του Τουρκικού ζυγού, να ξεπουλήσουν χώματα και Ελληνικής αιματοβαμένης γης στο όνομα της ειρήνης και των συμφερόντων της νέας πραγματικότητας που έρχεται…Εποχής που στο πέρασμα της αφήνει πίσω γενοκτονίες που πεισματικά μας επέβαλαν να «ξεχάσουμε» “…χάριν της ειρήνης και της αλλαγής των εθνικών συνόρων…” που θα γίνουν όπως μας προαναγγέλθηκε με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο το Μάρτιο του 2005…
Ιδέα και Όραμα που κρύφτηκε μαζί με τους απόκρυφους πόθους μας για επιστροφή μας στα χώματα των προγόνων και προπάτορων μας. Επιστροφή που απαιτεί θυσίες. Μεγάλες θυσίες. Θυσίες και αίμα που έχυσαν Εκείνοι που ρίχτηκαν, χωρίς να ρωτήσουν τους πρόκριτους και τους κοτζαμπάσηδες της εποχής, στην μάχη της φωτιάς, θυσιάζοντας ότι είχαν και δεν είχαν για να μπορούμε σήμερα εμείς οι (άξιοι;) απόγονοι τους να αμφισβητούμε τα «οράματα και τα θάματα» της ψυχής τους. Για να μπορούν κάποιοι «Ηρακλείδες» σήμερα και κάθε εποχή να βυσοδομούν πάνω στα όσια και τα ιερά τους Αγία λείψανα. Για μας κυβερνούν λίγοι και ανάξιοι αυτών που με θυσία και αίμα έπεσαν για να μπορούμε σήμερα τάχατες να είμαστε λεύτεροι κι εμείς και οι “Ηρακλείδες”. που μας πληγώνουν.. Για να κυριαρχούν πάντα «εκείνοι» που ρίξανε στις φυλακές τους μαχητές και άξιους πολεμιστές, τους ήρωες, οι διάδοχοι των πάντα λίγων πρόκριτων που νοιάζονται μόνο για την εξουσία. Την φωτογραφία. Την ματαιοδοξία και φιλοδοξία τους. Για να ικανοποιούν την μωροφιλοδοξία τους. Το ερώτημα που όλοι μας έχουμε κάπου βαθιά μέσα μας είναι πόσο έτοιμοι είμαστε όχι απλά να υπερασπιστούμε αλλά να διεκδικήσουμε; Γιατί όσο δεν διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν τόσο υποχωρούμε. Τόσο οι άλλοι θα ζητάνε. Τόσο η αιματοβαμνένη Γη μας θα μικραίνει.
Και μην ξεχνάμε τις επαναστάσεις δεν τις έκανε ποτέ ο πρόκριτος. Ο Κοτσάμπασης κάθε εποχής. Δεν τις έκαμαν οι αυτόκλητοι ηγέτες και ηγετίσκοι κάθε εποχής που εμφανίζονταν όταν όλα ήταν έτοιμα. Δεν τις έκανε ποτέ η εγκατεστημένη «νόμιμα» «εκλεγμένη» και απόλυτα βολεμένη ελεγχόμενη, από τις εκάστοτε μεγάλες (ή έστω και πρόσκαιρα θνησιγενείς αυτοκατορίες), πολιτική «εξουσία». Η εκάστοτε εξουσία πήγαινε κόντρα. Γύρευε εγγυήσεις. Ήθελε συμμαχίες. Ζητούσε τις μεγάλες δυνάμεις. Τους τσάρους. Τις επαναστάσεις τις έκαναν πάντα μια χούφτα άνθρωποι. Τις έκαναν οι Κολοκοτρωναίοι. Οι ανυπότακτοι κληρικοί όπως ο Γρηγόριος Δικαίος, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Γρηγόριος ο Ε΄. Τις έκαναν απλοί άνθρωποι όπως Ξάνθος, ο Σκουφάς και ο Τσακάλωφ. Τις νίκες τις έδιναν στο έθνος μας πάντα 300. Οι 300 του Λεωνίδα. Οι 300 του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Τις επαναστάσεις για την ανάσταση του Γένους της έκαμαν οι λίγοι. Οι πολύ λίγοι! Οι τρελοί που απόκαμαν από τα δεινά τους και βγήκαν κλέφτες στα βουνά. Αυτοί που έκαναν αντίσταση στον κάθε μορφής κατακτητή. Τις επαναστάσεις τις έκαναν πάντα Εκείνοι που αργότερα είπαμε ήρωες… Εκείνοι που οι άλλοι λαοί και ηγέτες προτρέπουν τους δικούς τους μαχητές να πολεμούν όπως οι Έλληνες. Εκείνοι που είναι αληθινοί απόγονοι των ηρώων.
