09 Φεβρουαρίου, 2009

†Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυρας (10 Φεβρουαρίου)



Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεὺς στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.). Ὅταν τὸ ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σέβηρος ἐξαπέλυσε ἀπηνῆ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τὸν Ἅγιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του. Ὅμως ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁμολόγησε στὸν ἔπαρχο τὴν προσήλωσή του στὸν Χριστὸ καὶ δήλωσε μὲ παρρησία ὅτι σὲ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καὶ νὰ ὑποβληθεῖ δὲν πρόκειται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας.

Τότε σκοτισμένη καὶ σαρκικὴ ψυχὴ τοῦ Λουκιανοῦ ἐπέτεινε τὴν ὀργή της καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ φρικώδη βασανιστήρια στὸ γέροντα ἱερέα. Πρῶτα τὸν γύμνωσαν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λουκιανός, παίρνοντας τὸ ξίφος του προσπάθησε νὰ πληγώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ἀποκόπηκαν τὰ χέρια του καὶ ἔμειναν κρεμασμένα στὸ σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ μόνο ὕστερα ἀπὸ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου συγκολλήθηκαν αὐτὰ πάλι στὸ σῶμα καὶ ὁ ἡγεμόνας κατέστη ὑγιής. Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου πολλοὶ ἀπὸ τοὺς δημίους πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεό.

Μὲ τὸ ζόφο στὸ νοῦ καὶ μὲ τὴ θηριωδία στὴν καρδιά, ὁ ἔπαρχος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ διαπομπεύσουν τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν σύρουν διὰ μέσου τῆς πόλεως μὲ χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμὸ τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ μαρτύριό του ἔλαβε τὸ ἁμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

Τμήματα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσονται στὴ ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Στεφάνου Μετεώρων καὶ στὸν ὁμώνυμο προσκυνηματικὸ ναὸ τῆς κωμοπόλεως Θεσπιῶν τῆς Βοιωτίας.



Συγχαρητήριο τηλεγράφημα της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο, επί τη συμπληρώσει ενός έτους από την ανάρρηση του στο Θρόνο των Αθηνών (9/2/2009)

1280370

 

«Επί τη συμπληρώσει έτους, χάριτι θεία, από της αναρρήσεως της Υμετέρας φίλης Μακαριότητος εις τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον των Αθηνών συγχαίρομεν Αυτή από της Μητρός Εκκλησίας και προσωπικώς και δοξάζομεν τον Αρχιποίμενα Χριστόν δια την δωρεάν Του αυτήν προς την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και την Ορθοδοξίαν εν τω συνόλω της.

Η κατά το έτος τούτο μαρτυρία Σας, Μακαριώτατε αδελφέ, υπήρξε λίαν θετική και ωμίλησεν εις τας ψυχάς των ανθρώπων, οι οποίοι εκτιμούν βαθύτατα την σεμνότητα και το άτυφον του χαρακτήρος Σας, την γνησιότητά Σας και τας κοινωνικάς Σας ευαισθησίας, τας οποίας ηκούσαμεν και εις την λαμπράν από τηλεοράσεως συνέντευξίν Σας.

Ημείς εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω εκτιμώμεν μεγάλως την επιθυμίαν της Υμετέρας Μακαριότητος όπως αρμονικώς συνεργάζηται μετ  αὐτοῦ εις την αντιμετώπισιν των κοινών προβλημάτων της Ορθοδοξίας και υπολογίζομεν εις την αγάπην και τον σεβασμόν Σας προς την εσταυρωμένην Μητέρα Εκκλησίαν του Γένους.

Μακαριώτατε, ευχόμεθα να εορτάσητε πλείστας όσας επετείους της εκλογής Σας, πάντοτε εν υγεία και δυνάμει πολλή, κοντά εις τον άνθρωπον και τα προβλήματά του, στοργικός πατήρ και παραστάτης αυτού, διερμηνεύς και εκφραστής της μέχρι Σταυρού αγάπης του Θεού προς αυτόν.

 

Άξιος!»

Σας ασπαζόμεθα εν Χριστώ

μετά βαθείας αγάπης και τιμής

† ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος