24 Φεβρουαρίου, 2009

† Ὁ Ἅγιος ένδοξος Ιερομάρτυς Ρηγίνος Ἐπίσκοπος Σκοπέλου ο Λεβαδεύς (25 Φεβρουαρίου)


γιος Ρηγίνος γεννήθηκε στ Λεβάδεια τς Βοιωτίας στς ρχς το 4ου αἰῶνα μ.Χ. π εσεβες κα νάρετους γονες, ο ποοι τν βοήθησαν ν λάβει τ θύραθεν παιδεία λλ κα τν ρθόδοξη γωγή. γάπη του γι τν Κύριο κα πνευματική του πρόοδος τν μεταμόρφωσαν σ σκεος κλογς κα σ να τς γίας Τριάδος.


γιος ζησε τν ποχ πο βασίλευσαν ο δυ υο το Μεγάλου Κωνσταντίνου, μν Κωνστάντιος στν Κωνσταντινούπολη (νατολή), δ Κώνστας στ Ρώμη (Δύση). Κα ο δυ διάδοχοι το Μεγάλου Κωνσταντίνου εχαν νατραφε μ τς ρχς τς χριστιανικς πίστεως, λλ μν Κωνστάντιος εχε συνειδητ ποδεχθε τν ρειανισμό, δ Κώνστας παρέμεινε πιστς στς δογματικς ποφάσεις τς Α’ Οκουμενικς Συνόδου. Κα ο δυ εχαν ς κοιν χαρακτηριστικ τς θρησκευτικς τους πολιτικς, φ’ νς μν τν καταπολέμηση τς θνικς θρησκείας, φ’ τέρου δ τν περάσπιση τς νότητος τς κκλησίας.


κκλησιαστική τους πολιτικ εχε ς συνέπεια χι μόνο τ συντήρηση, λλ κα τν διεύρυνση τς κκλησιαστικς διασπάσεως μεταξ τν παδν κα τν ντιπάλων τς Α’ Οκουμενικς Συνόδου. Ο συνεχες παρεμβάσεις, αθαίρετες μή, στ κκλησιαστικ πράγματα πρξαν πηγ ντάσεως στς ρειανικς ριδες το 4ου αἰῶνος μ.Χ.


τσι γιος πεστάλη στ νσο Σκόπελο π τν θεο του χίλλειο (τιμται 15 Μαΐου, πολιοχος τς πόλεως Λάρισας), γι ν νισχύσει τος ξόριστους πο βρίσκονταν κε κα ν τος στερεώσει στν ρθόδοξη πίστη.


Σύμφωνα μ κάποιες πληροφορίες το Συναξαριστ το γίου χιλλείου, γιος Ρηγίνος παρακολούθησε τς ργασίες τς Α’ Οκουμενικς Συνόδου, τ τος 325 μ.Χ. μαζ μ τν γιο χίλλειο. μως, μολονότι καταδικάσθηκε μόφωνα π τος θεοφόρους Πατέρες αρεση το ρειανισμο, ο παδο το ρείου δν ξέλιπαν κα συνέχισαν ν διαδίδουν τς αρετικς δοξασίες τους. πικράτησε κ νέου μεγάλη ναταραχ στος κόλπους τς κκλησίας, κρίση κα κατ συνέπεια χωρισμς σ δυ παρατάξεις, κάτι πο νησύχησε διαίτερα τος δυ ατοκράτορες Κωνστάντιο κα Κώνστα.


Τελικ ο δυ ατοκράτορες συμφώνησαν ν συγκληθε στ Σαρδικ (Σόφια). Πράγματι, Σύνοδος συγκλήθηκε στ Σαρδική, τ τος 343 μ.Χ. Στ Σύνοδο λαβε μέρος κα γιος Ρηγίνος, ποος ξόντωσε λες τς αρέσεις μ τ λόγο του κα τν τόλμη τς γνώμης του.


Μετ τ λήξη τς Συνόδου γιος Ρηγίνος πέστρεψε στ Σκόπελο. λλ κα πάλι κκλησία το Χριστο κλυδωνίσθηκε κα ταράχθηκε π τν ατοκράτορα τς Κωνσταντινουπόλεως ουλιαν τν Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), ποος θέλησε ν παναφέρει τ θρησκεία τν ρχαίων λλήνων.


Στ διάρκεια τν διωγμν πο διέταξε βασιλέας, φθασε στ Σκόπελο παρχος τς λλάδας κα τν Σποράδων. μέσως κάλεσε τν ποιμενάρχη τς Σκοπέλου κα το πέδειξε ν λλάξει πίστη κα ν σπασθε τν εδωλολατρία. μως γιος περιφρόνησε τν πόδειξή του κα νέμεινε μ πνευματικ νδρεία κα σταθερότητα στν πατρα εσέβεια. Στς 25 Φεβρουαρίου το 362 μ.Χ. δηγήθηκε γι τελευταα φορ νώπιον το πάρχου. Στς προτροπές του ν ρνηθε τν Χριστό, γιος δν δωσε καμία πάντηση. τσι δηγήθηκε στ στάδιο τς νήσου, που πέστη κα λλα φρικτ βασανιστήρια κα κολούθως στ θέση «Παλα Γεφύρι», που ποκόπηκε π τν δήμιο τίμια κεφαλή του. Τν νύχτα ο Χριστιανο παρέλαβαν τ τίμιο σκήνωμα το γίου κα τ νταφίασαν μέσα στ δάσος το περκείμενου λόφου, που βρίσκεται μέχρι σήμερα τάφος του.


Την 14η Ιανουαρίου 1999 η Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας υπέβαλε στην Εκκλησία της Κύπρου αίτημα περί της αποδόσεως τμήματος των ιερών λειψάνων του Αγίου Ρηγίνου από την μαρτυρική Μεγαλόνησο στη πόλη της Λιβαδειάς. Με έγγραφό του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄ απήντησε θετικά στο αίτημα αυτό της Βοιωτικής Εκκλησίας, και απέδωσε ευγενώς δια του Θεοφιλεστάτου Χωρεπισκόπου κ. Βασιλείου στον τότε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Ιερώνυμον, τμήμα των ιερών λειψάνων του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Ρηγίνου. Έτσι την 16ην του μηνός Οκτωβρίου του έτους 1999, 16 αιώνες μετά το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου, τα ιερά λείψανά του, μετακομίσθηκαν με λαμπρότητα στην πόλη της Λιβαδειάς όπου και εναπετέθησαν με ευλάβεια στον αναγειρόμενο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Ρηγίνου Λεβαδείας προς δόξαν Θεού και αγιασμόν του λαού.