Απόγονοι του Περικλή, του Θεμιστοκλή, και του Ισοκράτη. Του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Του Φίλιππα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Απόγονοι της 1000χρονης αυτοκρατορίας Βυζαντινής μεγάλης αυτοκρατορίας. Των Κομνηνών και των Παλαιολόγων. Απόγονοι του τελευταίου αυτοκράτορα που έπεσε μαχόμενος. Εκείνοι που τα έθνη ονομάζουν Έλληνες!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. (Μ). Σ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Έχουμε άραγε εμείς κάποια σχέση με όλους Εκείνους του μεγάλους της ιστορίας μας; Ίδωμεν…Η ιστορία θα δείξει…
Για να κατεβάσετε τη Μαύρη Βίβλο σε αρχείο τύπου pdf πατήστε εδώ
Αναπτυξιακός Οργανισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε.
Ο τεχνοκράτης Γιάννης Λιάκος κατέχει λιγότερο από ένα χρόνο τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου του Αναπτυξιακού Οργανισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε. Πρόσωπο που είχε δώσει τις «εξετάσεις» του σε θέσεις ευθύνης, καλείται σήμερα να βάλει την πνευματική κιβωτό της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας στη μετά Χριστόδουλο εποχή, υπό την πνευματική καθοδήγηση πλέον του Μακαριότατου κ. Ιερώνυμου του Β΄ και να αξιοποιήσει με ευστοχία τα εργαλεία που δίνει η Πολιτεία και η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενίσχυση του σημαντικού κοινωνικού και φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο κ. Λιάκος για πρώτη φορά ανοίγει τα χαρτιά του σε ένα επιχειρηματικό έντυπο και απαντάει επί της ουσίας γιατί η Εκκλησία «κάνει business» και γιατί αυτό δεν είναι «έργο του Διαβόλου»!
Κύριε Λιάκο, βρίσκεστε στη θέση του «Μάνατζερ» του Αναπτυξιακού Οργανισμού της Εκκλησίας για περίπου 8 μήνες. Θέλετε να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από ένα σύντομο απολογισμό; Τι παραλάβατε και πού βρίσκεστε σήμερα;
«Ανέλαβα καθήκοντα Διευθύνοντος Συμβούλου της Ανώνυμης Εταιρείας της Εκκλησίας της Ελλάδος με την επωνυμία "Διαχείριση, Υποστήριξη Επιχειρησιακών και Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων, Μελετών και Έργων" και το διακριτικό τίτλο "ΣΥΜΕΑΝ" με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων κατά τη συνεδρίαση της 29ης Μαΐου 2008. Η επιλογή μου από το Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Β΄ για την ανάθεση αυτής της θέσης αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή και μεγάλη πρόκληση.
Αναλαμβάνοντας τη Διοίκηση της Εταιρείας, διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας σειράς προβλημάτων (οικονομικών, θεσμικών, διαχειριστικών κ.λπ.), τα οποία απαιτούσαν άμεση αντιμετώπιση, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η Εταιρεία αποδοτικά και να επιτελέσει αποτελεσματικά το ρόλο της.
Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας με άμεσες και συντονισμένες ενέργειες και ακολουθώντας τις δέουσες νόμιμες διαδικασίες έδωσε τις κατάλληλες λύσεις για κάθε ζήτημα που εκκρεμούσε. Μέχρι σήμερα έχουν υλοποιηθεί σημαντικές αποφάσεις, όπως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, αντιμετώπιση οικονομικών οφειλών, τροποποίηση άρθρων του Καταστατικού, οργάνωση της Εταιρείας κ.ά. Με την τροποποίηση του Καταστατικού της Εταιρείας άλλαξε η επωνυμία σε Αναπτυξιακός Οργανισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε. Μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ειδικού σκοπού και επαναδιατυπώθηκε ο σκοπός της σε συμβατότητα με τους ρόλους της ενόψει του ΕΣΠΑ».
Η θέση ευθύνης που κατέχετε σημαίνει και καθημερινή επαφή με τον Αρχιεπίσκοπο ή όχι απαραίτητα; Κάτι σαν Υπουργός Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος ή, καλύτερα, Υπουργός Ανάπτυξης;
«Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Αναπτυξιακού Οργανισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε. είναι, λόγω των αρμοδιοτήτων του, ένας από τους πλέον στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου. Οι ανάγκες ενημέρωσης του Μακαριοτάτου, λήψης κατευθύνσεων και συντονισμού των ενεργειών απαιτούν την τακτικότατη επαφή και επικοινωνία μαζί του. Έτσι, μου δίνεται η χαρά της συνεργασίας και της ανταλλαγής απόψεων με τον ηγέτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχοντας την ευκαιρία να διαπιστώσω την πραγματικά χαρισματική προσωπικότητά του.
Ο Μακαριότατος είναι ένας ιδιαίτερα ευφυής, καλλιεργημένος και πράος άνθρωπος, με πολλές ευαισθησίες. Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματά του θεωρώ ότι είναι η ικανότητά του να ακούει το συνομιλητή του, να σέβεται την αντίθετη άποψη και να συνδυάζει δημιουργικά θέσεις και απόψεις, αμβλύνοντας τις όποιες αντιθέσεις. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που βρίσκομαι κοντά του, διότι αυτή η σχέση και η συνεργασία μας με κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο δημιουργικό και πιο αποτελεσματικό. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα».
Τι είναι ο Αναπτυξιακός Οργανισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε. και ποιος ο ρόλος του;
«Η Εκκλησία της Ελλάδος, πέρα από την πνευματική της αποστολή, επιτελεί σπουδαίο κοινωνικό έργο σε μια σειρά από τομείς, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Εκπαίδευση, ο Πολιτισμός, ενώ αναλαμβάνει συστηματικές πρωτοβουλίες για το Περιβάλλον, την ανάπτυξη του Ανθρώπινου Κεφαλαίου, την αξιοποίηση της Τεχνολογίας και τη βελτίωση της Ποιότητας Ζωής.
Η Εκκλησία της Ελλάδος για την ενίσχυση του έργου της μέσω της αξιοποίησης πόρων των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του Γ' ΚΠΣ, του ΕΣΠΑ και άλλων Προγραμμάτων, Ευρωπαϊκών ή μη, συνέστησε την Ανώνυμη Εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ειδικού σκοπού, προκειμένου να έχει ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό κεντρικό φορέα διαχείρισης και εκτέλεσης πράξεων. Μέτοχοι της Εταιρείας είναι η Εκκλησία της Ελλάδος με ποσοστό 99% και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με ποσοστό 1%. Σκοπός της Εταιρείας είναι η παροχή ολοκληρωμένων συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών σε Εκκλησιαστικούς Φορείς, για το σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση, την ωρίμανση, τη διαχείριση και την υλοποίηση Έργων, Μελετών και Δράσεων, αξιοποιώντας Εθνικές και Ευρωπαϊκές πηγές χρηματοδότησης. Η Εκκλησία της Ελλάδος συνέστησε τον Αναπτυξιακό Οργανισμό διότι η αξιοποίηση των πόρων του Γ΄ ΚΠΣ και του ΕΣΠΑ απαιτεί τεχνογνωσία και τεχνοκρατική αντιμετώπιση των έργων, οργάνωση σε επίπεδο τεχνικών και οικονομικών υπηρεσιών, στρατηγικό σχεδιασμό και σαφή στόχευση, ωριμότητα έργων σε επίπεδο μελετών για την προώθηση της ένταξής τους στα Επιχειρησιακά Προγράμματα και την επίτευξη ουσιαστικών και μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Η συγκροτημένη συμμετοχή του Αναπτυξιακού Οργανισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος Α.Ε. στις αναπτυξιακές παρεμβάσεις για την περίοδο 2007-2013 παρουσιάζει την εξής διττή λειτουργικότητα: διευκολύνει την Εκκλησία της Ελλάδος να διαδραματίσει συνεπέστερα και αποτελεσματικότερα τον αναπτυξιακό της ρόλο, αλλά ταυτόχρονα συντείνει στην αποτελεσματικότητα και των ίδιων των επιχειρησιακών μέτρων και δράσεων στους τομείς ενδιαφέροντος της Εκκλησίας της Ελλάδος».
Να υποθέσω πως πολύ περισσότερο σας ενδιαφέρει η ανάδειξη του Θρησκευτικού Τουρισμού;
«Τα μνημεία της ελληνικής Ορθοδοξίας είναι αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής κληρονομιάς και αποτελούν αξιόλογο πόλο έλξης επισκεπτών. Οι βυζαντινές και οι μεταβυζαντινές εκκλησίες με την αξιόλογη εικονογράφησή τους, τα ψηφιδωτά, τις τοιχογραφίες και τις σπάνιες εικόνες τους, οι επιβλητικοί καθεδρικοί ναοί, τα ξωκλήσια και τα προσκυνήματα της υπαίθρου, τα μοναστήρια, τα μετόχια και οι σκήτες, η μοναδική μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους και τα μοναστήρια των Μετεώρων μαρτυρούν την επίμονη προσήλωση στις παραδόσεις και στη στενή και μακραίωνη διασύνδεση της τέχνης με τη θρησκευτική λατρεία. Θεωρώ ότι ο Προσκυνηματικός Τουρισμός έχει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης στη χώρα μας. Η εκτίμηση που γίνεται από το Σύνδεσμο των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων υποστηρίζει ότι ο τζίρος που πραγματοποιείται από τη συγκεκριμένη τουριστική δραστηριότητα στη χώρα μας φτάνει στα 15 εκατ. ευρώ ετησίως.
Οι Ελληνορθόδοξοι προσκυνητές ταξιδεύουν στα προσκυνήματα της Κωνσταντινούπολης και στους Αγίους Τόπους. Για την Ελλάδα τις πρώτες θέσεις προτίμησης κατέχει η Πάτμος, τα Μετέωρα και άλλοι προορισμοί Θρησκευτικού Τουρισμού, όπως η Σύρος, η Κέρκυρα, η Τήνος κ.ά. Υπολογίζεται ότι ετησίως περίπου 50.000 Έλληνες ταξιδεύουν στη χώρα μας οργανωμένα για καθαρά θρησκευτικούς λόγους και περίπου 10.000 στο εξωτερικό. Σε ό,τι αφορά τον εισερχόμενο τουρισμό, οι προσκυνητές προέρχονται κυρίως από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε χώρες όπως η Βουλγαρία και η Σερβία δεν έχει προβληθεί αρκετά ο προσκυνηματικός τουρισμός. Κατά συνέπεια, τα περιθώρια ανάπτυξης της κίνησης από τη συγκεκριμένη περιοχή είναι μεγάλα.
Η Εκκλησία της Ελλάδος θα συνεργαστεί με την Πολιτεία μέσω του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τους εκπροσώπους των Τουριστικών Επιχειρήσεων και των Τουριστικών Πρακτορείων για τη σωστή ανάπτυξη και προώθηση του θρησκευτικού τουρισμού ως τουριστικού προϊόντος. Έχει διαφανεί η ανάγκη ο θρησκευτικός τουρισμός να αντιμετωπιστεί σαν πολιτιστικός τουρισμός, να υποστηριχθούν δράσεις της ανάπτυξής του μέσα από το ΕΣΠΑ, να ξεφύγει από τα στενά όρια της Ορθοδοξίας και να γίνει επέκταση του προϊόντος, ώστε να προσεγγιστούν και άλλες αγορές (π.χ., η Αμερική)».
Γενικότερα, πώς καταφέρνει ένας τεχνοκράτης να επικοινωνεί με τόσους πνευματικούς ανθρώπους, που δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουν από επενδύσεις και business plan;
«Η Εκκλησία της Ελλάδος για να μπορέσει να αξιοποιήσει τους πόρους των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ για την ενίσχυση του κοινωνικού και φιλανθρωπικού έργου της έχει ανάγκη από τεχνογνωσία και τεχνοκρατική αντίληψη. Συνεπώς, έχει ανάγκη από ανθρώπους με κατάλληλη γνώση και εμπειρία. Οι κληρικοί της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν ως υψηλή πνευματική αποστολή τους την ποιμαντική διακονία των πιστών. Στη σημερινή δύσκολη εποχή, με οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, ο φόρτος που πέφτει στις πλάτες των κληρικών είναι ιδιαίτερα βαρύς. Προτεραιότητα των κληρικών είναι η πνευματική ανακούφιση των ψυχικά ταλαιπωρημένων σύγχρονων ανθρώπων. Όμως, πέρα από τα καθήκοντά τους αυτά, δεν είναι υποχρεωμένοι να έχουν τεχνοκρατική κατάρτιση. Έτσι, η συνεργασία τεχνοκρατών και κληρικών είναι μια μεγάλη αναγκαιότητα για την Εκκλησία της Ελλάδος, ώστε να υλοποιηθεί αποδοτικά το σημαντικό έργο της.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και αποδεκτό σε όποιον απασχολείται σε Εκκλησιαστικό Φορέα ότι το ήθος και η συμπεριφορά του θα πρέπει να είναι συμβατά με το χώρο και να αποπνέει το δέοντα σεβασμό. Από την άλλη πλευρά, οι κληρικοί θα πρέπει να αναγνωρίζουν τα ανωτέρω στοιχεία των λαϊκών συνεργατών τους και το γεγονός ότι όλοι μαζί εργάζονται για τον ίδιο σκοπό. Με αμοιβαίο σεβασμό, εμπιστοσύνη και κατανόηση επιτυγχάνεται άριστη συνεργασία, η οποία αποδίδει σημαντικά αποτελέσματα».
Οι στόχοι που έχετε θέσει για το επόμενο διάστημα ποιοι είναι;
«Η έναρξη υλοποίησης του ΕΣΠΑ θέτει μπροστά μας ως κύριο στόχο την ένταξη για χρηματοδότηση στα Τομεακά και Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ ενός κρίσιμου αριθμού "ώριμων" έργων και άυλων δράσεων. Ένα κατασκευαστικό έργο χαρακτηρίζεται ως "ώριμο" προς ένταξη σε Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ όταν είναι διαθέσιμα τα ακόλουθα: (α) έχουν εκπονηθεί άρτιες μελέτες, (β) έχουν εκπονηθεί "τεύχη δημοπράτησης" που περιγράφουν τα οικονομικά στοιχεία του έργου και (γ) είναι διαθέσιμες όλες οι απαραίτητες άδειες για την έναρξη υλοποίησης του έργου (Οικοδομική Άδεια από Πολεοδομία ή Ναοδομία, Περιβαλλοντική Αδειοδότηση, Έγκριση αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, Έγκριση αρμόδιας Υπηρεσίας Δασών κ.λπ.).
Παράλληλα, με την προσπάθεια ένταξης στα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ των ήδη "ώριμων" έργων που έχουμε στη διάθεσή μας, θα εστιάσουμε την προσοχή μας στην "ωρίμανση" και άλλων σημαντικών έργων των Εκκλησιαστικών Φορέων».
Γιατί είναι «κακό» να θεωρούμε την Εκκλησία ως μια «Επιχείρηση», και μάλιστα σύγχρονη, αφού ακόμη και σ' αυτόν τον πνευματικό χώρο έχουμε λειτουργικά έξοδα, μισθούς, προσωπικό, συντηρήσεις κ.λπ.;
«Η Εκκλησία προσφέρει σημαντικότατο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο. Η προσφορά αυτή δε θα ήταν δυνατή χωρίς την ύπαρξη των απαραίτητων παραγωγικών πόρων, π.χ., ανθρωπίνων, χρηματοοικονομικών, φυσικών κ.λπ. Η Εκκλησία, λοιπόν, όσον αφορά τη διοικητική και τη λειτουργική διάστασή της, μπορεί να ταυτιστεί με αυτήν της επιχειρηματικής οντότητας. Αυτό σημαίνει υιοθέτηση των σύγχρονων αρχών και μεθόδων του Μάνατζμεντ και ιδιαίτερα του Χρηματοοικονομικού Μάνατζμεντ. Η θεώρηση της Εκκλησίας ως επιχειρηματικής οντότητας και η ξεκάθαρη αποδοχή της χρηματοοικονομικής διάστασής της, όχι μόνο δεν είναι "κακό", αλλά μόνο οφέλη θα έχει για την παραπέρα ανάδειξη του σημαντικού κοινωνικού έργου της. Θα δοθεί η δυνατότητα αποδοτικότερης αξιοποίησης των πόρων της Εκκλησίας, που θα επιτρέψει την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση και παραπέρα διεύρυνση του σημαντικού έργου της».
Μέχρι πού θεωρείτε ότι η Εκκλησία «οφείλει να επενδύει» και μέχρι πού όλες αυτές οι επενδύσεις ακούγονται προκλητικές για το ποίμνιό της;
«Η Εκκλησία της Ελλάδος αποτελεί ένα ζωντανό και πολυσχιδή οργανισμό, ο οποίος ως κεντρικός θεσμός της ελληνικής κοινωνίας έχει οικονομικές ανάγκες και έχει την ευθύνη της οικονομικής διαχείρισης των πόρων που διαθέτει. Η σωστή και αποδοτική διαχείριση των διαθέσιμων πόρων μέσω επενδύσεων δίνει τη δυνατότητα στην Εκκλησία της Ελλάδος να χρηματοδοτεί το σημαντικό φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της. Παράλληλα, το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας συμπληρώνει το κοινωνικό κράτος και εστιάζεται σε κοινωνικές ομάδες που αυτό δεν ακουμπά. Ο διαχειριστικός ρόλος της, όμως, αποκτά παθολογικά χαρακτηριστικά όταν το οικονομικό στοιχείο κυριαρχεί του θρησκευτικού και του πνευματικού.
Με την ανάρρηση του κ. Ιερώνυμου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο η "πολιτική" της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει κάνει εμφανή στροφή προς τη φιλανθρωπία και το βλέμμα είναι στραμμένο προς την ενίσχυση των ευπαθών κοινωνικά ομάδων. Οι προτεραιότητες στράφηκαν προς τις ανθρωπιστικές δράσεις και στην κορυφή της ατζέντας βρίσκονται πρωτοβουλίες για τις πάσχουσες κοινωνικά ομάδες. Ήδη από τον ενθρονιστήριο λόγο του και την τοποθέτησή του για αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας υπέρ του λαού είχε διαφανεί η πρόθεσή του να στρέψει τις επενδύσεις της Εκκλησίας προς τη φιλανθρωπία. Ο Μακαριότατος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στις 16 Φεβρουαρίου 2008: "Τα έσοδα από τη διαχείριση της περιουσίας της Εκκλησίας πρέπει να επιστρέφουν στο λαό, ώστε να μη δημιουργείται με κανέναν τρόπο η αίσθηση ότι έχει μετατραπεί ο οίκος του Θεού εις οίκον εμπορίου". Αξίζει, μεταξύ άλλων, να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη υποδομών με στόχο την επανένταξη νέων από τα ναρκωτικά θα γίνουν με τα κονδύλια που προορίζονταν για την ανέγερση νέου Συνοδικού Μεγάρου.
Ανέκαθεν το Σώμα της Εκκλησίας επιτελούσε κοινωνικό έργο. Ιδρύματα, βοηθήματα, παροχές σε ασθενείς και ανήμπορους, κοινωφελή έργα... Θεωρείτε πως αυτό το κοινωνικό πρόσωπο είναι αυτονόητο ή πρέπει να γίνεται γνωστό στην κοινή γνώμη;
«Η βασική αποστολή της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι το κοινωνικό έργο που αναπτύσσει μέσα στις κοινωνίες που τα μέλη τους πάσχουν, καθώς η θέση της δεν περιλαμβάνει μόνο τη διδασκαλία της αγάπης και της αλληλεγγύης, αλλά και την παρουσία της κοντά στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και τη βούλησή της να ανακουφίσει τον πόνο τους. Το πολύ σημαντικό κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα, κυρίως σε ενοριακό επίπεδο, χρήζει μεγαλύτερης προβολής, ενίσχυσης και συμπαράστασης. Η παρουσίαση και προβολή του κοινωνικού και φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας πρέπει να γίνεται, όχι ως διάθεση ικανοποίησης του κενού αισθήματος της αυτοπροβολής, αλλά ως μαρτυρία της αγάπης που σαρκώνεται σε φιλόθεα έργα. Η παρουσίαση πρέπει να συνοδεύεται από την υπενθύμιση ότι το έργο αυτό, αφενός μεν είναι καθήκον και υποχρέωση της Εκκλησίας προς τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και αφετέρου πως ο καθένας μπορεί και πρέπει να βοηθήσει».
Οι Μάνατζερ τελικά σε ποιον «Θεό» πιστεύουν, πέρα από το «χρήμα»;
«Σήμερα, καθώς η κρίση μαστίζει τις οικονομίες και η αβεβαιότητα κυριαρχεί στον επιχειρηματικό κόσμο, οι Μάνατζερ θεωρούνται υπεύθυνοι εξαιτίας της αλόγιστης απληστίας τους. Τα "golden boys", οι χρυσά αμειβόμενοι διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με αλαζονική και προκλητική συμπεριφορά ανακοίνωναν εντυπωσιακά υπερκέρδη αποδίδοντας υπερβολικά μερίσματα για τους μετόχους τους και απολάμβαναν υπερβολικά υψηλές αποδοχές. Κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία για τα προκλητικά υπερκέρδη ή για το πόσο υγιή και σταθερά ήταν. Ήρθε, όμως, η εποχή των ισχνών αγελάδων. Η φρενήρης διόγκωση της κερδοφορίας και της κατανάλωσης αποδείχθηκε ότι ήταν μια φούσκα που έσκασε και μαζί της έσκασαν σαν φούσκες και τραπεζικά μεγαθήρια της Αμερικής και της Ευρώπης, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις εγγενείς αδυναμίες ενός συστήματος. Δε γνωρίζουμε ακόμη πού θα μας βγάλει αυτή η κρίση και ποιες αλλαγές θα προκαλέσει. Δικαίως, λοιπόν, αναφέρετε ότι οι Μάνατζερ "πιστεύουν στο χρήμα". Διότι τα "golden boys" είναι στελέχη που μεγάλωσαν άνετα και άκοπα και γαλουχήθηκαν με την ιδέα ότι επιτυχία είναι ο ατομικός πλούτος, το πολύ, το εύκολο, το γρήγορο χρήμα.
Έστω και αν είναι χρήμα εικονικό, χρήμα "κλεμμένο", χρήμα βρόμικο, χρήμα τοκογλυφικό. Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει με όλους τους "γιάπηδες" του κόσμου. Είναι παιδιά που δεν έμαθαν ότι επιτυχία δεν είναι η καρέκλα του Διευθυντή ή το business plan του Μάνατζερ, αλλά η αποδοχή του δημιουργικού έργου ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων από την κοινωνία. Τα παιδιά που δεν έμαθαν ποτέ ότι επιτυχία είναι η λυτρωτική αίσθηση της επιβεβαίωσης που απολαμβάνει ένας δημιουργός όταν αποδεικνύεται ότι το δημιούργημά του αποκτάει ζωή, αγαπιέται και ανατρέφεται στον ανθρώπινο κόσμο. Οι Μάνατζερ για να επανακτήσουν το χαμένο κύρος τους οφείλουν να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους.
Κύριο στοιχείο ενός επαναπροσδιορισμένου ρόλου των Μάνατζερ είναι η υπηρέτηση, εκτός των προσωπικών τους συμφερόντων, και αυτών των μετόχων και του δημόσιου οφέλους. Οι Μάνατζερ ως διαχειριστές του πλούτου και της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας ατόμων, εταιρειών, κοινωνιών και εθνών οφείλουν να αναζητούν με τον κατάλληλο, διάφανο, αξιοκρατικό, έντιμο και ηθικό τρόπο τη μεγιστοποίηση της αξίας της εταιρείας και του κοινωνικού οφέλους.
Από τη θέση του Μάνατζερ ενός Εκκλησιαστικού Φορέα σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία αισθάνομαι την ανάγκη να προσδιορίσω το ρόλο μου ως διαχειριστή των εκκλησιαστικών πόρων προς όφελος ατόμων με ειδικές ανάγκες, ευπαθών κοινωνικά ομάδων και της κοινωνίας μας ευρύτερα. Ο ρόλος του Μάνατζερ ενός Εκκλησιαστικού Φορέα πρέπει να συνάδει με τις αρχές και τις αξίες του χώρου που υπηρετεί. Όλες οι προσπάθειές μου συντείνουν στην επίτευξη των στόχων που τίθενται και εξυπηρετούν το σκοπό που έχει θέσει ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β'.
Το όραμα του Μακαριοτάτου έχω υιοθετήσει και δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να επιτευχθεί. Αντιλαμβάνομαι τη θέση του Μάνατζερ όχι ως προνόμιο, αλλά ως ευθύνη. Ευθύνη απέναντι στην Εκκλησία της Ελλάδος και στο Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο, που με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους, ευθύνη απέναντι στο αγαθό που εκπροσωπώ, ευθύνη απέναντι στις υποχρεώσεις που έχω αναλάβει να φέρω εις πέρας».
Τι εύχεστε για το μέλλον της Εκκλησίας;
«Εύχομαι η Εκκλησία της Ελλάδος να υλοποιεί πάντα με επιτυχία την αποστολή της και να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος. Εύχομαι η Εκκλησία της Ελλάδος να συνεχίσει να αποτελεί για την κοινωνία μας ένα σημείο αναφοράς, ένα πρότυπο και ένα παράδειγμα προς μίμηση».
